Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia, 21 lutego 2013 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu w Wydziale III Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSO Mariusz Wiązek

Protokolant:

w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej Małgorzaty Rosińskiej

na posiedzeniu

po rozpoznaniu w sprawie M. S.

w przedmiocie umorzenia postępowania o wydanie wyroku łącznego i przekazania sprawy według właściwości

na podstawie art. 572 k.p.k., art. 35 § 1 k.p.k. w zw. art. 569 § 1 k.p.k.

p o s t a n a w i a

I.  na podstawie art. 572 k.p.k. umorzyć postępowanie w sprawie o wydanie wyroku łącznego co do wyroku Sądu Okręgowego we Wrocławiu z 26 stycznia 2007 r. sygn. akt III K 91/06;

II.  na podstawie art. 35 § 1 k.p.k. w zw. z art. 569 § 1 k.p.k. w pozostałym zakresie stwierdzić swoją niewłaściwość i sprawę przekazać jako właściwemu Sądowi Rejonowemu w Oławie;

III.  zasądzić od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. S. kwotę 147,60 złotych brutto (stu czterdziestu siedmiu złotych sześćdziesięciu groszy) tytułem kosztów obrony z urzędu.

UZASADNIENIE

M. S. został skazany prawomocnymi wyrokami:

1.  Sądu Rejonowego w Oławie z dnia 12 października 2005 r., w sprawie VI K 829/05 za czyny z art. 46 ust. 3 Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 91 § 1 k.k., popełnione w marcu, kwietniu i maju 2005 roku, na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby lat 2, 50 stawek dziennych, przy czym wysokość jednej stawki dziennej ustalono na kwotę 10 złotych; wykonanie kary pozbawienia wolności zarządzono na mocy postanowienia Sądu Rejonowego w Oławie z dnia 4 lutego 2008 r., sygn. akt VI K0 1519/07;

2.  Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 26 stycznia 2007 roku, w sprawie III K 91/06 za czyny:

-

z art. 59 ust. 1 i 2 Ustawy o przeciwdziałaniu narkomani w zw. z art. 11 § 1 k.k. i art. 12 k.k., popełnione w okresie od 2000 r. do 17 listopada 2005 r., na karę 3 lat pozbawienia wolności;

-

z art. 59 ust. 2 Ustawy o przeciwdziałaniu narkomani w zw. z art. 12 k.k. i w zw. z art. 91 § 1 k.k., popełnione w czerwcu 2002 r. oraz w okresie od stycznia do listopada 2005 r., na karę 3 lat pozbawienia wolności;

-

z art. 59 ust. 1 Ustawy o przeciwdziałaniu narkomani w zw. z art. 12 k.k. i w zw. z. art. 91 § 1 k.k., popełnione w okresie od grudnia 2003 r. do 17 listopada 2005 r., na karę 2 lat pozbawienia wolności;

-

z art. 58 ust. 1 Ustawy o przeciwdziałaniu narkomani w zw. z art. 12 k.k. i w zw. z art. 91 § 1 k.k., popełnione w okresie od lutego do listopada 2005 r., na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności;

-

z art. 62 ust. 1 Ustawy o przeciwdziałaniu narkomani w zw. z art. 31 § 2 k.k. i w zw. z art. 91 § 1 k.k., popełnione w dniach 22 października 2005 r. i 21 lipca 2005 r., na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności;

-

z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k., popełnione w dniach 22 czerwca 2005 r., 21 lipca 2005 r., 22 lipca 2005 r., 5 września 2005 r., 14 września 2005 r., 28 września 2005 r., 29 września 2005 r., 19 października 2005 r., na karę dwóch lat pozbawienia wolności;

-

z art. 291 § 1 k.k., popełniony w dniu 17 listopada 2005 r., na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności,

które to kary Sąd na podstawie art. 85 k.k., art. 86 § 1 k.k. i art. 91 § 2 k.k. połączył i wymierzył mu karę łączną 3 lat pozbawienia wolności;

3.  Sądu Rejonowego w Oławie z dnia 8 listopada 2010 r., w sprawie II K 257/10 za czyn z art. 278 § 1 i 5 k.k., art. 276 k.k. i art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., popełniony w dniu 12 listopada 2009 r., na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby lat 3 lat, której wykonanie zarządzono na mocy postanowienia Sądu Rejonowego w Oławie z dnia 23 lutego 2012 r., sygn. akt II Ko 498/12;

4.  Sądu Rejonowego w Oławie z dnia 21 stycznia 2011 r., w sprawie II K 1130/10 za czyny:

-

z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., popełniony z 5 na 6 września 2010 r., na karę 1 roku pozbawienia wolności;

-

z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., popełniony w dniu 5 września 2010 r., na karę 1 roku pozbawienia wolności,

które to kary Sąd na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. połączył i wymierzył mu karę łączną 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby lat 3, której wykonanie zarządzono na mocy postanowienia Sądu Rejonowego w Oławie z dnia 23 lutego 2012 r., sygn. akt II Ko 507/12;

5.  Sądu Rejonowego w Oławie z dnia 25 stycznia 2012 r., w sprawie II K 1100/11 za czyny z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k., popełnione w dniu 7 listopada 2011 r., na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby lat 3.

Wnioskiem z dnia 22 października 2012 r. M. S. wniósł o wydanie wyroku łącznego obejmującego skazania Sądu Rejonowego w Oławie w sprawach: II K 257/10, II K 1130/10, II K 11oo/11.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 85 k.k. jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną, biorąc za podstawę kary z osobna wymierzone za zbiegające się przestępstwa.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż wydanie wyroku łącznego dopuszczalne jest jedynie w sytuacji, gdy sprawca przed datą wydania pierwszego wyroku skazującego popełnił również inne przestępstwa, za które nie został z różnych przyczyn skazany jednym, lecz wieloma, wyrokami. Wydanie wyroku łącznego może mieć zatem jedynie miejsce w sytuacji istnienia właściwej, normatywnej relacji czasu popełnionych przestępstw do daty wydania chronologicznie pierwszego wyroku, choćby nieprawomocnego.

Zważyć należy, iż wyrok Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 26 stycznia 2007 r. (sygn. akt III K 91/06) nie spełnia powyższej przesłanki. Analiza wyroków skazujących M. S. prowadzi bowiem do wniosku, iż niektóre czyny popełnione przez sprawcę, stanowiące ciąg przestępstw w rozumieniu art. 91 § 1 k.k., objęte wyżej wskazanym orzeczeniem zostały popełnione przez skazanego już po wydaniu wyroku w sprawie IV K 829/05. Wydanie wyroku oznacza bowiem przerwanie zbiegu przestępstw. Natomiast przestępstwa popełnione po dacie wydania pierwszego wyroku stanowić mogą podstawę do tworzenia kolejnego, odrębnego zbiegu, skutkującego orzeczeniem odrębnej kary łącznej, pod warunkiem spełnienia pozostałych kryteriów określonych w art. 85 k.k. Sąd Najwyższy w wyroku z 4 marca 2003 r. stwierdził, że „połączone […] w wyroku łącznym wydanym wobec skazanego wyroki trzech sądów dotyczyły przestępstw, które nie tworzą postaci zwanej zbiegiem przestępstw pozwalającej na orzeczenie kary łącznej, ponieważ są one przedzielone co do czasu ich popełnienia wyrokiem prawomocnym” (wyrok SN z 4 marca 2003 r., III KK 521/02, Prok. i Pr. 2003, z. 10, poz. 2). Należy zatem stwierdzić, iż czas popełnienia czynów objętych wyrokiem Sądu Okręgowego we Wrocławiu został przedzielony wyrokiem Sądu Rejonowego w Oławie z dnia 12 października 2005 r., przez co przesłanki wskazane w art. 85 k.k. nie zostały spełnione. W takiej sytuacji, z uwagi na brak warunków do wydania wyroku łącznego, sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania (art. 572 k.p.k.).

Umorzenie postępowania przez sąd wyższej instancji może przybrać dwojaką postać. Po pierwsze jako umorzenie postępowania w całości, gdy brak jest podstaw do wydania wyroku łącznego, a po drugie jako umorzenie postępowania w części, gdy istnieją podstawy do wydania wyroku łącznego w zakresie tylko niektórych skazań. Jak trafnie zauważył Sąd Najwyższy w uzasadnieniu postanowienia z dnia 20 grudnia 2006 r. (I KZP 32/06, OSNKW 2007, nr 1, poz. 3) szerokie możliwości kształtowania przedmiotu rozpoznania obligują sąd do precyzyjnego wskazania wszystkich wyroków, w stosunku do których oceniał, czy spełnione zostały warunki do orzeczenia kary łącznej. Ponadto wskazał, iż precyzji wymaga część dyspozytywna rozstrzygnięcia sądu i to zarówno w zakresie pozytywnym, jak i negatywnym. Pozytywnym, a więc dotyczącym orzeczenia w wyroku łącznym kary łącznej w miejsce kar orzeczonych wyrokami podlegającymi połączeniu. Negatywnym, czyli dotyczącym wskazania, który bądź które z analizowanych wyroków nie spełniają warunków do objęcia ich wyrokiem łącznym. Przy czym każdy sąd rozpoznający sprawę o wydanie wyroku łącznego zobowiązany jest, na podstawie art. 572 k.p.k., do umorzenia postępowania zawsze wówczas i w takim zakresie, w jakim stwierdzi brak warunków do wydania wyroku łącznego. Jeżeli to sąd wyższego rzędu stwierdzi brak warunków do "połączenia" wyroku tego sądu z wyrokami sądów niższego rzędu, to ocena właściwości rzeczowej do dalszego prowadzenia sprawy o wydanie wyroku łącznego uzależniona będzie od etapu rozpoznania sprawy. Jeśli nastąpi to w toku przygotowania do rozprawy, znajdzie zastosowanie art. 35 § 1 k.p.k., przy czym postanowienie o przekazaniu sprawy innemu sądowi, poprzedzone być musi orzeczeniem o stosownym umorzeniu postępowania o wydanie wyroku łącznego.

Należy przy tym wskazać, że gdyby się okazało, iż postępowanie o wyrok łączny obejmujące skazanie także przez Sąd Okręgowy podlega umorzeniu, a do połączenia zostają wyroki Sądów Rejonowych, należy umorzyć postępowanie o wyrok łączny i przekazać sprawę według właściwości odpowiedniemu Sądowi Rejonowemu. Odmienne postąpienie skutkowałoby wydaniem wyroku łącznego przez sąd niewłaściwy rzeczowo i miejscowo (postanowienie Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 20 kwietnia 2004 r., II AKz 106/06, KZS 2006, nr 4, poz. 44).

Po dokonaniu analizy wyroków Sądu Rejonowego w Oławie o sygn. akt II K 257/10, II K 1130/10, II K 1100/11, oraz wyroku Sądu Okręgowego we Wrocławiu, sygn. akt III K 91/06 trzeba zaznaczyć, że czyny dokonane przez skazanego M. S. objęte wyżej wskazanymi orzeczeniami zostały popełnione po wydaniu chronologicznie pierwszego wyroku skazującego Sądu Rejonowego w Oławie z dnia 12 października 2005 r. w sprawie VI K 829/05, przez co wydanie wyroku łącznego w przedmiotowej sprawie nie jest możliwe, gdyż nie zostały spełnione przesłanki z art. 85 k.k.

Kierując się przedstawionymi argumentami oraz treścią art. 569 § 1 k.p.k. Sąd Okręgowy przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Oławie, albowiem ten Sąd wydał ostatni wyrok skazujący w pierwszej instancji – wyrok z dnia 25 stycznia 2012 r., w sprawie II K 1100/11.

Na podstawie § 14 ust. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu zasądzono kwotę 147,60 zł brutto tytułem kosztów nieopłaconej obrony udzielonej z urzędu skazanemu.

Wobec powyższego należało orzec jak w części dyspozytywnej orzeczenia.