Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 1381/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Wołominie z dnia 9 maja 2022r. sygnatura akt II K 348/16

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

J. M.

oskarżony jest osobą niekaraną

informacja z KRK

677

2.1.1.2.

P. M.

oskarżony jest osobą niekaraną

informacja z KRK

676

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1

Sąd w pełni obdarzył wiarą informację z KRK albowiem została wystawiona przez uprawniony podmiot, w zakresie jego kompetencji a jej wiarygodność nie była kwestionowana przez strony

2.1.1.2

informacja z KRK

Sąd w pełni obdarzył wiarą informację z KRK albowiem została wystawiona przez uprawniony podmiot, w zakresie jego kompetencji a jej wiarygodność nie była kwestionowana przez strony

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

naruszenie przepisów postępowania, które mogły mieć wpływ na treść orzeczenia tj. art. 7kpk poprzez dowolną a nie swobodną ocenę dowodów polegającą na błędnym przyjęciu, iż oskarżeni J. M. i P. M. wdarli się za ogrodzenia posesji pokrzywdzonych podczas gdy z zeznań świadka M. J., zeznań L. G., W. G., zeznań A. K. oraz wyjaśnień oskarżonych wynika, że oskarżeni ani się nie wdarli na posesję państwa G. ani nawet nie mieli zamiaru wedrzeć się na ich posesję , co w konsekwencji doprowadziło do dokonania przez sąd błędnych ustaleń faktycznych poprzez przyjęcie, iż zachowania oskarżonych wyczerpuje znamiona czynu wskazanego w art. 193 kk

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W ocenie Sądu Odwoławczego, Sąd Rejonowy prawidłowo przeprowadził postępowanie, dokonał wszechstronnej analizy materiału dowodowego i mając na uwadze jego kompletność, ocenił go z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, nie wykraczając poza ramy sędziowskiego uznania, nakreślone w art. 7 k.p.k. Poczynione na tej podstawie właściwe ustalenia faktyczne pozwoliły na stwierdzenie, że oskarżeni popełnili przypisany im czyn zabroniony, opisany w treści art. 193 kk w zb. z art. 217§ 1 kk. w zw. z art. 11§2 kk

Na wstępie rozważań należy zaznaczyć, iż zgodnie z zasadą swobodnej oceny dowodów, o której mowa w treści art. 7 kpk, organ procesowy ocenia dowody i wyciąga z nich wnioski według wewnętrznego przekonania, nieskrępowanego regułami prawnymi. Zasada swobodnej oceny dowodów nie oznacza jednak, iż ocena ta ma charakter dowolny, albowiem sąd powinien wyjaśnić, w jaki sposób dowody ocenił i dlaczego wyciągnął z nich takie, a nie inne wnioski dotyczące konkretnych ustaleń faktycznych. Przekonanie sądu o wiarygodności jednych dowodów i niemożności przypisania tej cechy innym dowodom, pozostaje pod ochroną art. 7 kpk wówczas, gdy jest ono poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy, z uwzględnieniem zasady prawdy materialnej, zasady obiektywizmu, a także, gdy jednocześnie jest wyczerpująco oraz logicznie uargumentowane w uzasadnieniu wyroku ( zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20.09.2007r., sygn. akt SNO 57/07).

Zdaniem Sądu Okręgowego, Sąd I instancji, procedując w niniejszej sprawie, spełnił wszystkie wskazane wyżej wymogi i nie popełnił błędu w ustaleniach faktycznych. Dyrektywy swobodnej oceny zostały przez Sąd I instancji prawidłowo uwzględnione i dano temu wyraz w uzasadnieniu orzeczenia. Oceny tej nie sposób skutecznie kwestionować, zaś polemika uzasadnienia apelacji pozbawiona jest w tym zakresie rzeczowych argumentów. Choć istotnie odmienna ocena dowodów korzystna dla oskarżonego jest naturalnie prawem obrońcy, to nie wynika z niej jednak samo przez się, by ocena dokonana w sprawie przez Sąd orzekający charakteryzowała się dowolnością. Przeciwstawne stanowisku Sądu I instancji zarzuty są, zdaniem Sądu Okręgowego, przedstawione wybiórczo i nie odnoszą się do całości faktów wykazanych w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia, których ocena w całokształcie doprowadziła do wydania wyroku. Skarżący nie wykazał skutecznie, aby rozumowanie Sądu Rejonowego, przy ocenie zgromadzonych w sprawie dowodów było wadliwe, bądź nielogiczne. Obrona prezentuje fragmentarycznie w uzasadnieniu apelacji te dowody , które mają wykluczać sprawstwo oskarżonych w realizacji znamion czynu z art. 193 kk bez uwzględnienia całości zaprezentowanych depozycji jak również bez wzajemnego ich zestawienia a co pozwala na jednoznaczne odrzucenie tez zarzutu. Z faktu, iż funkcjonariusz Policji M. J. zeznał, iż nie przypomina sobie by ktoś mówił, że weselnicy przedarli się na posesję nie można wyprowadzić wniosku o niezaistnieniu takiego zdarzenia . Wbrew twierdzeniom obrony zeznania wszystkich trzech osób pokrzywdzonych są zgodne co do okoliczności wdarcia się oskarżonych na posesję i nie ma znaczenia głębokość wkroczenia w zagrodzony teren . Pewne rozbieżności co do zaistnienia poszczególnych zdarzeń, zachowań składowych napaści wykonanej przez oskarżonych, wynikłe z dynamiki zajścia, jego intensywności i naturalnie wynikającego z powyższego zmieniającego się miejsca podejmowania faktycznych czynności wykonawczych, nie są w stanie zdyskwalifikować ich wiarygodności i zupełności w zakresie faktów głównych, decydujących o przypisaniu oskarżonym czynów jak wyroku. Oczywistym jest, że pokrzywdzeni czuli się zagrożeni i dążyli do wyparcia oskarżonych, którzy to przecież udali się na posesję zirytowani uwagami L. G.. Ustalenie zatem , że fragment zdarzenia toczył się przy złożonych przed furtką płytkach chodnikowych nie powoduje przyjęcia, iż całe zaistniało wyłącznie w tym miejscu. To właśnie oskarżeni dążyli do konfrontacji przemieszczając się znaczny odcinek od domu weselnego i w tym celu wykazali się aktywnością, która przecież nie była niezbędna gdyby zainteresowani byli wyłącznie utarczką słowną. Trudno uznać by pokrzywdzona a więc kobieta wyszła z posesji za ogrodzenie, które przecież dawało jej pewne poczucie bezpieczeństwa, ruszyła w stronę mężczyzn , z którymi wcześniej wymieniała uwagi i zarzuty i wdała się pierwsza w fizyczną przepychankę z oskarżonymi, prokurując fazę fizycznego starcia. Bez wkroczenia oskarżonych na teren posesji nie doszłoby do bezpośredniego kontaktu, szarpaniny z wszystkimi pokrzywdzonymi.

Z jednocześnie sformułowanym zarzutem obrońcy oskarżonego o poczynieniu błędnych ustaleń faktycznych nie sposób nie zgodzić. Zauważyć należy, że "błąd w ustaleniach faktycznych (error facti) przyjętych za podstawę orzeczenia to błąd, który wynika bądź to z niepełności postępowania dowodowego (tzw. błąd "braku"), bądź też z przekroczenia granic swobodnej oceny dowodów (błąd "dowolności"). Może on więc być wynikiem nieznajomości określonych dowodów lub nieprzestrzegania dyrektyw obowiązujących przy ocenie dowodów (art. 7)" (Wyrok Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z dnia 2 października 2013 roku, sygn. akt IV Ka 713/13). W ocenie Sądu Okręgowego, w niniejszej sprawie brak jest podstaw do stwierdzenia, że Sąd Rejonowy, gromadząc materiał dowodowy i dokonując jego oceny, dopuścił się błędu w ustaleniach faktycznych rozumianego w przytoczony powyżej sposób. Sąd I instancji zgromadzony w przedmiotowej sprawie materiał dowodowy ocenił zgodnie z dyrektywami wynikającymi z art. 7 k.p.k., a ustalony na podstawie owego materiału stan faktyczny jest jasny, pełny, kompletny i w sposób niebudzący wątpliwości pozwala na przypisanie oskarżonym popełnienie zarzucanego mu czynu. Z uwagi na rozważania zawarte stwierdzić należy, że Sąd Rejonowy w następstwie pełnej, logicznej i wolnej od wad oceny dowodów dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych, a zatem zarzut obrońcy oskarżonego uznać należy za niezasadny.

Wniosek

Uchylenie wyroku i umorzenie postępowania ze względu na przedawnienie karalności czynu z art. 217 §1 kk

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na powyższe rozważania, wniosek obrońcy oskarżonego uznać należy za niezasadny.

3.2.

rażąca niewspółmierność kary polegająca na wymierzeniu kar pozbawienia wolności, jak również grzywny w sytuacji , gdy karą spełniająca cele byłaby tylko i wyłącznie kara grzywny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Przeprowadzona przez Sąd Okręgowy kontrola instancyjna zaskarżonego orzeczenia pozwala na stwierdzenie, że rodzaj i wysokość wymierzonych przez Sąd Rejonowy wobec oskarżonych J. M. i P. M. kar nie cechuje się rażącą niewspółmiernością, wobec czego zarzut obrońcy oskarżonych uznać należało za niezasadny.

Odnosząc się do podniesionego w apelacji zarzutu zaznaczyć należy w pierwszej kolejności, że rażąca niewspółmierność kary zachodzi wówczas, gdy sąd I instancji w sposób jaskrawy nie wyważy rodzaju i wysokości wymierzanej kary z okolicznościami przewidzianymi w art. 53 § 1 i 2 k.k., co skutkować będzie nieproporcjonalnością tej kary. Podkreślić należy przy tym, że na gruncie art. 438 pkt. 4 k.p.k. nie chodzi o każdą ewentualną różnicę w ocenach co do wymiaru kary, ale o różnicę ocen tak zasadniczej natury, iż karę dotychczas wymierzoną nazwać można byłoby, również w potocznym znaczeniu tego słowa, „rażąco" niewspółmierną, to jest niewspółmierną w stopniu nie dającym się zaakceptować. Zmiana zaskarżonego wyroku z powodu rażącej niewspółmierności orzeczonej kary może mieć zatem miejsce dopiero wtedy, gdy wykazana zostanie wyraźna dysproporcja między karą wymierzoną przez sąd I instancji a karą, jaką należałoby wymierzyć w następstwie prawidłowego zastosowania w sprawie dyrektyw wymiaru kary (por. Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 28 grudnia 2004 roku, sygn. akt II AKa 514/04).

Zdaniem Sądu Okręgowego, sąd I instancji wymierzył kary proporcjonalne i adekwatne do ustalonych okoliczności przedmiotowej sprawy, co następnie w należyty i wyczerpujący sposób uzasadnił, uwzględniając zarówno okoliczności przemawiające na korzyść, jak i na niekorzyść podsądnych . Kary zasadnicze wymierzone w przedmiotowej sprawie przez sąd I instancji należy wobec zastosowania w ich przedmiocie środka probacyjnego uznać za łagodne, także przy wymierzeniu kar grzywien , które w swej wysokości mają charakter wręcz symboliczny . Tym samym tak ukształtowana represja prawno - karna zdecydowanie nie nosi znamion rażącej niewspółmierności.

Wniosek

wymierzenia oskarżonym wyłącznie kary grzywny w niskim rozmiarze

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek obrońcy oskarżonego w przedmiocie wymierzenia oskarżonym kar o łagodniejszym wymiarze uznać należało za niezasadny z uwagi na rozważania poczynione powyżej.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego w Wołominie z dnia 9 maja 2022r. sygnatura akt II K 348/16 w całości

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Podniesiona w apelacji argumentacja obrońcy oskarżonego nie mogła podważyć słusznych i prawidłowo uzasadnionych wniosków wywiedzionych przez Sąd Rejonowy. Z tego względu, zarzuty podniesione przez skarżącego uznane zostały za niezasadne, a wyrok utrzymano w mocy.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Sąd na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 634 kpk zwolnił oskarżonych od ponoszenia kosztów sądowych , uznając, iż uwagi na nieznaczność dochodów i sytuacje materialne nie będą w stanie ich uiścić bez uszczerbku dla własnego utrzymania lub osób bliskich.

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Wołominie z dnia 9 maja 2022r. sygnatura akt II K 348/16 w całości

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana