Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia: 8 września 2014r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia Śródmieścia we Wrocławiu Wydział VIII Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Grzegorz Kurdziel

Protokolant: Anna Jakimów

po rozpoznaniu w dniu 8 września 2014r. we Wrocławiu

sprawy z powództwa: K. K.

przeciwko: (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  zasądza od strony pozwanej (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na rzecz powoda K. K. kwotę 4.880,45 zł (cztery tysiące osiemset osiemdziesiąt złotych czterdzieści pięć groszy) wraz z odsetkami ustawowymi od tej kwoty od dnia 22 lipca 2011r. do dnia zapłaty,

II.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 1.962 zł tytułem zwrotu kosztów procesu w tym 1.200 zł kosztów zastępstwa procesowego,

III.  nakazuje stronie pozwanej uiścić na rzecz Skarbu Państwa (Sąd Rejonowy dla Wrocławia- Śródmieścia we Wrocławiu) kwotę 7,71 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

UZASADNIENIE

Powód K. K. wniósł o zasądzenie na swoją rzecz od strony pozwanej (...) S.A. w W. kwoty 4.880,45 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 22 lipca 2011 r. do dnia zapłaty.

Uzasadniając swoje żądanie, podał, że w dniu 21 czerwca 2011 r. jego samochód marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...) uległ uszkodzeniu w wyniku kolizji drogowej, której sprawca był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnoprawnej u strony pozwanej. Po zgłoszeniu szkody strona pozwana nie zakwestionowała swej odpowiedzialności za skutki kolizji drogowej z dnia 21 czerwca 2011 r. co do zasady i po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego wypłaciła powodowi kwotę 7.737,31 zł tytułem odszkodowania. W ocenie powoda kosztorys sporządzony przez stronę pozwaną jest znacznie zaniżony, a dochodzone odszkodowanie wynika z faktur VAT potwierdzających dokonane naprawy.

Strona pozwana w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa w całości. Przyznając, że jako ubezpieczyciel sprawcy wypadku komunikacyjnego ponosi odpowiedzialność za jego skutki, podniosła, że dokonała prawidłowej wyceny poniesionej przez powoda szkody, według średnich kosztów naprawy.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 21 czerwca 2011 r. we W. samochód powoda marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...) został uszkodzony w kolizji drogowej, której sprawca był objęty ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u strony pozwanej. Powód w dniu 21 czerwca 2011 r. zgłosił szkodę stronie pozwanej.

Bezsporne.

Opierając się na kalkulacji naprawy sporządzonej w toku postępowania likwidacyjnego, strona pozwana przyznała powodowi odszkodowanie w kwocie 7.737,31 zł. Samochód powoda posiadał same oryginalne części.

Dowód: - dokumentacja zgromadzona w aktach szkody nr PL (...), w załączeniu,

- przesłuchanie powoda, k. 47-48.

Wysokością szkody w samochodzie powoda jest koszt przeprowadzonej naprawy, wynikający z faktur, opiewających na kwotę 12.617,76 zł brutto.

Dowód: -opinia pisemna biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej S. C., k. 63- 71,

- faktury VAT FA (...) i FA (...), k. 9-11.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Nie budzi wątpliwości, że sprawca wypadku polegającego na zderzeniu się mechanicznych środków komunikacji poruszanych za pomocą sił przyrody ponosi odpowiedzialność za wyrządzoną powodowi szkodę (art. 415 w zw. z art. 436 § 2 k.c.).

Odpowiedzialność strony pozwanej za skutki kolizji drogowej wynikała zaś z art. 822 § 1 i 2 k.c. oraz art. 9 i 9a ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (tekst jednolity: Dz.U. z 2013, poz. 392 z późn. zm.), albowiem - jako ubezpieczyciel - zobowiązana jest do zapłacenia odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi sprawca wypadku. Powód - jako osoba uprawniona do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej - mógł zatem dochodzić roszczenia bezpośrednio od pozwanego zakładu ubezpieczeń (art. 822 § 4 k.c.).

Naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono (art. 361 § 2 k.c.) i powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej (art. 363 § 1 k.c.). Odpowiedzialność ubezpieczyciela ogranicza się przy tym do zapłaty odszkodowania (art. 822 § 1 k.c.).

W orzecznictwie Sądu Najwyższego zostało wyjaśnione, że w ramach odpowiedzialności z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego, zakład ubezpieczeń co do zasady zobowiązany jest do zapłaty odszkodowania obejmującego celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty nowych części i materiałów służących do naprawy uszkodzonego pojazdu. Zauważono przy tym, że nie można z góry wykluczyć, iż zamontowanie podczas przywracania do stanu poprzedniego nowych części spowoduje wzrost wartości pojazdu jako całości. Jeżeli jednak zakład ubezpieczeń okoliczności tej nie wykaże, to wysokość odszkodowania należy ustalić z uwzględnieniem cen części nowych bez potrąceń amortyzacyjnych (zob. uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z dnia 20 października 1972 r., II CR 425/72, OSNCP 1973/ 6/ 111 oraz uchwałę składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 12 kwietnia 2012 r., III CZP 80/11, OSNC 2012/10/112).

Poszkodowany ma przy tym prawo do dokonania naprawy przy użyciu części oryginalnych, jeżeli takie części zostały uszkodzone (podobnie Sąd Najwyższy w uzasadnieniu postanowienia z dnia 20 czerwca 2012 r., III CZP 85/11, OSNC 2013/3/37).

Reasumując powyższe rozważania, stwierdzić należy, że wysokość odszkodowania należnego w związku z uszkodzeniami pojazdu mechanicznego, wypłacanego przez zakład ubezpieczeń na podstawie umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego, ustala się według cen nowych części oryginalnych, bez uwzględnienia potrąceń amortyzacyjnych, chyba że uszkodzone części nie byłyby oryginalne, albo zakład ubezpieczeń wykazałby, iż dokonanie naprawy przy użyciu części oryginalnych prowadziłoby do wzrostu wartości pojazdu.

W niniejszej sprawie, ustalono, że pojazd powoda posiadał wyłącznie oryginalne części, a jego naprawa nie spowodowała wzrostu wartości samochodu. Uwzględniając zatem, że w niniejszej sprawie faktycznie poniesione przez powoda koszty naprawy uszkodzonego pojazdu wyniosły 13.247,62 zł, a strona pozwana wypłaciła już powodowi kwotę 7.737,31 zł tytułem odszkodowania, należało zasądzić na rzecz powoda część różnicy pomiędzy tymi kwotami, odpowiadającą wysokości roszczeniu zgłoszonemu w pozwie.

Orzeczenie w kwestii odsetek od zasądzonej kwoty wynika z art. 481 § 1 k.c., zgodnie z którym, jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Sąd miał przy tym na względzie, że ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku (art. 817 § 1 k.c.).

Skoro zaś strona pozwana powiadomiona została o zdarzeniu w dniu 21 czerwca
2011 r., obowiązek wypłaty pełnego odszkodowania realizował się najdalej w dniu 22 lipca 2011 r., dlatego też Sąd zasądził odsetki ustawowe od tej daty.

Mając na względzie powyższe, na podstawie powołanych przepisów Sąd orzekł jak w punkcie I sentencji wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 k.p.c., uznając, że strona pozwana, która przegrała w całości powinna zwrócić stronie przeciwnej wszystkie poniesione koszty niezbędne do celowej obrony (koszty procesu). Poniesione przez powoda koszty procesu wynosiły 1.962 zł i obejmowały kwotę 1.200 zł wynagrodzenia adwokata, kwotę 245 zł opłaty od pozwu, kwotę 17 zł opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz kwotę 500 zł zaliczki na wynagrodzenie biegłego.

Na podstawie art. 113 ustawy z dnia 28 lipca 2005 o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 167, poz. 1398 z późn. zm.) w zw. z art. 100 k.p.c. Sąd, mając na względzie wynik sprawy, zasądził od strony pozwanej na rzecz Skarbu Państwa kwotę 7,71 zł, tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować,

2.  odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi strony pozwanej,

3.  kal. 14 dni.