Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CNP 98/07
POSTANOWIENIE
Dnia 23 kwietnia 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Barbara Myszka (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
SSN Gerard Bieniek
w sprawie ze skargi M. W. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 4 lipca 2007 r., sygn. akt I ACa (…) wydanego w
sprawie z powództwa M. W.
przeciwko Zakładom Energetycznym (...) S.A. w S.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 23 kwietnia 2008 r.,
1) odrzuca skargę,
2) zasądza od skarżącego M. W. na rzecz Zakładów Energetycznych (…) S.A. w
S. kwotę 300 zł (trzysta złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w K., po rozpoznaniu sprawy z powództwa M. W. przeciwko
Zakładom Energetycznym (...) S.A. w S. o nakazanie usunięcia z nieruchomości
położonej w R., objętej księgą wieczystą nr (...), dwóch słupów oraz linii wysokiego
napięcia i o zasądzenie od pozwanych Zakładów kwoty 30 990 zł z odsetkami, wyrokiem
z dnia 22 września 2006 r. zasądził na rzecz powoda kwotę 2 368,40 zł z odsetkami,
natomiast dalej idące powództwo oddalił. Na skutek apelacji strony pozwanej, Sąd
Apelacyjny wyrokiem z dnia 4 lipca 2007 r. zmienił wyrok Sądu Okręgowego w ten
sposób, że oddalił powództwo w całości.
2
Powód wniósł skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Apelacyjnego, zarzucając, że orzeczenie to jest niezgodne z przepisami:
art. 224 k.c. w związku z art. 64 Konstytucji RP i art. 1 protokołu nr 1 do Konwencji o
ochronie praw człowieka i podstawowych wolności sporządzonej w Rzymie dnia 4
listopada 1950 r. (Dz. U. z 1993 r. Nr 61, poz. 284 ze zm. i z 1995 r. Nr 36, poz. 175 ze
zm.), art. 145 k.c. przez odmowę przyznania wynagrodzenia z tytułu korzystania z
służebności przesyłowej, art. 510 w związku z art. 609 k.p.c. przez ustalenie nabycia
służebności przez zasiedzenie w postępowaniu procesowym w oparciu o zarzut strony
pozwanej, art. 233 § 1 k.p.c. przez podjęcie rozstrzygnięcia na podstawie niezgodnego z
materiałem dowodowym założenia, że linia energetyczna przebiegająca obecnie przez
nieruchomość odpowiada jej położeniu sprzed modernizacji, art. 506 w związku z art. 13
§ 1 k.p.c. przez stwierdzenie zasiedzenia służebności wyłącznie na podstawie zarzutu
strony pozwanej, i art. 285 k.c. przez przyjęcie, że poprzednik prawny pozwanych
Zakładów był właścicielem nieruchomości władnącej, podczas gdy w rzeczywistości
jedynie zarządzał nią w imieniu Skarbu Państwa. W konkluzji powód wniósł o
stwierdzenie, że zaskarżone orzeczenie jest niezgodne z przepisami: art. 510 w związku
z art. 609 k.p.c., art. 506 w związku z art. 13 § 1 k.p.c., art. 233 § 1 k.p.c., art. 285 k.c.,
art. 224 k.c. w związku z art. 64 Konstytucji RP i art. 1 protokołu nr 1 do Konwencji o
ochronie praw człowieka i podstawowych wolności sporządzonej w Rzymie dnia 4
listopada 1950 r. (Dz. U. z 1993 r. Nr 61, poz. 284 ze zm. i z 1995 r. Nr 36, poz. 175 ze
zm.) oraz art. 145 k.c.
W skardze powód oznaczył wartość przedmiotu zaskarżenia kwotą 2368,40 zł, a
wnosząc skargę uiścił opłatę sądową w kwocie 100 zł.
Po doręczeniu skargi stronie przeciwnej Sąd Apelacyjny przedstawił akta sprawy
Sądowi Najwyższemu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Jak wynika z art. 4246
§ 3 k.p.c., skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia, która nie została opłacona należną opłatą, podlega
odrzuceniu. Zgodnie z art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych
w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 167, poz. 1398 ze zm. – dalej: „u.k.s.c.”), przepisy
ustawy przewidujące pobranie opłaty od pozwu lub wniosku wszczynającego
postępowanie w sprawie stosuje się również do opłaty od skargi o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, chyba że przepis szczególny
stanowi inaczej. W sprawie, w której zapadł zaskarżony wyrok, pozew podlegał opłacie
3
stosunkowej i nie ma przepisu szczególnego, przewidującego pobranie innej opłaty od
wniesionej skargi. Oznacza to, że powód wnosząc skargę obowiązany był uiścić opłatę
stosunkową w wysokości 5% od wskazanej wartości przedmiotu zaskarżenia, czyli –
119 zł. Powód uiścił natomiast opłatę w wysokości 100 zł. Wniesiona skarga nie została
zatem opłacona należną opłatą.
Zgodnie z art. 1302
§ 3 k.p.c., sąd odrzuca bez wezwania o uiszczenie opłaty
nieopłacone należycie środki zaskarżenia, m.in. skargę o stwierdzenie niezgodności z
prawem prawomocnego orzeczenia, wniesione przez adwokata, radcę prawnego lub
rzecznika patentowego podlegające opłacie w wysokości stałej lub stosunkowej
obliczonej od wskazanej przez stronę wartości przedmiotu zaskarżenia. Przewidzianą w
tym przepisie sankcję trzeba odnieść także do środków zaskarżenia wnoszonych przez
adwokata będącego stroną, który czerpie zdolność postulacyjną z regulacji zawartej w
art. 871
§ 2 k.p.c. Sankcja ta dotyczy zatem powoda, który jako adwokat osobiście
sporządził i wniósł skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia.
Z przytoczonych wyżej powodów Sąd Najwyższy na podstawie art. 4248
§ 1 w
związku z art. 4246
§ 3 i art. 1302
§ 3 k.p.c. odrzucił skargę i postanowił o kosztach
postępowania po myśli art. 98 § 1 i 3 oraz art. 99 w związku z art. 391 § 1, art. 39821
i
art. 42412
k.p.c.

III CNP 98/07

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Pełny tekst orzeczenia