Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 października 2022 r.

Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Agnieszka Stachurska

Protokolant: st. sekretarz sądowy Anna Bańcerowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 października 2022 r. w Warszawie

sprawy M. B.

przeciwko Prezesowi Zakładu Ubezpieczeń Społecznych – Likwidatorowi Funduszu Alimentacyjnego

o umorzenie należności likwidowanego funduszu alimentacyjnego

na skutek odwołania M. B.

od decyzji Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych – Likwidatora Funduszu Alimentacyjnego

z dnia 15 czerwca 2021 r. znak (...), (...)

oddala odwołanie.

sędzia Agnieszka Stachurska

UZASADNIENIE

M. B. w dniu 10 sierpnia 2021r. złożył odwołanie od decyzji Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych - Likwidatora Funduszu Alimentacyjnego z dnia 15 czerwca 2021r., znak:(...) (...).

W uzasadnieniu odwołania ubezpieczony wskazał, że jest osobą bezrobotną i nieposiadającą żadnego majątku. Stan zdrowia uniemożliwia mu podjęcie jakiejkolwiek pracy, natomiast brak finansów podjęcie specjalistycznego i prywatnego leczenia oraz rehabilitacji. Ubezpieczony zaakcentował, że w lutym 2021r. odbył hospitalizację, podczas której miała miejsce transfuzja krwi. Ponadto zmaga się z zaawansowaną chorobą zwyrodnieniową stawów międzykręgowych. Przewlekła choroba kręgosłupa powoduje trwały i codzienny ból kręgosłupa, uniemożliwiający poruszanie się. Z kolei przyjmowanie tabletek przeciwbólowych spowodowało wystąpienie przewlekłej choroby wrzodowej wraz z krwotokiem, co doprowadziło do zaawansowanej niedokrwistości makrocytarnej (odwołanie z dnia 5 sierpnia 2021r., k. 3 a.s.).

Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych - Likwidator Funduszu Alimentacyjnego w odpowiedzi na odwołanie wniósł o oddalenie odwołania. Uzasadniając swe stanowisko wskazał, że z danych Centralnej Informacji Ksiąg Wieczystych wynika, że ubezpieczony nie figuruje w elektronicznym rejestrze ksiąg wieczystych jako właściciel lub współwłaściciel nieruchomości. Nadto dane zgromadzone w ZUS wskazują, że nie jest zgłoszony do ubezpieczeń społecznych z tytułu zatrudnienia na podstawie stosunku pracy ani z tytułu wykonywania innej działalności zarobkowej. Brak jest także danych co do innych zobowiązań (...) z tytułu należności publiczno-prawnych, zaciągniętych kredytów bankowych w innych podmiotach lub u osób fizycznych czy innych alimentów niż objęte przedmiotowym wnioskiem.

W ocenie organu rentowego umorzenie całości lub jakiejkolwiek części zadłużenia, objętego wnioskiem, byłoby działaniem nieuzasadnionym ekonomicznie oraz sprzeczne z istotą dochodzenia należności alimentacyjnych, jak też skutkowałoby pokrzywdzeniem innych uczestników systemu ubezpieczeń społecznych. W przypadku ubezpieczonego nie zaistniał ani szczególnie uzasadniony przypadek, związany z jego sytuacją zdrowotną lub rodzinną, ani nadzwyczajne zdarzenie losowe, które trwale wykluczałoby możliwość spłaty zadłużenia, a tym samym przemawiało za celowością umorzenia należności likwidowanego funduszu alimentacyjnego, jak i 5% opłaty na pokrycie kosztów związanych z działalnością tego funduszu.

Następnie organ rentowy, w celu uzasadnienia przedstawionej argumentacji, zacytował poglądy orzecznictwa. W dalszej kolejności wskazał, że istniejące zadłużenie jest konsekwencją niewywiązywania się przez M. B. z ustalonego przez sąd obowiązku alimentacyjnego wobec dzieci, które w przeszłości jako osoby małoletnie nie były w stanie utrzymywać się samodzielnie. Trudna sytuacja materialna nie zwalnia z obowiązku zwrotu świadczeń alimentacyjnych ,,w zastępstwie” wypłaconych dzieciom przez fundusz alimentacyjny. Brak wystarczających dochodów nie wyczerpuje przesłanek umorzenia tych należności. Umorzenia nie uzasadniają niewielkie dochody oraz trudna sytuacja finansowa ubezpieczonego. Sytuacja materialna nie jest zresztą w ogóle podstawą do umorzenia należności funduszu alimentacyjnego. Ustawodawca ograniczył zakres przesłanek pozwalających na umorzenie takiej należności tylko do sytuacji rodzinnej i zdrowotnej osoby zobowiązanej do zwrotu należności wypłaconych przez fundusz. Ubezpieczony wskazał na problemy zdrowotne, lecz nie wykazał ich żadnymi dowodami, jak choćby stosowną dokumentacją lekarską. Zdaniem organu rentowego, powinien poszukiwać możliwości poprawy swojej sytuacji finansowej poprzez podjęcie pracy zarobkowej (odpowiedź na odwołanie z dnia 25 sierpnia 2021r., k. 5-9 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

M. B., urodzony w dniu (...), ukończył liceum zawodowe. Pracował jako taksówkarz oraz prowadził działalność gospodarczą do 2000r. (opinia biegłego sądowego gastroenterologa S. O., k. 57 i 58 a.s., zeznania M. B., k. 33 a.s.).

Z pierwszego związku małżeńskiego ubezpieczony ma dwoje dzieci, wobec których nie wywiązywał się z nałożonego przez sąd obowiązku alimentacyjnego (wniosek wewnętrzny w sprawie udzielenia ulgi należności likwidowanego funduszu alimentacyjnego, k. 8-10 akt organu rentowego).

M. B. aktualnie pozostaje w związku małżeńskim z K. P., z którą w dniu 11 października 2007r., przed notariuszem, zgodnie z art. 47 k.r.o., ustanowili rozdzielność majątkową (akt notarialny z dnia 11 października 2007r., k. 23 a.s.).

Ubezpieczony nie pobiera świadczeń emerytalno-rentowych ani nie wykonuje pracy zarobkowej. Od wielu lat jest osobą bezrobotną, nieuzyskującą dochodów. Od czasu zaprzestania aktywności zawodowej utrzymywała go matka, która zmarła w 2011r. M. B. nie odziedziczył po matce żadnego majątku. Mieszkanie matki zostało sprzedane przez drugą żonę ubezpieczonego, która została ustanowiona spadkobiercą. Po śmierci matki ubezpieczony zamieszkał wspólnie z drugą żoną, z którą nie ma dzieci. Jest na jej utrzymaniu. Nigdy nie występował do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o przyznanie prawa do renty czy emerytury. Nie posiada żadnego majątku. Od kilku lat jest leczony w związku z rozpoznaniem nowotworu okrężnicy, wrzodów żołądka, zwyrodnienia kręgosłupa oraz rozedmy płuc. Oczekuje na operację ze względu na negatywne wyniki badania kolonoskopii i gastroskopii (pismo procesowe Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W., k. 50 a.s., zeznania M. B., k. 33 a.s.).

Biegły sądowy gastroenterolog S. O. wskazał, że rozpoznał u M. B. przepuklinę rozworu przełykowego, zniekształcenie powrzodowe antrum żołądka, odźwiernika i opuszki dwunastnicy, stan po polipektomii polipów jelita grubego w 2017r., przebyte krwawienie z niszy wrzodowej żołądka w 2021r. oraz guzki krwawicowe odbytu. Ubezpieczony w 2017r. miał wykonaną kolonoskopię, podczas której stwierdzono kilkanaście polipów, z których większe usunięto, angiodysplazję we wstępnicy oraz guzki krwawnicowe. Kontrolna gastroskopia wykonana w dniu 30 czerwca 2021r. wykazała obecność małej przepukliny rozworu przełykowego, zapalenie błony śluzowej żołądka i dwunastnicy oraz zniekształcenie powrzodowe antrum, odźwiernika i opuszki dwunastnicy. Stwierdzone schorzenia natury gastrologicznej nie powodują nawet częściowej niezdolności do pracy. Wymagają leczenia farmakologicznego oraz przestrzegania diety (dokumentacja medyczna, k. 26-32 a.s. i opinia biegłego sądowego gastroenterologa, k. 57-58 a.s.).

Aktualnie u ubezpieczonego w odcinku lędźwiowo-krzyżowym kręgosłupa rozpoznano umiarkowanie zaawansowane i zaawansowane objawy pośrednie uszkodzenia tarczy międzykręgowej, wyrażone zwężeniem przestrzeni międzykręgowej na poziomie L1/L2/L3 i L5/S1/ oraz zmiany destrukcyjne krążka międzykręgowego wyrażone umiarkowanym i średniego stopnia zaawansowanym obniżeniem przestrzeni międzykręgowych i sklinowaceniem trzonów kręgów na szczycie pogłębionej kyphozy piersiowej. W wyniku powyższego zdiagnozowano zaawansowaną chorobę zwyrodnieniową odcinka L/S lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa, tarcz międzykręgowych i trzonów kręgów odcinka piersiowego kręgosłupa oraz stawów międzykręgowych ( dokumentacja medyczna, k. 24-25 a.s.).

Odwołujący w dniu 15 kwietnia 2021r. złożył do Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych - Likwidatora Funduszu Alimentacyjnego wniosek o umorzenie zaległych należności alimentacyjnych (wniosek z dnia 15 kwietnia 2021r., k. 2 akt organu rentowego).

Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych - Likwidator Funduszu Alimentacyjnego w decyzji z dnia 15 czerwca 2021r., znak:(...) (...), odmówił M. B. umorzenia należności likwidowanego funduszu alimentacyjnego z tytułu wypłaty świadczeń z funduszu alimentacyjnego oraz 5% opłaty na pokrycie kosztów związanych z działalnością funduszu w łącznej kwocie 30.750,57 zł (decyzja z dnia 15 czerwca 2021r., k. 11-12 akt organu rentowego).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wskazanych dokumentów, zeznań ubezpieczonego oraz opinii biegłego sądowego z zakresu gastroenterologii.

Zdaniem Sądu, dokumenty są wiarygodne. Nie były kwestionowane przez strony w zakresie ich autentyczności i treści, a zatem wynikające z nich okoliczności stanowiły podstawę dokonanych w sprawie ustaleń. Jako wiarygodne Sąd ocenił również zeznania ubezpieczonego. Ich treść koreluje z dokumentami oraz informacjami przekazanymi przez ZUS. Natomiast opinia biegłego sądowego gastroenterologa jest rzetelna, jasna i jednoznaczna. Biegły odpowiedział na pytanie zawarte w tezie dowodowej, formułując stanowcze wnioski i ich uzasadnienie. Strony procesu opinii nie zakwestionowały.

Sąd pominął wniosek ubezpieczonego o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego sądowego z zakresu ortopedii. Co prawda odwołujący przedstawił dokumentację medyczną, z której wynika, że rozpoznano zaawansowaną chorobę zwyrodnieniową odcinka L/S lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa, tarcz międzykręgowych i trzonów kręgów odcinka piersiowego kręgosłupa oraz stawów międzykręgowych. Jednakże w toku postępowania ukończył 65-ty rok życia, co oznacza, że może ubiegać się o przyznanie prawa do emerytury, nie ma zaś możliwości uzyskania renty z tytułu niezdolności do pracy. W takiej sytuacji dalsze ustalenia dotyczące stwierdzenia niezdolności do pracy ze względu na schorzenia ortopedyczne, były bezprzedmiotowe i nieistotne dla rozstrzygnięcia, co będzie jeszcze przedmiotem szczegółowej analizy.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

W rozpoznawanej sprawie poza sporem pozostawała okoliczność, że na rzecz dzieci M. B., do których alimentacji ubezpieczony był zobowiązany, z funduszu alimentacyjnego były wypłacane należności. Ich łączna kwota, która powinna podlegać zwrotowi przez ubezpieczonego, to na dzień wydania decyzji 30.750,57 zł. Ubezpieczony wniósł o umorzenie tej kwoty i to właśnie wskazane żądanie, którego Prezes ZUS – Likwidator Funduszu Alimentacyjnego nie uwzględnił, podlegało analizie w prowadzonym postępowaniu.

Zgodnie z art. 68 ust. 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003r. o świadczeniach rodzinnych ( tekst jedn. Dz. U. z 2022r., poz. 615), w szczególnie uzasadnionych przypadkach związanych z sytuacją zdrowotną lub rodzinną osoby, przeciwko której jest prowadzona egzekucja alimentów lub osoby zobowiązanej do zwrotu bezpodstawnie pobranych świadczeń z funduszu, likwidator może umorzyć, rozłożyć na raty lub odroczyć termin płatności należności likwidowanego funduszu z tytułu wypłaconych lub bezpodstawnie pobranych świadczeń z funduszu. W świetle wyżej cytowanego przepisu art. 68 ustawy zobowiązany do świadczeń alimentacyjnych może ubiegać się o rozłożenie należności na raty, odroczenie płatności należności lub umorzenie należności. Możliwość ubiegania się o umorzenie należności likwidowanego funduszu ustawodawca uzależnił od spełnienia szczególnie uzasadnionych przesłanek związanych z sytuacją zdrowotną lub rodzinną dłużnika. Z takim przypadkiem możemy mieć do czynienia wówczas, gdy sytuacja finansowa wprawdzie nie pozwala na spłatę całej należności jednorazowo dobrowolnie, czy w drodze przymusu egzekucyjnego, lecz jest na tyle stabilna, że gwarantuje spłatę należności rozłożonej na raty. W drugim z wymienionych przypadków szczególne okoliczności uzasadniają ocenę, że spłata ani też wyegzekwowanie należności nie będzie możliwe przez pewien czas. W ostatniej sytuacji z uwagi na szczególne okoliczności brak jest możliwości skutecznego zaspokojenia należności od zobowiązanego w jakimkolwiek czasie.

Do skorzystania z instytucji umorzenia należności likwidowanego funduszu alimentacyjnego nie jest konieczne równoczesne (kumulatywne) wystąpienie przesłanek przewidzianych w tym przepisie - zarówno w zakresie sytuacji zdrowotnej, jak i rodzinnej zobowiązanego dłużnika. Wystarczające jest istnienie którejkolwiek z tych okoliczności - albo szczególnej sytuacji zdrowotnej, albo szczególnej sytuacji rodzinnej osoby, przeciwko której prowadzona jest egzekucja alimentów, z tym że umorzenie zaległych należności zastrzeżone jest jedynie dla sytuacji szczególnie drastycznych, gdy ze względu na wiek, stan zdrowia, inne względy społeczne, czy znikome źródła przychodu niemożliwym jest wywiązanie się z zobowiązań wobec likwidowanego funduszu. W orzecznictwie Sądu Najwyższego przyjmuje się jednolicie, że w rozumieniu art. 68 ust. 1 ustawy „szczególnie uzasadnione przypadki” związane z sytuacją zdrowotną lub rodzinną zobowiązanego, które umożliwiają umorzenie należności zlikwidowanego funduszu alimentacyjnego to sytuacje nadzwyczajne powstałe w wyniku wypadku losowego, niezależne od zobowiązanego, w następstwie których jego sytuacja ulega takiemu pogorszeniu, że nie jest on w stanie na bieżąco spłacać swoich należności, a nadto nie ma perspektywy poprawy i zmiany tej sytuacji (por. wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 6 sierpnia 2008r., II UK 359/07 oraz z dnia 3 lutego 2010r., I UK 270/09). Wynika to z tego, że przepis ten stanowi regulację wyjątkową, a więc nie może być interpretowany rozszerzająco. Nie ulega też wątpliwości, że wykładnia tego przepisu nie może zmierzać do tego, by stał się on zasadą, a nie wyjątkiem. Zatem nawet trudna sytuacja materialna lub zdrowotna osoby ubiegającej się o umorzenie należności alimentacyjnych nie może być samoistną podstawą do wydania decyzji uwzględniającej wniosek, gdyż nie chodzi tutaj o przypadki "uzasadnione", ale "szczególnie uzasadnione", a więc takie które mają charakter wyjątkowy, losowy, nietypowy. Są to więc sytuacje nadzwyczajne, powstałe w wyniku zdarzenia niezależnego od zobowiązanego, w następstwie którego jego sytuacja uległa takiemu pogorszeniu, że nie jest on w stanie na bieżąco spłacać swoich należności, a nadto nie ma perspektywy poprawy i zmiany tej sytuacji. Podkreśla się, że osoba, na której ciąży obowiązek lub zaległości alimentacyjne nie powinna być w całości zwolniona z tych zobowiązań, jeżeli ma jakiekolwiek realne możliwości choćby częściowej lub rozłożonej w czasie spłaty długów alimentacyjnych (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 listopada 2010r., I UK 119/10). W świetle dotychczasowego dorobku judykatury, dotyczącego art. 68 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych, niemożność zaspokojenia należności funduszu alimentacyjnego odnosi się zatem nie tylko do stanu bieżącego, ale także do perspektyw osoby zobowiązanej do świadczeń (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 lutego 2010r., I UK 270/09). W związku z tym alimentacyjnie zobowiązany, który posiada realne możliwości choćby częściowej lub rozłożonej w czasie spłaty długów alimentacyjnych, nie powinien być premiowany umorzeniem należności zlikwidowanego funduszu alimentacyjnego z tytułu biernej postawy lub bezzasadnego oczekiwania, że jego długi alimentacyjne zostaną umorzone kosztem stron lub innych uczestników systemu ubezpieczeń społecznych z uszczupleniem funduszów tego systemu (por. wyroki Sądu Najwyższego: z 6 marca 2007r., I UK 289/06, LEX nr 936838; z 6 sierpnia 2008r., II UK 359/07, OSNP 2010, nr 1-2, poz. 18; z 3 lutego 2010r., I UK 270/09, LEX nr 585729; z 10 listopada 2010r., I UK 119/10, LEX nr 686798). Jak przyjął Sąd Najwyższy w postanowieniu z 10 września 2012r. ( I UK 211/12, LEX nr 1675265), ocena możliwości i prawidłowości wykorzystania klauzul generalnych albo zwrotów niedookreślonych w konkretnej sytuacji uzależniona pozostaje od tzw. swobodnego uznania sędziowskiego, uwzględniającego oczywiście wszystkie okoliczności sprawy. W pełni w tym zakresie bada sprawę przede wszystkim sąd powszechny, gdyż to on dysponuje odpowiednimi instrumentami procesowymi dotyczącymi dokonywania ustaleń faktycznych i oceny materiału dowodowego (łącznie z uznaniem pewnych twierdzeń strony - np. co do choroby - za nieudowodnione lub niewykazane).

W przedmiotowej sprawie ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika, że M. B. aktualnie nie posiada żadnego źródła utrzymania, nieruchomości bądź innego majątku, który mógłby przeznaczyć na spłatę zobowiązań alimentacyjnych. Brak posiadanych dochodów i majątku nie może jednak stanowić okoliczności zwalniającej z obowiązku zapłaty należności alimentacyjnej. Z poczynionych ustaleń wynika, że ubezpieczony od ponad 20 lat jest osobą nieaktywną zawodowo. W tym czasie pozostawał na utrzymaniu matki, a po jej śmierci w 2011r. – na utrzymaniu drugiej żony. W ocenie Sądu taki stan braku aktywności zawodowej i braku majątku, nie jest jednak powodowany okolicznościami obiektywnymi, niezależnymi od ubezpieczonego. Co prawda ubezpieczony akcentował, że od wielu lat jest osobą przewlekle chorą, z tym że nie wskazywał, by jego choroby – poza okresem ostatnich kilku lat – uniemożliwiały mu podjęcie zatrudnienia i zarobkowanie. Przy tym, co także należy zaakcentować, M. B., mimo koncentracji na swoim złym stanie zdrowia, nigdy w przeszłości nie złożył wniosku do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o przyznanie prawa do renty, co dawałoby mu źródło utrzymania, a zarazem możliwość spłaty zadłużenia względem funduszu alimentacyjnego. Sąd, weryfikując twierdzenia ubezpieczonego odnoszące się do kwestii zdrowotnych, dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego, z której jednak nie wynika potwierdzenie tego na co ubezpieczony wskazywał. Biegły nie stwierdził niezdolności do pracy M. B., czego ubezpieczony nie kwestionował. Powoływał się za to na inny rodzaj schorzeń i wnioskował o przeprowadzenie dowodu z opinii ortopedy. Sąd, o czym była już mowa, wskazanego wniosku nie uwzględnił, gdyż M. B. w trakcie toczącego się postępowania osiągnął wiek emerytalny i aktualnie ma możliwość ubiegania się o emeryturę. Z tej możliwości jednak nie skorzystał, mimo zapowiedzi. Wskazał, że kompletuje dokumentację i z takim wnioskiem zamierza wystąpić w styczniu 2023r. Sąd ocenił wskazane, opieszałe działanie ubezpieczonego jako celowe, zmierzające do tego, aby ubezpieczony nie miał źródeł dochodu, co w jego ocenie mogłoby uzasadnić umorzenie należności alimentacyjnych. Zdaniem Sądu, ubezpieczony nie ma jednak racji, że jego bierność najpierw w zarobkowaniu, rzekomo spowodowana problemami zdrowotnymi, a potem bierność w pozyskaniu prawa do emerytury, mogą uzasadnić pozytywne rozstrzygnięcie w przedmiotowej sprawie.

Zdaniem Sądu, ubezpieczony nie może być premiowany za to, że przez wiele lat wykazywał bierną postawę, jeśli chodzi o alimentację swoich dzieci i spłatę należności funduszu, jak również za to, że nie był aktywny zawodowo. Oczywiście inna byłaby sytuacja, gdyby wykazał, że od czasu ostatniej aktywności zawodowej nie miał żadnych możliwości zarobkowania. Tak się jednak nie stało. Ubezpieczony, choć to jego obciążał obowiązek wykazania przesłanek umorzenia należności funduszu, przedstawił jedynie fragmentaryczną dokumentację medyczną z ostatnich kilku lat (najstarszy dokument pochodzi z roku 2017), która jednak – przynajmniej w aspekcie gastrologicznym – nie potwierdziła niezdolności do pracy. Poza tym nie złożył żadnych dowodów, z których wynikałoby, że w przeszłości również nie mógł wykonywać pracy, szczególnie że ostatnia jego aktywność zawodowa zakończyła się w 2000r. Aktualnie okoliczność, że ubezpieczony niczego nie posiada i jest na utrzymaniu innych osób, a zarazem nie może spłacić należności funduszu alimentacyjnego, jest skutkiem jego pasywnej postawy w przeszłości, której nie ma podstaw premiować umorzeniem należności, tym bardziej że ubezpieczony – co już było akcentowane – osiągnął wiek emerytalny. Ma zatem przynajmniej potencjalną możliwość uzyskania źródła dochodu w postaci emerytury. Z jakichś względów jednak z takiej możliwości nie korzysta, choć logika wskazuje, że w sytuacji, gdy nie osiąga dochodów, to niezwłocznie po uzyskaniu możliwości ich pozyskania, powinien poczynić starania, aby takie dochody otrzymać.

Mając na uwadze powyższe Sąd ocenił, że nie ma podstaw do uwzględnienia odwołania złożonego przez M. B.. Bez względu na inne powołane okoliczności, ubezpieczony może w przyszłości uzyskać uprawnienia emerytalne. Mimo, że obecnie jest dopiero na etapie gromadzenia odpowiedniej dokumentacji, a wniosek o emeryturę dopiero planuje złożyć, to potencjalnie w przyszłości ma możliwość pozyskania źródeł dochodów na spłatę zadłużenia względem funduszu. Oczywiście tego rodzaju działanie jest jego prawem, a nie obowiązkiem, jednakże zaniechanie z własnej woli możliwości uzyskania odpowiednich dochodów, które pozwoliłyby mu na spłatę w części zaległości wobec funduszu alimentacyjnego, nie jest podstawą do zmiany zaskarżonej decyzji.

Dodatkowo należy zaznaczyć, że jeżeli ubezpieczony nie dysponuje obecnie kwotą umożliwiającą spłatę długu, to może wystąpić do organu rentowego o rozłożenie należności na raty. Umorzenie należności na obecnym etapie byłoby natomiast przedwczesne i nieuzasadnione.

W związku z powyższym Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. orzekł o oddaleniu odwołania.

sędzia Agnieszka Stachurska