IV CNP 15/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:04-04-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CNP 15/07
POSTANOWIENIE
Dnia 20 lutego 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Mirosława Wysocka
w sprawie ze skargi powodów
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w O.
z dnia 28 listopada 2006 r., sygn. akt [...]
w sprawie z powództwa D.T. i S.T.
przeciwko Gminie R.
o zobowiązanie do złożenia oświadczenia woli,
posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 20 lutego 2007 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Powodowie małżonkowie D. i S.T. wnieśli skargę o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w O. z dnia 28
listopada 2006 r., którym Sąd ten zmienił wyrok Sądu Rejonowego w P. z dnia 30
sierpnia 2006 r., oddalając ich powództwo o zobowiązanie Gminy R. do złożenia
oświadczenia woli o przeniesieniu na nich własności bliżej określonej w sentencji
wyroku Sądu pierwszej instancji nieruchomości.
Skarga powodów jest niedopuszczalna ze względu na występujące w niej
istotne braki konstrukcyjne.
Po pierwsze, skarżący nie wskazali przepisu prawa, z którym zaskarżone
orzeczenie jest, ich zdaniem, niezgodne (art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c.). Odwołanie
się jedynie do podstaw skargi nie może być w tym zakresie uznane
za wystarczające. Samo zaś przytoczenie podstaw skargi nie jest równoznaczne
ze spełnieniem powyższego obowiązku i nie zastępuje go (por. postanowienie
SN z dnia 20 lipca 2006 r., IV CNP 1/05, nie publ. oraz uzasadnienie postanowienia
SN z dnia 27 stycznia 2006 r., III CNP 23/05, OSNC 2006, nr 7-8, poz. 140).
Prawidłowe spełnienie wymagania określonego w art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c.
wiąże się z koniecznością wyraźnego i nie budzącego wątpliwości wskazania
konkretnego przepisu prawa, z którym - zdaniem strony - zaskarżone orzeczenie
jest niezgodne. Strona wnosząca skargę niezależnie od przytoczenia podstaw
swej skargi jest więc obowiązana do oddzielnego i precyzyjnego wskazania
takiego przepisu.
Po drugie, powodowie nie uprawdopodobnili, że na skutek wydania
zaskarżonego skargą wyroku została im wyrządzona szkoda (art. 4245
§ 1
pkt 4 k.p.c.). Spełnienia tego wymagania polega na złożeniu przez stronę
oświadczenia, że szkoda taka nastąpiła, wskazaniu jej rodzaju i rozmiaru, a także
związku przyczynowego, jaki zachodzi między wydaniem zaskarżonego orzeczenia
a szkodą. Strona obowiązana jest ponadto powołać bądź przedstawić dowody lub
inne środki, które uwiarygodniałyby jej twierdzenia w tym zakresie
3
(por. postanowienie SN z dnia 23 marca 2006 r., IV CNP 23/06, Biul. SN 2006,
nr 6, poz. 8 oraz postanowienie SN z dnia 31 stycznia 2006 r., IV CNP 38/05,
OSNC 2006, 7-8, poz. 141). Skarga w sprawie niniejszej tak określonego
wymagania nie spełnia. Powodowie nie wyjaśnili bowiem dlaczego przyjmują,
że na skutek wydania zaskarżonego wyroku ponieśli szkodę w postaci
„wartości nieruchomości”, którą chcieli nabyć od pozwanej Gminy i nie wskazali
związku przyczynowego, jaki - ich zdaniem - zachodzi pomiędzy wydaniem
tego orzeczenia a tak określonym przez nich uszczerbkiem majątkowym.
Po trzecie wreszcie, powodowie w skardze nie wykazali, że zmiana
lub uchylenie wyroku Sądu Okręgowego w O. z dnia 28 listopada 2006 r. w drodze
innych środków prawnych nie była i nie jest możliwa (art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.).
Ograniczenie się w tym względzie do stwierdzenia, że z uwagi na treść
wymienionych przez powodów przepisów kodeksu postępowania cywilnego
wzruszenie tego wyroku nie było i nadal nie jest możliwe nie stanowi
zadośćuczynienia wymaganiu określonemu w art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.
W celu jego należytego spełnienia skarżący powinni w skardze dokładnie
i w sposób szczegółowy wyjaśnić dlaczego wzruszenie zaskarżonego przez
nich wyroku nie było i nie jest możliwe, odnosząc się w tym zakresie do
poszczególnych środków prawnych, które według kodeksu postępowania
cywilnego mogą służyć stronom dla osiągnięcia takiego skutku (por. postanowienie
SN z dnia 27 stycznia 2006 r., III CNP 23/05, OSNC 2006, nr 7-8, poz. 140
oraz postanowienie SN z dnia 17 sierpnia 2005 r., I CNP 5/05, OSNC 2006,
nr 1, poz. 17).
Mając powyższe na względzie, należało orzec, jak w sentencji, na
podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 20 lutego 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Mirosława Wysocka
w sprawie ze skargi powodów
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w O.
z dnia 28 listopada 2006 r., sygn. akt [...]
w sprawie z powództwa D.T. i S.T.
przeciwko Gminie R.
o zobowiązanie do złożenia oświadczenia woli,
posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 20 lutego 2007 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Powodowie małżonkowie D. i S.T. wnieśli skargę o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w O. z dnia 28
listopada 2006 r., którym Sąd ten zmienił wyrok Sądu Rejonowego w P. z dnia 30
sierpnia 2006 r., oddalając ich powództwo o zobowiązanie Gminy R. do złożenia
oświadczenia woli o przeniesieniu na nich własności bliżej określonej w sentencji
wyroku Sądu pierwszej instancji nieruchomości.
Skarga powodów jest niedopuszczalna ze względu na występujące w niej
istotne braki konstrukcyjne.
Po pierwsze, skarżący nie wskazali przepisu prawa, z którym zaskarżone
orzeczenie jest, ich zdaniem, niezgodne (art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c.). Odwołanie
się jedynie do podstaw skargi nie może być w tym zakresie uznane
za wystarczające. Samo zaś przytoczenie podstaw skargi nie jest równoznaczne
ze spełnieniem powyższego obowiązku i nie zastępuje go (por. postanowienie
SN z dnia 20 lipca 2006 r., IV CNP 1/05, nie publ. oraz uzasadnienie postanowienia
SN z dnia 27 stycznia 2006 r., III CNP 23/05, OSNC 2006, nr 7-8, poz. 140).
Prawidłowe spełnienie wymagania określonego w art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c.
wiąże się z koniecznością wyraźnego i nie budzącego wątpliwości wskazania
konkretnego przepisu prawa, z którym - zdaniem strony - zaskarżone orzeczenie
jest niezgodne. Strona wnosząca skargę niezależnie od przytoczenia podstaw
swej skargi jest więc obowiązana do oddzielnego i precyzyjnego wskazania
takiego przepisu.
Po drugie, powodowie nie uprawdopodobnili, że na skutek wydania
zaskarżonego skargą wyroku została im wyrządzona szkoda (art. 4245
§ 1
pkt 4 k.p.c.). Spełnienia tego wymagania polega na złożeniu przez stronę
oświadczenia, że szkoda taka nastąpiła, wskazaniu jej rodzaju i rozmiaru, a także
związku przyczynowego, jaki zachodzi między wydaniem zaskarżonego orzeczenia
a szkodą. Strona obowiązana jest ponadto powołać bądź przedstawić dowody lub
inne środki, które uwiarygodniałyby jej twierdzenia w tym zakresie
3
(por. postanowienie SN z dnia 23 marca 2006 r., IV CNP 23/06, Biul. SN 2006,
nr 6, poz. 8 oraz postanowienie SN z dnia 31 stycznia 2006 r., IV CNP 38/05,
OSNC 2006, 7-8, poz. 141). Skarga w sprawie niniejszej tak określonego
wymagania nie spełnia. Powodowie nie wyjaśnili bowiem dlaczego przyjmują,
że na skutek wydania zaskarżonego wyroku ponieśli szkodę w postaci
„wartości nieruchomości”, którą chcieli nabyć od pozwanej Gminy i nie wskazali
związku przyczynowego, jaki - ich zdaniem - zachodzi pomiędzy wydaniem
tego orzeczenia a tak określonym przez nich uszczerbkiem majątkowym.
Po trzecie wreszcie, powodowie w skardze nie wykazali, że zmiana
lub uchylenie wyroku Sądu Okręgowego w O. z dnia 28 listopada 2006 r. w drodze
innych środków prawnych nie była i nie jest możliwa (art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.).
Ograniczenie się w tym względzie do stwierdzenia, że z uwagi na treść
wymienionych przez powodów przepisów kodeksu postępowania cywilnego
wzruszenie tego wyroku nie było i nadal nie jest możliwe nie stanowi
zadośćuczynienia wymaganiu określonemu w art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.
W celu jego należytego spełnienia skarżący powinni w skardze dokładnie
i w sposób szczegółowy wyjaśnić dlaczego wzruszenie zaskarżonego przez
nich wyroku nie było i nie jest możliwe, odnosząc się w tym zakresie do
poszczególnych środków prawnych, które według kodeksu postępowania
cywilnego mogą służyć stronom dla osiągnięcia takiego skutku (por. postanowienie
SN z dnia 27 stycznia 2006 r., III CNP 23/05, OSNC 2006, nr 7-8, poz. 140
oraz postanowienie SN z dnia 17 sierpnia 2005 r., I CNP 5/05, OSNC 2006,
nr 1, poz. 17).
Mając powyższe na względzie, należało orzec, jak w sentencji, na
podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c.