Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 lutego 2021 roku

Sąd Okręgowy w Warszawie XXII Wydział Własności Intelektualnej w składzie:

Przewodniczący: sędzia Agnieszka Gołaszewska

Protokolant: sekretarz sądowy Katarzyna Karpińska

po rozpoznaniu w dniu 18 lutego 2021 roku w Warszawie na rozprawie

sprawy z powództwa Fundacji (...) w L.

przeciwko (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w W.

o naruszenie prawa ochronnego na znak towarowy i zwalczanie nieuczciwej konkurencji

orzeka

1.  nakazuje pozwanemu (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w W. zamieszczenie na stronie internetowej pod adresem (...).eu oraz utrzymywanie przez okres 60 dni od dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku oświadczenia o rozmiarze 6 cm. x 6 cm. o treści następującej:

(...) Sp. z o.o. przeprasza za popełnienie czynów nieuczciwej konkurencji, polegających na podawaniu na stronie internetowej (...) przed dniem 6 marca 2020 r., nieprawdziwych informacji o spełnianiu przez nią w tym czasie wymagań dla instytucji certyfikującej określonych w przepisach ustawy z 22 grudnia 2015 r. o Zintegrowanym Systemie Kwalifikacji

Prezes Zarządu (...) Sp. z o.o. ”

2.  w pozostałym zakresie powództwo oddala;

3.  zasądza od powoda Fundacji (...) w L. na rzecz pozwanego (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. kwotę 3.073,50 zł. (trzy tysiące siedemdziesiąt trzy złote i pięćdziesiąt groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku do dnia zapłaty - tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 3.012 zł. (trzy tysiące dwanaście złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

4.  nakazuje zwrócić na rzecz powoda Fundacji (...) w L. ze Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Warszawie kwotę 600 (sześćset) złotych tytułem opłaty.

XXII GWzt 9/20

U z a s a d n i e n i e w y r o k u z 2 5 l u t e g o 2 0 2 1 r o k u

W niniejszym postępowaniu Sąd rozpoznał żądania Fundacji (...) z siedzibą w L. ( powód) przeciwko (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. ( pozwany) o:

1.  zakazanie pozwanemu:

- naruszania praw do unijnego słownego znaku towarowego (...) (ZTUE 010534411) polegającego na oferowaniu i świadczeniu pod oznaczeniem (...) usług edukacyjnych, szkoleniowych, egzaminacyjnych i certyfikacyjnych oraz używaniu tego oznaczenia w odniesieniu do takich usług w dokumentach handlowych i w reklamie oraz jako nazwy handlowej lub przedsiębiorstwa albo części takich nazw;

- naruszania praw do unijnego znaku towarowego:

(ZTUE 010534451)

polegającego na oferowaniu i świadczeniu pod oznaczeniem (...) usług edukacyjnych, szkoleniowych, egzaminacyjnych i certyfikacyjnych oraz używaniu tego oznaczenia w odniesieniu do takich usług w dokumentach handlowych, w reklamie i jako nazwy handlowej, nazwy przedsiębiorstwa albo części takich nazw;

1.  zakazanie pozwanemu:

- naruszania praw do unijnego znaku towarowego (...)(ZTUE 010534411) polegającego na używaniu - w toku oferowania i świadczenia usług edukacyjnych, szkoleniowych, egzaminacyjnych i certyfikacyjnych oraz w dotyczących tych usług dokumentach handlowych, reklamie, domenie internetowej (...) i firmie - oznaczeń: (...) Certyfikacja, (...), Kwalifikacja (...), Certyfikat (...), Egzaminatorzy (...), Norma (...) oraz oznaczenia (...) w postaci:

- naruszania praw do unijnego znaku towarowego (...) ( (...)) polegającego na używaniu - w toku oferowania i świadczenia usług edukacyjnych, szkoleniowych, egzaminacyjnych i certyfikacyjnych oraz w dotyczących tych usług dokumentach handlowych, reklamie, domenie internetowej (...) i firmie - oznaczeń: (...) Certyfikacja, (...), Kwalifikacja (...), Certyfikat (...), Egzaminatorzy (...), Norma (...) oraz oznaczenia (...) w postaci:

2.  nakazanie pozwanemu usunięcia skutków naruszenia praw do wskazanych w punktach 1 i 2 pozwu unijnych znaków towarowych poprzez usunięcie oznaczenia (...) ze strony internetowej, na której pozwany reklamuje swoją działalność ( (...) występującego w treściach tej strony związanych ze świadczeniem usług edukacyjnych, szkoleniowych, egzaminacyjnych i certyfikacyjnych na stronie internetowej (...) oraz poprzez zniszczenie posiadanych materiałów reklamowych i wszelkich druków przeznaczonych do wykorzystywania w ramach świadczenia takich usług, o ile w ich treści występuje oznaczenie (...) lub oznaczenie ;

3.  zakazanie pozwanemu popełniania czynów nieuczciwej konkurencji polegających na posługiwaniu się informacjami na stronach internetowych pozwanego oraz na jakichkolwiek materiałach promocyjnych, reklamowych i informacyjnych pozwanego sugerującymi posiadanie uprawień do certyfikowania i spełnianie wymogów określonych w ustawie o Zintegrowanym Systemie Kwalifikacji z dnia 22 grudnia 2015 r. (Dz.U. z 2016 r. poz. 64) przez pozwanego, jako instytucję certyfikującą;

4.  zakazanie pozwanemu popełniania czynów nieuczciwej konkurencji polegających na posługiwaniu się informacjami na stronach internetowych pozwanego oraz w jakichkolwiek materiałach promocyjnych, reklamowych i informacyjnych pozwanego sugerującymi wieloletnie doświadczenie pozwanego w zakresie usług certyfikacyjnych, w tym procedurami oraz regulaminami datowanymi na dzień wcześniejszy niż data utworzenia pozwanej spółki (18 stycznia 2019 r.);

5.  nakazanie pozwanemu zamieszczenia oświadczenia o rozmiarze (6 cm x 6 cm) na głównej stronie internetowej użytkowanej przez pozwanego (...) i utrzymywania go przez okres 180 dni od daty uprawomocnienia się wyroku o następującej treści:

(...) Sp. z o.o. przeprasza za popełnienie czynów nieuczciwej konkurencji polegających na podawaniu na stronie internetowej (...) nieprawdziwych informacji o jej uprawnieniach do certyfikowania i spełniania wymogów określonych w Zintegrowanym Systemie Kwalifikacji z dnia 22 grudnia 2015 r. (Dz.U. z 2016 r. poz. 64) dla instytucji certyfikującej;

Prezes Zarządu (...) Sp. z o.o.”

6.  nakazanie pozwanemu zamieszczenia oświadczenia o rozmiarze (6 cm x 6 cm) na głównej stronie internetowej użytkowanej przez pozwanego (...) i utrzymywania go przez okres 180 dni od daty uprawomocnienia się wyroku o następującej treści:

(...) Sp. z o.o. przeprasza za popełnienie czynów nieuczciwej konkurencji polegających na podawaniu na stronie internetowej (...) informacji sugerujących wieloletnie doświadczenie Pozwanej w zakresie usług certyfikacyjnych poprzez zamieszczanie procedur oraz regulacji datowanych na dzień wcześniejszy niż data utworzenia Pozwanej spółki.

Prezes Zarządu (...) Sp. z o.o.”

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Fundacja (...) w L. jest fundacją, która prowadzi także działalność gospodarczą. Przedmiotem działalności gospodarczej fundacji od 2014 roku jest między innymi działalność związana z wyszukiwaniem miejsc pracy i pozyskiwaniem pracowników, działalność agencji pracy tymczasowej, działalność wydawnicza, pozaszkolne formy edukacji ( dowód – odpis z KRS k. 38). Fundacja (...) bierze udział w debatach i wydarzeniach edukacyjnych oraz współpracuje z organami państwowymi ( dowód - wydruki ze strony internetowej (...).eu k. 81-99, program szkolenia k.221-222, program spotkania k. 224-225). Fundacja (...) od 2014 roku posiada prawa z rejestracji następujących unijnych znaków towarowych:

- słownego unijnego znaku towarowego (...) (ZTUE 010534411)

- oraz słowno-graficznego unijnego znaku towarowego (ZTUE 010534451) ( dowód – potwierdzenie przeniesienia praw k. 76-78, informacja z EUIPO k. 65-73, świadectwa rejestracji k. 49-63).

Oba znaki są zarejestrowane m.in. dla towarów i usług w klasach (klasyfikacja nicejska): 9 (urządzenia do nagrywania lub odtwarzania dźwięku lub obrazów, magnetyczne nośniki danych, nagrane dyski, dyktafony, dyskietki, dyski do rejestracji dźwięku, dyski kompaktowe itp.), 16 (papier, karton i wyroby z tych materiałów nie ujęte w innych klasach, afisze, plakaty, plakaty z papieru lub kartonu, bloczki do pisania, broszury, chorągiewki papierowe, formularze, kalendarze itp.) oraz 41 (nauczanie, kształcenie, rozrywka, instruktaże, sprawdziany edukacyjne, tłumaczenia, informacja o edukacji, nauczanie korespondencyjne, organizowanie i prowadzenie konferencji, organizowanie i prowadzenie kongresów, organizowanie i prowadzenie seminariów, organizowanie i prowadzenie sympozjów, certyfikacja nabytej wiedzy i umiejętności, doradztwo zawodowe (doradztwo edukacyjne lub szkoleniowe) ( dowód - wydruki z bazy EUIPO k. 65-73).

Fundacja (...) posługuje się wskazanymi znakami towarowymi w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej. Posługuje się nimi przy świadczeniu usług, w adresie należącej do niej strony internetowej (...) w szacie graficznej strony internetowej oraz w materiałach szkoleniowych, promocyjnych, reklamowych i informacyjnych ( dowód - wydruk z KRS k. 36-40, wydruki ze strony internetowej (...).eu k. 81-99, program szkolenia k.221-222, program spotkania k. 224-225). Strona główna (home page) strony internetowej Fundacji (...) wygląda, jak poniżej:

Fundacja (...) stworzyła własny model kształcenia i certyfikacji kwalifikacji zawodowych zgodny z założeniami Europejskiej Ramy Kwalifikacji (ERK) i Polskiej Ramy Kwalifikacji (PRK), opracowała również (...), który zawiera szczegółowe zasady w zakresie walidacji i certyfikacji kwalifikacji ( dowód - opis koncepcji i założeń modelu certyfikacji k. 294-306). Fundacja (...) ma uprawnienia do certyfikowania kwalifikacji rynkowych zgodnie z przepisami ustawy z 22 grudnia 2015 roku o Zintegrowanym Systemie Kwalifikacji ( okoliczność niesporna).

Działalność gospodarcza prowadzona przez Fundację (...) obejmuje m.in. usługi szkoleniowe (edukacyjne), usługi w zakresie walidacji (tj. weryfikacji efektów szkolenia- egzaminowania) oraz usługi w zakresie certyfikacji (potwierdzania umiejętności składających się na określoną kwalifikację rynkową) ( okoliczność niesporna).

(...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. od 18 stycznia 2019 roku prowadzi działalność gospodarczą polegającą na przeprowadzaniu certyfikacji, walidacji, szkoleń, a także certyfikacji ISO (ISO 9001, ISO 27001). Prowadzi stronę internetową (...) W zakresie certyfikacji wg. norm ISO (...)Spółka z o.o. współpracuje z (...) spółką (...) in (...), która działa w oparciu o akredytację udzieloną w ramach porozumienia, podpisywanego przez krajowe jednostki certyfikujące ( dowód – strona internetowa pozwanego k. 267-274, umowa (...) Sp. z o.o. ze spółką (...) in (...) k. 392-408, zeznania I. K. (1) – prezesa zarządu pozwanego w charakterze strony).

Prezesem zarządu (...) Sp. z o.o. od momentu powstania jest I. K. (1). Przed powstaniem (...) Sp. z o.o. I. K. (1) była wspólnikiem spółki (...) Sp. z o.o. Sp. k. i w ramach tej spółki prowadziła działalność odpowiadającą zakresem działalności prowadzonej przez (...) Sp. z o.o. ( dowód - KRS dot. (...) Sp. z o. o. sp. k. k. 425-430, faktury VAT k. 440, 443, 452; wydruki korespondencji k. 438-439, 441-442, 445-451, 453, przesłuchanie I. K. (2) w charakterze strony).

W trzecim kwartale 2017 r. I. K. (1), przygotowując się do założenia (...) Sp. z o.o. podjęła działania organizacyjne, obejmujące m.in. opracowanie logotypu dla spółki, która miała powstać, a także opracowanie “Procedury procesu walidacji systemu (...) z 24 sierpnia 2017 roku” ( dowód - umowa licencyjna k. 434-436, korespondencja e -mail k. 432).

Na stronie (...) Sp. z o.o. umieściła stosowaną przez siebie „Procedurę procesu walidacji systemu (...) z dnia 24 sierpnia 2017 roku” zawierającą m.in. następujący fragment:

„ 2. Firma (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jako instytucja certyfikująca jest podmiotem, który spełnia wymogi określone w ustawie o ZSK z dnia 22 grudnia 2015 r. i posiada uprawnienia do certyfikowania.

3. Zgodnie z ustawą z dnia 22 grudnia 2015 r. instytucjami certyfikującymi mogą być np. uczelnie, szkoły, okręgowe komisje egzaminacyjne, instytucje szkoleniowe, stowarzyszenia zawodowe, organy administracji publicznej. Firma (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, będąc instytucją szkoleniową, spełnia te wymogi.

4. Firma (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością na mocy ustawy z dnia 22 grudnia 2015 r., jako instytucja certyfikująca może samodzielnie przeprowadzać walidację (procesy walidacji i certyfikacji są odpowiednio rozdzielone, zgodnie z systemową normą (...))” ( dowód – wydruk strony k. 308-309).

W dniu 6 marca 2020 roku wskazany dokument został zmieniony – i w dacie zamknięcia rozprawy nie zawierał odwołania do przepisów ustawy z 22 grudnia 2015 r. o Zintegrowanym Systemie Kwalifikacji. Zamiast wskazanego wyżej fragmentu zawiera fragment, jak poniżej:

„ Zarządcą systemu (...) jest (...) Sp. z o.o.

(...) Sp. z o.o. jako jednostka certyfikująca jest instytucją szkoleniową, wpisaną do Rejestru Instytucji Szkoleniowych pod numerem ewidencyjnym (...).

Zasadami funkcjonowania systemu (...) są rozdzielność procesu kształcenia od procesów certyfikacji i walidacji, w związku z powyższym pozwany jako jednostka certyfikująca może samodzielnie przeprowadzać walidację, może także upoważniać do tego podmioty walidujące.

W przypadku upoważnienia innego podmiotu walidującego do przeprowadzenia walidacji, odpowiedzialność za prawidłowo przeprowadzony proces spoczywa na Jednostce certyfikującej” ( dowód: wydruk k. 455-460).

Przed dniem 6 marca 2020 r. (...) Sp. z o.o. nie uzyskała uprawnień do certyfikowania kwalifikacji rynkowych w rozumieniu przepisów ustawy z 22 grudnia 2015 r. o Zintegrowanym Systemie Kwalifikacji ( okoliczność niesporna, przyznana w odpowiedzi na pozew). W dacie zamknięcia rozprawy (...) Spółka z o.o. była włączona do Zintegrowanego Rejestru Kwalifikacji utworzonego na podstawie przepisów ustawy z 22 grudnia 2015 r. o Zintegrowanym Systemie Kwalifikacji – w zakresie certyfikacji umiejętności komputerowych na poziomie podstawowym ( dowód: wydruk z (...) k. 655-656, przesłuchanie I. K. (1) w charakterze strony).

Rynek usług szkoleniowych, walidacyjnych i certyfikacyjnych działa w ten sposób, że zamawiający usługę w zapytaniach ofertowych określa rodzaj kwalifikacji potrzebny w konkretnym przypadku, szczególnie czy są to kwalifikacje uregulowane przepisami, czy kwalifikacje rynkowe ( dowód – ogłoszenie k. 522-538, zapytanie ofertowe k. 538-543). Na rynku działają podmioty prowadzące działalność związaną z kształceniem i certyfikacją kwalifikacji rynkowych, niektóre z nich używają oznaczeń odróżniających składających się z kombinacji liter CC, np. (...) (...) C. C., Fundacja (...), Certyfikat (...), (...) ( dowód – wydruki stron internetowych k. 545-550).

(...) Sp. z o.o. oraz Fundacja (...) są konkurentami w zakresie usług szkoleniowych, walidacyjnych (przeprowadzanie egzaminów) i certyfikacyjnych (wystawienie certyfikatów potwierdzających kwalifikacje rynkowe) ( okoliczność niesporna, przyznana na rozprawie 18 lutego 2021 r.).

Usługi egzaminacyjne świadczone są przez obie strony postępowania w ten sposób, że kandydaci przystępujący do egzaminu zgłaszani są przez przedsiębiorców – którzy współpracują z różnymi podmiotami świadczącymi usługi w zakresie walidacji ( dowód: formularze zgłoszeń k. 657, 660, 661-663, 664, wydruki korespondencji e-mail k. 316-333; zeznanie S. T. w charakterze świadka). (...) Sp. z o.o., (...) Sp. z o.o., (...) SA Akademia (...).k. i Krajowego Instytutu (...) Sp. z o.o. Sp. k. w zakresie zgłaszania kandydatów do udziału w egzaminach potwierdzających kwalifikacje rynkowe współpracują zarówno z Fundacją (...), jak i w (...) Sp. z o.o. ( dowód: przesłuchanie stron). Miały miejsce sytuacje, że pracownicy tych podmiotów wysyłali do Fundacji (...) zgłoszenia na egzaminy organizowane przez (...) Sp. z o.o. ( dowód: wydruki korespondencji k. 316-333, 445-450).

(...) Sp. z o.o. używa w obrocie gospodarczym dla świadczonych przez siebie usług oznaczenia słownego (...) oraz słowno-graficznego oznaczenia , a także posługuje się określeniami takimi jak: (...), Kwalifikacja (...), Certyfikat (...), Norma jakościowa systemu (...), Certyfikowani Egzaminatorzy (...) ( dowód: fotografie strony internetowej pozwanego k. 267-274). Oznaczenia - słowne (...) oraz słowno-graficznesą elementami dominującymi w komunikacji usługowej (...) Sp. z o.o. ( dowód - wydruki ze strony internetowej pozwanego k. 267-274, formularze uznawalności kwalifikacji systemu (...) k. 282-291, instrukcja procedury certyfikacyjnej (...) krok po kroku k. 276; oświadczenie operatora egzaminu (...) – wzór k. 278, formularz zgłoszenia na egzamin kwalifikacyjny (...) – wzór k. 280).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów, wydruków i fotografii złożonych do akt postępowania. Nie były one kwestionowane przez żadną ze stron. Sąd jako wiarygodne ocenił zeznania świadka S. T.. Sąd dał wiarę przesłuchaniu stron – w zakresie, w jakim dowód z przesłuchania stron potwierdzał okoliczności ustalone na podstawie innych dowodów zgromadzonych w postępowaniu.

W ocenie Sądu powództwo podlegało oddaleniu, za wyjątkiem żądania określonego w pkt 6 petitum pozwu, które w części należało uwzględnić.

Zgłoszone roszczenia oparte były na przepisach ustawy z 16 kwietnia 1993 roku o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 z 14 czerwca 2017 r. w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej w zw. z przepisami ustawy z 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej.

Ochrona znaków unijnych (żądania z pkt 1-3 petitum pozwu) na podstawie przepisów rozporządzenia 2017/1001.

Przepis art. 9 ust. 2 lit. b) Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 2017/1001 z 14 czerwca 2017 r. w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej (dalej rozporządzenie 2017/1001) stanowi, że bez uszczerbku dla praw właściciela nabytych przed datą zgłoszenia lub datą pierwszeństwa unijnego znaku towarowego właściciel tego znaku jest uprawniony do zakazania osobom trzecim, które nie mają jego zgody, używania w obrocie handlowym, w odniesieniu do towarów lub usług, oznaczenia, w przypadku, gdy oznaczenie to jest podobne do unijnego znaku towarowego oraz jest używane w odniesieniu do towarów lub usług, które są identyczne lub podobne do towarów lub usług, dla których znak ten został zarejestrowany, jeżeli istnieje prawdopodobieństwo wprowadzenia odbiorców w błąd, które obejmuje prawdopodobieństwo skojarzenia oznaczenia ze znakiem towarowym. Skutki unijnego znaku towarowego podlegają przepisom rozporządzenia. W myśl art. 9 ust. 3 rozporządzenia mogą być zakazane w szczególności:

a)  umieszczanie oznaczenia na towarach lub ich opakowaniach;

b)  oferowanie towarów, wprowadzanie ich do obrotu lub ich magazynowanie w tym celu pod takim oznaczeniem lub oferowanie, lub świadczenie usług pod tym oznaczeniem;

c)  przywóz lub wywóz towarów pod takim oznaczeniem;

d)  używanie oznaczenia jako nazwy handlowej lub nazwy przedsiębiorstwa, lub jako części tych nazw;

e)  używanie oznaczenia w dokumentach handlowych i w reklamie;

f)  używanie oznaczenia w reklamie porównawczej w sposób sprzeczny z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2006/114/WE.

Gdy sąd uznaje, że pozwany naruszył lub że z jego strony istnieje groźba naruszenia unijnego znaku towarowego, wydaje, o ile nie istnieją szczególne powody, decyzję zakazującą określonych działań. Stosuje również środki, zgodnie z przepisami prawa krajowego, których celem jest zapewnienie przestrzegania zakazu (art. 130 ust. 1). Oznacza to, że jeśli w prawie krajowym istnieją inne jeszcze sposoby (środki ochrony) znaku przed naruszeniem, nieznane przepisom rozporządzenia, sąd powinien je, na wniosek powoda, zastosować do ochrony znaku unijnego. Odnosi się to wprost do przepisów art. 296 ust. 1 i art. 286 ustawy z 30 czerwca 2000 roku Prawo własności przemysłowej. Na podstawie art. 296 ust. 1 powołanej ustawy uprawniony ma prawo żądać od osoby, która naruszyła jego prawo:

a) zaniechania naruszania,

b) wydania bezpodstawnie uzyskanych korzyści,

c) a w razie zawinionego naruszenia również naprawienia wyrządzonej szkody na zasadach ogólnych albo poprzez zapłatę sumy pieniężnej w wysokości odpowiadającej opłacie licencyjnej albo innego stosownego wynagrodzenia, które w chwili ich dochodzenia byłyby należne tytułem udzielenia przez uprawnionego zgody na korzystanie ze znaku towarowego.

Powód powoływał się na korzystanie przez pozwaną Spółkę z oznaczeń podobnych do unijnych znaków towarowych powoda, dla oznaczenia identycznych lub podobnych usług – w ten sposób, że istnieje prawdopodobieństwo wprowadzenia odbiorców w błąd, które obejmuje prawdopodobieństwo skojarzenia oznaczenia pozwanego ze znakami towarowymi powoda. Dla oceny, czy doszło do ziszczenia hipotezy art. 9 ust. 2 lit. b) rozporządzenia 2017/1001 – a tym samym do naruszenia prawa ochronnego do unijnych znaków powoda przez działania pozwanego należało:

1.  porównać usługi oznaczone znakami powoda oraz oznaczeniami pozwanego, a także określić stopień ich podobieństwa;

2.  określić rozpoznawalność znaków powoda i jej stopień;

3.  porównać przeciwstawione znaki i określić stopień ich podobieństwa;

4.  dokonać całościowej analizy niebezpieczeństwa wprowadzenia w błąd.

O ile przy tym dwa pierwsze elementy badania mają charakter ogólny – o tyle dwa kolejne wymagają odniesienia każdego z oznaczeń pozwanego, objętych żądaniami pozwu (pkt 1 i 2 petitum pozwu) do każdego ze znaków powoda. W konsekwencji porównanie przeciwstawionych znaków obejmowało:

- słowny znak powoda (...) oraz słowny znak pozwanego (...);

- słowno-graficzny znak powoda:

i znak słowny pozwanego (...);

- słowny znak powoda (...) i oznaczenia pozwanego (...) Certyfikacja, (...), Kwalifikacja (...), Certyfikat (...), Egzaminatorzy (...), Norma (...);

- słowny znak powoda (...) i oznaczenie słowno-graficzne pozwanego:

- słowno-graficzny znak powoda:

i oznaczenia pozwanego (...) Certyfikacja, (...), Kwalifikacja (...), Certyfikat (...), Egzaminatorzy (...), Norma (...);

- słowno-graficzny znak powoda:

i słowno-graficzne oznaczenie pozwanego:

Podobieństwo usług stron, charakterystyka rynku usług

Usługi oferowane przez powoda i oferowane przez pozwanego to usługi edukacyjne, walidacyjne i certyfikacyjne. Obejmują one organizację szkoleń w zakresie zdobywania określonych kompetencji (kwalifikacji) na rynku pracy (edukację), sprawdzenie, czy osoba, która ubiega się o nadanie danej kwalifikacji uzyskała umiejętności do otrzymania tej kwalifikacji (walidację, tj. przeprowadzanie egzaminów) oraz wystawianie dokumentów potwierdzających nabycie danej kwalifikacji (certyfikację). Usługi oferowane są przez obie strony na tym samym terytorium. Powyższe nie było między stronami sporne – protokół rozprawy z 18 lutego 2021 r. (adnotacja 00:03:23). Zatem, usługi oferowane przez strony cechuje bardzo wysoki stopień podobieństwa.

W oparciu o materiał dowodowy zgromadzony w postępowaniu, Sąd uznał, że usługi stron oferowane są przede wszystkim przedsiębiorcom, jednostkom korzystającym z funduszy unijnych – np. organom administracji. Model, w oparciu o który działają strony zakłada, że przeprowadzenie szkolenia, egzaminu, czy wydanie certyfikatu zleca albo przedsiębiorca, albo np. organ administracji. Powyższe potwierdzają zarówno zeznania świadka S. T., który wskazał, ze usługi powoda i pozwanego adresowane są do przedsiębiorców, jak i zawarte w aktach dokumenty i wydruki – faktury VAT wystawione przez powoda na rzecz przedsiębiorców (k. 251-265) oraz korespondencja stron postępowania otrzymana od osób trzecich, w tym zgłoszenia na egzamin (k. 316-333). Zgłoszenia te dotyczą określonych osób (kliku, kilkunastu) i dokonywane są przez przedsiębiorcę – kontrahenta powoda lub pozwanego. Jedyny dowód, z którego miało wynikać, że usługi stron adresowane są do osób fizycznych to dowód z przesłuchania R. P., prezesa zarządu powoda. W świetle okoliczności, że powód nie przedstawił żadnych dokumentów dotyczących kierowania swojej oferty do konsumenta i zawierania umów z konsumentami (m.in. dokumentów rozliczeniowych potwierdzających realizację usług na rzecz konsumentów – np. faktur VAT, korespondencji otrzymywanej od konsumentów lub kierowanej do konsumentów), Sąd uznał, że odbiorcami usług powoda i pozwanego nie są, co do zasady, konsumenci.

Przywołana w replice do odpowiedzi na pozew przez powoda okoliczność, że określenie rynku usług, na którym dokonuje się oceny podobieństwa znaków powoda i przeciwstawionych im oznaczeń pozwanego, powinno następować z uwzględnieniem faktu, iż odbiorca certyfikatu wystawionego przez powoda lub pozwanego posługuje się tym certyfikatem w późniejszym okresie – nie zmienia charakterystyki rynku usług oferowanych, czy świadczonych przez powoda lub przez pozwanego. W ocenie Sądu bez znaczenia jest okoliczność, że nabywca kwalifikacji rynkowej dalej korzysta z towaru opatrzonego określonym oznaczeniem (certyfikatu potwierdzającego kwalifikacje rynkowe). W ocenie powoda powołana okoliczność powoduje, że ryzyko wprowadzenia w błąd powinno być oceniane przy uwzględnieniu wskazanej okoliczności (replika k. 623). Podzielenie poglądu powoda oznaczałoby, że w stosunku do każdego znaku towarowego (i przeciwstawionego mu oznaczenia) krąg odbiorców towarów i usług – a w konsekwencji także ryzyko wprowadzenia w błąd trzeba oceniać tak samo – bo ostatecznie nabywca towaru oznaczonego w określony sposób korzysta z tego towaru w życiu codziennym. Jest to sprzeczne z ugruntowaną w orzecznictwie metodologią oceny ryzyka wprowadzenia w błąd oraz metodologią określenia relewantnego kręgu odbiorców towaru lub usługi oznaczonych znakiem towarowym i przeciwstawionym mu oznaczeniem.

Niezależnie od powyższego, posługiwanie się certyfikatem dokumentującym określone kwalifikacje zawodowe następuje w odniesieniu do przedsiębiorców – kontrahentów lub pracodawców.

Charakterystyka rynku, na którym strony postępowania oferują swoje usługi następuje z uwzględnieniem faktu, że podmioty prowadzące działalność podobną do stron postępowania (edukacyjną, szkoleniową, certyfikacyjną) posługują się nazwami, których skróty zawierają więcej, niż jedną literę C – w różnych konfiguracjach. Na powyższą okoliczność pozwany przedstawił wydruki stron internetowych m.in. podmiotów oferujących usługi certyfikacyjne pod nazwami ECCC (Europejski Certyfikat Kompetencji Cyfrowych k. 547), czy ECC- European Care Certificate (k. 546). Z ostatniego z powołanych wydruków wynika, że oferowane usługi dotyczą procesu uczenia się przez całe życie (L. P.), do którego odnoszą się także usługi świadczone przez powoda (powód w replice pkt 31 k. 634 powołał się na zalecenie Parlamentu Europejskiego i Rady z 23 kwietnia 2008 r. w sprawie ustanowienia europejskich ram kwalifikacji dla uczenia się przez całe życie). Także inne usługi certyfikacyjne oznaczone są z wykorzystaniem liter „C” (k. 545 – (...), k. 549 – PCBC Polskie Centrum Badań i Certyfikacji). Powyższe oznacza, że odbiorcy usług stron obecności wielokrotności litery C nie będą traktować jako wyróżniającego elementu oznaczenia, pod którym strony oferują swoje usługi. Skoro obecność tej litery wynika z obecności słowa „certyfikat”, „certyfikacja”, „centrum certyfikacji” – trudno uznać wskazaną cechę oznaczeń za ich element wyróżniający. W konsekwencji – odbiorcy usług zwrócą uwagę na pozostałe elementy tworzące oznaczenia, pod którymi strony oferują swoje towary lub usługi.

Rozpoznawalność znaków powoda

Ocena konkretnej zdolności odróżniającej (rozpoznawalności) znaków towarowych powinna być dokonywana na moment rozpoczęcia używania oznaczenia stanowiącego naruszenie znaku towarowego ( wyrok TSWE z 27.4.2006, C-145/05 (...), por także R. Skubisz w: R. Skubisz (red.) System Praw Prywatnego, tom 14B, s. 1239) – czyli w niniejszej sprawie na drugą połowę 2018 roku. Z tego okresu pochodzą bowiem faktury VAT oraz korespondencja wskazująca na korzystanie z oznaczenia (...) dla oznaczania usług edukacyjnych, walidacyjnych i certyfikacyjnych (k. 441-449) przez spółkę, w której I. K. (1) pełniła funkcję prezesa zarządu, zanim powstała pozwana Spółka.

Jakkolwiek powód załączył do pozwu obszerny materiał dowodowy, z którego wynikać miała wysoka rozpoznawalność jego znaków, w postaci wydruków ze strony internetowej(...).eu, wydruków ze stron internetowych kontrahentów powoda, materiałów reklamowych i promocyjnych, zdjęć, programów spotkań i konferencji, faktur dotyczących nabywania materiałów reklamowych i promocyjnych przez powoda – to większość przedstawionych materiałów pochodzi z 2019 roku. Taką datą opatrzone są m.in. wydruki k. 99-114, 116-120, 123-138, 143-149, 152, 160-171, 173, informacja o konferencji k. 114, czy programy konferencji k. 219-225. Większość fotografii (k. 198, 227-243, 245-249) nie została opatrzona żadną datą, a zatem nie może stanowić dowodu na rozpoznawalność znaków powoda w 2018 roku. Także faktury dokumentujące zakup materiałów reklamowych i promocyjnych usługi powoda (k. 259-265) pochodzą z 2019 roku. Jedynie pojedyncze dokumenty i wydruki dotyczą okresu sprzed drugiej połowy 2018 r. – wydruki certyfikatów Akademii (...) z 2017 r. k. 142, prezentacja z października 2017 r. k. 201, dokumentacja fotograficzna konferencji z 2017 r. k. 212, informacja o konferencji k. 244. Z kolei „Opis założeń i koncepcji modelu certyfikacji (...)” z 2011 r. (k. 294 i n.) nie stanowi dowodu na okoliczność używania przez powoda oznaczeń w obrocie.

W konsekwencji, o ile powód wykazał korzystanie ze swoich znaków towarowych, to nie została wykazana ich wyjątkowo wysoka rozpoznawalność wynikająca z intensywnego korzystania z tych znaków przed drugą połową 2018 r. tj. przed rozpoczęciem korzystania z oznaczeń (...) dla oznaczania usług szkoleniowych, walidacyjnych i certyfikacyjnych – przez kolejne spółki, w których I. K. (1) pełniła funkcję prezesa zarządu.

Podobieństwo znaków powoda oraz oznaczeń pozwanego

Ocena identyczności lub podobieństwa znaku zarejestrowanego oraz przeciwstawianego mu oznaczenia pozwanego powinna się opierać na ich zgodności wizualnej, fonetycznej i koncepcyjnej. Znaki należy porównywać całościowo, a decydujące znaczenie mieć będą elementy odróżniające, a nie opisowe.

Dwa znaki towarowe są do siebie podobne, jeżeli z punktu widzenia określonego kręgu odbiorców, są przynajmniej częściowo identyczne w jednym lub kilku istotnych aspektach (tak: wyrok Sądu z 23 października 2002 r. w sprawie T-6/01 M.). Dla oceny podobieństwa konieczne jest dokonanie oceny wizualnych, fonetycznych i znaczeniowych cech znaków i ich całościowego oddziaływania na percepcję należycie poinformowanego, dostatecznie uważnego i rozsądnego przeciętnego konsumenta (tak: wyroki Trybunału z 20 marca 2003 r. w sprawie C-291/00 (...), z 8 maja 2014 r. w sprawie C-591/12 P (...) SA). W myśl utrwalonego orzecznictwa, prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd istnieje, gdy znaczna część właściwego kręgu odbiorców mogłaby zostać skłoniona do omyłkowego zakupu towaru pozwanego, myśląc, że jest to towar uprawnionego (uznając, że dane towary lub usługi pochodzą z tego samego przedsiębiorstwa), ewentualnie mogłaby uznać, że dane towary lub usługi pochodzą z przedsiębiorstw powiązanych ze sobą gospodarczo (tak wyroki Trybunału z 29 września 1998 r. w sprawie C-39/97 C., z 4 maja 1999 r. w sprawach połączonych C-108/97, C-109/97 (...) C. P., z 22 czerwca 1999 r. w sprawie C-342/97 L. M.). Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd powinno być oceniane w sposób całościowy, według sposobu postrzegania określonego konsumenta, przy uwzględnieniu wszystkich istotnych okoliczności konkretnego przypadku.

Właściwy krąg odbiorców składa się z przeciętnych odbiorców usług, należycie poinformowanych, dostatecznie uważnych i rozsądnych – wbrew twierdzeniu powoda, że miarodajne jest odniesienie do modelu odbiorcy przeciętnego i niezbyt uważnego (pozew k. 23). Ryzyko konfuzji jest tym większe, im silniejszy jest charakter odróżniający znaku towarowego, który wynika z jego samoistnych cech lub renomy, znajomości, rozpoznawalności na rynku (tak wyroki Trybunału z 22 czerwca 1999 r. w sprawie C-342/97 L. M., z 11 listopada 1997 r. w sprawie C-251/95 (...) i z 29 września 1998 r. w sprawie C-39/97 C.).

Podobieństwo oznaczeń słownych (...) i (...)

Dokonując porównania oznaczeń słownych powoda – (...) i pozwanego (...) – w płaszczyźnie wizualnej, należy wskazać, że oba oznaczenia należą do tzw. znaków krótkich (do 5 liter). W ocenie Sądu, w przypadku znaków towarowych składających się z bardzo krótkiego elementu słownego, złożonego z małej ilości liter, należy tym bardziej brać pod uwagę nawet niewielkie różnice pomiędzy takimi znakami, gdyż nie ma w nich wiele elementów słownych, pomiędzy którymi takie różnice mogłyby występować. Odmienna interpretacja przepisów w stosunku do znaków krótkich wiązałaby się z niesłuszną monopolizacją konkretnych zbitek liter, często będących skrótami konkretnych nazw.

Zważywszy, że rynek usług świadczonych przez strony ma tę cechę, iż w nazwach oferowanych na nim usług występuje wielokrotność litery C – sama obecność dwóch liter C w oznaczeniach powoda ((...)) i pozwanego ((...)) nie będzie przesądzać o podobieństwie wizualnym tych znaków.

W słownym znaku towarowym (...) charakterystyczne jest użycie w bezpośrednim sąsiedztwie dwóch liter „C”. W oznaczeniu (...), te dwie litery są oddzielone literą (...). Ponadto znak towarowy powódki składa się jedynie z trzech liter, podczas gdy oznaczenie pozwanego zawiera cztery litery. Dodatkowy element w postaci literki I zawarty w oznaczeniu pozwanego, w ocenie Sądu, przełamuje podobieństwo do znaku towarowego powódki (brak podobieństwa wizualnego). Wskazać należy, że dla oceny podobieństwa znaków znaczenie ma zasada szczególnego znaczenia początku znaku (R. Skubisz w: R. Skubisz (red.) Praw własności przemysłowej tom 14B, s. 1238). Pozwany na początku swojego oznaczenia umieścił literę I – która w ogóle nie występuje w znakach powoda.

Nie sposób doszukać się również podobieństwa w wymowie obu wyrazów (warstwa fonetyczna). Bez względu na to, czy oznaczenia będą czytane zgodnie z wymową w języku polskim, czy zgodnie z wymową w języku angielskim - mają rożną liczbę sylab (w powoda – 3, u pozwanego -4). Nadto, różnice w wymowie determinuje głoska I (fonetycznie będąca osobną sylabą) obecna na początku oznaczenia stosowanego przez pozwanego i nieobecna w oznaczeniu powoda, a także bezpośrednie sąsiedztwo głosek C w znaku powoda (co w wymowie skraca ów znak).

W sferze koncepcyjnej – na gruncie języka polskiego żadne z oznaczeń stron nie ma znaczenia. Na gruncie języka angielskiego stanowią one skróty od angielskich nazw (...) (powoda) i (...) (pozwanego).

Podobieństwo znaku słowno-graficznego powoda i oznaczenia słownego pozwanego (...).

Na wskazane wyżej różnice wizualne i fonetyczne między słownymi oznaczeniami (...) oraz (...), nakłada się, w przypadku porównania znaku słowno-graficznego powoda i oznaczenia (...) pozwanego, różnica koncepcyjna. Znak słowno – graficzny powoda o poniższym przedstawieniu:

nawiązuje koncepcyjnie do żaglówki – w ktorej litery (...) tworzą kadłub, nad którym umieszczony jest żagiel. Zatem, różnice w tym przypadku są wyraźniejsze, niż w przypadku oznaczeń (...) oraz (...).

Podobieństwo znaku słownego powoda i oznaczenia słowno –graficznego pozwanego:

Na wskazane różnice wizualne i fonetyczne zualne i fonetyczne między słownymi oznaczeniami (...) oraz (...), nakłada się, w przypadku porównania znaku słownego powoda i oznaczenia słowno-graficznego pozwanego, różnica koncepcyjna. Znak słowno-graficzny o poniższym przedstawieniu:

wywołuje, w przeciwieństwie do slownego znaku (...), skojarzenie koncepcyjne. Kojarzy się z symbolem „zaznaczenia”, „zakreślenia”, „zaliczenia” – przez wyróżnienie litery (...) (osiągnięte zastosowaniem barwy i asymetrią - inną wysokością prawego ramienia litery (...)) i wpisanie jej w prostokąt.

Podobieństwo znaków słowno –graficznych powoda i pozwanego

Na różnice wizualne i fonetyczne między słownymi oznaczeniami (...) oraz (...), w przypadku znaków graficznych nakładają się różnice koncepcyjne i wynikające z zastosowanego komponentu graficznego, jak w poniższych przedstawieniach:

Różna jest kolorystyka obu oznaczeń (szary, żółty – u powoda, czarny, zielony – u pozwanego), nasycenie kolorów (silne – u pozwanego, słabsze – u powoda) i różny krój czcionki (litery pochylone, nakreślone cieńszą kreską – u powoda, litery proste, grubsze – u pozwanego). W oznaczeniu pozwanego obok liter, obecne są wyrazy, które tworzą podstawę oznaczenia.

W zakresie koncepcji znaku – znak towarowy powoda nawiązuje do żaglówki, a oznaczenie pozwanego – do symbolu „zaznaczenia”, „zakreślenia”, zaliczenia” – przez wyróżnienie litery (...) (osiągnięte zastosowaniem barwy i innej wysokości ramienia litery (...)) i wpisanie jej w prostokąt.

Podobieństwo znaków powoda i oznaczeń (...) Certyfikacja, (...), Kwalifikacja (...), Certyfikat (...), Egzaminatorzy (...), Norma (...)

W ocenie Sądu na pierwszy rzut oka wykluczone jest podobieństwo obu unijnych znaków towarowych powoda – słownego i słowno-graficznego oraz przeciwstawionych im oznaczeń pozwanego (...) Certyfikacja, (...), Kwalifikacja (...), Certyfikat (...), Egzaminatorzy (...), Norma (...). Komponent słowny znaków powoda – (...) i znaków pozwanego, składających się z oznaczenia (...) oraz słów Certyfikacja, (...), Kwalifikacja, Egzaminator, Norma, Certyfikat różni się zarówno liczbą słów (u powoda – (...), u pozwanego – (...) i odpowiednie słowo), jak i różni się w sferze koncepcyjnej. O ile znak słowny powoda nie wywołuje ma gruncie języka polskiego żadnych skojarzeń, a znak słowno-graficzny powoda kojarzy się z żaglówką, to przeciwstawione oznaczenia pozwanego wywołują skojarzenia przez obecność w nich słów, które w języku polskim mają ugruntowane znaczenie – Certyfikacja, Norma, Egzamin, System, Kwalifikacja, czy Egzaminator. Także sfera fonetyczna tych oznaczeń jest zupełnie różna (obejmuje różną liczbę sylab, nie powtarzających się, o różnym brzmieniu) i jest pochodną różnic między znakami w sferze werbalnej.

Całościowa ocena ryzyka wprowadzenia w błąd

W ocenie Sądu powyższe okoliczności – brak podobieństwa znaków, krąg odbiorców usług obejmujący głównie przedsiębiorców oraz jednostki administracji publicznej, specyfika rynku usług, na którym używane są nazwy wykorzystujące skróty z wielokrotnymi literami C, niewykazanie istotnej rozpoznawalności znaków powoda przed 2018 rokiem powoduje, że Sąd nie dostrzega ryzyka wprowadzenia w błąd co do pochodzenia towarów i usług pozwanego od powoda lub podmiotu powiązanego z nim gospodarczo. Ryzyko to podlega ocenie według wzorca normatywnego – z uwzględnieniem podobieństwa usług, podobieństwa znaków, rozpoznawalności znaków powoda, charakterystyki usług i ich odbiorców, charakterystyki rynku tych usług.

Stąd, w ocenie Sądu, do odmiennej oceny prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd nie mogły prowadzić przedstawione przez powoda dowody – wydruki korespondencji, z której wynika, że powód otrzymuje zapisy na egzaminy organizowane przez pozwanego (k. 316-333, 636-638 oraz 657-664). Dowody te pochodziły od 4 podmiotów – (...) Sp. z o.o., (...) Sp. z o.o., (...) SA (...) Sp.k. i Krajowego Instytutu (...) Sp. z o.o. Sp. k. Są to przedsiębiorcy, którzy, jak wynika z zeznań stron – współpracują zarówno z powodem, jak i z pozwanym. Zważywszy, że formularz zapisu na egzamin stosowany przez pozwanego opatrzony jest firmą i adresem pozwanego, a także zważywszy, że powód i pozwany korzystają z adresów e-mail w innych domenach internetowych (odpowiednio (...).eu oraz (...).eu) – przedstawione wydruki należy traktować jako dowód zaistnienia pomyłki przy wysyłaniu korespondencji raczej w następstwie braku uwagi, czy pośpiechu, a nie jako dowód na ryzyko wprowadzenia w błąd co do tego, że usługi pozwanego oferowane są przez powoda lub przez podmiot powiązany z powodem. Z treści formularza pozwanego, kierowanego do powoda, w sposób oczywisty wynika, kto jest organizatorem egzaminu (usługodawcą w zakresie walidacji). Zważywszy, że powód przedstawił dwukrotnie w toku postępowania te same wydruki (k. 323 – k. 657, k. 326 - k.660, k. 321- k.661, k. 332 - k. 662), a także, że miesięcznie otrzymuje 200-300 zgłoszeń na egzaminy (zeznania R. P. – prezesa zarządu powoda w charakterze strony k. 666 v., adnotacja oo:54:07) – twierdzenia powoda o licznych sygnałach co do pomyłek odbiorców usług powoda nie znajdują potwierdzenia w pozostałym materiale dowodowym.

Ochrona znaków unijnych (żądania z pkt 1-3 petitum pozwu) na podstawie przepisów uznk.

W ocenie powoda pozwany posługując się oznaczeniami (...) i wypełnia dyspozycję art. 10 i art. 3 ust. 1 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji.

Zgodnie z art. 10 uznk „czynem nieuczciwej konkurencji jest takie oznaczenie towarów lub usług albo jego brak, które może wprowadzić klientów w błąd co do pochodzenia, ilości, jakości, składników, sposobu wykonania, przydatności, możliwości zastosowania, naprawy, konserwacji lub innych istotnych cech towarów albo usług, a także zatajenie ryzyka, jakie wiąże się z korzystaniem z nich”. Zdaniem powoda istnieje ryzyko wprowadzenia w błąd co do świadczonych usług i osoby usługodawcy ze względu na podobieństwo znaków towarowych powoda i oznaczeń pozwanego.

Sąd tego poglądu nie podziela. Obok różnic w oznaczeniach stosowanych przez strony, znaczenie ma, że strony działają wobec profesjonalnych odbiorców ich usług. Nie ma mowy o przypadkowym wyborze usług stron, wybór usługodawcy wymaga uprzedniego rozeznania na rynku i szczegółowego zapoznania się z ofertą rynkową. Nabywca będzie kierował się zapotrzebowaniem na konkretny rodzaj usługi – a także ceną usługi. Zachodzą także istotne różnice pomiędzy stronami internetowymi stron, dominującą kolorystyką wizualizacji, używaną szatą graficzną oraz oznaczeniami. Powódka w adresie strony do znaku towarowego dodała „system” (...), pozwany używa wyłącznie oznaczenia (...) w domenie (...).eu. W konsekwencji, w ocenie Sądu ryzyko wprowadzenia w błąd przez pozwanego w ten sposób, że potencjalni odbiorcy jego usług będą przekonani, że usługę świadczy powód lub podmiot z nim powiązany, nie ma miejsca.

Jakkolwiek powód w pozwie bardzo ogólnie powołał art. 3 uznk jako podstawę odpowiedzialności pozwanego z tytułu posługiwania się przez pozwanego oznaczeniem słownym (...) oraz oznaczeniem słowno-graficznym zawierającym litery (...) (k. 22, pkt 26), to w dalszej części wskazał na pasożytnicze wykorzystanie tych oznaczeń przez pozwaną (k. 23, pkt 31).

W wyroku z 9 stycznia 2008 roku, II CSK 363/07 (LEX nr 432207) oraz z 2 stycznia 2007 r., V CSK 311/06 (LEX 259779) Sąd Najwyższy wskazał, że art. 3 ustawy może być samodzielną podstawą uznania jako czynu nieuczciwej konkurencji, i to bez względu na to, czy zachowanie to stwarza możliwość wprowadzenia konsumenta w błąd, m.in. co do pochodzenia towarów. Sprzeczne z dobrymi obyczajami jest wykorzystanie efektów cudzej pracy (pasożytnictwo), a w szczególności wykorzystanie wypracowanej przez konkurenta szczególnej pozycji rynkowej jego oznaczeń odróżniających (tj. ich renomy). Dobrym obyczajem kupieckim jest nie tylko niepodszywanie się pod firmę i renomę konkurencyjnego przedsiębiorstwa, lecz także niewykorzystywanie cudzych osiągnięć w wypromowaniu nowego produktu dla zaistnienia w świadomości konsumentów ze swoim, rodzajowo tożsamym, wyrobem bez ponoszenia w tym celu własnych wysiłków i nakładów finansowych. Taki obyczaj wywodzi się z zakorzenionej w polskim społeczeństwie, i w każdym razie zasługującej na aprobatę, normy moralnej, zgodnie z którą nikt nie powinien czerpać nieuzasadnionych korzyści z cudzej pracy” (por. także wyrok Sądu Najwyższego z 23 października 2008 roku, V CSK 109/08, LEX nr 479328).

O ile w powołanym orzecznictwie dopuszcza się art. 3 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji jako podstawę prawną odpowiedzialności za czyn w postaci pasożytniczego wykorzystania renomy znaków oraz szczególnej pozycji rynkowej podmiotu uprawnionego ze znaków – to powód, powołując się ogólnie na odpowiedzialność pozwanej Spółki na podstawie art. 3 uznk, nie powoływał się na wykorzystanie renomy przysługujących mu oznaczeń, czy też szczególnej pozycji rynkowej. Powołał się jedynie na pasożytnicze wykorzystanie przez pozwaną Spółkę oznaczeń - słownego (...) oraz (pozew pkt 31, k. 23). W tym kontekście należy wskazać, iż pozwany nie wykorzystał pasożytniczo powołanych oznaczeń, gdyż sam je stworzył. Powód niezasadnie utożsamił w pozwie podobieństwo oznaczeń, które może wprowadzić w błąd (stanowiące delikt na gruncie art. 10 ust. 2 uznk) oraz wykorzystanie efektów cudzej pracy (renomy oznaczeń, pozycji rynkowej) (stanowiące, w świetle orzecznictwa delikt na gruncie art. 3 ust. 1 uznk). Powyższe uniemożliwiło udzielenie ochrony prawnej na gruncie art. 3 ust. 1 uznk.

Jedynie na marginesie Sąd wskazuje, że powód nie wykazał renomy własnych usług – tj. ich znajomości wśród odbiorców, a także pozytywnych wyobrażeń o tych usługach ze względu na konkretne cechy, wyróżniające je od innych, podobnych usług na rynku. W szczególności takim dowodem, wbrew stanowisku powoda, nie są materiały promocyjne, reklamowe, dokumentacja sprzedaży usług, dokumentacja spotkań i konferencji (replika k. 630-631). Dotyczą one bowiem działalności powoda w zakresie promocji jego usług – a nie sposób utożsamić działań promocyjnych z renomą usług. W przeciwnym wypadku każda promowana usługa stawałaby się renomowana. Powód, poza zeznaniem prezesa zarządu powoda w charakterze strony, nie przedstawił żadnych dowodów na okoliczność tego, jak jego usługi postrzegane są na rynku (zeznania świadków, oświadczenia, opinie, badanie ankietowe). Zeznania prezesa zarządu w charakterze strony są dowodem pochodzącym od strony zainteresowanej wynikiem procesu – i w konsekwencji, nie mogą, w ocenie Sądu stanowić samodzielnie podstawy ustaleń w zakresie renomy towarów, usług, znaków towarowych lub szczególnej pozycji rynkowej przedsiębiorcy.

Mając na uwadze powyższe argumenty, Sąd nie mógł uwzględnić roszczeń powoda formułowanych w oparciu o art. 3 ust. 1 uznk.

Zwalczanie nieuczciwej konkurencji – żądania z pkt 4-7 petitum pozwu.

W ocenie Sądu miał miejsce czyn nieuczciwej konkurencji określony w art. 14 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. Zgodnie z powołanym przepisem czynem nieuczciwej konkurencji jest rozpowszechnianie nieprawdziwych lub wprowadzających w błąd wiadomości o swoim lub innym przedsiębiorcy albo przedsiębiorstwie, w celu przysporzenia korzyści lub wyrządzenia szkody.

Między stronami nie ma sporu, że do dnia 6 marca 2020 r. na stronie internetowej pozwanej spółki opublikowany był dokument – „Procedura procesu walidacji systemu (...) z dnia 24 sierpnia 2017 r.” w brzmieniu obejmującym m.in. następujący fragment:

„2. Firma (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jako instytucja certyfikująca jest podmiotem, który spełnia wymogi określone w ustawie o ZSK z dnia 22 grudnia 2015 r. i posiada uprawnienia do certyfikowania.

3. Zgodnie z ustawą z dnia 22 grudnia 2015 r. instytucjami certyfikującymi mogą być np. uczelnie, szkoły, okręgowe komisje egzaminacyjne, instytucje szkoleniowe, stowarzyszenia zawodowe, organy administracji publicznej. Firma (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, będąc instytucją szkoleniową, spełnia te wymogi.

4. Firma (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością na mocy ustawy z dnia 22 grudnia 2015 r., jako instytucja certyfikująca może samodzielnie przeprowadzać walidację (procesy walidacji i certyfikacji są odpowiednio rozdzielone, zgodnie z systemową normą (...))”.

Okoliczność obecności wskazanego fragmentu nie była kwestionowana w odpowiedzi na pozew – w której wskazano jedynie, że w dniu 6 marca 2020 roku wskazany wyżej fragment uzyskał nowe brzmienie. Nie odwołuje się ono do przepisów ustawy z 22 grudnia 2015 roku o Zintegrowanym Systemie Kwalifikacji (odpowiedź na pozew k. 373).

W ocenie Sądu wskazany fragment dokumentu w brzmieniu sprzed 6 marca 2020 roku zawierał nieprawdziwe informacje. Były to informacje, z których wynikało, że pozwana spółka przed 6 marca 2020 r. była instytucją certyfikującą w rozumieniu przepisów ustawy z 22 grudnia 2015 roku o Zintegrowanym Systemie Kwalifikacji. W szczególności taką informację wprost zawierał fragment: Firma (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością na mocy ustawy z 22 grudnia 2015 roku jako instytucja certyfikująca, może samodzielnie przeprowadzać walidację”. Brzmienie wskazanego fragmentu wprost wskazywało, że pozwana spółka prowadzi działalność na podstawie ustawy z 22 grudnia 2015 roku – jako instytucja certyfikująca.

Pojęcie „instytucji certyfikującej jest, na gruncie przepisów ustawy z 22 grudnia 2015 roku, pojęciem normatywnym, zdefiniowanym w art. 2 pkt 6 powołanej ustawy jako „podmiot, który uzyskał uprawnienia do certyfikowania”. Przepisy ustawy określają sposób uzyskania uprawnień do certyfikowania w rozumieniu jej przepisów. Zgodnie z art. 14 ust. 1 powołanej ustawy „podmiot prowadzący zorganizowaną działalność w obszarze gospodarki, rynku pracy, edukacji lub szkoleń, może wystąpić do ministra właściwego z wnioskiem o włączenie kwalifikacji rynkowej do Zintegrowanego Systemu Kwalifikacji”. Zgodnie z ust. 2 powołanego przepisu „Jeżeli podmiot, o którym mowa w ust. 1 prowadzi działalność gospodarczą, może złożyć wniosek o nadanie mu uprawnienia do certyfikowania danej kwalifikacji rynkowej wraz z wnioskiem, o którym mowa w ust. 1”.

O włączeniu określonej kwalifikacji rynkowej do Zintegrowanego Systemu Kwalifikacji obwieszcza właściwy minister (art. 25 ustawy), który rozpatruje wniosek o nadanie uprawnienia do certyfikowania danej kwalifikacji rynkowej (art. 26 ust. 1 pkt 2 ustawy).

W przypadku, gdy dana kwalifikacja rynkowa jest już włączona do Zintegrowanego Systemu Kwalifikacji – wnioski kolejnych podmiotów o nadanie im uprawnień do certyfikowania tej kwalifikacji rynkowej rozpatruje właściwy minister w drodze decyzji administracyjnej (art. 41 powołanej ustawy).

Zatem, pojęcie „instytucji certyfikującej” przywołane w kontekście przepisów ustawy z 22 grudnia 2015 r. o Zintegrowanym Systemie Kwalifikacji oznacza podmiot, który – w drodze decyzji właściwego ministra otrzymał uzyskał uprawnienia do certyfikowania danej kwalifikacji rynkowej (tj. do wydawania dokumentów potwierdzających uzyskanie określonej kwalifikacji po uzyskaniu pozytywnego wyniku sprawdzenia kompetencji, tj. po uzyskaniu pozytywnego wyniku walidacji). Użyte przez pozwaną na stronie internetowej sformułowanie, że pozwana „na mocy ustawy z 22 grudnia 2015 roku, jako instytucja certyfikująca, może samodzielnie przeprowadzać walidację” – zawiera nie informację, że pozwana spełnia warunki, aby ubiegać się o status instytucji certyfikującej w rozumieniu przepisów powołanej ustawy, a zawiera informację, że pozwana takie warunki spełniła i działa „jako instytucja certyfikująca” na mocy ustawy z 22 grudnia 2015 roku. W konsekwencji, Sąd uznał, że pozwana na stronie internetowej rozpowszechniała przed dniem 6 marca 2020 roku nieprawdziwe informacje odnoszące się do spełnienia przez nią wymogów niezbędnych do uzyskania statusu „instytucji certyfikującej” w rozumieniu przepisów ustawy z 22 grudnia 2015 roku o Zintegrowanym Systemie Kwalifikacji (tj. złożenia wniosku i uzyskania decyzji administracyjnej właściwego ministra).

W ocenie Sądu wskazane działanie pozwanej Spółki miało charakter intencjonalny. O powyższym świadczy fakt kilkukrotnego powołania się w „Procedurze procesu walidacji systemu (...) z dnia 24 sierpnia 2017 r.” na przepisy ustawy z 22 grudnia 2015 roku o Zintegrowanym Systemie Kwalifikacji. Powołanie się na przepisy ustawy występuje trzykrotnie w krótkim fragmencie omawianego dokumentu – nie ma ono zatem charakteru omyłki, przeoczenia, niedopatrzenia, a ma charakter zamierzony. Ów zamiar rysuje się wyraźnie w kontekście twierdzeń pozwanej Spółki zawartych w odpowiedzi na pozew, jakoby włączenie pozwanej do Zintegrowanego Systemu Kwalifikacji było dla pozwanej „ zbędne, gdyż podnosi koszt usługi, a podstawowym kryterium w wyborze zleceniobiorcy na rynku usług związanych z funduszami unijnymi jest cena, a nie dodatkowe kwalifikacje formalne usługodawcy” (k. 385). Skoro pozwana przed dniem 6 marca 2020 roku świadomie i celowo nie była zainteresowana nabyciem statusu „instytucji certyfikującej” w rozumieniu przepisów ustawy z 22 grudnia 2015 r. o Zintegrowanym Systemie Kwalifikacji – po to, aby utrzymać niską cenę oferowanych usług – to nie powinna w dokumencie zamieszczonym na stronie internetowej odwoływać się do przepisów ustawy, ani powoływać na możliwość działania „na mocy ustawy z dnia 22 grudnia 2015 roku, jako instytucja certyfikująca”. Jeżeli mimo to posługiwała się takim oznaczeniem, co najmniej godziła się na to, aby powstało nieuprawnione skojarzenie między prowadzoną przez pozwaną Spółkę działalnością, a jej wykonywaniem na podstawie przepisów ustawy z 22 grudnia 2015 roku. Posługiwanie się przez przedsiębiorcę nieprzynależnym mu statusem ogranicza zaufanie do rynku i zakłóca jego przejrzystość.

Intencją umieszczenia określonego fragmentu na stronie internetowej pozwanej Spółki była korzyść wizerunkowa - stworzenie wrażenia posiadania dodatkowych kompetencji (w postaci uprawnień do certyfikowania nadanych w drodze decyzji administracyjnej właściwego ministra, przewidzianej w przepisach ustawy z 22 grudnia 2015 roku), nie posiadanych przez pozwaną Spółkę przed dniem 6 marca 2020 roku. „Korzyść”, o której stanowi art. 14 ust. 1 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, należy rozumieć szeroko – przy czym cel w postaci „przysporzenia korzyści” nie musi zostać faktycznie osiągnięty dla zaistnienia odpowiedzialności z art. 14 uznk ( wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z 28 czerwca 2017 roku I ACa 96/17, Lex nr 2661420, wyrok Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z 21 listopada 2013 roku, I ACa 374/13, Lex nr 1409299). W tym kontekście nie mają znaczenia okoliczności, czy ktokolwiek z odbiorców komunikatu pozostawał w przeświadczeniu (lub – w następstwie lektury komunikatu nabrał przeświadczenia), że pozwana Spółka jest instytucją certyfikującą w rozumieniu przepisów ustawy z 22 grudnia 2015 roku. Przesłanką odpowiedzialności za czyn z art. 14 uznk polegający na rozpowszechnianiu informacji nieprawdziwych nie jest bowiem wprowadzenie w błąd, a działanie w celu przysporzenia korzyści (w okolicznościach niniejszej sprawy – korzyści wizerunkowych, wynikających z posiadania dodatkowych kompetencji).

Z tytułu popełnienia czynu nieuczciwej konkurencji określonego w art. 14 uznk powód zgłosił żądania określone w pkt 4 i 6 petitum pozwu.

Żądanie z pkt 4 podlegało oddaleniu w całości – tj. zarówno w zakresie, w jakim powód żądał zakazania pozwanemu posługiwania się na stronach internetowych pozwanego informacjami sugerującymi posiadanie uprawnień do certyfikowania i spełnianie przez pozwaną wymogów określonych w ustawie o Zintegrowanym Systemie Kwalifikacji z 22 grudnia 2015 roku, jak i w zakresie, w jakim wskazany zakaz odnosił się do materiałów promocyjnych, informacyjnych i reklamowych pozwanej Spółki. Na rzecz oddalenia powództwa w omawianym zakresie przemawiały następujące argumenty:

a)  ustanie czynu nieuczciwej konkurencji z dniem 6 marca 2020 r. We wskazanej dacie pozwana Spółka zmodyfikowała treści umieszczone na stronie internetowej (...).eu w ten sposób, że zostały z nich usunięte odwołania do przepisów ustawy z 22 grudnia 2015 r. o Zintegrowanym Systemie Kwalifikacji. W ocenie Sądu nie nastąpiło to – wbrew twierdzeniu pozwanej Spółki, zawartym w odpowiedzi na pozew „w ramach cyklicznego przeglądu procedur obowiązujących w przedsiębiorstwie pozwanego” (k. 373) - ale w następstwie doręczenia pozwanej Spółce odpisu pozwu (co miało miejsce 21 lutego 2020 r. k. 364). Jednocześnie – było to pierwsze skierowane do pozwanej Spółki żądanie usunięcia omawianych treści ze strony internetowej. Żądania takiego nie zawierało bowiem wezwanie przedsądowe (k. 339-342). Zatem pozwana Spółka zareagowała na pierwsze otrzymane wezwanie do zaprzestania czynów nieuczciwej konkurencji (odpis pozwu), uczyniła to w odpowiednim czasie i dobrowolnie. Oznacza to, że pozwana Spółka zaprzestała czynu nieuczciwej konkurencji (zadośćuczyniła żądaniu zawartemu w pkt 4 petitum pozwu) w toku procesu. Dla oceny zasadności roszczenia o zaniechanie niedozwolonych działań opartego na treści art. 14 uznk bez znaczenia jest czy stan naruszenia trwa jeszcze w chwili zamknięcia rozprawy przed Sądem. Roszczenie jest uzasadnione także w przypadku, gdy stan naruszenia interesów innej osoby już nie trwa, ale zachodzi niebezpieczeństwo ponowienia niedozwolonych działań ( Sąd Apelacyjny w Krakowie w wyroku z 28 czerwca 2017 roku I ACa 96/17, Lex nr 2661420, Sąd Apelacyjny w Katowicach w wyroku z 24 maja 2011 roku, I ACa 193/11, Lex nr 1120388). Powód nie wykazał, że po dniu 6 marca 2020 r. pozwana Spółka zamieszczała na swojej stronie internetowej informacje, z których wynika, że działa ona jako instytucja certyfikująca w rozumieniu przepisów ustawy z 22 grudnia 2015 r. o Zintegrowanym Systemie Kwalifikacji. W konsekwencji, biorąc pod uwagę postawę pozwanego (niezwłoczną, dobrowolną reakcję na żądanie zawarte w pozwie) w ocenie Sądu, nie występuje ryzyko, że pozwany ponowi nieuprawnione posługiwanie się takimi sformułowaniami czy też sugestiami. W konsekwencji Sąd oddalił powództwo o zakazanie pozwanemu posługiwania się na stronach internetowych pozwanego informacjami sugerującymi posiadanie uprawnień do certyfikowania i spełnianie przez pozwaną wymogów określonych w ustawie o Zintegrowanym Systemie Kwalifikacji z 22 grudnia 2015 roku;

b)  nie bez znaczenia pozostaje i ta okoliczność, że w dacie zamknięcia rozprawy pozwana Spółka uzyskała wpis do rejestru Zintegrowanego Systemu Kwalifikacji jako instytucja certyfikująca w zakresie kwalifikacji „umiejętności komputerowe – poziom podstawowy” (k. 655-656). Zatem, umieszczenie przez nią obecnie na stronie internetowej informacji, że działa w omawianym zakresie jako instytucja certyfikująca na podstawie przepisów ustawy z 22 grudnia 2015 r. o Zintegrowanym Systemie Kwalifikacji nie stanowiłoby informacji nieprawdziwej;

c)  powód nie wykazał w toku procesu, aby istniały materiały reklamowe, promocyjne, czy informacyjne, w których pozwany zamieszczał informacje takie, jaki na stronie internetowej pod adresem (...).eu. Zarówno z twierdzeń pozwu, jak i z przedstawionych dowodów wynikało, że nieprawdziwe informacje były zamieszczane na stronie internetowej – a nie w innych materiałach (np. ulotkach, plakatach, folderach, etc.). W związku z powyższym żądanie zakazania umieszczanie nieprawdziwych informacji w tych materiałach Sąd oddalił.

Sąd uwzglednił powództwo w zakresie publikacji oświadczenia, tj. w zakresie żądania określonego w pkt 6 petitum pozwu. Podsatwę rozstrzygnięcia stanowi art. 18 ust. 1 pkt 3 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. Zgodnie z powyższym przepisem, w razie dokonania czynu nieuczciwej konkurencji, przedsiębiorca, którego interes jest naruszony lub zagrożony może żądać złożenia jednokrotnego lub wielokrotnego oświadczenia odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie. Przepis zawiera zatem zarówno wymóg „odpowiedniości” treści oświadczenia, jak i jego formy. W literaturze oraz orzecznictwie wskazuje się, że zasadniczą funkcją roszczenia o złożenie oświadczenia (obok funkcji wychowawczej i kompensacyjnej) jest poinformowanie właściwego kręgu o dokonanym naruszeniu, a w rezultacie uświadomienie im, jaki jest rzeczywisty obraz stosunków rynkowych (tzw. funkcja informacyjna). Roszczenie służy usunięciu skutków niedozwolonych działań i nie powinno stanowić represji. Jego celem jest przekazanie klienteli danego przedsiębiorcy informacji prostujących, aby zmienić błędną, nieprawdziwą opinię o nim, bądź jego towarach czy usługach, przyjętą w społeczeństwie (tak: Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z 25.9.2013 r., VI ACa 1043/13 oraz w wyroku z 7.11.2007 r., I ACa 334/07). Ogłoszenie ma zatem na celu przywrócenie poprzedniego stanu na rynku, jaki istniał zanim strona pozwana zaczęła dopuszczać się czynów nieuczciwej konkurencji względem strony powodowej (tak: S ąd Apelacyjny w Krakowie w wyroku z 15.1.2013 r., I ACa 1268/12). W konsekwencji, oświadczenie powinno być opublikowane w takiej formie, w jakiej doszło do publikacji przez pozwaną Spółkę nieprawdziwych informacji o działaniu przez nią jako instytucję certyfikującą na podstawie przepisów ustawy z 22 grudnia 2015 roku o Zintegrowanym Systemie Kwalifikacji. W ocenie Sądu oświadczenie powinno być umieszczone na stronie internetowej pozwanej Spółki, pod adresem (...).eu – gdzie były umieszczone nieprawdziwe informacje. Sąd określił czas umieszczenia ogłoszenia na 60 dni (zamiast żądanych przez powoad 180 dni) od dnia uprawomocnienia się wyroku, uznając, że w dobie szybkiego przepływu informacji jest on wystarczający dla realizacji funkcji informacyjnej oraz wychowawczej. Funkcja wychowawcza oświadczenia przejawi się w tym, że uświadomi podmiotom, które zapoznają się z oświadczeniem fakt dokonania w przeszłości czynu nieucziwej konkurencji przez pozwaną Spólkę – co może wpłynąć na pewną ostrożność potencjalnych kontrahentów względem pozwanej. Jednocześnie, Sąd dokonał modyfikacji oświadczenia w granicach żądania pozwu - w ten sposób, aby z jego treści wynikało, że czyn nieuczciwej konkurencji miał miejsce w przeszłości (tj. przed 6 marca 2020 r.). Jest to uzasadnione tym bardziej, że w dacie zamkniecia rozprawy pozwana była instytucją certyfikującą w rozumieniu przepisów ustawy z 22 grudnia 2015 r. i brak odniesienia do przeszłości w treści oświadczenia powodowałby, że treść ta nie oddawałaby informacji o pozwanej Spółce i przekazywanych przez nią informacjach w posób prawidłowy.

O powyższym Sąd orzekł w pkt 1 wyroku z 25 lutego 2021 roku.

Sąd oddalił powództwo w zakresie żądań z pkt 5 oraz 7 petitum pozwu. Podstawę faktyczną pozwu we wskazanym zakresie stanowiła okoliczność poslugiwania się przez pozwaną Spółkę na stronach internetowych oraz w materiałach reklamowych, promocyjnych i informacyjnych informacjami sugerującymi wieloletnie doświadczenie pozwanej Spółki w zakresie świadczenia usług certyfikacyjnych. Przeprowadzone postępowanie dowodowe nie potwierdziło, że pozwana Spółka posługuje się nieprawdziwymi lub wprowadzającymi w błąd informacjami co do posiadania wieloletniego doświadczenia w zakresie świadczenia usług certyfikacyjnych. Pozwana Spółka na stronie internetowej (...).eu zamieściła dokument zatytułowany „Procedura procesu walidacji systemu (...) z dnia 24 sierpnia 2017 roku” (k. 308, 455-460). Zdaniem powoda – wskazany tytuł dokumentu w zestawieniu z okolicznością, że pozwana Spółka została zarejestrowana w styczniu 2019 roku, stanowi informację wprowadzającą w błąd co do posiadania przez pozwaną wieloletniego doświadczenia w zakresie świadzcenia usług certyfikacyjnych. W ocenie Sądu wskazanej argumentacji nie sposób podzielić – a to ze względu na następujące okoliczności:

- tytuł dokumentu wskazuje wylącznie na datę, w jakiej dokument został sporządzony – co nie wprowadza w błąd. W ocenie Sądu mógł on zostać sporządzony przed utworzeniem pozwanej Spółki – zwłaszcza, że prezes zarządu pozwanego I. K. (1) przed utworzeniem pozwanej Spółki pełniła funkcję prezesa zarządu w innej spółce, która również świadczyła usługi w zakresie certyfikacji i walidacji kwalifikacji. W tym zakresie zeznania pozwanej korespondują z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w postępowaniu – m.in. z wydrukami korespondencji e-mail z 2 września 2017 r. (k. 432), z których wynika, że we wskazanym okresie I. K. (1) zorganizowała konkurs na znak towarowy, pod którym prowadzona przez nią spółka miała oferować swoje usługi. Powyższe oznacza, że w okresie sierpień – wrzesień 2017 r. I. K. (1) podejmowała działania zmierzające do pewnej standaryzacji usług świaczonych przez społkę, w której pełniła funkcję prezesa zarządu, co obejmowało m.in. opracowanie identyfikacji wizualnej w postaci znaku towarowego oraz opracowanie procedur;

- data tego regulaminu widnieje obok jego tytułu, w nagłówku, w zakładce „warunki egzaminacji”, a nie w historii pozwanego, czy opisie jego doświadczenia;

- dokument nie sugeruje wieloletniego doświadczenia pozwanej Spółki – w sytuacji, gdy procedura została opracowana w sierpniu 2017 roku, a pozwana Spółka powstała w styczniu 2019 roku, data powstania procedury była wcześniejsza od daty powstania spółki o rok i 5 miesięcy, a nie o wiele lat;

- nawet, jeśli przyjąć, że z daty, którą opatrzona jest procedura wynika dłuższe doświadczenie pozwanej Spółki w zakresie świadczenia usług certyfikacji i walidacji, niż od stycznia 2019 roku – to taka informacja nie wprowadza w błąd. Pozwana Spółka została założona przez I. K. (1), która – w ramach innej spółki – w 2018 roku zajmowała się świadczeniem usług certyfikacji oraz walidacji (o czym świadczą wydruki e-mail i faktury VAT k. 441—449). Ponieważ pozwana Spółka korzysta z jej doświadczenia jako prezea zarządu – nie można wskazać, aby sugestia, że doświadczenie pozwanej Spółki w zakresie usług certyfikacji i walidacji było dłuższe, niż od stycznia 2019 roki wprowadzała w błąd. Oceniać je należy jako pewien skrót myślowy odnoszący się do doświadczenia I. K. (1) jako prezesa zarządu pozwanej Spółki;

- pozwana Spółka nie informowała w żaden sposób, że ma wieloletnie doświadczenie i prowadzi działalność od 2017 roku. W szczególności powód nie przedstawił żadnych materiałów reklamowych, promocyjnych i informacyjnych, z których wynikałby fakt rozpowszechniania przez pozwaną Spółkę wskazanych informacji.

W konsekwencji, w ocenie Sądu powód nie wykazał, aby pozwana popełnila czyn nieuczciwej konkurencji, polegający na rowpowszechnieniu informacji wprowadzających w błąd jakoby posiadałą wieloletnie doświadczenie w świadczeniu usług certyfikacyjnych i walidacyjnych – co prowadziło do oddalenia powództwa w zakresie żądań zgłoszonych w pkt 5 i 7 petitum pozwu.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 100 kpc – dokonując ich proporcjonalnego rozdziału w zwiąku z wynikiem postępowania. Sąd nie uwzględnił roszczeń o ochronę znaków towarowych, a w zakresie roszczeń opartych o przepisy uznk – Sąd uwzględnił jedno z żądań pozwu. W konsekwencji, Sad dokonał proporcjonalnego rozdzielenie kosztów procesu, w ten sposób, że powoda obciążył kosztami w 75%, a pozwanego w 25%. Na koszty procesu po stronie powoda składały się opłata od pozwu 2.100 złotych, opłata od wniosku o uzasadnienie postanowienia o oddaleniu wniosku o zabezpieczenie – 100 złotych, opłata skarbowa od pełnomocnictwa 17 złotych, oraz wynagrodzenie pełnomocnika – 5.400 złotych i 1.680 złotych (na podstawie §8 ust. 1 pkt 19 i ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynnosci adwokackie) – co daje łącznie kwotę 9.297 złotych.

Na koszty procesu po stronie pozwanego skladały się wynagrodzenie pełnomocnika 1.680 złotych i 5.400 złotych, opłata skarbowa od pełnomocnictwa 17 złotych oraz opłata od wniosku o uzasadnienie postanowienia w przedmiocie zabezpieczenia – 100 złotych. Pozwany zatem poniósł koszty procesu w kwocie 7.197 złotych. Łączne koszty procesu wyniosły 16.494 złotych – a powód winien je ponieść w wysokości 12.370,50 złotych (0,75 x 16.494 złotych). Ponieważ powód poniósł koszty w kwocie 9.297 zlotych, a powinien je ponieść w kwocie 12.370,50 złotych, należło zasądzić od powoda na rzecz pozwanego kwotę 3.073,50 złotych, o czym Sąd orzekł w pkt 3 wyroku.

W pkt 4 wyroku Sąd orzekł o zwrocie na rzecz pozwanego kwoty stanowiącej różnicę między należną opłatą od pozwu, a opłatą uiszczoną.

Mając na uwadze powyższe, Sąd orzekł, jak w wyroku.

sędzia Agnieszka Gołaszewska

Zarządzenie 17 marca 2021 r.:

(...)

(...)

sędzia Agnieszka Gołaszewska