Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 lipca 2014 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu II Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 23 lipca 2014 r. we Wrocławiu

na rozprawie

sprawy z powództwa(...)we W.

przeciwko M. K.

o zapłatę

na skutek apelacji strony powodowej

od wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Fabrycznej we Wrocławiu

z dnia 2 kwietnia 2013 r.

sygn. akt XI C 66/13

I.  oddala apelację;

II.  zasądza od strony powodowej na rzecz pozwanego 600 zł tytułem kosztów postępowania apelacyjnego.

Sygn.akt II Ca 699 / 13

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 2 kwietnia 2013 r. Sąd Rejonowy dla Wrocławia –Fabrycznej we Wrocławiu oddalił powództwo (...) we W. przeciwko pozwanemu M. K. o zapłatę kwoty 7 356,33 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia 20 marca 2008 r. do dnia zapłaty oraz zasądził od strony powodowej na rzecz pozwanego zwrot kosztów procesu w kwocie 1 217 zł .

Sąd pierwszej instancji ustalił ,iż zarządzeniem numer (...) Rektora (...) we W. z dnia 27 października 2006r. w sprawie odpłatności za przeprowadzenie przewodu doktorskiego, habilitacyjnego, postępowania o nadanie tytułu naukowego i postępowania nostryfikacyjnego stopnia naukowego oraz dokumentu ukończenia studiów wyższych, które obowiązywało do dnia 11 lipca 2008 r. ,została wprowadzona odpłatność między innymi za przeprowadzenie przewodu doktorskiego. W § 4 określono, co składa się na opłatę za przeprowadzenie przewodu doktorskiego (jednorazowe wynagrodzenie promotora, wynagrodzenie, co najmniej dwóch recenzentów, wydatki związane z wydaniem opinii na wniosek centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów, wydatki na przejazdy i noclegi promotora i recenzentów oraz inne wydatki ponoszone przez Akademię). W myśl § 9 zarządzenia opłaty w toku przewodów pokrywała Akademia (...), po zakończeniu przewodu wystawiana była faktura, a płatność powinna nastąpić w ciągu 14 dni od otrzymania faktury ;brak terminowej wpłaty uzasadniał naliczenie odsetek ustawowych.

W dniu 25 maja 2007 r. (...) we W. zawarła z M. K. umowę numer (...) o określenie zasad odpłatności za przeprowadzenie przewodu doktorskiego. Określono w § 2 umowy, iż opłatami za przeprowadzenie przewodu doktorskiego są: wynagrodzenia promotorów, wynagrodzenie przynajmniej dwóch recenzentów, wydatki związane z opracowaniem opinii na wniosek Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów, wydatki na przejazdy i noclegi promotorów i recenzentów oraz koszty pośrednie w wysokości minimum 20%. Akademia (...)zobowiązała się do regulowania opłat związanych z przeprowadzeniem przewodu doktorskiego pozwanego, a M. K. zobowiązał się do zwrotu poniesionych kosztów – na podstawie wystawionego rachunku, w terminie 14 dni od otrzymania faktury VAT.

Po przeprowadzeniu przewodu doktorskiego M. K. (...)h we W. wystawiła w dniu 5 marca 2008 r. fakturę VAT numer (...) na kwotę 7 355,33 zł z terminem płatności do 19 marca 2008 r. Wobec nieuregulowania należności strona powodowa wzywała pisemnie pozwanego do zapłaty kwoty określonej w wystawionej fakturze VAT. M. K. w pismach z dnia 18 marca 2008 r. oraz z dnia 7 maja 2008 r. przedstawił swoje stanowisko (...) we W. zwracając się o wstrzymanie z żądaniem zapłaty kwoty 7 355,33 zł, wskazując na stanowisko Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego zgodnie, z którym nakładanie obowiązków na osoby fizyczne, takich jak wnoszenie opłat może nastąpić wyłącznie w drodze ustawy.

Na podstawie powyższych ustaleń faktycznych Sąd Rejonowy uznał ,iż powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie z uwagi na brak możliwości żądania przez powodowy (...) we W. opłaty za czynności inne niż enumeratywnie wymienione w art. 99 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym .Sąd pierwszej instancji podkreślił, iż wprowadzenie powyższego przepisu stanowi realizację i uszczegółowienie ogólnej zasady wynikającej z art. 70 ust. 2 Konstytucji RP wprowadzającej nieodpłatność nauki w szkołach publicznych. Przepis zdania 2 ust. 2 art. 70 Konstytucji stanowił jednak, że ustawa może dopuścić świadczenie niektórych usług edukacyjnych przez publiczne szkoły wyższe za odpłatnością. Uzyskanie stopnia doktora normują przepisy ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym, ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach i tytułach naukowych, rozporządzenia ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 15 stycznia 2004 r. w sprawie szczegółowego trybu przeprowadzania czynności w przewodach doktorskim i habilitacyjnym oraz w postępowaniu o nadanie tytułu profesora oraz rozporządzenia ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 3 października 2003 r. w sprawie wysokości i warunków wypłacania wynagrodzenia promotorowi oraz za recenzje i opinie w przewodzie doktorskim i habilitacyjnym, a także w postępowaniu o nadanie tytułu profesora. Wymienione akty prawne nakładają na uczelnie wyższą, w której przeprowadzony jest przewód doktorski obowiązek uiszczenie wynagrodzenia promotorowi i recenzentom (oraz poniesienie innych wydatków promotora i recenzentów), wskazując szczegółowo zasady ich wymiaru. Przewidziana jest też możliwość przejęcia tego obowiązku przez jednostkę zatrudniającą kandydata do stopnia doktora na zasadach określonych w umowie z jednostką powołującą promotora lub zlecającą sporządzenie recenzji lub opinii. Jednakże w ocenie Sądu Rejonowego żaden w wymienionych aktów normatywnych nie przewiduje możliwości pobierania opłat od osób ubiegających się o uzyskanie stopnia doktora, bez względu na fakt, czy osoby takie były uczestnikami stacjonarnych studiów doktoranckich, czy też nie. Sąd pierwszej instancji podzielił stanowisko pozwanego odnośnie rozróżnienia pomiędzy pojęciem przewodu doktorskiego, a pojęciem usługi edukacyjnej uznając, iż wymienionych pojęć nie można ze sobą utożsamiać.

Zgodnie ,bowiem z art.201 pkt 1 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym, studia doktoranckie mają na celu przygotowanie do przeprowadzenia przewodu doktorskiego. Z powyższego wyraźnie widać, iż ustawodawca świadomie wprowadził rozróżnienie obu pojęć. Uczelnie wyższe mogą zaś pobierać opłaty wyłącznie za usługi edukacyjne enumeratywnie wymienione w art. 99 ust. 1 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym, a przywołany przepis nie może podlegać żadnym rozszerzeniom określa on ,bowiem katalog zamknięty . Zdaniem Sądu pierwszej instancji uznać należy ,że ustawa Prawo o szkolnictwie wyższym zawiera lukę prawną. Zgodnie ,bowiem z art. 94 ust. 1 pkt 1 tej ustawy z budżetu państwa uczelnia publiczna otrzymuje dotacje na zadania związane z kształceniem studentów studiów stacjonarnych, uczestników stacjonarnych studiów doktoranckich i kadr naukowych oraz utrzymaniem uczelni, w tym na remonty. Natomiast zgodnie z art. 99 ust.1 pkt 1 przywołanej ustawy uczelnia publiczna może pobierać opłaty za świadczone usługi edukacyjne związane z kształceniem studentów na studiach niestacjonarnych oraz uczestników niestacjonarnych studiów doktoranckich. Zestawienie ze sobą obu powołanych przepisów z kolei prowadzi do uznania, iż w istocie brak było regulacji prawnych w materii odpłatności za przeprowadzenie przewodu doktorskiego, jednakże istnienie luki prawnej pomiędzy art. 99 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym, a art. 94 ust. 1 pkt 1 nie stanowi podstawy do nakładania na osobę ubiegającą się o uzyskanie stopnia doktora opłat za przeprowadzenie przewodu doktorskiego, czy nawet za poszczególne czynności podejmowane w jego toku i. Przepis 70 ust. 5 Konstytucji RP zapewnia szkołom wyższym autonomię na zasadach określonych w ustawie. Odpłatność za świadczenie usług edukacyjnych należy do atrybutów autonomii szkół wyższych publicznych, jako wyjątek od konstytucyjnej zasady bezpłatności nauki w szkołach publicznych. Wyjątek, jak wynika z ust. 2 art. 70 Konstytucji dopuszcza tylko ustawa, zatem jest możliwy do stosowania tylko w takich granicach, na jakie ustawa pozwala. Art. 99 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym, jako wyjątek od zasady bezpłatności nauki w szkołach publicznych przewiduje możliwość pobierania przez uczelnie publiczne opłat za świadczone usługi edukacyjne (wyrok NSA z dnia 7 września 2011 r., sygn. I OSK 1049/11).

W związku z powyższym Sąd pierwszej instancji uznał ,iż postanowienia umowy nr (...) o określenie zasad odpłatności za przeprowadzenie przewodu doktorskiego, zobowiązujące pozwanego M. K. do pokrycia kosztów przeprowadzenia przewodu doktorskiego, są sprzeczne z art. 99 ust 1 pkt 1 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym ,a tym samym są nieważne ( art.58 §1 i 3 k.c. ) i nie mogą stanowić podstawy roszczenia strony powodowej wobec pozwanego. Sąd Rejonowy podzielił także podniesiony przez pozwanego zarzut przedawnienia roszczenia przyjmując, iż ma zastosowanie art.750 k.c.

Apelację od wyroku z dnia wywiodła strona powodowa zaskarżając wyrok w całości.

Zaskarżonemu orzeczeniu apelujący zarzucił naruszenie prawa materialnego ,a to art.99 ust.1 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r .-Prawo o szkolnictwie wyższym ( Dz.U. z 2005 r. nr 164 ,poz.1365 ze zm.) poprzez przyjęcie ,że przepis ten zawiera zamknięty katalog usług edukacyjnych ,za które uczelnia może pobierać opłaty oraz art.118 k.c. poprzez jego niezastosowanie i przyjęcie ,iż roszczenie strony powodowej uległo 2 –letniemu przedawnieniu .

Sąd Okręgowy zważył , co następuje:

Apelacja podlegała oddaleniu, choć cześć zarzutów w niej zawartych była zasadna.

W pierwszej kolejności wskazać należy, iż Sąd pierwszej instancji naruszył prawo materialne poprzez niewłaściwe zastosowanie art.58 k.c. i uznanie, iż umowa nr (...) jest nieważna, bowiem jest sprzeczna z bezwzględnie obowiązującym art.99 ust.1 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r.- Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz.U. z 2005 r., nr 164, poz.1365 ze zm.). O ile, bowiem zgodzić należy się z Sądem Rejonowym, iż przepis ten zawiera zamknięty katalog opłat, za jakie uczelnia wyższa może pobierać opłaty, to regulacja ta dotyczy jedynie usług edukacyjnych, a przeprowadzenie przewodu doktorskiego taką usługą nie jest.

Zgodnie z przepisami obowiązującymi w dacie zawarcia umowy nr (...), tj. ustawą z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki (Dz. U. Nr 65, poz. 595, z późn. zm.), ustawą z dnia 27 lipca 2005 r.- Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 164, poz. 1365, z późn. zm.) i rozporządzeniem ministra edukacji narodowej i sportu z dnia 15 stycznia 2004 r. w sprawie szczegółowego trybu przeprowadzania czynności w przewodach doktorskim i habilitacyjnym oraz w postępowaniu o nadanie tytułu profesora (Dz. U. Nr 15, poz. 128, z późn. zm.), stopień doktora można uzyskać w ramach studiów doktoranckich bądź poza tymi studiami, otwierając przewód doktorski w jednostce posiadającej uprawnienie do nadawania tego stopnia. Problematyka odpłatności za przeprowadzenie przewodu doktorskiego na uczelniach publicznych nie została w sposób jednoznaczny uregulowana ani w ustawie o szkolnictwie wyższym ani też w ustawie o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki. Kwestie związane z przeprowadzeniem przewodu doktorskiego zarówno przez uczestników studiów doktoranckich, jak i osoby, które studiów doktoranckich nie odbywały, uregulowane zostały w ustawie z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki.

Zgodnie z art.11 tej ustawy stopień doktora jest nadawany w drodze przewodu wszczętego na wniosek osoby ubiegającej się o nadanie stopnia.Czynności przewodu doktorskiego określone w art.14 ust 2. ustawy kończące się uchwałami określonych organów uczelni, a zatem mają niewątpliwie charakter administracyjny (art.29 ustawy).

Zatem brak było podstaw do przyjęcia, jak uczynił to Sąd pierwszej instancji, iż regulacja zawarta w art.99 omawianej ustawy wyłączała możliwość zawarcia umowy o odpłatność za przeprowadzenie przewodu doktorskiego. Nie ulega wątpliwości, iż dla przeprowadzenia przewodu doktorskiego konieczne jest wyznaczenie promotora oraz recenzentów, których zaangażowanie w przewód doktorski podlega stosownemu wynagrodzeniu. Ustawodawca w art.30 ust.3 ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki upoważnił Minister właściwego do spraw szkolnictwa wyższego do uregulowania w drodze rozporządzenia kwestię określenia wysokość i warunków wypłacania wynagrodzenia promotorowi oraz za recenzje i opinie do uregulowania.W przepisie tym określono granice, w jakich wynagrodzenie powinno zostać ustalone, a nadto w rozporządzeniu należało uwzględnić, iż wynagrodzenie wypłaca jednostka organizacyjna przeprowadzająca przewód doktorski, postępowanie habilitacyjne lub

postępowanie o nadanie tytułu z tym, że jednostka zatrudniająca osobę ubiegającą się o nadanie stopnia lub tytułu lub ta osoba może przejąć ten obowiązek. Zdaniem Sądu Okręgowego na podstawie treści art.33 ust.3 pkt. 2 ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki także nie można postawić tezy, iż przepis ten regulował wyczerpująco kwestię odpłatności za przewód doktorski, w szczególności wykluczając możliwość zawarcia umowy o wniesienie stosownych opłat przez doktoranta.

Przepis art.30 w ust.2 ustawy o stopniach naukowych wskazywał jedynie podmiot zobowiązany do wypłaty wynagrodzenia promotorowi oraz za recenzje i opinie, natomiast nie rozstrzygał kwestii źródła finansowania tego wynagrodzenia przez uczelnię.W związku z powyższym odpowiedzi na pytanie dotyczące możliwości pobierania przez uczelnie publiczne za przeprowadzenie przewodu doktorskiego należało poszukiwać w ustawie z dnia 27 lipca 2005 r.- Prawo o szkolnictwie wyższym.

Powołana ustawa z dnia 27 lipca 2005 r. o szkolnictwie wyższym wskazywała wprost jedynie sposób finansowania kosztów studiów doktoranckich. I tak zgodnie z art.195 ust. 8 i 9 ustawy stacjonarne studia doktoranckie w uczelniach publicznych były bezpłatne. Natomiast możliwe było ustalenie przez rektora odpłatności za niestacjonarne studia doktoranckie w uczelniach publicznych.

Istotne dla oceny zasadności roszczenia strony powodowej jest, iż art. 98 powołanej ustawy wymienione zostały źródła dochodów uczelni publicznych, przy czym użycie słowa „w szczególności „ wskazuje, iż przepis ten zawiera otwarty katalog możliwych przychodów własnych uczelni.Uregulowanie to koresponduje z zapisem art.94 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r.- Prawo o szkolnictwie wyższym.W myśl tego przepisu działalność uczelni publicznej jest finansowana z dotacji z budżetu państwa na zadania ustawowo określone oraz może być finansowana z przychodów własnych. Zdaniem Sądu Okręgowego wobec treści art. 94 i 98 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r.- Prawo o szkolnictwie wyższym w brzmieniu obowiązującym do dnia 1 stycznia 2012 r. dopuszczalne było wprowadzenie regulacji o odpłatności za przeprowadzenie przewodu doktorskiego w drodze odpowiedniej uchwały organu szkoły publicznej oraz stosownej umowy zawartej z osobą ubiegającą się o przeprowadzenie takiego przewodu. Dopuszczalność pobierania opłat za przeprowadzenie przewodu doktorskiego nie oznacza przy tym naruszenia art.70 ust.2 zd.1 Konstytucji ustanawiającego zasadę bezpłatnego nauczania w wyższej szkole publicznej, służącą urzeczywistnieniu konstytucyjnie gwarantowanego prawa do nauki. Zasada ta nie może być jednak interpretowana inaczej jak obowiązek realizacji przez uczelnie publiczne zasady powszechności dostępu do wyższego wykształcenia poprzez wszelkie formy studiów, zarówno za pośrednictwem podstawowych studiów nieodpłatnych, jak poprzez inne rodzaje studiów. Przeprowadzenie przewodu doktorskiego nie jest natomiast składnikiem studiów rozumianych, jako forma pobierania nauki . Reasumując powyższe rozważania stwierdzić należało ,iż umowa nr (...) nie jest sprzeczna z prawem ,a tym samym brak podstaw do ustalenia ,iż jest ona nieważna (art.58 k.c.).

Sąd Okręgowy nie podzielił także stanowiska pozwanego oraz Sądu pierwszej instancji, iż roszczenie strony powodowej uległo przedawnieniu. Zgodnie z zastosowanym przez Sąd Rejonowy art. 751 pkt. 2 k.c. do roszczeń wynikających z umów o świadczenie usług polegających na utrzymaniu, pielęgnowaniu, wychowywaniu lub nauce innej osoby, jeżeli przysługują one osobom trudniącym się zawodowo takimi czynnościami albo osobom utrzymującym zakład do tego celu przeznaczony stosuje się 2 letni okres przedawnienia. Tymczasem jak to już wskazano wyżej przeprowadzenie przewodu doktorskiego ma charakter administracyjnoprawny, a tym samym przepis art.750, k.c. i art.751 k.c. w ogóle nie ma zastosowania. Zgodnie z art.11 ust.1 ustawy o stopniach naukowych stopień doktora jest nadawany w drodze przewodu doktorskiego, który zostaje wszczęty na wniosek osoby ubiegającej się o nadanie stopnia, po sprawdzeniu warunków formalnych, na podstawie uchwały rady jednostki organizacyjnej.

Jednocześnie brak jest także podstaw do przyjęcia, iż do roszczeń strony powodowej winien mieć art. 118 i n fine określający 3 letni okresu przedawnienia. Zgodnie, bowiem z art.106 ustawy z dnia z 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 572 ze zm.) zgodnie, z którym prowadzenie przez uczelnię działalności dydaktycznej, naukowej, badawczej, doświadczalnej, artystycznej, sportowej, diagnostycznej, rehabilitacyjnej lub leczniczej nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 173, poz. 1807, z późn. zm.).

Mimo jednak powyższych uchybień Sądu pierwszej instancji brak było podstaw do uwzględnienia powództwa. Sąd drugiej instancji orzeka na podstawie materiału zebranego w postępowaniu w pierwszej instancji oraz w postępowaniu apelacyjnym (art.382k.p.c.). Ocena przedstawionych przez stronę powodową dowodów prowadzi do wniosku, iż skarżąca nie wypełniła ciążącego na niej z mocy art.6 k.c. wykazania zasadności roszczenia, co do jego wysokości. Zgodnie z §2 umowy opłata za przeprowadzenie przewodu doktorskiego, którą zobowiązany był uiścić pozwany miała obejmować: wynagrodzenie promotora, wynagrodzenie, co najmniej dwóch recenzentów, wydatki związane z opracowaniem opinii na wniosek Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów, wydatki na przejazdy i noclegi promotora i recenzentów oraz koszty pośrednie minimum 20 %. Strona powodowa domagając się zasądzenia od pozwanego kwoty 7 355, 33 zł w żaden sposób nie wykazała ani poniesienia powyższych kosztów ani ich wysokości. Konieczność wykazania zasadność dochodzonej opłaty nie dotyczy jedynie braku dowodów na tę okoliczność, ale przede wszystkim przedstawienia stosownych faktów. Tymczasem strona powodowa nie przedstawiła ani w pozwie ani w toku postępowania żadnych faktów , potwierdzających poniesienie przez nią wydatków związanych z przeprowadzonym przewodem doktorskim i ich wysokości .Obowiązku przytoczenia w tym zakresie twierdzeń faktycznych, a następnie ich wykazania nie może zastąpić jedynie powołanie się wystawienie faktury VAT. Nadto wskazać należy, iż chociaż pozwany nie skierował przeciwko wysokości żądania konkretnego zarzutu nie można było przyjąć, iż była to okoliczność przyznana. Zastosowanie art. 230 k.p.c. może, bowiem nastąpić jedynie wtedy, gdy strona nie wypowie się, co do twierdzeń strony przeciwnej o faktach, a sąd mając na uwadze wyniki całej rozprawy, może fakty te przyznać za przyznane. Fakt, który ma podlegać przyznaniu, powinien być przy tym jednoznacznie określony, gdyż tylko wtedy może zostać potwierdzony przez stronę przeciwną, jako zgodny z prawdą. Skorzystanie z regulacji przewidzianej w art. 230 k.p.c. nie ma, zatem charakteru automatycznego, w razie niewypowiedzenia się strony, co do twierdzenia strony przeciwnej, gdyż zależy od oceny sądu meriti, który mając na uwadze wynik całej rozprawy może uznać, że zachodzą przesłanki do jego zastosowania. Sąd może uznać szkodę za przyznaną na podstawie faktów przytoczonych przez stronę, co, do których nie wypowiedziała się strona przeciwna, tylko wówczas, gdy wynik całej rozprawy prowadzi do jednoznacznego wniosku, że strona przeciwna nie zamierzała zaprzeczyć tym faktom. W razie wątpliwości nie można stosować art. 230 k.p.c. Funkcją art. 230 k.p.c. nie jest wzmacnianie ustaleń, co do faktów, które nie znajdują dostatecznego uzasadnienia w dowodach przeprowadzonych w sprawie. Zastosowanie tego przepisu wchodzi w rachubę jedynie wówczas, gdy jest to uzasadnione wynikiem całej rozprawy. Oznacza to konieczność uwzględnienia zarówno postawy procesowej strony, jak również ostatecznych wyników postępowania dowodowego. Wobec podniesienia przez pozwanego zarzutów merytorycznych, co do materialnoprawnej podstawy roszczenia oraz jego przedawnienia ,to przyjęcie dorozumianego przyznania wysokości roszczenia, przy jednoczesnym braku podstawy faktycznej pozwu w tym zakresie i braku dowodów źródłowych na okoliczność pokrycia przez stronę powodową wydatków związanych z przewodem doktorskim, byłoby sprzeczne z postawą procesową pozwanego ( por. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 18.02.2011 r., I CSK 298/10, Lex nr 950421; . z dnia 13.12.2013 r., III CSK 66/13, LEX nr 1463871; z dnia 25.02.2010 r.,III CSK 348/09, Lex 688851) .

Z tych też względów apelacja ostatecznie podlegała oddaleniu ( art.385 k.p.c.) .

O kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono zgodnie z art.98 k.p.c. i §6 pkt 4 w zw. z § 12 ust.1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r.w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu.