Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powód Zrzeszenie (...) w I. w pozwie z dnia 20 października 2011r. domagał się zasądzenia od pozwanej Gminy (...)kwoty 3659,74 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 24 września 2011r. do dnia zapłaty oraz zasądzenia kosztów procesu, wskazując na niedostarczenie osobom, wobec których orzeczono prawomocnie eksmisję lokalu socjalnego, mimo przyznanego im uprawnienia. Od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 28 października 2011r. pozwana wniosła sprzeciw, domagając się oddalenia powództwa i zasądzenia na swoją rzecz zwrotu kosztów procesu.

Podniosła pozwana, ze powód nie wykazał istnienia przesłanek warunkujących odpowiedzialność odszkodowawczą ani nie wykazał wysokości poniesionej szkody. Nadto podniosła zarzut przedawnienia.

Na rozprawie w dniu 18 czerwca 2012r. powód ograniczył powództwo o kwotę 1297,23 zł cofając pozew i zrzekając się roszczenia, domagając się zasądzenia kwoty 2 362,51 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 24 września 2011r. do dnia zapłaty i kosztów procesu.

W zakresie kwoty 1297,23 zł Sąd postępowanie umorzył.

Wyrokiem z dnia 4 lipca 2013r. Sąd Rejonowy w Inowrocławiu zasądził od pozwanej na rzecz pozwanego kwotę 1940,16 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 24 września 2011r. do dnia zapłaty, oddalił powództwo w pozostałej części oraz zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 548 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Swoje rozstrzygnięcie oparł Sąd Rejonowy na następujących ustaleniach i rozważaniach natury prawnej:

Wyrokiem zaocznym z dnia 29 lutego 2008r., sygn. akt I C 25/08, Sąd Rejonowy w Inowrocławiu nakazał M. D. (1), M. D. (2), Z. Ś. i małoletniej J. D. reprezentowanej przez przedstawiciela ustawowego - M. D. (1), aby opuściły i wydały Zrzeszeniu (...) w I. lokal mieszkalny nr (...) położony w I. przy ul. (...). Jednocześnie Sąd ustalił prawo osób eksmitowanych do otrzymania lokalu socjalnego oraz wstrzymał wykonanie orzeczenia o opróżnieniu lokalu do czasu złożenia im przez Gminę (...)oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego.

Pismem z dnia 29 grudnia 2008r. powód zwrócił się do pozwanej Gminy o wskazanie lokalu socjalnego dla uprawnionych do jego otrzymania z mocy wyroku wydanego w sprawie I C 25/08, a wobec nie złożenia przez pozwaną, w okresie od września 2010r. do sierpnia 2011r. oczekiwanej przez powoda oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego, powód w piśmie z dnia 7 września 2011r. wezwał Gminę(...)do zapłaty, w terminie do dnia 23 września. 2011r., odszkodowania w kwocie 3.659,74zł, przewidzianego w art. 417 k.c. w zw. z art. 18 ust. 5 ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i zmianie Kodeksu cywilnego z dnia 21 czerwca 2001r.

Uprawnione do otrzymania lokalu socjalnego w sprawie I C 25/08 w okresie objętym pozwem, tj. od września 2010r. do sierpnia 2011r. nie regulowały jakichkolwiek opłat związanych z korzystaniem z lokalu mieszkalnego położnego w I. przy ul. (...). Gdyby łącząca je z powodem umowa najmu, która obowiązywała przed wydaniem wyroku eksmisyjnego w sprawie I C 25/08 nie wygasła, byłyby one zobowiązane opłacać czynsz za używanie lokalu przy ul. (...) w I. o powierzchni 35,93m ², w wysokości 4,50 zł. za 1 m ² powierzchni mieszkania miesięcznie oraz opłaty dodatkowe.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o zaprezentowane przez stronę powodową i wyżej przywołane dowody z dokumentów. W ocenie Sądu przedłożone przez powoda wypowiedzenie dotychczasowej stawki czynszu najmu lokalu przy ul. (...) w I. i wprowadzenie nowej stawki czynszu obowiązującej od dnia 1 maja 2005r.,tj .określona w powyższym dokumencie wysokość miesięcznego czynszu, który zobowiązani byli regulować na rzecz wynajmującego byli najemcy, stanowiło wystarczający dowód na potwierdzenie wysokości żądanego przez stronę powodową odszkodowania za okres od września 2010r. do sierpnia 2011r., choć nie pozwoliła Sądowi uwzględnić w całości powództwa o zapłatę żądanej ostatecznie przez powoda kwoty 2.362,51 zł. Powód przedstawiając w piśmie z dnia 19 czerwca 2012r. wyliczenie dochodzonego odszkodowania w kwocie 2.362,51zł. wskazał jako jego elementy składowe także należności za usuwanie nieczystości stałych i płynnych oraz za wodę eksploatacyjną i na potwierdzenie wysokości tych stawek przedstawił zbiorcze faktury wystawione powodowi przez sprzedawców tych mediów - (...) Sp. z o.o. w I. i (...) Sp. z o.o. w I., a dotyczące m.in. nieruchomości przy ul. (...) w I.. W ocenie Sądu faktury te oraz wyliczenia dokonane przez powoda są nieprzejrzyste i nieczytelne, w szczególności znikąd nie wynika, iż w posesji przy ul. (...) w I. zamieszkuje raz 24 osób, a innym razem albo 23 osoby albo 25 osób, które są obciążane przez powoda proporcjonalnie należnościami za wywóz nieczystości oraz że w posesji znajduje się 11 lokali, które uwzględniane są przy rozliczeniach dotyczących ubytków wody.

Roszczenie powoda jest usprawiedliwione co do zasady i znajduje oparcie w treści art.417 k.c. w zw. z art. 18 ust.5 ustawy z dnia 21 czerwca 2001r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U z 2005r., Nr 31, poz. 266).

Zgodnie z przytoczonym przepisem jeżeli gmina nie dostarczyła lokalu socjalnego osobie uprawnionej do niego z mocy wyroku, właścicielowi przysługuje roszczenie odszkodowawcze do gminy, na podstawie art. 417 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. - Kodeks cywilny (Dz. U Nr 16, poz. 93 z póz.zm.). Roszczenie odszkodowawcze właściciela lokalu przeciwko gminie przewidziane w zacytowanym przepisie obejmuje wynagrodzenie szkody w pełnej wysokości ( vide: postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 25.06.2008r., III CZP 46/08, Lex nr 437195).

Ustalając iż osoby uprawnione do otrzymania lokalu socjalnego w sprawie I C 25/08 - w okresie od września 2010r. do sierpnia 201 Ir. nadal używały lokal przy ul. (...) w I., nie regulowały w tym czasie na rzecz powoda jakichkolwiek opłat związanych z korzystaniem z tego mieszkania, a pozwana w przedmiotowym okresie od września 2010r. do sierpnia 2011r. nie złożyła im oferty zawarcia umowy lokalu socjalnego, Sąd mając na uwadze ustalenia poczynione w toku przeprowadzonego w sprawie i opisanego we wcześniejszej części niniejszego uzasadnienia postępowania dowodowego, doszedł do przekonania, iż roszczenie powoda usprawiedliwione co do zasady, jest słuszne także co wysokości, jednak nie w pełnej ostatecznie żądanej przez powoda kwocie, tj. 2.362,51zł., ani tym bardziej z pozwu, lecz do kwoty 1.940,16zł. (4,50zł/m ² miesięczny czynsz wynikający z wypowiedzenia z dnia 21 marca 2O05r. x 35,93zł. - powierzchnia mieszkania = 161,68zł. x 12 miesięcy, tj. okres objęty pozwem = 1.940,16zł.) i orzekł jak w punkcie 1 wyroku. O odsetkach ustawowych od zasądzonej na rzecz powoda od pozwanej Gminy należności głównej w wysokości 1.940,16zł. Sąd orzekł na podstawie art. 476 k.c. w zw. z art. 481 § 1 i 2 k.c.

Sąd nie uwzględnił podniesionego przez stronę pozwaną zarzutu przedawnienia roszczenia.

Sąd doszedł do przekonania, że 3-letni termin przedawnienia określony w art. 442 ¹ § l k.c. rozpoczyna swój bieg od dnia, w którym osoby eksmitowane z lokalu przy ul. (...) w I., których odpowiedzialność za szkodę wynikłą z zajmowania lokalu bez tytułu prawnego jest odpowiedzialnością in solidum z odpowiedzialnością gminy przewidzianą w art. 18 ust. 5 ustawy z dnia 21 czerwca 200Ir. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (vide: uchwała SN z dnia 7.12.2007r., III CZP 121/07, OSNC 2008/12/137), po zapadnięciu wyroku eksmisyjnego, zaprzestały płacić powodowi odszkodowanie za bezumowne korzystanie z lokalu w wysokości dotychczasowego czynszu najmu i opłat dodatkowych, czyli odpowiednio: 10 września 2010r., 10 października 2010r., 10 listopada 2010r., itd. aż do dnia 10 sierpnia 2011r. Skoro pozew w przedmiotowej sprawie wpłynął do Sądu w dniu 24 października 2011r., zatem roszczenie nim objęte nie było jeszcze przedawnione, a zatem zarzut przedawnienia zgłoszony przez pozwaną Gminę okazał się chybiony.

W pozostałej części powództwo o zapłatę kwoty 2.362,51zł. jako bezzasadne, Sąd oddalił, co z kolei znalazło odzwierciedlenie w punkcie 2 wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł w punkcie 3 wyroku, a to zgodnie z zasadą stosunkowego rozdzielenia kosztów wyrażoną w art.100 k.p.c.

Apelację od wyroku wniosła pozwana, zarzucając niezastosowanie art. 442 ¹§1 k.c. i błędne przyjęcie, że nie doszło do przedawnienia roszczenia objętego pozwem, błędne przyjęcie, że powodowi przysługuje w procesie tym legitymacja czynna oraz naruszenie art. 100 k.p.c. przez zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania nieadekwatnie do wyniku sprawy.

W zakresie zarzutu braku legitymacji czynnej powołała się na uchwałę Sadu Najwyższego z dnia 15 maja 2013r. sygn.akt III CZP 23/13.

Wskazując na powyższe zarzuty, domagała się pozwana zmiany wyroku i oddalenia powództwa względnie uchylenia wyroku i przekazania sprawy Sądowi Rejonowemu w Inowrocławiu do ponownego rozpoznania.

W odpowiedzi na apelację powód domagał się oddalenia apelacji i zasądzenia od pozwanej na swoją rzecz zwrotu kosztów postepowania apelacyjnego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja podlegała oddaleniu.

Zarzuty pozwanej gminy jako bezzasadne nie mogły być uwzględnione.

Pierwszy dotyczył naruszenia art. 442 ¹§1 k.c. przez przyjęcie, że nie doszło do przedawnienia roszczenia objętego pozwem.

Nie budzi wątpliwości, że powód miał prawo domagać się odszkodowania za niedostarczenie lokalu socjalnego dla byłych najemców, a odszkodowanie to – jak w przedmiotowej sprawie – obejmuje równowartość czynszu, którego byli najemcy, w formie odszkodowania, w ogóle nie płacą, przerzucając ciężar opłat obciążających zajmowany lokal, na powoda /por. orzeczenia Sądu Najwyższego z 19.06.2008r. V CSK 31/08, z 25.06.2008r. III CZP 46/08/.

Dochodzone odszkodowanie, skoro dotyczy okresu od września 2010r. do sierpnia 2011r., nie mogło być przedawnione, skoro sprawa zawisła 24 października 2011r.

Tym samym twierdzenia pozwanej o przedawnieniu roszczeń są zupełnie chybione. Gdyby przyjąć argumentację pozwanej, to fakt niedostarczenia lokalu socjalnego przez kolejne lata i szkoda po stronie właściciela lokalu za ten okres, uniemożliwiałby dochodzenie odszkodowania w ogóle.

W błędzie pozostaje też pozwana, podnosząc brak legitymacji czynnej powoda, powołując się przy tym na uchwałę SN z 15 maja 2013r. w sprawie III CZP 23/13.

W przedmiotowej sprawie powód w toku postepowania przed Sądem Rejonowym przedłożył kserokopię, poświadczoną za zgodność z oryginałem tzw. „pełnomocnictwo” udzielone przez właściciela powodom w dniu 1 czerwca 1992r., m. in. do zawierania ugód, wytaczania powództwa w sprawach z zarządem nieruchomości związanych (…).

Pozwana nie zakwestionowała ważności tej umowy ani tego, że została ona podpisana przez właściciela nieruchomości.

Wobec tego i ten zarzut podlegał oddaleniu, apelacja zaś, jako bezzasadna, oddaleniu na mocy art. 385 kpc.

Ostatni z zarzutów dotyczył naruszenia art. 100 k.p.c.

Sąd Rejonowy zasądził na rzecz powoda kwotę 548 zł. Co prawda brak jest w uzasadnieniu wyroku odniesienia się do tego punktu wyroku, przyjąć jednak należy, że na koszty procesu powoda składają się: 600 zł wynagrodzenia pełnomocnika, 17 zł opłata od pełnomocnictwa oraz kwota 183 zł tytułem opłaty sądowej.

Powód wygrał pozew w 53%, przegrał zatem w 47%, wobec czego należy mu się, tytułem kosztów procesu, kwota 424 zł, pozwanej zaś należy się kwota 290 zł /617 zł x 47%/.

W konsekwencji powód winien otrzymać od pozwanej kwotę 134 zł, przy wadliwie zasądzonej kwocie 548 zł.

W tym zakresie Sąd Okręgowy wskazuje na nieprawidłowość swojego rozstrzygnięcia w tym zakresie.