Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 161/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1. CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w P. z dnia (...)– w całości

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.1.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2. Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5. Ustalenie faktów

1.1.3. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6. Ocena dowodów

1.1.5. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3. STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Rażącą obrażę przepisów postepowania w szczególności art. 170naruszenie 170 1 pkt 2 i 5 k.p.k. w zw. z art. 6 k.p.k. poprzez naruszenie prawa oskarżonego do obrony i oddalenie wniosków dowodowych istotnych dla ustalenia w sposób prawidłowo stanu faktycznego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Słusznie oddalono wnioski dowodowe obrońcy oskarżonego, na mocy postanowienia (...) k. wydanego na rozprawie [k. 415- 423] bowiem nie mają one znaczenia dla sprawy oraz w kontekście długotrwałości postepowania karnego, w którym zarzuty postawiono oskarżonemu (...) r. [k. 284- 286], a więc od tego momentu realnie mógł się liczyć, mając na względzie dbałość o własne interesy, że może uważać za konieczne wykazywanie okoliczności, na które powoływał się dopiero w końcowej fazie procesu.

Niemniej te liczne wnioski dowodowe nie miały znaczenia dla przesądzenia o odpowiedzialności karnej oskarżonego, skoro nie dotyczyły one bezpośrednio zachowań oskarżonego.

To, że faktury z (...) T. przychodziły do firmy (...) jest oczywiste skoro to przedsiębiorstwo występowało jako podmiot, który miał uczestniczyć w działaniach oskarżonego.

Ponowne przesłuchanie W. F. było także zbędne albowiem nie było żadnych przesłanek aby w stosunku do przesłuchania przeprowadzonego na rozprawie jego wiedza mogła ulec pogłębieniu, tym bardziej, że tego w żaden sposób nie wykazano w sposób miarodajny. Nawet jeżeli po tym przesłuchaniu świadek miałby otrzymywać jakieś płatności od oskarżonego, to oskarżony jako płatnik bez problemu mógł to wykazać, ale nie oznaczałoby to że do oszustwa nie doszło.

Kwestia postępowania cywilnego w stosunku do przedsiębiorstwa (...) była na tyle enigmatyczna, że już to samo w sobie zmierzało do przedłużenia postępowania karnego [procesu]. Nawet gdyby przyjąć, że taki proces zawisł, to nie ekskulpowałoby to oskarżonego, skoro poprzez jego działania, polegające na wprowadzeniu w błąd, doszło do doprowadzenia do niekorzystnego rozporządzenia mieniem przez pokrzywdzone podmioty.

Z informacji pokrzywdzonych podmiotów wiadomo, że nie doszło do płatności na ich rzecz ze strony oskarżonego. Jeżeli byłoby inaczej, posługując się własnym rachunkiem bankowym, w (...), oskarżony jako właściciel tego rachunku mógł uzyskać i przedłożyć stosowne wyciągi z tego rachunku, wykazując ewentualne płatności na rzecz wskazanych osób [podmiotów]. Nie zrobił tego, a przy jego sprawności i zapobiegliwości nie było ku temu przeszkód, działał w celu wytworzenia pozornego wrażenia braków w postępowaniu karnym, co było postawą intencjonalną aby właśnie zbędnie i niezasadnie wydłużyć proces. Niemniej, co najważniejsze nie przedłożył takich dokumentów z tego banku, bo doskonale wiedział, że żadnych płatności nie dokonano na rzecz pokrzywdzonych podmiotów.

Postulowanie konieczności przesłuchania osób z firm leasingowych było zabiegiem sztucznym, zmierzało do zbędnego oczywistego wydłużenia postępowania karnego [procesu] kwestie zawarcia umów leasingowych wynikały z wcześniej przeprowadzonych dokumentów oraz zeznań świadków odnoszących się do tych okoliczności.

Badanie historii wskazanego rachunku bankowego w mBanku nie ma znaczenia dla sprawy, albowiem co oskarżony zrobił z pieniędzmi uzyskanymi od leasingodawcy [podmiotów pokrzywdzonych] nie ma znaczenia dla jego odpowiedzialności.

Układy biznesowe [finansowe] z K. T. nie mają bezpośredniego przełożenia na oszukiwanie pokrzywdzonych podmiotów, a co ważne oskarżony zataił te układy, a więc pokrzywdzone podmioty nie miały pełnej wiedzy o zdarzeniach i ich strona motywacyjna była niepełna bowiem ich odzwierciedlenie rzeczywistości było niekompletne i zniekształcało proces decyzyjny, a więc nie dano im szans aby to uwzględniono w toku zawierania umów, które okazały się dla nich niekorzystne i były niekorzystnym rozporządzeniem ich mieniem.

Miałoby to istotne znaczenia gdyby niniejsza sprawa dotyczyła relacji pomiędzy oskarżonym a T..

Wniosek

1. Uchylenie zaskarżonego wyroku w całości przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd pierwszej instancji;

2. Ewentualnie o uzupełnienie przewodu sadowego poprzez przeprowadzenie dowodów zgłoszonych w takcie rozprawy w dniu 19 kwietnia 2021 roku (str. 6 protokołu)

3. zmianę zaskarżonego orzeczenia poprzez uniewinnienie oskarżonego od pierwszego czynu i wymierzenie łagodniejszej kary za czyny objęte II i III zarzutem

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wyrok kasatoryjny, zgodnie z brzmieniem art. 437§2 k.p.k., możliwy jest w: przypadku zaistnienia bezwzględnej przesłanki odwoławczej, nawet bez konieczności badania wpływu takiego uchybienia na treść zaskarżonego wyroku, zajścia koniczności przeprowadzenia na nowo przewodu sądowego w całości, czego nie wykazano w środku odwoławczym, aby taka sytuacja miała miejsce oraz w przypadku naruszenia reguły ne peius [art. 454 k.p.k.], z czym także nie mamy do czynienia. W konsekwencji ten wniosek apelacji jest niezasadny.

Co do uzupełnienia przewodu sądowego wypowiedziano się wyżej, negatywnie odnoszą się do tej kwestii.

Jednostkowe kary pozbawienia wolności orzeczone wobec oskarżonego słuszne mając na względzie jego dotychczasową karalność, wartość niekorzystnych rozporządzeń mieniem, wystąpienie szkód materialnych, które nie zostały naprawione, nadużycie zaufania, wykorzystanie sposobności znajomości i współpracy z innymi osobami. Kary bezwzględne, w dolnych granicach ustawowego zagrożenia, kara łączna, przy zastosowaniu zasady asperacji, spełnia zadania w zakresie wychowawczym wobec oskarżonego oraz będzie kształtować właściwe świadomość prawną w szerszym odbierze.

3.2.

Rażąca obrazę przepisów postępowania w szczególności art. 193 1 k.p.k,. w zw. z art. 202 1 k.p.k. poprzez nieprzeprowadzenie dowodu z opinii biegłego psychiatrów i ewentualnie w zależności od oceny dokonanej przez psychiatrów biegłego neurologa, celem ustalenia czy oskarżony z uwagi na stan zdrowia może uczestniczyć w postępowaniu karnym w charakterze oskarżonego, w sytuacji gdy oskarżony po wniesieniu aktu oskarżenia przeszedł poważny udar mózgu i wykazywał przed sądem skutki przebytego schorzenia nie tylko w sferze fizycznej ale i intelektualnej, a także jak wynika z jego dotychczasowej karalności za przestępstwa z art. 178a 1 k.k. może być osobą uzależnioną od alkoholu, co mogło skutkować ograniczeniem jego poczytalności w chwili czynu i brakiem możliwości uczestniczenia w rozprawie w charakterze oskarżonego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W aktach sprawy znajduje się informacja, że oskarżony miał udar niedokrwienny mózgu (...) r., co zostało zobrazowane kartą informacyjną leczenia szpitalnego. Z tego dokumentu wynika, że przebywał na leczeniu od (...) r. [k. 370- 373]. Z tej karty informacyjnej wynika, że przeszedł udar niedokrwienny mózgu leczony trombolitycznie. Jak wynika z powszechnie dostępnej wiedzy, choćby zaczerpniętej z Internetu wiadomo, że udar mózgu można leczyć trombolitycznie tylko u osób do 80 roku życia, nie powinno się leczyć chorych z niewielkim lub ciężkim udarem i nie może ono nastąpić nie później niż w ciągu 4,5 godzin od wystąpienia objawów.

Ze wspomnianego dokumentu [karta leczenia szpitalnego] wynika, że nastąpił niewielki niedowład połowiczny prawostronny o charakterze ustępującym. Innymi słowy udar mózgu, który doznał oskarżony nie miał- całe szczęście dla oskarżonego- zbyt głębokiego przebiegu, a jego skutki nie były zbyt rozległe i miały charakter przemijający. Data wystąpienia udaru mózgu u oskarżonego oraz daty popełnienia zarzucanych mu czynów, które miały miejsce (...) r., nie pokrywają się a więc ten udar nie miał żadnego przełożenia na poczytalność oskarżonego.

Proces w stosunku do oskarżonego rozpoczął się (...) r., a akt oskarżenia w jego sprawie wpłynął do Sądu Okręgowego w P. (...) r., natomiast udar mózgu, który oskarżony przeszedł miał miejsce (...) r. a pierwszą rozprawą oskarżony nie zasygnalizował aby ten udar miał wpływ na jego potencjalną obronę. Dopiero pismem z (...) r. wniósł o odroczenie rozprawy wyznaczonej na (...) r. powołując się na fakt przejścia udaru mózgu. Na rozprawie (...) r. oskarżony wystąpił o wyznaczenie mu obrońcy z urzędu. Realizacja zasady bezpośredniości, zrealizowanej przez sąd I instancji oraz analiza linii życiowej oskarżonego pozwała jednoznacznie przesądzić, że oskarżony był zdolny do samodzielnej obrony na dodatek wspartej efektywnym i intensywnym udziałem obrońcy wyznaczonego z urzędu. Trzeba w tym miejscu powołać się na dokument przywołany wcześniej w postaci karty leczenia szpitalnego [k. 370- 373]. Z tego dokumentu wynika, że ,,przebieg udaru mózgu u oskarżonego nie był głęboki skoro Tomograf Komputerowy [TK] głowy wykazała prawidłowy obraz TK kory i struktur podkorowych. Zmian ogniskowych oraz krwawienia wewnątrzczaszkowego nie stwierdza się. Mało tego, w (...) tego dokumentu wskazano, że przebieg leczenia był bez powikłań. W dniu wypisu pacjent chodzący samodzielnie z logicznym kontaktem słownym, bez objawów oponowych, bez zaburzeń mowy, mniejsza interwencja prawego kącika ust. Pacjent w stanie klinicznym stabilnym”.
W efekcie analizy tego dokumentu trzeba dojść do jednoznacznych i konstruktywnych wniosków, że stan zdrowia oskarżonego wymagał leczenia i wymaga rehabilitacji, ale nie jest on na tyle poważny aby uznać, że oskarżony nie mógł uczestniczyć w procesie. Wspomniana zasada bezpośredniości to wykazuje, albowiem oskarżony na rozprawie był zupełnie aktywny, skutecznie przekonywał sąd o potrzebie ustanowienia jemu obrońcy z urzędu, następnie podejmował inicjatywy dowodowe [choćby zadawał pytania świadkom], a więc postawa niemożności braniu udziału w procesie jest po prostu wyolbrzymiona i intencjonalna.

Orzeczenie lekarskie nr (...) z (...) r. [k. 369] o niepełnosprawności oskarżonego nie rzuca innego światła na te kwestie. Niezdolność do pracy na określonym dotychczasowym stanowisku [dyrektor handlowy] nie jest to tożsame z barkiem zdolności uczestniczenia a w rozprawie.

Co do uzależnienie oskarżonego od alkoholu z pewnością są informacje, które mogą świadczyć, że nie stroni od niego i pod jego wpływem podejmuje ryzykowne i nieodpowiedzialne zachowania skoro za prowadzenie pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym był karany (...) r. [wyrok SR Poznań Grunwald i J. w poznaniu, (...) r. [wyrok SR Grunwald i J. w P. , (...) ale to nie znaczy że to wpływa automatycznie na jego poczytalność w czasie zdarzeń, które miały miejsce w (...) r., konfrontując te okoliczności z jego liną życiową. Z zeznań świadków wynika, że oskarżony był aktywny, musiał wykazać się wszechstronną wiedzą i doświadczeniem, umiejętnością interpretacji zdarzeń i różnorodnych dokumentów, wiedział do czego podjęte zachowania zmierzają i jakie rodzą wielopłaszczyznowe skutki. Pełnił ponad przeciętną rolę zawodową, która wymagała wiedzy, sprawności, zapobiegliwości, umiejętności analizy danych, zdolności negocjacyjnych oraz decyzyjnych, a to zaprzeczy jakiejkolwiek jego niepoczytalności.

Wniosek

1. Uchylenie zaskarżonego wyroku w całości przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd pierwszej instancji;

2. Ewentualnie o uzupełnienie przewodu sadowego poprzez przeprowadzenie dowodów zgłoszonych w takcie rozprawy w dniu (...) roku (str. 6 protokołu)

3. zmianę zaskarżonego orzeczenia poprzez uniewinnienie oskarżonego od pierwszego czynu i wymierzenie łagodniejszej kary za czyny objęte II i III zarzutem

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Co do uzupełnienia przewodu sądowego wypowiedziano się wyżej, negatywnie odnoszą się do tej kwestii.

3.3.

Błędne ustalenie stanu faktycznego sprawy w szczególności w zakresie:

- ustalenia, że oskarżony nie uzgadniał z M. N. (1) przeprowadzenia transakcji objętych zarzutem nr II z wykorzystaniem prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa

- ustalenia, że oskarżony nie posiadał pełnomocnictwa ustnego udzielonego mu przez M. N. (1) do reprezentowania firmy (...) sp. z 0.0 przy transakcji zakupu pojazdów od firmy (...) sp. z 0.0.

- ustalenia, że w dniu (...) roku będąc przesłuchiwanym w charakterze świadka w Komisariacie Policji P. w sprawie (...) (...).(...) po uprzednim przesłuchaniu o odpowiedzialności za składanie fałszywych zeznań, z obawy przed odpowiedzialnością grożącą jemu samemu, zeznał nieprawdę podając, iż posiadał pełnomocnictwa do reprezentowania firmy (...) sp. z 0.0. przy transakcjach sprzedaży samochodów F. (...) zawieranych z U. sp. z 0.0. oraz umowach leasingu przedmiotowych samochodów zawartych z (...) S.A. podczas gdy w rzeczywistości pełnomocnictw takich nie posiadał;

- ustalenie, że działanie oskarżonego od początku ukierunkowane było na doprowadzeniu pokrzywdzonych instytucji finansowych do niekorzystnego rozporządzenia mieniem.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W praktyce zarzut ten odwołuje się do krytyki dokonanej oceny dowodów zaprezentowanej przez sąd I instancji , która jest prawidłowa, właściwie wykonana i wykazana.

Odnośnie relacji świadka M. N. (1) gdyby przyjąć, że rzeczywiście oskarżony był jego pełnomocnikiem, to w efekcie oskarżony, a więc finalnie ekskulpując się od przestępstw z art. 286 k.k. i art. 233 k.k. nie podałby rachunku syna a podałby numer rachunku bankowego przedsiębiorstwa (...).

Tak też jest w przypadku drugiej umowy leasingu oskarżony wskazał swój rachunek choć beneficjentem pieniędzy po podpisaniu umowy miała być (...) Sp. z o.o. Rozdysponowanie pieniędzy ich na inne potrzeby niż zakup pojazdów, jest zupełnie ambiwalentne dla sprawy, w kontekście przesądzenia odpowiedzialności karnej oskarżonego, tym bardziej, że kluczowe było wprowadzenie w błąd pokrzywdzone podmioty, które oczekiwały postępowania zgodnie z umowami, które nie miały być wprowadzane w błąd, który był czynnikiem motywującym te podmioty do podjęcia określonych decyzji. Innymi słowy, gdyby te podmioty wiedziałyby, że oskarżony wprowadza jej w błąd nie zawarłyby określonych umów.

W konsekwencji, co oskarżony zrobił z pieniędzmi, na co jej przeznaczył, w relacjach z jakimi osobami, nie jest istotne dla sprawy i prowadzenie wokół tego jakichkolwiek czynności dowodowych, czego oczekiwał on sam i jego obrońca było zupełnie zbędne merytorycznie. Taka wiedza nie była potrzebna sądom obu instancji. Jeżeli miał jakieś relacje z K. T. to ich odtworzenie pozwalało wykazać, ze oskarżony manipuluje ludźmi, ale realizacja ewentualnego kontraktu, bardziej jego braku, nie ma znaczenia dla sprawy.

Właściwie oceniono zeznania M. N. (2).

Wniosek

1. Uchylenie zaskarżonego wyroku w całości przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd pierwszej instancji;

2. Ewentualnie o uzupełnienie przewodu sadowego poprzez przeprowadzenie dowodów zgłoszonych w takcie rozprawy w dniu (...) roku (str. 6 protokołu)

3. zmianę zaskarżonego orzeczenia poprzez uniewinnienie oskarżonego od pierwszego czynu i wymierzenie łagodniejszej kary za czyny objęte II i III zarzutem

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Co do uzupełnienia przewodu sądowego wypowiedziano się wyżej, negatywnie odnoszą się do tej kwestii.

3.4.

W przypadku uznania, że Sąd Okręgowy nie naruszył przepisów postępowania, a stan faktyczny ustalono prawidłowo, podnoszę zarzut naruszenia prawa materialnego, to jest art. 233 § 1 a k.k. poprzez uznanie, że zachowanie oskarżonego realizuje znamiona art. 233 §1 a k.k.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Art. 233§1a k.k. dodany został do Kodeksu karnego na mocy ustawy z 11 marca 2016 r. o zmianie ustawy- Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw [Dz.U. z 2016 r., poz. 437] i wszedł w życie (...) r.

Nie można zapominać, że oskarżony występując pierwotnie w charakterze świadka, w toku tego przesłuchania pomówił inną osobę, o określone zachowanie mające polegać na udzieleniu jemu ustnego pełnomocnictwa, tym samym tę osobę oskarżony, jako świadek ,,w komponował” do swoich oszukańczych zabiegów, tym samym wytworzył potencjalne, ale bardzo realne ryzyko, że ta wskazana osoba może być w kręgu osób wręcz podejrzanych o dokonanie oszustwa.

W efekcie nie można wobec oskarżonego uznać, że nie popełnia przestępstwa z art. 233 § 1 ani § 1a k.k. osoba przesłuchiwana w charakterze świadka, gdy składa fałszywe zeznania z obawy przed narażeniem samego siebie na odpowiedzialność karną, w granicach własnej odpowiedzialności karnej. W konsekwencji, dopuszczalność pociągnięcia do odpowiedzialności karnej na podstawie art. 233 § 1a k.k. osoby, która z obawy o narażenie samego siebie na odpowiedzialność karną przesłuchiwana jest w charakterze świadka i zeznaje nieprawdę - obejmować może wyłącznie zeznania, których treść zawiera pomówienie innej osoby lub nieprawdziwe okoliczności nie związane ze sprawstwem czynu i potencjalną własną odpowiedzialnością karną przesłuchiwanego. Na to wskazano w postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia (...)

Wniosek

1. Uchylenie zaskarżonego wyroku w całości przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd pierwszej instancji;

2. Ewentualnie o uzupełnienie przewodu sadowego poprzez przeprowadzenie dowodów zgłoszonych w takcie rozprawy w dniu (...) roku (str. 6 protokołu)

3. Zmiana zaskarżonego orzeczenia poprzez uniewinnienie oskarżonego od pierwszego czynu i wymierzenie łagodniejszej kary za czyny objęte II i III zarzutem

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Co do uzupełnienia przewodu sądowego wypowiedziano się wyżej, negatywnie odnoszą się do tej kwestii.

4. OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5. ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Utrzymano w wyrok w całości

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Niezasadne zarzutu zawarte w apelacji obrońcy oskarżonego.

1.8. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6. Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Pkt 2 i 3

Na podstawie art. 16 ust. 2 i 3 oraz art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze (Dz. U. z 2002 r. Nr 123, poz. 1058, Nr 126, poz. 1069 i Nr 153, poz. 1271) w związku z §1, §2 pkt 1, §17 ust. 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. 2019. 18 j.t.) orzeczono o kosztach zastępstwa procesowego.

Na podstawie art. 627 k.p.k., art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy z 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych [Dz.U. z1983 r., poz. 223, e zm.] zasądzono od niego koszty procesu i wymierzono opłatę sądową.

7. PODPIS

G. N. P. S. U. D.

II AKa 161/21

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE