Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VII Ka 402/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 czerwca 2014 r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie w VII Wydziale Karnym Odwoławczym

w składzie:

Przewodniczący: SSO Małgorzata Tomkiewicz,

Sędziowie: SO Dariusz Firkowski (spr.),

SO Andrzej Żurawski,

Protokolant st. sekr. sądowy Rafał Banaszewski

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Marka Waśniewskiego

po rozpoznaniu w dniu 25 czerwca 2014r.

sprawy skazanego K. G.

o wydanie wyroku łącznego w sprawach; 1) SR w Olsztynie VII K 184/97, 2) SR w Olsztynie VII K 121/01, 3) SR w Olsztynie VII K 435/10, 4) SR w Olsztynie VII K 435/11, 5) SR w Olsztynie II K 1247/11, 6) SR w Aleksandrowie Kujawskim VI Zamiejscowy Wydział Karny w Radziejowie VI K 45/13, 7) SR w Olsztynie VII K 1117/13

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę skazanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 25 marca 2014r. sygn. akt VII K 21/14

I uznając apelację za oczywiście bezzasadną zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy,

II zwalnia skazanego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze,

III zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata W. K. kwotę 120 ( sto dwadzieścia ) zł tytułem opłaty za obronę z urzędu skazanego K. G. wykonywanej w postępowaniu odwoławczym oraz kwotę 27,60 (dwadzieścia siedem złotych i sześćdziesiąt groszy ) zł tytułem podatku VAT od tej opłaty.

Sygn. akt VII Ka 402/14

UZASADNIENIE

K. G. został skazany prawomocnymi wyrokami:

1/ wyrokiem Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 27.05.1997 roku, w sprawie VII K 184/97. za czyn z art. 208 dkk, art.. 58 dkk, na karę na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 5 lat, której wykonanie następnie zarządzono oraz na karę grzywny 600 zł;

2/ wyrokiem Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 16.05.2001 roku, w sprawie VII K 121/01, za art. 291 § 1 k.k., popełniony w 28-29.12.1998r.r., na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności;

3/ wyrokiem Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 30.11.2010 roku, w sprawie VII K 435/10. za czyn z art. 270 § 1 k.k., z art. 297 § 1 k.k., art. 286 § 1 k.k. i in., popełniony 21,05.2009r., na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności;

4/ wyrokiem Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 23.05.2011 roku, w sprawie VII K 435/11, za czyn z art. 178a § 1 k.k., popełniony 16.03.201 lr., na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat, której wykonanie następnie zarządzono, grzywnę 40 stawek po 20 zł, zakaz prowadzenia pojazdów;

5/ wyrokiem Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 5.09.2012 roku, w sprawie II K 1247/11, zmienionym wyrokiem Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 30.01.2013r., w sprawie VII Ka 1226/12, za czyn z art. 280 § 1 k.k., popełniony w dniu 31.08.2011 r., na karę 2 lat pozbawienia wolności, z zaliczeniem okresu pozbawienia wolności;

6/ wyrokiem Sądu Rejonowego w Aleksandrowie Kujawskim, VI Zamiejscowego Wydziału Karnego w Radziejowie, z dnia 24.04.2013 roku, w sprawie VI K 45/13, za czyn z art. 244 k.k., popełniony w dniu 30.08.2012r., na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności, z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 4 lat próby, grzywnę 50 stawek po 10 zł;

7/ wyrokiem Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 11.12.2013 roku, w sprawie VII K 1117/13, za czyn z art. 178a § 4 k.k., popełniony w dniu 10.08.2013r., na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności;

Sąd Rejonowy w Olsztynie wyrokiem z dnia 25 marca 2014r. w sprawie VII K 21/14

I na podstawie art. 85 k.k. w zw. z art. 86 § 1 k.k. w zw. z art. 89 § 1 k.k. w zw. z art. 89 § la k.k. w zw. z art. 569 § 1 k.p.k. połączył orzeczone wobec K. G. jednostkowe kary pozbawienia wolności, orzeczone prawomocnymi wyrokami Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 5.09.2012 roku, w sprawie II K 1247/11 i Sądu Rejonowego w Aleksandrowie Kujawskim, VI Zamiejscowego Wydziału Karnego w Radziejowie, z dnia 24.04.2013 roku, w sprawie VI K 45/13 i wymierzył karę łączną 2 (dwóch) lat i 5 (pięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II na podstawie art. 577 k.p.k. na poczet kary łącznej zaliczył skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie II K 1247/11 od dnia 14.09.201 lr. do dnia 25.01.2012r. oraz okres odbytej w tej sprawie kary;

III na podstawie art. 576 § 1 k.p.k. pozostałe rozstrzygnięcia zawarte w połączonych wyrokach, a nie objęte niniejszym wyrokiem, pozostawił do odrębnego wykonania;

IV na podstawie art. 572 k.p.k. umarzył postępowanie w pozostałym zakresie;

Powyższy wyrok łączny zaskarżyła obrońca skazanego zarzucając mu mający wpływ na jego treść błąd w ustaleniach faktycznych, polegający na przyjęciu, że okoliczności sprawy nie pozwalają na zastosowanie w niniejszej sprawie zasady pełnej absorpcji, podczas gdy korzystniejsze dla procesu resocjalizacji skazanego byłoby orzeczenie kary łącznej przy zastosowaniu tej właśnie zasady.

Wskazując na powyższe skarżąca wniosła o zmianę zaskarżonego orzeczenia w pkt. I i wymierzenie skazanemu kary łącznej z zastosowaniem pełnej absorpcji, tj. 2 lat pozbawienia wolności;

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja w zakresie zarzutu rażącej surowości kar łącznych poprzez niezastosowanie zasady absorpcji

nie jest zasada

Na wstępie należy wskazać, że Sąd wydaje wyrok łączny w sytuacji gdy zachodzą warunki do orzeczenia kary łącznej a więc gdy sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, przy czy Sąd orzeka karę łączną, biorąc za podstawę kary z osobna wymierzone za zbiegające się przestępstwa.

Mając to na względzie należy wskazać, że warunki te spełniły odpowiednio wyroki wskazane w pkt. 5 i 6 sentencji w zakresie kar pozbawienia wolności. Wskazać bowiem należy, że pierwszym chronologicznie wyrokiem jest skazanie w sprawie II K 1247/11, w który wyrok wydano w dniu 5 września 2012 r. Przed wskazaną datą, tj. 30 sierpnia 2012 r. skazany dopuścił się czynu, za który został skazany wyrokiem w sprawie VI K 45/13.

Odnosząc się do zarzutu rażącej niewspółmierności kar łącznych orzeczonych wyrokiem łącznym z dnia 25 marca 2014 r. należy wskazać, iż brak było podstaw do ukształtowania wymiaru tych w kierunku postulowanym przez obrońcę skazanego, a mianowicie poprzez zastosowanie zasady absorpcji. W ocenie Sądu Okręgowego, Sąd I instancji właściwie ocenił wszystkie okoliczności przedmiotowo i podmiotowo istotne mające wpływ na ukształtowanie kar w wyroku łącznym. Nie można zatem podzielić argumentacji obrońcy skazanego, iż Sąd I instancji nie uwzględnił postawy reprezentowanej przez skazanego, w tym jego pozytywnej opinii z miejsca osadzenia.. Oczywistym przy tym jest, że zachowanie skazanego w czasie wymierzania kary łącznej ma wpływ na wymiar kary, ale okoliczność ta nie może mieć przeważającego znaczenia nad słusznością kary wynikającą ze stopnia związku zbiegających się przestępstw.

Słusznie podnosi się w orzecznictwie, że „zastosowanie zasady absorpcji, asperacji czy kumulacji przy orzekaniu zarówno kary łącznej, jak i wydawaniu wyroku łącznego uwarunkowane jest przede wszystkim relacjami zachodzącymi pomiędzy prawomocnie osądzonymi czynami, objętymi tymże skazaniem. Relacje te sprowadzają się do określenia, jak bliski jest związek przedmiotowo-podmiotowy łączący te czyny oraz w jakich odstępach czasu zostały one popełnione". Wskazuje się nadto, iż decydujące znaczenie przy wymiarze kary łącznej ma wzgląd na prewencyjne oddziaływanie kary, w znaczeniu prewencji indywidualnej i ogólnej, a popełnienie więcej niż dwóch przestępstw jest istotnym czynnikiem prognostycznym, przemawiającym za orzekaniem kary łącznej surowszej od wynikającej z dyrektywy absorpcji" [Komentarz do art. 85 kodeksu karnego G. Bogdan, Z. Ćwiąkalski, P. Kardas. J. Majewski. J. Raglewski, M. Szewczyk, W. Wróbel, A. Zoll, Kodeks karny. Część ogólna. Komentarz. Tom I, Zakamycze 2004, wyrok SA w Łodzi z 20 września 2001 r., II Aka 154/01.

Przenosząc te uwagi na grunt niniejszej sprawy zauważyć należy, że jeśli chodzi o karę łączną orzeczoną w pkt. I sentencji wyroku łącznego, to brak było podstaw do orzeczenia w tym wypadku jedynie kary 2 roku pozbawienia wolności albowiem powodowałoby to faktyczne zniweczenie skutków skazania w sprawie VI K 45/13. Podkreślenia wymaga bowiem to, że skazania w tym wypadku dotyczyły odpowiednio czynów z art.280§ kk i art.44 kk a zatem nie zachodził tutaj taki związek przedmiotowy aby uzasadnione było zastosowanie zasady absorpcji, tym bardziej jeśli zważy się także na znaczny odstęp czasowy w popełnieniu przestępstw. Nie bez znaczenia jest także wielokrotna karalność skazanego, co uniemożliwiało ewentualne orzeczenie kary łącznej z warunkowym zawieszeniem jej wykonania.

Podnieść także należy, ze Sąd I instancji w pełni trafnie orzekł w oparciu o art.89§1a kk albowiem czyny, co do których zachodziła możliwość połączenia zostały popełnione po 8 czerwca 2010 r. W konsekwencji podzielić należało stanowisko Sądu I instancji co do orzeczenia kary łącznej przy uwzględnieniu zasady asperacji, co w tym wypadku spowodowało orzeczenie kary poniżej sumy kar jednostkowych

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy zaskarżony wyrok jako prawidłowy utrzymał w mocy - art. 437§1 k.p.k. art.438pkt.4 kpk.

O wynagrodzeniu za obronę skazanego wykonaną z urzędu w postępowaniu odwoławczym, orzeczono na podstawie art. 29 ust 1 ustawy z dnia 26 maja 1982r.- Prawo o adwokaturze (Dz.U. nr 16, poz.124 z późn. zm.) i § 14 ust. 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielanej z urzędu (Dz. U. 2002 Nr 163 poz. 1348 późn. zm.) Sąd Okręgowy biorąc pod uwagę

sytuację materialną i osobistą skazanego na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. uznał za słuszne zwolnić go od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

VII Ka 402/14

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE