Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 29 listopada 2022 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie następującym:

Przewodniczący – Sędzia Sądu Okręgowego Andrzej Dyrda

po rozpoznaniu 29 listopada 2022 r. w Gliwicach na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa L. B.

przeciwko (...) w R.

o zapłatę

na skutek apelacji powódki

od wyroku Sądu Rejonowego w Rybniku

z dnia 26 czerwca 2019 r., sygn. akt II C 1406/17

w przedmiocie skargi powódki o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Gliwicach z dnia 26 stycznia 2021r., sygn. akt III Ca 1108/19

postanawia:

1.  odrzucić skargę;

2.  przyznać adwokat A. W. od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Rybniku wynagrodzenie w kwocie 2952 zł (dwa tysiące dziewięćset pięćdziesiąt dwa złote), w tym kwotę 552 zł (pięćset pięćdziesiąt dwa złote) podatku od towarów i usług , tytułem wynagrodzenia za czynności związanych ze świadczeniem z urzędu pomocy prawnej powódce w postępowaniu ze skargi o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Gliwicach z dnia 26 stycznia 2021r., sygn. akt III Ca 1108/19.

SSO Andrzej Dyrda

Sygn. akt III Ca 159/22

UZASADNIENIE

Powódka L. B. wniosła skargę o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Gliwicach z dnia 26 stycznia 2021r., sygn. akt III Ca 1108/19.

Na wezwanie Sądu pełnomocnik powódki jako podstawę wznowienia wskazał art. 403 $ 2 k.p.c. natomiast jako podstawę skargi wskazała wydanie wobec niej nowych decyzji (...) z dnia 22 stycznia 2022r. oraz 2 listopada 2021r. które pozostają w ścisłym związku ze sprawą i są kontynuacją krzywdzących działań (...) wobec skarżącej. Nadto podniosła, że decyzje te, jak również szereg innych działań (...)powodują, że sprawy powódki należy rozpatrywać całościowo.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Skarga nie mogła podlegać merytorycznemu rozpoznaniu.

Mimo wskazania przez skarżącą ustawowej podstawy wznowienia, wymienionej w art. 403 § 2 k.p.c., z treści pism skarżącego złożonych w niniejszej sprawie oraz jego oświadczeń wynika, że w rzeczywistości podstawa ta w sprawie nie zaistniała. Zgodnie z art. 403 § 2 k.p.c., można żądać wznowienia w razie późniejszego wykrycia takich okoliczności faktycznych lub środków dowodowych, które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, a z których strona nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu.

W sprawie o sygn. akt III Ca 1108/19 powódka wywodziła swoje roszczenia z odpowiedzialności pozwanego za wydanie nieostatecznych decyzji administracyjnych odmawiających jej prawa do świadczeń z ubezpieczenia społecznego, tj. z art. 417 § 1 k.c. w zw. z art. 77 ust. 1 Konstytucji. Stan faktyczny, ustalony w tym postępowaniu, był następujący. Decyzją z 2 sierpnia 2005 r. pozwany odmówił powódce prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ komisja lekarska (...) orzekła, że powódka nie była niezdolna do pracy (wniosek z 12 maja 2005 r.). Odwołanie powódki od tej decyzji zostało oddalone wyrokiem Sądu Okręgowego w Gliwicach z 22 lutego 2006 r., sygn. akt IX U 1214/05, podtrzymanym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 23 listopada 2006 r., sygn. akt III AUa 845/06. Decyzją z 25 października 2006 r. (...) w W. (dalej jako (...) O. W.) odmówił powódce prawa do świadczenia rehabilitacyjnego z powodu odzyskania zdolności do pracy. Jednakże, wyrokiem Sądu Rejonowego w Gliwicach z 4 października 2007 r., sygn. akt VI U 44/07, zmienionym wyrokiem Sądu Okręgowego w Gliwicach z 26 czerwca 2008 r., sygn. akt VIII Ua 1/08 ostatecznie przyznano powódce prawo do świadczenia rehabilitacyjnego na okres od 7 września 2006 r. do 1 września 2007 r. Decyzją z 4 lipca 2006 r. pozwany odmówił powódce prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ komisja lekarska (...) orzekła, że powódka nie była niezdolna do pracy (wniosek z 14 kwietnia 2006 r.) Decyzją z 28 maja 2007 r. pozwany odmówił powódce prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ komisja lekarska (...) orzekła, że powódka nie była niezdolna do pracy (wniosek z dnia 28 grudnia 2006 r.). Decyzje zostały zmienione wyrokiem Sądu Okręgowego Gliwicach z dnia 9 listopada 2007 r., sygn. akt IX U 943/07, a powódce przyznano prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia wyczerpania świadczeń rehabilitacyjnych na okres 6 miesięcy. Sąd oparł orzeczenie na nowych dowodach, tj. przedłożonej dopiero w toku postępowania sądowego dokumentacji medycznej i opiniach biegłych sądowych, jednakże część biegłych uznała, że powódka była zdolna do pracy.

Decyzją z 27 czerwca 2007 r. (...) o. W. odmówił powódce prawa do świadczenia rehabilitacyjnego w związku z odzyskaniem zdolności do pracy (wniosek z 21 maja 2007 r.). Decyzją z 27 maja 2008 r. pozwany odmówił powódce prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy od dnia 1 kwietnia 2008 r., ponieważ komisja lekarska (...) orzekła, że powódka nie była niezdolna do pracy (wniosek z dnia 15 stycznia 2008 r.). Decyzja została zmieniona wyrokiem Sądu Okręgowego w Gliwicach z dnia 16 grudnia 2009 r., sygn. akt IX U 3598/08, a powódce przyznano prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy za okres od 7 marca 2008 r. do 31 grudnia 2010 r.

Powołane tymczasem przez powódkę okoliczności, tj. decyzje ZUS z dnia 22 stycznia 2022r. oraz 2 listopada 2021r. zostały wydane po wydaniu zaskarżonego wyroku Sadu Okręgowego. Nadto, co istotne, decyzja z dnia 2 listopada 2021r. jest przedmiotem postępowania toczącego się aktualnie przed Sądem Okręgowym w Rybniku pod sygn. akt IV U 148/22.

Mając na względzie powyższe ustalenia przywołać należy tezę wyrażoną przez Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 12 maja 2021r. (II CSKP 55/21), w którym wyjaśnił, że zgodnie z art. 403 § 2 k.p.c. podstawą wznowienia postępowania jest obok wykrycia prawomocnego wyroku dotyczącego tego samego stosunku prawnego, późniejsze wykrycie takich okoliczności faktycznych lub środków dowodowych, które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, a z których strona nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu. Możliwość skutecznego powołania się na przyczynę restytucyjną uzależniona jest zatem od zaistnienia łącznie trzech przesłanek: wykrycia po uprawomocnieniu się wyroku nowych okoliczności faktycznych lub środków dowodowych, które istniały w toku postępowania, ale nie zostały w nim powołane, możliwości ich wpływu na wynik sprawy i niemożności skorzystania z nich przez stronę w poprzednim postępowaniu.

Konfrontując zatem ustalony stan faktyczny z przesłankami wznowienia stwierdzić należało, że powołane przez powódkę nowe dowody (decyzje) nie istniały w toku postępowania w sprawie o sygn.. akt III Ca 1108/19, w związku z tym, nie zaistniała podstawa wskazana w art. 403 § 2 k.p.c.

Powyższe wywody prowadzą do wniosku, że skarga powoda podlega odrzuceniu. Samo bowiem wskazanie w skardze ustawowej podstawy wznowienia nie decyduje o dopuszczalności skargi, lecz podstawa ta rzeczywiście musi istnieć. Tożsamy pogląd prawny sformułował Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 14 listopada 2013r., sygn. akt IV CZ 79/13, w którym wskazał, że sformułowanie podstawy wznowienia w sposób odpowiadający przepisom art. 401-404 k.p.c. nie oznacza oparcia skargi na ustawowej podstawie wznowienia, jeżeli już z samego jej uzasadnienia wynika, że podnoszona podstawa nie zachodzi. Taka skarga, jako nieoparta na ustawowej podstawie wznowienia podlega odrzuceniu. Podał ponadto, że podstawą wznowienia nie może nią być okoliczność faktyczna lub środek dowodowy, z którego strona, obiektywnie oceniając, miała możliwość skorzystania w tym postępowaniu. Musi to być zatem okoliczność lub środek dowodowy, istniejący w czasie trwania poprzedniego postępowania, lecz obiektywnie niemożliwy do ujawnienia dla strony w tym postępowaniu, a więc wówczas "nieujawnialny". Przytoczony pogląd Sąd Okręgowy podziela i czyni podstawą swego rozstrzygnięcia.

Skoro zatem podstawa wznowienia, na jaką powoływała się powódka nie istniała, jego skarga jako nieoparta na ustawowej podstawie wznowienia podlegała odrzuceniu na podstawie art. 410 § 1 k.p.c.

Sąd Okręgowy przyznał ze Skarbu Państwa na rzecz pełnomocnika powódki z urzędu należne mu wynagrodzenie – obliczone na podstawie § 3 , § 4 ust. 1 i 3, § 8 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu.

SSO Andrzej Dyrda