SNO 95/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:22-01-2013
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
POSTANOWIENIE Z DNIA 18 STYCZNIA 2010 R.
SNO 95/09
Przewodniczący: sędzia SN Józef Szewczyk.
Sędziowie SN: Marek Sychowicz, Mirosława Wysocka (sprawozdawca).
S ą d N a j w y ż s z y – S ą d D y s c y p l i n a r n y po rozpoznaniu w dniu
18 stycznia 2010 r. wniosku wniesionego przez byłego asesora Sądu Rejonowego o
przyznanie kosztów postępowania w sprawie zakończonej wyrokiem Sądu
Najwyższego – Sądu Dyscyplinarnego z dnia 17 września 2009 r., sygn. akt SNO
62/09
p o s t a n o w i ł :
zasądzić od Skarbu Państwa na rzecz b. asesora Sądu Rejonowego kwotę osiemset
pięćdziesiąt jeden złotych.
U z a s a d n i e n i e
Wyrokiem z dnia 17 września 2009 r. Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny, po
rozpoznaniu odwołania obrońcy obwinionego – byłego asesora Sądu Rejonowego od
wyroku Sądu Apelacyjnego – Sądu Dyscyplinarnego z dnia 6 kwietnia 2009 r., uchylił
ten wyrok i na podstawie art. 17 § 1 pkt 8 k.p.k. w zw. z art. 68 ust. 1 ustawy z dnia 23
stycznia 2009 r. o Krajowej Szkole Sądownictwa i Prokuratury (Dz. U. Nr 26, poz.
157) umorzył postępowanie dyscyplinarne, a jego kosztami obciążył Skarb Państwa.
Były asesor Sądu Rejonowego w dniu 3 grudnia 2009 r. wystąpił do Sądu
Najwyższego – Sądu Dyscyplinarnego z wnioskiem o wydanie na podstawie art. 626 §
2 k.p.k. w zw. z art. 128 u.s.p. dodatkowego rozstrzygnięcia w przedmiocie kosztów
postępowania dyscyplinarnego przez zasądzenie od Skarbu Państwa na jego rzecz
zwrotu wydatków w postaci: 1) kosztów dojazdu własnym samochodem na 4
rozprawy w A., które wyliczył na kwotę 234,02 zł oraz na rozprawę odwoławczą w
kwocie 163 zł, odpowiadającą cenie biletów kolejowych i 2) kosztów obrońcy z
wyboru w kwocie 600 zł.
Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny rozważył, co następuje:
Stosownie do art. 133 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów
powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070 ze zm.), koszty postępowania
dyscyplinarnego ponosi Skarb Państwa. Z przepisu tego wynika ogólna zasada, że
sędzia nie może być obciążony kosztami postępowania bez względu na jego wynik.
2
W kwestiach nieuregulowanych szczegółowo w ustawie, stosownie do art. 128
u.s.p., znajdują odpowiednie zastosowanie przepisy Kodeksu postępowania karnego.
Dotyczy to także sytuacji, w której zachodzi konieczność dodatkowego ustalenia
wysokości tych kosztów, o której mowa w art. 626 § 2 k.p.k.
Zgodnie z art. 632 ust. 2 k.p.k., w razie uniewinnienia oskarżonego lub
umorzenia postępowania, koszty procesu ponosi Skarb Państwa. W takim wypadku
sytuacja sędziego powinna być taka sama, jak w wypadku uniewinnienia lub
umorzenia postępowania karnego, a do kosztów postępowania dyscyplinarnego
obciążających Skarb Państwa należy zaliczyć uzasadnione wydatki poniesione przez
sędziego w związku z jego udziałem w sprawie (por. postanowienia Sądu
Najwyższego – Sądu Dyscyplinarnego: z dnia 16 września 2008 r., SNO 29/08,
OSNSD 2008, poz. 81 i z dnia 16 grudnia 2009 r., SNO 94/09, OSNSD 2009 r., poz.
19).
Stosownie do art. 632a k.p.k., w wyjątkowych wypadkach, w razie umorzenia
postępowania, sąd może orzec, że koszty procesu ponosi w całości lub w części
oskarżony. Zagadnienie, czy przepis ten mógłby stanowić podstawę nieuwzględnienia
wydatków poniesionych przez sędziego w umorzonym postępowaniu dyscyplinarnym,
w rozpoznawanej sprawie jest bezprzedmiotowe, gdyż kwestia obciążenia kosztami
Skarbu Państwa co do zasady została przesądzona w wyroku umarzającym
postępowanie z dnia 17 września 2009 r. Przedmiotem orzeczenia na podstawie art.
626 § 2 k.p.k. może być już tylko ustalenie wysokości kosztów.
Stosownie do art. 616 § 1 pkt 2 k.p.k., do kosztów procesu należą uzasadnione
wydatki stron, w tym z tytułu ustanowienia w sprawie jednego obrońcy.
Sędzia w sprawie niniejszej ustanowił w postępowaniu przez Sądem
Najwyższym – Sądem Dyscyplinarnym obrońcę w osobie adwokata, co oznacza, że
uzasadniony jest jego wniosek o przyznanie z tego tytułu kwoty 600 zł, na podstawie
(odpowiednio) art. 626 § 1 pkt 2 k.p.k. w zw. z § 14 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia
Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze
zm.).
Do uzasadnionych wydatków należy też zaliczyć koszty związane z
uczestnictwem w postępowaniu, w tym dojazdów na rozprawy. Jak jednak trafnie
stwierdził Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny w powołanym postanowieniu z dnia
16 grudnia 2009 r., SNO 94/09, podstawę obliczenia wysokości kosztów dojazdu,
podlegających zwrotowi mogą stanowić jedynie przepisy art. 3 ust. 1 w związku z art.
4 ust. 1 i art. 13 dekretu z dnia 26 października 1950 r. o należnościach świadków,
biegłych i stron w postępowaniu sądowym (Dz. U. Nr 49, poz. 445). Sędzia w
postępowaniu dyscyplinarnym we własnej sprawie występuje bowiem jako strona, a
nie jako organ procesowy wykonujący czynności orzecznicze.
3
We wniosku o zasądzenie kosztów prawidłowo zatem został określony koszt
dojazdu na rozprawę przed Sądem Najwyższym – Sądem Dyscyplinarnym (163 zł),
korekcie podlegały natomiast koszty dojazdu na rozprawy przed Sądem Apelacyjnym
– Sądem Dyscyplinarnym w A. (88 zł).
Z omówionych względów Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny orzekł jak w
postanowieniu.
SNO 95/09
Przewodniczący: sędzia SN Józef Szewczyk.
Sędziowie SN: Marek Sychowicz, Mirosława Wysocka (sprawozdawca).
S ą d N a j w y ż s z y – S ą d D y s c y p l i n a r n y po rozpoznaniu w dniu
18 stycznia 2010 r. wniosku wniesionego przez byłego asesora Sądu Rejonowego o
przyznanie kosztów postępowania w sprawie zakończonej wyrokiem Sądu
Najwyższego – Sądu Dyscyplinarnego z dnia 17 września 2009 r., sygn. akt SNO
62/09
p o s t a n o w i ł :
zasądzić od Skarbu Państwa na rzecz b. asesora Sądu Rejonowego kwotę osiemset
pięćdziesiąt jeden złotych.
U z a s a d n i e n i e
Wyrokiem z dnia 17 września 2009 r. Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny, po
rozpoznaniu odwołania obrońcy obwinionego – byłego asesora Sądu Rejonowego od
wyroku Sądu Apelacyjnego – Sądu Dyscyplinarnego z dnia 6 kwietnia 2009 r., uchylił
ten wyrok i na podstawie art. 17 § 1 pkt 8 k.p.k. w zw. z art. 68 ust. 1 ustawy z dnia 23
stycznia 2009 r. o Krajowej Szkole Sądownictwa i Prokuratury (Dz. U. Nr 26, poz.
157) umorzył postępowanie dyscyplinarne, a jego kosztami obciążył Skarb Państwa.
Były asesor Sądu Rejonowego w dniu 3 grudnia 2009 r. wystąpił do Sądu
Najwyższego – Sądu Dyscyplinarnego z wnioskiem o wydanie na podstawie art. 626 §
2 k.p.k. w zw. z art. 128 u.s.p. dodatkowego rozstrzygnięcia w przedmiocie kosztów
postępowania dyscyplinarnego przez zasądzenie od Skarbu Państwa na jego rzecz
zwrotu wydatków w postaci: 1) kosztów dojazdu własnym samochodem na 4
rozprawy w A., które wyliczył na kwotę 234,02 zł oraz na rozprawę odwoławczą w
kwocie 163 zł, odpowiadającą cenie biletów kolejowych i 2) kosztów obrońcy z
wyboru w kwocie 600 zł.
Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny rozważył, co następuje:
Stosownie do art. 133 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów
powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070 ze zm.), koszty postępowania
dyscyplinarnego ponosi Skarb Państwa. Z przepisu tego wynika ogólna zasada, że
sędzia nie może być obciążony kosztami postępowania bez względu na jego wynik.
2
W kwestiach nieuregulowanych szczegółowo w ustawie, stosownie do art. 128
u.s.p., znajdują odpowiednie zastosowanie przepisy Kodeksu postępowania karnego.
Dotyczy to także sytuacji, w której zachodzi konieczność dodatkowego ustalenia
wysokości tych kosztów, o której mowa w art. 626 § 2 k.p.k.
Zgodnie z art. 632 ust. 2 k.p.k., w razie uniewinnienia oskarżonego lub
umorzenia postępowania, koszty procesu ponosi Skarb Państwa. W takim wypadku
sytuacja sędziego powinna być taka sama, jak w wypadku uniewinnienia lub
umorzenia postępowania karnego, a do kosztów postępowania dyscyplinarnego
obciążających Skarb Państwa należy zaliczyć uzasadnione wydatki poniesione przez
sędziego w związku z jego udziałem w sprawie (por. postanowienia Sądu
Najwyższego – Sądu Dyscyplinarnego: z dnia 16 września 2008 r., SNO 29/08,
OSNSD 2008, poz. 81 i z dnia 16 grudnia 2009 r., SNO 94/09, OSNSD 2009 r., poz.
19).
Stosownie do art. 632a k.p.k., w wyjątkowych wypadkach, w razie umorzenia
postępowania, sąd może orzec, że koszty procesu ponosi w całości lub w części
oskarżony. Zagadnienie, czy przepis ten mógłby stanowić podstawę nieuwzględnienia
wydatków poniesionych przez sędziego w umorzonym postępowaniu dyscyplinarnym,
w rozpoznawanej sprawie jest bezprzedmiotowe, gdyż kwestia obciążenia kosztami
Skarbu Państwa co do zasady została przesądzona w wyroku umarzającym
postępowanie z dnia 17 września 2009 r. Przedmiotem orzeczenia na podstawie art.
626 § 2 k.p.k. może być już tylko ustalenie wysokości kosztów.
Stosownie do art. 616 § 1 pkt 2 k.p.k., do kosztów procesu należą uzasadnione
wydatki stron, w tym z tytułu ustanowienia w sprawie jednego obrońcy.
Sędzia w sprawie niniejszej ustanowił w postępowaniu przez Sądem
Najwyższym – Sądem Dyscyplinarnym obrońcę w osobie adwokata, co oznacza, że
uzasadniony jest jego wniosek o przyznanie z tego tytułu kwoty 600 zł, na podstawie
(odpowiednio) art. 626 § 1 pkt 2 k.p.k. w zw. z § 14 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia
Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze
zm.).
Do uzasadnionych wydatków należy też zaliczyć koszty związane z
uczestnictwem w postępowaniu, w tym dojazdów na rozprawy. Jak jednak trafnie
stwierdził Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny w powołanym postanowieniu z dnia
16 grudnia 2009 r., SNO 94/09, podstawę obliczenia wysokości kosztów dojazdu,
podlegających zwrotowi mogą stanowić jedynie przepisy art. 3 ust. 1 w związku z art.
4 ust. 1 i art. 13 dekretu z dnia 26 października 1950 r. o należnościach świadków,
biegłych i stron w postępowaniu sądowym (Dz. U. Nr 49, poz. 445). Sędzia w
postępowaniu dyscyplinarnym we własnej sprawie występuje bowiem jako strona, a
nie jako organ procesowy wykonujący czynności orzecznicze.
3
We wniosku o zasądzenie kosztów prawidłowo zatem został określony koszt
dojazdu na rozprawę przed Sądem Najwyższym – Sądem Dyscyplinarnym (163 zł),
korekcie podlegały natomiast koszty dojazdu na rozprawy przed Sądem Apelacyjnym
– Sądem Dyscyplinarnym w A. (88 zł).
Z omówionych względów Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny orzekł jak w
postanowieniu.