Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 maja 2014r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 maja 2014r. w S.

odwołania A. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 15 listopada 2013 r. nr (...)znak: (...)

z udziałem zainteresowanego S. B. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą Zakład Handlu (...) z siedzibą w S.

odwołania S. B. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą Zakład Handlu (...) z siedzibą w S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 15 listopada 2013 r. nr (...)znak: (...)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z udziałem zainteresowanej A. B.

o ustalenie podlegania ubezpieczeniom społecznym

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala, że A. B. (1) podlega obowiązkowym ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu i wypadkowemu od dnia 11 marca 2013 roku.

Sygn. akt IV U 38/14

UZASADNIENIE

Decyzją nr (...) z dnia 15 listopada 2013 r. znak: OU360100/D/2013-001020/001 organ rentowy na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 38 oraz z art. 6 ust. 1 pkt 1, art. 8 ust.1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych w zw. z art. 2 i art. 22 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy i art. 83 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. kodeksu cywilnego stwierdził, że A. B. (1) nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu, wypadkowemu od 11 marca 2013 r. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że umowa o pracę zawarta przez A. B. ze S. B. dnia 11 marca 2013 r. jest umową pozorną, bowiem złożone przez strony umowy oświadczenia woli nie zmierzały do powstania pracowniczego stosunku ubezpieczenia, tylko do uzyskania świadczeń należnych z ubezpieczenia chorobowego. Nieważna umowa o pracę nie wywiera zatem skutków prawnych w postaci objęcia ubezpieczonej A. B. ubezpieczeniami społecznymi.

Odwołanie od powyższej decyzji wnieśli: ubezpieczona A. B. (1) i płatnik składek S. B. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą Zakład Handlu (...) z siedzibą w S.. Wymienieni zaskarżyli wymienioną decyzję z dnia 15 listopada 2013 r. w całości zarzucając jej: naruszenie przepisów prawa materialnego tj. art. 83 § 1 k.c. w zw. z art. 300 k.p. w zw. z art. 2 i 22 k.p., art. 6 ust. 1, art. 8 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych poprzez przyjęcie przez organ rentowy, że umowa o pracę z dnia 11 marca 2013 r. zawarta między stronami była umową pozorną, w sytuacji gdy doszło do zawarcia skutecznej umowy o pracę i doszło do powstania między stronami stosunku pracy, na podstawie którego A. B. (1) świadczył pracę na rzecz S. B., co skutkowało powstaniem stosunku ubezpieczenia, naruszenie art. 80 kpa poprzez dokonanie przez organ rentowy dowolnej, a nie swobodnej oceny dowodów poprzez przyjęcie, że między stronami nie powstał stosunek pracy, w sytuacji gdy powyższe nie wynika z materiału dowodowego, ani organ rentowy nie udowodnił powyższych okoliczności. Zarzucając powyższe A. B. (1) i S. B. wnieśli o zmianę zaskarżonej decyzji i ustalenie, że A. B. (1) podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu, wypadkowemu od 11 marca 2013 r. (odwołania k. 2-11 oraz k. 2-13 akt IV U 39/14).

W odpowiedzi na odwołania organ rentowy wniósł o ich oddalenie powołując się na przepisy prawa i uzasadnienie zawarte w zaskarżonej decyzji i wnosił o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.13-15 oraz 14-16 akt IV U 39/14).

Sąd ustalił, co następuje:

Dnia 11 marca 2013 r. A. B. (1) zawarła ze S. B. prowadzącym działalność gospodarczą pod nazwą Zakład Handlu (...) w miejscowości S. umowę o pracę na czas nieokreślony. Wymieniona została zatrudniona na stanowisku specjalisty ds. sprzedaży i marketingu w pełnym wymiarze czasu pracy z wynagrodzeniem 3200 zł brutto miesięcznie. Strony uzgodniły w umowie, że miejsce wykonywania pracy przez A. B. to cały kraj (umowa o pracę k. 22). A. B. (1) dnia 6 marca 2013 r. uzyskała zaświadczenie od lekarza medycyny pracy, że jest zdolna do pracy na stanowisku specjalista ds. sprzedaży i handlu u w/w pracodawcy (zaświadczenie lekarski k. 22) oraz dnia 11 marca 2013 r. została przeszkolona z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy. Pracodawca przedstawił A. B. zakres jej obowiązków. Do obowiązków ubezpieczonej należało: poszukiwanie portali internetowych poświęconych rolnictwu, branży rolniczej, poszukiwanie portali poświęconych przetargom publicznym oraz zamówieniom publicznym pod kątem oferowanych produktów przez pracodawcę, systematyczny monitoring portali poświęconych sprzedaży maszyn rolniczych, weryfikowanie i porównywanie cen oferowanych produktów pracodawcy z cenami oferowanymi na dostępnych portalach internetowych, poszukiwanie i monitoring portali poświęconych targom oraz wystawom rolniczym, zamieszczanie ogłoszeń na polecenie pracodawcy na portalach internetowych oferujących maszyny rolnicze, monitorowanie portali internetowych pod kątem aktualnych programów unijnych oferujących dotację dla rolników pod zakup maszyn rolniczych, pomoc w organizacji oraz udział w targach i wystawach rolniczych, w których bierze udział pracodawca, opracowywanie ulotek oraz folderów reklamowych produktów oferowanych przez pracodawcę podczas targów oraz wystaw (zakres obowiązków k.22).

Dnia 11 marca 2013 r. ubezpieczona A. B. (1) została zgłoszona przez pracodawcę do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych: emerytalnego, rentowego, chorobowego, wypadkowego (bezsporne).

Działalność gospodarcza prowadzona przez S. B. jest firmą rodzinną i polega na sprzedaży maszyn rolniczych przede wszystkim rolnikom, którzy otrzymali dotacje z Unii Europejskiej w ramach programów wsparcia rolnictwa. Sprzedaż maszyn rolniczych jest uzależniona od programów unijnych. W 2013 r. ogłoszono nabór wniosków dla rolników w związku z klęską po przymrozkach w związku z tym zachodziła potrzeba zatrudnienia A. B. w celu zdobycia potencjalnych klientów na zakup maszyn rolniczych z pośród rolników, którzy mieli możliwość uzyskania dopłat unijnych i zdecydowaliby się na ich zakup u S. B.. Zadaniem A. B. było pozyskiwanie klientów dla zakup maszyn rolniczych. Wymieniona od 11 marca 2013 r. opracowywała ulotki dla klientów, foldery, naklejki na maszyny, banery, rozwoziła ulotki z ofertą pracodawcy po terenie, rozmawiała z klientami, przedstawiała im ofertę pracodawcy, zdobywała kontakty telefoniczne od rolników, które przekazywała pracodawcy, który następnie nawiązywał z klientami kontakty, przedstawiając im szczegółową ofertę zakupu maszyn. Ubezpieczona brała udział w wystawach (targach) sprzętu rolniczego pracodawcy. W wyniku pracy ubezpieczonej pracodawca w II i III kwartale 2013 r. obsłużył 600 rolników, gdy w pierwszym kwartale tylko 70. Pracodawca użyczył ubezpieczonej służbowy samochód do podróży w teren, praca ubezpieczonej była nadzorowana przez S. B.. Ubezpieczona otrzymywała wynagrodzenie za swoja pracę zgodnie z umową i podpisywała listę obecności. (zeznania ubezpieczonej A. B. i S. B. k. 29v-31). W okresie zatrudnienia u S. B. ubezpieczona mieszkała w W., przeprowadzając się z K., gdzie sprzedała mieszkanie (zeznania ubezpieczonej k. 30v-31).

Od dnia 2 lipca 2013 r. A. B. (1) przebywała na zwolnieniu lekarskim w związku z ciążą. Na kontrolne wizyty lekarskie ubezpieczona jeździła dla lekarza ginekologa do K., u którego była pod stałą opieką i który prowadził jej pierwszą ciężę. Dnia 24.10.2013 r. ubezpieczona urodziła dziecko.

Pracodawca udzielił ubezpieczonej urlopu macierzyńskiego w wymiarze 20 tygodni w okresie od 24.10.2013 r. do 12.03.2014 r., dodatkowego urlopu macierzyńskiego w wymiarze 6 tygodni w okresie od 13.03.2014 r. – 23.04.2014 r. oraz urlopu rodzicielskiego w okresie od 24.04.2014 r. – 22.10.2014 r. (pismo z dnia 18.11.2013 r. k.22).

Powyższy stan faktyczny został ustalony na podstawie całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, obdarzonego przez Sąd wiarygodnością.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołania są zasadne i zasługują na uwzględnienie.

W przedmiotowej sprawie kwestią sporną jest okoliczność, czy między A. B. i S. B. prowadzącym działalność gospodarczą pod nazwą Zakład Handlu (...) w miejscowości S. doszło do zawarcia umowy o pracę dnia 11 marca 2013 r. i czy przedmiotowa umowa nie została zawarta dla pozoru w celu uzyskania świadczeń z ubezpieczenia chorobowego.

Zgodnie z art. 22 § 1 kp przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca - do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem.

Ocena, czy strony łączy stosunek pracy, musi uwzględniać nazwę umowy i jej treść, a także faktyczny sposób realizacji obowiązków stron. Kryteria te, ustalone jednolicie w orzecznictwie Sądu Najwyższego, zostały przypomniane w wyroku z dnia 19 marca 2013 r., I PK 223/12, OSNP 2014, nr 1, poz. 4. Charakter umowy ustala się na podstawie treści oświadczeń woli stron, dokonując ich wykładni zgodnie z art. 65 k.c. Według tego przepisu oświadczenie woli należy tak tłumaczyć, jak tego wymagają ze względu na okoliczności, w których zostało złożone, zasady współżycia społecznego oraz ustalone zwyczaje (§ 1), a w umowach należy raczej badać, jaki był zgodny zamiar stron i cel umowy, aniżeli opierać się na jej dosłownym brzmieniu (§ 2).

Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego - Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych z dnia 30 maja 2006 r. w sprawie II UK 161/05, przy zakwestionowaniu przez ZUS umowy o pracę rzeczą sądu jest ustalenie, czy faktyczne oświadczenia woli stron miało na celu nawiązanie stosunku pracy w rozumieniu art. 22 k.p, czy też zamiarem pracodawcy było oddanie przysługi ubezpieczonemu w postaci zgłoszenia jej do ubezpieczenia w sytuacji, gdy nie potrzebował pracownika i miał świadomość tego, że umowa nie będzie go obowiązywać, jego ewentualne zobowiązania z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne będą krótkotrwałe, a ubezpieczona była zainteresowana objęciem jej ubezpieczeniem społecznym ze względu na spodziewaną niezdolność do pracy i związane z tym prawo do świadczeń. Gdyby z faktycznych oświadczeń woli stron wynikał taki zamiar, wykonywanie przez ubezpieczonego różnych czynności w firmie nie byłoby traktowane jako wykonywanie umowy o pracę. Natomiast w sytuacji, gdy wolą stron zawierających umowę było faktyczne nawiązanie stosunku pracy i doszło do świadczenia pracy za wynagrodzeniem, sama ich świadomość co do wystąpienia w przyszłości zdarzenia uprawniającego do świadczeń z ubezpieczenia społecznego nie daje podstawy do uznania, że umowa miała na celu obejście prawa (art. 58 § 1 k.c.).

Zgodnie z przepisem art. 58 § 1 k.c. sankcja nieważności czynności prawnej została przewidziana w przypadku, kiedy celem czynności prawnej jest obejście ustawy. Przyjmuje się, że działanie mające na celu obejście ustawy polega na wywołaniu pewnego skutku prawnego, który jest zakazany przez przepisy bezwzględnie obowiązujące, za pomocą takiego ukształtowania czynności prawnej, że zewnętrznie ma ona cechy niesprzeciwiające się obowiązującemu prawu. Wobec tego, aby przyjąć, że umowa o pracę zmierza do obejścia prawa, wymagane jest poczynienie konkretnych ustaleń faktycznych dotyczących okoliczności jej zawarcia, celu jaki strony zamierzały osiągnąć, charakteru wykonywanej pracy i zachowania koniecznego elementu stosunku pracy, jakim jest wykonywanie pracy podporządkowanej. Ponadto, jeżeli w konkretnym przypadku została zawarta umowa o pracę nienaruszająca art. 22 k.p., nie można stawiać zarzutu zawarcia takiej umowy w celu obejścia prawa, nawet gdy jej cel dyktowany był wyłącznie chęcią uzyskania świadczeń z ubezpieczenia społecznego. Znajduje to swoje uzasadnienie w przepisach ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych. Zgodnie z przepisem art. 6 ust. 1 cytowanej ustawy obowiązkowe ubezpieczenie emerytalne i rentowe obejmuje pracowników, czyli - stosownie do art. 2 kodeksu pracy - osoby zatrudnione na podstawie umowy o pracę, a nie takie, które tylko umowę o pracę zawarły (wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 10 stycznia 2013 r., III AUa 1039/12).

W ocenie Sądu zebrany w sprawie materiał dowodowy w postaci akt osobowych ubezpieczonej, zeznań ubezpieczonej i płatnika składek dają podstawy do uznania, że między A. B. i S. B. doszło do nawiązania stosunku pracy od dnia 11 marca 2013 r. O powyższym świadczy zawarcie umowy o pracę w formie pisemnej, gdzie uzgodnione zostały między stronami jej warunki, ustalony przez pracodawcę i zaakceptowany przez ubezpieczoną zakres obowiązków, faktyczne wykonywanie pracy przez ubezpieczoną zleconej przez pracodawcę. Praca ubezpieczonej polegała na pozyskiwaniu klientów i w tym celu ubezpieczona pracując na komputerze opracowywała ulotki dla klientów, foldery, naklejki na maszyny, banery, rozwoziła ulotki z ofertą pracodawcy po terenie, rozdawała je pod siedzibami (...) w L. i w W., rozmawiała z klientami, przedstawiała im ofertę pracodawcy, zdobywała kontakty telefoniczne od rolników. W związku z pracą w terenie związaną z promowaniem i zapoznawaniem klientów z ofertą zakupu maszyn rolniczych pracodawca powierzył ubezpieczonej samochód służbowy. Wyjazdy w teren były uzgadniane z pracodawcą. Po każdorazowym powrocie z terenu ubezpieczona przekazywała pracodawcy uzyskane kontakty telefoniczne do klientów. Praca ubezpieczonej przyniosła spodziewane efekty, bowiem w II i III kwartale 2013 r. pracodawca obsłużył 600 rolników uzyskując obrót w granicach 12 mln złotych. Ubezpieczona za swoją pracę była wynagradzania przez pracodawcę, który zgodnie z umową wypłacał jej co miesiąc na konto, albo w gotówce umówione wynagrodzenie. Mając powyższe na uwadze umowa zawarta przez strony dnia 11 marca 2013 r. spełnia wszystkie wymogi stosunku pracy. Na podkreślenie zasługuje, że obejściem prawa jest tylko zamiar nawiązania stosunku ubezpieczenia społecznego bez rzeczywistego wykonywania umowy o pracę. Sankcja nieważności czynności prawnej przewidziana w art. 58 § 1 k.c. miałaby zastosowanie tylko wówczas, gdy do ubezpieczenia społecznego została zgłoszona osoba niebędąca podmiotem ubezpieczenia, nieświadcząca pracy i przez to nienosząca cech "zatrudnionego pracownika", kiedy to nie są wykonywane obowiązki i prawa płynące z umowy o pracę. W postępowaniu dowodowym przeprowadzonym przed Sądem Okręgowym zostało wykazane, że ubezpieczona A. B. (1) rzeczywiście świadczyła pracę na rzecz swojego pracodawcy w wyznaczonym do tego miejscu i czasie, zaś pracodawca przyjmował świadczenie i wypłacał jej wynagrodzenie.

Sąd nie podziela stanowiska organu rentowego, że cel umowy był bardzo wyszukany, a tym samym mało prawdopodobny. Wiadomym jest powszechnie, że promocja pracodawcy, którego działalność polega na sprzedaży maszyn rolniczych wymaga dotarcia do jak największej grupy potencjalnych kupujących takie maszyny, to wymaga wyjazdów do rolników i przedstawiania im oferty. Wiadomym jest również, że konkurencja na rynku jest duża i obecnie to rolą sprzedającego jest znaleźć klienta, a nie odwrotnie. Do tego celu S. B. zatrudnił A. B., która miała doświadczenie w kontaktach z klientami, bowiem wcześniej wykonywała czynności pośrednictwa finansowego w (...) Sp. z o.o. Sąd nie widzi nic dziwnego w tym, że przedsiębiorca zatrudnia specjalistę ds. sprzedaży i marketingu, w celu zwiększenia zysków z prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Fakt, że ubezpieczona na wizyty kontrolne w związku z ciążą jeździła do K., do lekarza któremu ufała i pod opieką którego była będąc w pierwszej ciąży nie świadczy w ocenie Sądu, że od 11 marca 2013 r. mieszkała w K.. Wybór lekarza prowadzącego należy do pacjentki i skoro ubezpieczona czuła się bezpiecznie korzystając z usług lekarza praktykującego w K., i chciała tam dojeżdżać, to organ rentowy nie może z tego faktu wywodzić wniosków, że również mieszkała w K., bowiem materiał dowodowy na to nie wskazuje. Należy podkreślić, że miejsce zameldowania nie jest równoznaczne z miejscem zamieszkania. Z materiału dowodowego wynika bowiem, że ubezpieczona mieszkała w W. przy ul. (...). Nie można w ocenie Sądu czynić zarzutu pracodawcy, że po 2 lipca 2013 r. (data pierwszego zwolnienia lekarskiego) nikogo obcego nie zatrudnił na miejsce ubezpieczonej. S. B. zeznał, iż prowadzona przez niego firma jest firmą rodzinną, zatrudniał tylko członków rodziny (wcześniej syna), obecnie synową A. B., miał zatrudnić córkę, ale córka została zatrudniona przez firmę w W.. Pracodawca nie może być zmuszany przez organ rentowy do zatrudniania osoby obcej, której nie darzy zaufaniem, dobór pracowników należy do pracodawcy i to on decyduje kogo chce zatrudnić.

Podsumowując w ocenie Sądu umowa o pracę zawarta między stronami dnia 11 marca 2013 r, nie jest umową pozorną, strony łączył stosunek pracy i każda ze stron umowy wykonywała swoje zobowiązania.

Przepis art. 86 ust. 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych daje organowi rentowemu kompetencje do badania zarówno tytułu zawarcia umowy o pracę, jak i ważności jej poszczególnych postanowień i - w ramach obowiązującej go procedury zakwestionowania tych postanowień umowy o pracę w zakresie wynagrodzenia, które pozostają w kolizji z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierzają do obejścia prawa (por. wyrok S.N. z dnia 04 sierpnia 2005 r. w sprawie II UK 16/05, publik. LEX nr 182776). Realna możliwość takiej kontroli powstaje po przekazaniu przez płatnika składek raportu miesięcznego, przedkładanego zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. W raporcie płatnik przedstawia między innymi dane o tytule ubezpieczenia i podstawie wymiaru składek oraz dokonuje zestawienia należnych składek na poszczególne ubezpieczenia. Dane te mogą być zakwestionowane zarówno przez ubezpieczonego, jak i przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych. W ramach art. 41 ust. 12 i 13 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych Zakład Ubezpieczeń Społecznych może zakwestionować także wysokość wynagrodzenia stanowiącego podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe, jeżeli okoliczności sprawy wskazują, że zostało wypłacone na podstawie umowy sprzecznej z prawem, zasadami współżycia społecznego lub zmierzającej do obejścia prawa.

Organ rentowy nie kwestionował istnienia stosunku pracy po przekazaniu przez płatnika składek pierwszego czy drugiego raportu miesięcznego. Organ rentowy zawiadomił płatnika składek o wszczęciu kontroli dnia 4 września 2013 r., a następnie dnia 8 października 2013 r. poinformował płatnika składek o wszczęciu z urzędu postępowania w sprawie przebiegu ubezpieczenia A. B. z tytułu wykonywania zatrudnienia u płatnika. Wątpliwości organu rentowego co do istnienia podstawy ubezpieczenia obowiązkowego powstały dopiero po dwóch miesiącach przebywania przez ubezpieczoną na zwolnieniu lekarskim w związku z ciążą.

Sąd Okręgowy podziela pogląd wyrażony w uchwale z dnia 27 kwietnia 2005 r., II UZP 2/2005, (OSNP 2005, Nr 21, poz. 338), w uzasadnieniu której Sąd Najwyższy zajął stanowisko, że autonomia woli stron umowy o pracę w kształtowaniu jej postanowień, w tym dotyczących wynagrodzenia, podlega ochronie jedynie w ramach wartości uznawanych i realizowanych przez system prawa, a strony obowiązane są respektować nie tylko interes jednostkowy, lecz także mieć wzgląd na interes publiczny. Przepis art. 353 ¹ k.c., poprzez art. 300 k.p. znajduje tu odpowiednie zastosowanie, a wymaganie, aby treść stosunku pracy lub jego cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) tego stosunku, ustawie, ani zasadom współżycia społecznego nie jest sprzeczny z zasadami prawa pracy. Tym samym brak jest przeciwwskazań, aby postanowienia takich umów dotyczące wynagrodzenia i innych świadczeń związanych z pracą mogły być przez pryzmat zasad współżycia społecznego ocenione jako nieważne w części przekraczającej granice godziwości a zatem w sytuacji ich nadmiernej wysokości. Zasady dotyczące oceny postanowień umownych znajdują zastosowanie także na gruncie prawa ubezpieczeń społecznych.

W przedmiotowej sprawie umowa o pracę z dnia 11 marca 2013 r. zawarta między stronami nie jest sprzeczna z prawem, zasadami współżycia społecznego, ani też nie zmierza do obejścia przepisów prawa, a ustalone w umowie wynagrodzenie za pracę jest adekwatne, odpowiednie oraz zachowujące cechy ekwiwalentności względem świadczonej pracy.

Zgodnie z art. 6 ust. 1, art. 11 ust. 1 i art. 12 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym, chorobowemu i wypadkowemu podlegają, z zastrzeżeniem art. 8 i 9, osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są pracownikami. Obowiązek ubezpieczenia społecznego powstaje w dniu nawiązania stosunku pracy a ustaje w dniu rozwiązania stosunku pracy.

Wobec tego, że ubezpieczona A. B. (1) od dnia 11 marca 2013 r. pozostaje w stosunku pracy podlega ona od tego dnia obowiązkowym ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu i wypadkowemu.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 kpc orzekł jak w sentencji wyroku.