Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VI Ka 380/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 września 2014 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Andrzej Tekieli

Protokolant Jolanta Kopeć

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Jeleniej Górze Roberta Remiszewskiego

po rozpoznaniu w dniu 23 września 2014r.

sprawy A. M. (1)

oskarżonego z art. 224 § 1 kk

z powodu apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Lubaniu

z dnia 5 maja 2014 r. sygn. akt II K 25/14

I. zmienia zaskarżony wyrok wobec oskarżonego A. M. (1) w ten sposób, że przyjmuje, iż przypisany mu czyn wyczerpuje znamiona przestępstwa z art. 224 § 2 kk i jako podstawę wymiaru kary przyjmuje art. 224 § 1 kk w zw. z art. 224 § 2 kk przy zastosowaniu art. 58 § 3 kk,

II. w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy,

III. zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze obciążając nimi Skarb Państwa.

Sygn. akt VI Ka 380/14

UZASADNIENIE

A. M. (1) oskarżony został o to, że w dniu 11 sierpnia 2013roku w B., pow. (...) , woj. (...), groził pobiciem dla B. S. strażnika (...) L., w związku z wykonywanymi przez niego czynnościami służbowymi, chcąc zmusić go do zaniechania prawnej czynności służbowej tj. o czyn z art. 224 § 1 kk.

Sąd Rejonowy w Lubaniu wyrokiem z dnia 5 maja 2014 r. w sprawie o sygn. akt IIK 25/14:

uznał oskarżonego A. M. (1) za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, opisanego w części wstępnej wyroku, z tą zmianą, że przyjął, iż czyn ten stanowi występek z art. 190 § 1 kk i za to na podstawie art. 190 § 1 k.k. wymierzył mu karę grzywny w wysokości 40 ( czterdziestu) stawek dziennych ustalając wartość jednej stawki dziennej na kwotę 50 ( pięćdziesięciu) złotych,

na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił oskarżonego A. M. (1) w całości od zapłaty kosztów sądowych obciążając nimi Skarb Państwa, a na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych ( t.j.Dz.U.1983.49.223 z późn. zm.) nie wymierzył mu opłaty.

Apelację od powyższego wyroku złożył prokurator, który zarzucił obrazę przepisu prawa materialnego, wyrażonego w art. 224 § 1 kk w zw. z art. 25 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym (t. jednolity Dz. U. z 2009 r. , nr 189, poz 1471 z późn. zm.) poprzez jego nieprawidłową wykładnię i uznanie, iż czyn przypisany oskarżonemu stanowi występek z art. 190 § 1 kk, w sytuacji gdy pokrzywdzony w realiach niniejszej sprawy korzystał z ochrony prawnej, przewidzianej dla funkcjonariuszy publicznych, a zatem A. M. (2) swoim zachowaniem wyczerpał znamiona określone w art. 224 § 2 kk.

Stawiając powyższe zarzuty prokurator wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w jego pkt I, poprzez wskazanie, iż czyn oskarżonego stanowi występek z art. 224 § 2 kk oraz przywołanie tegoż przepisu jako podstawy prawnej wymiaru kary orzeczonej wobec A. M. (1).

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja zasługiwała na uwzględnienie.

Sprawstwo i wina oskarżonego A. M. (1) jak również wymiar kary są bezsporne w niniejszej sprawie, oskarżony nie wniósł apelacji, apelacja oskarżyciela publicznego koncentruje się na zarzucie obrazy prawa materialnego w kontekście kwalifikacji prawnej czynu, zdaniem Sądu Okręgowego nie zachodzą w niniejszej sprawie okoliczności z art. 439 k.p.k. i art. 440 k.p.k.

Przechodząc do zarzutu apelacji podkreślić należy że Sąd I instancji kwestię kwalifikacji prawnej czynu oskarżonego szeroko i wyczerpująco rozważył w pisemnym uzasadnieniu wyroku stając na stanowisku że oskarżony wyczerpał swoim zachowaniem znamiona przestępstwa z art.190 § 1 k.k. ( str.4 – 5 uzasadnienia, k. 48 odwrót – 49 akt ). Z interpretacją przepisów zaprezentowaną przez ten Sąd nie sposób się jednak zgodzić. Bezspornie pokrzywdzony B. S. jako strażnik (...) nie jest funkcjonariuszem publicznym w rozumieniu art. 115 § 13 k.k., nie należy bowiem do kategorii osób wymienionych w tym przepisie. Interpretacja ta jest oczywista, niekwestionowana w poglądach doktryny i komentatorów których publikacje powołano w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku. Problem prawny występujący w niniejszej sprawie nie sprowadza się jednak do tego czy strażnik (...)jest funkcjonariuszem publicznym tylko czy – gdy wykonuje swoje ustawowe obowiązki – przysługuje mu ochrona prawna jak funkcjonariuszowi publicznemu. Kwestię tą przesądza jednoznacznie powołany w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku art. 25 ust.2 pkt.1 ustawy z dnia 18.04.1985 r.(...) zgodnie z którym strażnik (...)podczas i w związku z wykonywaniem czynności…korzysta z ochrony prawnej przysługującej funkcjonariuszom publicznym. Dla Sądu Okręgowego nie ulega wątpliwości że dotyczy to także ochrony prawno – karnej ( przewidzianej w kodeksie karnym ), która ma węższe pojęcie niż „ochrona prawna”. Z woli ustawodawcy więc strażnik (...) nie będący funkcjonariuszem publicznym ( a więc np. nie odpowiadający prawnie z art. 231 k.k. ), wykonując czynności o których mowa w art. 23 pkt.1 -3 i 4 lit.b w/w ustawy korzysta z ochrony prawno – karnej jak funkcjonariusz publiczny, w tym także tej jaką daje art. 224 § 2 k.k. Na marginesie jedynie wspomnieć należy, że analogicznie wygląda ochrona prawna adwokata wykonującego obowiązki zawodowe, w kontekście art.7 ust.1 ustawy z dnia 26.05.1982 r. Prawo o adwokaturze ( zob. post. S.O. w J. VI Kz 287/14 ).

Jak prawidłowo ustalił Sąd I instancji, w niniejszej sprawie B. S. wykonywał wobec oskarżonego A. M. czynności kontrolne przewidziane w w/w przepisach ustawy o(...), ten zaś użył groźby bezprawnej zamierzając zmusić pokrzywdzonego do odstąpienia od wykonywanych czynności. Tym samym oskarżony wyczerpał swoim zachowaniem ustawowe znamiona przestępstwa z art. 224 § 2 k.k.

W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok wobec oskarżonego A. M. (1) w ten sposób że przyjął iż przypisany mu czyn wyczerpuje ustawowe znamiona przestępstwa z art. 224 § 2 k.k., zaś jako podstawę wymiaru kary przyjął art. 224 § 1 k.k. w zw. z art. 224 § 2 k.k. przy zastosowaniu art.58 § 3 k.k. Umieszczenie w podstawie wymiaru kary art. 58 § 3 k.k. było konieczne, jako że art. 224 § 1 k.k. ( do którego w zakresie rodzaju kary odwołuje się art. 224 § 2 k.k.) nie przewiduje kary grzywny. W pozostałej części Sąd Okręgowy zaskarżony wyrok utrzymał w mocy

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. Sąd Okręgowy kierując się względami słuszności zwolnił oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze obciążając nimi Skarb Państwa.

VI Ka 380/14

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE