Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 711/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Radomsku wydany w dniu 28 czerwca 2022 roku w sprawie o sygn. akt II K 389/22.

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Zarzut zawarty w apelacji obrońcy oskarżonego R. P. dotyczył rażącej niewspółmierności kary pozbawienia wolności wymierzonej oskarżonemu, wskutek nadmiernej jej wysokości oraz niezastosowania wobec oskarżonego środka związanego z poddaniem sprawcy próbie w postaci warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności, wynikającej z niedostatecznego uwzględnienia przy wymiarze kary okoliczności łagodzących , w szczególności jego uprzedniej niekaralności, sposobu zachowania się oskarżonego, także w trakcie procesu, jego szczerej skruchy oraz jego właściwości i warunków osobistych, powodujących, że czyn oskarżonego nie cechuje się znacznym stopniem społecznej szkodliwości, tym samym w sprawie zachodzą przesłanki uzasadniające złagodzenie orzeczonej kary i wymierzenie oskarżonemu kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania , dlatego też wymierzona kara jest nadmiernie dolegliwa i nie spełnia swoich ustawowych wymogów zapobiegawczych i wychowawczych w stosunku do oskarżonego, a także w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja obrońcy oskarżonego R. P. nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd okręgowy podziela stanowisko zawarte w wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie, że zarzut rażącej niewspółmierności kary jako zarzut z kategorii ocen zasługuje na uwzględnienie wówczas gdy pomiędzy karą orzeczoną przez sąd I instancji a karą jaką należałoby orzec w instancji odwoławczej w następstwie prawidłowo zastosowanych dyrektyw wymiaru kary, istnieje wyraźna, istotna, „bijąca wręcz po oczach” różnica. Oznacza to, że zarzut określony w art. 438 pkt 4 kpk zasługuje na uwzględnienie wówczas gdy spełnione są łącznie dwa warunki. Pierwszy z nich to wskazana wyżej, wyraźna, istotna różnica pomiędzy karą orzeczoną a karą jaką należałoby orzec w instancji odwoławczej, a drugi to stwierdzenie naruszenia przez sąd meriti dyrektyw wymiaru kary określonych w art. 53 kk, co może nastąpić poprzez pominięcie określonych okoliczności o charakterze obciążającym lub łagodzącym lub też nie nadanie tym okolicznościom właściwego znaczenia przy określaniu rodzaju i wymiaru kary wobec osoby oskarżonej (wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 21.09.2021 r., II AKa 252/20). Na wstępie podnieść należy, że czyn oskarżonego cechuje znaczny stopień społecznej szkodliwości, jak prawidłowo ustalił sąd I instancji. Oskarżony naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym ( art. 26 ust 1 Pr Drog.), gdyż nie zachował szczególnej ostrożności zbliżając się kierowanym samochodem osobowym do oznakowanego przejścia dla pieszych i potracił prawidłowo przechodzącą przez to przejście pokrzywdzoną, która w wyniku odniesionych obrażeń ciała zmarła. Wbrew stanowisku obrońcy oskarżonego zawartym w zarzucie apelacyjnym brak jest jakichkolwiek przesłanek do przyjęcia, że stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu nie jest znaczny. Zdaniem sądu okręgowego kara 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności wymierzona oskarżonemu jest karą surową, ale w realiach przedmiotowej sprawy nie rażąco surową. Sąd I instancji wnikliwie rozważył wszystkie okoliczności obciążające i łagodzące wpływające na wymiar kary i wymierzył oskarżonemu karę zgodnie z dyrektywami wymiaru kary wynikającymi z treści art. 53 kk. W aktach sprawy jest dokładny zapis z monitoringu znajdujący się na płycie CD ( k-25) z przebiegu zaistniałego wypadku drogowego. Na nagraniu tym widać wyraźnie, że oskarżony nie znalazł się w skomplikowanej sytuacji w ruchu drogowym, a przed przejściem dla pieszych zamiast wykazać szczególną ostrożność, jeszcze przyśpieszył kierowanym samochodem, wyprzedzając jadący przed nim i dokonujący manewru skrętu w prawo samochód. Przyczyną tego wypadku był pośpiech oskarżonego. Kara o wymierzenie, której wnosi obrońca oskarżonego w skardze apelacyjnej w wymiarze 1 roku pozbawienia wolności, której wykonanie zgodnie z obowiązującymi przepisami (art. 69 § 1 kk) sąd może warunkowo zawiesić, byłaby karą niewspółmiernie łagodną, biorąc pod uwagę okoliczności w jakich doszło do wypadku i skutek w postaci śmierci pokrzywdzonej, która w żaden sposób nie przyczyniła się do zaistniałego zdarzenia.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku i wymierzenie oskarżonemu kary 1 roku i 6 miesięcy (obrońca sprecyzował na rozprawie apelacyjnej, że wnosi o karę w wysokości 1 roku pozbawienia wolności) pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 3 lat i 360 stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej grzywny na kwotę 20 złotych.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skoro bezzasadny okazał się zarzut zawarty w apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego dotyczący rażącej niewspółmierności kary pozbawienia wolności wymierzonej R. P., to brak było podstaw prawnych do zmiany zaskarżonego wyroku zgodnie z wnioskiem obrońcy.

3.2.

Zarzut zawarty w apelacji pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej A. W. dotyczył rażącej niewspółmierności kary i środka karnego wyrażającej się w wymierzeniu wobec oskarżonego R. P. niewspółmiernie łagodnej kary i środka karnego, które nie uwzględniają w dostateczny sposób istotnych okoliczności mających wpływ na ich rodzaj i wymiar , tj. sposobu działania oskarżonego, stopnia społecznej szkodliwości czynu, rodzaju i stopnia obowiązków naruszonych przez oskarżonego, a tym samym jest wynikiem nienależytego stopnia uwzględnienia okoliczności obciążających oskarżonego, a mających wpływ na wymiar kary i środka karnego, tj. nienależyte obserwowanie drogi, niezachowanie szczególnej ostrożności w obrębie oznakowanego przejścia dla pieszych w bezpośrednim sąsiedztwie przedszkola i budynków mieszkalnych, pośpiech oskarżonego, czy wreszcie skutek w postaci śmierci Z. Ż.; jak również nadaniem nadmiernej wagi okolicznościom łagodzącym tj. dotychczasowej niekaralności oskarżonego i przyznania się do winy.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut zawarty w apelacji pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej A. W. okazał się zasadny w takim stopniu, że na skutek jego podniesienia w skardze apelacyjnej, sąd okręgowy zmienił zaskarżony wyrok i podwyższył oskarżonemu wysokość orzeczonego środka karnego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego z 1 roku do 3 lat. Sąd okręgowy podziela stanowisko zawarte w wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie, że zarzut rażącej niewspółmierności kary jako zarzut z kategorii ocen zasługuje na uwzględnienie wówczas gdy pomiędzy karą orzeczoną przez sąd I instancji a karą jaką należałoby orzec w instancji odwoławczej w następstwie prawidłowo zastosowanych dyrektyw wymiaru kary, istnieje wyraźna, istotna, „bijąca wręcz po oczach” różnica. Oznacza to, że zarzut określony w art. 438 pkt 4 kpk zasługuje na uwzględnienie wówczas gdy spełnione są łącznie dwa warunki. Pierwszy z nich to wskazana wyżej, wyraźna, istotna różnica pomiędzy karą orzeczoną a karą jaką należałoby orzec w instancji odwoławczej, a drugi to stwierdzenie naruszenia przez sąd meriti dyrektyw wymiaru kary określonych w art. 53 kk, co może nastąpić poprzez pominięcie określonych okoliczności o charakterze obciążającym lub łagodzącym lub też nie nadanie tym okolicznościom właściwego znaczenia przy określaniu rodzaju i wymiaru kary wobec osoby oskarżonej (wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 21.09.2021 r., II AKa 252/20). Jeżeli chodzi o wymiar kary pozbawienia wolności orzeczonej w zaskarżonym wyroku oskarżonemu, zdaniem sądu okręgowego nie jest zasadny zarzut apelacyjny pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej A. W., że jest to rażąco niewspółmiernie łagodna kara. Podnieść należy, że sąd I instancji orzekł w stosunku do oskarżonego za przypisany mu czyn karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności i jest to bezwzględna kara pozbawienia wolności, a zatem ze swej istoty najbardziej surowa. Oskarżony popełnił przestępstwo nieumyślne i powodując wypadek drogowy nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym, czego nie zauważa skarżąca. Pozostałe okoliczności łagodzące wpływające na wymiar kary sąd I instancji także wskazał w uzasadnieniu do zaskarżonego wyroku. Zdaniem sądu okręgowego sąd I instancji dokonał wnikliwej oceny wszystkich okoliczności ( łagodzących i obciążających) wpływających (zgodnie z treścią art. 53 kk) na wymiar kary. Orzeczona kara 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności spełnia swe cele zapobiegawcze i wychowawcze w stosunku do oskarżonego i potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Zdaniem sądu okręgowego w tym składzie apelacja wniesiona przez pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego jest zasadna w części dotyczącej rażącej niewspółmierności środka karnego orzeczonego w punkcie 2 zaskarżonego wyroku w wymiarze 1 roku zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego w stosunku do oskarżonego. Wnikliwa analiza nagrania znajdującego się na płycie CD w aktach sprawy z przebiegu zaistniałego zdarzenia jednoznacznie wskazuje, że orzeczony środek karny w najniższym wymiarze w stosunku do oskarżonego jest rażąco niewspółmiernie łagodny do okoliczności w jakich doszło do przypisanego czynu R. P.. Przede wszystkim potrącenie samochodem pieszego przechodzącego prawidłowo przez oznakowane przejście dla pieszych dyskwalifikuje kierowcę jako osobę, która powinna posiadać w dalszym ciągu uprawnienia do prowadzenia pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego. Taki kierowca jest realnym zagrożeniem dla innych uczestników ruchu drogowego. Rację ma skarżąca, że w realiach przedmiotowej sprawy sąd I instancji nie uwzględnił przy wymiarze orzeczonego środka karnego, że do wypadku doszło w miejscu uczęszczanym przez wielu pieszych ( w tym dzieci, gdyż w pobliżu było przedszkole), przyczyną wypadku był przede wszystkim pośpiech oskarżonego, a pokrzywdzona, która zmarła w wyniku obrażeń jakich doznała, nie przyczyniła się w żaden sposób do zaistniałego wypadku drogowego. Mając powyższe okoliczności na uwadze sad okręgowy podwyższył oskarżonemu orzeczony w punkcie 2 zaskarżonego wyroku środek karny do wysokości 3 lat.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku :

- w punkcie 1 poprzez wymierzenie oskarżonemu kary 2 lat pozbawienia wolności,

- w punkcie 2 w zakresie środka karnego poprzez orzeczenie wobec oskarżonego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego na okres 5 lat.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skoro zasadny okazał się zarzut zawarty w apelacji pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej A. W. w części dotyczącej rażącej niewspółmierności orzeczonego środka karnego, to sąd okręgowy zmienił zaskarżony wyrok w punkcie 2 i podwyższył orzeczony oskarżonemu środek karny zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego do wysokości 3 lat. Podnieść należy, że w czasie wykonywania orzeczonej kary pozbawienia wolności nie będzie biegł termin wykonania orzeczonego środka karnego wobec oskarżonego, stąd orzeczenie środka karnego w wymiarze 3 lat jest wystarczająco surowe.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Sąd okręgowy zmienił zaskarżony wyrok wydany przez Sąd Rejonowy w Radomsku w dniu 28 czerwca 2022 roku w sprawie o sygn. akt II K 389/22 w ten sposób, ze podwyższył wysokość orzeczonego w punkcie 2 środka karnego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego do 3 lat.

W pozostałej części sąd okręgowy zaskarżony wyrok utrzymał w mocy.

Zwięźle o powodach zmiany

Aktualne są rozważania sądu okręgowego zawarte w punktach 3.1 i 3.2 uzasadnienia.

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Punkt 3 wyroku sądu okręgowego.

Sąd okręgowy zasądził na podstawie § 11 ust 2 pkt 4 w zw. z § 11 ust 7 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U z 2015 r., poz. 1800) od oskarżonego R. P. na rzecz oskarżyciela posiłkowego A. W. kwotę 840 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego za postępowanie odwoławcze.

Punkt 4 wyroku sądu okręgowego .

O kosztach za postępowanie odwoławcze sąd okręgowy orzekł na podstawie art. 636 §2 kpk w zw. z art. 633 kpk. Apelację w tej sprawie wniósł obrońca oskarżonego i pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego. Apelacja obrońcy oskarżonego nie została uwzględniona . Apelacja pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego została częściowo uwzględniona. Sąd okręgowy art. 2 ust 1 pkt 4 i art. 8 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych ( tj. Dz. U. nr 49 poz. 223 z późn. zm) zasądził od oskarżonego R. P. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 300 złotych opłaty za drugą instancję i kwotę 20 złotych z tytułu zwrotu wydatków za postępowanie odwoławcze.

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego R. P.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Skarżone jest rozstrzygnięcie dotyczące kary pozbawienia wolności wymierzonej oskarżonemu za przypisany mu czyn w zaskarżonym wyroku.

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.12.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Pełnomocnik oskarżycielki posiłkowej A. W.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Skarżone jest rozstrzygnięcie dotyczące wymiaru kary pozbawienia wolności orzeczonej w stosunku do oskarżonego za przypisany mu czyn oraz rozstrzygnięcie dotyczące wymiaru środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego.

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana