Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 stycznia 2014

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Anna Skibińska

Protokolant Joanna Szajkowska

po rozpoznaniu w dniach 21 listopada 2012 r., 19 grudnia 2012 r., 06 marca 2013 r., 17 kwietnia 2013 r., 19 czerwca 2013 r., 07 sierpnia 2013 r., 16 października 2013 r., 26 listopada 2013 r. 08 stycznia 2014 r.

sprawy K. F.

syna J. i J. z d. G.

urodzonego w dniu (...) w P.

oskarżonego o to, że:

w dniu 30 maja 2012 r. w P. woj. (...) dokonał umyślnego uszkodzenia kładki nad rzeką K. poprzez odcięcie elektryczną szlifierką kątową końcówki barierki czym spowodował straty w kwocie 1200 zł na szkodę Miasta P.

to jest o czyn z art. 288 § 1 k.k.

I.  oskarżonego K. F. uznaje za winnego tego, że w dniu 30 maja 2012 w P. poprzez odcięcie elektryczną szlifierką kątową końcówki barierki dokonał umyślnego uszkodzenia kładki nad rzeką K. czym spowodował straty w wysokości 20 złotych na szkodę gminy P., co stanowi wykroczenie z art. 124 § 1 k.w. i za to na podstawie art. 124 § 1 k.w. wymierza mu karę 400 (czterystu) złotych grzywny,

II.  na podstawie art. 124 § 4 k.w. orzeka wobec oskarżonego K. F. obowiązek uiszczenia na rzecz Gminy P. kwoty 20 (dwudziestu) złotych tytułem zapłaty równowartości wyrządzonej szkody,

III.  na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy Prawo o adwokaturze zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. I. P. kwotę 792 (siedmiuset dziewięćdziesięciu dwóch) złotych tytułem nieopłaconych kosztów obrony z urzędu oraz dalej idącą kwotę 182,16 zł (stu osiemdziesięciu dwóch złotych szesnastu groszy) tytułem podatku od towarów i usług,

IV.  na podstawie art. 118 § 1 k.p.o.w. w zw. z § 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10 października 2001 w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100 (stu) złotych tytułem zryczałtowanych wydatków postępowania, na podstawie art. 118 § 3 k.p.o.w. zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 974,16 zł (dziewięciuset siedemdziesięciu czterech złotych szesnastu groszy) tytułem kosztów ustanowienia obrońcy z urzędu i na podstawie art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych wymierza mu opłatę w kwocie 40 (czterdziestu) złotych.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

K. F. jest mieszkańcem P.. W dniu 30 maja 2012 K. F. udał się na kładkę nad rzeką K., gdzie przy użyciu elektrycznej szlifierki kątowej odciął końcówkę barierki kładki. K. F. dokonał obcięcia tej końcówki, gdyż jego zdaniem zbyt daleko wystawała i przeszkadzała przy schodzeniu z kładki. Czynem tym działa na szkodę gminy P. i wyrządził szkodę w kwocie dwudziestu złotych.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego K. F. – k. 24-25, 46, 49, zeznania świadka W. R. – k. 8, 63, zeznania świadka I. Ł. - k. 13, 63-64, zeznania świadka P. W. – k. 31, 64-65, zeznania świadka L. P. – k. 84.

K. F. był w przeszłości wielokrotnie karany.

Dowód: dane o karalności – k. 19-20, odpisy wyroków – k. 26, 32-33.

K. F. posiada wykształcenie podstawowe, nie posiada zawodu. Jest kawalerem, utrzymuje konkubinę. Utrzymuje się z renty i prac dorywczych, uzyskując miesięczny dochód w kwocie 500 złotych.

Dowód: dane o osobie – k. 46.

W toku postępowania przygotowawczego K. F. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, iż wyjaśnił, iż dokonał obcięcia końcówki barierki, ponieważ jego zdaniem zbyt daleko wystawała, wskutek czego osoby przechodzące uderzały się o nią.

W toku postępowania sądowego K. F. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień.

Sąd zważył, co następuje:

Wyjaśnieniom oskarżonego Sąd dał wiarę w całości, albowiem pozostają zgodne z pozostałym materiałem dowodowym zawartym w aktach sprawy. Brak podstaw do kwestionowania wyjaśnień oskarżonego.

Zeznaniom przesłuchanych w sprawie świadków Sąd dał wiarę w całości, nie znajdując podstaw do ich kwestionowania. Zeznania świadków nie były kwestionowane w toku procesu przez żadną ze stron.

Treść dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy nie budzi w ocenie Sądu wątpliwości, gdyż zostały one sporządzone w prawidłowy sposób, przez osoby posiadające ku temu stosowne uprawnienia, a ich treść nie była w toku postępowania kwestionowana.

K. F. jest zdolny do zawinienia. Nie był niepoczytalny, osiągnął on odpowiedni wiek i stopień rozwoju intelektualnego, a więc miał możliwość rozpoznania bezprawności popełnionego czynu. Nie działał w stanie wyższej konieczności ani w warunkach obrony koniecznej.

Sprawstwo obwinionego w zakresie stawianego mu zarzutu nie budzi wątpliwości. Zebrany w sprawie materiał dowodowy dowodzi, iż K. F. w dniu 30 maja 2012 w P. poprzez odcięcie elektryczną szlifierką kątową końcówki barierki dokonał umyślnego uszkodzenia kładki nad rzeką K. czym spowodował straty w wysokości 20 złotych na szkodę gminy P.. Z uwagi na wartość wyrządzonej szkody czyn ten stanowi wykroczenie z art. 124 § 1 k.w. Z wyjaśnień samego oskarżonego wynika, iż chciał on dokonać uszkodzenia barierki w opisany sposób, zamiar swój realizował i zrealizował.

Sąd uznał, iż czyn oskarżonego należy zakwalifikować jako wykroczenie z art. 124 § 1 k.w. nie zaś występek z art. 288 § 1 k.k. Postawiony oskarżonemu zarzut dotyczył obcięcia jednej końcówki barierki, nie zaś czterech końcówek. W treści zarzutu wskazano jednoznacznie: „(…) poprzez odcięcie elektryczną szlifierką kątową końcówki barierki (…)”, nie zaś „końcówek barierek”. Zawarta w aktach sprawy na k. 15 wycena wskazująca na kwotę około 1.200 złotych dotyczyła odbudowy czterech końcówek barierek nie jednej. Przesłuchany przed Sądem autor tej wyceny, L. P. podał, iż dokonując wyceny ujął w niej również koszt wypożyczenia sprzętu niezbędnego do naprawy, gdyż prowadzi on zakład stacjonarny i nie dysponuje narzędziami pozwalającymi na wykonanie takiej naprawy na zewnątrz. Wskazał, że gdyby dokonywał takiej naprawy w zakładzie, czyli z pominięciem kosztów wypożyczenia sprzętu, przyspawanie tej końcówki, którą przecież pokrzywdzony dysponuje, co wynika jasno z zeznań świadków, zamknęłoby się kwotą 20-30 złotych.

Dokonując wymiaru kary i środka karnego Sąd miał na uwadze dyrektywy określone w art. 33 k.p.s.w. Okoliczność łagodzącą stanowiło przyznanie się oskarżonego do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wielokrotna uprzednia karalność stanowiła okoliczność obciążającą. Mając na uwadze te okoliczności Sąd uznał za zasadne wymiarze obwinionemu kary grzywny w wysokości czterystu złotych. W ocenie Sądu grzywna w tej wysokości będzie kwotą odpowiednią, a jednocześnie wypełni cele kary w zakresie prewencji ogólnej i indywidualnej, uświadamiając sprawcy nieopłacalność niepoprawnego zachowania.

Sąd uznał nadto za zasadne zobowiązanie oskarżonego do uiszczenia na rzecz pokrzywdzonego równowartości wyrządzonej szkody.

O kosztach nieopłaconej obrony z urzędu Sąd orzekł stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy Prawo o adwokaturze.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 118 § 1 i 3 k.p.s.w. Podstawę wymierzenia opłaty stanowił art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych. Sąd nie znalazł podstaw do zwolnienia oskarżonego od kosztów sądowych, albowiem oskarżony uzyskuje stały dochód, wobec czego jest w stanie zgromadzić środki na poniesienie kosztów postępowania, które przecież było skutkiem jego zachowania. Jako osoba wielokrotnie karana winien uzmysławiać sobie, iż konsekwencją popełniania czynów zabronionych jest prowadzenie postępowania karnego, którego konsekwencją z kolei jest ponoszenie kosztów postępowania przez sprawcę czynu zabronionego.