Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 sierpnia 2014 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:SSR del. Jacek Liszka

Protokolant: st. sekr. sądowy Małgorzata Houda

po rozpoznaniu w dniu 6 sierpnia 2014 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania J. N.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 6 lutego 2014 roku nr (...)

w sprawie J. N.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o świadczenie przedemerytalne

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 360/14

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 6 sierpnia 2014 roku

Decyzją z dnia 6 lutego 2014 roku ZUS Oddział w T. odmówił J. N. prawa do świadczenia przedemerytalnego argumentując, że nie udowodnił on wymaganego co najmniej 40 – letniego stażu pracy uprawniającego do świadczenia.

W odwołaniu od tej decyzji J. N. domagał się jej zmiany i przyznania prawa do świadczenia przedemerytalnego wskazując, iż posiada staż pracy wynoszący ponad 39 lat, a w związku z tym spełnia wszystkie warunki do uzyskania świadczenia przedemerytalnego na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 30.04.2004 r. o świadczeniach przedemerytalnych (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r. poz. 170 ze zm.).

W odpowiedzi na odwołanie ZUS wnosił o jego oddaleniu podtrzymując argumentację z zaskarżonej decyzji. W ocenie organu rentowego zasadnie odmówiono ubezpieczonemu przedmiotowego świadczenia, gdyż nie legitymuje się wymaganym 40- letnim stażem pracy do jego przyznania. Co prawda, jak podniesiono odwołujący posiada staż pracy w wymiarze ponad 39 lat, to jednak nie jest jednocześnie spełniony warunek z art. 2 ust. 1 pkt 6 przedmiotowej ustawy, ponieważ rozwiązanie jego umowy o pracę nie nastąpiło z powodu likwidacji lub niewypłacalności pracodawcy.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

J. N. urodził się dnia (...) roku. W zaskarżonej decyzji z dnia 6.02.2014 r. ZUS uwzględnił odwołującemu się łączny okres składkowy i nieskładkowy w wymiarze 36 lat, 9 miesięcy i 13 dni.

Od tej decyzji ubezpieczony złożył odwołanie.

Kolejną decyzją z dnia 11.03.2014 r. w związku z przedłożonymi przez ubezpieczonego dokumentami ZUS uwzględnił ubezpieczonemu staż pracy w wymiarze 39 lat, 7 miesięcy i 29 dni (doliczając pracę w gospodarstwie rolnym matki w latach 1973-1975).

Dowód: akta ZUS

Ubezpieczony w okresie od 1.12.1975 r. do 30.06.2013 r. pracował w Przedsiębiorstwie (...) Spółka z o.o. z siedzibą w K. (dawniej (...)) na podstawie umowy o pracę. Stosunek pracy został rozwiązany przez pracodawcę z przyczyn niedotyczących pracownika. W 2013 r. nie toczyło się i nie toczy się postepowanie likwidacyjne Spółki, nie toczyło się także postępowanie upadłościowe, układowe lub naprawcze i nie były składane wnioski o wszczęcie takich postępowań. Przyczyną rozwiązania stosunku pracy z odwołującym była konieczność racjonalizacji zatrudnienia wynikająca z rachunku ekonomicznego. Nie nastąpiło zaprzestanie działalności Spółki, a jedynie jej reorganizacja.

Dowód: - akta ZUS,

- akta osobowe odwołującego się,

- pisemna informacja od byłego pracodawcy odwołującego się – k. 11.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumenty zalegające w aktach ZUS, aktach osobowych odwołującego, jak również zgromadzonych w trakcie niniejszego postępowania.

Dokumenty dające podstawę dla poczynienia ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie Sąd uznał za autentyczne i wiarygodne. Poza tym treść i forma tych dokumentów nie budziły zastrzeżeń i wątpliwości uczestników postępowania, nie ujawniły się też takie okoliczności, które należałoby brać pod uwagę z urzędu, a które podważałyby wiarygodność tej kategorii dowodów i godziły w ich moc dowodową od strony materialnej czy formalnej. Dokumenty urzędowe stanowiły zatem dowód tego, co zostało w nich urzędowo zaświadczone (art. 244 k.p.c.), a dokumenty prywatne, że osoba która je podpisała złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie (art. 245 kpc).

Sąd rozważył, co następuje:

Odwołanie jako bezzasadne podlega oddaleniu.

Przedmiotem postępowania było ustalenie czy J. N. przysługuje prawo do świadczenia przedemerytalnego, tzn. czy spełnia wymagane przesłanki do tego świadczenia. Obecnie zasady nabywania prawa i wypłaty świadczeń przedemerytalnych regulują przepisy ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o świadczeniach przedemerytalnych (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r. poz. 170 ze zm.).

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 5 powołanej ustawy prawo do świadczenia przedemerytalnego przysługuje między innymi osobie, która do dnia rozwiązania stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy, w rozumieniu przepisów ustawy o promocji zatrudnienia, w którym była zatrudniona przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 35 lat dla kobiet i 40 lat dla mężczyzn.

Z kolei zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 6 ustawy prawo do świadczenia przedemerytalnego przysługuje także osobie, która do dnia 31 grudnia roku poprzedzającego rozwiązanie stosunku pracy lub stosunku służbowego, z powodu likwidacji pracodawcy lub niewypłacalności pracodawcy, w rozumieniu przepisów o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy, u którego była zatrudniona lub pozostawała w stosunku służbowym przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, posiadała okres uprawniający do emerytury wynoszący co najmniej 34 lata dla kobiet i 39 lat dla mężczyzn.

Według treści ust. 2 cytowanego przepisu za okres uprawniający do emerytury uważa się okres ustalony zgodnie z przepisami art. 5-9, art. 10 ust. 1 oraz art. 11 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153 poz.1227 ze zm.).

Za niewypłacalnego pracodawcę w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 13.07.2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. z 2014 r. poz. 272) uważa się takiego w stosunku do którego sąd upadłościowy, na podstawie przepisów Prawa upadłościowego i naprawczego, wyda postanowienie o:

1)ogłoszeniu upadłości pracodawcy obejmującej likwidację majątku dłużnika;

2)ogłoszeniu upadłości pracodawcy z możliwością zawarcia układu;

3)zmianie postanowienia o ogłoszeniu upadłości z możliwością zawarcia układu na postanowienie o ogłoszeniu upadłości obejmującej likwidację majątku dłużnika;

3a)zmianie postanowienia o ogłoszeniu upadłości obejmującej likwidację majątku dłużnika na postanowienie o ogłoszeniu upadłości z możliwością zawarcia układu;

4)oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości pracodawcy, jeżeli jego majątek nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania;

5) oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości w razie stwierdzenia, że majątek dłużnika jest obciążony hipoteką, zastawem, zastawem rejestrowym, zastawem skarbowym lub hipoteką morską w takim stopniu, że pozostały jego majątek nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania;

6) wszczęciu wtórnego postępowania upadłościowego.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 tej ustawy niewypłacalność pracodawcy, o którym mowa w art. 2 ust. 1, zachodzi również, gdy w postępowaniu krajowym w razie niezaspokojenia przez pracodawcę roszczeń pracowniczych z powodu braku środków finansowych:

1) na podstawie przepisów Prawa upadłościowego i naprawczego sąd upadłościowy wyda postanowienie o umorzeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku upadłego, jeżeli:

a)majątek pozostały po wyłączeniu z niego przedmiotów majątkowych dłużnika obciążonych hipoteką, zastawem, zastawem rejestrowym, zastawem skarbowym lub hipoteką morską nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania,

b) wierzyciele zobowiązani uchwałą zgromadzenia wierzycieli albo postanowieniem sędziego-komisarza nie złożyli w wyznaczonym terminie zaliczki na koszty postępowania, a brak jest płynnych funduszów na te koszty;

2) organ założycielski podejmie decyzję o wdrożeniu postępowania likwidacyjnego wobec przedsiębiorstwa państwowego, o ile likwidacja nie jest skutkiem przekształcenia, łączenia lub podziału tego przedsiębiorstwa;

3)sąd orzeknie rozwiązanie spółki handlowej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1030);

4) minister właściwy do spraw gospodarki wyda, na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, decyzję o zakazie wykonywania działalności gospodarczej, wykonywanej na takich samych zasadach, jak przedsiębiorcy polscy, przez przedsiębiorcę zagranicznego w ramach utworzonego oddziału z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

5) minister właściwy do spraw gospodarki wyda, na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, decyzję o zakazie wykonywania działalności przez przedsiębiorcę zagranicznego, w ramach utworzonego przedstawicielstwa z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

6) zgodnie z przepisami art. 7-7i ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 101, poz. 1178, z późn. zm.) ⁽⁶⁾ lub przepisami o swobodzie działalności gospodarczej organ ewidencyjny wykreśli pracodawcę będącego osobą fizyczną z Ewidencji Działalności Gospodarczej ⁽⁷⁾ w wyniku zawiadomienia o zaprzestaniu wykonywania działalności gospodarczej lub stwierdzenia trwałego zaprzestania wykonywania przez pracodawcę działalności gospodarczej.

Z kolei według treści art. 8 a ust. 1 ustawy niewypłacalność pracodawcy, zachodzi również w razie niezaspokojenia roszczeń pracowniczych z powodu braku środków finansowych w przypadku faktycznego zaprzestania działalności przez pracodawcę, trwającego dłużej niż 2 miesiące.

Dalsze przesłanki warunkujące przyznanie świadczenia przedemerytalnego statuuje przepis art. 2 ust 3 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych. Zgodnie z dyspozycją tego przepisu świadczenie przedemerytalne przysługuje osobie określonej w ust. 1 po upływie co najmniej 6 miesięcy pobierania zasiłku dla bezrobotnych, o którym mowa w ustawie o promocji zatrudnienia, jeżeli osoba ta spełnia łącznie następujące warunki:

1)nadal jest zarejestrowana jako bezrobotna;

2) w okresie pobierania zasiłku dla bezrobotnych nie odmówiła bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, w rozumieniu ustawy o promocji zatrudnienia, albo zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych;

3) złoży wniosek o przyznanie świadczenia przedemerytalnego w terminie nieprzekraczającym 30 dni od dnia wydania przez powiatowy urząd pracy dokumentu poświadczającego 6-miesięczny okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych.

Wszystkie wymienione wyżej przesłanki muszą zostać spełnione łącznie aby można mówić o prawie do świadczenia przedemerytalnego. Jak wynika z akt przedmiotowej sprawy J. N., aby uzyskać przedmiotowe świadczenie musiał wykazać sporną przesłankę w postaci co najmniej 40-letniego okresu składkowego i nieskładkowego (art. 2 ust. 1 pkt 5 i ust.2 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych w związku z art. 5-7 ustawy o emeryturach i rentach z FUS). Na nim to bowiem zgodnie z art. 6 kc spoczywał ciężar udowodnienia tej okoliczności. W przeprowadzonym postępowaniu sądowym odwołujący nie udowodnił jednak niezbędnej przesłanki do uzyskania świadczenia. Co prawda, odwołujący podnosił, iż posiada wymagany staż pracy, bo wynoszący ponad 39 lat z art. 2 ust. 1 pkt 6 ustawy (zresztą staż pracy w takim wymiarze był bezsporny między stronami) rację miał jednak ZUS podnosząc, iż rozwiązanie stosunku pracy w dniu 30.06.2013 r. w jakim pozostawał odwołujący od 1975 r. nie nastąpiło ani z powodu likwidacji ani z powodu niewypłacalności pracodawcy. Zgodnie bowiem z pkt 6 ust. 1 art. 2 ustawy jedna z tych dwóch okoliczności musiałaby zachodzić, aby wystarczający był posiadany przez ubezpieczonego staż pracy w wymiarze 39 lat. Tymczasem jak wynika z przeprowadzonego postępowania dowodowego w 2013 r. nie toczyło się i nie toczy się postepowanie likwidacyjne Spółki będącej pracodawcą odwołującego, nie toczyło się także postępowanie upadłościowe, układowe lub naprawcze i nie były składane wnioski o wszczęcie takich postępowań. Przyczyną rozwiązania stosunku pracy z ubezpieczonym była konieczność racjonalizacji zatrudnienia wynikająca z rachunku ekonomicznego. Nie nastąpiło zaprzestanie działalności Spółki, a jedynie jej reorganizacja. Nie wystąpiły więc przesłanki wyżej wskazane wymienione w art. 3, 4, 5, 6, 8 i art. 8a ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy.

W świetle powyższych ustaleń i powołanych przepisów należy stwierdzić, iż zaskarżona decyzja ZUS była prawidłowa, wobec czego Sąd oddalił odwołanie na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 kpc.