Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 maja 2014 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSO Agnieszka Leżańska

Protokolant p.o. stażysty R. K.

po rozpoznaniu w dniu 29 maja 2014 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku J. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o emeryturę

na skutek odwołania J. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 28 maja 2013 r. sygn. (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje J. B. prawo do emerytury poczynając od dnia (...)2013 roku.

Sygn. akt VU 902/13

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją z dnia 23 kwietnia 2013 roku, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił wnioskodawcy J. B. prawa do emerytury.

Od decyzji powyższej wnioskodawca odwołał się w dniu 21 czerwca 2013 roku. Wniósł o przyznanie żądanego prawa z uwagi na to, że przepracował wymagane 15 lat w warunkach szczególnych na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony w okresach:

- od 13 listopada 1975 roku do 31 grudnia 1982 roku w Wojewódzkim Zakładzie (...) w P.. oraz

- w okresie od 1 stycznia 1983 roku do 7 lutego 1992 roku w Zakładach (...) w P.

ZUS wnosił o oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

J. B. , urodzony w dniu (...), złożył w dniu 15 kwietnia 2013 roku wniosek o przyznanie emerytury.

(dowód: wniosek o emeryturę k. 1-3 w aktach ZUS)

Na dzień 1 stycznia 1999 roku skarżący udowodnił staż pracy wynoszący ponad 25 lat. ZUS nie zaliczył wnioskodawcy do pracy w warunkach szczególnych żadnych okresów zatrudnienia.

Wnioskodawca nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego.

(okoliczności niesporne)

Wnioskodawca posiada prawo jazdy uprawniające do prowadzenia samochodów ciężarowych od dnia 21 maja 1975 roku (dowód: zeznania wnioskodawcy nagranie protokołu rozprawy z dnia 16 stycznia 2014 roku k.26 od minuty 17.03 do minuty 17.59 wraz z okazaniem dokumentu k.25 verte w aktach sprawy).

W okresie od 13 listopada 1975 roku do 31 grudnia 1982 roku wnioskodawca był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy w Wojewódzkim Zakładzie (...) w P..; siedziba Zakładu mieściło się w P., natomiast cała kolumna transportu w T. Wnioskodawca wykonywał swoja pracę na terenie T.

W świadectwie pracy wystawionym wnioskodawcy za wskazany wyżej okres zatrudnienia wskazano, że pracował na stanowisku: „kierowcy samochodowego.”

(dowód: legitymacja ubezpieczeniowa k.34 w aktach sprawy, świadectwo pracy k. 13 w aktach ZUS)

W Wojewódzkim Zakładzie (...) w T. z siedzibą w P. wnioskodawca pracował w pełnym wymiarze czasu pracy, jako kierowca samochodów ciężarowych o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony. Wnioskodawca jeździł samochodami marki (...) i (...) którymi przewoził artykuły mleczarskie: masło, mleko oraz inne artykuły mleczarskie zarówno po terenie T. jak i po okolicznych gminach: K. i R.. Dodatkowo wnioskodawca wyruszał w nocne trasy z artykułami mleczarskimi po całej Polsce (dowód: zeznania wnioskodawcy nagranie protokołu rozprawy z dnia 29 maja 2014 roku k 51 od minuty 02.02 do minuty 04.35, zeznania świadków – nagranie protokołu rozprawy z dnia 16 stycznia 2014 roku k.26 R. S. od minuty 04.34 do minuty 07.36, J. P. od minuty 07.36 do minuty 10.55 oraz T. N. od minuty 10.55 do 17.03 akt sprawy, karty przebiegu zatrudnienia i wynagrodzenia – teczka ) .

Wojewódzki Zakład (...) w T. z siedzibą P. nie wystawił wnioskodawcy świadectwa pracy w warunkach szczególnych. Obecnie ten zakład pracy już nie istnieje.

(okoliczność niesporna)

W okresie od 1 stycznia 1983 roku do 7 lutego 1992 roku wnioskodawca był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy w Zakładach (...) w P. W świadectwie pracy wystawionym wnioskodawcy za wskazany wyżej okres zatrudnienia wskazano, że pracował na stanowisku kierowcy samochodowego (dowód: świadectwo pracy k. 37, legitymacja ubezpieczeniowa k.34 w aktach sprawy, świadectwo pracy k.15 w aktach ZUS w aktach sprawy).

W Zakładach (...) z siedzibą w P. wnioskodawca pracował w pełnym wymiarze czasu pracy jako kierowca samochodów ciężarowych. Wnioskodawca jeździł samochodami marki (...) i (...), którymi woził artykuły mleczarskie: masło, mleko oraz inne artykuły mleczarskie zarówno po terenie T. jak i po okolicznych gminach: K. i R.. Dodatkowo wnioskodawca wyruszał w nocne trasy z artykułami mleczarskimi po całej Polsce. Były to samochody o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony. Innych czynności wnioskodawca nie wykonywał (dowód: zeznania wnioskodawcy nagranie protokołu rozprawy z dnia 29 maja 2014 roku k 51 od minuty 02.02 do minuty 04.35, zeznania świadków – nagranie protokołu rozprawy z dnia 16 stycznia 2014 roku k.26 R. S. od minuty 04.34 do minuty 07.36, J. P. od minuty 07.36 do minuty 10.55 oraz T. N. od minuty 10.55 do 17.03 akt sprawy, karty przebiegu zatrudnienia i wynagrodzenia – teczka ).

Zakład (...) w P. nie wystawił wnioskodawcy świadectwa pracy w warunkach szczególnych. Obecnie Zakład już nie istnieje.

(okoliczność niesporna)

Przy zaliczeniu do pracy w warunkach szczególnych okresów zatrudnienia od 13 listopada 1975 roku do 31 grudnia 1982 roku oraz od 1 stycznia 1983 roku do 7 lutego 1992 roku, staż pracy wnioskodawcy w takich warunkach wynosi łącznie więcej niż 15 lat.

(okoliczność niesporna)

Sąd Okręgowy zważył i ocenił, co następuje:

odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2013r., poz. 1440 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 roku, będącym pracownikami, o których mowa w ust. 2-3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 pkt 1 (tj. poniżej 65 lat dla mężczyzn). Ustęp 4 art. 32 stanowi zaś, że wiek emerytalny, o którym mowa w ust. 1, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie których osobom wymienionym w ust. 2 i 3 przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych.

Stosownie do art. 184 ust. 1 wskazanej wyżej ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2012 roku) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 roku przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy (tj. w dniu 1 stycznia 1999 roku) osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat – dla kobiet i 65 lat – dla mężczyzn oraz

2)okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa oraz rozwiązania stosunku pracy – w przypadku ubezpieczonego będącego pracownikiem (ust. 2).

W świetle powyższych regulacji żądanie wnioskodawcy należało zatem rozpoznać w aspekcie przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz. 43 z późn. zm.), zwanego dalej rozporządzeniem. Z treści § 4 tego rozporządzenia wynika, iż pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach wymienione w Wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1.  osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

2.  ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Ten „wymagany okres zatrudnienia” to okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczalnymi do okresów zatrudnienia (§ 3 rozporządzenia), natomiast pracą w warunkach szczególnych jest praca świadczona stale i w pełnym wymiarze na stanowiskach wskazanych w załączniku do tegoż aktu (§ 1 i § 2 rozporządzenia). Należy dodać, że warunek wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy jest spełniony tylko wówczas, gdy pracownik w ramach obowiązującego go pełnego wymiaru czasu pracy na określonym stanowisku pracy nie wykonuje czynności pracowniczych nie związanych z tym stanowiskiem pracy, ale stale wykonuje prace o jakich mowa w rozporządzeniu (tak też Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 15 listopada 2000 roku, II UKN 39/00, OSNAP 2002/11/272).

Okresy pracy w warunkach szczególnych, stosownie do § 2 ust. 2 rozporządzenia, stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie§ 1 ust. 2 rozporządzenia, lub w świadectwie pracy. Brak takiego świadectwa nie wyklucza jednak dokonania ustalenia zatrudnienia w warunkach szczególnych innymi środkami dowodowymi w toku postępowania sądowego. Stanowisko takie wielokrotnie zajmował również Sąd Najwyższy, który między innymi w wyroku z dnia 2 lutego 1996 roku, II URN 3/95, OSNAP 1996/16/239 stwierdził, że w postępowaniu przed sądami pracy i ubezpieczeń społecznych okoliczności mające wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokości mogą być udowadniane wszelkimi środkami dowodowymi, przewidzianymi w kodeksie postępowania cywilnego. Ograniczenia dowodowe zawarte w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń (Dz. U. Nr 10, poz. 49 ze zm.), obecnie rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 października 2011 roku w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe (Dz. U. Nr 237, poz. 1412), dotyczą wyłącznie postępowania przed tymi organami.

Spór pomiędzy stronami, w związku z zarzutami podniesionymi przez wnioskodawcę w odwołaniu, ograniczał się do faktu, czy ma on wymagany 15-letni okres zatrudnienia w szczególnych warunkach. Spełnienie pozostałych przesłanek nie było przedmiotem sporu, a jednocześnie nie budzi żadnych wątpliwości – wnioskodawca ma wymagany okres zatrudnienia, to jest 25 lat, w dniu (...) 2012 roku ukończył 60 lat i nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego.

Dokonując ustaleń w zakresie rodzaju prac wykonywanych przez wnioskodawcę w okresach zatrudnienia od 13 listopada 1975 roku do 31 grudnia 1982 roku w Wojewódzkim Zakładzie (...) w T. z siedziba w P. oraz okresu od 1 grudnia 1983 roku do 7 lutego 1992 roku w Zakładach (...) z siedzibą w P..- Sąd oparł się na zeznaniach świadków T. N., J. P. oraz R. S. oraz zeznaniach wnioskodawcy. Zeznania te zasługują na wiarę, gdyż są spójne i wzajemnie się uzupełniają. Organ rentowy nie przedstawił zaś w toku postępowania żadnych dowodów, które pozwoliłyby na podważenie ich wiarygodności.

Z zeznań powyższych wynika, jakie konkretnie prace wnioskodawca wykonywał i w jakim wymiarze czasu pracy pracował.

Będąc zatrudnionym we wskazanych wyżej zakładach pracy wnioskodawca stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracował jako kierowca samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony.

I tak: w okresie zatrudnienia zarówno w okresie od 13 listopada 1975 roku do 31 grudnia 1982 roku w Wojewódzkim Zakładzie (...) w T. z siedzibą wP. oraz w okresie od 1 stycznia 1983 roku do 7 lutego 1992 roku w Zakładzie (...) w P.wnioskodawca samochodami ciężarowymi marki (...) oraz (...), jako kierowca wykonywał usługi transportowe tj. przewoził : masło, mleko oraz inne artykuły mleczarskie, zarówno na terenie T. jak i po okolicznych gminach: K. R. , jak również jeździł w nocne trasy z artykułami mleczarskimi po całej Polsce. Innych czynności wnioskodawca nie wykonywał.

Podkreślić przy tym należy, iż w trakcie zatrudnienia w spornych okresach wnioskodawca posiadał prawo jazdy uprawniające do kierowania samochodami ciężarowymi, a więc w spornym okresach mógł już takie pojazdy prowadzić

W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie budzi żadnych wątpliwości, że wnioskodawca wykonywał w spornych okresach zatrudnienia stale i w pełnym wymiarze czasu pracy prace wymienione w Wykazie A, Dziale VIII pkt 2 stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku, tj. prace na stanowisku kierowcy samochodów ciężarowych o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony.

W związku z tym, że wykazane przez wnioskodawcę okresy pracy w warunkach szczególnych wynoszą więcej niż 15 lat, stwierdzić należało, iż spełnia on wszystkie wymagane prawem warunki do uzyskania prawa do emerytury zgodnie z art. 32 ust. 1 w zw. z art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Z tych też względów, Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., orzekł jak w sentencji. Emerytura została przyznana wnioskodawcy od dnia 15 kwietnia 2013 roku, tj. od dnia złożenia wniosku o emeryturę.