Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 1157/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

M. K.

w dniu 09 lipca 2020 r. w W. na ul. (...)
w kierunku ul. (...), na wysokości posesji znajdującej się przy ul. (...), umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa
w ruchu lądowym określone w art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym w ten sposób, że znajdując się
w stanie nietrzeźwości: I badanie – 0,95 mg/l, II badanie – 0,60 mg/l, III badanie – 0,52 mg/l, IV badanie – 0,55 mg/l alkoholu
w wydychanym powietrzu, kierował pojazdem mechanicznym marki B. o nr rej. (...), w ruchu lądowym, po drodze publicznej,

tj. o czyn z art. 178a § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 09 lipca 2020 r. około godziny 17:00 na (...) przy skrzyżowaniu ul. (...) i ul. (...) przyjechał samochodem marki B. M. K.. Mężczyzna kupił m.in. napój K. o poj. 500 ml oraz wódkę marki (...) o pojemności 200 ml. M. K. udał się następnie do toalety. Pracownik stacji - P. S. widział, że po opuszczeniu toalety M. K. trzymał w ręku napój typu tonic, zaś pusta butelka po wódce znajdowała się w koszu na śmieci. M. K. wsiadł do samochodu i odjechał ze stacji, zaś P. S. zawiadomił P. o zaistniałej sytuacji.

M. K. udał się na spotkanie z żoną w kierunku (...) przy ul. (...). W trakcie jazdy zagapił się i uderzył w krawężnik, uszkadzając dwie opony i dwie felgi. Po spotkaniu z żoną mężczyzna ruszył do domu. Po przejechaniu około 1,5 km mężczyzna odkręcił butelkę i wypił jej zawartość.

Około godziny 17:30 funkcjonariusze P. I. oraz G. O. - zatrzymali do kontroli kierującego pojazdem marki B. koloru czerwonego o nr rej. (...) na ul. (...) na wysokości posesji przy ul. (...). Od mężczyzny wyczuwalna była woń alkoholu.

wyjaśnienia M. K.

k. 27-28, 178-179

zeznania P. S.

k. 10

zeznania A. I.

k. 18

protokół zatrzymania osoby

k. 2

protokół oględzin płyty CD (zapis monitoringu ze stacji benzynowej)

k. 48-49

Przeprowadzone badanie stanu trzeźwości wykazało:
I badanie – 0,95 mg/l, II badanie – 0,60 mg/l, III badanie – 0,52 mg/l, IV badanie – 0,55 mg/l alkoholu
w wydychanym powietrzu.

W związku z faktem, iż M. K. w dniu zdarzenia był funkcjonariuszem Służby Ochrony Państwa zabezpieczono krew do badania. We krwi pobranej od M. K. stwierdzono 0,94 promila alkoholu etylowego.

W krwi M. K. nie stwierdzono obecności leków, środków odurzających ani substancji psychotropowych.

protokoły badania stanu trzeźwości

k. 5-6, 7-8

zeznania A. I.

k. 18

sprawozdanie
z przeprowadzonych badań zawartości alkoholu etylowego w płynach ustrojowych, protokół pobrania

k. 43-44, 45

opinia

k. 59-60

opinia toksykologiczna

k. 61-63

M. K. urodził się (...)
w W.. Posiada wykształcenie wyższe. Był funkcjonariuszem BOR, a następnie (...). Obecnie jest już na emeryturze. Pobiera świadczenie emerytalne
w wysokości 4 700 złotych miesięcznie. Jest żonaty. Ma dziecko w wieku 11 lat, które pozostaje na jego utrzymaniu. Nie leczył się psychiatrycznie ani odwykowo. Jest osobą niekaraną.

dane osobopoznawcze

k. 178

informacja z Krajowego Rejestru Karnego

k. 151

Podczas służby w Biurze Ochrony Rządu, a następnie w Służbie Ochrony Państwa M. K. cieszył się bardzo dobrą opinią. W 2015 r. i 2017 r. otrzymał ocenę wzorową, a w 2016 r. ocenę bardzo dobrą. Z powierzonych obowiązków i stawianych zadań wywiązywał się wzorowo.

opinia służbowa

k. 34

zaświadczenia

k. 117-122

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

wyjaśnienia M. K.

W ocenie Sądu wyjaśnienia oskarżonego zasługują na miano wiarygodnych, albowiem są one spójne, logiczne i znajdują potwierdzenie w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym. Brak jest dowodów, które wskazywałyby, iż już na stacji benzynowej oskarżony spożywał alkohol. Nie widział tego żaden świadek, jak również nie zostało to utrwalone przez kamery monitoringu. Tym samym Sąd uznał za wiarygodne twierdzenia oskarżonego, iż spożył on alkohol tuż przed zatrzymanie. Ustalenie takie koresponduje z wynikiem pierwszego badania na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu. Pierwszy wynik (0,95 mg/l) był tak wysoki, gdyż w jamie ustnej znajdował się jeszcze ślady alkoholu, co wpłynęło na wynik tego badania.

zeznania A. I.

Zeznania tego świadka Sąd uznał za wiarygodne, gdyż są one spójne, logiczne, a nadto znajdują potwierdzenie w dokumentach znajdujących się w aktach sprawy, takich jak protokół zatrzymania osoby oraz protokoły badania stanu trzeźwości. Świadek jest osobą obcą dla stron, a w dniu 09 lipca 2020 r. świadek wykonywała swoje obowiązku służbowe jako funkcjonariuszka P..

zeznania P. S.

W ocenie Sądu zeznania tego świadka zasługują na miano wiarygodnych, albowiem są one spójne, logiczne i znajdują potwierdzenie w wyjaśnieniach oskarżonego, jak również
w zabezpieczonym nagraniu z monitoringu. Świadek nie widział, aby oskarżony spożywał alkohol na stacji benzynowej, co koresponduje z wyjaśnieniami oskarżonego.

protokoły badania stanu trzeźwości

Dowody te zgromadzone zostały prawidłowo, dokumenty zaś sporządzone przez osoby do tego uprawnione, stosownie do regulacji określających ich formę i treść, a tym samym Sąd uznał je za odzwierciedlające w sposób wierny okoliczności w nich opisane. Sąd nie znalazł podstaw, by dowodom tym odmówić wiarygodności. Wskazać należy, że pierwszy wynik badania różni się znacznie od pozostałych wyników. Przyczyną tego jest jednak to, że badanie na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu zostało wykonane tuż po tym jak oskarżony spożył alkohol.

sprawozdanie
z badań zawartości alkoholu etylowego w płynach ustrojowych, protokół pobrania

W ocenie Sądu dowód ten nie budził żadnych wątpliwości. zawartość alkoholu we krwi koresponduje z wynikami badania stanu trzeźwości (zawartością alkoholu w wydychanym powietrzu)

opinia

W ocenie Sądu opinie z zakresu toksykologii stanowią pełnowartościowy, wiarygodny materiał dowodowy. Sąd nie znalazł podstaw, by dowodom tym odmówić wiarygodności, jak również strony nie kwestionowały wniosków sformułowanych
w tych opiniach.

protokół oględzin płyty CD (zapis monitoringu ze stacji benzynowej), protokół zatrzymania

opinia służbowa, zaświadczenia

Sąd uznał za wiarygodne dowody w postaci opinii służbowej oraz zaświadczeń. Brak było bowiem podstaw, aby kwestionować treść tych dokumentów.

informacja z Krajowego Rejestru Karnego

Dokument urzędy

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

M. K.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy pozwolił ustalić, że M. K. dopuścił się zarzucanego mu czynu, stanowiącego występek z art. 178a § 1 k.k.

Zgodnie z treścią art. 178a § 1 k.k. ten, kto, znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

Odpowiedzialność na podstawie art. 178a § 1 k.k. jest ponoszona wówczas, gdy sprawca ma świadomość, że znajduje się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, a także gdy przewiduje, że w wyniku upływu czasu alkohol nie uległ jeszcze wydaleniu z organizmu, i na to się godzi. Przestępstwo stypizowane w art. 178a § 1 k.k. jest przestępstwem umyślnym, które może być popełnione zarówno w formie zamiaru bezpośredniego ( dolus directus), jak i ewentualnego ( dolus eventualis).

W ocenie Sądu, w świetle zgromadzonego materiału dowodowego, nie budzi wątpliwości, iż oskarżony swym zachowaniem wypełnił zmaniona przestępstwa określonego w art. 178a § 1 k.k. Oskarżony, mając świadomość, iż znajduje się w stanie nietrzeźwości, kierował samochodem osobowym marki B. o nr rej. (...) na drodze publicznej. Jak sam wyjaśniał, tego dnia pił alkohol. Decyzja o kierowaniu pojazdem w takim stanie była nieodpowiedzialna. Podkreślić należy, że przez „prowadzenie pojazdu” należy rozumieć każdą czynność wpływającą bezpośrednio na ruch pojazdu, w szczególności rozstrzygającą o kierunku i prędkości jazdy. Nie ulega również wątpliwości, że ulica, którą poruszał się oskarżony (u. Dolina S.) jest miejscem, w którym odbywa się ruch lądowy.

Stan nietrzeźwości definiowany jest w art. 115 § 16 k.k. Zgodnie z tym przepisem stan nietrzeźwości zachodzi gdy zawartość alkoholu we krwi przekroczy 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość lub zawartość alkoholu w 1 dm³wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość. Przeprowadzone kolejno badania na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu u oskarżonego dały następujące wyniki: 0,95 mg/l (I badanie), 0,60 mg/l (II badanie), 0,52 mg/l (III badanie), 0,55 mg/l (IV badanie) alkoholu w wydychanym powietrzu. Pierwszy wynik badania różni się od pozostałych wyników kolejnych badań. W ocenie Sądu nie ulega wątpliwości, iż rozbieżność ta jest wynikiem tego, że pierwsze badanie zostało przeprowadzone tuż po tym jak oskarżony spożył alkohol. Za udowodnione uznać należy, że oskarżony prowadził pojazd znajdując się w stanie nietrzeźwości. Należy zauważyć, że od oskarżonego pobrano próbkę krwi. We krwi pobranej od M. K. stwierdzono
0,94 ‰ alkoholu etylowego. Wynik taki koreluje z wynikami II, III i IV badania na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu.

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w postaci wyjaśnień oskarżonego, zeznań P. S. oraz A. I., dokumentów: protokołu zatrzymania osoby, protokołu badania stanu trzeźwości, opinii pozwalają uznać winę i sprawstwo oskarżonego za udowodnione w zakresie zarzucanego mu czynu stanowiącego występek z art. 178a § 1 k.k.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. K.

Czyn zarzucany oskarżonemu M. K. zagrożony jest karą grzywny, karą ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2 (art. 178a § 1 k.k.).

Sąd wymierzając karę oskarżonemu kierował się dyrektywami wymiaru kary określonymi w art. 53 § 1 i 2 k.k.

W ocenie Sądu stopień winy oskarżonego jest znaczny. Mężczyzna działał umyślnie,
z zamiarem bezpośrednim. Wcześniej spożywał z alkohol. Mając na uwadze ilość spożytego alkoholu oraz okoliczności spożywania alkoholu, oskarżony miał świadomość, że znajduje się pod wpływem znacznej ilości alkoholu. Podkreślić należy, że oskarżony jest osobą dojrzałą życiowo, zdolną do ponoszenia odpowiedzialności karnej, doskonale zdawał sobie sprawę
z bezprawności własnego zachowania,
a w toku postępowania sądowego nie ujawniły się żadne okoliczności wyłączające jego winę.

Czyn oskarżonego wypełniający znamiona występku z art. 178a § 1 k.k. charakteryzuje się znacznym stopniem społecznej szkodliwości. Nadal bowiem, mimo wieloletnich kampanii edukacyjnych, jednym z głównych problemów na polskich drogach są nietrzeźwi kierujący, a alkohol jest jedną z głównych przyczyn wypadków drogowych, które niejednokrotnie mają tragiczne skutki. Oskarżony wykazał się lekceważącym stosunkiem do obowiązujących norm prawnych, albowiem postanowił kierować samochodem pod wpływem alkoholu.
W toku postępowania sądowego nie ujawniono żadnej okoliczności, która usprawiedliwiałaby zachowanie oskarżonego.

Do okoliczności łagodzących Sąd zaliczył uprzednią niekaralność oskarżonego oraz fakt, iż przyznał się on do zarzucanego mu czynu oraz wyraził skruchę.

Uwzględniając stopień winy oskarżonego, jak również stopień społecznej szkodliwości czynu, którego się dopuścił, a także inne dyrektywy wymiaru kary, w tym również uprzednią niekaralność oskarżonego, Sąd wymierzył oskarżonemu karę 200 stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 50 złotych. Ustalając wysokość stawki dziennej, Sąd bierze pod uwagę dochody sprawcy, jego warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe. W ocenie Sądu sytuacja rodzinna oraz zawodowa oskarżonego uzasadnia ustalenie stawki dziennej w wysokości 50 złotych. Oskarżony jest osobą zdrową i może podjąć pracę zarobkową, która nie wymaga prowadzenia pojazdów mechanicznych. Zdaniem Sądu wymierzona kara jest adekwatna do stopnia winy oskarżonego i stopnia społecznej szkodliwości czynu.

M. K.

Na podstawie art. 63 § 1 k.k. Sąd zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonej kary grzywny okres zatrzymania w dniu 09 lipca 2020 r., od godz. 17:30 do godz. 20:30, uznając iż jest on równoważny 2 (dwóm) dziennym stawkom grzywny.

M. K.

III

Czyn oskarżonego podważa zaufanie do niego jako odpowiedzialnego uczestnika ruchu drogowego, a ze skazaniem za przestępstwo z art. 178a § 1 k.k. wiąże się obligatoryjny obowiązek Sądu do orzeczenia środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych (art. 42 § 2 k.k.). Zakaz ten orzeka się w granicach od roku do lat 15 – art. 43 § 1 pkt 1 k.k. Z uwagi na całokształt okoliczności przedmiotowej sprawy - na podstawie art. 42 § 2 k.k. w zw. z art. 43 § 1 k.k. - Sąd orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 lat. Zdaniem Sądu, taki okres stosowania wobec oskarżonego tego środka karnego, osiągnie wobec niego zakładane przez prawo cele polityki karnej i jest adekwatną dolegliwością za przestępstwo jakiego się oskarżony dopuścił. Należy zauważyć, że stopień nietrzeźwości oskarżonego był znaczny. W ocenie Sądu brak było podstaw, aby wyłączyć ze stosowania tego zakazu jakiekolwiek grupy pojazdów. Ponadto należy podkreślić, że mężczyzna pracował jako kierowca zawodowy, a tym samym powinien on doskonale wiedzieć, jakie konsekwencje na gruncie zawodowym może mieć prowadzenie pojazdu pod wpływem alkoholu. W ocenie Sądu utrata pracy przez oskarżonego jako kierowca zawodowy w wyniku orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów nie może zostać uznane jako zbyt dolegliwa konsekwencja orzeczenia ww. zakazu. Również sytuacja rodzinna oskarżonego nie uzasadnia odstąpienia od orzekania prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym. Oskarżony swoim zachowaniem podważył zaufanie do siebie jako odpowiedzialnego uczestnika ruchu drogowego.

Jednocześnie na podstawie art. 63 § 4 k.k. zaliczono oskarżonemu na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym okres rzeczywistego zatrzymania prawa jazdy od dnia od dnia 09 lipca 2020 r. do dnia 26 listopada 2021 r., tj. do dnia wydania wyroku w niniejszej sprawie przez Sąd I instancji.

M. K.

Zgodnie z treścią art. 43a § 2 k.k. w razie skazania sprawcy za przestępstwo określone w art. 178a § 1 k.k., Sąd orzeka (obligatoryjnie) świadczenie pieniężne wymienione w art. 39 pkt 7 k.k. na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości co najmniej 5 000 złotych, a w razie skazania sprawcy za przestępstwo określone w art. 178a § 4 k.k. co najmniej 10 000 złotych. Mając na uwadze treść tego przepisu, w punkcie IV wyroku, Sąd orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci obowiązku uiszczenia świadczenia pieniężnego w kwocie 5 000,00 (pięciu tysięcy) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej.

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

W ocenie Sądu w okolicznościach niniejszej sprawy brak było podstaw, aby warunkowo umorzyć postępowanie wobec M. K. w zakresie czynu zarzucanego mu aktem oskarżenia.

Warunkowe umorzenie postępowania jest środkiem polegającym na rezygnacji z prowadzenia postępowania karnego, tj. odstąpienia od skazania i ukarania sprawcy uznanego za winnego przestępstwa, jest więc środkiem reakcji karnoprawnej na przestępstwo. Odstąpienie od skazania
i ukarania następuje równocześnie z nałożeniem na sprawcę przestępstwa określonych obowiązków próby (art. 67 k.k.). Korzystanie z tego środka probacyjnego wymaga więc od Sądu przekonania, że już samo jego zastosowanie jest dla sprawcy wystarczającą dolegliwością, gdyż będąc świadomy, że jest poddany próbie, nie popełni on żadnego nowego przestępstwa, przez co zostaną osiągnięte cele polityki karnej.

Przesłanki warunkowego umorzenia postępowania karnego zostały określone w przepisie art. 66 k.k. Sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy niekaranego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa (art. 66 § 1 k.k.).

Odnosząc powyższe przesłanki warunkowego umorzenia postępowania do okoliczności niniejszej sprawy wskazać należy, że okoliczności popełnienia czynu przez oskarżonego nie budzą wątpliwości. Oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, a przeprowadzone postępowanie dowodowe potwierdziło, że dopuścił się on czynu wypełniającego znamiona występku z art. 178a § 1 k.k. W ocenie Sądu przeszkodą do zastosowania instytucji warunkowego umorzenia postępowania w stosunku do oskarżonego jest fakt, iż społeczna szkodliwość czynu, którego dopuścił się oskarżony jest znaczna. Przede wszystkim wskazać należy na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu, a mianowicie: wynik I badania – 0,95 mg/l, wynik II badania – 0,60 mg/l, wynik III badania – 0,52 mg/l, wynik IV badania 0,55 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Uznając nawet, iż pierwszy wynik nie jest miarodajny z uwagi na fakt, iż badanie zostało przeprowadzone niemalże bezpośrednio po spożyciu alkoholu przez oskarżonego, to kolejne badania potwierdzają, iż zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu była znaczna, co - zdaniem Sądu - stanowi samodzielną przeszkodę dla warunkowego umorzeniu postępowania.

Ponadto należy zauważyć, iż oskarżony poruszał się uczęszczaną ulicą w godzinach popołudniowych. Jego zachowanie stanowiło zagrożenia w ruchu drogowym. Podkreślić należy, że czyn wypełniający znamiona występku z art. 178a § 1 k.k. charakteryzuje się znacznym stopniem społecznej szkodliwości. Nadal bowiem, mimo wieloletnich kampanii edukacyjnych, jednym
z głównych problemów na polskich drogach są nietrzeźwi kierujący, a alkohol jest jedną z głównych przyczyn wypadków drogowych, które niejednokrotnie mają tragiczne skutki. W toku postępowania obrona przedłożyła dokumenty, z których wynika, że oskarżony pełnił nienaganną służbę
w Służbie Ochrony Państwa. W ocenie Sąd okoliczności te nie uzasadniały jednak warunkowego umorzenia postępowania wobec oskarżonego.

7. KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Na podstawie art. 627 k.p.k. Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100 tytułem kosztów sądowych oraz kwotę 1000 złotych tytułem opłaty. Wysokość opłaty ustalono na podstawie przepisu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (tekst jedn. Dz.U. 1983 r., Nr 49, poz. 223 ze zm.). Oskarżony ma możliwość ich uiszczenia, a koszty te są tylko
i wyłącznie wynikiem zachowania oskarżonego, nie można w tym stanie rzeczy oczekiwać, że ogół społeczeństwa, w tym osoby które przestrzegają nałożone na nich obwiązki, ze swoich podatków będą ponosić konsekwencje finansowe zachowania oskarżonego. Oskarżony jest osobą, która może podjąć pracę zarobkową, a więc ma możliwość regulowania swoich zobowiązań finansowych.

Podpis

III K 1157/20

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE