Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Konin, dnia 04-11-2014 r.

Sąd Okręgowy w Koninie III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący - Sędzia – SO Anna Walczak- Sarnowska

Protokolant: Starszy sekretarz sądowy Lila Andrzejewska

przy udziale

po rozpoznaniu w dniu 04-11-2014 r. w Koninie

sprawy M. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w P.

o dalszą rentę socjalną

na skutek odwołania M. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w P.

z dnia 14-02-2014r. znak: (...)

Zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje M. P. prawo do dalszej renty socjalnej na okres trzech lat , począwszy od daty wstrzymania wypłaty świadczenia.

Sygnatura akt III U 287/14

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w P. decyzją z dnia 14.02.2014 r., znak : (...) odmówił M. P. prawa do dalszej renty socjalnej, wskazując w uzasadnieniu decyzji, że orzeczeniem z dnia 27.01.2014 r. Komisja Lekarska ZUS nie stwierdziła u niego stanu całkowitej niezdolności do pracy, gdyż schorzenia występujące u odwołującego,
ich stopień i charakter nie są na tyle zaawansowane, by uznać go za całkowicie niezdolnego do pracy.

Odwołanie od decyzji złożył M. P. wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do renty socjalnej, zarzucając błędne ustalenia faktyczne w zakresie oceny stanu zdrowia. W uzasadnieniu wskazał, że jest osobą niepełnosprawną, a stan jego zdrowia ulega pogorszeniu nie dając mu możliwości normalnej egzystencji. Wskazał, że występuje u niego niedowład spastyczny kończyn dolnych jako wyraz mózgowego porażenia dziecięcego, milopatia piersiowa, zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa w odcinku szyjnym, piersiowym i lędźwiowo – krzyżowym, przepuklina jądra miażdżystego na poziomie Th 4/5, Th 5/6, Th 6/7. Zaznaczył, że był wielokrotnie hospitalizowany i pozostaje pod opieką poradni rehabilitacyjnej i neurologicznej.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania, podtrzymując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił i zważył, co następuje :

M. P. urodził się (...) z zawodu jest cukiernikiem, lecz w tym zawodzie nie pracuje. W dzieciństwie odwołujący był leczony z powodu padaczki,
a od 2004 r. cierpi na nasilone objawy niedowładu kończyn dolnych oraz bóle kręgosłupa w odcinku lędźwiowym oraz piersiowym. Był kilkukrotnie hospitalizowany i w trakcie leczenia rozpoznano u niego : niedowład spastyczny kończyn dolnych, będący wyrazem mózgowego porażenia dziecięcego, zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa w odcinku szyjnym piersiowym i lędźwiowo – krzyżowym oraz przepuklinę jądra miażdżystego na poziomie Th 4/5, Th 5/6, Th 6/7.

M. P. miał przyznaną od 27.09.2004 r. rentę socjalną, ostatnio do dnia 31.12.2013 r.

W dniu 7.11.2013 r. odwołujący wniósł o ponowne ustalenie prawa do renty socjalnej wskazując, że pracuje jako pracownik ochrony w firmie (...) z siedzibą w S..

Lekarz Orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 4.12.2013 r. stwierdził,
że odwołujący nie jest całkowicie niezdolny do pracy, a swoją opinię wydał po przeprowadzeniu bezpośredniego badania odwołującego oraz na podstawie analizy przedstawionej dokumentacji medycznej.

Po wniesieniu przez odwołującego sprzeciwu Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 27.01.2014 r. stwierdziła, że odwołujący nie jest całkowicie niezdolny do pracy.

Powyższe orzeczenie stanowiło podstawę uzasadnienia zaskarżonej decyzji.

W toku postępowania Sąd w oparciu o treść przepisu art. 278 k.p.c. przeprowadził dowód z opinii biegłego neurologa na okoliczność ustalenia, czy odwołujący jest nadal całkowicie niezdolny do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, jeżeli tak to czy niezdolność ta ma charakter trwały czy okresowy, a jeżeli okresowy to na jaki czas.

Biegły sądowy neurolog Z. R. rozpoznał u odwołującego mózgowe porażenie dziecięce, mielopatię piersiową z ogniskiem niedokrwiennym rdzenia na poziomie Th8-Th9 w następstwie i przebiegu wielopoziomowych zmian zwyrodnieniowo – dyskopatycznych kręgosłupa piersiowego od Th4 do Th9 oraz niedowład spastyczny 4-kończynowy w stopniu niedużym w zakresie kończyn górnych oraz w stopniu znacznym w zakresie kończyn dolnych. Biegły zaznaczył,
że u odwołującego można wyróżnić istnienie dwóch procesów chorobowych
tj. mózgowe porażenie dziecięce, którego objawy wystąpiły w wieku szkolnym
i zostały potwierdzone w trakcie hospitalizacji w 2004 r. ((...)roku życia) oraz
w latach następnych, czego wyrazem był i jest niedowład spastyczny kończyn górnych. Drugim procesem chorobowym jest wczesnomłodzieńcza postać choroby tkanki łącznej w postaci : postępującej choroby zwyrodnieniowo – dyskopatycznej kręgosłupa z ogniskowym uszkodzeniem rdzenia piersiowego na poziomie Th8-Th9 o czym świadczą wyniki badania odwołującego z 2009 r. tj. w (...)roku życia oraz wynik badania z 2010 r., który wykazuje progres procesu chorobowego w kręgosłupie.

W oparciu o powyższą opinię Sąd ustalił, że odwołujący jest całkowicie niezdolny do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu, które powstało przed ukończeniem 18 roku życia.

Zarzuty pod adresem opinii złożył organ rentowy wskazując, że nie zgadza się z jej treścią, gdyż odwołujący pracuje jako parkingowy.

Odnosząc się do powyższego zarzutu biegły w uzupełniającej opinii kolejny raz wskazał, że z przyczyn medycznych odwołujący spełnia kryteria całkowitej niezdolności do pracy w zawodzie cukiernika jak również w innej pracy fizycznej na okres 3 lat, a istniejące procesy chorobowe u odwołującego mają charakter progresywny.

Po zapoznaniu się z powyższą opinią organ rentowy nie wniósł do niej zastrzeżeń podtrzymując stanowisko, że odwołujący jest całkowicie niezdolny
do pracy w wyuczonym zawodzie cukiernika ale może wykonywać prace parkingowego, co czyni od kilku lat w pełnym wymiarze czasu pracy.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy i aktach organu rentowego oraz w oparciu o opinię biegłego lekarza sądowego neurologa Z. R..

Sąd uznał opinię biegłego neurologa za jasną, przekonującą, wyczerpującą oraz w pełni przydatną do rozstrzygnięcia sprawy. Opinia ta sporządzona bowiem została przez specjalistę posiadającą gruntowną wiedzę medyczną, a także doświadczenie zawodowe. Nadto przy sporządzaniu opinii biegły uwzględnił pełną dokumentację medyczną, a także wyniki przeprowadzonych badań należycie uzasadniając swoje stanowisko.

Wartość dowodowa dokumentów zebranych w sprawie i w aktach organu rentowego nie budziła wątpliwości Sądu.

Przedmiotem sporu było, czy M. P. jest uprawniony do dalszej renty socjalnej, której warunki przyznania określają przepisy ustawy z 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (t.j. Dz.U.2013.982.).

Zgodnie z art. 4 cytowanej ustawy prawo do renty socjalnej przysługuje osobie pełnoletniej całkowicie niezdolnej do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, które powstało przed ukończeniem 18 roku życia, w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej - przed ukończeniem 25 roku życia albo w trakcie studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej.

Natomiast według art. 5 ustawy o rencie socjalnej, ustalenia całkowitej niezdolności do pracy i jej stopnia dokonuje Lekarz Orzecznik Zakładu na zasadach i w trybie określonym w ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. 2013.1440)

Zgodnie z art. 15 pkt 1 ustawy o rencie socjalnej w sprawach nieuregulowanych stosuje się odpowiednio przepisy ustawy o emeryturach i rentach z FUS, w tym regulacje zawarte w art. 12 ust. 2 tej ustawy, który zawiera definicję całkowitej niezdolności do pracy.

Stosownie do treści art. 12 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Zgodnie zaś z ust. 2 art. 12 tej ustawy całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy zarobkowej.

Przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy należy mieć na uwadze przepis art. 13 ust. 1 powyższej ustawy, który nakazuje uwzględnić stopień naruszenia sprawności organizmu, możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji oraz możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

Ustalenie niezdolności do pracy wymaga wiadomości specjalnych w rozumieniu art. 278 § 1 k.p.c., dlatego Sąd w realiach sprawy był zobligowany przeprowadzić dowód z opinii biegłego sądowego o specjalności odpowiadającej schorzeniom ubezpieczonego (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 27 października 2005 r., I UK 356/04, publ. LEX nr 276241; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 maja 2008 r., sygn. akt I UK 356/07, publ. LEX nr 490392).

W oparciu o przeprowadzone postępowanie dowodowe, w szczególności w oparciu o opinię biegłego neurologa Z. R. Sąd ustalił, że odwołujący jest osobą całkowicie niezdolną do pracy w zawodzie cukiernika oraz do innej pracy fizycznej na okres 3 lat.

Powyższej oceny nie zmienia stanowisko organu rentowego, że odwołujący wykonuje od kilku lat pracę parkingowego w pełnym wymiarze czasu pracy. Należy bowiem podkreślić, iż powyższa praca wykonywana jest przez odwołującego
w zakładzie pracy chronionej. Natomiast w orzecznictwie przyjmuje się, że możliwość uznania całkowitej niezdolności do pracy jest wykluczona przy zachowaniu choćby ograniczonej zdolności, ale w tzw. normalnych warunkach. Przesłanka niezdolności do jakiejkolwiek pracy odnosi się zatem do każdego zatrudnienia w innych warunkach niż specjalnie stworzone na stanowiskach pracy odpowiednio przystosowanych do stopnia i charakteru naruszenia sprawności organizmu (zob. wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z 25.09.2013 r., III AUa 1267/13, Lex nr 1381340, wyrok Sądu Najwyższego z 8.12.2000 r., II UKN 134/00, Lex nr 46842).

Nie jest więc trafnym stwierdzenie, że odwołujący odzyskał zdolność do pracy jedynie na tej podstawie, że podjął inną pracę w warunkach przystosowanych z uwagi na stan swojego zdrowia. Zdolność do pracy należy bowiem oceniać w stosunku do pracy zgodnej z posiadanymi przez odwołującego kwalifikacjami tj. cukiernika, a nie poprzez odniesienie tego do pracy na stanowisku pracownika ochrony wykonywanej w zakładzie pracy chronionej. Takie też stanowisko zajął Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 7.10.2003 r. (II UK 79/03, Lex nr 108498) stwierdzając, że wykonywanie pracy na stanowisku specjalnie dostosowanym do możliwości pracownika nie może być traktowane jako uzyskanie nowych kwalifikacji i nie oznacza odzyskania zdolności do pracy.

Wobec powyższego stwierdzić trzeba, że odwołujący spełnia wszystkie przesłanki do przyznania mu prawa do renty socjalnej i opierając się na opinii biegłego Sąd przyznał ją na okres 3 lat, począwszy od daty wstrzymania wypłaty świadczenia.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w sentencji wyroku.

SSO Anna Walczak – Sarnowska