Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 28 maja 2014 r.

Sąd Apelacyjny w Szczecinie III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodnicząca: SSA Anna Polak

Sędziowie SA: Jolanta Hawryszko

Urszula Iwanowska (sprawozdawca)

po rozpoznaniu w dniu 28 maja 2014 r., na posiedzeniu niejawnym,

sprawy z odwołania Z. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w S.

przy udziale zainteresowanego P. R.

o ubezpieczenie społeczne i składki,

na skutek apelacji płatnika od wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie VII Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 19 września 2013 r., sygn. akt VII U 1274/12,

postanawia: umorzyć postępowanie apelacyjne.

SSA Jolanta Hawryszko SSA Anna Polak SSA Urszula Iwanowska

UZASADNIENIE

W dniu 4 listopada 2011 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. wydał decyzje:

- nr (...) stwierdzającą, że P. R. jako osoba wykonująca pracę na podstawie umowy zlecenia u płatnika składek M. S. Z. S. podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, wypadkowemu w okresach od 5 do 25 października 2008 r. oraz 8 do 28 listopada 2008 r.;

- nr (...) stwierdzającą, że płatnik składek M. S. (...) Z. S. jest zobowiązany do opłacania składek na Fundusz Pracy za P. R. z tytułu wykonywania umowy zlecenia w wyżej wskazanych okresach;

- nr (...)stwierdzającą, że płatnik składek M. S. (...) Z. S. jest zobowiązany do opłacania składek na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych za P. R. z tytułu wykonywania umowy zlecenia w wyżej wskazanych okresach.

Uzasadniając powyższe decyzje organ rentowy wskazał, że w wyniku kontroli przeprowadzonej u płatnika ustalono, iż płatnik zawierał w 2008 roku z P. R. umowy o dzieło, których przedmiotem było poskładanie elementów stalowych. Organ rentowy podkreślił, że umowy te zawierane były kolejno jedna po drugiej na ten sam rodzaj pracy, a osiągnięcie rezultatu uwarunkowane było szeregiem innych, mających dopiero nastąpić zdarzeń, leżących poza oddziaływaniem ubezpieczonego, w związku z czym podjął się on jedynie starannego działania. W ocenie organu rentowego płatnik zawierał z ubezpieczonym umowy o wykonanie czynności, które nie prowadziły do powstania konkretnego i zindywidualizowanego rezultatu, stąd umowy te wyczerpują znamiona umowy o świadczenie usług, a nie umowy o dzieło. Umowy te rodziły każdorazowo obowiązek ubezpieczenia zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 4, art. 12 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, a nadto obowiązek opłacania przez płatnika składek na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych zgodnie z art. 9 ustawy z dnia 13 lipca 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy oraz obowiązek opłacania składek na Fundusz Pracy wedle treści art. 104 ust. 1 pkt 1 lit. c ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Odwołania od tych decyzji wywiódł płatnik – Z. S. wnosząc o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez stwierdzenie, że P. R. nie podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu emerytalnemu, rentowemu i wypadkowemu w okresach wymienionych w decyzji. Skarżący podniósł, że ustalenia kontroli przeprowadzonej u płatnika są odmienne od ustaleń poczynionych w kwestionowanej decyzji. W protokole kontroli pod znakiem (...) stwierdzono, że P. R. świadczył pracę na rzecz płatnika na podstawie umowy o pracę. Odwołujący podkreślił, że umowę o dzieło od umowy zlecenia różni możliwość poddania umówionego rezultatu sprawdzianowi na istnienie wad fizycznych. Elementy takiemu sprawdzianowi były poddawane, gdyż ich nieprawidłowe wykonanie uniemożliwiało ich wykorzystanie w dalszym procesie. Zdaniem skarżącego, wobec wykonywania pracy na podstawie umowy o dzieło przez P. R., płatnik nie był obowiązany do opłacania za niego składek na Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

W odpowiedzi na odwołania organ rentowy wniósł o ich oddalenie w całości oraz o zasądzenie na jego rzecz kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniach zaskarżonych decyzji.

Wyrokiem z dnia 19 września 2013 r. Sąd Okręgowy w Szczecinie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych oddalił odwołania (punkt I) oraz zasądził od płatnika na rzecz organu rentowego kwotę 180 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego (punkt II).

W uzasadnieniu wyroku sąd pierwszej instancji reasumując ustalenia faktyczne i rozważania prawne wskazał, że skoro ustalono, iż powierzone P. R. przez płatnika prace wykonywane były w ramach umów o świadczenie usług, do których stosuje się odpowiednio przepisy o umowie zlecenia, przeto zaskarżone decyzje musiały się ostać, jako wydane prawidłowo, a zainteresowany jako zleceniobiorca podlegał z tytułu zawarcia tych umów obowiązkowym ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, wypadkowemu. Płatnik był także, w świetle wyżej przytoczonych przepisów i uznania ubezpieczonego za zleceniobiorcę zobowiązany do opłacania składek za P. R. na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych we wskazanych w decyzjach okresach.

Z powyższym wyrokiem Sądu Okręgowego nie zgodził się Z. S., który działając przez pełnomocnika, w wywiedzionej apelacji zarzucił mu:

1)  obrazę prawa materialnego przez jego niezastosowanie, a mianowicie art. 627 k.c. polegająca na przyjęciu, że umowy, których przedmiotem jest poskładanie elementów stalowych w określonej ilości są umowami zlecenia, podczas gdy są to umowy o dzieło,

2)  błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, że zainteresowany wykonywał jedynie pewne etapy związane z produkcją konstrukcji stalowych, podczas gdy ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika, iż wykonywane przez niego prace były realizowane jako produkt finalny, albowiem dokonywał złożenia elementów stalowych w całość.

Podnosząc powyższe apelujący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku przez zmianę zaskarżonych decyzji i przyjęcie, że P. R. jako osoba pracująca na podstawie umowy o dzieło nie podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu emerytalnemu, rentowemu i wypadkowemu w okresach wskazanych oraz że płatnik nie ma obowiązku opłacenia składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych za P. R., a także o zasądzenie kosztów postępowania przed sądem pierwszej i drugiej instancji według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W odpowiedzi na apelację organ rentowy wniósł o jej oddalenie i zasądzenie kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego wskazując, że wyrok Sądu Okręgowego jest prawidłowy, a zarzuty apelacji należy uznać za nieuzasadnione.

Następie pismem z dnia 14 maja 2014 r. Z. S. działając przez pełnomocnika cofnął złożoną apelację.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 391 § 2 k.p.c. w razie cofnięcia apelacji sąd drugiej instancji umarza postępowanie apelacyjne i orzeka o kosztach jak przy cofnięciu pozwu.

Przy czym, cofnięcie apelacji jest czynnością dyspozycyjną strony, która nie podlega kontroli sądu (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 29 maja 2000 r., III CZP 6/00, Prok. i Pr. 2000/10/37). Jednakże w sprawach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych powyższa czynność z uwagi na treść art. 469 k.p.c., który stanowi, że Sąd uzna zawarcie ugody, cofnięcie pozwu, sprzeciwu lub środka odwoławczego oraz zrzeczenie się lub ograniczenie roszczenia za niedopuszczalne także wówczas, gdyby czynność ta naruszała słuszny interes pracownika lub ubezpieczonego, podlega kontroli Sądu.

W ocenie Sądu Apelacyjnego brak jest przesłanek do uznania, że cofnięcie apelacji narusza słuszny interes ubezpieczonego P. R. (art. 469 k.p.c.), który został objęty ubezpieczeniami społecznymi z tytułu pracy świadczonej na rzecz płatnika.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Apelacyjny uznał, że cofnięcie apelacji nie narusza prawa, w tym słusznego interesu ubezpieczonego i dlatego na podstawie art. 391 § 1 k.p.c. umorzył postępowanie apelacyjne.

SSA Urszula Iwanowska SSA Anna Polak SSA Jolanta Hawryszko