Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 646/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Radomsku, z dnia 28 kwietnia 2022 r. sygn. akt II K 117/22

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1

R. K.

Oskarżony w dniu 17 i 18 października 2022 r. naprawił szkodę wyrządzoną M. S. w kwocie 2000 zł, oraz spółce cywilnej (...) w kwocie 3000 zł.

Potwierdzenia transakcji z dnia 18.10.2022 r.

212

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1

potwierdzenia transakcji z dnia 18.10.2022 r.

- dokumenty uzyskane z systemu bankowego, nie kwestionowane przez żadna ze stron procesu, brak podstaw do uznania go za niewiarygodny;

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

rażącej niewspółmierności orzeczonej kary 1 roku pozbawienia wolności – podczas, gdy dla osiągnięcia celów postępowania karnego opisanych w treści uzasadnienia wyroku, przy uwzględnieniu okoliczności opisanych w art. 60 kk, wystarczającym byłoby orzeczenie wobec oskarżonego kary mieszanej w oparciu o treść art. 37b kk, co umożliwiłoby naprawienia szkody na rzecz M. S. oraz J. G. i J. B. w łącznej wysokości 5.000 zł.;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd odwoławczy w całości podziela tezy zgodnie z którymi: Sąd odwoławczy może oczywiście zmienić wymiar, czy też rodzaj orzeczonej wobec sprawcy kary, ale jedynie wówczas gdy stwierdzi, że kara orzeczona przez sąd pierwszej instancji jest " rażąco niewspółmierna " – tak wyrok SN z 15.12.2020 r., V KK 676/19, LEX nr 3119632. Dalej: za represję rażąco niewspółmierną uznaje się taką karę, która - pomijając dyrektywy wymiaru kary - w sposób istotny lub wręcz drastyczny odbiega od tej, jaką należałoby wymierzyć przy uwzględnieniu okoliczności przedmiotowych charakteryzujących czyn przypisany sprawcy oraz podmiotowych, związanych z jego osobą. Na gruncie art. 438 pkt 4 k.p.k. nie chodzi bowiem o każdą ewentualną różnicę w ocenach co do wymiaru kary, ale o różnicę ocen tak zasadniczej natury, że karę dotychczas wymierzoną można byłoby określić - również w odbiorze zewnętrznym - jako rażąco niewspółmierną, tzn. niewspółmierną w stopniu nie pozwalającym na jej akceptację – tak postanowienie SN z 26.02.2020 r., V KK 382/19, LEX nr 2946540).

W przedmiotowej sprawie oskarżonemu wymierzono kary: 6 miesięcy pozbawienia wolności za I czyn z aktu oskarżenia, 6 miesięcy pozbawienia wolności za II czyn z aktu oskarżenia, 6 miesięcy pozbawienia wolności za czyn z pkt III aktu oskarżenia oraz za wykroczenie, o jakim mowa w art. 119 §1 kw – karę 5 dni aresztu. Jednocześnie Sąd Rejonowy połączył jednostkowe kary pozbawienia wolności i orzekł wobec oskarżonego karę 1 roku pozbawienia wolności. Apelacja R. K. – czytana wprost - skarży jedynie wymiar kary łącznej podnosząc tu zarzut jej rażącej niewspółmierności, ale też z uzasadnienia środka odwoławczego wynika, iż intencją skarżącego był wniosek o zastosowanie w sprawie czy to nadzwyczajnego złagodzenia kary (art. 60 kk), czy też dobrodziejstwa z art. 37b kk (kara mieszana) za każdy z jednostkowych czynów.

Odnośnie orzeczonej kary łącznej, sąd odwoławczy zważył, iż sąd meriti zgodnie z treścią art. 86 § 1 kk przy wymierzeniu kary łącznej pozbawienia wolności musiał określić ją powyżej najwyższej z kar jednostkowych, do ich sumy tj. w zakresie od 7 miesięcy pozbawienia wolności, do 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Oznacza to, że kara łączna orzeczona wobec oskarżonego ( 1 rok) jest karą znajdującą się niewiele ponad minimalny dopuszczalny przez ustawę wymiar kary. Kara łączna jest instytucją mającą na celu racjonalizację wymiaru kary, nie może być jednak sprzeczna z zapobiegawczymi i wychowawczymi celami kary oraz działać demoralizująco na sprawców przestępstw, w ten sposób, iż premiuje sprawców wielokrotnych niższym wymiarem kary w wyniku orzeczenia kary łącznej. (za: Wyrok SA w Białymstoku z 22.10.2019 r., II AKa 182/19, LEX nr 3222191). W przypadku kary łącznej o jej wysokości decyduje przede wszystkim więź podmiotowa, przedmiotowa i czasowa między zbiegającymi się przestępstwami, a wpływ na jej wymiar mają też względy wskazane w art. 85a kk, który nakazuje, by orzekając karę łączną, wziąć pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Nie jest więc tak, że instytucja kary łącznej polega na automatycznym niejako zmniejszeniu dolegliwości za przestępstwa już popełnione. Przy ocenie tego, jaka kara ma szanse osiągnąć w/w cele nie sposób jest także pominąć tego, czy sprawca był w przeszłości karany za inne przestępstwa, aniżeli będące przedmiotem osądu oraz jakie kary stosowano wobec niego i z jakim skutkiem. Pomimo więc tego, iż pomiędzy czynami oskarżonego będącymi przedmiotem niniejszego postepowania istnieje bliski związek przedmiotowy i czasowy, nie sposób jest pominąć, że R. K. był w przeszłości karany aż sześciokrotnie – także na kary pozbawienia wolności, które – jak wynika z zaskarżonego wyroku – nie spełniły oczekiwanych celów prewencji szczególnej.

Skarżący podnosi także, że w przedmiotowej sprawie należało zastosować wobec niego nadzwyczajne złagodzenie kary przewidziane w art. 60 kk bądź orzec na podstawie art. 37b kk tzw. karę mieszaną. Sąd odwoławczy nie może się z tym zgodzić, przyjmując jednocześnie za słuszny wymiar kary określony przez sąd I instancji.

Aktualne pozostają przesłanki wskazane przez sąd rejonowy które przemawiały za takim, a nie innym wymiarem kary (kara jednostkowych i kary łącznej). W istocie oskarżony był uprzednio karany za przestępstwa przeciwko mieniu, działał w celu osiągniecia korzyści majątkowej i od lat wykazuje lekceważący stosunek do prawa, w szczególności do własności innych osób. Okoliczność, iż w danej sprawie występuje możliwość wymierzenia sprawcy kary niższej niż orzeczona w wyroku sądu I instancji, nie powoduje automatycznie, iż kara orzeczona jest karą rażąco niewspółmierną, czy też nawet karą „zwyczajnie” niewspółmierną. Tym bardziej, że w przedmiotowej sprawie orzeczona kara łączna, jest karą bliską najniższej możliwej do orzeczenia karze.

Zastosowanie w sprawie art. 60 kk czy też art. 37b kk leży w gestii sądu orzekającego karę, który stosując powyższe przepisy uznaje, że w sprawie zachodzą szczególne przesłanki przesłanki, które pozwalają na ich zastosowanie, a jednocześnie, iż mimo odejścia od ustawowego zagrożenia karą za dany czyn, zostaną spełnione cele całego postępowania karnego. W przedmiotowej sprawie takich okoliczności sąd odwoławczy nie dostrzega. Istotnie oskarżony naprawił szkodę – do czego zobowiązał go nieprawomocnie sąd I instancji w wyroku skazującym i to głównie w oparciu o ten fakt, oskarżony – co wydaje się wynikać z intencji apelacji – wnosi o zastosowanie art. 60 kk (dokładnie art. 60 § 2 pkt 1 kk który mówi, o możliwości zastosowania nadzwyczajnego złagodzenia kary, jeżeli szkoda została naprawiona). Sąd odwoławczy nie podziela jednak zapatrywań skarżącego. Z akt sprawy wynika, że oskarżony był wcześniej wielokrotnie wzywany przez pokrzywdzonych do uregulowania zobowiązań wynikłych z jego przestępnych zachowań (prawdopodobnie także gdyby wówczas naprawił szkody tj. zwrócił przedmioty etc., pokrzywdzeni nie złożyliby oficjalnych zawiadomień), a uczynił powyższe dopiero w wyniku „urealnienia” zagrożenia karą pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem z dnia 28 kwietnia 2022 r. Tym samym zachowanie oskarżonego w istocie można nazwać oportunistycznym, a nie wynikającym ze szczerej woli naprawienia szkody wynikłej z przestępstwa. Co za tym idzie, sąd odwoławczy nie dostrzega podstaw do zastosowania nadzwyczajnego złagodzenia kary wobec oskarżonego. Dalej sama możliwość wymierzenia za dany czyn kary niższej, a w tym przypadku tzw. kary mieszanej w oparciu o art. 37b kk nie stanowi tego, że wymierzona kara jest karą rażąco niewspółmierną. Wystarczy wskazać, iż pogląd przeciwny prowadził by do nielogicznych wniosków, jakoby jedyną „współmierną” karną była kara najniższa przewidziana ustawą w tym jej przepisami ogólnymi takimi jak właśnie art. 37b kk, a tym samym uniemożliwiła by sprawiedliwe i obiektywne ocenienie i ukaranie przepisanego oskarżonemu czynu, lub czynów.

Reasumując powyższe: w przedmiotowej sprawie, sąd odwoławczy uznaje, iż kara łączna 1 roku pozbawienia wolności z całą stanowczością nie jest karą niewspółmierną, tym bardziej rażącą niewspółmierną, wobec czego należało jej wymiar zachować bez zmian.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zastosowanie nadzwyczajnego złagodzenia kary i wymierzenie oskarżonemu kary mieszanej tj. 3 miesięcy pozbawienia wolności i 8 miesięcy ograniczenia wolności polegającej na nieodpłatnej pracy na cele społeczne;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec nieuznania za zasadne zarzutów skarżącego, wniosek o zmianę wyroku w zakresie orzeczonej kary nie mógł zostać uwzględniony.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1wyrok sądu I instancji w całości - poza zmianą polegającą na uchyleniu pkt 3

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wobec faktu, iż zarzut skarżącego był niezasadny, a w sprawie nie występowały okoliczności obowiązujące sąd do działania z urzędu (poza pkt 3), sąd odwoławczy utrzymał w mocy zaskarżony wyrok w całości poza zmianą pkt 3 o czym w pkt 5.2 uzasadnienia.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

0.0.1pkt 3 wyroku sądu I instancji dotyczący obowiązku naprawienia szkody

Zwięźle o powodach zmiany

Mając na względzie, iż oskarżony naprawił szkodę wyrządzoną M. S. na kwotę 2000 zł. oraz spółce cywilnej (...) na kwotę 3000 zł. sąd odwoławczy postanowił zmienić wyrok sądu I instancji, w ten sposób, iż uchylił jego pkt 3 , dotyczący właśnie obowiązku naprawienia szkody wobec tych podmiotów - albowiem stał się on bezprzedmiotowy.

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Na podstawie art. 636 kpk w zw. z art. 627 kpk w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 3 i art. 8 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t.j. Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) sąd odwoławczy obciążył oskarżonego opłatą za drugą instancję w kwocie 180 zł oraz kwotą 20 zł stanowiącą wydatki Skarbu Państwa poniesione w postepowaniu odwoławczym tj. ryczałt za doręczenie wezwań i innych pism zgodnie z § 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym (t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 663).

7.  PODPIS

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżony

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Kara

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana