Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV U 588/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 września 2014r.

Sąd Okręgowy w Elblągu Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Renata Żywicka

Protokolant: st. sekr. sądowy Jolanta Fiedorowicz

po rozpoznaniu w dniu 16 września 2014r. w Elblągu na rozprawie

sprawy z odwołania (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w E.

z dnia 29/05/2014 r. znak: (...)

o składki

I.  oddala odwołanie,

II.  zasądza od wnioskodawcy na rzecz pozwanego kwotę 3600 zł (trzy tysiące sześćset złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu – kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt IV U 588/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 29 maja 2014r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w E. ustalił wysokość zadłużenia (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w B. na kwotę 83.673,90 zł :

1) z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne w ramach zakresów deklaracji 01-39 za okres od 2013-02 do 2013-03 w kwocie 54.813,13 zł , odsetek za zwłokę 6.524,00 zł , kosztów upomnienia 8,80 zł i kosztów egzekucyjnych 3.572,70 zł ;

2) z tytułu składek na ubezpieczenie zdrowotne w ramach zakresów deklaracji 01-39 za okres od 2013-02 do 2013-03 w kwocie 13.485,31 zł, odsetek za zwłokę 1.601,00zł , kosztów upomnienia 8,80 zł i kosztów egzekucyjnych 878,70 zł;

3) z tytułu składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych w ramach zakresów deklaracji 01-39 za okres od 2013-02 w kwocie 2.330,96 zł , odsetek za zwłokę 289,00 zł, kosztów upomnienia 8,80 zł i kosztów egzekucyjnych 152,70 zł . .

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy stwierdził, że płatnik składek (...) Sp. z o.o. nie dopełniła obowiązków wynikających z art. 46 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych i nie opłaciła należnych składek. W związku z tym organ rentowy wszczął postępowanie w sprawie określenia wysokości zadłużenia i wezwał płatnika składek do złożenia pisemnych wyjaśnień w sprawie przyczyn nieopłacenia składek. Ponieważ jednak płatnik składek takich wyjaśnień nie złożył organ rentowy wydał decyzję określającą wysokość zadłużenia wynikającą ze składanych przez płatnika składek deklaracji 01-39.

Z powyższą decyzją nie zgodziła się powyższa spółka wnosząc odwołanie. Decyzji zarzuciła wadliwość polegającą na tym ,że została wydana i podpisana przez osobę używającą pieczątki stanowiskowej . Brak przy tym informacji czy osoba ta działa z upoważnienia ZUS , wobec powyższego decyzja jest dotknięta nieważnością zgodnie z przepisem art. 156par.1 kpa .Dodatkowo skarżąca podniosła ,że wierzytelność jest spłacana dobrowolnie i od kwietnia 2013r. składki do ZUS są opłacane w terminie . Decyzja pozwanego nie uwzględnia możliwości dłużnika i zmierza do spowodowania utraty płynności finansowej oraz jest wyrazem niechęci do zawarcia ugody rozkładającej wierzytelność na raty .

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania i zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego podnosząc, iż zaskarżoną decyzją określił zadłużenie , które wynika ze składanych przez Spółkę deklaracji. Mimo składania tych deklaracji skarżąca zaprzestała terminowego opłacania wykazywanych w nich składek, co poza odsetkami za zwłokę spowodowało powstanie kosztów egzekucyjnych i kosztów z tytułu upomnienia .

Odnosząc się do kwestii nieważności decyzji organ rentowy podniósł ,że zaskarżona decyzja została prawidłowo i legalnie wprowadzona do obrotu , gdyż uprawnienia pracownika wydającego decyzję znajdują oparcie w par. 2 ust.2 pkt 2 Statutu ZUS , stanowiącego załącznik do Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 13 stycznia 2011r. w sprawie nadania statutu Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych. Zgodnie z tym przepisem Prezes Zakładu może upoważnić pracowników Zakładu do wydawania decyzji w określonych przez niego sprawach . Mając na uwadze załączone do akt ubezpieczeniowych upoważnienie nie może budzić wątpliwości ,że D. S. była osobą uprawnioną do wydania zaskarżonej decyzji .

W piśmie z dnia 14 sierpnia 2014r. skarżąca podtrzymała odwołanie i wniosła o zabezpieczenie ,,wniesionego odwołania ” przez wydanie postanowienia zakazującego organowi rentowemu na czas trwania tego sporu dokonywania czynności faktycznych i oprawnych opartych o zaskarżoną decyzję . W uzasadnienie wskazała ,że twierdzenia pełnomocnika ZUS ,iż spółka nie kwestionuje wysokości zadłużenia są nieuprawnione gdyż na skutek systematycznego spłacania zaległości stan zadłużenia jest płynny Pozwany nie przedłożył w sprawie żadnych dowodów zaprzeczających ,a zgodnie z treścią art. 6 k.c. ciężar dowodu obciąża pozwanego . Skarżąca podtrzymała również swoje zarzuty formalne do decyzji .

Sąd ustalił i zważył, co następuje.

Bezspornym w sprawie było ,że skarżąca spółka prowadzi działalność gospodarczą i jest płatnikiem składek dla zatrudnionych tam pracowników. Spółka składała deklaracje rozliczeniowe co miesiąc jednak w okresie od lutego do marca 2013r. nie odprowadzała składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne i Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych mimo składanych deklaracji . Organ rentowy wszczął postępowanie administracyjne w sprawie określenia wysokości należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne , ubezpieczenie zdrowotne i FP i FGŚP o czym spółka została poinformowana w dniu 28 kwietnia 2014r. . Pozwany wezwał również spółkę do złożenia w terminie 7 dni pisemnych wyjaśnień w sprawie przyczyn nieopłacania składek pod rygorem wydania decyzji w sprawie określenia wysokości należności na podstawie dotychczas zgromadzonych dowodów . Wobec braku reakcji spółki postępowanie w tej sprawie zostało zakończone wydaniem zaskarżonej decyzji .Zgodnie z załącznikiem do powyższej decyzji oraz rozliczeniem konta płatnika stan zaległości spółki z tytułu składek został określony na kwoty wynikające z decyzji , wskazane wyżej. Z rozliczenia konta płatnika na dzień 03 lipca 2014r. stan zaległości spółki z tytułu składek wzrósł i wynosi na ten dzień 145.147,07 zł .

/ dowód : zawiadomienie o wszczęciu postępowania k.1 akt ZUS, zpo k.2 akt ZUS , zawiadomienie o zakończeniu postępowania k.3 akt ZUS , zpo k. 4 akt ZUS zaskarżona decyzja k. 5 , załącznik do decyzji i rozliczenie konta płatnika w aktach ZUS /

Do dnia zamknięcia rozprawy odwołująca nie przedłożyła w organie rentowym korekty składanych deklaracji ani też nie przedłożyła dowodów na potwierdzenie , że składki wynikające z zaskarżonej decyzji zostały opłacone .

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach organu rentowego. W ocenie Sądu wiarygodność tych dokumentów nie budziła wątpliwości i nie została też skutecznie podważona przez odwołującą.

Podnieść należy ,że zgodnie z treścią art. 46 ust. 1HYPERLINK "http://isap.sejm.gov.pl/(...) ustawy z dnia 13.10.1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. 2013.1442 j.t.) płatnik składek jest obowiązany według zasad wynikających z przepisów ustawy obliczać, potrącać z dochodów ubezpieczonych, rozliczać oraz opłacać należne składki za każdy miesiąc kalendarzowy. Deklarację rozliczeniową oraz imienne raporty miesięczne płatnik składek przekazuje bezpośrednio do wskazanej przez Zakład jednostki organizacyjnej – art. 46 ust. 3 ustawy.

W świetle przepisu art. 23 ust. 1 powołanej ustawy od nieopłaconych w terminie składek należne są od płatnika składek odsetki za zwłokę, na zasadach i w wysokości określonych w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.).

Do składek na Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz na ubezpieczenie zdrowotne w zakresie: ich poboru, egzekucji, wymierzania odsetek za zwłokę i dodatkowej opłaty, przepisów karnych, dokonywania zabezpieczeń na wszystkich nieruchomościach, ruchomościach i prawach zbywalnych dłużnika, odpowiedzialności osób trzecich i spadkobierców oraz stosowania ulg i umorzeń stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące składek na ubezpieczenia społeczne – art. 32 ustawy.

Biorąc pod uwagę treść powołanych przepisów nie budzi wątpliwości, że to płatnik składek jest zobowiązany samodzielnie obliczać, potrącać z dochodów ubezpieczonych oraz opłacać należne składki w terminach wskazanych w ustawie i składać co miesiąc stosowne deklaracje m.in. za pracowników i to zarówno w zakresie ubezpieczeń społecznych jak i składek na ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. Takim płatnikiem składek jest niewątpliwie Spółka (...) w B. w stosunku do swoich pracowników i tym samym była zobowiązana do obliczania, potrącania, rozliczania oraz opłacania należnych składek od swoich pracowników za każdy miesiąc kalendarzowy. Stosowne raporty miesięczne odwołująca Spółka składała w pozwanym organie rentowym określając wysokość należnych składek jednak składki te w spornym okresie nie zostały odprowadzone. Odwołująca Spółka w odwołaniu nie kwestionuje wysokości ustalonego zadłużenia z tytułu składek na dzień wydania decyzji . Podnosi , iż zadłużenie jest systematycznie spłacane . Nie przedstawiła jednak w toku postępowania żadnych dowodów na potwierdzenie tego, że takich wpłat dokonała , ani też nie przedstawiła dowodów , z których wynikałoby, że złożone deklaracje są nieprawidłowe.

Niezależnie od powyższego wskazać należy ,że w postępowaniu odwoławczym od decyzji odmawiającej prawa do świadczenia rentowego, Sąd ocenia legalność decyzji według stanu rzeczy istniejącego w chwili jej wydania. W kwestii tej wielokrotnie wypowiadał się Sąd Najwyższy (zob. wyrok SN z dnia 20.05.2004r. II UK 395/03, OSNP 2005, nr 3, poz. 43; wyrok SN z dnia 07.02.2006r., I UK 154/05, LEX nr 272581). W związku z powyższym jakakolwiek zmiana stanu faktycznego będącego podstawą wydania zaskarżonej decyzji nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia zasadności odwołania od zaskarżonej decyzji .Na marginesie tylko należy zauważyć ,że zadłużenie spółki z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne ciągle rośnie , co przeczy tezie skarżącej ,iż od kwietnia 2013r. zadłużenie jest na bieżąco obsługiwane/ dowód –rozliczenie konta płatnika / .

Wskazać należy ,że zgodnie z treścią art. 34 ust. 2 ustawy o sus informacje zawarte na koncie ubezpieczonego i koncie płatnika składek prowadzonych w formie elektronicznej, które przekazane zostały w postaci dokumentu pisemnego albo elektronicznego , są środkiem dowodowym w postępowaniu administracyjnym i sądowym z zakresu ubezpieczeń społecznych . Jeżeli organ rentowy na podstawie materiałów zgromadzonych w postępowaniu administracyjnym zarzucił skarżącej zaległości składkowe w określonej wysokości za poszczególne okresy, to w postępowaniu sądowym wnioskodawca był zobowiązany co najmniej do odniesienia się do tych zarzutów (art. 221 k.p.c.) i wskazania własnych środków dowodowych. Skarżąca zaś w toku postępowania przed Sądem nie przedstawiła żadnego dowodu przeciwnego pomimo, że każda ze stron obowiązana jest do złożenia oświadczenia co do twierdzeń strony przeciwnej, dotyczących okoliczności faktycznych (art. 210 § 2 k.p.c.). Skarżąca spółka jednakże tego nie uczyniła.

Wbrew twierdzeniom spółki to na skarżącym ciąży obowiązek wykazania ,że stan zadłużenia jest inny niż wskazany w zaskarżonej decyzji zgodnie z treścią art. 6 k.c. w związku z art. 232kpc o czym strona została prawidłowo pouczona / k. 8 akt sprawy / .

Takie stanowisko zajął również Sąd Apelacyjny w Krakowie w sprawie III AUa 1371/12 LEX nr 1313292 :

Zgodnie z art. 46 u.s.u.s., płatnik składek jest obowiązany według zasad wynikających z przepisów ustawy obliczać, potrącać z dochodów ubezpieczonych, rozliczać oraz opłacać należne składki za każdy miesiąc kalendarzowy. Zatem wnioskodawca twierdząc, że za poszczególne miesiące wskazane w zaskarżonej decyzji opłacił należne składki w terminie lub kwestionując wysokość należności, co organ rentowy wykazał dokumentami rozliczeniowymi, winien te okoliczności udowodnić, zgodnie z obowiązkiem wynikającym z art. 232 k.p.c. oraz z regułą z art. 6 k.c., iż ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne.

Na marginesie tylko należy wspomnieć ,że przedmiotem rozpoznania sądu jest zasadność roszczenia odwołującego się od konkretnej decyzji organu rentowego . Od momentu wniesienia odwołania od decyzji organu rentowego do sądu rozpoznawana sprawa staje się sprawą cywilną, podlegającą rozstrzygnięciu według zasad właściwych dla tej kategorii. Odwołanie od decyzji pełni rolę pozwu, a jego zasadność ocenia się na podstawie właściwych przepisów prawa materialnego. Na tego rodzaju wadach decyzji skupia się też postępowanie sądowe, a wady spowodowane naruszeniem przepisów postępowania przed organem rentowym, pozostają w zasadzie poza przedmiotem postępowania. Konsekwentnie, podstawą rozstrzygnięcia sądowego mogą być tylko przepisy prawa materialnego (i ewentualnie postępowania cywilnego, a nie przepisy procedury administracyjnej. Dlatego też zarzuty skarżącej dotyczące naruszenia przepisów postępowania administracyjnego nie były i nie mogły być w niniejszej sprawie rozpatrywane przez Sąd .

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd na podstawie art. 477 (...) "http://isap.sejm.gov.pl/DetailsServlet?id= (...)" 14 (...) "http://isap.sejm.gov.pl/DetailsServlet?id= (...)" § 1 k.p.c. oddalił odwołanie i orzekł jak w wyroku.

Zgodnie z art. 98 k.p.c. i § 6 (...) "http://isap.sejm.gov.pl/DetailsServlet?id= (...)http://isap.sejm.gov.pl/DetailsServlet?id= (...)" 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. poz.490 z 2013r.) Sąd zasądził od wnioskodawcy na rzecz pełnomocnika organu rentowego koszty zastępstwa procesowego zgodnie z wynikiem procesu. W sprawie z zakresu ubezpieczeń społecznych dotyczącej odwołania od decyzji organu rentowego stwierdzającej zobowiązanie do zapłaty składek na fundusz ubezpieczeń społecznych , fundusz ubezpieczeń zdrowotnych, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i odsetek za zwłokę w określonych w decyzji kwotach wynagrodzenie pełnomocnika będącego radcą prawnym powinno być ustalane na podstawie § 6 rozporządzenia (tak uchwała SN z 7.05.2013 r. I UZP 1/13).