Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 listopada 2020r.

Sąd Rejonowy Szczecin – Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie

Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Anita Wolska

Protokolant: aplikant sędziowski Jacek Krycki

po rozpoznaniu w dniu 24 listopada 2020r. w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa Gminy M. S. - Zarząd Dróg i (...) Miejskiego w S.

przeciwko J. J.

o zapłatę

I. zasądza od pozwanej J. J. na rzecz powoda Gminy M. S. - Zarząd Dróg i (...) Miejskiego w S. kwotę 267,20 zł ( dwieście sześćdziesiąt siedem złotych dwadzieścia groszy ) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 12 grudnia 2018r. do dnia zapłaty.

II.zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 120,19 zł (sto dwadzieścia złotych dziewiętnaście groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sędzia Sądu Rejonowego Anita Wolska

Sygn. akt I C 1486/19 upr

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 12 grudnia 2018r. w elektronicznym postępowaniu upominawczym powód Gmina M. S. – Zarząd Dróg i (...) Miejskiego wniósł o zasądzenie od pozwanej J. J. kwoty 267,20 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 12 grudnia 2018r. do dnia zapłaty. Powód wniósł również o zasądzenie od pozwanej na jego rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz opłaty w wysokości 0,19 zł tytułem prowizji od dokonanej opłaty sądowej.

W uzasadnieniu swojego żądania strona powodowa wskazała, że pozwana J. J. w dniu 11 marca 2018r. korzystała z komunikacji miejskiej bez ważnego biletu, jak również nie okazała kontrolerowi dokumentu uprawniającego do przejazdu bezpłatnego lub ulgowego. Powód wskazał, iż na podstawie art. 16 i 34a ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. Prawo przewozowe, uchwały nr XXIII/600/08 Rady Miasta S. z dnia 16 czerwca 2008 r. oraz uchwały nr VI/78/15 Rady Miasta S. z dnia 24 marca 2015r. wezwał pozwaną do zapłaty kwoty 267,20 zł w terminie 14 dni od dnia wystawienia wezwania, jednak pozwana nie uregulowała powyższych należności. Powód dodał, że na żądaną kwotę składa się opłata przewozowa w wysokości 2 zł oraz opłata dodatkowa w wysokości 130-krotności opłaty przewozowej ( 260 zł ) oraz koszty wezwania w wysokości 5,20 zł. Jednocześnie wskazano, iż roszczenie stało się wymagalne w następnym dniu pod dniu wyznaczonym na termin płatności t.j. w dniu 25 marca 2018r.

Postanowieniem z dnia 04 stycznia 2019r. Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny w sprawie o sygn. akt VI Nc-e 2324838/18 przekazał niniejszą sprawę do rozpoznania tut. Sądowi.

W dniu 28 maja 2019r. w sprawie I Nc 329/19 został wydany nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym. Od niniejszego orzeczenia pozwana wniosła skuteczny sprzeciw, zaskarżając go w całości. Podniosła, iż nakaz zapłaty został wydany na podstawie dowodów pośrednich niezweryfikowanych przez sąd. Jednocześnie zaprzeczyła , że taka sytuacja w dniu 11 marca 2018r. miała miejsce.

W odpowiedzi na sprzeciw powód w piśmie z dnia 5 listopada 2019r. podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie. Akcentując, iż przedstawił stosowne dowody z dokumentów na okoliczność wskazaną w uzasadnieniu pozwu, a nadto z przedłożonej listy nieuregulowanych wezwań , datowanej na dzień 20 maja 2019r. wynika, że pozwana na przestrzeni lat regularnie porusza się środkami komunikacji miejskiej w S. bez ważnego biletu.

Na rozprawie w dniu 24 listopada 2002r. pełnomocnik powoda podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie. Zaś pozwana oświadczyła, iż nie pamięta czy jechała bez biletu w dniu 11 marca 2018r. i że podpis na wezwaniu k.14 raczej nie jest jej podpisem. Następnie jednaka oświadczyła, iż na okazanym wezwaniu jest możliwe, że to jej podpis , ale nie ma z czego zapłacić dochodzonej kwoty.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Zarząd Dróg i (...) Miejskiego jest wydzieloną jednostką organizacyjną Gminy M. S. działającą w formie jednostki budżetowej. Do jej zadań należą m.in. przewóz, organizacja, zarządzanie, planowanie i sterowanie transportem zbiorowym. Do jego statutowych zadań należą organizowanie dystrybucji biletów oraz zapewnienie kontroli posiadania przez pasażerów biletów, jak i prowadzenie windykacji i egzekucji należności z tytułu przejazdów bez ważnego biletu.

W dniu 11 marca 2018r. w autobusie linii 53 o godzinie 09:59 kontroler legitymujący się numerem służbowym 102 wystawił wezwanie do zapłaty nr (...) na dane J. J. za brak wymaganego biletu w kwocie 2 zł. W dniu 10 kwietnia 2018r. powód skierował do pozwanej wezwanie do zapłaty kwoty 267,20 zł w terminie 7 dni od daty otrzymania niniejszego wezwania z tytułu nieuregulowania opłaty za jazdę bez ważnego biletu autobusem linii nr (...) w dniu 11 marca 2018r. Koszty nadania tego wezwania to kwota 5,20 zł.

Pozwana ma zadłużenie wobec powoda z tytułu nieuregulowanych opłat za przejazdy komunikacją miejską bez ważnego biletu. Powód odnotował wobec pozwanej 45 spraw.

Dowód:

- wezwanie nr (...) k. 14, k.43,

- lista nieuregulowanych wezwań k.16-16v,k.43v-44.s

- wezwanie z 10.04.2018r. wraz z potwierdzeniem nadania k.15-15v,

Sąd zważył, co następuje:

Na gruncie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego oraz w kontekście stanowisk stron powództwo będące przedmiotem oceny w niniejszym postępowaniu zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Na wstępie zaznaczyć należy, że w przedmiotowym postępowaniu powód domagał się zasądzenia od pozwanej kwoty opłaty przewozowej wraz z opłatą dodatkową oraz kosztów związanych ze skierowaniem wezwania z dnia 10 kwietnia 2018r. w kwocie 5,20 zł.. Podstawę prawną wytoczonego powództwa stanowił przepis art. 33 a ust. 1 i 3 ustawy z dnia 15 listopada 1984r. - Prawa przewozowego ( t.j. Dz.U. z 2017r. poz.1983) który stanowi, iż „przewoźnik lub organizator publicznego transportu zbiorowego albo osoba przez niego upoważniona, legitymując się identyfikatorem umieszczonym w widocznym miejscu, może dokonywać kontroli dokumentów przewozu osób lub bagażu, a w razie stwierdzenia braku odpowiedniego dokumentu przewozu przewoźnik lub organizator publicznego transportu zbiorowego albo osoba przez niego upoważniona pobierają właściwą należność za przewóz i opłatę dodatkową albo wystawiają wezwanie do zapłaty”.

Zgodnie z art. 34a ust. 1 Prawa przewozowego – „Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw żeglugi śródlądowej określi, w drodze rozporządzenia:

1) sposób ustalania wysokości opłat dodatkowych pobieranych w razie:

a) braku odpowiedniego dokumentu przewozu,

b) braku ważnego dokumentu poświadczającego uprawnienie do bezpłatnego albo ulgowego przejazdu,

c) niezapłacenia należności za zabrane ze sobą do środka przewozu rzeczy lub zwierzęta albo naruszenia przepisów o ich przewozie,

d) spowodowania, bez uzasadnionej przyczyny, zatrzymania lub zmiany trasy środka transportu

- mając na uwadze zróżnicowanie wysokości opłat dodatkowych w zależności od strat poniesionych przez przewoźnika i powodu nałożenia opłaty dodatkowej;

2) sposób ustalania wysokości przysługującej przewoźnikowi opłaty manipulacyjnej, mając na uwadze ponoszone koszty czynności związanych ze zwrotem lub umorzeniem opłaty dodatkowej. Ust. 2 – „ W odniesieniu do gminnego, powiatowego i wojewódzkiego regularnego przewozu osób, przepisy, o których mowa w ust. 1, określają odpowiednio rada gminy, rada powiatu albo sejmik województwa, a w (...) W. - Rada miasta stołecznego W.”.

W myśl art. 774 k.c. przez umowę przewozu przewoźnik zobowiązuje się w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do przewiezienia za wynagrodzeniem osób lub rzeczy. Na mocy art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984r. Prawo przewozowe umowę przewozu zawiera się przez nabycie biletu na przejazd przed rozpoczęciem podróży lub spełnienie innych określonych przez przewoźnika lub organizatora publicznego transportu zbiorowego warunków dostępu do środka transportowego, a w razie ich nieustalenia - przez samo zajęcie miejsca w środku transportowym. Zgodnie zaś z § 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 20 stycznia 2005r. w sprawie sposobu ustalenia wysokości opłat dodatkowych z tytułu przewozu osób, zabranych ze sobą do przewozu rzeczy i zwierząt oraz wysokości opłaty manipulacyjnej( Dz.U.2005.14.117) wysokość opłaty dodatkowej ustala się, biorąc za podstawę cenę najtańszego biletu jednorazowego normalnego stosowanego przez przewoźnika jako 50-krotność tej ceny - za przejazd bez odpowiedniego dokumentu przewozu osób lub bagażu bądź ważnego dokumentu uprawniającego do przejazdu bezpłatnego albo ulgowego. Konkretną wysokość tej opłaty ustala akt prawa miejscowego. Dla wyliczenia konkretnej opłaty powód jako podstawę prawną wskazał uchwałę nr XXIII/600/08 Rady Miasta S. z dnia 16 czerwca 2008r. w sprawie sposobu ustalania w transporcie zbiorowym wysokości opłat dodatkowych z tytułu przewozu osób, zabranych ze sobą do przewozu rzeczy i zwierząt oraz uchwały nr VI/78/15 Rady Miasta S. z dnia 24 marca 2015r. w sprawie opłat za usługi przewozowe lokalnego transportu zbiorowego organizowanego przez Gminę M. S., określenia osób uprawnionych do korzystania z bezpłatnych i ulgowych przejazdów oraz zasad taryfowych. Natomiast faktycznie podstawą tą jest późniejsza uchwała nr VII/112/15 Rady Miasta S. z dnia 21 kwietnia 2015r. w sprawie sposobu ustalania w lokalnym transporcie zbiorowym wysokości opłat dodatkowych z tytułu przewozu osób, za naruszenie przepisów o przewozie rzeczy i zwierząt oraz wysokość opłaty manipulacyjnej. Zgodnie z jej § 1 ust.1 pkt 1 ustala się wysokość opłaty dodatkowej, biorąc pod uwagę cenę najtańszego biletu jednorazowego normalnego stosowaną w lokalnym transporcie zbiorowym organizowanym przez Gminę M. S. - Zarząd Dróg i (...) Miejskiego, w następujący sposób: jako 130 - krotność tej ceny - za przejazd bez odpowiedniego dokumentu przewozu. W niniejszej sprawie więc 130 – krotność biletu w kwocie 2 zł czyli 260 zł.

W tym miejscu należy wskazać, że powyższe przepisy mają charakter przepisów prawa miejscowego – tj. przepisów powszechnie obowiązujących na danym obszarze. Zgodnie bowiem z art. 94 Konstytucji RP organy samorządu terytorialnego oraz terenowe organy administracji rządowej, na podstawie i w granicach upoważnień zawartych w ustawie, ustanawiają akty prawa miejscowego obowiązujące na obszarze działania tych organów.

Jak wynika z akt niniejszego postępowania powód dochodził w sprawie zapłaty kwoty 267,20 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 12 grudnia 2018r.. do dnia zapłaty. Źródłem przedmiotowej wierzytelności była umowa przewozu, zawarta w formie dorozumianej i zwyczajowo przyjętej, akceptowanej poprzez art. 16 Prawa przewozowego (poprzez zajęcie miejsca przez pozwanego w środku transportu należącym do powoda) pomiędzy Zarządem Dróg i (...) Miejskiego – jednostką budżetową Gminy M. S. a pozwaną J. J..

Kwestię sporną w niniejszym postępowaniu stanowiła okoliczność podróżowania przez pozwaną środkiem transportu i podpisania wezwania do zapłaty. Pozwana podnosiła, że nie jechała w dniu 11 marca 2018 r. środkiem komunikacji miejskiej bez biletu, nie otrzymała tym samym wezwania do zapłaty. Na rozprawie w dniu 24 listopada 2020r. pozwana oświadczyła z kolei , iż nie pamięta czy jechała bez biletu w dniu 11 marca 2018r. i że podpis na wezwaniu k.14 raczej nie jest jej podpisem. Następnie oświadczyła jednak, iż na okazanym wezwaniu jest możliwe, że to jej podpis , ale nie ma z czego zapłacić dochodzonej kwoty.

Dokonując oceny stanowisk podmiotów uczestniczących w postępowaniu, Sąd odwołał się do aktualnego orzecznictwa zgodnie, z którym to na stronie kwestionującej ciąży obowiązek wykazania tej okoliczności za pomocą dowodów. W myśl art. 6 k.c. bowiem ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Pozwana początkowo podważyła okoliczność, aby korzystała ze środka transportu miejskiego i aby otrzymała i podpisała wezwanie do zapłaty za brak biletu. Ostatecznie oświadczyła jednak, iż na okazanym wezwaniu jest możliwe, że to jej podpis, ale nie ma z czego zapłacić dochodzonej kwoty. Zaznaczenia wymaga przy tym, że to na pozwanej, jako kwestionującej okoliczności podnoszone przez powoda, ciążył obowiązek dowodowy, który mógłby polegać na zgłoszeniu stosownego wniosku dowodowego jak np. powołanie biegłego grafologa (wyrok Sądu Rejonowego dla Łodzi-Widzewa w Łodzi z 22.04.2016 r., sygn. VIII C 1904/14). W świetle brzmienia przepisów art. 6 k.c. i art. 232 k.p.c. Sąd nie jest odpowiedzialny za wynik postępowania dowodowego. Pozwana nie uczyniła jednak zadość powyższemu i w konsekwencji Sąd uznał, iż strona pozwana nie obaliła podniesionych przez stronę powodową okoliczności, co dało podstawę do uwzględnienia powództwa w całości.

Ostatecznie ustalić należało, że na pozwanej ciążył obowiązek zapłaty wobec powoda kwot 2 zł tytułem opłaty za przewóz w dniu 11 marca 2018r. oraz 260 zł tytułem opłaty dodatkowej. Nadto brak reakcji na wezwanie z dnia 11 marca 2018r. „wygenerował potrzebę ponownego wezwanie z dnia 10 kwietnia 2018r, którego koszty zamknęły się kwotą 5,20 zł ( k.15v). Co w sumie składało się na uzasadnioną kwotę dochodzonego roszczenia t.j. 267,20 zł. O odsetkach Sąd orzekł w myśl art. 481 § 1 k.c. zgodnie, z którym jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Powód złożył wniosek o zasądzenie odsetek od dnia 12 grudnia 2018r. wskazując, ze roszczenie jest wymagalne wcześniej t.j. od dnia 25 marca 2018r. w związku, z czym Sąd orzekł o odsetkach zgodnie z żądaniem powoda, mając na względzie treść art. 321 § 1 k.p.c. i datę wezwania z dnia 10 kwietnia 2018r. obejmującą pełną kwotę dochodzonego roszczenia t.j. 267,20 zł.

O kosztach procesu Sąd orzekł w pkt II wyroku na podstawie art. 98 §1 i 3 w zw. z art. 99 i 108 § 1 k.p.c., zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Stosownie do art. 98 § 1 k.p.c. strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony.. Powód domagał się zasądzenia na jego rzecz kwoty 267,20 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 12 grudnia 2018r. do dnia zapłaty i powództwo zostało uwzględnione w całości w związku, z czym wygrał sprawę w 100 %. Sąd obciążył pozwaną obowiązkiem zwrotu poniesionych przez powoda kosztów procesu, na które składa się uiszczona opłata od pozwu kwocie 30 zł, wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 60 zł ustalone w oparciu o § 6 pkt 1 w zw. z § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2018r. poz.265) ), a także kwota 0,19 zł tytułem prowizji od opłaty sądowej dokonanej w elektronicznym postępowaniu upominawczym.

Sędzia Sądu Rejonowego Anita Wolska

Sygn. akt I C 1486/19 upr

Dnia 16 grudnia 2020r.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

Sędzia Sądu Rejonowego Anita Wolska