Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 25/22

Je ż eli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niekt ó rych czyn ó w lub niekt ó rych oskar ż onych, s ą d mo ż e ograniczy ć uzasadnienie do cz ęś ci wyroku obj ę tych wnioskiem. Je ż eli wyrok zosta ł wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo je ż eli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygni ę cie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, s ą d mo ż e ograniczy ć uzasadnienie do informacji zawartych w cz ęś ciach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

S. K.

Czyn przypisany oskarżonemu w punkcie I części rozstrzygającej wyroku.

2.

S. K.

Czyn przypisany oskarżonemu w punkcie IV części rozstrzygającej wyroku.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Ad. 1

A. W. wynajmował pokój w budynku przy ul. (...) w Z., należącym do braci D. i A. J.. Mężczyzna pracował na terenie Belgii.

6 listopada 2021 r. około 17:00 A. W. powrócił z Belgii do miejsca zamieszkania. Posiadał przy sobie zarobione w Belgii, w walucie euro, pieniądze. Część z nich wymienił w lombardzie na pieniądze polskie, uzyskując 8980 zł. Kwotę 4500 zł A. W. pożyczył żonie swojego kolegi. Następnie udał się na ul. (...), do pokoju wynajmowanego przez M. S.. W pokoju tym przebywali M. S. i S. K.. A. W. oddał M. S. kwotę 2000 zł, którą uprzednio od niego pożyczył. Po tym M. S. i S. K. wyszli z budynku, zaś A. W. udał się do swojego pokoju.

Tego samego dnia w godzinach wieczornych S. K. zadzwonił do Ł. R. z informacją, że są szybkie pieniądze do zrobienia. Polecił mu zabrać ze sobą kominiarkę. Mężczyźni spotkali się około 22:00-23:00 i udali się razem w kierunku miejsca zamieszkania A. W.. Kiedy weszli na podwórko S. K. poinformował Ł. R., że A. W. wrócił i ma pieniądze. Mężczyźni założyli kominiarki, weszli do budynku i udali się do pokoju A. W.. W tym czasie z pokoju tego wyszedł na korytarz D. J.. Mężczyźni, po uderzeniu D. J. w głowę, wtargnęli do pokoju A. W.. S. K. zażądał od A. W. wskazania gdzie ma pieniądze. Ł. R. rzucił się na A. W. i zaczął go szarpać, natomiast S. K. zadał pokrzywdzonemu cios posiadanym przy sobie nożem w okolice pleców, z lewej strony. Ponadto S. K. zabrał leżące na łóżku w pokoju pieniądze należące do A. W. w kwocie 2000 zł. Przeszukał też portfel należący do pokrzywdzonego, lecz nic z niego nie zabrał.

A. W., mimo iż Ł. R. miał na głowie kominiarkę, rozpoznał go, gdyż długo się znają. Ponadto w trakcie szarpania go pokrzywdzony zdjął z głowy Ł. R. kominiarkę.

Następnie S. K. i Ł. R. wyszli z pokoju pokrzywdzonego i z budynku, i udali się pod dom S. K.. Tam S. K. podzielił pieniądze, przekazując Ł. R. 700 zł, zaś resztę zatrzymał dla siebie.

Wyjaśnienia oskarżonego S. K. k. 91, 107, 211a,333v.- 334,

Wyjaśnienia Ł. R. k. 82-83, 97, 108,

Zeznania świadka A. W. k. 37-40 (odpis k. 305-306);

Częściowo zeznania świadka D. J. k. 46-48 (odpis k. 308-309), 433;

Częściowo zeznania świadka M. S. k. 54-55;

Protokół oględzin odzieży pokrzywdzonego wraz z dokumentacją fotograficzną k. 11-14,

Protokół przeszukania S. K. k. 29-31,

Protokół oględzin miejsca rozboju k. 44-45 (odpis k. 310-313),

Protokół przeszukania Ł. R. k. 71-73,

Protokół przeszukania pomieszczeń mieszkalnych k. 77-79;

Opinia z przeprowadzonych badań biologicznych k. 356-364,

Na skutek uderzenia nożem przez S. K. A. W. doznał rany kłutej tylnej części klatki piersiowej, drążącej do jamy opłucnowej lewej, które to obrażenie spowodowało u pokrzywdzonego ciężki uszczerbek na zdrowiu pod postacią choroby realnie zagrażającej życiu.

Zaświadczenie lekarskie k. 43;

Opinia sądowo-lekarska k. 86;

Dokumentacja medyczna k. 134,

S. K. był wielokrotnie karany sądownie, w tym wyrokiem Sądu Rejonowego w Zgorzelcu z 19 maja 2015 r. w sprawie o sygn. akt II K 242/15, za czyn z art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 283 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., na karę roku pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 4.8.2015 r. do 1.8.2016 r. oraz wyrokiem Sądu Rejonowego w Zgorzelcu z 16 kwietnia 2019 r. w sprawie o sygn. akt II K 1003/18, za czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., na karę roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności, objętą następnie wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Zgorzelcu z 24 września 2019 r. w sprawie o sygn. akt II K 336/19, mocą którego wymierzono mu karę łączną 3 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 19.5.2018 r. do 26.3.2021 r.

Dane o karalności k. 125-127, 338-343,

Odpisy wyroków k. 155, 160-162, 163, 164, 165, 166, 167, 168, 169, 170,

Dane o odbyciu kary k. 430,

Ad. 2

W dniu 7 listopada 2021 r. w Z. S. K. posiadał wbrew przepisom ustawy substancję psychotropową w postaci metamfetaminy w ilości 2,1 g oraz środek odurzający w postaci ziela konopi innej niż włókniste o łącznej wadze 20,56 g netto.

Protokół przeszukania S. K. k. 29-31,

Protokoły użycia wagi k. 33, 35,

Protokoły użycia testera narkotykowego k. 34, 36,

Opinia z przeprowadzonych badań z zakresu chemii k. 181-182,

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1.

Wyjaśnienia oskarżonego S. K.

Sąd uznał za wiarygodne wyjaśnienia oskarżonego, w których przyznał się do popełnienia przestępstwa na szkodę A. W.. Relacja przedstawiona przez S. K. w tym zakresie jest zbieżna z całym zebranym w sprawie materiałem dowodowym, w szczególności zeznaniami pokrzywdzonego A. W., wyjaśnieniami Ł. R., opinią sądowo-lekarską, potwierdzającą doznane przez pokrzywdzonego obrażenia ciała, dokumentacją medyczną, protokołem przeszukania oskarżonego, w wyniku którego ujawniono nóż, na którym – jak wynika z opinii z zakresu badań biologicznych - stwierdzono DNA A. W., a także pozostałymi dokumentami zgromadzonymi w sprawie. Oskarżony wprawdzie początkowo kwestionował swoje sprawstwo w zakresie tego czynu, jednakże w kolejnych przesłuchania wycofał się z tych wyjaśnień, ostatecznie przyznając się do jego popełnienia.

1.1.2.

Wyjaśnienia oskarżonego S. K.

Za wiarygodne Sąd uznał też wyjaśnienia oskarżonego, w których przyznał się do posiadania narkotyków. Fakt posiadania narkotyków przez S. K., ich rodzaj i ilość potwierdzają bowiem wyniki czynności przeszukania, protokoły użycia wagi i testera narkotykowego, a także treść opinii z zakresu badań chemicznych.

1.1.1.

Wyjaśnienia Ł. R.

Ł. R. od początku przyznawał się do popełnienia zarzuconego mu czynu, wskazał na udział w nim S. K., a także opisał przebieg zdarzenia. Jego relacja jest zasadniczo zbieżna z zeznaniami A. W.. Pewne różnice (np. dotyczące kwestii zdjęcia kominiarek), występujące między relacjami tych osób nie należą do istotnych, mogły wynikać z dynamizmu sytuacji i nie mają wpływu na wyrażoną przez Sąd ocenę prawdziwości depozycji Ł. R..

j.w.

Zeznania pokrzywdzonego A. W.

Pokrzywdzony szczegółowo przedstawił przedsiębrane przez siebie czynności, począwszy od powrotu z Belgii, opisał przebieg napadu na niego, wskazał osoby, które tego dokonały. Jego relacja jest spójna, logiczna, koresponduje z innymi dowodami zgromadzonymi w sprawie, które posłużyły do poczynienia ustaleń faktycznych, w tym także wyjaśnieniami S. K. i Ł. R.. W ocenie Sądu nic nie sprzeciwia się uznaniu zeznań pokrzywdzonego za wiarygodne.

j.w.

Zeznania świadka D. J.

Sąd dał wiarę zeznaniom tego świadka jedynie w zakresie wynajmowania przez jego brata pokoju A. W., powrotu pokrzywdzonego z Belgii w dniu 6 listopada 2021 r. oraz uderzenia świadka przez mężczyzn, którzy udali się do pokoju pokrzywdzonego. W tej części zeznania świadka są bowiem zgodne z relacją przedstawioną przez A. W.. W pozostałym zakresie, zdaniem Sądu, zeznania tego świadka nie zasługują na przyznanie im przymiotu wiarygodności. Zauważyć trzeba, że już podczas pierwszego przesłuchania, przeprowadzonego następnego dnia po napadzie na pokrzywdzonego, D. J. – jak wynika z komentarza funkcjonariusza prowadzonego czynność – był słabo komunikatywny, myliły mu się dni i godziny zdarzenia. Podobnie było w toku rozprawy, kiedy świadek twierdził, iż następnego dnia widział się z pokrzywdzonym, a przecież z dokumentacji medycznej wynika, że A. W. przebywał wówczas jeszcze w szpitalu, z którego wypisany został 11 listopada 2021 r. Ponadto świadek ten wskazywał jeszcze inną niż poprzednio ilość osób, które przybyły do jego miejsca zamieszkania, co kłóci się z treścią zeznań A. W.. Nieprawdziwe są także zeznania tego świadka w części dotyczącej M. S., który według niego nie przebywał w dniu 6 listopada 2021 r. na terenie nieruchomości. Tymczasem sam M. S. przyznał, że był w wynajmowanym od D. J. pokoju i spotkał się z pokrzywdzonym, który oddał mu pieniądze. Wszystkie te okoliczności sprawiają, iż do relacji tego świadka należało podejść ze szczególną ostrożnością i weryfikować ją w oparciu o inne dowody. Takiej też oceny Sąd dokonał, uznając zeznania D. J. za wiarygodne tylko w tym zakresie, w jakim wykazują one zbieżność z zeznaniami A. W. oraz wyjaśnieniami Ł. R., który także wskazał na obecność mężczyzny, który miał otworzyć drzwi od pokoju pokrzywdzonego.

j.w.

Zeznania świadka M. S.

Sąd dał wiarę zeznaniom tego świadka tylko w zakresie, w jakim opisał spotkanie z pokrzywdzonym, zwrot przez A. W. na jego rzecz pieniędzy, obecność przy tym S. K. i przekazanie temu oskarżonemu części pieniędzy. W tej części relacja świadka jest zgodna z zeznaniami A. W. i S. K..

Za nieprawdziwy Sąd uznał ten fragment zeznań M. S., w którym twierdził, że A. W. oddawał S. K. pieniądze, a także opisywał spotkanie pokrzywdzonego i oskarżonego w pokoju A. W.. Takich okoliczności nie potwierdził bowiem A. W.. Nie wskazał też na nie S. K.. Ponadto S. K. zaprzeczył, aby pokrzywdzony był mu winien pieniądze. Z tych też względów zeznania M. S. w tej części nie zasługują na uznanie ich za wiarygodne.

j.w.

Opinia sądowo – lekarska,

opinia z zakresu badań biologicznych, dokumentacja medyczna, zaświadczenie lekarskie,

Opinie biegłych są rzetelne, jasne oraz wewnętrznie niesprzeczne; zostały sporządzone w sposób profesjonalny oraz naukowo i logicznie uzasadniony; dokonane przez biegłych oceny oraz wyprowadzone wnioski są, w ocenie Sądu, zgodne z doświadczeniem życiowym oraz wskazaniami wiedzy, jak również uzasadnione w świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego.

Z kolei dokumentacja medyczna i zaświadczenie lekarskie zostały sporządzone przez podmioty do tego uprawnione. Żadna ze stron nie kwestionowała ich rzetelności.

1.1.2.

Opinia z zakresu badań chemicznych,

Biegły przeprowadził badania ujawnionych w wyniku przeszukania S. K. substancji i suszu zgodnie z obowiązującą procedurą badawczą. Przedstawił wyniki tych badań. Brak jest podstaw do kwestionowania rzetelności sporządzonej opinii.

1.1.1.-1.1.2.

Opinia z zakresu badań cyfrowych, protokoły oględzin, przeszukania, zatrzymania, ważenia użycia testera narkotykowego, dane o karalności, odpisy orzeczeń, wywiad środowisko wy oraz pozostałe dokumenty zgromadzone w sprawie

Pochodzą one od podmiotów uprawnionych do ich wydania, sporządzone zostały w przepisanej formie, brak jest podstaw, by kwestionować ich wiarygodność.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I, IV

S. K.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Ad. I

Dla wypełnienia znamion przestępstwa rozboju niezbędne jest dokonanie kradzieży z użyciem przemocy wobec osoby, groźby natychmiastowego jej użycia albo z doprowadzeniem człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności. Przepis art. 280 § 1 k.k. statuuje przestępstwo rozboju w typie podstawowym. Znamiona kwalifikujące zbrodnię rozboju z art. 280 § 2 k.k. to posłużenie się przy popełnieniu rozboju m.in. bronią palną, nożem lub innym podobnie niebezpiecznym przedmiotem. Odnosząc powyższe rozważania do realiów niniejszej sprawy Sąd uznał, że oskarżony obejmował swoim zamiarem wszystkie elementy rozboju kwalifikowanego, w tym zabór mienia oraz posługiwanie się niebezpiecznym przedmiotem w postaci noża. S. K. wiedział, że A. W. posiada pieniądze. Widział jak oddawał je M. S.. Chciał wejść w posiadanie pieniędzy należących do pokrzywdzonego. Popełnienie wraz z nim tego czynu zaproponował Ł. R., który wyraził zgodę na tę propozycję. S. K. posiadał przy sobie nóż, zaś Ł. R. miał tego świadomość, wiedział, że S. K. może go użyć i akceptował to. Obaj mężczyźni, zamaskowani, wtargnęli do miejsca zamieszkania A. W.. Kiedy Ł. R. używał przemocy w postaci szarpania i kopania A. W., S. K. zadał mu uderzenie nożem w okolicę pleców, a następnie dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 2000 złotych. Pieniędzmi tymi obaj sprawcy podzielili się po dokonaniu czynu. Tym samym zachowanie oskarżonego S. K. wyczerpało znamiona przestępstwa rozboju kwalifikowanego z art. 280 § 2 k.k.

A. W., w wyniku uderzenia go nożem przez S. K. doznał rany kłutej tylnej części klatki piersiowej drążącej do jamy opłucnowej lewej, które to obrażenie spowodowało u pokrzywdzonego ciężki uszczerbek na zdrowiu pod postacią choroby realnie zagrażającej życiu. Jeżeli użycie przez sprawcę rozboju przemocy stało się przyczyną dalszych następstw w postaci uszczerbku na zdrowiu lub wręcz pozbawienia życia ofiary rozboju, to zachodzi oczywista konieczność kumulatywnej kwalifikacji prawnej czynu np. rozboju i spowodowania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu (tak: wyrok SN z 20.3.1973 r., V KRN 23/73, OSNKW 1973, Nr 10, poz. 129; wyrok SN z 22.1.1974 r., II KR 258/73, OSNKW 1974, Nr 6, poz. 110). Spowodowanie uszczerbku na zdrowiu pokrzywdzonego nie mieści się w ramach realizacji znamion rozboju, dlatego właściwa jest kwalifikacja kumulatywna z uwzględnieniem art. 156 lub 157 k.k. Czyn z art. 156 § 1 pkt 2 k.k. stanowi typ przestępstwa spowodowania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, który jest zbiorczą nazwą dla szczegółowo wskazanych przez ustawodawcę postaci, w jakich dojść może do naruszenia zdrowia, kwalifikowanego w kategoriach uszczerbku ciężkiego związanej z kryterium fizjologicznym. Należy zaliczyć tu m.in. chorobę realnie zagrażającą życiu. Istotą choroby jest rozstrój zdrowia, czyli zakłócenie prawidłowego funkcjonowania organizmu. Z kolei przez pojęcie choroby realnie zagrażającej życiu rozumieć należy tego rodzaju chorobę, która w określonych okolicznościach konkretnego stanu faktycznego stanowi rzeczywiste, nie zaś jedynie teoretyczne zagrożenie dla życia człowieka, niezależnie od tego, czy jest ona kwalifikowana jako ciężka. Przestępstwo z art. 156 § 1 pkt 2 k.k. wymaga do realizacji znamion opisanego w nim czynu zabronionego umyślności w postaci zamiaru bezpośredniego albo w postaci zamiaru ewentualnego. Można o tym wnioskować na podstawie intensywności siły fizycznej, użytych środków, umiejscowienia ciosów zadanych pokrzywdzonemu itp. Czyniąc rozważania na temat strony podmiotowej przestępstwa ciężkiego uszczerbku na zdrowiu należy mieć na uwadze, iż postać ciężkiego uszczerbku wymieniona w przepisie art. 156 § 1 pkt 2 k.k. nie musi być sprecyzowana w świadomości sprawcy. Wystarczającym jest samo działanie ze świadomością możliwości powstania krzywdy daleko idącej, biorąc pod uwagę tak rodzaj użytych narzędzi, jak i ilość, i siłę zadanych uderzeń. W wypadku przestępstwa spowodowania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu sprawca musi obejmować świadomością przynajmniej możliwość spowodowania swoim zachowaniem uszczerbku na zdrowiu innej osoby i chcieć takiego skutku, albo na nastąpienie takiego skutku się godzić, przy czym przyjmuje się, że postać ciężkiego uszkodzenia ciała wymieniona w art. 156 § 1 pkt 2 k.k. nie musi być wyraźnie sprecyzowana w świadomości sprawcy. Dlatego też postać zamiaru sprawcy może zbliżać się do konstrukcji zamiaru ogólnego (dolus generalis) – czyli zamiaru wyrządzenia istotnego uszczerbku w dobrostanie sprawcy (tak: postanowienie SN z 9.10.2018 r. sygn. akt III K 552/18, Lex nr 2561609, wyrok SA we Wrocławiu z 26.6.2019 r. sygn. akt II AKa 173/19, Lex nr 2722117). Przenosząc powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy, w świetle opinii biegłego M. R., nie budzi wątpliwości, iż zachowanie oskarżonego spowodowało u A. W. ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu. W ocenie Sądu, oskarżony czynu tego dopuścił się co najmniej w zamiarze ewentualnym. Oskarżony ugodził pokrzywdzonego trzymanym w ręce nożem, w plecy, w lewą stronę klatki piersiowej. Wygląd tego noża, jego ostrza oraz okoliczność, iż pokrzywdzony w tym czasie był atakowany przez drugiego ze sprawców świadczą o tym, iż S. K. przewidując możliwość spowodowania ciężkich obrażeń ciała A. W., godził się na to. Każdy przeciętnie doświadczony człowiek wie, że uderzenie nożem w plecy, w okolicę klatki piersiowej, z lewej strony, może spowodować ciężki uszczerbek na zdrowiu. Mając na względzie powyższe rozważania Sąd przyjął, iż zachowanie oskarżonego S. K. wyczerpało ustawowe znamiona czynu z art. 280 § 2 k.k. i art. 156 § 1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

W świetle zebranych w sprawie i powołanych powyżej dowodów nie ulega przy tym wątpliwości, iż oskarżony S. K. w zakresie przestępstwa rozboju kwalifikowanego działał wspólnie i w porozumieniu z Ł. R.. Inna sytuacja występuje natomiast w zakresie spowodowania przez S. K. ciężkich obrażeń ciała pokrzywdzonego. Sąd podzielił stanowisko rzecznika oskarżenia, iż takie zachowanie S. K. nie było przedmiotem porozumienia z drugim współsprawcą, uznając je za eksces.

Przypisanego mu czynu S. K. dopuścił się działając w warunkach wielokrotnego powrotu do przestępstwa, opisanych w art. 64 § 2 k.k. Był on bowiem uprzednio skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Zgorzelcu z 19 maja 2015 r. w sprawie o sygn. akt II K 242/15, za czyn z art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 283 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., na karę roku pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 4.8.2015 r. do 1.8.2016 r. oraz wyrokiem Sądu Rejonowego w Zgorzelcu z 16 kwietnia 2019 r. w sprawie o sygn. akt II K 1003/18, za czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., na karę roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności, objętą następnie wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Zgorzelcu z 24 września 2019 r. w sprawie o sygn. akt II K 336/19, mocą którego wymierzono mu karę łączną 3 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 19.5.2018 r. do 26.3.2021 r.

Nie podzielił natomiast Sąd poglądu oskarżyciela publicznego w zakresie kwalifikacji prawnej z art. 193 k.k. Jak wynika z treści wyroku Sądu Apelacyjnego w Krakowie z 19.04.2001 r., sygn. akt II AKa 72/01, KZS 2001/6, poz. 23: „Naruszenie miru domowego (art. 193 k.k.) w celu popełnienia przestępstwa zawierającego użycie przemocy lub gwałtu na osobie (np. art. 197 § 1–3, art. 280 § 1–2 k.k.) jest czynem współukaranym uprzednim, zatem zbędne jest opisywanie go i wyrażanie odnośną kwalifikacją prawną (art. 11 § 2 k.k.)”. Pogląd taki został wyrażony również w wyroku Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 8 listopada 2001 r. II AKa 258/01: „W sprawie o napad rabunkowy na dom (mieszkanie) zbędne jest używać kwalifikacji art. 193 k.k., bowiem naruszenie miru domowego stanowi czyn współukarany uprzedni w stosunku do zbrodni rozboju”.

Z tych też względów Sąd wyeliminował z kwalifikacji prawnej czynu zarzuconego S. K. art. 193 k.k.

Ad. IV

W oparciu o zebrany materiał dowodowy Sąd ustalił, iż S. K. w dniu 7 listopada 2021r. w Z., posiadał wbrew przepisom ustawy substancję psychotropową w postaci metamfetaminy w ilości 2,1 g oraz środek odurzający w postaci ziela konopi innej niż włókniste o łącznej wadze 20,56 g netto, czym dopuścił się czynu z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii.

Oskarżony jest osobą dojrzałą, w pełni zdającą sobie sprawę z tego co jest substancją psychotropową, czy środkiem odurzającym, ze skutków zażywania narkotyków i ich wpływu na organizm.

☐

1.4.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

1.5.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

1.6.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

1.7.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

S. K.

I

I

Łagodzące:

- przyznanie się oskarżonego do popełnienia czynu;

- popełnienie czynu spowodowania ciężkich obrażeń ciała pokrzywdzonego w zamiarze ewentualnym;

Obciążające:

- wysoki stopień szkodliwości społecznej czynu oskarżonego i jego winy; oskarżony godził w najważniejsze dobra prawne, tj. życie i zdrowie, a także bardzo ważne prawo własności;

- planowany charakter przestępstwa, przy jednoczesnej łatwości, z jaką przystąpił on do realizacji powziętego zamiaru dokonania napadu rabunkowego na osobie pokrzywdzonego, co wskazuje na brak po jego stronie naturalnych barier moralnych;

- istotna rola oskarżonego w popełnieniu przestępstwa; to on zaplanował przestępcze działanie, zaproponował udział w nim Ł. R., podejmował decyzje o zamaskowaniu, podzielił łup;

- dokonanie przestępstwa na szkodę swojego znajomego, po wtargnięciu do jego miejsca zamieszkania, a zatem tam, gdzie pokrzywdzony mógł się czuć bezpiecznie;

- działanie wspólnie i w porozumieniu z Ł. R.;

- uprzednia wielokrotna karalność oskarżonego, która znacznie wykracza poza ramy zakreślone przepisem art. 64 § 2 k.k. oraz negatywna opinia o nim z miejsca zamieszkania;

j.w.

II

I

Orzeczony środek kompensacyjny ma służyć wyrównaniu szkody, jaką poniósł pokrzywdzony A. W., a realizacja tego obowiązku powinna jak najpełniej zabezpieczyć jego interesy. Nie ulega przy tym wątpliwości, iż interesy pokrzywdzonego najlepiej zabezpiecza orzeczenie takiego środka solidarnie od współsprawców czynu karalnego. Taki też sposób orzeczenia tego środka karnego Sąd uznał za zasadny w przedmiotowej sprawie.

Ponadto pokrzywdzony doznał ciężkich obrażeń ciała. Uzasadnionym zatem było orzeczenie na jego rzecz środka kompensacyjnego w postaci zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Orzeczony środek kompensacyjny, zdaniem Sądu, winien zrekompensować pokrzywdzonemu doznane cierpienia. Wysokość zasądzonej kwoty zadośćuczynienia jest dostosowana do rozmiaru krzywdy odniesionej przez A. W..

j.w.

III

I

Sąd orzekł przepadek przedmiotów służących do popełnienia przestępstwa.

j.w.

IV

IV

Łagodzące:

- przyznanie się oskarżonego do popełnienia czynu;

Obciążające:

- uprzednia wielokrotna karalność oskarżonego, oraz negatywna opinia o nim z miejsca zamieszkania;

- oskarżony posiadał dwie różne substancje narkotyczne, przy czym ilość ziela konopi innych niż włókniste w sposób znaczący przewyższała dolną granicę wyznaczającą karalność tego czynu;

j.w.

V

IV

Przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodu rzeczowego w postaci zabezpieczonej substancji psychotropowej i środka odurzającego oraz zarządzenie ich zniszczenia orzeczono w oparciu o przepis art. 70 ust. 2 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii; orzeczenie to było obligatoryjne.

j.w.

VI

Oskarżony popełnił dwa przestępstwa godzące w różne dobra prawem chronione, przy czym zostały one popełnione w tym samym czasie.

1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

S. K.

VII

V

Oskarżony był tymczasowo aresztowany; na poczet kary łącznej pozbawienia wolności zaliczono mu okres tego rzeczywistego pozbawienia wolności.

j.w.

VIII

I

Zarządzono zwrot zabezpieczonych w toku postępowania dowodów rzeczowych stanowiących własność pokrzywdzonego, wobec ich zbędności dla dalszego postępowania.

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosowa ł określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VII

Oskarżony występował z obrońcą ustanowionym z urzędu w postępowaniu sądowym; obrońca złożył wniosek o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oświadczając, iż nie zostały one pokryte w żadnej części.

Na kwotę zasądzoną przez Sąd składają się:

- 960 zł (§17 ust. 2 pkt 5 i § 20 w/w rozporządzenia),

Powyższa kwota została podwyższona o podatek od towarów i usług, tj. o kwotę 220,80 zł, zgodnie z § 4 ust. 3 cyt. wyżej rozporządzenia.

VIII

Orzeczenie o kosztach oparto o przepisy art. 624 § 1 k.p.k. i art. 17 ust. 1 ustawy z 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych. Oskarżony przebywał w warunkach izolacji w związku ze stosowanym wobec niego tymczasowym aresztowaniem, została mu orzeczona wieloletnia bezwzględna kara pozbawienia wolności, a nadto orzeczono o środku kompensacyjnym na rzecz pokrzywdzonego.

1Podpis

Maria Migoń-Karwowska