Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CNP 19/09
POSTANOWIENIE
Dnia 7 maja 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
Prezes SN Tadeusz Ereciński
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 7 maja 2009 r.,
skargi Gminy Miasta S.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia
Sądu Okręgowego w S. z dnia 30 stycznia 2008 r.,
sygn. akt [...],
wydanego w sprawie z wniosku wierzyciela Banku R. Spółki Akcyjnej
przeciwko dłużnikowi Gminie Miastu S.
o egzekucję z nieruchomości,
odrzuca skargę
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 30 stycznia 2008 r. Sąd Okręgowy w S. oddalił
zażalenie dłużnika na postanowienie Sądu Rejonowego w S.
W skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
Gmina Miasto S. zarzuciła naruszenie art. 825 i 826 k.p.c. oraz art. 58 § 1 k.c. i
wnosiła o stwierdzenie niezgodności z prawem zaskarżonego orzeczenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
powinna zawierać uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej przez
wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.). Wymaganie
uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody polega na przedstawieniu
wyodrębnionego wywodu przekonującego, że szkoda została wyrządzona oraz
określającego czas jej powstania, postać i związek przyczynowy z wydaniem
orzeczenia niezgodnego z prawem (por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia
31 stycznia 2006 r., IV CNP 38/05, OSNC 2006, nr 7-8, poz. 141, z dnia
11 sierpnia 2005 r., III CNP 4/05, nie publ., z dnia 23 września 2005 r., III CNP
5/05, nie publ., z dnia 22 listopada 2005 r., I CNP 19/05, nie publ.). Skarżąca tego
obowiązku nie spełniła; wskazała jedynie, że kwota 109 848,66 zł stanowi wartość
przedmiotu zaskarżenia oraz wymieniła dokumenty mające uprawdopodabniać
szkodę. Skarżąca nie wyjaśniła jednak jaką rolę pełnią te dokumenty
w uprawdopodobnieniu szkody. Nie wykazała też na czym szkoda miała polegać,
czy na zaniżeniu ceny podczas wyceny działek czy też na ich sprzedaży, nie
wykazała też związku przyczynowego między szkodą, a wydaniem zaskarżonego
orzeczenia.
Skarga jest też niedopuszczalna z innych przyczyn.
Zgodnie z art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. skarga o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia powinna zawierać m.in. wykazanie, że
wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było
i nie jest możliwe. Wymaganie to nie jest spełnione, jeżeli skarżący bez
przeprowadzenia analizy prawnej w zakresie możliwości wzruszenia zaskarżonego
orzeczenia w drodze innych środków prawnych ogranicza tę część skargi do
stwierdzenia, że od zaskarżonego orzeczenia nie przysługuje skarga kasacyjna
(por. postanowienia z dnia 17 sierpnia 2005 r., I CNP 5/05, OSNC 2006, nr 1, poz.
3
17, z dnia 13 grudnia 2005 r., I CNP 28/05, nie publ., z dnia 16 grudnia 2005 r.,
I CNP 37/05, nie publ., z dnia 16 grudnia 2005 r., I CNP 32/05, nie publ., z dnia
18 stycznia 2006 r., III CNP 1/06, nie publ.). Skarga również tego warunku nie
spełnia; ograniczono się w niej tylko do stwierdzenia, że wzruszenie zaskarżonego
orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe, że brak
ustawowej podstawy do złożenia skargi o wznowienie postępowania, oraz że
zaskarżone postanowienie nie podlega zaskarżeniu skargą kasacyjną.
Zgodnie z art. 4248
§ 1 k.p.c. Sąd Najwyższy odrzuca na posiedzeniu
niejawnym m.in. skargę niespełniającą wymagań określonych w art. 4245
§ 1 k.p.c.
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł jak w postanowieniu.

II CNP 19/09

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia