Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 12 września 2014 roku

Sąd Rejonowy w Wyszkowie – V Zamiejscowy Wydział Cywilny z siedzibą w P.

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Agata Tokarska

Protokolant: Monika Kucińska

po rozpoznaniu w dniu 12 września 2014 roku w Pułtusku

na rozprawie

sprawy z wniosku I. P. (1)

z udziałem T. P. (1)

o podział majątku wspólnego

postanawia:

I.  ustalić, że w skład majątku wspólnego byłych małżonków I. P. (1) i T. P. (1) wchodzi spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego w Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w N. położonego w N. przy ulicy (...),

II.  wartość majątku podlegającego podziałowi ustalić na kwotę 120.260 zł (sto dwadzieścia tysięcy dwieście sześćdziesiąt złotych),

III.  ustalić, że udziały wnioskodawczyni I. P. (1) i T. P. (1) w majątku wspólnym są równe i wynoszą po 60.130 zł (sześćdziesiąt tysięcy sto trzydzieści złotych),

IV.  ustalić, że uczestnik postępowania T. P. (1) poniósł nakład z majątku osobistego na majątek wspólny w wysokości 60.130 zł (sześćdziesiąt tysięcy sto trzydzieści złotych),

V.  dokonać podziału majątku wspólnego w ten sposób, że opisane w pkt. I spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego przyznać na własność wnioskodawczyni I. P. (1),

VI.  tytułem spłaty z przysługującego mu udziału w majątku wspólnym zasądzić na rzecz uczestnika postępowania T. P. (1) od wnioskodawczyni I. P. (1) kwotę 90.195 zł (dziewięćdziesiąt tysięcy sto dziewięćdziesiąt pięć złotych), płatną w trzech ratach:

- pierwsza rata w kwocie 30.065 zł (trzydzieści tysięcy sześćdziesiąt pięć złotych), płatna do dnia 31 grudnia 2014 roku,

- druga rata w kwocie 30.065 zł (trzydzieści tysięcy sześćdziesiąt pięć złotych) płatna do dnia 31 grudnia 2015 roku,

- trzecia rata w kwocie 30.065 zł (trzydzieści tysięcy sześćdziesiąt pięć złotych) płatna do dnia 31 grudnia 2016 roku

- z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat

VII.  tytułem zwrotu wydatków tymczasowo pokrytych z sum Skarbu Państwa nakazać pobranie na rzecz Skarbu Państwa – kasy Sądu Rejonowego w Wyszkowie od wnioskodawczyni I. P. (1) kwoty 760,35 zł (siedemset sześćdziesiąt złotych trzydzieści pięć groszy), a od uczestnika postępowania T. P. (1) kwoty 760,34 zł (siedemset sześćdziesiąt złotych trzydzieści cztery grosze).

Sygn. akt V Ns 196 / 13

UZASADNIENIE

Wnioskodawczyni I. P. (1) wniosła o dokonanie podziału majątku wspólnego byłych małżonków I. P. (1) i T. P. (1) wskazując, że w skład majątku wspólnego wchodzi jedynie spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego w Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w N. położonego w N. przy ul. (...) oraz wnosząc o przyznanie jej tego prawa ze spłatą części równowartości tego prawa na rzecz uczestnika T. P. (1) „z zarachowaniem na poczet rozliczeń zadłużenia wobec spółdzielni, które pokryje wnioskodawczyni” (wniosek k. 3-4).

Uczestnik postępowania T. P. (1) przyłączył się do wniosku o dokonanie podziału majątku wspólnego wnosząc, by wskazane we wniosku spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego zostało przyznane na wyłączną własność wnioskodawczyni ze spłatą na jego rzecz według cen wolnorynkowych, dokonaną jednorazowo po uprawomocnieniu się orzeczenia. Wniósł także o ustalenie, że wpłaty na poczet wkładu mieszkaniowego na przedmiotowy lokal pochodziły z jego majątku odrębnego, ponieważ w całości były to darowizny od jego matki D. P.. Domagał się oddalenia wniosku w części dotyczącej obciążenia go zadłużeniami wobec spółdzielni mieszkaniowej w N., ponieważ nie jest to przedmiotem niniejszego postępowania, a ponadto od 1994r. w lokalu tym nie zamieszkuje, a pomimo tego do sierpnia 2011 roku regulował opłaty za ten lokal do spółdzielni. (pismo procesowe z dnia 19.10.2012r., k. 26-27).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

I. i T. P. (2) zawarli związek małżeński w dniu 15.01.1983r. przed Kierownikiem Urzędu Stanu Cywilnego w N., a ich rozwód został orzeczony wyrokiem Sądu Wojewódzkiego w Warszawie z dnia 28.11.1994r. W czasie trwania małżeństwa małżonkowie nie zawierali umów majątkowych, które by modyfikowały lub wyłączyły między nimi ustrój wspólności majątkowej.

W dniu 26.02.1991r. małżonkowie I. i T. P. (2) uzyskali przydział spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego w Spółdzielni Mieszkaniowej (...) położonego w N. przy ul. (...) o powierzchni 61,88 m ², składającego się z trzech pokoi, kuchni, łazienki, wc i przedpokoju. Wymagany wkład mieszkaniowy wynosił w momencie przydziału przy wstępnym rozliczeniu inwestycji 16.411.000 zł i na poczet tego wkładu w dniu 18.02.1991r. została wniesiona kwota pochodząca z likwidacji książeczki mieszkaniowej T. P. (1), założonej jeszcze przed ślubem przez matkę uczestnika D. P. i ze zgromadzonym przed ślubem pełnym wkładem mieszkaniowym. Środki ze zlikwidowanej książeczki mieszkaniowej stanowiły łącznie kwotę 19.930.570 zł, w związku z czym różnicę pomiędzy tą kwotą a wymaganym po wstępnym rozliczeniu wkładem mieszkaniowym (16.411.000 zł) w wysokości 3.519.570 zł zwrócono małżonkom P.. Po ostatecznym rozliczeniu inwestycji wkład mieszkaniowy na przedmiotowy lokal wyniósł 19.337.500 zł i dlatego w dniu 30.06.1992r. małżonkowie P. dopłacili do wkładu brakującą kwotę 2.926.500 zł. Środki na tą dopłatę pochodziły z darowizny uczynionej na rzecz T. P. (1) przez jego matkę D. P.. Aktualna wartość rynkowa spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego przy ul. (...) w N. stanowi kwotę 120.260 zł, a aktualna wartość wkładu mieszkaniowego to kwota 60.130 zł.

W wyroku Sądu Wojewódzkiego w Warszawie z dnia 28.11.1994r., orzekającym rozwód małżonków I. i T. P. (1), został ustalony sposób korzystania z przedmiotowego lokalu przez strony w ten sposób, że wnioskodawczyni wraz z dziećmi miała korzystać z pokoju największego i średniego, a uczestnik – z najmniejszego pokoju, a wspólnie strony miały korzystać z kuchni, łazienki, WC i pomieszczeń przynależnych. W oparciu o ten wyrok Spółdzielnia Mieszkaniowa obciążała proporcjonalnie opłatami za lokal oboje byłych małżonków. Uczestnik postępowania wyprowadził się z przedmiotowego lokalu w 1994r., a wnioskodawczyni w 1997r. Obecnie w lokalu tym mieszka córka stron I. P. (2) ze swoją rodziną.

Wnioskodawczyni I. P. (1) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu obwoźnego, z czego uzyskuje dochód w wysokości około 3.000 zł miesięcznie. Mieszka razem z konkubentem (który również zajmuje się handlem obwoźnym i uzyskuje z tego dochód podobny do dochodu wnioskodawczyni) i ma na utrzymaniu jednego syna. Uczestnik postępowania T. P. (1) mieszka razem z matką i utrzymuje się z zasiłku z opieki społecznej w wysokości 520 zł miesięcznie.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o:

wyrok Sądu Wojewódzkiego w Warszawie z dnia 28.11.1994r. (k. 15), przydział lokalu z dnia 26.02.1991r. (k. 17), pisma spółdzielni (k. 18-22), zaświadczenie ze spółdzielni (k. 32), a także zeznania świadków: D. P. (k. 46), J. Z. (k. 46-47) i H. S. (k. 47) oraz zeznania uczestnika postępowania T. P. (1) (k. 92) i częściowo – zeznania wnioskodawczyni I. P. (1) (k. 91-92).

Sąd uznał za w pełni wiarygodne złożone dokumenty, ponieważ w większości były to dokumenty urzędowe (z którymi w świetle art. 244 k.p.c. związane jest domniemanie prawdziwości tego, co zostało w nich urzędowo zaświadczone), a przy tym żadna ze stron nie kwestionowała tych dokumentów.

Sąd nie znalazł także podstaw do kwestionowania wiarygodności zeznań złożonych przez przesłuchanych w sprawie świadków, ponieważ zeznania te były spójne, logiczne i częściowo znajdowały potwierdzenie w złożonych dokumentach, w szczególności piśmie ze Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w N. z dnia 6.11.2012r. (k. 32). Co do zeznań wnioskodawczyni i uczestnika, to Sąd uznał je w zasadzie za wiarygodne, za wyjątkiem tej części zeznań wnioskodawczyni, które dotyczyły pochodzenia środków na dokonanie dopłaty do wkładu mieszkaniowego, gdyż zeznania w tej części są sprzeczne z zeznaniami uczestnika postępowania i świadków, a brak jest jakichkolwiek dowodów potwierdzających wersję wnioskodawczyni.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 31 § 1 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Zgodnie natomiast z art. 46 k.r.o. od chwili ustania wspólności ustawowej do majątku, który był nią objęty, jak również do podziału tego majątku, stosuje się odpowiednio przepisy o wspólności majątku spadkowego i o dziale spadku. Podobną regulację zawiera art. 567 § 3 k.p.c., który przewiduje, że do postępowania o podział majątku wspólnego po ustaniu wspólności między małżonkami stosuje się odpowiednio przepisy o dziale spadku. W świetle stosowanego odpowiednio art. 684 k.p.c. oznacza to, że w sprawach o podział majątku wspólnego po ustaniu małżeńskiej wspólności majątkowej skład podlegającego podziałowi majątku oraz jego wartość ustala Sąd.

W ocenie Sądu treść powyższych przepisów nie oznacza, że Sąd powinien z urzędu prowadzić postępowanie dowodowe celem ustalenia składników majątku wspólnego byłych małżonków, gdyż to małżonkowie mają obowiązek wskazania Sądowi składników ich majątku wspólnego. Sąd Rejonowy w pełni podziela w tym względzie pogląd wyrażony przez Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 18.01.1968r. (sygn. III CR 97/67, LEX nr 729), że mimo iż Sąd nie jest związany wnioskami małżonków co do składu majątku wspólnego, to jednak nie jest uprawniony czy też zobowiązany do prowadzenia z urzędu dochodzeń, czy i jaki istnieje inny wspólny majątek stron. Oznacza to, że skład majątku wspólnego byłych małżonków dokonywany jest co do zasady na podstawie oświadczeń uczestników postępowania. Dlatego określając skład majątku wspólnego byłych małżonków I. i T. P. (1) Sąd oparł się na zgodnym oświadczeniu stron postępowania przyjmując, że w skład majątku wspólnego wchodzi jedynie spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego w Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w N. przy ul. (...). Na okoliczność, że prawo do tego lokalu należy do majątku wspólnego stron wskazuje także treść decyzji o przydziale lokalu (k. 17) i zaświadczenia ze spółdzielni (k. 32), gdyż z dokumentów tych wynika, że do nabycia prawa do lokalu doszło w czasie, gdy strony łączyła małżeńska ustawowa wspólność majątkowa. Strony nie wskazywały innych składników majątku wspólnego, dlatego Sąd ustalając skład majątku wspólnego oparł się na niespornych twierdzeniach stron i zaliczył do niego jedynie wskazane w pkt. I postanowienia spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego w Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w N. położonego przy ul. (...).

Między stronami był spór co do wartości stanowiącego majątek wspólny spółdzielczego lokatorskiego prawo do lokalu mieszkalnego, dlatego też Sąd dopuścił w tym zakresie dowód z opinii biegłego z zakresu szacowania nieruchomości nakazując mu wycenę tego prawa jako wartości rynkowej lokalu. Żaden przepis prawa nie wskazuje wprost, jak należy ustalić wartość spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego w sprawie o podział majątku wspólnego, a orzecznictwo Sądu Najwyższego zawsze odwoływało się w tym zakresie do zasad przyjętych w kolejnych ustawach regulujących spółdzielcze prawa do lokalu, obowiązujących przy dokonywaniu rozliczeń pomiędzy spółdzielnią a byłym członkiem w przypadku wygaśnięcia spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu (por: uzasadnienie postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 26.03.1993r. sygn. III CZP 154/92 LEX nr 3885, uzasadnienie uchwały Sądu Najwyższego z dnia 25.10.1983r. sygn. III CZP 50/83 LEX nr 1941, uzasadnienie uchwały Sądu Najwyższego z dnia 17.11.2009r. sygn. III CZP 81/09 LEX nr 530760, teza postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 29.10.2009r. sygn. III CZP 74/09 LEX nr 551887). Wraz ze zmianą tych przepisów zmieniały się przyjmowane w orzecznictwie zasady ustalania wartości spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na potrzeby sprawy o podział majątku wspólnego, ale generalnie Sąd Najwyższy stał na stanowisku, że wartość spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego jest ustalana z uwzględnieniem obowiązujących zasad rozliczeniowych z osobą uprawnioną w razie wygaśnięcia spółdzielczego lokatorskiego prawa do takiego lokalu. Sposobu ustalenia wartości spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego należy zatem poszukiwać w ustawie, która obecnie reguluje to prawo, tj. w ustawie z dnia 5.12.2000r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz.U. z 2003r. Nr 119, poz. 1116, ze zm.). Aktualnie kwestię rozliczeń w razie wygaśnięcia spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego regulują przepisy art. 11 ust. 2, art. 11 ust. 2 ¹ i art. 11 ust. 2 ² ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, które przewidują, że w razie wygaśnięcia spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego spółdzielnia wypłaca osobie uprawnionej wartość rynkową tego lokalu, przy czym z wartości rynkowej potrąca się przypadającą na ten lokal część zobowiązań spółdzielni związanych z budową, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt. 1 ustawy (tj. niewniesiony wkład mieszkaniowy), a jeżeli spółdzielnia skorzystała z pomocy uzyskanej ze środków publicznych lub innych środków potrąca się również nominalną kwotę umorzenia kredytu lub dotacji. Z zaświadczenia ze spółdzielni (k. 32) nie wynika, aby lokal przy ul. (...) w N. został wybudowany z udziałem środków publicznych oraz aby nie zostały uregulowane jakieś zobowiązania spółdzielni związane z budową i przypadające na ten lokal. Dlatego w świetle powołanych przepisów ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych wartość stanowiącego majątek wspólny stron spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego należało ustalić jako wartość rynkową tego lokalu.

Wartość rynkową spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego w Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w N. przy ul. (...) oszacowała w swojej opinii biegła sądowa wskazując, że wartość rynkowa tego lokalu wynosi 120.260 zł. Ustalenia poczynione w tym zakresie przez biegłą nie były kwestionowane ani przez wnioskodawczynię ani przez uczestnika postępowania, a Sąd również nie znalazł żadnych podstaw ku temu, aby ustalenia biegłej uznać za błędne, ponieważ wnioski opinii zostały przez biegłą sformułowane po przeprowadzeniu oględzin nieruchomości, analizie akt sprawy oraz po uwzględnieniu informacji o cenach rynkowych nieruchomości na terenie miasta N.. W ocenie Sądu opinia została sporządzona przez biegłą w oparciu o wszechstronną analizę wszystkich niezbędnych do wykonania szacunku okoliczności i w związku z tym może stanowić podstawę do ustalenia wartości podlegającego podziałowi spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego.

Dlatego wartość majątku wspólnego stron podlegającego podziałowi w niniejszym postępowaniu, Sąd w pkt. II postanowienia ustalił na kwotę 120.260 zł.

Zgodnie z art. 43 § 1 k.r.o. oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym, jednakże z ważnych powodów każdy z małżonków może żądać, ażeby ustalenie udziałów w majątku wspólnym nastąpiło z uwzględnieniem stopnia, w którym każdy z nich przyczynił się do powstania tego majątku (art. 43 § 2 k.r.o.). Ponieważ ani wnioskodawczyni ani uczestnik postępowania nie domagali się ustalenia nierównych udziałów stron w majątku wspólnym, Sąd w pkt. III postanowienia ustalił, że udziały wnioskodawczyni I. P. (1) i uczestnika postępowania T. P. (1) w majątku wspólnym są równe, tj. wynoszą po ½ części. Z uwagi na ustaloną wartość majątku wspólnego stron udziały te wynoszą po 60.130 zł (1/2 z 120.260 zł).

Według art. 567 § 1 k.p.c. w postępowaniu o podział majątku wspólnego po ustaniu wspólności majątkowej między małżonkami sąd rozstrzyga także o żądaniu ustalenia nierównych udziałów małżonków w majątku wspólnym oraz o tym jakie wydatki, nakłady i inne świadczenia z majątku wspólnego na rzecz majątku osobistego lub odwrotnie podlegają zwrotowi. Zgodnie z art. 45 §1 zdanie drugie k.r.o. każdy z małżonków może żądać zwrotu wydatków i nakładów, które poczynił ze swojego majątku osobistego na majątek wspólny. Nie można żądać zwrotu wydatków i nakładów zużytych w celu zaspokojenia potrzeb rodziny, chyba że zwiększyły wartość majątku w chwili ustania wspólności. O zwrocie wydatków i nakładów z majątku odrębnego na majątek wspólny sąd orzeka jednak wyłącznie na wniosek zgłoszony w postępowaniu w pierwszej instancji (tak: postanowienie Sądu Najwyższego z 16.10.1997r. sygn. II CKN 395/97 LEX nr 50532). Sąd orzeka o poniesionych nakładach w oddzielnym punkcie orzeczenia działowego, ponieważ rozstrzygnięcie to ma charakter nie stricte działowy, lecz towarzyszący, w związku z czym rozliczeń z tych tytułów nie można mieszać ze spłatami lub dopłatami. Jeśli Sąd nie uwzględnia wniosku uczestnika postępowania, gdy przedmiotem orzekania jest żądanie zwrotu wydatków i nakładów poczynionych z majątku odrębnego na majątek wspólny, jedynie w części, w pozostałej części winien wniosek oddalić (tak: T. Ereciński, J. Gudowski Komentarz do k.p.c. Cz. I. Postępowanie rozpoznawcze. Wydawnictwo Prawnicze Lexis Nexis Warszawa 2002 r., str. 149, pkt. 26).

W niniejszym postępowaniu rozliczenia nakładów poczynionych z majątku osobistego na majątek wspólny domagał się jedynie uczestnik postępowania T. P. (1) wskazując, że takimi nakładem z jego majątku osobistego na majątek wspólny była wpłata na pokrycie wkładu mieszkaniowego przedmiotowego spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkaniowego pochodząca z likwidacji jego mieszkaniowej książeczki oszczędnościowej oraz dopłaty dokonanej z darowizny uzyskanej od matki. Zdaniem Sądu uczestnik udowodnił, że środki zgromadzone na książeczce mieszkaniowej przeznaczone przy przydziale lokalu mieszkalnego w 1991r. na wkład mieszkaniowy oraz dopłata do tego wkładu w 1992r. stanowiły jego majątek osobisty. Z zaświadczenia ze Spółdzielni Mieszkaniowej z dnia 6.11.2012r. (k. 32) wynika, że wkład mieszkaniowy na lokal przy ul. (...) w N. został wniesiony z książeczki mieszkaniowej T. P. (1) zlikwidowanej przed przydziałem lokalu mieszkalnego w dniu 18.02.1991r. oraz z dopłaty dokonanej w dniu 30.06.1992r., przy czym z zeznań świadków D. P., H. S. i J. Z. wynika, że pieniądze na wkład mieszkaniowy na książeczce i na dopłatę do wkładu uczestnik postępowania uzyskał od swojej matki D. P.. Świadkowie potwierdzili, że środki na książeczce mieszkaniowej T. P. (1) były zgromadzone jeszcze przed zawarciem małżeństwa przez strony, a środki dopłacone do wkładu mieszkaniowego już po przydziale lokalu pochodziły z darowizny uzyskanej przez uczestnika od jego matki. Sama wnioskodawczyni słuchana w charakterze strony nie zaprzeczyła, że na wkład mieszkaniowy zostały przeznaczone środki z książeczki mieszkaniowej uczestnika postępowania, twierdziła jedynie, że dopłaty do wkładu dokonała z własnych środków, a nie ze środków uzyskanych tytułem darowizny od matki uczestnika postępowania D. P., jednakże jej twierdzenia w tym zakresie pozostały nieudowodnione, przy jednoczesnym potwierdzeniu przez świadków zawnioskowanych przez uczestnika postępowania, że dopłata do wkładu mieszkaniowego została dokonana ze środków darowanych uczestnikowi przez jego matkę. Dlatego Sąd uznał, że zachodzą podstawy do uznania jako nakładu z majątku osobistego uczestnika postępowania na majątek wspólny stron kwoty przeznaczonej na wkład mieszkaniowy wymagany przy przydziale przedmiotowego spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego. Aktualna wartość tego wkładu mieszkaniowego została określona w opinii biegłej na kwotę 60.130 zł i nie była kwestionowana przez strony, dlatego też w pkt. IV postanowienia Sąd ustalił, że uczestnik postępowania T. P. (1) podniósł nakład z majątku osobistego na majątek wspólny w wysokości 60.130 zł.

Dokonując podziału majątku wspólnego byłych małżonków I. i T. P. (1) Sąd miał na względzie wnioski stron w tym przedmiocie, tj. okoliczność, że strony zgodnie wniosły o przyznanie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego wnioskodawczyni ze spłatą dla uczestnika postępowania. Zgodnie bowiem z art. 622 § 2 k.p.c. w zw. z art. 688 k.p.c. w zw. z art. 567 § 3 k.p.c., gdy wszyscy współwłaściciele złożą zgodny wniosek co do sposobu zniesienia współwłasności, a projekt podziału nie sprzeciwia się prawu ani zasadom współżycia społecznego, ani też nie narusza w sposób rażący interesu osób uprawnionych, sąd wyda postanowienie odpowiadające treści wniosku. W ocenie Sądu spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego w N. przy ul. (...) powinno być przyznane na wyłączną własność wnioskodawczyni I. P. (1), ponieważ wnosiła o to i wnioskodawczyni i uczestnik postępowania, a uzasadnia to również aktualna sytuacja majątkowa stron. Uczestnik postępowania utrzymuje się wyłącznie z zasiłku opiekuńczego w kwocie 520 zł miesięcznie, a dochody wnioskodawczyni są znacznie wyższe, ponieważ prowadząc wspólne gospodarstwo domowe z konkubentem i mając na utrzymaniu syna wnioskodawczyni ma dochody w granicach 3.000 zł miesięcznie (przy takich samych dochodach konkubenta). Z tego powodu jedynie w przypadku wnioskodawczyni można przyjąć, że ma ona realne możliwości spłaty uczestnika postępowania, a uczestnik – z uwagi na uzyskiwane dochody – takiej możliwości nie ma. Dlatego w pkt. V postanowienia Sąd dokonał podziału majątku wspólnego byłych małżonków I. i T. P. (1) w ten sposób, że będące przedmiotem podziału spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego przyznał na wyłączną własność wnioskodawczyni.

Konsekwencją przyznania tego prawa wnioskodawczyni i ustalenia równych udziałów stron w majątku wspólnym jest obowiązek wnioskodawczyni dokonania spłaty na rzecz uczestnika postępowania kwotą stanowiącą połowę wartości przyznanego wnioskodawczyni składnika majątku wspólnego z uwzględnieniem nakładów dokonanych przez uczestnika postępowania z majątku osobistego na majątek wspólny. Ponieważ wartość rynkowa spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego stanowi kwotę 120.260 zł, to przy odliczeniu od tej wartości nakładu z majątku osobistego uczestnika na majątek wspólny, tj. kwoty 60.130 zł, wartość majątku wspólnego „netto” stanowi kwotę 60.130 zł. Z uwagi na równe udziały stron w majątku wspólnym należne stronom udziały w majątku wspólnym stanowią kwotę 30.065 zł (1/2 z 60.130 zł). Wnioskodawczyni otrzymała składnik majątku wspólnego o wartości 120.260 zł, dlatego powinna uiścić na rzecz uczestnika kwotę odpowiadającą różnicy pomiędzy wartością przyznanego jej prawa do lokalu mieszkalnego a należnym jej udziałem w majątku wspólnym, tj. kwotę 90.195 zł. (120.260 zł – 30.065 zł). Dlatego w pkt. VI postanowienia Sąd zasądził od wnioskodawczyni na rzecz uczestnika postępowania, tytułem spłaty z przysługującego mu udziału w majątku wspólnym, kwotę 90.195 zł.

Zasądzając od wnioskodawczyni na rzecz uczestnika tą kwotę tytułem spłaty Sąd na podstawie art. 320 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. rozłożył tą spłatę na trzy raty w równych kwotach po 30.065 zł, płatne co roku do dnia 31 grudnia każdego roku, począwszy od roku bieżącego, gdyż miał na względzie to, że wskazana kwota spłaty stanowić będzie dla wnioskodawczyni niewątpliwie duże obciążenie finansowe, któremu z uwagi na wysokość osiąganych dochodów, nie będzie w stanie podołać bez ewentualnego kredytu czy też pożyczki. W ocenie Sądu przy osiąganych przez wnioskodawczynię dochodach uzyskanie przez nią jednorazowego kredytu czy pożyczki odpowiadającej łącznej kwocie spłaty zasądzonej na rzecz uczestnika, jest mało realne, co uzasadnia rozłożenie spłaty na kilka rat w kwotach, które w stosunku rocznym będzie w stanie zgromadzić wnioskodawczyni. Rozłożenie spłaty na większą ilość rat jest zdaniem Sądu nieuzasadnione, ponieważ wówczas kwoty tych spłat nie miałyby dla uczestnika realnego wymiaru finansowego. Poza tym z uwagi na zajmowane stanowisko co do sposobu podziału majątku wspólnego (przyznania prawa do lokalu mieszkalnego na jej rzecz) wnioskodawczyni winna liczyć się z perspektywą spłaty uczestnika postępowania i w związku z tym gromadzić środki finansowe na ewentualną spłatę uczestnika postępowania (tym bardziej, że sprawa została wszczęta już w 2012r.).

W pkt. VII postanowienia na podstawie art. 520 § 1 k.p.c. w zw. z art. 113 ustawy z dnia 28.07.2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych Sąd nakazał pobranie na rzecz Skarbu Państwa – kasy Sądu Rejonowego w Wyszkowie od wnioskodawczyni I. P. (1) kwoty 760,35 zł, a od uczestnika postępowania T. P. (1) – kwoty 760,34 zł tytułem zwrotu nieuiszczonych wydatków związanych z opinią biegłej z zakresu szacowania nieruchomości, poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa. Wynagrodzenie biegłej I. W. za opinię wyniosło 2.520,69 zł i zostało pokryte z zaliczek uiszczonych przez strony do kwoty 1.000 zł (postanowienie Sądu z dnia 18.06.2014r., k. 87), co oznacza, że nieuiszczone koszty sądowe obejmują wynagrodzenie biegłej I. W. w kwocie 1.520,69 zł. Zdaniem Sądu koszty wynagrodzenia biegłych strony powinny ponieść po połowie, tj. w relacji do przysługujących im udziałów w majątku wspólnym, dlatego Sąd nakazał pobranie na rzecz Skarbu Państwa – kasy Sądu Rejonowego w Wyszkowie od wnioskodawczyni I. P. (1) kwoty 760,35 zł, a od uczestnika postępowania T. P. (1) – kwoty 760,34 zł.

ZARZĄDZENIE

Odpis postanowienia wraz z uzasadnieniem i pouczeniem o apelacji proszę doręczyć wnioskodawczyni I. P. (1).

SSR Agata Tokarska