Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 1664/21

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

K. L.

w dniu 27 sierpnia 2021 roku w Z. kierując samochodem osobowym O. (...), o nr rej. (...) i jadąc ulicą (...), umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że nie zachował odpowiedniej ostrożności i nie obserwował należycie przedpola jazdy w konsekwencji czego spowodował nieumyślnie wypadek w postaci potrącenia przechodzącej przez jezdnię z lewej strony na prawą pieszej H. K., w którym pokrzywdzona odniosła obrażenia ciała w postaci złamania trzonu kości biodrowej lewej, złamania gałęzi kości kulszowych, złamania gałęzi górnych i dolnych kości łonowych, złamania wyniosłości biodrowo-łonowej prawej, złamania obu skrzydeł kości krzyżowej, złamania wyrostka poprzecznego lewego L5, złamania wieloodłamowego głowy i szyjki kości ramiennej lewej, złamania trzonu, prawego łuku, prawego wyrostka stawowego kręgu C2, złamania żebra VI po stronie lewej, które to obrażenia stanowiły ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci ciężkiej długotrwałej choroby realnie zagrażającej życiu i ciężkiego kalectwa a następnie doprowadziły w dniu 8 grudnia 2021 roku do śmierci pokrzywdzonej H. K.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

K. L. w dniu 27 sierpnia 2021 roku w Z. kierując samochodem osobowym O. (...), o nr rej. (...) i jadąc ulicą (...), nie zachował odpowiedniej ostrożności i nie obserwował należycie przedpola jazdy w konsekwencji czego spowodował wypadek w postaci potrącenia przechodzącej przez jezdnię z lewej strony na prawą pieszej H. K.,

wyjaśnienia K. L.

42-43 i 113

zeznania P. K.

125

zeznania A. W.

164

zeznania D. K.

164-165

protokoły oględzin

2-3 i 4-5

szkic

6

płyta CD

9

opinia z przeprowadzonej rekonstrukcji wypadku drogowego

145-153

W wyniku potrącenia H. K. odniosła obrażenia ciała w postaci złamania trzonu kości biodrowej lewej, złamania gałęzi kości kulszowych, złamania gałęzi górnych i dolnych kości łonowych, złamania wyniosłości biodrowo-łonowej prawej, złamania obu skrzydeł kości krzyżowej, złamania wyrostka poprzecznego lewego L5, złamania wieloodłamowego głowy i szyjki kości ramiennej lewej, złamania trzonu, prawego łuku, prawego wyrostka stawowego kręgu C2, złamania żebra VI po stronie lewej, które to obrażenia stanowiły ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci ciężkiej długotrwałej choroby realnie zagrażającej życiu i ciężkiego kalectwa a następnie doprowadziły w dniu 8 grudnia 2021 roku do śmierci pokrzywdzonej H. K.

dokumentacja medyczna

24 i 28

opinie sądowo lekarskie

33 , 93 i 176 - 190

K. L. ma 65 lat, posiada podstawowe wykształcenie , jest żonaty, nie posiada dzieci, utrzymuje się z emerytury w kwocie 2200 zł i nie był do tej pory karany sądownie.

dane oskarżonego

42

dane o karalności

168

wywiad środowiskowy

60-62

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

wyjaśnienia K. L.

wyjaśnienia konsekwentne spójne i logiczne, znajdujące potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym

zeznania P. K.

zeznania spójne i logiczne, znajdujące potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym

zeznania A. W.

zeznania konsekwentne spójne i logiczne, znajdujące potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym

zeznania D. K.

zeznania spójne i logiczne, znajdujące potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym

protokoły oględzin

dokumenty urzędowe sporządzone przez uprawnione osoby w prawidłowy sposób

szkic

dokument niekwestionowany przez strony

płyta CD

dokumentacja fotograficzna nie kwestionowana przez strony

opinia z przeprowadzonej rekonstrukcji wypadku drogowego

opinia pełna, jasna i rzeczowa, niezawierająca sprzeczności sporządzona w sposób rzetelny i fachowy przez biegłego posiadające wiedzę specjalną z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych

1.1.1

dokumentacja medyczna

dokumentacja niekwestionowana przez strony

opinie sądowo lekarskie

opinie jasne i rzeczowe, niezawierająca sprzeczności sporządzona w sposób rzetelny i fachowy przez biegłych posiadających wiedzę specjalną z zakresu medycyny

1.1.1

dane oskarżonego

uzyskane na podstawie oświadczenia oskarzonego, niekwestionowane przez strony

dane o karalności

dokument urzędowy którego treść nie budziła żadnych wątpliwości

wywiad środowiskowy

dokument sporządzony w prawidłowy sposób przez kuratora na zlecenie sądu

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

1

K. L.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Dokonane ustalenia stanu faktycznego pozwoliły na stwierdzenie, iż oskarżony K. L. swoim zachowaniem zrealizował zarówno przedmiotowe jak i podmiotowe znamiona występku z art. 177 § 2 k.k. Na podstawie art. 177 § 2 k.k. odpowiada ten kto naruszając chociażby nieumyślnie zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, powoduje nieumyślnie wypadek, którego następstwem jest śmierć innej osoby albo ciężki uszczerbek na jej zdrowiu.

Znamieniem strony podmiotowej spowodowania wypadku jest naruszenie zasad bezpieczeństwa w ruchu. Zasady bezpieczeństwa dotyczące ruchu drogowego określone zostały w ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym i kodeksie wykroczeń.

K. L. nie zastosował się do art. 3 ust 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym stanowiącego, że uczestnik ruchu i inna osoba znajdująca się na drodze są obowiązani zachować ostrożność albo gdy ustawa tego wymaga - szczególną ostrożność, unikać wszelkiego działania , które mogłoby spowodować zagrożenie bezpieczeństwa lub porządku ruchu drogowego , ruch ten utrudnić albo w związku z ruchem zakłócić spokój lub porządek publiczny oraz narazić kogokolwiek na szkodę. Pomimo tego, że poruszał się w granicach prędkości administracyjnie dopuszczalnej to nie zastosował do zasady ograniczonego zaufania zawartej w art. 4 ustawy Prawo o ruchu drogowym gdyż miał możliwość zauważenia pieszej przechodzącej przez jezdnię i rozpoznać , iż nie zatrzyma się ona przed torem ruchu samochodu. Z uzyskanej opinii wynika jednoznacznie, że kierujący miał możliwość zatrzymania pojazdu , gdyby zauważył pieszą, która od momentu wejścia z pobocza do chwili potrącenia przez ok. 5 s znajdowała się na jezdni. W momencie potrącenia piesza znajdowała się w odległości ok. 1 m od chodnika , do którego się zbliżała. Oskarżony sam przyznał, że nie obserwował należycie przedpola jazdy bo wpadło mu coś do oka i je przecierał. Przyznał, że widział pokrzywdzoną zanim weszła na ulicę ale nie widział jak przechodzi przez ulicę bo coś mu wpadło do oka. Fakt, iż przy zachowaniu ostrożności i odpowiednio szybkiej reakcji na zaistniałą na drodze sytuację oskarżony mógł wypadku uniknąć potwierdza również analiza odległości na jakiej doszło do zatrzymania samochodu po podjęciu przez oskarżonego manewru hamowania. Oskarżony naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, iż jadąc ulicą (...) nie zachował odpowiedniej ostrożności i nie obserwował należycie przedpola jazdy. Oceniając opisane powyżej zachowanie oskarżonego w kontekście strony podmiotowej Sąd uznał, iż do naruszenia przez oskarżonego opisanych powyżej zasad bezpieczeństwa w ruchu lądowym doszło w sposób umyślny. Nie zachowując żadnej ostrożności i nie obserwując przedpola jazdy w takiej sytuacji drogowej oskarżony co najmniej godził się na naruszenie zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Gdyby oskarżony nie naruszył wskazanych powyżej zasad bezpieczeństwa w ruchu lądowym to do wypadku stanowiącego przedmiot niemniejszego postępowania by nie doszło a zatem to oskarżony jest sprawcą przedmiotowego zdarzenia. Oceniając natomiast zachowanie pokrzywdzonej H. K. Sąd podzielił stanowisko biegłego sądowego K. P. , iż doszło do nieznacznego przyczynienia się pokrzywdzonej do zaistniałego wypadku albowiem miała ona możliwość uniknięcia wypadku gdyby zastosowała się do przepisów ruchu drogowego. Pokrzywdzona przechodziła przez jezdnię poza wyznaczonym przejściem dla pieszych , w odległości około 28 metrów od namalowanych na jezdni pasów. Przechodząc przez jezdnię w miejscu niedozwolonym nie zachowała szczególnej ostrożności i przyspieszyła kroku będąc w połowie jezdni zamiast się zatrzymać. Skoro jednak , jak wskazano powyżej, oskarżony przy zachowaniu zasad bezpieczeństwa w ruchu lądowym miał możliwość zatrzymania samochodu i uniknięcia wypadku to nie można mówić o wtargnięciu pokrzywdzonej na jezdnię bezpośrednio przed jadący pojazd. Bezpośrednie wejście przed jadący pojazd ma miejsce wówczas , gdy pojazd przed wejściem pieszego na jezdnię znajdował się w takiej odległości od tego miejsca, że kierujący nim – przy zachowaniu bezpiecznej prędkości – nie jest w stanie zatrzymać go przed miejscem wtargnięcia.

Przestępstwo spowodowania wypadku komunikacyjnego ma charakter skutkowy, konieczne więc jest ustalenie, że pomiędzy stwierdzonym naruszeniem zasad bezpieczeństwa w ruchu a zaistniałym wypadkiem zachodzi związek przyczynowy. Spowodowanie skutku może być tylko wtedy przypisane sprawcy, gdy przestrzeganie przez niego obowiązku ostrożności zapobiegłoby nastąpieniu skutku. (tak SN w wyr. z 8 marca 2000 r., III KKN 231/98, OSNKW 2000, nr 5-6, poz. 450) W niniejszej sprawie bezspornym jest, że między naruszeniem przez oskarżonego zasad wynikających z ustawy prawo o ruchu drogowym, a wystąpieniem wypadku zachodzi związek przyczynowy. Niezachowanie ostrożności, nieobserwowanie przedpola jazdy były przyczynami wystąpienia wypadku. Gdyby oskarżony przestrzegał zasad bezpieczeństwa ruchu nie zaistniałoby przedmiotowe zdarzenie.

W wyniku naruszenia szczegółowo wyżej opisanych zasad bezpieczeństwa w ruchu lądowym oskarżony spowodował nieumyślnie wypadek w postaci potrącenia przechodzącej przez jezdnię pieszej H. K. . Oskarżony nie miał zamiaru spowodowania wypadku a tym bardziej obrażeń jakich doznała pokrzywdzona, jednak na skutek niezachowania ostrożności wymaganej w danych okolicznościach doprowadził do wypadku pomimo tego, że możliwość jego zaistnienia co najmniej mógł przewidzieć. Stwierdzić zatem należy, iż oskarżony umyślnie naruszając zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym nieumyślnie spowodował wypadek i obrażenia u pokrzywdzonej.

W wyniku wskazanego powyżej wypadku komunikacyjnego pokrzywdzona H. K. doznała obrażeń ciała w postaci złamania trzonu kości biodrowej lewej, złamania gałęzi kości kulszowych, złamania gałęzi górnych i dolnych kości łonowych, złamania wyniosłości biodrowo-łonowej prawej, złamania obu skrzydeł kości krzyżowej, złamania wyrostka poprzecznego lewego L5, złamania wieloodłamowego głowy i szyjki kości ramiennej lewej, złamania trzonu, prawego łuku, prawego wyrostka stawowego kręgu C2, złamania żebra VI po stronie lewej, które to obrażenia stanowiły ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci ciężkiej długotrwałej choroby realnie zagrażającej życiu i ciężkiego kalectwa a następnie doprowadziły w dniu 8 grudnia 2021 roku do śmierci pokrzywdzonej H. K..

Wina oskarżonego nie budzi wątpliwości. W chwili dokonania tego czynu mógł rozpoznać jego znaczenie i pokierować swoim postępowaniem. Jako osoba dorosła i doświadczony kierowca w pełni zdawał sobie sprawę z karalności takiego czynu. Nie zachodziły okoliczności z art. 29 k.k. i art. 30 k.k. ani inne wyłączające jego winę lub odpowiedzialność karną. Oskarżony działał w normalnej sytuacji motywacyjnej. Podsumowując należy stwierdzić, iż są spełnione wszystkie przesłanki do postawienia oskarżonemu zarzutu podjęcia niewłaściwej decyzji skutkującej popełnieniem przez niego występku.

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. L.

1

1

Wymierzając oskarżonemu karę Sąd miał na uwadze jej cele w zakresie indywidualnego i społecznego oddziaływania, a także stopień społecznej szkodliwości dokonanego przez niego czynu. Stopień ten należy określić jako znaczny. Świadczą o tym następujące okoliczności wskazane w art. 115 § 2 kk:

- rodzaj i charakter naruszonego dobra – czyn oskarżonego był skierowany przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji;

- rozmiary wyrządzonej szkody – oskarżony spowodował u pokrzywdzonej poważne obrażenia ciała skutkujące jej późnym zgonem powypadkowym,

- rodzaj naruszonych reguł ostrożności – oskarżony naruszył jedną z podstawowych zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym polegającą obowiązku zachowania ostrożności i należytym obserwowaniu przedpola jazdy ;

Jako okoliczności łagodzące Sąd przyjął fakt, iż oskarżony nie był dotychczas karany, przyznał się do winy, oraz szczerze wyraził skruchę i żal w związku z zaistniałym zdarzeniem.

Mając powyższe na uwadze Sąd wymierzył oskarżonemu na podstawie art. 177 § 2 k.k. karę 6 miesięcy pozbawienia wolności. W ocenie Sądu kara pozbawienia wolności orzeczona w tej wysokości jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżonego, a jednocześnie nie przekracza stopnia jego winy. Uwzględnia przy tym dotychczasową niekaralność oskarżonego i zaprezentowaną w toku rozprawy postawę.

K. L.

2

1

Na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 k.k. wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności Sąd warunkowo zawiesił na okres próby wynoszący 2 lata. Zdaniem Sądu Rejonowego wobec oskarżonego istnieje pozytywna prognoza kryminologiczna. Świadczy o tym fakt, iż nie był on dotychczas karany. W ocenie Sądu czyn popełniony przez oskarżonego miał charakter incydentalny. Z uwagi na powyższe dla osiągnięcia wobec niego celów kary wystarczające jest orzeczenie kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania a ustalony okres próby będzie wystarczający dla zweryfikowania przyjętej przez Sąd prognozy kryminologicznej.

K. L.

3

1

Sąd orzekł wobec oskarżonego środek karny zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 1 roku. Jakkolwiek orzeczenie tego środka karnego w przedmiotowej sprawie nie było obligatoryjne to zgodnie z treścią art. 42 § 1 k.k. Sąd może orzec taki środek karny w razie skazania osoby uczestniczącej w ruchu za przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, w szczególności jeżeli z okoliczności sprawy wynika, że prowadzenie pojazdu przez tę osobę zagraża bezpieczeństwu w komunikacji. Przy umyślnym naruszeniu przez oskarżonego podstawowych zasad bezpieczeństwa w ruchu lądowym wyeliminowanie oskarżonego spośród uczestników ruchu drogowego na pewien okres było konieczne. Równocześnie Sąd uznał, iż wystarczające będzie ustalenie tego okresu w dolnej granicy przewidzianej przez ustawę. Brak możliwości prowadzenia przez oskarżonego wszelkich pojazdów mechanicznych przez okres jednego roku powinien stanowić dla oskarżonego wystarczającą dolegliwość skutkującą rygorystycznym przestrzeganiem przez niego w przyszłości zasad bezpieczeństwa na drodze. Równocześnie należy wskazać , iż dolegliwość tego środka nie przekracza stopnia winy. Dolegliwość środków karnych jest ich istotą i nie ma podstaw, aby orzekać tylko takie środki, których sprawcy przestępstw nie odczują. Oskarżony popełnił przestępstwo o stopniu społecznej szkodliwości wyższym od nieznacznego i jako dojrzały człowiek winien był liczyć się z możliwymi tego konsekwencjami.

K. L.

4

3

Równocześnie na poczet tego środka karnego zaliczono oskarżonemu okres zatrzymania prawa jazdy od dnia wypadku do dnia 19 września 2021 roku, a więc do dnia w którym dokument ten został mu zwrócony przez organ postępowania przygotowawczego.

K. L.

5

1

W punkcie 6 sentencji wyroku Sąd orzekł wobec oskarżonego środek kompensacyjny w postaci nawiązki na rzecz pokrzywdzonego B. K. w kwocie 7.000,00 zł. Zdaniem Sądu wnioskowana przez oskarżyciela publicznego w pierwotnym wniosku o warunkowe umorzenie postępowania kwota nie jest wygórowana. Kwotę tę Sąd orzekł jednak w formie nawiązki na rzecz następcy prawnego pokrzywdzonej H. K..

1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

1.KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6

W punkcie 6 wyroku Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz oskarżyciela posiłkowego B. K. kwotę 1536,00 zł tytułem zwrotu wydatków związanych z ustanowieniem pełnomocnika w sprawie według norm prawem przepisanych.

7

Na mocy art. 627 k.p.k. Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa wydatki poniesione w postępowaniu w kwocie 7.192,65 zł, na które składają się między innymi ryczałt za doręczenia w postępowaniu przygotowawczym i przed Sądem I instancji, ryczał za uzyskanie danych o karalności oskarżonego, wynagrodzenie biegłych za sporządzone opinie. Nadto oskarżonego obciążono opłatą w kwocie 120 zł. W ocenie Sądu uiszczenie przez oskarżonego kosztów sądowych ze względu na jego możliwości finansowe nie będzie dla niego nadmiernie uciążliwe. Równocześnie brak było podstaw aby oskarżonego, który uzyskuje dochód zwalniać od ponoszenia kosztów postępowania, które były konsekwencją popełnionego przestępstwa.

1.Podpis

Z., dnia 20 grudnia 2022 roku sędzia Adam Krukowski