Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 czerwca 2014 r.

Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w Warszawie V Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący SSR Klaudia Miłek

Protokolant: Agnieszka Zawrzkraj

po rozpoznaniu na rozprawach w dniu 28.04, 16.05, 26.05, 9.06.2014 roku sprawy, przeciwko K. S. (1) c. K. i A. z domu S. ur. (...) w W.

obwinionej o to, że:

1. Będąc odpowiedzialnym za stan bezpieczeństwa i higieny pracy jako pracodawca (...) K. S. z siedzibą w W. przy ul. (...) dopuściła pracownika Panią W. T. do wykonywania pracy w W. w okresie od dnia 01.06.2012 r. do dnia 15.11.2012 r. bez orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań do wykonywania pracy na zajmowanym stanowisku pracy.

Tj. za wykroczenie z art.283 §1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. Kodeks pracy (Dz. U. z
1998r. Nr 21, poz. 94 ze zmianami oraz z 2011r. Nr 232, poz. 1378) w związku z art.229 §4 ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998r. Nr 21, poz. 94 ze zmianami oraz z 2011r. Nr 232, poz. 1378),

2. Działając jako pracodawca (...) K. S. z siedzibą w W. przy ul. (...) nie dopełniła obowiązku opłacenia składek na Fundusz Pracy w terminie przewidzianym przepisami prawa tj:

-do dnia 17.08.2012 r. za miesiąc lipiec 2012 r. dokonując wpłaty składek w dniu 14.11.2012 r.,

-do dnia 18.09.2012 r. za miesiąc sierpień 2012 r. dokonując wpłaty składek w dniu 14.11.2012 r.,

-do dnia 16.10.2012 r. za miesiąc wrzesień 2012 r. dokonując wpłaty składek w dniu 14.11.2012 r.

Tj. za wykroczenie z art. 122 ust.1 pkt 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2008r. Nr 69, poz. 415 ze zmianami oraz z 2012r. poz. 637) w związku z art. 122 ust.1 pkt 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2008r. Nr 69, poz. 415 ze zmianami oraz z 2012r. poz. 637), art. 107 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2008r. Nr 69, poz. 415 ze zmianami oraz z 2012r. poz. 637),

Orzeka

1)  Obwinioną K. S. (1) uznaje za winną popełnienia zarzucanych jej czynów i za to na podstawie art. 122 ust1 pkt1 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy w zw z art. 9 par 2 kw wymierza karę grzywny w wysokości 3500 ( trzy tysiące pięćset) złotych.

2)  Zwalnia obwinioną od opłaty , koszty postępowania przejmuje na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt V W 121/13

UZASADNIENIE

K. S. (1) została obwiniona o to, że:

1)  Będąc odpowiedzialnym za stan bezpieczeństwa i higieny pracy jako pracodawca(...) K. S. z siedzibą w W. przy ul. (...) dopuściła pracownika Panią W. T. do wykonywania pracy w W. w okresie od dnia 01.06.2012 r. do dnia 15.11.2012 r. bez orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań do wykonywania pracy na zajmowanym stanowisku pracy,

tj. za wykroczenie z art.283 §1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998r. Nr 21, poz. 94 ze zmianami oraz z 2011r. Nr 232, poz. 1378) w związku z art.229 §4 ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998r. Nr 21, poz. 94 ze zmianami oraz z 2011r. Nr 232, poz. 1378),

2)  Działając jako pracodawca (...) K. S. z siedzibą w W. przy ul. (...) nie dopełniła obowiązku opłacenia składek na Fundusz Pracy w terminie przewidzianym przepisami prawa tj.:

-do dnia 17.08.2012 r. za miesiąc lipiec 2012 r. dokonując wpłaty składek w dniu 14.11.2012 r.,

-do dnia 18.09.2012 r. za miesiąc sierpień 2012 r. dokonując wpłaty składek w dniu 14.11.2012 r.,

-do dnia 16.10.2012 r. za miesiąc wrzesień 2012 r. dokonując wpłaty składek w dniu 14.11.2012 r.

tj. za wykroczenie z art. 122 ust.1 pkt 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2008r. Nr 69, poz. 415 ze zmianami oraz z 2012r. poz. 637) w związku z art. 122 ust.1 pkt 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2008r. Nr 69, poz. 415 ze zmianami oraz z 2012r. poz. 637), art. 107 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2008r. Nr 69, poz. 415 ze zmianami oraz z 2012r. poz. 637).

Na podstawie zgromadzonego i ujawnionego w toku rozprawy głównej materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniach 8, 15 i 22 listopada 2012 roku Państwowa Inspekcja Pracy przeprowadziła kontrolę w firmie (...). K.-S. z siedzibą w W. przy ul. (...) prowadzonej przez K. S. (1). Podczas kontroli ujawniono, iż w okresie czasu od dnia 1 czerwca 2012 roku do dnia 15 listopada 2012 r. K. S. (1) będąc odpowiedzialnym za stan bezpieczeństwa i higieny pracy jako pracodawca dopuściła pracownika W. T. do wykonywania pracy bez orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań do wykonywania pracy na zajmowanym stanowisku obsługa klienta. Kontrola wykazała również, iż K. S. (1) działając jako pracodawca (...) K. S. nie opłaciła w terminie składek na Fundusz Pracy zatrudnionych pracowników, w terminie przewidzianym przepisami prawa tj.: do dnia 17 sierpnia 2012 r. za miesiąc lipiec 2012 r. dokonując wpłaty składek w dniu 14 listopada 2012 r., do dnia 18 września 2012 r. za miesiąc sierpień 2012 r. dokonując wpłaty składek w dniu 14 listopada 2012 r. oraz do dnia 16 października 2012 r. za miesiąc wrzesień 2012 r. dokonując wpłaty składek w dniu 14 listopada 2012 r.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: zeznań świadka T. B. /k. 74-75/, a także protokołu kontroli /k. 5-9/, kserokopii zaświadczenia lekarskiego /k. 10/, kserokopii przelewów /k. 11-13/, kserokopii wydruków ZUS /k. 14-16/.

Obwiniona nie składała wyjaśnień w przedmiotowym postępowaniu. Pomimo prawidłowego zawiadomienia nie stawiła się ona na rozprawie sądowej. W postępowaniu sądowym była ona reprezentowana przez obrońcę z wyboru.

Sąd zważył, co następuje:

Uwzględniając przeprowadzone i ujawnione w sprawie dowody, Sąd uznał, iż potwierdziły one ponad wszelką wątpliwość sprawstwo i winę K. S. (1) w odniesieniu do przypisanych jej czynów.

Sąd, konstruując stan faktyczny, oparł się na materiale dowodowym w postaci zeznań T. B. /k. 74-75/ oraz częściowych zeznań świadka W. T. /k. 92-92v/. Podstawę ustaleń stanowiły także dołączone do akt sprawy źródła pozaosobowe z dokumentów w postaci: protokołu kontroli /k. 5-9/, kserokopii zaświadczenia lekarskiego /k. 10/, kserokopii przelewów /k. 11-13/, kserokopii wydruków ZUS /k. 14-16/.

Analizując zeznania T. B., w kontekście pozostałego zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, zwłaszcza źródeł pozaosobowych z dokumentów, Sąd uznał zeznania świadka za prawdziwe. Z treści jego zeznań wynika, iż w czasie wykonywania obowiązków służbowych inspektora pracy, przeprowadził on kontrolę w firmie obwinionej. Kontrola dotyczyła legalności zatrudnienia. Wykazała ona nieprawidłowości w zakresie obowiązku opłacenia składek na Fundusz Pracy oraz powierzenie pracy bez badań lekarskich. Świadek po przeprowadzeniu kontroli na podstawie uzyskanych dokumentów sporządził z niej protokół oraz wniosek o ukaranie obwinionej. /k. 74-75 zeznania świadka T. B./

Zeznania świadka T. B. należało uznać za logiczne i spójne, odpowiadają zasadom doświadczenia życiowego i korespondują z notoryjnością spraw podobnych. Wskazać należało również, iż świadek ten jest inspektorem pracy zatrudnionym w Państwowej Inspekcji Pracy – Okręgowym Inspektoracie Pracy w W. przy ul. (...), a co za tym idzie osobą zaufania publicznego. Brak było zatem podstaw do uznania, że świadek ten, w celu doprowadzenia do skazania niewinnej osoby, fałszywie oskarżył K. S. (1) o czyny, którego w rzeczywistości w/w nie popełniła.

W postępowaniu sądowym przesłuchano również świadka W. T. / k. 92-92v/, która w okresie od 1 czerwca 2012 roku do 1 maja 2013 roku pracowała w firmie obwinionej. Ustalając stan faktyczny Sąd wziął pod uwagę tylko tą część jej zeznań, w których podała ona okres zatrudnienia w firmie obwinionej. W pozostałym zakresie Sąd pominął jej zeznania. W złożonych zeznaniach świadek nie potrafiła bowiem wskazać, w której przychodni wykonane zostały jej badania lekarskie do pracy. Oceniając pozostałe jej zeznania, Sąd uznał za nieistotną tą część jej zeznań, w których wskazywała ona, iż jej wcześniejsze badania lekarskie zostały uznane za zaginione wraz z pojawieniem się nowej księgowej w firmie. Wskazać należało, iż to zadaniem pracodawcy jest posiadanie dokumentów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, w tym zaświadczeń lekarskich swoich pracowników. Jako nieistotną należało uznać również tą część zeznań W. T., w których podała ona, iż w połowie listopada 2012 roku faktycznie otrzymała ona ponownie od pracodawcy dokumenty do wypełnienia.

Ustalając stan faktyczny w niniejszej sprawie Sąd posłużył się dowodami z dokumentów w postaci: protokołu kontroli /k. 5-9/, kserokopii zaświadczenia lekarskiego /k. 10/, kserokopii przelewów /k. 11-13/, kserokopii wydruków ZUS /k. 14-16/. Dowody te należało uznać za w pełni wiarygodny materiał dowodowy, albowiem zostały one sporządzone zgodnie z przepisami, a żadna ze stron nie kwestionowała przy tym ich zgodności ze stanem faktycznym, zaś Sąd nie znalazł powodów, które podważałyby wiarygodność tych dokumentów.

Z protokołu kontroli /k. 5-9/ przeprowadzonej w dniach 8, 15 i 22 listopada 2012 roku przez inspektora pracy T. B. z Państwowej Inspekcji Pracy – Okręgowego Inspektoratu Pracy w W. przy ul. (...) wynika, iż w firmie (...). K.-S. z siedzibą w W. przy ul. (...) zatrudnionych było 6 osób, w tym 5 osób na podstawie umów cywilnoprawnych oraz jedna osoba – W. T., w ramach stosunku pracy, która zatrudniona była od dnia 1 czerwca 2012 roku na podstawie umowy o pracę zawartej na czas określony do dnia 31 maja 2015 roku w pełnym wymiarze czasu na stanowisku obsługa klienta.

Podczas kontroli przestawiono druki (...) P (...) za miesiące: lipiec 2012 r., sierpień 2012 r. oraz wrzesień 2012 r.. Na podstawie okazanych potwierdzeń przelewów /k. 11-13/, stwierdzono, że pracodawca dokonał następujących wpłat na konto Funduszu Pracy:

- za miesiąc lipiec 2012 r. dokonano wpłaty w kwocie 193,81 zł w dniu 14 listopada 2012 r.,

- za miesiąc sierpień 2012 r. dokonano wpłaty w kwocie 197,81 zł w dniu 14 listopada 2012 r.,

- za miesiąc wrzesień 2012 r. dokonano wpłaty w kwocie 237,05 zł w dniu 14 listopada 2012 r.

Z kserokopii zaświadczenia lekarskiego /k. 10/ wynika, iż dokument ten został wystawiony w dniu 16 listopada 2012 roku. Wynika z niego, iż W. J. – lekarz przeprowadzający badanie profilaktycznie w filii Nr 5 Niepublicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej Spółdzielni Pracy (...). W. Z. przy ul. (...) w W. orzekła, iż W. T. nie posiada przeciwwskazań zdrowotnych do wykonywania pracy na stanowisku obsługi klienta w firmie obwinionej.

Do akt sprawy dołączono również kserokopii wydruków (...) P (...) /k. 14-16/.

Reasumując, Sąd uznał, że obwiniona K. S. (1) będąc odpowiedzialnym za stan bezpieczeństwa i higieny pracy jako pracodawca (...) K. S. z siedzibą w W. przy ul. (...) dopuściła pracownika Panią W. T. do wykonywania pracy w W. w okresie od dnia 01 czerwca 2012 r. do dnia 15 listopada 2012 r. bez orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań do wykonywania pracy na zajmowanym stanowisku pracy, tj. popełnienia wykroczenia z art.283 §1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998r. Nr 21, poz. 94 ze zmianami oraz z 2011r. Nr 232, poz. 1378) w związku z art.229 §4 ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998r. Nr 21, poz. 94 ze zmianami oraz z 2011r. Nr 232, poz. 1378).

Przepis art. 283 § 1 kp stanowi, że karze podlega ten, kto będąc odpowiedzialnym za stan bezpieczeństwa i higieny pracy albo kierując pracownikami lub innymi osobami fizycznymi, nie przestrzega przepisów lub zasad bezpieczeństwa i higieny pracy. Przepis art. 229 § 4 kp stanowi natomiast, że pracodawca nie może dopuścić do pracy pracownika bez aktualnego orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań do pracy na określonym stanowisku. Obwiniona – jako pracodawca i osoba odpowiedzialna – nie dopełniła powyższego obowiązku, dopuszczając pracownika W. T. do pracy bez stosownego orzeczenia lekarskiego, wyczerpując tym samym znamiona wykroczenia z art. 283 § 1 kp. Kwalifikacja prawna czynu opisanego w pkt. 1 wyroku nie budzi żadnych wątpliwości.

Sąd uznał również, iż obwiniona K. S. (1) swoim zachowaniem wypełniła również znamiona wykroczenia z art. 122 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2008r. Nr 69, poz. 415 ze zmianami oraz z 2012r. poz. 637) w związku z art. 122 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2008r. Nr 69, poz. 415 ze zmianami oraz z 2012r. poz. 637), art. 107 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2008r. Nr 69, poz. 415 ze zmianami oraz z 2012r. poz. 637).

Odpowiedzialności wykroczeniowej określonej w art. 122 ust. 1 pkt 1 Ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy podlega ten, kto nie dopełnia obowiązku opłacania składek na Fundusz Pracy lub nie opłaca ich w przewidzianym przepisami terminie. Przewidziana kara grzywny nie niższej niż 3000 zł może być zastosowana również w razie niedotrzymania terminu zapłaty składek na Fundusz Pracy (por. art. 107 powołanej Ustawy).

Zebrany w sprawie materiał dowodowy w postaci kserokopii przelewów /k. 11-13/, kserokopii wydruków ZUS /k. 14-16/, ujawnionych podczas kontroli Państwowej Inspekcji Pracy – Okręgowego Inspektoratu Pracy w W. przy ul. (...) /k. 5-9 protokół kontroli/, wykazał, iż K. S. (1) działając jako pracodawca (...) K. S. z siedzibą w W. przy ul. (...) nie dopełniła obowiązku opłacenia składek na Fundusz Pracy w terminie przewidzianym przepisami prawa tj.:

-do dnia 17 sierpnia 2012 r. za miesiąc lipiec 2012 r. dokonując wpłaty składek w dniu 14 listopada 2012 r.,

-do dnia 18 września 2012 r. za miesiąc sierpień 2012 r. dokonując wpłaty składek w dniu 14 listopada 2012 r.,

-do dnia 16 października 2012 r. za miesiąc wrzesień 2012 r. dokonując wpłaty składek w dniu 14 listopada 2012 r.

Przy wymierzaniu obwinionej kary, Sąd miał na uwadze dyrektywy wskazane w przepisie art. 33 § 1-4 kw oraz art. 9 § 2 kw. Wykroczenie z art. 283 §1 Kodeksu pracy zagrożone jest karą grzywny od 1.000 zł do 30.000 zł, natomiast wykroczenie określone w art. 122 ust. 1 pkt 1 Ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy zagrożone jest karą grzywny nie niższej niż 3.000 zł. Zgodnie z dyspozycją wyrażoną w art. 9 § 2 Kodeksu Wykroczeń, jeżeli jednocześnie orzeka się o ukaraniu za dwa lub więcej wykroczeń, wymierza się łącznie karę w granicach zagrożenia określonych w przepisie przewidującym najsurowszą karę, co nie stoi na przeszkodzie orzeczeniu środków karnych na podstawie innych naruszonych przepisów. Zgodnie z powyższą regułą, Sąd na podstawie art. 122 ust. 1 pkt 1 Ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy przy zastosowaniu art. 9 § 2 kw za te dwa wykroczenia wymierzył obwinionej łączną karę grzywny w wysokości 3.500 zł.

W przekonaniu Sądu orzeczona kara w swojej dolegliwości nie przekracza stopnia winy obwinionej, jest adekwatna do stopnia wymagalności zachowania zgodnego z prawem w odniesieniu do realiów sprawy. Stopień społecznej szkodliwości czynów był znaczny. Mają na to wpływ wartość naruszonego dobra w postaci praw zatrudnionych pracowników.

Mając na uwadze powyższe, Sąd uznał, iż orzeczona wobec obwinionej kara grzywny w dolnym wymiarze 3.500 złotych jest sprawiedliwa. Nie ma potrzeby wymierzania surowszej kary grzywny, a orzeczenie dolegliwej kary finansowej pogorszyłoby sytuację ekonomiczną obwinionej i tym samym jej firmy. Wymierzona kara grzywny będzie również miała pozytywny wpływ na kształtowanie świadomości społecznej oraz będzie stanowiła wystarczający bodziec dla osiągnięcia względem obwinionej pożądanych celów zapobiegawczych oraz wychowawczych.

Mając na uwadze zasady słuszności, w myśl art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 119 kpw, Sąd zwolnił obwinioną z obowiązku zapłaty w całości opłaty oraz kosztów postępowania.

Z tych wszystkich względów orzeczono, jak w sentencji.