Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 marca 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 27 marca 2014r. w Gliwicach

sprawy z powództwa M. W. i A. T.

przeciwko Centrum (...) w R.

o przywrócenie do pracy

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Zabrzu

z dnia 30 sierpnia 2013 r. sygn. akt IV P 315/12

1)  oddala apelację;

2)  zasądza od pozwanego na rzecz każdej z powódek kwotę po 60 zł (sześćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego za II instancję.

(-) SSR (del.) Joanna Smycz (spr.) (-) SSO Małgorzata Andrzejewska (-) SSO Janina Kościelniak

Sędzia Przewodniczący Sędzia

Sygn. akt VIII Pa 13/14

UZASADNIENIE

W pozwie skierowanym przeciwko Centrum (...) w R., powódka M. W. domagała się uznania za bezskuteczne wypowiedzenia stosunku pracy, zobowiązania pozwanego do dalszego zatrudniania powódki do czasu prawomocnego zakończenia postępowania na podstawie art. 4772 § 2 k.p.c. Ostatecznie wskazała, że z uwagi na upływ okresu wypowiedzenia domaga się przywrócenia do pracy na dotychczasowych warunkach. Na uzasadnienie podała, że zatrudniona była u pozwanego od dnia 01 września 2005 roku, na podstawie mianowania, na stanowisku nauczyciela praktycznej nauki zawodu. Zaznaczyła, że przyczyną wypowiedzenia jej stosunku pracy były zmiany organizacyjne polegające na zmniejszeniu liczby oddziałów, a to zmniejszenie liczby godzin w warsztacie fryzjersko-kosmetycznym o 51 godzin tygodniowo. Powódka wskazała, że uważa, iż wytypowanie jej do zwolnienia nie znajdowało uzasadnienia i było sprzeczne z zasadami współżycia społecznego, bowiem spośród pozostałych 7 nauczycieli zatrudnionych na stanowisku nauczycieli praktycznej nauki zawodu wyróżnia ją: staż pracy – 7 lat, stopień awansu zawodowego – nauczyciel mianowany oraz liczne osiągnięcia zawodowe. Zaznaczyła, że wśród nauczycieli praktycznej nauki zawodu pięciu nauczycieli posiada stopień awansu zawodowego nauczyciela kontraktowego i staż ich pracy w P. jest o wiele mniejszy niż powódki, legitymują się oni również mniejszymi osiągnięciami zawodowymi.

Pozwany w odpowiedzi na pozew domagał się oddalenia powództwa w całości oraz o obciążenie powódki kosztami zastępstwa procesowego i oddalenie wniosku z art. 4772 § 2 k.p.c.. Na uzasadnienie podał, że już, z samego uzasadnienia pozwu wynika, że powódka zdawała sobie sprawę, iż podstawą rozwiązania z nią umowy o pracę w trybie art. 20 ust. 1 pkt 2 Karty Nauczyciela są zmiany organizacyjne polegające na zmniejszeniu liczby godzin nauczania w warsztacie fryzjersko-kosmetycznym o 51 godzin tygodniowo. Dlatego uznał, że okolicznością sporną jest sposób wytypowania powódki do zwolnienia spośród innych nauczycieli. Pozwany przyznał, że powódka jest jednym z najdłużej pracujących nauczycieli w warsztacie fryzjersko-kosmetycznym, jednakże pozwany nie ocenia dobrze jej kwalifikacji zawodowych, ani jakości świadczonej przez nią pracy. Zaakcentował, że powódka posiada kwalifikacje do prowadzenia zajęć praktycznych i teoretycznych z kosmetyki, której obok niej uczy jeszcze jeden nauczyciel – M. G. (1). Ma również uprawnienia do prowadzenia zajęć teoretycznych w zawodzie fryzjer. Pozwany podkreślił, że powódka nie posiada uprawnień do prowadzenia zajęć z praktycznej nauki zawodu w zawodzie fryzjer, a pozostałych sześciu nauczycieli zatrudnionych w warsztacie takie kwalifikacje posiada. Zatem pozwany dokonał porównania powódki oraz drugiego nauczyciela prowadzącego zajęcia z kosmetologii, więc M. G. (1), wskazując, że posiada ona licencjat z kosmetologii, a w lipcu 2012 roku będzie broniła pracy magisterskiej z kosmetologii oraz podobnie, jak powódka ma ukończone różne kursy i szkolenia. Podkreślono, że od lipca 2012 roku będzie ona posiadała wyższe kwalifikacje niż powódka. Ponadto pozwany wskazał, że następnym powodem do wytypowania powódki do zwolnienia była, jakość świadczonej przez nią pracy, zaznaczając, że już w 2006 roku dotarła do kierownictwa pozwanego informacja o konflikcie pomiędzy nauczycielami, który został wywołany przez dwie stażystki, z których jedną była powódka. Jednocześnie od początku 2011 roku docierały do kierownika warsztatów K. K. sygnały, że powódka niewłaściwie wykonuje swoje obowiązki oraz nie ma dobrych relacji z uczniami. Ponadto w dniu 14 kwietnia 2011 roku do rąk kierownika wpłynęła petycja uczniów z klasy IV, z której wynikało, że powódka nie cieszy się uznaniem uczniów. Jednocześnie dyrektor pozwanej placówki otrzymał informację, że uczniowie jego szkoły nie chcą chodzić na kursy praktyczne do pozwanej, jeżeli nauczycielem ma być powódka. W takiej sytuacji kierownictwo pozwanego postanowiło przeprowadzić anonimową ankietę na 48 uczniach, której wyniki wykazały, że powódka zajęła przedostatnią pozycję. Dodatkowo pozwany podniósł, że powódka nadużyła zaufania swojego bezpośredniego przełożonego wprowadzając go w błąd, bowiem nie przedstawiła dyplomu ukończenia studiów podyplomowych, które ukończyła 21 października 2010 roku, przedkładając dyplom dopiero w marcu 2012 roku. Okoliczność ta była istotna w ocenie pozwanego, gdyż organizuje on wiele kursów, w ramach, których nie mógł powierzać powódce ich prowadzenia, bowiem nie miał on wiedzy, że posiada kwalifikacje do ich prowadzenia.

W pozwie skierowanym przeciwko Centrum (...) w R., powódka A. T. domagała się uznania za bezskuteczne wypowiedzenia stosunku pracy, zobowiązania pozwanego do dalszego zatrudniania jej do czasu prawomocnego zakończenia postępowania na podstawie art. 4772 § 2 k.p.c. Ostatecznie wskazała, że z uwagi na upływ okresu wypowiedzenia domaga się przywrócenia do pracy na dotychczasowych warunkach. Na uzasadnienie podała, że zatrudniona była u pozwanego od dnia 01 września 2005 roku, na podstawie mianowania, na stanowisku nauczyciela praktycznej nauki zawodu. Wskazała, że posiada stopień awansu zawodowego nauczyciela kontraktowego. Podała, że przyczyną wypowiedzenia jej stosunku pracy były zmiany organizacyjne polegające na zmniejszeniu liczby oddziałów, a to zmniejszenie liczby godzin w warsztacie fryzjersko-kosmetycznym o 51 godzin tygodniowo. Powódka wskazała, również, że w jej ocenie wytypowanie jej do zwolnienia nie znajdowało uzasadnienia i było sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Argumentowała, że spośród pozostałych 7 nauczycieli zatrudnionych na stanowisku nauczycieli praktycznej nauki zawodu wyróżnia ją staż pracy – 7 lat, wykształcenie – Wyższa Szkoła Zawodowa (...) w Ł. o specjalności: technologia preparatów fryzjerskich i fryzjerstwo, Akademia (...) w Ł. specjalizacja: Pedagogika opiekuńczo – Wychowawcza, Akademia (...) w K. specjalizacja pedagogika specjalna – oligofrenopedagogika. Zaznaczyła, że wśród nauczycieli praktycznej nauki zawodu pięciu nauczycieli posiada stopień awansu zawodowego nauczyciela kontraktowego i staż ich pracy w P. jest o wiele mniejszy niż powódki. Legitymują się oni również mniejszymi osiągnięciami zawodowymi oraz niższym wykształceniem. Dodatkowo powódka podkreśliła, że ma liczne osiągnięcia zawodowe w tym była pomysłodawcą wyjść zawodowych w pracowni fryzjersko – kosmetycznej dla lokalnego środowiska (wyjścia do Ośrodków Pomocy (...), Ośrodka Pomocy (...), brała udział w pokazie fryzjerskim firmy (...), organizowała dzień Babci i Dziadka dla seniorów), przygotowywała ulotki promujące placówkę, przygotowywała uczniów do konkursów fryzjerskich, przy czym uczennica przygotowywana przez powódkę do tego konkursu uzyskała I miejsce, uczestniczyła w licznych kursach i szkoleniach, przygotowała egzaminy próbne dla klas (...) była również organizatorką zajęć w ramach (...).

Pozwany w odpowiedzi na pozew domagał się oddalenia powództwa w całości oraz o obciążenie powódki kosztami zastępstwa procesowego i oddalenie wniosku z art. 4772 § 2 k.p.c. Na uzasadnienie podał, że z samego uzasadnienia pozwu wynika, że powódka zdawała sobie sprawę, iż podstawą rozwiązania z nią umowy o pracę w trybie art. 20 ust. 1 pkt 2 Karty Nauczyciela są zmiany organizacyjne polegające na zmniejszeniu liczby godzin nauczania w warsztacie fryzjersko-kosmetycznym o 51 godzin tygodniowo. Dlatego pozwany uznał, że okolicznością sporną jest sposób wytypowania powódki do zwolnienia spośród innych nauczycieli. Pozwany przyznał, że powódka jest jedną z najdłużej pracujących nauczycieli w warsztacie fryzjersko-kosmetycznym, jednakże pozwany nie ocenia dobrze jej kwalifikacji zawodowych, ani jakości świadczonej przez nią pracy. Zaakcentował, że powódka posiada kwalifikacje do prowadzenia zajęć praktycznych z fryzjerstwa, którego obok niej uczy jeszcze czterech nauczycieli – B. K., P. K., E. W., A. W. oraz kierownik warsztatu K. K.. Jednocześnie pozwany podkreślił, że E. W. posiada stopień mgr inż. chemii i w ramach zajęć praktycznych z fryzjerstwa prowadzi wąski dział – pracownię materiałów fryzjerskich, a także na podstawie innych posiadanych kwalifikacji prowadzi inne zajęcia. Wobec tego pozwany typując pracowników do zwolnienia powódkę porównał do trzech nauczycieli to jest B. K., P. K., A. W. zaznaczając, że każda z tych nauczycielek posiada tytuł mistrza w zawodzie fryzjer, a ten tytuł, w związku ze specyficzną działalnością, jaką prowadzi pozwany jest dla niego najbardziej istotny. Powódka natomiast nie posiadała takiego tytułu, a posiadane przez powódkę wykształcenie pedagogiczne z punktu widzenia działalności pozwanego mają niewielkie zastosowanie w nauczanych przedmiotach. Dodatkowo pozwany zatrudnia również innych nauczycieli, którzy posiadają kwalifikacje oligofrenopedagoga, a to M. P. i T. G., dlatego również ten kierunek wykształcenia powódki nie jest niezbędny pozwanemu, który prowadzi również zajęcia praktyczne dla kilku uczniów szkoły specjalnej. Jednocześnie pozwany odnosząc się do argumentacji powódki wskazał, że pomysł wyjść z usługami fryzjerskimi na zewnątrz, jak i ich zorganizowanie przygotował kierownik warsztatu, a powódka sporadycznie uczestniczyła w tych zajęciach. Odnosząc się do udziału powódki w pokazie firmy (...) wskazał, że miał on miejsce w 2005 roku, a więc przed zatrudnieniem powódki. Organizacja dnia Babci i Dziadka miała miejsce tylko raz w styczniu 2012 roku dla 6 osób, a powódka podjęła się realizacji tego projektu, bowiem chciała się wykazać w kontekście zastrzeżeń zgłaszanych do jej pracy. Pozwany wskazał również, że w ramach promocji P. powódka wykonała ulotki i to już po tym, jak Związek (...) powiadomił ją o zamiarze jej zwolnienia. Ulotki zostały wydrukowane i zalegają w pokoju nauczycielskim. Ustosunkowując się do argumentów związanych z przygotowywaniem uczniów do konkursu pozwany wskazał, że w konkursie tym brało udział wielu uczniów, którzy byli przygotowywani przez zespół nauczycieli, a powódka nie przygotowywała uczennicy na terenie (...), zatem zakwestionował prowadzenie przez nią takich przygotowań. Również wskazano, że egzaminy próbne i ich przygotowanie prowadzą wszyscy nauczyciele, którzy uczą w klasach programowo najwyższych i są one uwzględnianie w programie tematów nauczania zajęć praktycznych oraz odbywają się w czasie przeznaczonym na tą naukę, dlatego nie stanowi to osiągnięcia zawodowego. Jednocześnie pozwany wskazał, że powódka brała udział w niektórych działaniach na rzecz środowiska lokalnego, jednak jej zaangażowanie zostało określone, jako znikome. Konkludując pozwany wskazał, że powódka, jako nauczyciel praktycznej nauki zawodu nie posiada tak bogatego doświadczenia zawodowego, jak inni nauczyciele prowadzący zajęcia takie, jak ona, wskazał, że inni nauczyciele posiadają doświadczenie między innymi w pracy w charakterze fryzjera w różnych zakładach pracy. Dodatkowo pozwany podał, że już w 2006 roku dotarła do kierownictwa placówki informacja o niewłaściwym prowadzeniu przez powódkę zajęć, zresztą w całym okresie zatrudnienia powódki wpływały skargi związane z niewłaściwą pracą powódki. Potwierdzeniem tych okoliczności jest miedzy innymi petycja uczniów, z której wynikało, że powódka nie realizuje programu nauczania we właściwej kolejności oraz niestosownie odnosi się do uczniów. Dodatkowo powódce zarzucono dezorganizację pracy innych nauczycieli oraz krytykę grona pedagogicznego w obecności uczniów. W takiej sytuacji kierownictwo pozwanego postanowiło przeprowadzić anonimową ankietę na 48 uczniach, której wyniki wykazały, że powódka zajęła ostatnią pozycję. Jednocześnie pozwany podniósł, że powódka nadużyła zaufania swojego bezpośredniego przełożonego wprowadzając go w błąd, bowiem nie przedstawiła dyplomu ukończenia studiów podyplomowych, które ukończyła 21 października 2010 roku, przedkładając dyplom dopiero w styczniu 2012 roku. Okoliczność ta była istotna w ocenie pozwanego gdyż organizuje on wiele kursów, w ramach, których nie mógł powierzać powódce ich prowadzenia, bowiem nie miał on wiedzy, że posiada kwalifikacje do ich prowadzenia.

Postanowieniem z dnia 09 lipca 2012 roku Sąd Rejonowy w Zabrzu na podstawie art. 219 k.p.c. połączył sprawę z powództwa A. T. do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia ze sprawą z powództwa M. W. przeciwko Centrum (...) zawodowego w R. i prowadził je dalej pod sygnaturą IV P 315/12.

Wyrokiem z dnia 30 sierpnia 2013., Sąd Rejonowy Wydział IV Pracy w Z. (sygn. VI P 315/12) przywrócił powódki M. W. i A. T. do pracy w pozwanym Centrum (...) zawodowego w R., na dotychczasowych warunkach, oddalając wnioski o nałożenie na pozwanego obowiązku zatrudnienia powódek do czasu prawomocnego rozpoznania sprawy. Nadto zasądził od pozwanego na rzecz powódek po 60 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego oraz nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwoty 1.986 zł i 1.574 zł tytułem opłat od pozwów od obowiązku uiszczenia których powódki były zwolnione.

Rozstrzygnięcie to Sąd Rejonowy wydał w oparciu o następujący stan faktyczny:

W roku szkolnym 2011/2012 w Centrum (...) w R. na stanowiskach nauczycieli zajęć praktycznych w warsztacie fryzjersko – kosmetycznym zatrudnionych było 8 nauczycieli, a to M. W., M. G. (1), K. K., P. K., B. K., A. W., E. W. oraz A. T..

Sąd Rejonowy ustalił, że powódka M. W. zatrudniona była u pozwanego na stanowisku nauczyciela zajęć praktycznych, świadcząc pracę od dnia 01 września 2005 roku początkowo na podstawie umowy o pracę na czas określony do dnia 31 sierpnia 2007 roku, następnie od dnia 17 września 2007 roku do 20 czerwca 2008 roku, a następnie od dnia 01 września 2008 roku na podstawie umowy na czas nieokreślony na stanowisku nauczyciela zajęć praktycznych, nauczyciel kontraktowy. W dniu 01 października 2011 roku stosunek pracy powódki przekształcił się w stosunek pracy na podstawie mianowania. Powódka prowadziła zajęcia w ramach warsztatu fryzjersko – kosmetycznego w pracowni stylizacji.

Powódka w dniu 19 maja 2005 roku ukończyła Medyczne Studium Zawodowe w R. uzyskując tytuł zawodowy technika usług kosmetycznych. W 2009 roku ukończyła studia licencjackie w (...) Wyższej Szkole Zawodowej w K. na Wydziale Humanistyki i (...) na kierunku Kosmetologii. Ukończyła również studia podyplomowe w Wyższej Szkole Zawodowej (...) w Ł. na Wydziale Chemii Stosowanej w 2010 roku w zakresie technologii preparatów fryzjerskich i fryzjerstwa. Dodatkowo w grudnia 2010 roku ukończyła studia na (...) Wyższej Szkole Handlowej im. (...) w K., Wydziale (...) i (...) na kierunku Turystyka i Rekreacja uzyskując tytuł magistra. W październiku 2009 roku uzyskała nagrodę (...) Centrum (...) zawodowego wobec uznania jej osiągnięć i zaangażowania w pracę z młodzieżą Centrum. Dodatkowo powódka ukończyła wiele kursów i uzyskiwała certyfikaty z odbytych wielu szkoleń z zakresu wykonywania zabiegów kosmetycznych, pielęgnacyjnych i wizażu, oraz zastosowania poszczególnych kosmetyków.

Ustalono, że M. G. (1), która również prowadziła zajęcia w ramach pracowni stylizacji w warsztatach fryzjersko – kosmetycznych u strony pozwanej zatrudniona była na stanowisku nauczyciela zajęć praktycznych od dnia 01 września 2008 roku, początkowo na umowie na czas określony do dnia 31 sierpnia 2009 roku. Następnie również na umowie na czas określony od dnia 01 września 2009 roku do dnia 31 sierpnia 2010 roku. Dnia 12 luty 2010 roku uzyskała stopień awansu zawodowego nauczyciela kontraktowego i od dnia 01 września 2010 roku zatrudniona została u pozwanego ponownie na umowie na czas określony do dnia 31 sierpnia 2011 roku na stanowisku nauczyciela zajęć praktycznych – kontraktowy. Kolejna umowa o pracę zawarta została miedzy stronami w dniu 01 września 2011 roku do dnia 31 sierpnia 2012 roku, przy czym aneksem nr (...) z dnia 12 stycznia 2012 roku strony postanowiły zmienić tę umowę w ten sposób, że ustaliły, iż zawarta ona została na czas nieokreślony.

M. G. (2) ukończyła Szkołę Policealną nr 1 w R. uzyskując w dniu 21 czerwca 2006 roku tytuł zawodowy technika usług kosmetycznych. W 2009 roku ukończyła studia licencjackie na Wydziale (...) i (...) Wyższej Szkoły Handlowej im. (...) w K. na kierunku kosmetologia. W dniu 16 lipca 2012 roku M. G. (1) ukończyła studia na Uniwersytecie J. w K., Wydziale Farmacji na kierunku kosmetologii uzyskując tytuł magistra. Dodatkowo ukończyła wiele kursów i uzyskiwała certyfikaty z odbytych szkoleń z zakresu wykonywania zabiegów kosmetycznych, pielęgnacyjnych i wizażu, oraz zastosowania poszczególnych kosmetyków.

Sąd I instancji ustalił, że powódka A. T. zatrudniona była u pozwanego na stanowisku nauczyciela zajęć praktycznych od dnia 01 września 2005 roku, początkowo na podstawie umowy na czas określony do dnia 31 sierpnia 2006 roku. Następnie ponownie została zatrudniona z dniem 01 września 2006 roku na podstawie umowy na czas określony do dnia 31 sierpnia 2007 roku. Z dniem 01 września 2006 roku uzyskała stopień awansu nauczyciela kontraktowego. W dniu 31 sierpnia 2007 roku powódka zawarła umowę o pracę na czas nieokreślony. W 2007 roku ukończyła Akademię (...) im. Komisji Edukacji Narodowej w K., Wydział Pedagogiczny na kierunku pedagogika w kierunku pedagogika specjalna – specjalizacja: oligofrenopedagogika uzyskując tytuł licencjata. Od dnia 01 września 2008 roku rozpoczęła staż na nauczyciela kontraktowego. W roku 2009 powódka ukończyła studia magisterskie na Akademii (...) w Ł., Wydział Humanistyczny, na kierunku: pedagogika, w specjalności pedagogika opiekuńczo – wychowawcza. W 2010 roku powódka ukończyła studia podyplomowe w Wyższej Szkole Zawodowej (...) w Ł., Wydział Chemii Stosowanej w zakresie technologii preparatów fryzjerskich i fryzjerstwa, świadectwo ukończenia tych studiów powódka przedstawiła pozwanemu w dniu 27 stycznia 2012 roku. Decyzją Okręgowej Komisji Egzaminacyjnej w J. z dnia 12 kwietnia 2011 roku powódka została wpisana do ewidencji egzaminatorów do przeprowadzania egzaminu zawodowego w zawodzie fryzjer. A. T. posiadała również od 1999 roku tytuł czeladnika w rzemiośle fryzjer, od 2002 roku tytuł zawodowy technika usług fryzjerskich, a od 2004 roku tytuł zawodowy terapeuty zajęciowego.

Od dnia 23 lutego 2011 roku powódka korzystała przez okres 20 tygodni z urlopu macierzyńskiego, a następnie z dodatkowego urlopu macierzyńskiego oraz urlopu wypoczynkowego do dnia 20 września 2011 roku.

Ustalono, że A. W. zatrudniona została u strony pozwanej na stanowisku nauczyciela praktycznej nauki zawodu w zawodzie fryzjer na podstawie umowy z dnia 31 sierpnia 2007 roku do dnia 31 sierpnia 2008 roku. W dniu 01 września 2008 roku uzyskała stopień awansu nauczyciela kontraktowego i z tą datą podpisała kolejną umowę o pracę z pozwanym na czas określony do dnia 31 sierpnia 2010 roku. W 2010 roku ukończyła Niepubliczne Uzupełniające Liceum Ogólnokształcące dla Dorosłych w C.. Z dniem 01 września 2010 roku została zatrudniona na podstawie umowy na czas nieokreślony. Z dniem 01 września 2010 roku rozpoczęła staż na nauczyciela mianowanego. Również w 2010 roku A. W. zdała egzamin maturalny, a w dniu 17 marca 2007 roku uzyskała tytuł zawodowy mistrza w zawodzie fryzjer.

E. W. zatrudniona została u strony pozwanej w dniu 01 września 2006 roku na stanowisku nauczyciela kontraktowego - nauczyciela przedmiotów zawodowych na podstawie umowy na czas określony do dnia 31 sierpnia 2007 roku. Następnie umową z dnia 31 sierpnia 2007 zatrudniona została na czas nieokreślony. W 2010 roku ukończyła studia podyplomowe na Politechnice (...), Wydziale M. – Fizycznym na kierunku nauczanie informatyki w szkołach. Od nie 19 marca 2010 roku do dnia 05 sierpnia 2010 roku przebywała na urlopie macierzyńskim, a następnie dodatkowym urlopie macierzyńskim i urlopie wypoczynkowym do dnia 14 października 2010 roku. W dniu 06 września 2011 roku E. W. uzyskała stopień awansu zawodowego nauczyciela mianowanego, zatem jej stosunek pracy w dniu 01 października 2011 roku przekształcił się w stosunek pracy nawiązany na podstawie mianowania. W zakresie posiadanych kwalifikacji i wykształcenia E. W. dodatkowo, w lipcu 2003 roku ukończyła studia magisterskie na Politechnice (...) na kierunku chemia w specjalności technologii chemicznej nieorganicznej i elektrochemii uzyskując tytuł magistra inżyniera.

Dalej ustalono, że P. K. zatrudniona została u strony pozwanej w dniu 01 września 2006 roku na podstawie umowy o pracę na czas określony do dnia 31 sierpnia 2007 roku na stanowisku nauczyciela praktycznej nauki zawodu. Dodatkowo w dniu 05 marca 2007 roku zawarła z pozwanym umowę o pracę na czas określony do dnia 19 marca 2007 roku, wymiarze czasu pracy ½ etatu na stanowisku obsługi technicznej egzaminu państwowego w ramach projektu „Twój image -Twój sukces” i ponownie w dniu 13 sierpnia 2007 roku zawarta została taką samą umowę na okres do dnia 27 sierpnia 2007 roku. Z dniem 03 września 2007 roku P. K. uzyskała stopień awansu zawodowego nauczyciela kontraktowego, a pozwany zawarł z nią umowę o pracę na czas nieokreślony. W dniu 16 grudnia 2009 roku P. K. uzyskała tytuł mistrza w zawodzie fryzjer. Decyzją Okręgowej Komisji Egzaminacyjnej w J. z dnia 12 kwietnia 2011 roku została wpisana do ewidencji egzaminatorów do przeprowadzania egzaminu zawodowego w zawodzi fryzjer. W dniu 14 października 2011 roku została nagrodzona nagrodą (...) Centrum (...) wobec uznania jej osiągnięć oraz zaangażowania w pracy z młodzieżą Centrum. W dniu 07 sierpnia 2012 roku P. K. uzyskała stopień awansu zawodowego nauczyciela kontraktowego, a jej stosunek pracy w dniu 01 października 2012 roku przekształcił się w stosunek pracy nawiązany na podstawie mianowania. P. K. w kwietniu 2005 roku zdobyła wykształcenie średnie uzyskując zawód technika usług fryzjerskich.

Ustalono, także że B. K. zatrudniona została u strony pozwanej w dniu 01 września 2008 roku na czas określony do dnia 31 sierpnia 2009 roku na stanowisku nauczyciela zajęć praktycznych. Ponownie w dniu 01 września 2009 roku zawarła z pozwanym umowę o pracę na czas określony do dnia 31 sierpnia 2010 roku, na tym samym stanowisku pracy, co poprzednio. W dniu 16 grudnia 2009 roku uzyskała tytuł zawodowy mistrza w zawodzie fryzjer. W dniu 12 lutego 2010 roku B. K. uzyskała stopień awansu zawodowego nauczyciela kontraktowego. Z dniem 01 września 2010 roku ponownie zawarła z pozwanym umowę o pracę na czas określony do dnia 31 sierpnia 2011 roku na stanowisku nauczyciela kontraktowego praktycznej nauki zawodu. Z kolei umową z dnia 01 września 2011 roku strony nawiązały stosunek pracy na czas nieokreślony. W dniu 05 stycznia 2012 roku strony zawarły umowę o pracę na czas określony do dnia 31 sierpnia 2012 roku na 1/8 etatu na stanowisku magazyniera. B. K. w dniu 31 sierpnia 2007 roku zdała egzamin potwierdzający kwalifikacje w zawodzie technika usług kosmetycznych. W dniu 09 czerwca 2005 roku zdała również egzamin z przygotowania zawodowego w zawodzie technik usług fryzjerskich. W dniu 26 sierpnia 2002 roku uzyskała tytuł czeladnika z rzemiośle fryzjerstwo.

Nadto ustalono, że K. K. zatrudniona została w pozwanej placówce w dniu 01 września 2003 do dnia 01 września 2005 roku na podstawie umów na czas określony, jako nauczyciel kontraktowy zajęć teoretycznych, a od dnia 01 września 2004 roku na stanowisku nauczyciela zajęć praktycznych. W maju 2004 roku uzyskała tytuł czeladnika w zawodzie fryzjer. Następnie w dniu 16 marca 2005 roku uzyskała tytuł mistrza w zawodzie fryzjer. Od dnia 01 września 2005 roku K. K. zatrudniona była u pozwanego na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony, jako nauczyciel zajęć praktycznych. Podjęła również zatrudnienie u strony pozwanej w okresie od 01 listopada 2005 roku do 30 czerwca 2006 roku, w wymiarze czasu pracy ½ etatu, jako lider projektu „Przez K. do Europy”. W dniu 25 lipca 2006 roku uzyskała stopień awansu zawodowego nauczyciela mianowanego. Z dniem 01 września 2006 roku dyrektor pozwanego powierzył K. K. funkcję kierownika pracowni fryzjersko-kosmetycznej. Decyzją Okręgowej Komisji Egzaminacyjnej w J. z dnia 20 lutego 2006 roku K. K. wpisana została do ewidencji egzaminatorów uprawnionych do przeprowadzania egzaminu zawodowego w zawodzie sprzedawca. Kolejną decyzją Okręgowej Komisji Egzaminacyjnej w J. z dnia 14 czerwca 2007 roku wpisana została do ewidencji egzaminatorów do przeprowadzania egzaminów zawodowych w zawodzie technik usług fryzjerskich. Z dniem 20 sierpnia 2008 roku stosunek pracy K. K. przekształcił się w stosunek pracy nawiązany na podstawie mianowania. W kolejnych umowach o pracę zwartych pomiędzy pozwanym a K. K. na okresy: od dnia 04 stycznia 2010 roku do 31 stycznia 2010 roku oraz od 01 kwietnia 2010 roku do 30 kwietnia 2010 roku, od 01 lipca 2010 roku do 31 lipca 2010 roku oraz od 01 września 2010 roku do 30 września 2010 roku, jak również w okresie od dnia 01 grudnia 2010 roku do 31 grudnia 2010 roku, 01 marca 2011 roku do 31 marca 2011 roku strony określiły rodzaj wykonywanej przez nią pracy, jako specjalista do spraw dydaktyki w ramach projektu (...). W dniu 16 grudnia 2010 roku K. K. uzyskała akt nadania stopnia awansu zawodowego nauczyciela dyplomowanego.

Decyzją z dnia 12 kwietnia 2011 roku Okręgowa Komisja Egzaminacyjna w J. wpisała K. K. do ewidencji egzaminatorów do przeprowadzania egzaminu zawodowego w zawodzie fryzjer. Od dnia 21 grudnia 2011 roku K. K. korzystała z urlopu macierzyńskiego w wymiarze 20 tygodni, a następnie do dnia 05 czerwca 2012 roku z dodatkowego urlopu macierzyńskiego.

W strukturze organizacyjnej Centrum (...) utworzone zostały warsztaty w ramach, których prowadzono kształcenie praktyczne i zawodowe. Warsztat nr 4 to warsztat fryzjersko – kosmetyczny, który dzielił się pracownie, w ramach, których były prowadzone zajęcia praktyczne z konkretnych przedmiotów. Prowadzone były zajęcia w ramach pracowni materiałów fryzjerskich, pracowni stylizacji, technologii fryzjerskich oraz komputerowego projektowania fryzur. Zajęcia teoretyczne z tych przedmiotów prowadzone były w szkołach macierzystych kierujących uczniów do pozwanego na zajęcia praktyczne. Organizowane były również zajęcia w zakresie techniki usług kosmetycznych, przy czym zajęcia te prowadzone były dla dorosłych. /dowód: zeznania świadka K. K. k. 139v,

W dalszej kolejności Sąd I instancji ustalił, że powódka M. T. prowadziła zajęcia z technologii fryzjerstwa. W roku 2011/2012 zajęcia z technologii fryzjerstwa prowadziły jeszcze K. K., B. K., A. W. oraz P. K.. W roku szkolnym 2011/2012 zajęcia z technologii fryzjerstwa prowadzone były w klasie pierwszej 3 godziny tygodniowo dla oddziału, a w klasie drugiej 4 godziny tygodniowo. Natomiast w roku szkolnym 2012/2013 przewidziano, że w klasie pierwszej nie będą prowadzone zajęcia z technologii fryzjerstwa, natomiast w klasie drugiej przewidziano po 4 godziny tygodniowo dla oddziału.

Natomiast E. W. prowadziła zajęcia z projektowania komputerowego fryzur oraz pracowni materiałoznawstwa.

Powódka M. W. prowadziła zajęcia ze stylizacji oraz miała dodatkowe godziny w pracowni technologii fryzjerstwa w wymiarze, w jakim posiadała do tego kwalifikacje to jest 3 godzin tygodniowo, przy czym nie posiadała ona przygotowania zawodowego do prowadzenia zajęć technicznych z technologii fryzjerstwa.

Zajęcia w pracowni stylizacji prowadziła również M. G. (1), która uczyła techniki usług kosmetycznych w ramach szkoły dla dorosłych.

W roku szkolnym 2012/2013 zmieniła się podstawa programowa w przedmiocie stylizacji poprzez zmianę tematów oraz ilości godzin nauczania. W roku szkolnym 2011/2012 w pracowni stylizacji prowadzone były zajęcia w wymiarze 4 godzin tygodniowo w pierwszej klasie dla oddziału i w klasie drugiej również 4 godziny tygodniowo dla oddziału. Natomiast w roku szkolnym 2012/2013 to zajęcia ze stylizacji nie były przewidziane w klasie pierwszej, a w klasie drugiej, w arkuszu organizacyjnym uwzględniono 4 godziny zajęć tygodniowo dla oddziału.

Powódka M. W. prowadziła również zajęcia w pracowni technologii fryzjerstwa, przy czym nie posiadała ona kwalifikacji do prowadzenia zajęć z praktycznej nauki zawodu w zawodzie fryzjer. Przydzielenie jej godzin w tej pracowni było decyzją kierownika warsztatu. Uczyła w ramach tej pracowni działu pielęgnacji. W 2011 roku uczennice powódki M. W. uczęszczające na jej zajęcia w pracowni technologii fryzjerstwa z klasy 4, które musiały odbyć zajęcia ze specjalizacji w zakresie fryzjerstwa wystosowały petycję do (...) Centrum (...) wskazując, że powódka nie była w stanie sprawdzić ich prac i musiały robić to sobie wzajemnie, wnosiły o zmianę nauczyciela z tego przedmiotu. Pomysł napisania petycji został uczennicom podsunięty przez kierownika warsztatu K. K., która wskazała, że jeżeli nie będzie pisemnej petycji, to nie będzie mogła wpłynąć na zmianę nauczyciela. Uczennice nie chciały, wówczas, aby nauczyciel, który specjalizuje się w kosmetologii uczył ich fryzjerstwa. M. W. przekazywała im, bowiem jedynie teorię, nie miała natomiast uprawnień do sprawdzenia ich prac. Treść tej petycji nie została przekazana do wiedzy M. W., nie została ona również w jakikolwiek sposób omówiona z powódką przez stronę pozwaną.

Sąd Rejonowy ustalił, że u pozwanego w każdym roku szkolnym przeprowadzanie były anonimowe ankiety wśród uczniów związane z oceną każdego z nauczycieli prowadzących zajęcia. Takie ankiety przeprowadzone zostały również na przełomie 2011/2012 roku w grupie 48 uczniów. Z analizy ankiet sporządzonej przez pozwanego składającej się z „sumarycznego zestawienia odpowiedzi uczniów na podstawie anonimowej ankiety dotyczącej monitorowania nauczyciela oraz jakości programu nauczania” wynikało, że uczniowie najlepiej ocenili pracę A. W., która uzyskała średnią punktów oceny programu zajęć praktycznych 87 oraz zajęć praktycznych 89. P. K. uzyskała odpowiednio średnie: 86, 88 punktów, M. G. (1) odpowiednio: 86 i 87 punktów, E. W. 76 i 82 punktów, B. K. 77 i 77 punktów, M. W. 74 i 73 oraz A. T. 65 oraz 66 punktów. Ankiety prowadzone wśród uczniów, ich wyniki nigdy nie były przez pozwanego indywidualnie omawiane z nauczycielami.

W roku szkolnym 2012 (...) w arkuszu organizacyjnym wskazano, że w warsztacie fryzjersko - kosmetycznym odbywać się będzie ogólnie 131,4 h zajęć praktycznych tygodniowo, było to o 51 h mniej niż w roku szkolnym 2011/2012 i okoliczność ta implikowała konieczność zwolnienia dwóch nauczycieli prowadzących zajęcia w ramach tego warsztatu. Dodatkowo w roku szkolnym 2011/2012 prowadzone były zajęcia w 18 oddziałach, natomiast w roku 2012/2013 pozostało jedynie 13 oddziałów.

W związku z koniecznością zmniejszenia liczby oddziałów w roku szkolnym 2012/2013 Dyrekcja pozwanego podjęła decyzję o ograniczenia zatrudnienia w warsztacie fryzjersko – kosmetycznym o 2 etaty nauczycielskie. U strony pozwanej nie obowiązywały żadne wewnętrzne akty, podane do wiadomości nauczycieli określające kryteria doboru nauczycieli do zwolnienia w razie zaistnienia konieczności ograniczenia zatrudnienia. Pozwany również, wobec konieczności ograniczenia liczby zatrudnionych nauczycieli w roku szkolnym 2012/2013 nie sporządził żadnego regulaminu w tym zakresie. Decyzję o doborze powódek podjął w zasadzie sam dyrektor pozwanego, nie konsultując jej, ani z kierownikiem warsztatów fryzjersko – kosmetycznych ani z samymi nauczycielami.

Sąd I instancji ustalił, że pozwany przed wręczeniem powódce M. W. wypowiedzenia umowy o pracę poinformował Związek (...) oraz (...)Solidarność (...) w R. o zamiarze wypowiedzenia jej umowy o pracę na podstawie mianowania. Związek (...) w dniu 10 maja 2012 roku wniósł zastrzeżenia, co do zamiaru wypowiedzenia M. W. umowy o pracę prosząc o ponowne rozpatrzenia sprawy.

Pozwany przed wręczeniem powódce A. T. wypowiedzenia umowy o pracę także poinformował Związek (...) oraz (...)Solidarność (...) w R. o zamiarze wypowiedzenia jej umowy o pracę na czas nieokreślony. Związek (...) w dniu 18 maja 2012 roku wniósł zastrzeżenia, co do zamiaru wypowiedzenia A. T. umowy o pracę, prosząc o ponowne rozpatrzenia sprawy.

W dniu 10 maja 2012 roku Dyrektor pozwanego w godzinach popołudniowych wręczył powódce M. W. wypowiedzenie umowy o pracę. Jako przyczynę wypowiedzenia wskazano zmiany organizacyjne powodujące zmniejszenie liczby oddziałów w placówce (liczba godzin, przypadająca dla nauczycieli zatrudnionych w warsztacie fryzjersko - kosmetycznym w roku szkolnym 2011 w wysokości 182,4, w roku szkolnym 2012/2013 uległa zmniejszeniu do 131,4 czyli o 51 godzin tygodniowo) uniemożliwiające dalsze zatrudnienie powódki w pełnym wymiarze zajęć.

Dyrektor wręczając powódce M. W. wypowiedzenie umowy o pracę nie wyjaśnił jej przyczyn podjęcia decyzji o wytypowaniu jej spośród grona pedagogicznego świadczącego pracę w ramach warsztatu fryzjersko – kosmetycznego. Oświadczył jedynie, że powódka jest jego najsłabszym ogniwem oraz, że na kogoś musiało wypaść.

Nadto w dniu 24 maja 2012 roku wicedyrektor pozwanego J. D. wręczył powódce A. T. wypowiedzenie umowy o pracę. Jako przyczynę wypowiedzenia wskazano zmiany organizacyjne powodujące zmniejszenie liczby oddziałów w placówce (liczba godzin, przypadająca dla nauczycieli zatrudnionych w warsztacie fryzjersko - kosmetycznym w roku szkolnym 2011 w wysokości 182,4, w roku szkolnym 2012/2013 uległa zmniejszeniu, do 131,4, czyli o 51 godzin tygodniowo) uniemożliwiające dalsze zatrudnienie powódki w pełnym wymiarze zajęć.

Wręczając powódce A. T. wypowiedzenie wicedyrektor wyraził zdziwienie, że to ona została wytypowana do zwolnienia, nie wyjaśnił jej jednak kryteriów, według których została wytypowana do zwolnienia.

Zdaniem Sądu Rejonowego, pozostałe okoliczności, których istnienia próbowała dowodzić strona pozwana nie miały znaczenia dla ustaleń faktycznych poczynionych w sprawie, bowiem okoliczności te nie były wyjaśniane powódkom, nie były z nimi omawiane, a dodatkowo nie zostały wskazane w wypowiedzeniu wręczonym powódkom, ani ustnie im przytoczone.

Sąd I instancji nie dał wiary zeznaniom pozwanego, w których wskazywał on na zastosowane kryteria doboru nauczycieli do zwolnienia. Pozwany wykazywał, że dokonał przeglądu akt osobowych, zapoznał się z wykształceniem oraz doświadczeniem zawodowym nauczycieli. Nie bez znaczenia zgodnie, z zeznaniami pozwanego pozostawała ocena pracy nauczycieli dokonana przez niego. Przy czym z dowodów zgromadzonych w aktach sprawy wynika, że powódka M. W. w dniu wręczenia jej wypowiedzenia umowy o pracę legitymowała się wyższymi kwalifikacjami w stosunku do M. G. (1) prowadzącej zajęcia w tej samej pracowni, co powódka. Ponadto powódka zatrudniona była na podstawie mianowania oraz posiadała dłuższy staż pracy u pozwanego.

Podobnie powódka A. T. posiadała wyże kwalifikacje niż trzy nauczycielki uczące w tej samej pracowni i również posiadła dłuższy staż pracy. Powódka istotnie nie uzyskała tytułu mistrza w zawodzie, jednakże nigdy pozwany nie wymagał od niej poosiadania takiego tytułu. Wobec powyższego Sąd Rejonowy nie uznał, że dyrektor pozwanego istotnie kierował się wskazanymi przez siebie kryteriami doboru nauczycieli do zwolnienia. W ocenie Sądu merytorycznego o doborze nauczycieli do zwolnienia przesądziła subiektywna ocena dyrektora, która nie była poprzedzona wnikliwą analizą i nie opierała się na obiektywnych kryteriach.

Sąd I instancji nie dał również wiary zeznaniom K. K. w zakresie, w którym wskazała, że nie wpływała na uczennice, aby podpisały petycję dotyczącą złej oceny pracy M. W. w zakresie prowadzonych przez nią zajęć w pracowni technologii fryzjerstwa. Jak wynika, bowiem z zeznań świadków D. G. i J. P., które Sąd Rejonowy uznał za wiarygodne, to w istocie ona poleciła uczennicom sporządzenie pisemnego wniosku w tym zakresie, wskazując, że bez niego nie będzie w stanie wpłynąć na zmianę nauczyciela. Sama powódka wskazała zresztą, że źle czuła się prowadząc te zajęcia, mając na uwadze, że nie posiadała do tego uprawnień i wykształcenia oraz kwalifikacji, lecz konieczność ich prowadzenia przez powódkę wynikała z polecenia kierownika warsztatu.

Również przedstawiona przez stronę pozwaną analiza wyników ankiety nie może zostać poddana ocenie, bowiem ankieta ta została przeprowadzona wśród 48 uczniów uczących się w warsztacie fryzjersko – kosmetycznym. Tymczasem z zaświadczenia przedłożonego przez pozwanego wynika, że w okresie, w którym ankieta ta była przeprowadzana z w warsztacie tym kształciło się 214 uczniów, przy czym pozwany nie wskazał kryteriów doboru uczniów do przeprowadzonej ankiety. Dlatego trudno uznać wyniki tej ankiety, jako reprezentatywne. Niemniej jednak, nie bez znaczenia dla oceny tego dowodu pozostawała okoliczność, że pracodawca nigdy nie omawiał owych ankiet z nauczycielami. Zatem nawet, jeśli uczniowie zgłaszali jakieś zastrzeżenia w stosunku do pracy nauczycieli, to i tak pozostawało to bez wpływu na prowadzone przez nich zajęcia, bowiem nie wiedzieli oni o ewentualnie popełnianych błędach. Dodatkowo należy wskazać, że pozwany nie przedstawił wyników poprzednio prowadzonych ankiet, co również powoduje zmniejszenie waloru wiarygodności przedłożonych, nie samych ankiet, którymi Sąd nie dysponował, tylko zbiorczego zestawienia wyników ankiet z przełomu 2011/2012 roku, sporządzonego przez stronę pozwaną.

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd Rejonowy poczynił następujące rozważania:

W pierwszej kolejności Sąd I instancji zważył, iż przyczyna wypowiedzenia powódkom umowy o pracę, co wynika z zebranego materiału dowodowego była rzeczywista. W istocie doszło do zmniejszenia liczby oddziałów u pozwanego, co z kolei determinowało konieczność ograniczenia liczby zatrudnionych tam nauczycieli, czego zresztą powódki w toku postępowania nie kwestionowały.

Zgodnie z treścią art. 20 ustawy Karta Nauczyciela z dnia 26 stycznia 1982 roku (Dz. U z 2006 r., nr 97, poz. 674 ze zm.) dyrektor szkoły w razie: całkowitej likwidacji szkoły rozwiązuje z nauczycielem stosunek pracy (pkt 1), częściowej likwidacji szkoły albo w razie zmian organizacyjnych powodujących zmniejszenie liczby oddziałów w szkole lub zmian planu nauczania uniemożliwiających dalsze zatrudnianie nauczyciela w pełnym wymiarze zajęć rozwiązuje z nim stosunek pracy lub, na wniosek nauczyciela, przenosi go w stan nieczynny. Nauczyciel zatrudniony na podstawie mianowania może wyrazić zgodę na ograniczenie zatrudnienia w trybie określonym w art. 22 ust. 2.

W ocenie Sądu Rejonowego w przedmiotowej sprawie została spełniona przesłanka zaistnienia zmian organizacyjnych powodujących zmniejszenie liczby oddziałów.

Zatem wypowiedzenie powódkom stosunków pracy nastąpiło z przyczyn rzeczywistych.

Sąd I instancji zbadał, więc w następnej kolejności, czy dokonując wypowiedzenia powódkom stosunków pracy pracodawca zastosował obiektywne oraz sprawiedliwe kryteria doboru pracowników do zwolnienia. W tym zakresie Sąd merytoryczny w pierwszej kolejności wskazał na treść uzasadnienia wyroku Sądu Najwyższego z dnia z dnia 27 czerwca 1985 roku, (III PZP 10/85, OSNC 1985/11/164) zgodnie, z którym pracodawca dokonujący zwolnienia z przyczyn ekonomicznych jego dotyczących powinien dla obrony zasadności tej czynności wykazać, że zastosował obiektywne, sprawiedliwe kryteria doboru pracownika do zwolnienia i wziął przy tym pod uwagę wszystkich pracowników, których dotyczą przyczyny zmuszające go do rozwiązania stosunku pracy. Jeżeli zostały ustalone zasady postępowania, a zwłaszcza kryteria doboru pracowników do zwolnienia, powinny być one stosowane, a w każdym razie odstępstwa od przyjętych zasad wymagają bardzo przekonującego uzasadnienia. Również w wyroku z dnia 16 grudnia 2008 roku Sąd Najwyższy wskazał, że pracodawca, który przy dokonywaniu redukcji zatrudnienia z przyczyn organizacyjnych stosuje określone zasady (kryteria) doboru pracowników do zwolnienia z pracy, powinien w odniesieniu do wskazanej przyczyny wypowiedzenia nawiązać do zastosowanego kryterium doboru pracownika do zwolnienia z pracy, a także wskazać, że ten wybór jest wywołany i usprawiedliwiony znanymi pracownikowi jego niższymi kwalifikacjami zawodowymi w porównaniu do wszystkich pracowników, których dotyczyły przyczyny zmuszające pracodawcę do ograniczenia wielkości zatrudnienia (I PK 86/08, lex nr 497682).

Pracodawca ma obowiązek zastosowania obiektywnych kryteriów typując pracowników do zwolnienia. W wyroku z dnia 6 listopada 2001 roku (I PKN 675/00) Sąd Najwyższy stwierdził, że w sytuacji, gdy zwolnienia indywidualne z przyczyn niedotyczących pracowników obejmują pewną liczbę pracowników, których pracodawca wybiera z większej grupy pracowników wykonujących pracę tego samego lub podobnego rodzaju, przy ocenie zasadności wypowiedzenia należy brać pod uwagę nie tylko wystąpienie przyczyny niedotyczącej pracowników, którą uzasadnia rozwiązanie stosunku pracy, lecz także prawidłowość doboru pracowników do zwolnienia. W innym orzeczeniu Sąd Najwyższy wskazał natomiast, że głównym kryterium doboru do zwolnienia, aprobowanym przez orzecznictwo sądowe, jest przydatność pracownika do pracy na danym stanowisku. O przydatności pracownika do pracy świadczą w szczególności: wykształcenie, staż pracy ogólny i zakładowy, dotychczasowy (nienaganny) przebieg pracy, a także dyspozycyjność, tj. możliwość liczenia nie tylko na obecność pracownika w przewidzianym dla niego czasie pracy, ale także - w razie potrzeby - w ponadwymiarowym czasie pracy, w szczególności w zastępstwie innego pracownika (wyroki SN: z dnia 7 grudnia 1999 r., I PKN 417/99, i z dnia 23 stycznia 2001 r., I PKN 191/2000, OSNAPiUS 2002, nr 18, poz. 433).

Dodatkowo wskazać przyjdzie, że wobec szczególnego uregulowania stosunków pracy nauczycieli, jeżeli z natury oraz okoliczności zmian organizacyjnych wprowadzanych w szkole nie wynika, który konkretnie nauczyciel musi zostać zwolniony, wówczas zachodzi konieczność dokonania wyboru nauczyciela do zwolnienia, przy czym wybór ten musi być uzasadniony tylko, bowiem wówczas zwolnienie nauczyciela dotyczy nauczyciela, którego dalsze zatrudnienie w szkole staje się niemożliwe. Jedynie, w takiej sytuacji spełnione zostają przesłanki z art. 20 Karty Nauczyciela, zgodnie, z którym zmiany organizacyjne mają uniemożliwiać dalsze zatrudnienie nauczyciela (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 listopada 2000 roku, I PKN 184/00).

W rozpoznawanej sprawie, w ocenie Sądu Rejonowego, z materiału dowodowego wynika, że ewentualne kryteria doboru nauczycieli do zwolnienia, którymi kierował się dyrektor placówki nie były obiektywne, a nadto nie były one znane nauczycielom warsztatów, w których zmniejszyła się liczba oddziałów, a co się z tym wiąże konieczna była redukcja etatów. W ocenie Sądu I instancji fakt, który nie był kwestionowany przez stronę pozwaną, że powódkom nie zostały wyjaśnione zasady, kryteria doboru do zwolnienia również stanowi o tym, że nie można było uznać, iż wypowiedzenie im umów o pracę było zgodne z przepisami. Podanie prawdziwej przyczyny wypowiedzenia, jaką było zmniejszenie liczby oddziałów nie zwalniało pracodawcy od obowiązku wyjaśnienia powódkom powodów, dla których, to właśnie one spośród nauczycieli zostały objęte zwolnieniem. Powódki nie znały kryteriów stanowiących podstawę podjęcia przez dyrektora takiej decyzji. Tymczasem decyzja dyrektora szkoły o zwolnieniu nauczyciela wobec zaistnienia przyczyn wskazanych w treści art. 20 Karty Nauczyciela powinna być poprzedzona wnikliwą analizą dokonaną pod kątem zarówno stażu pracy, doświadczenia zawodowego, kwalifikacji zawodowych, poziomu wykształcenia, jak i oceny pracy nauczyciela. To właśnie ta analiza poddana została kontroli sądowej na mocy art. 91 c Karty Nauczyciela. Przy braku czytelnych kryteriów doboru nauczycieli do zwolnienia kontrola zasadności dokonanego wyboru nie jest możliwa.

Zdaniem Sądu Rejonowego, ocena pracy powódek, której dokonał dyrektor pozwanego nie była rzetelna, a przede wszystkim nie była oparta na obiektywnych i znanych powódkom kryteriach. Pozwany wskazał w toku postępowania, że przed podjęciem decyzji sprawdził dokumentację nauczycieli świadczących pracę w warsztacie czwartym, sprawdził ich wykształcenie, a najważniejszym kryterium było wykształcenie kierunkowe, w tym zawodzie, którego uczyli. Wskazać należy, że powódka M. W. prowadziła zajęcia ze stylizacji, które obok niej prowadziła również M. G. (1). Przy czym oceniając wykształcenie kierunkowe M. W. to ukończyła ona Medyczne Studium Zawodowe w R. uzyskując tytuł zawodowy technika usług kosmetycznych. W 2009 roku ukończyła studia licencjackie w (...) Wyższej Szkole Zawodowej w K. na Wydziale Humanistyki i (...) na kierunku Kosmetologii. Ukończyła również studia podyplomowe w Wyższej Szkole Zawodowej (...) w Ł. na Wydziale Chemii Stosowanej w 2010 roku w zakresie technologii preparatów fryzjerskich i fryzjerstwa. Natomiast okoliczność, która była podnoszona przez stronę pozwaną, iż dyplom z ukończenia ostatnich studiów przedłożyła pracodawcy dopiero w dniu 27 stycznia 2012 roku nie może mieć znaczenia w ocenie owego kierunkowego wykształcenia powódki. Decyzja, bowiem o zwolnieniu jej z pracy podjęta została w maju 2012 roku, a więc w okresie, w którym pracodawca posiadał już wiedzę o ukończonych przez nią studiach. W tym zakresie, w ocenie Sadu I instancji, nie bez znaczenia pozostaje okoliczność, że pozwany nie naciskał na nauczycieli, aby podnosili kwalifikacje jedynie w zakresie nauczanych przez nich przedmiotów, nauczyciele, którzy to czynili nie byli przez pracodawcę w żaden sposób gratyfikowani. Reasumując Sąd merytoryczny wskazał, że powódka posiadała wyższe wykształcenie kierunkowe, niż M. G. (1), która w momencie typowania powódki do zwolnienia miała ukończoną Szkołę Policealną nr 1 w R. z tytułem zawodowym technika usług kosmetycznych oraz studia licencjackie na Wydziale (...) i (...) Wyższej Szkoły Handlowej im. (...) w K. na kierunku kosmetologia. Przy czym okoliczność, że miała ona ukończyć już po zwolnieniu powódki studia magisterskie również nie może wpływać na ocenę zasadności i prawdziwości przyjętych kryteriów doboru pracowników do zwolnienia. Sąd, bowiem dokonuje oceny zasadności doboru pracowników do zwolnienia mając na uwadze stan faktyczny istniejący w chwili składania wypowiedzenia. Dlatego, bez znaczenia dla tej oceny stanowi hipotetyczna sytuacja mająca nastąpić w bliżej nieokreślonej przyszłości. Dodatkowo porównując tych dwóch nauczycieli nie można tracić z pola widzenia faktu, że powódka M. W. od dnia 1 października 2011 roku posiadała stopień awansu nauczyciela mianowanego, a zatem posiadała wyższy stopień awansu zawodowego nauczycieli, a zatem jej stosunek pracy był bardziej chroniony, trwalszy, niż stosunek pracy M. G. (1).

W tym zakresie, w ocenie Sądu Rejonowego, również wobec powódki A. T. nie zastosowano obiektywnych kryteriów. Sąd stwierdził, że z oświadczeń pozwanego wynika, że dla niego najistotniejsze było posiadanie przez nauczycieli praktycznej nauki zawodu tytułu mistrza, którego powódka nie posiadała, jako jedyny nauczyciel uczący w pracowni technologii fryzjerstwa. I istotnie tak było, jednak powódka była jednym z pierwszych nauczycieli zatrudnionych w pozwanym Centrum podejmując pracę w 2005 roku i przez cały okres jej zatrudnienia pracodawca nie wymagał od niej złożenia egzaminu mistrzowskiego, a przynajmniej nie wykazał tego w toku postępowania. Nie wskazywano powódce, że jeżeli nie uzyska tytułu mistrza w zawodzie fryzjer, to może utracić stanowisko pracy. Zatem, skoro pracodawca nie wymagał przez tak długi czas uzyskania owych uprawnień trudno czynić powódce zarzuty, że ich nie uzyskała i jedynie na tej podstawie typować ją do zwolnienia. Sąd I instancji wskazał także na poziom wykształcenia powódki, która ukończyła: Akademię (...) im. Komisji Edukacji Narodowej w K., Wydział Pedagogiczny na kierunku pedagogika w kierunku pedagogika specjalna – specjalizacja: oligofrenopedagogika uzyskując tytuł licencjata, studia magisterskie na Akademii (...) w Ł., Wydział Humanistyczny, na kierunku: pedagogika, w specjalności pedagogika opiekuńczo – wychowawcza, studia podyplomowe w Wyższej Szkole Zawodowej (...) w Ł., Wydział Chemii Stosowanej w zakresie technologii preparatów fryzjerskich i fryzjerstwa. Posiadała również tytuł terapeuty zajęciowego. Powódka uzyskała, więc szerokie wykształcenie, w tym kierunkowe i wyższe, którego nie posiada A. W., czy B. K. oraz P. K..

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Sądu Rejonowego kryterium wykształcenia, wskazane przez pozwanego było kryterium pozornym, a za doborem powódek do zwolnienia przeważyły inne przesłanki – przesłanki subiektywne i związane z oceną ich pracy przez dyrektora. W zakresie stażu pracy również powódki legitymują się jednym z najwyższych staży pracy u pozwanego. Wśród nauczycieli jedynie K. K. posiada dłuższy staż pracy u pozwanego.

W dalszej kolejności Sąd I instancji odnosząc się do kryterium oceny pracy powódek w tym stosunku do kadry pedagogicznej oraz uczniów wskazał, iż postępowanie dowodowe przeprowadzone w sprawie nie potwierdziło, że powódki były negatywnie odbierane, czy to przez kadrę nauczycielską, czy przez uczniów. W aktach osobowych powódek brak jest jakiejkolwiek informacji dotyczących stosowania wobec nich kar porządkowych, a w sytuacji, w której pracodawca nie jest zadowolony, z jakości pracy świadczonej przez pracownika winno to być uwidocznione w jego aktach osobowych, czy w formie notatek, czy w innej dopuszczalnej formie. W tym zakresie również istotna jest, według Sądu merytorycznego, okoliczność przeprowadzania przez pozwanego ankiet wśród uczniów. Pierwotnie pozwany twierdził, że ankiety te zostały przeprowadzone właśnie w związku z sygnałami od uczniów o złej jakości pracy powódek. W toku postępowania jednak okazało się, że ankiety te są przeprowadzane od początku istnienia Centrum. W ocenie Sądu Rejonowego ankiety te mogłyby mieć znaczenie w sprawie, ale tyko wówczas, gdy pracodawca posiadając tak dokładną wiedzę w zakresie oceny pracy nauczycieli indywidualnie omawiałby z nauczycielami wyniki tych ankiet, wskazując jednocześnie konkretnym nauczycielom zarzuty stawiane wobec ich pracy. Natomiast pozwany jedynie ogólnie omawiał wyniki ankiet na konferencjach, bez odniesienia się do pracy indywidualnych nauczycieli. Jak wynika z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie nauczyciele zatrudnieni w Centrum jedynie wiedzieli, że ankiety są przeprowadzane, i nie tylko nie mieli do nich wglądu, lecz nie znali nawet ich wyników. Dlatego w ocenie Sądu I instancji, nawet, jeżeli istotnie praca powódek była najsłabiej oceniana przez uczniów to nie posiadały one wiedzy o tym, które z obszarów ich pracy są najsłabsze, co ewentualnie mogą poprawić, więc trudno uznać, że oparcie się na wynikach tych ankiet przy typowaniu powódek do zwolnienia z pracy stanowiło obiektywne i rzeczywiste kryterium. Sąd I instancji zaakcentował również, że pozwany nie wykazał w toku postępowania, jakie były wyniki ankiet w całym okresie zatrudnienia powódek oraz innych nauczycieli jak również faktu, że z analizy ankiet przedłożonej przez stronę pozwaną wynika, że przeprowadzone one zostały wśród 48 uczniów pozwanego, natomiast zgodnie z informacją przedstawioną przez pozwanego o ilości uczniów uczących się w roku szkolnym 2011/2012 w warsztatach fryzjersko – kosmetycznych uczniów było 214. W ocenie Sądu Rejonowego ankiety nie były przeprowadzone na reprezentatywnej grupie uczniów, a przynajmniej strona pozwana tego nie wykazała tym bardziej, że nie były znane kryteria wyboru uczniów wśród, których ankiety te zostały przeprowadzone.

W odniesieniu natomiast do zarzutów stawianych wobec powódki M. W.,
a to w związku z petycją uczniów zawierającą prośbę o zmianę nauczyciela Sąd I instancji stwierdził, że po pierwsze pomysł jej sporządzenia wypłynął od kierownika warsztatów, a co ważniejsze sama powódka przyznała, że miała świadomość, iż nie jest w stanie dobrze sprawdzić prac uczennic w zakresie specjalizacji fryzjerskiej, bowiem nie posiadała do tego kwalifikacji. Powódka została skierowana do prowadzenia zajęć, w zakresie, w którym nie posiadała kwalifikacji przez swojego przełożonego. Dlatego petycja ta nie może stanowić przesłanki uzasadniającej dobór powódki do zwolnienia, tym bardziej, że sporządzona została na początku 2011 roku, a dodatkowo nie została podana do wiadomości zainteresowanej. Nawet nie przeprowadzono z nią w tym zakresie rozmowy.

Mając wszystko powyższe na uwadze Sąd Rejonowy uznał, że w sprawie nie zastosowano obiektywnych kryteriów doboru nauczycieli do zwolnienia i nie wykazano, że zmiany organizacyjne u pozwanego uniemożliwiały dalsze zatrudnienie akurat powódek, a co równie ważne pracodawca nie poinformował powódek o przyjętych kryteriach doboru nauczycieli do zwolnienia, wskazując jedynie na przyczynę wynikającą z regulacji art. 20 Karty Nauczyciela. Zatem nie można przyjąć, że to dalsze zatrudnienie powódek stało się niemożliwe wobec zmniejszenia liczby oddziałów u pozwanego.

Wobec powyższego Sąd I instancji na mocy art. 45 k.p. i 47 k.p, przywrócił powódki do pracy u pozwanego na dotychczasowych warunkach.

Oddalając wnioski powódek o nałożenie na pozwanego obowiązku dalszego ich zatrudnienia do czasu prawomocnego zakończenia postępowania Sąd Rejonowy miał na uwadze regulację art. 477 ² § 2 K.p.c. zgodnie, z którym uznając wypowiedzenie umowy o pracę za bezskuteczne, sąd na wniosek pracownika może w wyroku nałożyć na zakład pracy obowiązek dalszego zatrudnienia pracownika do czasu prawomocnego rozpoznania sprawy. Zatem w sytuacji, w której Sąd, wobec upływu terminu wypowiedzenia umowy o pracę orzeka o przywróceniu pracownika do pracy nie ma możliwości orzeczenia o obowiązku dalszego zatrudnienia pracownika.

W dalszej kolejności Sąd Rejonowy uzasadnił rozstrzygnięcie o kosztach procesu.

Apelację od powyższego wyroku wniosła strona pozwana, skarżąc wyrok w całości i zarzucając mu:

I. Naruszenie przepisów postępowania:

1. Błąd w ustaleniach faktycznych poprzez między innymi nieprawidłowe przyjęcie, że powódki miały wyższe kwalifikacje niż nauczyciele z nimi porównywani oraz że pracodawca faktycznie nie poinformował i miał obowiązek poinformowania powódek o przyjętych kryteriach doboru nauczycieli do zwolnienia poza przyczyną wskazaną w art. 20 ustawy z dnia 26 stycznia 1982r. Karta Nauczyciela, a zatem pracodawca nie zastosował rzetelnej oceny pracy powódek;

2. Przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów poprzez np. przyjęcie, że petycja uczennic oraz zatajenie ukończenia studiów kierunkowych nie ma znaczenia w niniejszej sprawie oraz sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z zebranym w sprawie materiałem dowodowym (art. 233 k.p.c.) poprzez wskazanie, że pomysł napisania petycji wypłynął od kierowników warsztatów;

3. pominięcie zeznań pozwanego oraz jego świadków i danie wiary wyłącznie zeznaniom powódek co poddaje w wątpliwość obiektywizm w ocenie całego zebranego w sprawie materiału dowodowego i co świadczy o braku wszechstronnego jego rozważenia chociażby pod kontem zasad współżycia społecznego, prawidłowej oceny relacji pomiędzy pracodawcą, a jego podwładnymi

II. Naruszenie przepisów prawa materialnego poprzez błędną wykładnię art. 20 ustawy z dnia 26 stycznia 1982r. Karta Nauczyciela polegające na przyjęciu, że rozwiązanie z nauczycielem umowy o pracę w tym trybie wymaga podania w wypowiedzeniu dodatkowych przyczyn poza wskazaniem przyczyny z art. 20 ust. 1 pkt 2.

Wskazując na powyższe zarzuty strona pozwana wniosła o:

1.  uchylenie wyroku w całości i oddalenie powództwa,

2.  albo o zmianę wyroku poprzez zasądzenie odszkodowanie w miejsce przywrócenia powódek A. T. i M. W. do pracy,

3.  zasądzenie kosztów procesowych w tym wynagrodzenia radcy prawnego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu apelacji pozwany odnosząc się do nieprawidłowej wykładni art. 20 ust. 1 pkt 2 Karty Nauczyciela podniósł, że zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego kryteria według których dokonuje się wyboru jednego z nauczycieli do zwolnienia z pracy, nie są tożsame z ustawowymi przyczynami wypowiedzenia stosunku pracy nauczycielowi mianowanemu.

Strona apelująca wskazała także, że Sąd nieprawidłowo przyjął, iż powódki nie były informowane o swoich uchybieniach w pracy.

Dalej podniosła, że Sąd w swoich ustaleniach faktycznych niezasadnie ograniczył się wyłącznie do porównania ze sobą kwalifikacji pracowników, którzy zatrudnieni byli w warsztacie fryzjersko - kosmetycznym.

W dalszej kolejności pozwany nie zgodził się z wywodem Sądu Rejonowego w przedmiocie przeprowadzenia ankiet i marginalizowania ich znaczenia w ocenie prac powódek.

W odpowiedzi na apelację powódki szczegółowo ustosunkowały się do treści zarzutów zawartych w apelacji i wniosły o oddalenie apelacji, jak również o zasądzenie od pozwanego na rzecz strony powodowej kosztów postępowania odwoławczego.

Sąd Okręgowy Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w G. zważył:

Apelacja strony pozwanej nie zasługuje na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności należy podkreślić, że Sąd odwoławczy dokonał własnej oceny materiału dowodowego zgromadzonego w postępowaniu pierwszoinstancyjnym i uznał, iż jest on spójny, kompletny i wystarczający do rozstrzygnięcia sprawy.

Sąd II instancji ma bowiem nie tylko uprawnienie, ale i obowiązek rozważenia na nowo całego zebranego w sprawie materiału dowodowego oraz jego własnej, samodzielnej i swobodnej oceny, w tym oceny zgromadzonych w postępowaniu przed sądami obu instancji dowodów.

W przedmiotowej sprawie Sąd Okręgowy nie dopatrzył się istotnych uchybień odnośnie przeprowadzenia postępowania dowodowego. Sąd I instancji w zasadzie prawidłowo ustalił okoliczności faktyczne istotne dla rozstrzygnięcia sprawy, za wyjątkiem ustaleń dotyczących przeprowadzonej petycji dotyczącej M. W.. Przedmiotowa petycja został przeprowadzona z inicjatywy uczniów, a nie jak ustalił to Sąd Rejonowy z inicjatywy pozwanego. Jednocześnie należy podkreślić, że ankieta dotyczyła prowadzonych przez powódkę zajęć z przygotowania do egzaminu zawodowego w zawodzie technik usług fryzjerskich, do czego nie miała stosownych kwalifikacji.

Powyższe nie ma jednak wpływu na ocenę prawidłowości rozstrzygnięcia wydanego przez Sąd I instancji.

Zatem, w tak ustalonym przez Sąd Rejonowy stanie faktycznym, Sąd Okręgowy – po dokonaniu oceny materiału dowodowego – uznał, że rozstrzygnięcie wydane przez Sąd Rejonowy jest prawidłowe.

Nie znajduje potwierdzenia zarzut apelującej jakoby Sąd I instancji dokonał błędnych ustaleń faktycznych i źle ocenił zgromadzony w sprawie materiał dowody. Zarzuty te sprowadzają się w zasadzie do naruszenia normy zawierającej zasadę swobodnej oceny dowodów.

Zgodnie z treścią art. 233 § 1 k.p.c. sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału.

Zasada swobodnej oceny dowodów jest jedną z podstawowych reguł procesu cywilnego. Odnosi się ona zarówno do wyboru określonych środków dowodowych jak i do sposobu ich przeprowadzenia. Ramy swobodnej oceny dowodów określone w art. 233 § 1 k.p.c. wyznaczone są wymaganiami prawa procesowego, doświadczenia życiowego oraz regułami logicznego myślenia, według których sąd w sposób bezstronny, racjonalny i wszechstronny rozważa materiał dowodowy jako całość, dokonuje wyboru określonych środków dowodowych i ważąc ich moc oraz wiarygodność, odnosi je do pozostałego materiału dowodowego. Sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według swego przekonania na podstawie rozważenia zebranego materiału. Dając lub omawiając wiary zeznaniom dowodowym kieruje się wyłącznie własnym przekonaniem ( por. wyrok SN z dn. 10 czerwca 1999r. II UKN 685/98 OSNP 2000/17/655, wyrok SN z dn. 29 września 2000r. V CKN 94/00, LEX 52589, wyrok SN z dn.14 grudnia 2001r. V CKN 561/00, LEX 52713).

Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego, samo przytoczenie w skardze apelacyjnej odmiennej własnej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego nie może być uznane za wystarczające do podważenia dokonanych przez Sąd I instancji ustaleń faktycznych oraz ich oceny i znaczenia jako przesłanek rozstrzygnięcia sprawy i nie uzasadnia zarzutu naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. ( por. wyrok SN z dn. 3 września 1969 r., PR 228/69, nie publikowany, wyrok SN z dn. 7 stycznia 2005r., IV CK 387/04, LEX nr 177263, wyrok SN z dn. 15 kwietnia 2004r., IV CK 274/03, LEX nr 164852).

Podkreślić należy, że Sąd I instancji dokonał prawidłowej oceny zebranego materiału dowodowego w sprawie, wyciągając przy tym właściwe wnioski i nie przekraczając ram swobodnej oceny dowodów. Dodatkowo Sąd Rejonowy wskazał, które dowody uznał za podstawę swoich ustaleń faktycznych, obszernie i logicznie uzasadniając przyjęte przez siebie stanowisko. Z kolei apelacja pozwanej jest jedynie polemiką ze stanowiskiem Sądu Rejonowego i nie znajduje oparcia w zgromadzonym materiale dowodowym sprawy.

Wobec powyższego Sąd II instancji generalnie w całości podziela ustalenia faktyczne i rozważania prawne poczynione przez Sąd I instancji i przyjmuje je za własne.

W szczególności należy zgodzić się z ustaleniem przez Sąd I instancji, iż pracownicy pozwanego Centrum (...) w R., w tym powódki nie znały obiektywnych kryteriów doboru pracowników do zwolnienia.

W przedmiotowej sprawie kwestię sporną stanowi ocena prawidłowości zwolnienia powódek w trybie art. 20 ustawy z dnia 26 stycznia 1982r. Karta Nauczyciela (t.j. Dz.U. z 2006r. Nr 97, poz. 674 ze zm.).

Zgodnie z utrwalona linią orzeczniczą Sądu Najwyższego poświęconą kwestii kryteriów wyboru nauczycieli do zwolnienia należy wskazać, że głównym kryterium doboru do zwolnienia, najbardziej obiektywnym jest głównie staż pracy.

Sąd Okręgowy podkreśla, że w przedmiotowej sprawie staż pracy powódek wypadał korzystniej niż innych pracowników pozwanego.

Nadto odnośnie pracowników, do których porównywano powódki m.in. Panią M. G. (1), należy podkreślić, że kwalifikacje badamy na dzień wypowiedzenia stosunku pracy, a zatem okoliczność, iż pracownik uzyska później kwalifikacje jest okolicznością nieistotną, ponieważ w dacie kiedy dokonywano dobór pracownika do zwolnienia dany pracownik nie legitymował się jeszcze określonymi kwalifikacjami.

Dodatkowo niezrozumiałe jest dla Sądu II instancji, dlaczego w styczniu 2012r. z Panią M. G. (1) zawarto aneks do umowy o pracę, która miała trwać od 1 września 2011r. do 31 sierpnia 2012r. przekształcając tą umowę o pracę w umowę o pracę na czas nieokreślony od dnia 1 września 2011r.

Zatem w styczniu zawarto z pracownikiem aneks do umowy o pracę, przedłużając mu zatrudnienie na czas nieokreślony, a następnie, po paru miesiącach rozwiązuje się stosunek pracy z innym pracownikiem, w tym przypadku z pracownikiem mianowanym, a więc z pracownikiem, którego stosunek pracy jest szczególnie chroniony, uregulowany w przepisach ustawy z dnia 26 stycznia 1982r. Karta Nauczyciela.

W ocenie Sądu strona pozwana w żaden sposób nie wykazała, że były do działania uzasadnione.

Odnośnie przeprowadzonych ankiet Sąd Okręgowy wskazuje, że do oceny pracy, która ma stanowić podstawę do zwolnienia pracownika nie można brać pod uwagę anonimowych ankiet sporządzanych przez uczniów, którzy subiektywnie oceniają pracę danego nauczyciela. Dodatkowo należy wskazać, że przedmiotowe ankiety nie zostały umówione z nauczycielami.

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Sądu Okręgowego, Sąd Rejonowy prawidłowo uznał, iż w sprawie nie zastosowano obiektywnych kryteriów doboru nauczycieli do zwolnienia, a zatem wypowiedzenia stosunków pracy powódek należy uznać za niezgodne z prawem – art. 20 ustawy z dnia 26 stycznia 1982r. Karta Nauczyciela (t.j. Dz.U. z 2006r. Nr 97, poz. 674 ze zm.) - wobec czego należało orzec o ich przywróceniu do pracy.

Reasumując, Sąd Okręgowy uznając, iż zarzuty apelacji nie znalazły potwierdzenia – na podstawie art. 385 k.p.c. - orzekł o jej oddaleniu.

O kosztach zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym orzeczono na zasadzie art. 98 k.p.c. oraz na podstawie § 11 ust 1 pkt. 1 oraz § 12 ust 1 pkt. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. Nr 163 poz. 1349 ze zm.).

SSO J. K. SSO M. A. SSR (del.) J. S.

- Sędzia - - Przewodnicząca - - Sędzia -[ref.]