Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 1027/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Legionowie z dnia 30 czerwca 2022 r., wydany w sprawie o sygn. akt II K 630/21

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

R. Ś.

sytuacja majątkowa oskarżonego

wydruk informacji o dochodach oskarżonego z systemu teleinformatycznego ministra ds. finansów publicznych

k. 144

2.1.1.2.

R. Ś.

uprzednia karalność oskarżonego

aktualna karta karna

k. 145-147

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1

wydruk informacji o dochodach oskarżonego z systemu teleinformatycznego ministra ds. finansów publicznych

Omawiany dowód charakter dokumentu urzędowego, którego wiarygodność nie budzi żadnych wątpliwości i nie była kwestionowana w toku postępowania odwoławczego.

2.1.1.2

aktualna karta karna

Omawiany dowód charakter dokumentu urzędowego, którego wiarygodność nie budzi żadnych wątpliwości i nie była kwestionowana w toku postępowania odwoławczego.

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

obrazy przepisów prawa procesowego mającej istotny wpływ na treść wydanego orzeczenia:

- obrazę art. 4 k.p.k. oraz art. 5 § 2 k.p.k. polegającej na uwzględnianiu jedynie okoliczności przemawiających na niekorzyść oskarżonego, w tym ocenę zebranego materiału dowodowego w sposób mający umożliwić poparcie z góry przyjętych założeń oraz interpretowanie nie dających się usunąć okoliczności wyłącznie na niekorzyść oskarżonego;

- obrazę art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. polegającą na dowolnej a nie swobodnej ocenie materiału dowodowego z naruszeniem zasad logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego, w szczególności poprzez oparcie głównych ustaleń w sprawie na zeznaniach M. T. mimo, iż nie są one w pełni logiczne i spójne, jak również nie zostały poparte innymi dowodami i stoją w sprzeczności z wyjaśnieniami oskarżonego;

- obrazę art. 424 § 1 i 2 k.p.k.k poprzez niedostateczne ustosunkowanie się do zebranego w sprawie materiału dowodowego, a w szczególności nierozstrzygnięcie przez sąd licznych sprzeczności i rozbieżności w zebranym materiale dowodowym i wiążących się z tym wątpliwości, których sąd nie usunął, co skutkowało niewystarczającym uzasadnieniem przede wszystkim w zakresie podstawy faktycznej i prawnej wyroku, jak również lakoniczne i pobieżne odniesienie się przez sąd do przeprowadzonych dowodów

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut nie zasługuje na uwzględnienie. W ocenie Sądu Okręgowego, Sąd Rejonowy prawidłowo przeprowadził postępowanie w niniejszej sprawie, dokonał wszechstronnej analizy materiału dowodowego oraz poczynił właściwe ustalenia faktyczne, na podstawie których prawidłowo ustalił, że oskarżony dopuścił się popełnienia obydwu zarzucanych mu przestępstw. Przesłanki, którymi kierował się przy wydaniu zaskarżonego rozstrzygnięcia nie budzą jakichkolwiek wątpliwości oraz znajdują pełne odzwierciedlenie w jego uzasadnieniu, które (wbrew polemicznemu twierdzeniu obrońcy) zostało sporządzone w sposób umożliwiający kontrolę instancyjną wyroku. Sąd Rejonowy prawidłowo również ustalając przebieg inkryminowanego zdarzenia bazował w znacznej mierze na zeznaniach świadka M. T., który jako funkcjonariusz Policji prowadził czynności z zatrzymanym R. Ś.. Zeznania te jednakże (odmiennie od twierdzeń skarżącego) znajdują potwierdzenie w treści depozycji pozostałych świadków, tj. A. W. i K. Ł., w związku z czym w pełni zasadnie zostały uznane za wiarygodne. Trudno również wymagać, aby zostały poparte innymi dowodami o charakterze bezpośrednim w sytuacji, gdy zarzucany oskarżonemu czyn miał miejsce w toalecie znajdującej się w KP N., a podsądny został do niej jednoosobowo odprowadzony przez pokrzywdzonego. Wyjaśnienia oskarżonego stanowią natomiast w ocenie Sądu Okręgowego wyłącznie przejaw przyjętej przez niego linii obrony oraz nie znajdują oparcia w pozostałym zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym, w związku z czym nie mogły zostać uznane za wiarygodne. Należy w tym miejscu wskazać, iż Sąd Okręgowy w całości podziela pogląd wyrażony przez Sąd Apelacyjny w Warszawie, stanowiący, że odmówienie wiary niektórym zeznaniom lub wyjaśnieniom złożonym przez świadków lub oskarżonych, a w rezultacie ich pominięcie jako podstawy dowodowej podczas dokonywanych ustaleń faktycznych, nie może być utożsamiane ani z brakiem oceny okoliczności, których tego rodzaju dowód dotyczy w kontekście finalnego rozstrzygnięcia, ani też nie jest wyrazem złamania zasady bezstronności sądu, bowiem odmowa przyznania waloru wiarygodności niektórym z przeprowadzonych dowodów, przy jednoczesnej aprobacie i uwzględnieniu innych dowodów, jest niczym więcej niż realizacją przysługującego sądowi orzekającemu uprawnienia w ramach czynienia ustaleń faktycznych, z pełnym uwzględnieniem zasady swobodnej oceny dowodów wymienionej w art. 7 k.p.k. (por. wyrok SA w Warszawie z dnia 26 czerwca 2020 r., wydany w sprawie II AKa 98/20). Ponadto, z szeregu orzeczeń Sądu Najwyższego jednoznacznie wynika, że przekonanie sądu o wiarygodności jednych dowodów i niewiarygodności innych pozostaje pod ochroną reguły z art. 7 k.p.k., jeżeli zostało poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy, stanowi wyraz rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego oraz jest zgodne ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego, a nadto zostało wyczerpująco i logicznie uargumentowane w uzasadnieniu wyroku. Ocena wiarygodności przeprowadzonych dowodów jest zarówno oceną każdego z dowodów z osobna, jak i oceną każdego dowodu w powiązaniu z innymi dowodami, a nadto oceną całokształtu materiału dowodowego, z którego wynikają określone ustalenia faktyczne, a obrazy art. 7 k.p.k. nie stanowi fakt, że w ocenie strony poczynione ustalenia faktyczne i ocena dowodów jest dla skazanego niekorzystna i nie spełnia jego oczekiwań (por. wyrok SN z dnia 12 marca 2020 r. wydany w sprawie V KK 48/19, postanowienie SN z dnia 17 marca 2020 r., wydane w sprawie V KK 263/19).

Wniosek

zmiana zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu z art. 222 § 1 k.k., ewentualnie zmniejszenie kary za oba zarzucane czyny do kary grzywny, ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na stwierdzoną wyżej niezasadność zarzutu apelacji skorelowany z nim wniosek również nie mógł zostać uwzględniony.

3.2.

błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę i mających wpływ na treść wydanego wyroku polegających na ustaleniu, iż R. Ś. w dniu 31 maja 2021 r. w KP N. naruszył nietykalność cielesną funkcjonariusza Policji M. T., czym wyczerpał znamiona przestępstwa uregulowanego w art. 222 § 1 k.k. przy czym powyższe ustalenia powstały w efekcie błędnej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Przedstawiony zarzut nie zasługuje na uwzględnienie. Wnikliwa analiza całości materiału dowodowego zebranego w sprawie (wbrew twierdzeniom obrońcy) nie daje podstaw do stwierdzenia, iż Sąd Rejonowy w Legionowie dopuścił się jakiegokolwiek błędu przy ustalaniu stanu faktycznego. W kontekście zarzutu dotyczącego naruszenia nietykalności cielesnej funkcjonariusza Policji M. T. Sąd meriti w pełni zasadnie oparł się na zeznaniach pokrzywdzonego, który jest osobą obcą dla oskarżonego i nie miał żadnych powodów, aby bezzasadnie go pomawiać. Powyższe zeznania uzupełnione dodatkowo depozycjami świadka A. W. w pełni pozwoliły na ustalenie przebiegu inkryminowanego zdarzenia. Oskarżony został doprowadzony do toalety i był eskortowany przez funkcjonariusza Policji. Chcąc się zatem z niej wydostać musiał przedostać się obok pilnującego go M. T., w związku z czym go odepchnął, nie wyrządzając mu realnie żadnej szkody. Twierdzenia podsądnego, jakoby nie wiedział o tym, że został zatrzymany oraz sam poszedł do toalety bez założonych kajdanek stoją natomiast w sprzeczności z zabezpieczoną w aktach sprawy dokumentacją związaną z zatrzymaniem (osobiście podpisaną przez oskarżonego), jak również z ogólnie przyjętą praktyką postępowania z osobami zatrzymanymi.

Wniosek

zmiana zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu z art. 222 § 1 k.k., ewentualnie zmniejszenie kary za oba zarzucane czyny do kary grzywny, ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na stwierdzoną wyżej niezasadność zarzutu apelacji skorelowany z nim wniosek również nie mógł zostać uwzględniony.

3.3.

rażącej niewspółmierności kary - w stosunku do stopnia społecznej szkodliwości przestępstwa jakiego dokonał oskarżony oraz w relacji do celów jakie ta kara winna spełnić w zakresie prewencji szczególnej i społecznego oddziaływania, wyrażającej się w orzeczeniu wobec oskarżonego kary łącznej 6 miesięcy pozbawienia wolności

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Powyższy zarzut nie zasługuje na uwzględnienie. Oceniając wysokości wymierzonych R. Ś. kar jednostkowych oraz kary łącznej nie sposób uznać ich za rażąco niewspółmierne w rozumieniu art. 438 pkt 4 k.p.k. Sąd Rejonowy określając ich wymiar prawidłowo kierował się dyrektywami określonymi w art. 53 k.k., uwzględniając przy tym uprzednią karalność oskarżonego oraz znaczny stopień społecznej szkodliwości popełnionych przez podsądnego przestępstw. Przedstawiona przez skarżącego argumentacja stanowi natomiast wyłącznie przejaw niczym nie popartej polemiki z prawidłowymi ustaleniami Sądu I instancji. Deklarowany przez podsądnego krytyczny stosunek do popełnionych czynów oraz rzekoma skrucha R. Ś. nie pozwala w ocenie Sądu Okręgowego na zmianę w sposób postulowany przez skarżącego wymierzonej kary, która została orzeczona w dolnych granicach ustawowego zagrożenia.

Wniosek

zmiana zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu z art. 222 § 1 k.k., ewentualnie zmniejszenie kary za oba zarzucane czyny do kary grzywny, ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na stwierdzoną wyżej niezasadność zarzutu apelacji skorelowany z nim wniosek również nie mógł zostać uwzględniony.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

w realiach niniejszej sprawy nie stwierdzono istnienia takich okoliczności

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego w Legionowie z dnia 30 czerwca 2022 r. wydany w sprawie II K 630/21

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Apelacja obrońcy oskarżonego R. Ś. nie zasługuje na uwzględnienie. Mając na uwadze całość przedstawionych wyżej rozważań Sąd Okręgowy uznał, iż brak jest jakichkolwiek podstaw do zmiany zaskarżonego wyroku w sposób postulowany przez skarżącego. Argumentacja przedstawiona w treści apelacji obrońcy nie wzbudziła bowiem żadnych wątpliwości, co do słusznych ustaleń Sądu Rejonowego w zakresie przypisania oskarżonemu sprawstwa w zakresie obydwu zarzucanych mu czynów, jak również ich kwalifikacji prawnej, przyjętej w części dyspozytywnej zaskarżonego wyroku. Wymierzona oskarżonemu kara łączna 6 miesięcy pozbawienia wolności nie jest również rażąco ani niewspółmiernie surowa, jest zgodna z dyrektywami wymiaru kary opisanymi w treści art. 53 k.k.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Sąd Okręgowy na podstawie art. 635 k.p.k. w zw. z art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, przejmując je na rachunek Skarbu Państwa.

7.  PODPIS

SSO Adam Bednarczyk

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

całość wyroku Sądu Rejonowego

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana