Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 listopada 2014 r.

Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w Warszawie V Wydział Karny

w składzie:

Przewodnicząca SSR Klaudia Miłek

Protokolant: Beata Lechowicz

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 listopada 2014 r. sprawy, przeciwko H. A. s. A. i A. z domu S., ur. (...) w miejscowości G. w Armenii oskarżonego o to że:

W dniu 07.02.2014r. w godzinach porannych na terenie parkingu przylegającego do giełdy kwiatowej przy ul. (...) w W. w samochodzie marki A. (...) przechowywał towar akcyzowy pochodzenia niewspólnotowego w postaci 499 paczek (4000 szt.) papierosów różnych marek, bez polskich znaków akcyzy, stanowiący przedmiot czynu zabronionego określonego w art. 63 § 2 i 7 kks w zb. z art. 86 § 1 i 4 kks, w zb. z art. 54 § 1 i 3 kks, w zw. z art. 7 § 1 kks, gdzie należności z tytułu podatku akcyzowego wynoszą 7636,00 zł, zaś należne cło wynosi 324,00 zł, (podatek VAT wynosi 1960,00 zł),

tj. o wykroczenie skarbowe określone w art. 65 § 1 i 4 kks w zb. z art. 91 § 1 i 4 kks w zw. z art. 7 § 1 kks

orzeka

I.  Oskarżonego H. A. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 65 § 1 i 4 kks w zb. z art. 91 § 1 i 4 kks w zw. z art. 7 § 1 kks, skazuje go, zaś na podstawie art. 65 § 1 i 4 kks w zw. z art. 7 § 2 kks wymierza mu karę grzywny w wysokości 7000 ( siedem tysięcy) złotych.

II.  Na podstawie art. 29 pkt 1 kks w zw. z art. 31 § 6 kks orzeka przepadek poprzez zniszczenie na rzecz Skarbu Państwa towaru w postaci 499 paczek papierosów opisanych w wykazie dowodów rzeczowych nr 1 pod poz. 1-15 na k. 23 akt sprawy;

III.  Zwalnia oskarżonego od opłaty, koszty postępowania przejmuje na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt V W 2160/14

UZASADNIENIE

H. A. został oskarżony o to, że w dniu 07.02.2014r. w godzinach porannych na terenie parkingu przylegającego do giełdy kwiatowej przy ul. (...) w W. w samochodzie marki A. (...) przechowywał towar akcyzowy pochodzenia niewspólnotowego w postaci 499 paczek (4000 szt.) papierosów różnych marek, bez polskich znaków akcyzy, stanowiący przedmiot czynu zabronionego określonego w art. 63 § 2 i 7 kks w zb. z art. 86 § 1 i 4 kks, w zb. z art. 54 § 1 i 3 kks, w zw. z art. 7 § 1 kks, gdzie należności z tytułu podatku akcyzowego wynoszą 7636,00 zł, zaś należne cło wynosi 324,00 zł, (podatek VAT wynosi 1960,00 zł), tj. o wykroczenie skarbowe określone w art. 65 § 1 i 4 kks w zb. z art. 91 § 1 i 4 kks w zw. z art. 7 § 1 kks

Na podstawie zgromadzonego i ujawnionego w toku rozprawy głównej materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 7 lutego 2014 r. funkcjonariusz Urzędu Celnego w W. L. K. wraz z funkcjonariuszami Policji K. W. i W. B. wykonywali działania kontrolne na terenie bazaru handlowego przy ul. (...) w W.. O godz. 9:00 obaj funkcjonariusze Policji w wyniku obserwacji chodnika biegnącego wzdłuż ogrodzenia targowiska (...) dostrzegli niskiego i szczupłego mężczyznę ubranego na czarno o śniadej karnacji skóry. Mężczyzna ten rozglądając się przeszedł na drugą stronę ul. (...) i skierował się na teren giełdy kwiatowej, po czym udał się na jeden ze znajdujących się na terenie giełdy parkingów. W pewnym momencie podszedł on do samochodu osobowego marki A. (...) o nr rej. (...) i otworzył tylny bagażnik, z którego wyjął kilka kartonów papierosów. Funkcjonariusze Policji K. W. i W. B. podeszli do tego mężczyzny, którym po wylegitymowaniu okazał się być H. A.. Zapytany mężczyzna oświadczył, iż papierosy zakupił w tym samym dniu od Polaka na terenie bazaru (...). Wskazał on również, iż samochód należy do jego kolegi. Podczas przeszukania samochodu ujawniono 499 paczek (4000 szt.) papierosów różnych marek, bez polskich znaków akcyzy skarbowej. W wyniku działań H. A. Skarb Państwa został narażony na uszczuplenie podatku akcyzowego w kwocie 7636,00 zł, należności celnej w kwocie 324,00 zł (podatek VAT wynosi 1960,00 zł).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: wyjaśnień oskarżonego H. A. /k. 8/, zeznań świadka K. W. /k. 6v/, notatki urzędowej /k. 2/, protokołu przeszukania /k. 3-4/, protokołu oględzin miejsca /k. 13v/, pokwitowania /k. 18/ informacji o karalności /k. 26/.

Oskarżony H. A. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wskazał on jednocześnie, iż język polski jest mu znany w mowie i w piśmie, gdyż w Polsce mieszka on od kilkunastu lat. W złożonych wyjaśnieniach potwierdził on, iż papierosy należały do niego. Wskazał on również, iż samochód, w którym były one przez niego przechowywane należy do jego kolegi, którego nie zna on z imienia i nazwiska. Oskarżony poprosił go, aby mógł w jego samochodzie przechowywać papierosy bez polskich znaków akcyzy, tak, aby dzięki temu sprzedawać je przechodniom. /k. 8 wyjaśnienia oskarżonego H. A./

Sąd zważył, co następuje:

Sąd uznał złożone przez oskarżonego wyjaśnienia za wiarygodne, spójne i logiczne. Znalazły one bowiem potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym zgromadzonym w niniejszej sprawie.

Przy ustalaniu stanu faktycznego Sąd wziął również pod uwagę zeznania złożone przez funkcjonariusza Policji K. W. /k. 6v/, które to zeznania były logiczne, rzeczowe i spójne. Zeznania świadka dotyczyły przeprowadzonych w dniu zdarzenia działań kontrolnych prowadzonych na terenie giełdy przy ul. (...) w W. oraz ulic przylegających do terenu giełdy, w których świadek brał udział. Wskazać należy przy tym, iż funkcjonariusz Policji K. W., należycie wykonując swoje obowiązki służbowe, zareagował na popełnione przez oskarżonego wykroczenie skarbowe. Była to bezpośrednia przyczyna podjętych przez niego działań, które zostały udokumentowane. Ponadto świadek nie jest zainteresowany rozstrzygnięciem jakie mogłoby zapaść w sprawie, bowiem jest osobą postronną. Brak było zatem podstaw do uznania, że świadek ten, w celu doprowadzenia do skazania niewinnej osoby, fałszywie oskarżył H. A. o czyn, których w rzeczywistości w/w nie popełnił. Zeznania K. W. są również zgodne z załączoną do akt notatką urzędową /k. 2/ sporządzoną po przeprowadzonej kontroli, której treści Sąd dał w pełni wiarę, nie dostrzegając powodów, dla których należałoby jej odmówić wiarygodności i mocy dowodowej.

Wyjaśnienia oskarżonego znalazły również swoje potwierdzenie w dowodach z dokumentów w postaci protokołu przeszukania /k. 3-4/, protokołu oględzin miejsca /k. 13v/, pokwitowania /k. 18/ oraz informacji o karalności /k. 26/. W ocenie Sądu powyższe dowody pozaosobowe ze względu na swój charakter i rzeczowy walor nie budziły wątpliwości Sądu co do ich wiarygodności oraz faktu, na którego okoliczność zostały sporządzone oraz ze względu na okoliczności, które same stwierdzały. Żadna ze stron nie kwestionowała przy tym ich zgodności ze stanem faktycznym, zaś Sąd nie znalazł powodów, które podważałyby ich wiarygodność. W związku z powyższym uczynił je podstawą dokonanych w niniejszej sprawie ustaleń faktycznych.

Oskarżonemu H. A. zarzucono popełnienie czynu określonego w art. 65 § 1 i 4 kks, w zb. z art. 91 § 1 i 4 kks., w zw. z art. 7 § 1 kks.

Przepis art. 65 kks penalizuje paserstwo wyrobami akcyzowymi objętymi obowiązkiem oznaczania znakiem akcyzy, a wydanymi lub sprowadzonymi do kraju bez należytego znaku akcyzy lub z naruszeniem w ich użyciu celu albo przeznaczenia bądź innego warunku, od którego ustawa zwolniła je od oznaczania tymi znakami. Czyn zabroniony z art. 65 § 1 kks zachodzi wtedy, gdy sprawca nabywa, przechowuje, przewozi, przesyła, przenosi, pomaga w zbyciu, przyjmuje lub pomaga w ukryciu wyrobów akcyzowych lub opakowań z tymi wyrobami, których rodzaj, ilość lub wartość wskazują na zamiar wprowadzenia do obrotu. Paragraf pierwszy omawianego artykułu przewiduje odpowiedzialność za paserstwo akcyzowe umyślne. W przepisie tym objęto odpowiedzialnością karną działanie, polegające na tym, że sprawca mając świadomość, że wyrób pochodzi z czynu zabronionego, określonego w art. 63 lub 64 kks, dopuszcza się jego dokonania. W paragrafie czwartym omawianego artykułu uregulowano uprzywilejowaną postać paserstwa. Zgodnie z tym paragrafem, jeżeli kwota podatku narażonego na uszczuplenie nie przekracza ustawowego progu, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.

Pojęcie ustawowego progu zostało uregulowane w art. 53 § 6 kks. W świetle art. 53 § 6 jest to kwota określona w art. 53 § 3 kks, w którym definiuje się pojęcie wykroczenia skarbowego. Ustawowym progiem jest zatem taka wartość przedmiotu czynu (w tym uszczuplonej lub narażonej na uszczuplenie należności), która nie przekracza 5-krotności wysokości minimalnego miesięcznego wynagrodzenia w czasie jego popełniania. Z kolei minimalne wynagrodzenie zgodnie z § 4 niniejszego artykułu jest to wynagrodzenie za pracę ustalone na podstawie ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. Nr 200, poz. 1679, z 2004 r. Nr 240, poz. 2407 oraz z 2005 r. Nr 157, poz. 1314). Zgodnie z art. 2 ust. 1 niniejszej ustawy wysokość minimalnego wynagrodzenia za pracę jest corocznie przedmiotem negocjacji w ramach Trójstronnej Komisji. W 2014 roku, zgodnie z § 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 września 2013 r. w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę w 2014 r. wynosiło ono 1680 złotych. Na tej podstawie należało ustalić, iż w 2014 roku ustawowy próg wynosi 8400 złotych. Mając na uwadze powyższe kwota podatku narażonego na uszczuplenie w wyniku działania oskarżonego nie przekroczyła ustawowego progu.

Przepisy art. 65 kks typizujące paserstwo akcyzowe pozostają w kumulatywnym zbiegu z przepisami art. 91 kks typizującymi paserstwo celne w sytuacji, gdy towar stanowi zarazem przedmiot czynu z art. 86-90 § 1 kks. Zgodnie z art. 91 § 1 kks penalizowane jest nabycie, przechowanie, przewożenie, przesył lub przenoszenie tego towaru oraz pomoc w jego zbyciu, jego przyjęcie oraz pomoc w jego ukryciu. Zgodnie z § 4 niniejszego artykułu, jeżeli kwota należności celnej lub wartość towaru w obrocie z zagranicą, co do którego istnieje reglamentacja pozataryfowa, nie przekracza ustawowego progu, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.

W realiach niniejszej sprawy, stosownie do poczynionych ustaleń faktycznych, Sąd przyjął, iż oskarżony przechowywał wyroby tytoniowe w postaci 499 paczek (4000 szt.) papierosów różnych marek, bez polskich znaków akcyzy. Przedmiotowe papierosy zostały ujawnione na terenie parkingu przylegającego do giełdy kwiatowej przy ul. (...) w W. w samochodzie marki A. (...). Oskarżony w złożonych wyjaśnieniach potwierdził fakt przechowywania papierosów.

Nie ulega wątpliwości, że wyroby tytoniowe są towarem podlegającym oznaczeniu znakami skarbowymi akcyzy i towarem podlegającym reglamentacji w obrocie z zagranicą – zgodnie z ustawą z dnia 06.12.2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009, Nr 3, poz. 11) oraz zgodnie z ustawą z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług ( Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535). Papierosy są również towarem podlegającymi opłatom celnym, tj. towarem podlegającym obowiązkowi przedstawienia organowi celnemu do zgłoszenia celnego.

W ocenie Sądu zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie pozostawia wątpliwości w zakresie winy H. A., która została udowodniona. W chwili popełnienia czynu oskarżony był człowiekiem dojrzałym życiowo, zdającym sobie sprawę z bezprawności swojego zachowania.

Kierując się ogólnymi dyrektywami i zasadami sądowego wymiaru kary określonymi w art. 12 § 1 i 2 kks i art. 13 § 1 kks, uznając oskarżonego za winnego popełnienia przypisanego mu w wyroku czynu, z mocy art. 65 § 1 i 4 kks w zw. z art. 7 § 2 kks Sąd wymierzył mu karę grzywny w wysokości 7000 zł. (pkt I wyroku). W ocenie Sądu, przy uwzględnieniu wszystkich okoliczności sprawy, orzeczona wobec oskarżonego kara grzywny spełni cele zapobiegawcze i wychowawcze, jakie ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego oraz zaspokoi potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Kara ta jest w pełni adekwatna do stopnia winy sprawcy oraz do stopnia społecznej szkodliwości jego czynu.

W wydanym wyroku ponadto na podstawie art. 29 pkt 1 kks w zw. z art. 31 § 6 kks orzeczono przepadek poprzez zniszczenie na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych w postaci 499 paczek papierosów.

Bazując na treści art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 113 kks i art. 17 ust. 1 i 2 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983r. Nr 49, poz. 223 ze zm.) Sąd zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów procesu, wydatkami obciążając Skarb Państwa.

Mając powyższe na względzie orzeczono jak w sentencji.