Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 1447/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Nowym Dworze Mazowieckim z dnia 14 września 2021r. w sprawie II K 873/19

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

P. R.

Oskarżony nie był karany

Wszystkie fakty odnoszą się do czynu z art. 278§ 1 k.k.

Karta karna

(...)

2.1.1.2.

j.w.

Oskarżony osiągnął w 2021r. dochody nieznacznie przekraczające najniższe miesięczne wynagrodzenie.

Dane e- puap

(...)

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1.

Karta karna

Dokument wystawiony przez właściwy organ w ramach jego kompetencji.

2.1.1.2.

Dane e-puap

j.w.

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  (...) SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Apelacja obrońcy oskarżonego P. R..

a.  obrazę przepisów postępowania mającą istotny wpływ na wynik sprawy tj. art. 7 k.p.k. poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny dowodu z wyjaśnień oskarżonego A. Ż. co do doprowadziło sąd meriti do przyjęcia, że wyjaśnienia oskarżonego składane na etapie postępowania sądowego nie zasługują na wiarę, w sytuacji gdy korespondują one z wyjaśnieniami oskarżonego P. R. oraz zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym;

b.  obrazę przepisów postępowania mającą istotny wpływ na wynik sprawy tj. art. 7 k.p.k. poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny dowodu z wyjaśnień oskarżonego P. R. i przyjęcie, że zasługują one na wiarę jedynie, w części w sytuacji gdy oskarżony od początku postępowania prezentował konsekwentne stanowisko i niczego w swoich wyjaśnieniach nie ukrywał;

c.  na podstawie art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia mający istotny wpływ na treść orzeczenia, a polegający na ustaleniu, że w ciągu 32 minut od godziny 21:25- do godziny 21 : 57 P. R. przy użyciu ładowarki znajdującej się w wytwórni mas bitumicznych był w stanie załadować do trzech ciężarówek łącznie aż 90 ton kruszywa a kierowcy ciężarówek mieli czas do niezbędnego zabezpieczenia ładunku i opuszczenie terenu zakładu co jest niemożliwe, a ponadto możliwości zaistnienia takiej sekwencji zdarzenia nie została przez sąd zweryfikowana przy użyciu innych środków dowodowych np. w drodze dowodu z opinii innego biegłego sądowego;

d. obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na wynik sprawy tj. art. 5 § 2 k.p.k. polegającą nie nierozstrzygnięciu przez sąd na korzyść oskarżonego P. R. istniejących wątpliwości co do jego sprawstwa w zakresie zarzucanego mu czynu;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzuty nie są zasadne.

Sąd I instancji prawidłowo ustalił stan faktyczny. Nie naruszył art. 7 k.p.k. i art. 5 § 2 k.p.k. Ustalenia stanu faktycznego oparł na wyjaśnieniach oskarżonego A. Ż. z postępowania przygotowawczego oraz na zeznaniach świadków J. D., J. K., A. S., wskazujących w jakich okolicznościach doszło do ujawnienia zaboru kruszywa. Zasadnie stwierdził, że wyjaśnienia oskarżonego A. Ż. przyznającego się do winy w toku postępowania przygotowawczego oraz wskazujące na udział w kradzieży kruszywa oskarżonego P. R. znajdują potwierdzenie w nagraniu monitoringu z sąsiedniej firmy, gdyż monitoring na terenie wytwórni mas bitumicznych w dniu zdarzenia został wyłączony. Zbieżność wyjaśnień oskarżonego A. Ż. z nagraniem monitoringu dotyczy czasu jego wyłączenia, nagrania oskarżonego P. R. wchodzącego do budynku gdzie mieścił się monitoring, wjazdu na teren zakładu produkcji mas bitumicznych w dniu 16 lipca 2018r. trzech samochodów ciężarowych a także użycia ładowarki do kruszywa znajdującej się na terenie tej wytwórni w czasie bezpośrednio po wjeździe samochodów. Sąd odwoławczy podziela stanowisko sądu I instancji dotyczące odmowy uznania za wiarygodne wyjaśnień zmienionych przez oskarżonego A. Ż. na etapie postępowania sądowego. Wyjaśnienia tego oskarżonego złożone na rozprawie nie znajdują logicznego uzasadnienia w świetle ujawnionych i przeprowadzonych dowodów. Przede wszystkim, jak wskazał sąd I instancji oskarżony nie sygnalizował na etapie postępowania przygotowawczego aby jego wyjaśnienia opisujące własny udział w zdarzeniu i obciążające oskarżonego P. R. popełnieniem przestępstwa kradzieży kruszywa były wymuszone przez kierownictwo wytwórni mas bitumicznych gdyż oskarżony sam sporządził stosowne oświadczenie opisujące zdarzenie a następnie będąc wielokrotnie przesłuchany w toku postępowania przygotowawczego, składał wyjaśnienia zgodne z treścią tego oświadczenia. Ponadto na podstawie zmienionych wyjaśnień oskarżonego A. Ż. nie można logicznie wytłumaczyć dlaczego do budynku gdzie znajdowała się centrala monitoringu wytwórni mas bitumicznych wchodził także oskarżony P. R., który nie miał żadnego racjonalnego powodu aby przebywać na terenie wytwórni po godzinach pracy, gdy nie było już pracowników i będąc od dłuższego czasu na zwolnieniu lekarskim. Tak więc zmienione na rozprawie wyjaśnienia oskarżonego A. Ż. są niewiarygodna nie tylko dlatego, że twierdził, że doszło do awarii monitoringu zamontowanego w wytwórni mas bitumicznych na skutek włączenia czajnika czy też ogrzewania dyżurki pracowników ochrony, ale przede wszystkim dlatego, że zmienione wyjaśnienia nie przedstawiają logicznego ciągu zdarzeń. Natomiast wyjaśnienia złożone w toku postępowania przygotowawczego opisują zdarzenie na zasadzie przyczyn i wynikających z nich skutków. Wyjaśnienia oskarżonego P. R. nie stanowiły wiarygodnego materiału dowodowego gdyż nie znajdowały potwierdzenia w wyjaśnieniach A. Ż. złożonych na etapie postępowania przygotowawczego, które z kolei są wiarygodne gdyż znajdują potwierdzenie w zapisie monitoringu i korespondują z pozostałymi dowodami przeprowadzanymi przez sąd I instancji. Zasadnie sąd I instancji ustalił, że ilość skradzionego kruszywa, logicznie rozumując, musi przekraczać kwotę 500 zł gdyż w innym wypadku wystarczyłby do zaboru kruszywa jeden samochód ciężarowy. Z wyjaśnień oskarżonego A. Ż. złożonych na etapie postępowania przygotowawczego oraz z zapisu monitoringu z sąsiedniej firmy wynika, iż wjechały na teren wytwórni trzy pojazdy ciężarowe. Ponadto, jak wynika z zeznań świadka S. A. (k- 843) a także danych z protokołów inwentaryzacyjnych, cena kruszywa kształtowała się od 50 złotych za tonę zaś najdroższego nawet powyżej 100 zł. Tak więc, ilość najtańszego kruszywa dająca kwotę 500 zł, będącą wartością wykroczenia to 10 kg . Istotnie, do przewozu takiej ilości kruszywa nie są potrzebne aż trzy samochody ciężarowe zaś korzyści płynące z pozyskania 10 kg kruszywa nie pokryłyby kosztów eksploatacji ciężarówek użytych do ich przewozu.

Ustalenie dokładnej ilości skradzionego kruszywa nie jest możliwe gdyż nie można stwierdzić, w jakim zakresie zostały załadowane samochody ciężarowe, zaś kontrola stanów magazynowych kruszywa w wytwórni wykazała też braki niezwiązane ze zdarzeniem. Należy wskazać, iż sąd I instancji nie ustalił, że doszło do kradzieży 90 ton kruszywa a jedynie wykazał, że wartość skradzionego kruszywa przekracza kwotę 500 zł. Tok rozumowania sądu I instancji znajduje także uzasadnienie w oparciu o dane z zapisu monitoringu z sąsiedniej firmy pozwalające w przybliżeniu ustalić ładowność samochodów, które wjechały na teren wytwórni na podstawie ich wyglądu. W dniu zdarzenia wjechały trzy duże ciężarówki z plandeką typu firanka. Standardowo mają one ładowność ok. 24 ton, co jest faktem powszechnie znanym. Nie można podzielić zarzutu, iż ustalony czas, w którym samochody ciężarowe znajdowały się na terenie wytwórni wyklucza możliwości ich załadowania kruszywem. Jak wynika z kart 71-73 akt sprawy wytwórnia mas bitumicznych w dniu zdarzenia dysponowała ładowarką (...). Z danych producenta tych maszyn dostępnych w Internecie wynika, że takie ładowarki mają łyżkę o pojemności 2,6 do 9,5 m3 i moc roboczą 18 000 do 20 700 kg. Należy przyjąć na korzyść oskarżonego najniższe wartości, czyli jedną tonę jako jednorazowe załadowanie łyżki takiej ładowarki. Sąd I instancji ustalił, że załadunek odbywał się w czasie 32 minut od godziny 21:25- czas uruchomienia ładowarki do godziny 21 : 57, kiedy to samochody wyjechały z terenu wytwórni. Opierając się na tych ustaleniach należy dojść do wniosku, że oskarżony P. R. miał możliwość załadowania 32 ton kruszywa. W wytwórni mas bitumicznych pracował jako operator tej ładowarki a więc znał sposób jej obsługi. Operator ładowarki typu łyżka zajmuje się podważaniem kruszywa na łyżkę i podnosi ją a następnie opuszcza łyżkę zaś jej zawartość wysypuje się na naczepę. Jest to czynność, która może być wykonana szybko, a na pewno w ciągu jednej minuty nastąpi załadowanie jednej tony kruszywa na naczepę. Pojazdy z plandeką typu firanka, które wjechały na teren wytwórni mogą być ładowane także z boku, z tyłu i z góry, co wynika z danych dostępnych w Internecie a więc nie zachodzi potrzeba zdejmowania całej plandeki w czasie załadunku. Wartość kruszywa należy ustalić szacunkowo. Jak wynika z zeznań świadka S. A. (k- 843) a także danych z protokołów inwentaryzacyjnych, cena najtańszego kruszywa to 50 złotych za tonę. Przyjmując, iż oskarżony P. R. miał możliwość załadowania 32 ton najtańszego kruszywa to wartość szkody wyliczona w ten najkorzystniejszy sposób, wynosi 32 x 50 = 1600 zł, czyli jest to wartość przekraczająca granicę wykroczenia z art. 119 § 1 k.w. a więc zgodna z ustaleniami sądu I instancji. Należy wskazać, iż nie zachodzi w niniejszej sprawie wypadek, który wymaga wiedzy specjalnej biegłego gdyż ustalenia faktyczne opierają się na zapisie monitoringu, logicznym rozumowaniu oraz na wiedzy powszechnie znanej, dostępnej dla każdego.

Z tych powodów należy uznać, iż zarzuty zawarte w apelacji obrońcy oskarżonego P. R. nie są zasadne.

Wniosek

o uniewinnienie

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Ustalenia faktyczne dokonane przez sąd I instancji są prawidłowe. Zostały dokonane zgodnie z zasadami wskazanymi w art. 7 k.p.k. Zasadnie sąd I instancji na podstawie zapisu monitoringu, zeznań świadków i wyjaśnień oskarżonego A. Ż., pomawiającego oskarżonego P. R., przypisał mu popełnienie przestępstwa z art. 278 § 1 k.k.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1Wina i kara

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Ustalenia faktyczne dokonane przez sąd I instancji są prawidłowe. Zostały dokonane zgodnie z zasadami wskazanymi w art. 7 k.p.k. Zasadnie sąd I instancji na podstawie zapisu monitoringu, zeznań świadków i wyjaśnień oskarżonego A. Ż., pomawiającego oskarżonego P. R. przypisał mu popełnienie przestępstwa z art. 278 § 1 k.k.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3,4.

0.1Rozstrzygnięcie o kosztach sądowych w postępowaniu odwoławczym nastąpiło na podstawie art. 627 k.p.k. w zw. z art. 636 § 1 k.p.k.

0.2O opłacie sąd odwoławczy orzekł na postawie art. 2 pkt 2 i art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych. Częściowe zwolnienie od kosztów znajduje uzasadnienie w treści art. 624 § 1 k.p.k. w związku z danymi dotyczącymi dochodów oskarżonego z platformy e- puap (k- 1134).

Rozstrzygnięcie o kosztach obrony z urzędu w postępowaniu odwoławczym nastąpiło w oparciu o wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 20 grudnia 2022 r. SK 78/21, który stwierdził, co następuje:

„§ 17 ust. 1 pkt 2 oraz § 17 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2019 r. poz. 18, z późn. zm.) są niezgodne z art. 64 ust. 2 w związku z art. 31 ust. 3, art. 32 ust. 1, art. 2 i art. 92 ust. 1 zdanie pierwsze Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej przez to, że wskazane w nich stawki dla adwokatów ustanowionych obrońcami z urzędu są niższe od stawek w tych samych sprawach dla adwokatów ustanowionych obrońcami z wyboru”.

Treść tego rozstrzygnięcia należy także zastosować do wynagrodzenia radcy prawnego, działającego jako obrońca z urzędu ze względu na podobieństwo regulacji ustawowych oraz brak różnic pomiędzy obroną świadczoną z urzędu w wypadku wykonywania tych obowiązku przez radcę prawnego i adwokata.

7.  PODPIS

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego P. R.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wina

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana