Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 11 kwietnia 2013 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu w III Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący - SSO Mariusz Wiązek

Protokolant: Emilia Rąk

przy udziale prokuratora Prokuratury Okręgowej Jadwigi Rutyny

po rozpoznaniu na posiedzeniu w sprawie skazanego K. K. (1)

z wniosku Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 marca 2013r. (data wpływu)

DWMPC-II-0871-1082/12/8

w przedmiocie stwierdzenia prawnej dopuszczalności przejęcia do dalszego wykonania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej

kary 9 lat i 6 miesięcy i 19 dni pozbawienia wolności orzeczonej wobec wymienionego na postawie zarządzenia wykonania zbiegających się kar w stosunku do skazanego już uwięzionego i jednoczesnego nakazu wykonania i zwolnienia z więzienia wydanego na podstawie art. 663 włoskiego kodeksu postępowania karnego w dniu 25 stycznia 2012r. przez Prokuraturę Republiki przy Sądzie w Pescarze, sygn. akt 246/2011

postanawia

I.  na podstawie art. 609 § 1 k.p.k., 611 § 1 k.p.k., 611b § 1 k.p.k. a contrario oraz art. 2 i 3 Europejskiej Konwencji o przekazywaniu osób skazanych z dnia 21 marca 1983r. (Dz. U. z 1991r.,nr 51, poz.279) stwierdzić prawną dopuszczalność przejęcia do dalszego wykonania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej kary łącznej 9 lat i 6 miesięcy i 19 dni pozbawienia wolności orzeczonej wobec K. K. (1) (K.), s. M. i I. z domu D., ur. (...) we W. na podstawie zarządzenia wykonania zbiegających się kar w stosunku do skazanego już uwięzionego i jednoczesnego nakazu wykonania i zwolnienia z więzienia wydanego na podstawie art. 663 włoskiego kodeksu postępowania karnego wydanego w dniu 25 stycznia 2012r. przez Prokuraturę Republiki przy Sądzie w P., sygn. akt 246/2011 obejmującego kary pozbawienia wolności orzeczone wobec wymienionego prawomocnymi wyrokami : wyrokiem Sądu w Teramo z dnia 2 grudnia 2008r., sygn. 350/2008, wyrokiem Sądu w P. z dnia 8 maja 2004r., sygn. 671/2004, wyrokiem Sądu Teramo Wydziału Zamiejscowego w A. z dnia 17 maja 2004r., sygn. 208/2004, wyrokiem Sądu w P. z dnia 28 października 2004r., sygn. 1423/04 wyrokiem Sądu w Tivoli z dnia 7 lipca 2005r., sygn. sygn. 113/05 (...), wyrokiem Sądu w P. z dnia 18 listopada 2009r. , sygn1609/09 za przestępstwa odpowiadające przestępstwom z art. 281 k.k., art. 278 § 1 k.k., art. 288 § 1 k.k., art. 222 § 1 k.k., art.224 § 2 k.k., art. 280 § 2 k.k.,

II.  na podstawie art. 611 a § 6 k.p.k., art. 258 § 1 punkt 1 k.p.k. i art. 263 § 1 k.p.k. zastosować wobec K. K. (1) (K.), s. M. i I. z domu D., ur. (...) we W. środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania na okres 1 miesiąca od daty przekroczenia przez wymienionego granicy Rzeczypospolitej Polskiej,

III.  na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982r. prawo o adwokaturze ( Dz. U. nr 16, poz. 124 z późn. zm) i zasądzić od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. S. z Kancelarii Adwokackiej w O. kwotę 295, 20 złotych brutto tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w postępowaniu wykonawczym

UZASADNIENIE

W dniu 25 stycznia 2012r. Prokuratura Republiki przy Sądzie w P. 25 stycznia 2012r. w sprawie o sygn. akt 246/2011 na podstawie art. 663 włoskiego kodeksu wydała zarządzenie wykonania zbiegających się kar w stosunku do skazanego K. K. (1) już uwięzionego i jednoczesnego nakazu wykonania i zwolnienia orzekając karę łączną 9 lat i 6 miesięcy i 16 dni pozbawienia wolności.

Powyższe prawomocne orzeczenie objęło kary orzeczone wobec wymienionego prawomocnymi wyrokami : wyrokiem Sądu w Teramo z dnia 2 grudnia 2008r., sygn. 350/2008, wyrokiem Sądu w P. z dnia 8 maja 2004r., sygn. 671/2004, wyrokiem Sądu Teramo Wydziału Zamiejscowego w A. z dnia 17 maja 2004r., sygn. 208/2004, wyrokiem Sądu w P. z dnia 28 października 2004r., sygn. 1423/04 wyrokiem Sądu w Tivoli z dnia 7 lipca 2005r., sygn. sygn. 113/05 (...), wyrokiem Sądu w P. z dnia 18 listopada 2009r. , sygn1609/09.

Obecnie skazany przebywa w Zakładzie Karnym na terenie Republiki Włoch. Koniec orzeczonej kary przypada na dzień 2 czerwca 2017r.

W dniu 22 marca 2013r. do tutejszego Sądu wpłynął wniosek Ministra Sprawiedliwości o stwierdzenie prawnej dopuszczalności przejęcia do wykonania wskazanej kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej wobec K. K. (1).

Sąd zważył co następuje.

W ocenie Sądu, w przedmiotowej sprawie spełnione zostały warunki, od których wystąpienia polskie przepisy procedury karnej wyrażone w rozdziale 66 k.p.k. oraz przepisy Europejskiej Konwencji o przekazywaniu osób skazanych z dnia 21 marca 1983r. uzależniają przejęcie orzeczenia zapadłego wobec skazanego do wykonania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z przepisem art. 611b § 1 k.p.k. przejęcie orzeczenia do wykonania w Rzeczypospolitej Polskiej jest niedopuszczalne, jeżeli :

1)orzeczenie nie jest prawomocne albo nie podlega wykonaniu,

2)wykonanie orzeczenia mogłoby naruszać suwerenność, bezpieczeństwo lub porządek prawny Rzeczypospolitej Polskiej,

3)skazany na karę pozbawienia wolności lub osoba, wobec której orzeczono środek polegający na pozbawieniu wolności, nie wyraża zgody na przejęcie,

4)skazany na grzywnę albo wobec którego orzeczono przepadek, niezamieszkujący na stałe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, nie posiada mienia na jej terytorium,

5)czyn wskazany we wniosku nie stanowi czynu zabronionego według prawa polskiego,

6)zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 604 § 1 pkt 2, 3 i 5.

Powyższy przepis koresponduje z treścią art. 3 Europejskiej Konwencji o przekazywaniu osób skazanych z dnia 21 marca 1983r.

W niniejszej sprawie nie zachodzą opisane powyżej okoliczności. Wskazane w części dyspozytywnej postanowienia orzeczenie jest prawomocne i wykonalne, wykonanie tegoż orzeczenia nie narusza suwerenności, bezpieczeństwa ani porządku prawnego Rzeczypospolitej Polskiej, nie nastąpiło przedawnienie. Czyny, za które K. K. (1) został skazany odpowiadają przestępstwom stypizowanym w art. art. 280 § 2 k.k., art. 281 k.k., art. 278 § 1 k.k.,art. 288 § 1 k.k., art. 222 § 1 k.k., art.224 § 2 k.k.

Podkreślić należy również, że skazany wyraził zgodę na przejęcie do wykonania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej orzeczonej wobec niego kary pozbawienia wolności, co również na podstawie 3 Europejskiej Konwencji o przekazywaniu osób skazanych z dnia 21 marca 1983r. jest warunkiem koniecznym dla przejęcia kary do wykonania.

Z tego też względu należało stwierdzić prawną dopuszczalność przejęcia do dalszego wykonania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej kary łącznej 9 lat, 6 miesięcy i 19 dni pozbawienia wolności orzeczonej wobec K. K. (1) na podstawie zarządzenia wykonania zbiegających się kar w stosunku do skazanego już uwięzionego i jednoczesnego nakazu wykonania i zwolnienia z więzienia wydanego na podstawie art. 663 włoskiego kodeksu postępowania karnego wydanego w dniu 25 stycznia 2012r. przez Prokuraturę Republiki przy Sądzie w P., sygn. akt 246/2011 obejmującego kary pozbawienia wolności orzeczone wobec wymienionego prawomocnymi wyrokami : wyrokiem Sądu w Teramo z dnia 2 grudnia 2008r., sygn. 350/2008, wyrokiem Sądu w P. z dnia 8 maja 2004r., sygn. 671/2004, wyrokiem Sądu Teramo Wydziału Zamiejscowego w A. z dnia 17 maja 2004r., sygn. 208/2004, wyrokiem Sądu w P. z dnia 28 października 2004r., sygn. 1423/04 wyrokiem Sądu w Tivoli z dnia 7 lipca 2005r., sygn. sygn. 113/05 (...), wyrokiem Sądu w P. z dnia 18 listopada 2009r. , sygn1609/09 za przestępstwa odpowiadające przestępstwom z art. 281 k.k., art. 278 § 1 k.k., art. 288 § 1 k.k., art. 222 § 1 k.k., art.224 § 2 k.k., art. 280 § 2 k.k.

Dla zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania w przedmiocie przejęcia orzeczonej kary do wykonania Sąd na zasadzie art. 611 a § 6 k.p.k., art. 258 § 1 punkt 1 k.p.k. i art. 263 § 1 k.p.k. zastosował wobec K. K. (1) środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania na okres 1 miesiąca od daty przekroczenia przez wymienionego granicy Rzeczypospolitej Polskiej.

W ocenie Sądu zachodzi realne niebezpieczeństwo ukrycia się lub ucieczki skazanego gdyby pozostawał na wolności i tym samym uniemożliwienie wprowadzenia do wykonania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej orzeczenia strony włoskiej. Na obawę taką wskazuje w szczególności fakt, że, skazany, co wprost wynika ze zgromadzonych w sprawie dokumentów, swobodnie przemieszczał się przez granice państw oraz popełniał kolejne przestępstwa.

W tym stanie rzeczy nadal zachodzi konieczność zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania związanego z przekształceniem orzeczenia strony włoskiej i wprowadzenie go do wykonania. Podkreślić należy, iż także na podstawie art. 11 Europejskiej Konwencji o przekazywaniu osób skazanych z dnia 21 marca 1983r. strona polska zobowiązana jest do podjęcia wszelkich koniecznych starań by zapewnić efektywną realizację wiążących ją postanowień tej umowy międzynarodowej, a więc i zapewnienia obecności skazanego na etapie przekształcenia i wprowadzenia do wykonania orzeczenia państwa obcego.

Jednocześnie zważyć nadto należy, iż w stosunku do skazanego nie zachodzą warunki uzasadniające odstąpienie od stosowania przedmiotowego środka zapobiegawczego, określone w art. 259 § 1 k.p.k. W toku postępowania nie podnoszono żadnych konkretnych okoliczności przemawiających za odstąpieniem od stosowania tymczasowego aresztowania, co zgodnie z przyjętą linią orzeczniczą obciąża stronę która domaga się zastosowania powyższego przepisu (por. postanowienie SA w Krakowie II AKz 144/06, KZS 2006/5/40, postanowienie SA w Lublinie II AKa 470/09).

Wysokość zasądzonego od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy z urzędu wynagrodzenia wynika z § 15 pkt 7 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. nr 163 poz. 1348 z późn. zm.).

W tym stanie rzeczy należało postanowić jak na wstępie.