Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VI Ka 393/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 września 2014 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Waldemar Masłowski (spr.)

Sędziowie SO Edyta Gajgał SO Tomasz Skowron

Protokolant Jolanta Kopeć

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Jeleniej Górze Macieja Prabuckiego

po rozpoznaniu w dniu 26 września 2014r.

sprawy J. K.

oskarżonego z art. 178a § 1 kk

z powodu apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Zgorzelcu

z dnia 28 maja 2014 r. sygn. akt II K 1114/13

I. zmienia zaskarżony wyrok wobec oskarżonego J. K. w pkt 2 części dyspozytywnej w ten sposób, że podwyższa do 3 (trzech) lat okres zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym,

II. w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy,

III. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. O. kwotę 516,60 zł w tym 96,60 zł podatku od towarów i usług tytułem nieopłaconej obrony oskarżonego z urzędu w postępowaniu odwoławczym,

IV. zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze obciążając nimi Skarb Państwa.

Sygn. akt VI Ka 393/14

UZASADNIENIE

J. K.oskarżony został o to, że w dniu 22 sierpnia 2013 roku na ulicy (...)w B., rejonu (...), prowadził po drodze publicznej pojazd mechaniczny marki C.o nr rej. (...)będąc w stanie nietrzeźwości, wynik I badania urządzeniem typu A.1,45 mg/l, II badanie 1,25 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, tj. o czyn z art. 178 a § 1 k.k.

Sąd Rejonowy w Zgorzelcu wyrokiem z dnia 28 maja 2014 r. w sprawie o sygn. akt II K 1114/13:

1. oskarżonego J. K. uznał za winnego tego, że w dniu 22 sierpnia 2013 roku na ulicy (...) w B., rejonu (...), prowadził po drodze publicznej pojazd mechaniczny marki C. o nr rej. (...) będąc w stanie nietrzeźwości 1,45 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, tj. występku z art. 178 a § 1 k.k. i za to na podstawie art. 178 a § 1 k.k. wymierzył mu karę 6 (sześciu) miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin miesięcznie na cel społeczny,

2. na podstawie art. 42 § 2 k.k. orzekł wobec oskarżonego J. K. zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 1 (jednego) roku, zaliczając okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 22.08.2013 r. do dnia 28.05.2014 r.,

3.na podstawie art. 624 § 1 kpk i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. Nr 49 poz. 223 z 1983r. z późn. zm.) zwolnił oskarżonego w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, w tym opłaty i kosztami sądowymi, bez opłaty obciążył Skarb Państwa,

4.na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze oraz § 14 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2002 r., Nr 163, poz. 1348) zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. O. kwotę 924 zł tytułem nieopłaconej obrony z urzędu oraz kwotę 212,52 zł tytułem podatku VAT.

Apelację od powyższego wyroku złożył prokurator, który zarzucił rażącą niewspółmierność środka karnego przewidzianego w art. 42 § 2 kk w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym poprzez wymierzenie 1 roku w/w zakazu, podczas gdy znaczny stopień społecznej szkodliwości popełnionego czynu, stopień zawinienia i nagminność wskazują, że orzeczony zakaz nie spełni swoich celów zapobiegawczych i wychowawczych w stosunku do oskarżonego, jak również nie zrealizuje swych zadań w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Podnosząc powyższe zarzuty na podstawie art. 437 § 1 kpk prokurator wniósł o zmianę orzeczenia w części objętej zarzutem poprzez orzeczenie zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 lat.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Sąd Rejonowy w sposób prawidłowy przeprowadził postępowanie dowodowe a przeprowadzone dowody ocenił zgodnie z dyspozycją art. 7 kpk. Ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd Rejonowy i subsumcja prawna przypisanego oskarżonemu czynu nie budzą zastrzeżeń. Orzeczona kara jest również karą prawidłową. Rację ma jednak skarżący, że orzeczenie środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres jednego roku jest rażąco łagodne. W ocenie Sądu Okręgowego w sposób niedostateczny Sąd Rejonowy ocenił stopień społecznej szkodliwości czynu wynikający z zagrożenia jakie powodował oskarżony w ruchu lądowym prowadząc pojazd w stanie upojenia alkoholowego. W sposób niedostateczny też Sąd Rejonowy, orzekając ten środek, ocenił stopień zawinienia oskarżonego wynikający z bardzo wysokiego stanu nietrzeźwości oskarżonego. Wskazane okoliczności powodowały, że tak jak słusznie zarzuca prokurator orzeczenie środka karnego – zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym – w wymiarze jednego roku należało uznać za rażąco łagodne. Wymiar tego środka karnego w ocenie Sądu Okręgowego który uwzględnia zarówno stopień społecznej szkodliwości czynu jak i stopień zawinienia oskarżonego to trzy lata. Z tych wszystkich względów na podstawie art. 437 § 2 kpk zmieniono zaskarżony wyrok podwyższając wymiar środka karnego do trzech lat.

W pozostałej części zaskarżony wyrok jako trafny na podstawie art. 437 § 1 kpk utrzymano w mocy.

Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy prawo o adwokaturze zasądzono na rzecz obrońcy od Skarbu Państwa koszty nieopłaconej obrony z urzędu oskarżonego w postępowaniu odwoławczym.

Na podstawie art. 624 § 1 kpk zwolniono oskarżonego od ponoszenia kosztów postępowania odwoławczego na zasadach słuszności albowiem nie może on ponosić konsekwencji błędnego orzeczenia Sądu.

VI Ka 393/14

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE