Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV U 1663/10

POSTANOWIENIE

Dnia 29 maja 2014r.

Sąd Okręgowy w Częstochowie

Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Marek Przysucha

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym

sprawy Społem (...) Jedność w C.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w C.

z udziałem zainteresowanych: W. D. (1), M. D. (1), J. D. (1), M. D. (2), A. D. (1), M. S., K. C. (1), B. C. (1), M. C. (1), M. C. (2), D. B. (1), I. D. (1), M. D. (3), D. D. (1), B. D. (1), Z. C., Ż. D., M. D. (4), A. D. (2), E. C. (1), I. C. (1), I. C. (2), A. C. (1), B. C. (2), G. C., J. C. (1), A. C. (2), K. C. (2), J. C. (2), B. K. (1), A. C. (3), E. C. (2), R. C., U. C., A. C. (4), S. B., I. B. (1), T. B. (1), K. B. (1), A. B. (1), P. B., T. B. (2), E. B. (1), A. C. (5), D. B. (2), D. B. (3), B. B. (1), I. B. (2), E. B. (2), M. B. (1), K. B. (2), B. B. (2), J. B. (1), A. B. (2), E. B. (3), D. B. (4), M. B. (2), E. B. (4), W. B. (1), K. B. (3), G. B. (1), U. B., E. B. (5), M. B. (3), A. B. (3), E. B. (6), K. B. (1), D. B. (5), M. B. (4), E. B. (7), E. B. (8), A. B. (4), I. B. (3), W. B. (2), M. B. (5), I. A. (1), H. K. (1), M. K. (1), D. K. (1), M. K. (2), M. A. (1), G. B. (2), A. A., J. B. (2), R. B. (1), B. B. (3), G. B. (3), I. A. (2), G. A., M. A. (2), B. K. (2), A. K. (1), A. K. (1), M. K. (3), E. K. (1), E. K. (2), E. K. (3), B. K. (3), M. K. (4), B. K. (4), A. J. (1), L. J. (1), L. J. (2), T. J., M. K. (5), M. K. (6), E. K. (4), A. K. (2), E. K. (5), M. K. (7), B. K. (5), B. K. (6), M. K. (8), A. K. (3), E. K. (6), E. J. (1), M. J. (1), E. J. (2), I. J. (1), R. J. (1), U., J., B. J. (1), R. J. (2), A. J. (2), D. J., Z. J. (1), L. J. (3), M. J. (2), B. J. (2), M. J. (2), M. J. (3), R. J. (3), R. J. (4), G. J., P. J., A. J. (3), A. J. (4), A. H. (1), R. H., M. G. (1), M. G. (2), A. G. (1), J. I., J. G. (1), Z. J. (2), I. J. (2), I. I., L. H., J. H. (1), M. H. (1), M. H. (2), J. H. (2), D. H., A. H. (2), B. H., A. G. (2), M. G. (3), K. G. (1), H. G., E. G. (1), D. G. (1), A. G. (3), M. G. (4), Ż. G. (1), B. G. (1), Ż. G. (2), U. G., R. G. (1), A. G. (4), W. G. (1), R. G. (2), A. G. (5), J. G. (2), A. G. (6), E. G. (2), D. G. (2), B. G. (2), T. G., S. G., A. G. (7), M. G. (5), J. G. (3), M. G. (6), M. G. (7) ,M. G. (8), B. G. (3), A. G. (8), J. G. (4), D. G. (3), M. F. (1), M. G. (9), J. G. (5), W. G. (2), E. G. (3), Ż. G. (3), W. G. (3), K. G. (2), A. G. (9), K. G. (3), B. G. (4), I. F., M. F. (2), S. F., H. F., E. F. (1), R. F., D. F., A. D. (3), E. D. (1), K. D. (1), B. F. (1), M. F. (3), P. F., A. F., E. F. (2), B. F. (2), A. D. (4), T. D., J. Z. (zd. D.), G. F., H. K. (2), S. K. (1), U. K. (1), M. K. (9), Z. K. (1), T. K. (1), E. K. (7), D. K. (2), A. K. (4), Z. K. (2), A. K. (5), D. K. (3), E. K. (8), J. K., U. K. (2), P. K., I. K. (1), R. K. (1), M. K. (10), M. K. (11), T. K. (2), Z. K. (3), R. K. (2), R. K. (3), O. J., E. K. (9) , G. K. (1), R. K. (4), E. K. (10), B. K. (7), M. C. (3), B. C. (3), T. B. (3), R. B. (2), M. B. (6), I. K. (2), I. K. (3), B. K. (8), A. B. (5), L. K., K. K., G. K. (2), Z. K. (4), D. K. (4), E. K. (4), B. K. (9), B. K. (10), R. K. (5), G. K. (3), S. K. (2), M. M. (1), J. M. (1), E. M. (1), B. M. (1), A. M. (1), A. M. (2), B. M. (2), Ż. M. (1), G. M. (1), J. M. (2), S. M. (1), A. M. (3), W. M. (1), D. M., M. M. (2), L. M., A. M. (4), K. M. (1), K. M. (2), M. O. (1), J. D. (2), B. D. (2), A. D. (5), I. D. (2), W. D. (2), E. M. (2), W. M. (2), G. M. (2), T. M. (1), P. M., G. D., M. D. (5), Z. D., J. D. (3), K. D. (2), E. D. (2), I. D. (3), B. D. (3), M. M. (3), M. M. (4), B. M. (3), B. M. (4), M. M. (5), K. M. (3), J. M. (3), B. M. (5), W. M. (3), A. M. (5), I. M. (1), E. M. (3), J. M. (4), J. M. (5), K. M. (4), A. M. (6), R. M. (1), B. M. (6), R. M. (2), M. M. (6), B. M. (7), K. M. (5), T. M. (2), M. M. (7), M. M. (8), A. O. (1), B. O., M. O. (2), J. O., W. O., Z. M., B. N. (1), M. N. (1), K. M. (6), K. N. (1), L. N., S. N. (1), Ż. M. (2), E. M. (4), K. M. (7), G. N. (1), G. N. (2), B. N. (2), M. N. (2), M. N. (3), A. O. (2), I. K. (4), E. N. (1), K. N. (2), B. N. (3), K. N. (1), J. N. (1), B. N. (4), R. N., E. N. (2), M. M. (9), E. M. (5), A. M. (7), K. M. (8), I. M. (2), A. M. (8), E. M. (6), S. M. (2), A. M. (9), K. M. (9), K. N. (1), Z. N., M. N. (4), D. N., S. N. (2), J. N. (2), B. N. (5), A. M. (10), H. M., I. M. (3)

o ustalenie

na skutek odwołania Społem (...) Jedność w C.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w C.

z dnia 25 czerwca2010 r. Nr (...)– (...)

z dnia 25 czerwca 2010 r. Nr (...)- (...)

z dnia 25 czerwca 2010 r. Nr (...)-DU/190// (...)

z dnia 25 czerwca 2010r. Nr (...)- (...)

z dnia 25 czerwca 2010 r. Nr (...)- (...)

z dnia 25 czerwca 2010 r. Nr (...)-DU/210// (...)

z dnia 25 czerwca 2010 r. Nr (...)- (...)

z dnia 25 czerwca 2010r. Nr (...)- (...)

z dnia 25 czerwca 2010 r. Nr (...)- (...)

z dnia 13 lipca 2010 r. Nr (...)- (...)

z dnia 25 czerwca 2010 r. Nr (...)- (...)

z dnia 28 czerwca 2010 r. Nr (...)- (...)

z dnia 25 czerwca 2010 r. Nr (...)- (...)

z dnia 25 czerwca 2010r. Nr (...)- (...)

z dnia 28 czerwca 2010r. Nr (...)- (...)

z dnia 29 czerwca 2010r. Nr (...)- (...)

z dnia 5 lipca 2010r. Nr (...)- (...)

z dnia 5 lipca 2010r Nr (...)- (...)

z dnia 5 lipca 2010r Nr (...)-DU (...)

z dnia 5 lipca 2010r Nr (...)- (...)

z dnia 5 lipca 2010r. Nr (...)- (...)

z dnia 5 lipca 2010r Nr (...)- (...)

z dnia 5 lipca 2010r. Nr (...)- (...)

z dnia 28 czerwca 2010r. Nr (...)- (...)

z dnia 29 czerwca 2010r. Nr (...)- (...)

z dnia 28 czerwca 2010r. Nr (...)- (...)

z dnia 25 czerwca 2010 r. Nr (...)- (...)

z dnia 28 czerwca 2010 r. Nr (...)- (...)

z dnia 7 lipca 2010r. Nr (...)- (...)

z dnia 5 lipca 2010r. Nr (...)- (...)

z dnia 7 lipca 2010r. Nr (...)- (...)

z dnia 5 lipca 2010r. Nr (...)- (...)

z dnia 7 lipca 2010r. Nr (...)- (...)

Sąd stwierdza, iż :

1. naruszono Traktat o Unii Europejskiej ( (...)) w zakresie art.2, art.4ust.3 i art.6 w zw. z art.47 Karty Praw Podstawowych (KPP), art.6 (...) oraz art.45 i art.178ust.1 Konstytucji pozbawiając Sąd swobody wykładni w procesie a ubezpieczonych prawa do sądu (prawa do efektywnej kontroli sądowej);

2. wykorzystano instytucję wytyku (art.40 ustawy o ustroju sądów powszechnych - (...)), skargi na przewlekłość postępowania ( art.2 i art.12 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz.U.z 2004r, Nr 79, poz. 1843 z późn. zm. dalej określanej jako ustawa o przewłoce )) oraz wyłączania sędziego (art.49 kodeksu postępowania cywilnego -KPC) w celu powstrzymania wykładni konstytucyjnych i unijnych kontroli decyzji ZUS, chroniących obywateli przed związaniem ich decyzjami ZUS wydanymi wbrew zasadom rządów prawa, dobrej administracji, równości i standardom art.217 Konstytucji.

Naruszono także równe wobec stron stosowanie KPC mimo treści art. 357 § 2 KPC zakazując doręczania odpisu postanowienia z dnia 21 sierpnia 2013r. stronom niniejszego procesu ( zainteresowanym).

3. Sąd znajduje się w warunkach naruszających standardy niezawisłości określone w konstytucji, Traktacie o Unii Europejskiej oraz Karcie Praw Podstawowych. Sąd bez ryzyka nękania wnioskami dyscyplinarnymi uznającymi za delikt stosowanie konstytucji, praw podstawowych UE, stosowanie Kodeksu Postępowania Cywilnego w stosunku do organów ZUS oraz przedstawianie pytań do Trybunału Konstytucyjnego nie może zagwarantować ubezpieczonym realizacji prawa do sądu gwarantowanego unijną zasadą efektywnej kontroli sądowej.

Sąd postanawia z uwagi na treść art.186 ust.1 Konstytucji:

1.zwrócić się do Krajowej Rady Sądownictwa o udzielenie gwarancji swobody wykładni prawa, w tym stosowania praw podstawowych Unii Europejskiej, krajowej konstytucji oraz Kodeksu Postępowania Cywilnego na równych zasadach z innymi stronami procesu wobec ZUS, bez ryzyka nękania i oskarżania przez biurokracje sądowe, poprzez przejęcie w trybie art.112 § 6 ustawy o ustroju sądów powszechnych wniosków dyscyplinarnych (wniosek w załączeniu) i doprowadzenia do ich umorzenia ;

2.ujawnić KRS pytania sądu przedstawione Trybunałowi Konstytucyjnemu z 26 kwietnia 2013r. i 29 października 2013r (sprawa P15/13), uprzednie sygnalizacje naruszeń prawa, wnioski i zarzuty dyscyplinarne skierowane wobec sędziego;

3.celem zweryfikowania prawidłowego umocowania pełnomocników –pracowników ZUS, z uwagi na ewentualny skutek nieważności procesu dopuścić dowód na okoliczność zgodności art.87§ 2 Kodeksu postępowania cywilnego z dnia 17 listopada 1964r. (Dz. U. z 1964r. nr 43, poz. 296 ze zm.) (KPC), w zw. z art.73 ust.3 pkt.7, art.74 ust. 5 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych z dnia 13 października 1998r. (Dz. U. z 2009r. nr 205, poz. 1585 ze zm. (SysUbSpołU) wskazującym, iż prezes ZUS jest pracodawcą w ramach oceny czy pełnomocnictwo pracownika ZUS (oparte na art.87 KPC ) w zakresie trybu kompetencyjnego jego udzielenia, jako element prawa do sądu i ustroju sądów nie jest sprzeczne z art.176ust.2 w zw. z art.92, art.45 i art.32 Konstytucji.

W tym celu w trybie art.248 i art.251 KPC -zobowiązać Prezesa ZUS w W. jako pracodawcę pełnomocników (art.73 ust.3 pkt.7 SysUbSpołU) do przedłożenia w terminie dni 14 umów pracowników pełnomocników ujętych na karcie 17 akt pod rygorem ukarania karą grzywny w trybie art.251KPC;

4. pkt.3 wykonać po udzieleniu gwarancji przez KRS;

5. po odpowiedzi KRS przedstawić pytanie do TK jak w postanowieniu z dnia 26. 04. 2013r. w sprawie P5/13 ;

6.postanowienie przekazać przewodniczącemu KRS

UZASADNIENIE

W toku prowadzonych procesów w związku z odwołaniem ubezpieczonych od decyzji ZUS Sąd powziął istotne wątpliwości co do konstytucyjności zakresu kontroli decyzji ZUS, w tym narzędzi kontroli przysługujących sądowi wynikających z ustawy procesowej (KPC). Wątpliwości dotyczyły także konstytucyjności pełnomocnictw procesowych ZUS oraz pełnomocnictw do wydawania decyzji.

W związku z powyższym w procesach pojawiły się pytania Sądu o pełnomocnictwa procesowe, pełnomocnictwa do wydawania decyzji przez ZUS oraz ich podstawy prawne. Sąd żądał także ujawnienia tych pełnomocnictw oraz ich źródeł (umów o pracę pełnomocników pracowników ZUS ).

Sąd rozpoczął przygotowania do przedstawienia pytania prawnego do Trybunału konstytucyjnego w tym przedmiocie.

W odpowiedzi Oddział ZUS w C. odmawiał ujawnienia w/w dowodów i rozpoczął składać skargi na przewłokę w sprawach z referatu sędziego oraz wnioski o jego wyłączenie oraz groził mu zawiadomieniem Ministra Sprawiedliwości.

Jeśli Sąd nie zaniechałby kontroli decyzji ZUS w oparciu o konstytucyjne i unijne zasady w ramach przygotowania pytania do TK, Prezes ZUS miał dokonać sygnalizacji do Ministra Sprawiedliwości.

Próba wyjaśnienia powyższych wątpliwości prawnych spowodowała złożenie przez ZUS O/ (...) wniosków o wyłączenie sędziego oraz złożenie 47 skarg na przewłokę w referacie sędziego .

Skargi składano w sprawach kilkutygodniowych, w sprawach gdzie toczyło się równoległe postępowanie przed Trybunałem Konstytucyjnym.

Cel w postaci ograniczenia zakresu kontroli został osiągnięty. W 17 sprawach wbrew ustawie o skardze na przewłokę sądową, Sąd Apelacyjny w Katowicach stwierdził przewlekłość postępowania oceniając pytania Sądu skierowane do ZUS o podstawy prawne pełnomocnictw do wydawania decyzji, źródeł pełnomocnictw procesowych oraz konstytucyjność statutu ZUS (rozporządzenia ) za zbędne czynności.

Wyłączono sędziego w sprawach gdzie ZUS złożył wnioski, uznając, iż tego rodzaju pytania są dowodem braku bezstronności sądu.

Jednocześnie przedstawiono sędziemu zarzuty przewłoki, gdyż stosowanie konstytucji (w tym przygotowywane pytanie do TK ), Sąd Apelacyjny uznał za nieracjonalne czynności. Wizytator w specjalnej lustracji badał czy sędzia wykonuje bliżej nieokreślone zalecenia Sądu (...).

W trybie lustracji zakazano sędziemu kontrolowanie decyzji ZUS w zakresie konstytucyjnych wzorców oraz wykonywania zwykłych czynności weryfikujących zgodność z prawem pełnomocnictw procesowych. Zakazano żądania od pełnomocników ZUS umów o pracę potwierdzających ich status pracowniczy mimo, iż takie żądania co do innych stron procesu są w pełni uprawnione, a w wielu sprawach ubezpieczeni i ich pełnomocnicy żądali takiej weryfikacji.

W ocenie Sądu wyłączanie sędziego za koncepcje prowadzenia procesu stanowi jawną ingerencje w judykację. Jeśli w ramach kontroli decyzji ZUS oraz weryfikacji pełnomocnictw ZUS (do decyzji i procesowych), sąd nie może stosować prawa na takich samych zasadach jak wobec innych stron procesu to unijna zasada efektywnej kontroli sądowej jest fikcją. Złamany został Traktat Unii Europejskiej ( (...) ) w zakresie art.2, art.4 i art.6. Z kolei art.45, art.2 ,art.178ust.1 konstytucji straciły normatywny charakter.

Odmowa ujawnienia dowodów w procesach i dokonana obstrukcja procesowa przez ZUS spowodowała sygnalizację Sądu do KRS postanowieniami z 16 listopada 2102r. (IV U 1833/11) oraz z dnia 15 stycznia 2013r.w sprawie IVU1541/11.

W dniu 26 kwietnia 2013r Sąd przedstawił pytanie prawne do TK co do konstytucyjności zakresu kontroli sądowej decyzji ZUS wynikającej z KPC. Pytanie zostało przyjęte do rozpoznania przez TK i oznaczone jako sprawa P15/13.

Sprawa przedstawiona do TK 26 kwietnia 2013r. jest złożona z 3 połączonych do łącznego rozpoznania spraw. Stronami wydającymi decyzje jest zarówno ZUS/C. jak i ZUS O/S..

Po przyjęciu pytania przez TK do rozpoznania ZUS O/C. pismem z dnia 16 maja 2013r. złożonym tylko do sprawy J. K ZUS O/C. wniósł o wyłączenie sędziego od rozpoznania tej sprawy ( 12 wniosek). Postanowieniem z dnia 28 czerwca 2013r. Sąd Okręgowy odmówił uwzględnienia wniosku w ramach tej sprawy. Sąd Okręgowy uznał, iż stosowanie przez sędziego określonej koncepcji prowadzenia procesu nie uzasadnia takiego wniosku. Wywiedzione od tego postanowienia zażalenie ZUS zostało uwzględnione przez Sąd Apelacyjny w zakresie całej sprawy tj. trzech połączonych spraw mimo, iż wniosek ZUS jak i rozstrzygnięcie Sądu Okręgowego dotyczyło tylko sprawy J.K.

W ocenie sądu sędzia wbrew gwarancjom ustawy procesowej (art.49 KPC), oraz konstytucji (art.45, art.178ust.1 ) oraz prawom podstawowym Unii Europejskiej (art.6 EKPCZ, art.47 Karty Praw Podstawowych ) został odsunięty od sprawy.

Pracodawcą pełnomocników procesowych ZUS nie jest dyrektor oddziału lecz Prezes ZUS. Pytania ZUS o pełnomocnictwa, o umowy o pracę stanowią zatem element realizacji określonej koncepcji rozstrzygnięcia procesu, która nie ma logicznego związku z bezstronnością lub stronniczością sądu. Tego rodzaju czynności sądu stanowią element judykacji chroniony art.45 i art.178ust.1 Konstytucji art.6 EKPCZ a ich ocena w kategoriach braku bezstronności uzasadnia pytanie o zgodność tak powstałej podstawy wyłączenia sędziego w rozumieniu art.49 KPC ze wskazanymi wzorcami Konstytucji.

Wykładnia Sądu Apelacyjnego zawarta w postanowieniu odsuwającym sędziego od sprawy rozszerza zakres art.49 KPC zaliczając do przyczyn wyłączenia stosowanie koncepcji prawnych niekorzystnych w odbiorze tylko jednej strony (ZUS O/C.).

Powstała zatem nowa wykładnia art.49 KPC rozszerzająca zakres przyczyn wyłączenia sędziego na czynności typowo judykacyjne. Odwoływanie się zatem do zasad konstytucji i tożsamych z nimi prawami podstawowymi Unii Europejskiej (UE) w sytuacji prób wydobycia ich normatywnego charakteru w ramach kontroli decyzji ZUS stanowi podstawę do wyłączenia sędziego.

W świetle orzecznictwa Sądu Apelacyjnego w Katowicach Sądom nie wolno wyrażać konstytucyjnych wątpliwości nawet w formie pytania do TK. Tak jak pisze Sąd Apelacyjny wyłączając sędziego w 12 sprawach i stwierdzając przewłokę poprzez pominięcie czynności przygotowujących pytanie, stosowanie konstytucji to nieracjonalne czynności nie zmierzające do rozpoznania istoty sprawy.( vide orzeczenia objęte zarzutami w sprawie DS1/13)

Rozstrzygnięcie istoty sprawy ma nie widzieć praw-zasad podstawowych Unii Europejskiej oraz konstytucji. Zasada legalizmu, równości, czy art.217 Konstytucji nie istnieją. Mimo, iż prawa te mają charakter fundamentalny i pierwszeństwo w stosowaniu przed prawem krajowym.

Doszło do sytuacji bez precedensu historii sądownictwa państwa należącego do Unii. Pytania sądu o kwestie zgodności decyzji ZUS z wzorcami konstytucyjnymi nie tylko spowodowały wszczęcie wobec sędziego postępowanie dyscyplinarne ale skazano go w trybie art.37 USP. Sędziowie we W. uznali, iż wszelkie pytania ZUS o argumentacje stanowiły nieistniejące czynności uzasadniające stwierdzenie przewłoki sądowej (sprawa ASDo5/12).

Mechanizm skazania sędziego jawnie naruszał prawo do obrony (art.45Konstytucji oraz art.47 KPP). W dwóch trybach w których sędzia nie uczestniczył [nie był stroną] wyłączono sędziego od spraw oraz stwierdzono przewłokę poprzez pomijanie czynności sądu uznając je za zbędne. Ustawa o przewłoce zakazuje ingerowania w ocenę faktyczno-prawna sprawy a mimo tego taka ingerencja nastąpiła.

W takiej sytuacji mówienie o podległości sędziego prawu i sterowaniu przez prawo (art.178ust.1 Konstytucji), w tym o swobodzie wykładni sądu odwołującego się do prawa nieakceptowanego lub nie istniejącego w świadomości strony oraz Sądu wyższego, to fikcja .

Powyższe oznacza, iż w ramach takiej linii wykładniczej artykuł 8 konstytucji nie ma charakteru normatywnego ale nie istnieje też art.193 Konstytucji. Po cóż zatem Trybunał Konstytucyjny a idąc dalej konstytucja, jeśli żaden sędzia nie będzie pytał TK w ramach powstałych wątpliwości, co do prawa z obawy o swoje bezpieczeństwo? Wszak by pytać Trybunał Konstytucyjny o konstytucyjność trzeba także widzieć konstytucję . Niewidzenie konstytucji staje się istotnym problemem stosowania prawa. Powstała nowa definicja swobody wykładni i judykacji sądów krajowych z racji linii orzeczniczej i sankcji dla sędziego stworzonych przez Sąd Apelacyjny w Katowicach .

Pojawia się zatem nowe zjawisko w zwalczania konstytucyjnych wątpliwości Sądu na drodze dyscyplinarnej, poprzez wnioski o wyłączenie sędziego od sprawy oraz w trybie zgłaszania skarg na przewlekłość postępowania. Na gruncie realizmu trudno wykluczyć brak porozumienia pomiędzy stroną (ZUS) a sędziami orzekającymi w Sądzie Apelacyjnym.

Dlatego też Sąd uznając, iż art.45, art.178ust.1Konstytucji jak i art.6 EKPCZ oraz art.47 KPP przyjmuje za fundament pojęcia sądu niezawisłego, istnienie realnych gwarancji swobody jego wykładni oraz stabilności reguł powiązania sędziego ze sprawą przedstawia niniejszą sygnalizację.

Sprawa niniejsza jako tożsama z trybunalską (różnica dotyczy tylko zainteresowanych) została zawieszona do czasu rozpoznania sprawy P15/13 zawisłej w Trybunale Konstytucyjnym. Postanowieniem z dnia 21 sierpnia 2013r. Sąd Apelacyjny w Katowicach uchylił postanowienie w przedmiocie zawieszenia postępowania uwzględniajac zażalenie ZUS, zwrócił sprawę do Sądu Okręgowego bez oznaczania zainteresowanych i doręczenia im odpisów postanowienia. Sędzia apelacyjny wprost zakazał doręczania postanowienia zainteresowanych mimo jednoznacznej redakcji art. 357 § 2 Kodeks Postępowania Cywilnego. (vide notatka sekretariatu s.161 akt w załączeniu).

W dniu 11 października 2013r. (k.158 akt ) Sąd Okręgowy zwrócił sprawę do Sądu Apelacyjnego celem oznaczenia w treści postanowienia zainteresowanych i doręczenia im postanowienia wydanego na posiedzeniu niejawnym.

Sędzia Apelacyjny odmówił uzupełnienia postanowienia i doręczenia postanowienia zainteresowanym tworząc stan niemożności orzekania. W tym czasie rzecznik dyscyplinarny rozszerzył zarzuty dyscyplinarne wobec sędziego (postanowienie z 22.10.2013r. SD1/13).

W takich warunkach Sąd nie mogąc orzekać w standardach gwarantowanych TUE oraz wobec kolejnego oskarżenia, postanowił przedstawić analogiczne pytanie do TK jak w sprawie P15/13. Jednak przed ogłoszeniem postanowienia prezes sądu Okręgowego w (...) R. G. oskarżył sędziego uznając, iż pytanie z 29.10. 2013r. do TK stanowi delikt służbowy, nadto ujawnił bez podstawy prawnej wniosek dyscyplinarny Prezesowi TK.

W związku powyższym Sąd przygotowane w niniejszej sprawie pytanie do TK wstrzymał do czasu uzyskania realnych gwarancji od KRS. Realność może zabezpieczyć tylko tryb art.112 § 6 USP i wycofanie oskarżeń.

Okazuje się bowiem w świetle działań biurokracji sądowej i oskarżyciela, iż sędzia popełnia delikt dyscyplinarny w rozumieniu art.107§ 1 USP gdy w celu ochrony praw -zasad podstawowych Unii i tożsamych z nimi zasad konstytucyjnych w oparciu o uprawnienia art.8, art.9, art.91 Konstytucji i unijną zasadę efektywnej kontroli sądowej podejmuje następujące czynności w procesie:

I. pyta stronę procesu (ZUS) o podstawy prawne pełnomocnictw do wydawania decyzji i procesowych, konstytucyjność statutu a przez to dopuszcza się naruszenia godności urzędu, gdy strona odmawia ich ujawnienia (wszystkie ZUS w kraju ) a sąd ponawia żądania włącznie z przedstawieniem sygnalizacji do Prezesa ZUS i KRS:

II. po myśli zasady efektywnej kontroli sądowej posługuje się w wyroku sentencją ustalającą sprzeczność decyzji z prawem jako wynik wykładni kontroli decyzji w oparciu o konstytucyjne i unijne wzorce. Wówczas Sąd obraża w sposób oczywisty i rażący przepis art.477¹⁴KPC stosując konstytucję oraz opierajac się na zasadzie efektywnej kontroli sądowej i orzeczeniu TS w sprawie S.;

III. żąda uzasadnienia wytyku aby poznać motywy działania władzy publicznej jaką jest Sąd Apelacyjny ;

IV. domaga się od strony pełnomocnictw procesowych, pełnomocnictw do decyzji, analiz prawnych co do konstytucyjności statutu ich mocy wiążącej jako zbędnych czynności (nieistniejących ) uzasadniających przewłokę. Tak zdefiniowana przewłoka stanowi rażące i oczywiste naruszenie prawa w zakresie sprawności postępowania (art.107 USP ) i uzasadnia powtórne oskarżenie mimo prawomocności uprzedniego (sprawa ASDo5/12).

V. przedstawia pytanie do TK w przedmiocie zgodności art.49 KPC z art.2 i art.45 Konstytucji po bezprawnym odsunięciu od orzekania w sprawie P15/13 znajdującej się w momencie złożenia wniosku o wyłączenie w TK.

Działania powyższe podważają funkcjonowanie sądu jako podmiotu mającego minimalne gwarancje bezpieczeństwa w związku ze stosowaniem prawa.

Działania tego rodzaju kompromitują nasze sądownictwo w systemie Unii Europejskiej.

Sam fakt oskarżenia jest elementem nękania uniemożliwiającym swobodne wykładnie prawa oparte na współczesnej myśli prawniczej niekorzystnej dla strony (ZUS) i nieznanej Sądowi Apelacyjnemu. W tym stanie faktycznym okazuje się, iż art.178 Konstytucji jak i unijne gwarancje nie obowiązują tak jak art.45 Konstytucji, art.6 EKPCz oraz art.4 i art.6 TUE w zw. z art.47 Karty Praw Podstawowych (KPP). Ubezpieczani zostali pozbawieni prawa do Sądu mogącego efektywnie zagwarantować przestrzeganie zasad podstawowych Konstytucji i praw podstawowych Unii.

Zgodnie z ZALECENIEM NR R(94)12 KOMITETU MINISTRÓW DLA PAŃSTW CZŁONKOWSKICH DOTYCZĄCE NIEZAWISŁOŚCI, SPRAWNOŚCI l ROLI SĘDZIÓW (przyjęte przez Komitet Ministrów w dniu 13 X 1994 roku na 516 posiedzeniu zastępców ministrów) stwierdzono, iż:

Sędziowie powinni zachowywać pełną niezawisłość w podejmowaniu decyzji i działać bez żadnych ograniczeń, niewłaściwych wpływów, zachęt, nacisków, gróźb lub ingerencji, bezpośrednich lub pośrednich, z czyjejkolwiek strony i z jakiegokolwiek powodu. Prawo powinno przewidywać kary wobec osób próbujących wpływać na sędziów w którykolwiek z wymienionych sposobów. Sędziowie powinni mieć nieskrępowaną swobodę orzekania w sprawach zgodnie ze swym sumieniem i rozumieniem faktów, kierując się obowiązującymi zasadami prawa.

Z kolei tak jak pisze angielski sędzia G. V. (Biuletyn KRS -4/21 -2013r, s.13 )

„W demokracji jest niezwykle ważne, aby poszczególni sędziowie oraz system wymiaru sprawiedliwości jako całość byli bezstronni i niezależni od wszelkich zewnętrznych nacisków oraz od siebie nawzajem , tak aby ci, którzy przed nimi stają, a także szerokie kręgi społeczeństwa, mieli zaufanie, że ich sprawy zostaną rozstrzygnięte sprawiedliwie i zgodnie z prawem. Podczas sprawowania swojej sędziowskiej funkcji sędziowie muszą być wolni od jakiegokolwiek niewłaściwego wpływu. Taki wpływ może pochodzić z dowolnej liczby źródeł. Może wyniknąć z niewłaściwego nacisku władzy wykonawczej lub ustawodawczej, stron procesu, poszczególnych grup nacisku, mediów oraz z własnego interesu sędziego lub innych sędziów, a w szczególności sędziów wyższych rangą”.

W przypadkach opisanych w pytaniach do TK i objętych zarzutami przeciwko sędziemu zmieniono zakres norm konstytucyjnych, wyjmując z nich na zasadzie przywileju zarówno decyzje ZUS, pełnomocników jak chroniąc ZUS przed typowymi czynnościami judykacyjnymi poprzez art.107 USP skierowany przeciwko sędziemu a w istocie przeciwko sądowi.

Dlatego biorąc pod uwagę pojęcie konstytucji, które implikuje związanie wszystkich uczestników obrotu konstytucją, sytuacja w której Sąd wyższy -nie widzi konstytucji, praw zasad podstawowych Unii Europejskiej oraz uniemożliwia uzyskanie typowych dowodów w procesie oraz czynnie wspiera praktyki instrumentalnego wykorzystywania przepisów, które mają służyć ochronie obywateli (art.37, art.40, art.12 ustawy o przewłoce ) może być uznana za wyraz prawotwórstwa tego organu.

W tym przypadku poprzez takie orzeczenie sądu dochodzi do zmiany zakresu zastosowania normy konstytucyjnej i wyjęcie z jej mocy na zasadzie przywileju ZUS. Wówczas konstytucyjna zasada legalizmu (art.7 ) nakazująca związanie i działanie na podstawie prawa każdego organu państwa nie dotyczy ZUS. Konstytucyjna zasada prawa do sądu (art.45) i jej konsekwencja swobodna ocena dowodów i swoboda wykładni prawa nie dotyczy ZUS. Konstytucyjna zasada równości (art.32) w stosowaniu prawa zostaje unicestwiona z tych samych przyczyn.

Z kolei rozstrzygnięcia wydane przez sąd okręgowy pozbawiony swobody wykładni jest oczywiste dla ubezpieczonych, oznaczając naruszenie art.2, art.45 i art.177 Konstytucji oraz unijnych gwarancji TUE.

Wobec powyższego Sąd w trybie art.187 Konstytucji wnosi jak w postanowieniu. W załączeniu Sąd przedstawia pytania do TK, uprzednie sygnalizacje, zarzuty w sprawie SD1/13.

1. W tej sytuacji tzw. swoboda wykładni sądu okazuje się fikcją, podobnie jak ochrona praw ubezpieczonych gwarantowana przez Sąd. Można jednak wskazać, iż Rekomendacja nr CM/R. (2010) 12 Komitetu Ministrów dotycząca sędziów i ich: niezawisłości, odpowiedzialności i efektywności. (Przyjęta przez Radę Ministrów w dniu 17 listopada 2010 r. na (...) spotkaniu zastępców Ministrów) stanowi w Rozdziale III – Wewnętrzna niezawisłość

22. Zasada niezawisłości sędziowskiej oznacza niezawisłość każdego sędziego podczas orzekania. Orzekający sędzia powinien być bezstronny i niezawisły, działać bez restrykcji, nacisku, wpływu, groźby, pośredniej czy bezpośredniej, również wewnątrz wymiaru sprawiedliwości. Hierarchia organizacyjna nie powinna stać ponad niezawisłością jednostki.

23. Sądy wyższej instancji nie powinny dawać wskazówek sędziom, jak powinni rozstrzygać w konkretnych sprawach, za wyjątkiem postępowań prejudycjalnych lub decydując o zastosowaniu środków prawnych przewidzianych w ustawach. Aktualnie Sędzia został skazany w trybie art.37 USP[sprawa ASDo5/12] a w trybie art.107 USP zarzucono mu, iż pytał stronę procesu [ZUS] o ujawnienie dowodów, o które w ocenie Sądu Apelacyjnego nie wolno pytać[ sprawa SD1/13].

IV U 1663/10

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE