Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV Kz 73/13

POSTANOWIENIE

Dnia 11 marca 2013 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący SSO Joanna Żelazny

Sędziowie: SSO Anna Bałazińska - Goliszewska

SSO Krzysztof Głowacki (spr.)

Protokolant Aneta Malewska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Tomasza Fedyka

po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 11 marca 2013 r.

w sprawie przeciwko W. R.

oskarżonemu o czyn z art.286§1 kk. i inne

po rozpoznaniu zażalenia wniesionego przez adw. J. K.

na postanowienie Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Śródmieścia

z dnia 30 listopada 2012 r., sygn. akt V K 2217/07

w przedmiocie kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu

na mocy art.437§1 kpk

p o s t a n o w i ł:

zmienić zaskarżone postanowienie w ten sposób, iż zasądzić od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. K. kwotę 206,64 zł (dwieście sześć złotych i sześćdziesiąt cztery grosze) z VAT tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 30 listopada 2012 r., sygn. akt V K 2217/07 Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Śródmieścia, na podstawie art.29 ust.1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze oraz §14 ust.2 pkt.3, §16, §2 ust.3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. K. kwotę 103,32 zł z VAT tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu (k. 30676 tom 154).

Wyżej wskazane postanowienie w części, tj. w zakresie w jakim Sąd nie uwzględnił wniosku obrońcy o zasądzenie kosztów nieopłaconej a udzielonej z urzędu pomocy prawnej, zaskarżył adw. J. K., zarzucając:

„naruszenie §14 ust.2 pkt.3 i §16 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (…) poprzez ich niewłaściwe zastosowanie i zasądzenie na rzecz skarżącego kosztów udzielonej pomocy prawnej z urzędu oskarżonemu W. R. w kwocie 103,32 zł., podczas gdy kwota ta jest błędna oraz nie uwzględnia faktu udziału obrońcy w dwóch terminach, w jakich przeprowadzana była czynność procesowa, tym samym prawidłowo wyliczona kwota wynosi 619,92 zł.”.

Skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez zasądzenie od Skarbu Państwa na rzecz adwokata J. K. kwoty 619,02 zł z VAT z tytułu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu (k. 30678 – 30679, t. 154).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie jedynie częściowo zasługuje na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności wskazać należy, iż czynność, dla której dokonania wyznaczony został adw. J. K., polegała na udziale w przesłuchaniu świadka przez sąd wezwany, a zatem nie był to udział obrońcy w rozprawie.

W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu nie została natomiast określona minimalna stawka za tego rodzaju czynność.

Zgodnie więc z §5 rozporządzenia wysokość stawki minimalnej należało ustalić, przyjmując za podstawę stawkę w sprawie o najbardziej zbliżonym rodzaju. W rozpoznawanym przypadku, jak trafnie uczynił to Sąd Rejonowy, będzie to udział w kolejnym terminie rozprawy.

Nie sposób zgodzić się przy tym ze skarżącym, aby za jego udział we wskazanym wyżej posiedzeniu, należna była mu stawka jak za obronę przed sądem rejonowym w postępowaniu zwyczajnym (§14 ust.2 pkt.3 rozporządzenia). Powierzonej adw. J. K. czynności nie można bowiem utożsamiać z nakładem pracy, jakim musi się wykazać obrońca oskarżonego ustanowiony z urzędu w sprawie, kiedy to, zapoznaje się on z całym jej materiałem, analizuje wszelkie jej okoliczności i ustala z oskarżonym linię obrony, a następnie realizuje ją w toku całego postępowania.

Trafnie natomiast podniesiono w zażaleniu, iż skarżący uczestniczył w dwóch terminach wyznaczonych przez sąd wezwany dla przesłuchania świadka, tj. w dniu 4 lipca 2012 r. oraz 30 lipca 2012 r. (k. 30 i k. 35 akt o sygn. VII Ko 791/12).

Tym samym należne skarżącemu wynagrodzenie liczone winno być w podwójnej przyjętej przez Sąd Rejonowy stawce, a zatem wynieść powinno 206,64 zł.

W tym stanie rzeczy, Sąd Okręgowy postanowił jak na wstępie.

Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13