Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 295/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 04 lutego 2022 roku w sprawie VII K 434/21

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

zarzut błędu w ustaleniach faktycznych, który miał wpływ na treść orzeczenia, poprzez błędne ustalenie, że wina i społeczna szkodliwość czynów nie są znaczne, co skutkowało warunkowym umorzeniem postepowania karnego wobec oskarżonego H. D., podczas gdy prawidłowa ocena materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie powinna prowadzić do wniosków przeciwnych

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zasługuje na aprobatę stanowisko sądu pierwszej instancji co do ziszczenia się wobec oskarżonego H. D. przesłanek probacyjnej instytucji warunkowego umorzenia postępowania karnego. Na gruncie okoliczności przedmiotowej sprawy sąd ten uczynił zadość prawidłowej ocenie stopnia społecznej szkodliwości zarzucanych oskarżonemu czynów. Wziął pod uwagę wszystkie kwantyfikatory określone przepisem art. 115 § 2 k.k. a przy dokonywaniu ich oceny przypisał im właściwy i dostateczny ciężar gatunkowy.

Zgodnie z dyspozycją tegoż przepisu, przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu sąd bierze pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia. Wszystkie z wymienionych okoliczności związane są z czynem, z jego stroną przedmiotową i podmiotową (postać zamiaru, motywacja), a ustalenie stopnia społecznej szkodliwości może nastąpić wyłącznie na podstawie oceny samego czynu, a nie na podstawie oceny jego sprawcy (vide: Kodeks karny - Część ogólna - Komentarz pod red. A. Zolla, Zakamycze 2000, s. 623).

Zgodnie natomiast z art. 66 § 1 kk instytucję warunkowego umorzenia postępowania sąd może zastosować wtedy, gdy wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy nie karanego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa. Warunkowe umorzenie postępowania jako instytucja o charakterze wyjątkowym stosowana być może wyłącznie co do przestępstw w przypadku których występuje nasilenie okoliczności łagodzących, tak w zakresie samego czynu, stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przestępstwa, stopnia winy oskarżonego, jak i jego właściwości i warunków osobistych.

Analiza okoliczności niniejszej sprawy pod kątem wskazanych przesłanek orzeczenia o warunkowym umorzeniu postępowania daje podstawy do stwierdzenia, iż zasadne w świetle celów postępowania karnego, w tym założeń kodeksu karnego w kwestii prawnokarnej reakcji na czyny zabronione, jest orzeczenie o warunkowym umorzeniu postępowania wobec oskarżonego H. D..

Zważyć należy, iż ten ostatni zarzucanych mu czynów dopuścił się za wiedzą i zgodą, a co najmniej cichą aprobatą, inwestorów E. J. i M. J., którzy powierzyli mu obowiązki kierownika budowy oraz upoważnili go do załatwiania w ich imieniu spraw urzędowych, związanych z realizacją podjętych przez nich przedsięwzięć budowlanych. Zasady logiki jasno wskazują, że oboje wymienieni godzili się na załatwianie za nich wszelkich formalności, w tym na składanie w ich imieniu i na ich rzecz pism i wniosków, a co z tym idzie na opatrywanie rzeczonych dokumentów ich podpisami.

Działania, które złożyły się na treść postawionych oskarżonemu zarzutów, podejmowane były zatem wyłącznie przez pryzmat ich interesów i wynikały z chęci przyspieszenia realizowanych procesów budowlanych, bez angażowania wymienionych w dokonywanie czynności związanych z załatwianiem formalności dotyczących kwestii administracyjnych. Przypisane ww. czyny zostały dokonane w pewnych odstępstwach czasowych. Podpisy na kilku dokumentach zostały przez niego złożone w trakcie realizacji poszczególnych inwestycji, a trzyletnia odległość czasowa pomiędzy ich nakreślaniem wynikała z tempa prowadzonych prac budowlanych i z konieczności sporządzania dokumentów wymaganych przepisami prawa budowlanego. Sąd pierwszej instancji zasadnie podkreślił, że oskarżony był dobrym znajomym E. J. i jej brata M. J., z którymi łączyły go zażyłe relacje, a co za tym idzie jego działania polegające na podpisywaniu za nich dokumentów, wynikały z chęci odciążenia ich od obowiązków związanych z uzyskaniem dokumentacji wymaganej dla realizacji podjętych inwestycji, a więc podejmowane były wyłącznie przez pryzmat ich interesów.

Nie bez znaczenia pozostaje także fakt, iż H. D. nie odniósł z dokonanych przestępstw korzyści dla siebie. Za realizację nadzoru nad inwestycjami czy też załatwianie spraw administracyjnych nie otrzymywał wynagrodzenia. Co istotne nie naraził swoich zleceniodawców na poniesienie jakiejkolwiek szkody. Podpisane przez wymienionego za tychże dokumenty takie jak: pisma kierowane do Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w P., protokoły odbiorów przewodów kominowych czy sprawdzeń szczelności instalacji wodociągowej, w istocie stwierdzały prawdziwe okoliczności faktyczne jak np. ukończenie prac budowlanych, przeprowadzenie prób szczelności instalacji wodociągowej czy dokonanie odbioru przewodów kominowych. Jedynym elementem niezgodnym z rzeczywistym stanem rzeczy były personalia osoby podpisującej dokument ( przy czym osoby za które oskarżony składał podpisy aprobowały takową bezprawną praktykę ). Wyłącznym celem działania oskarżonego była chęć przyspieszenia realizacji przedsięwzięć budowlanych podjętych przez E. J. i M. J., jak i zadbania o to aby dopełnione zostały wszelkie formalności z nimi związane. Jego zachowanie nie doprowadziło do negatywnych skutków w zakresie możliwości korzystania z budynków wzniesionych w ramach rzecznych przedsięwzięć. Stwierdzone odstępstwa od projektów budowlanych – jak wynika z opinii biegłego ds. budownictwa A. G. - nie były istotne, nosiły nieznaczny charakter określany mianem drobnych niezgodności czy usterek i nie stwarzały zagrożenia dla bezpieczeństwa użytkowanych budynków, nie narażały w jakikolwiek sposób osób z nich korzystających.

Oceniając z kolei właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia oskarżonego wskazać wypada, że jest on osobą w wieku dojrzałym, do tej pory niekaraną za popełnienie przestępstwa, posiadającą ustabilizowaną sytuację życiową. W świetle powyższego uzasadniony jest wniosek, że generalnie prawidłowo funkcjonuje w społeczeństwie, a czyny których się dopuścił, stanowią eksces odbiegający od jego dotychczasowego zgodnego z obowiązującym porządkiem prawnym sposobu życia.

Całokształt okoliczności niniejszej sprawy wskazuje, że wymierzenie kary oskarżonemu w istocie nie jest konieczne, a cele postępowania zostaną osiągnięte poprzez warunkowe umorzenie postępowania. Jednocześnie wyznaczony dwuletni okres próby, pozwoli sprawdzić przestrzeganie przez niego norm prawnych.

Należy zważyć, że istotą warunkowego umorzenia postępowania, zgodnie z założeniami ustawodawcy, jest likwidowanie konfliktu wywołanego przestępstwem. Znajduje ono zastosowanie tam, gdzie nie ma potrzeby, ze względu na cele kary, jej wymierzania i doprowadzania do wyroku skazującego. Podstawowym zatem celem wyżej wymienionej instytucji jest cel wychowawczy, którego spełnienie oceniane jest poprzez sprawdzenie funkcjonowania sprawcy w okresie próby. Jest to szansa dana sprawcy, by pomyślnym upływem okresu próby udowodnił, że zrozumiał naganność swego postępowania i tym samym dał gwarancję akceptowania w przyszłości obowiązujących norm prawnych.

Oceniając zatem stopień zawinienia oraz społecznej szkodliwości przypisanych oskarżonemu czynów, jako nieznaczne, przy uwzględnieniu okoliczności, że spełnione są także pozostałe przesłanki z art. 66 § 1 i 2 kk, w pełni trafnym w tym stanie rzeczy rozstrzygnięciem, było wydanie wobec oskarżonego wyroku warunkowo umarzającego postępowanie karne w zakresie wszystkich zarzucanych mu czynów.

Wniosek

Wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uchylenie orzeczenia o warunkowym umorzeniu postępowania karnego i wydanie wyroku skazującego wobec oskarżonego

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek jest niezasadny z przyczyn wskazanych powyżej.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

wyrok Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 04 lutego 2022 roku w sprawie VII K 434/21

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Całościowa ocena wszystkich okoliczności mających wpływ na stwierdzenie nieznacznego stopnia społecznej szkodliwości czynów oskarżonego w powiązaniu z brakiem podniesienia w apelacji jakichkolwiek okoliczności, które ocenę tę mogłyby odmienić, doprowadziła sąd odwoławczy do wniosku o trafności zaskarżonego wyroku i jego utrzymaniu w mocy.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

W oparciu art. 636 § 1 i 2 k.p.k., art. 633 k.p.k., art 7 i art 8 w zw. z art. 12 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity: Dz. U. Nr 49 poz. 223 z 1983 roku z późniejszymi zmianami) oraz § 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym – Dz. U. z 2013 r. poz. 663) sąd odwoławczy zasądził od oskarżonego H. D. 60 złotych tytułem opłaty za drugą instancję oraz kwotę 10 złotych tytułem zwrotu wydatków poniesionych w postępowaniu odwoławczym ( w związku z nieuwzględnieniem apelacji wywiedzionej na korzyść oskarżonego ).

3

W oparciu o przepisy art. 636 § 1 i 2 k.p.k. i art. 9 w zw. z art. 12 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity: Dz. U. Nr 49 poz. 223 z 1983 roku z późniejszymi zmianami) sąd odwoławczy ustalił, iż wydatki związane z wniesieniem apelacji przez prokuratora ponosi Skarb Państwa ( z powodu jej nieskuteczności ).

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

oskarżyciel publiczny

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

warunkowe umorzenie postępowania karnego w zakresie wszystkich zarzucanych czynów

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana