Pełny tekst orzeczenia

Uchwała z dnia 7 lipca 2010 r., III CZP 45/10
Sędzia SN Katarzyna Tyczka-Rote (przewodniczący)
Sędzia SN Krzysztof Pietrzykowski
Sędzia SN Krzysztof Strzelczyk (sprawozdawca)
Sąd Najwyższy w sprawie z wniosku komornika sądowego przy Sądzie
Rejonowym w Z. przy uczestnictwie "E.", sp. z o.o. w Ś. i Andrzeja S. o wpis, po
rozstrzygnięciu w Izbie Cywilnej na posiedzeniu jawnym w dniu 29 czerwca 2010 r.
zagadnienia prawnego przedstawionego przez Sąd Okręgowy w Nowym Sączu
postanowieniem z dnia 24 lutego 2010 r.:
"Czy »inny następca prawny« osoby uprawnionej według treści księgi
wieczystej, którego następstwo wynika z dokumentów złożonych w aktach tej księgi
i zostało ujawnione przez wpis ostrzeżenia o niezgodności stanu prawnego
wynikającego z treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym, należy do
kręgu uczestników postępowania wieczystoksięgowego, jeżeli jego przedmiotem
jest obciążenie tego właśnie prawa, a przez to przysługuje mu uprawnienie do
złożenia skargi na orzeczenie referendarza sądowego?"
podjął uchwałę:
Następca prawny osoby, na rzecz której wpisane jest prawo w księdze
wieczystej, nie należy do kręgu uczestników postępowania
wieczystoksięgowego w sprawie o wpis obciążenia tego prawa także wtedy,
gdy jego następstwo wynika z dokumentów złożonych w aktach księgi
wieczystej i został dokonany wpis ostrzeżenia o niezgodności stanu
prawnego ujawnionego w księdze wieczystej z rzeczywistym stanem
prawnym.
Uzasadnienie
Na mocy ugody sądowej zawartej przed Sądem Rejonowym w Zakopanem w
dniu 11 marca 2004 r. uczestnicy Adam F., Barbara J., Andrzej S. i Elżbieta S.
dokonali zniesienia współwłasności nieruchomości położonej w Z., składającej się z
działki nr 260/2 oraz działki nr 260/1, objętych księgą wieczystą nr 2(...) Sądu
Rejonowego w Zakopanem w ten sposób, że działka nr 260/4, powstała z podziału
działki nr 260/1, stanowi współwłasność Adama F. i Barbary J. po 1/2 części, a
działka nr 260/3, powstała z podziału działki nr 260/1, oraz działka nr 260/5,
powstała z podziału działki numer 260/1, oraz działka nr 260/2 stanowi
współwłasność Andrzeja S. oraz Elżbiety S. na prawach ustawowej wspólności
majątkowej.
Wpisem z dnia 4 października 2004 r., w dziale III księgi wieczystej nr NS1Z
2(...)/6 ujawniono ostrzeżenie o niezgodności własności wpisanej w dziale II
przedmiotowej księgi wieczystej, po podziale nieruchomości na skutek opisanego
zniesienia współwłasności. Zawiadomienie o dokonanym wpisie zostało doręczone
Adamowi F., Barbarze J., Andrzejowi S. oraz Elżbiecie S.
Referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym w Zakopanem w dniu 29 lipca
2009 r. na wniosek komornika z dnia 25 marca 2009 r. dokonał w dziale III księgi
wieczystej nr NS1Z 2(...)/6 wpisu ostrzeżenia o przyłączeniu się do egzekucji
prowadzonej w sprawie KM 7(...) kolejnego wierzyciela, "E.", spółki z o.o. w Ś.
celem wyegzekwowania od Andrzeja S. z jego udziału w nieruchomości należności
głównej w kwocie 497 868,16 zł oraz kwoty 1800 zł tytułem kosztów zastępstwa
adwokackiego oraz kosztów postępowania egzekucyjnego w wysokości ustawowej.
Zawiadomienie o wpisie doręczono komornikowi oraz uczestnikom –
wierzycielowi "E.", spółce z o.o. w Ś. oraz Andrzejowi S. W dniu złożenia wniosku i
dokonania wpisu ostrzeżenia w dziale II księgi wieczystej nr NS1Z 2(...)/6 jako
współwłaściciele nieruchomości wpisani byli Andrzej S. oraz Elżbieta S. na prawie
wspólności ustawowej do 2/3 części, Adam F. do 1/24 części, Barbara J. do 1/24
części oraz Andrzej S. do 3/12 części.
Adam F. wniósł skargę na orzeczenie referendarza sądowego z dnia 29 lipca
2009 r. w przedmiocie wpisu ostrzeżenia o przyłączeniu się wierzyciela do
egzekucji dokonanego w dziale III księgi wieczystej nr NS1Z 2(...)/6 wraz z
wnioskiem o przywrócenie terminu do jej wniesienia, wskazując, że wpis jest
niezgodny z prawem, nie uwzględnia bowiem zmian własnościowych wynikających
z ugody sądowej zawartej w dniu 11 marca 2004 r.
Sąd Rejonowy w Zakopanem postanowieniem z dnia 5 listopada 2009 r.
odmówił dopuszczenia do udziału w sprawie o wpis ostrzeżenia o przyłączeniu się
wierzyciela do egzekucji prowadzonej z udziału w prawie własności nieruchomości,
ujawnionego na rzecz Andrzeja S. oraz odrzucił skargę Adama F. od wpisu z dnia
29 lipca 2009 r. Wskazał, że art. 6261
§ 2 k.p.c., jako przepis szczególny w
stosunku do art. 510 k.p.c., określa, kto może być uczestnikiem postępowania
przed sądem wieczystoksięgowym, a w konsekwencji komu należy doręczyć
zawiadomienie o wpisie i inne orzeczenia wydane w sprawie.
Zdaniem Sądu, przez prawa wykreślone lub obciążone rozumie się prawa
wpisane do księgi wieczystej, co wynika z art. 6268
§ 2 k.p.c., który określa kognicję
sądu w postępowaniu wieczystoksięgowym i wyraźnie stanowi, że rozpoznając
wniosek o wpis sąd bada jedynie treść i formę wniosku, dołączonych do wniosku
dokumentów, nie zaś innych dokumentów, nawet złożonych w sądzie i znajdujących
się w zbiorze dokumentów księgi wieczystej, oraz treść księgi wieczystej.
Sąd Rejonowy wyjaśnił, że ostrzeżenie o zmianie właściciela nieruchomości
po zniesieniu współwłasności wpisane w dziale III księgi wieczystej stanowi
informację o niezgodności treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym,
które wyłącza rękojmię wiary publicznej ksiąg wieczystych. Wskazał, że ujawniony
w księdze wieczystej ułamkowy udział Adama F. we własności nieruchomości nie
został obciążony, zatem nie należy on do kręgu uczestników określonych w art.
6261
§ 2 k.p.c. i z tego względu nie było podstaw do doręczenia mu zawiadomienia
o dokonanym wpisie. W konsekwencji Sąd Rejonowy przyjął, że Adam F. nie jest
uczestnikiem postępowania w rozumieniu art. 6261
§ 2 k.p.c. i z tego względu nie
przysługuje mu prawo wniesienia środka zaskarżenia.
Sąd Okręgowy w Nowym Sączu, rozpoznając zażalenie Adama F., powziął
istotne wątpliwości prawne dotyczące kręgu uczestników postępowania
wieczystoksięgowego. Zwrócił uwagę na orzecznictwo Sądu Najwyższego, z
którego wynika, że art. 6261
§ 2 k.p.c. zwęża krąg podmiotów będących
uczestnikami postępowania wieczystoksięgowego jedynie do osób wyraźnie
wskazanych w treści tego przepisu, a w konsekwencji, że przepis ten wyłącza
zastosowanie art. 510 k.p.c. Sąd Okręgowy jednocześnie zauważył, że wszystkie
dotychczasowe wypowiedzi na temat uczestników postępowania
wieczystoksięgowego zarówno w orzecznictwie, jak i piśmiennictwie ograniczają się
do wykładni art. 6261
§ 2 k.p.c. w kontekście art. 510 k.p.c., oraz rozważań na temat
wzajemnych relacji, które występują między tymi przepisami.
Zdaniem Sądu Okręgowego, wykładnia art. 6261
§ 2 k.p.c. wymaga jednak
uwzględnienia szerszego kontekstu normatywnego, a w szczególności art. 62612
§
1 i 2 k.p.c. Zauważył, że podmioty wymienione w art. 62612
§ 1 i 2 k.p.c., pomimo
ograniczenia wynikającego z art. 6261
§ 2 k.p.c., zostały przez ustawodawcę w
sposób szczególny wyróżnione spośród wszystkich innych zainteresowanych, tj.
takich podmiotów, które według zasad ogólnie rządzących postępowaniem
nieprocesowym mogłyby brać w nim udział. W art. 62612
§ 2 k.p.c. ustawodawca
wymienił spadkobierców oraz innych następców prawnych osoby, na rzecz której
jest wpisane prawo w księdze wieczystej. W ocenie Sądu Okręgowego, chodzi w
tym wypadku o takie osoby, które nie zostały jeszcze ujawnione w księdze
wieczystej, a którym w rzeczywistości przysługuje określone prawo. Skoro więc
ustawodawca wskazał wymienione podmioty, to w stosunku do nich również
zachodzi konieczność doręczania im korespondencji sądowej. (...)
Sąd Najwyższy zważył, co następuje: (...)
W postanowieniu z dnia 16 czerwca 2004 r., I CZ 48/04 (OSNC 2005, nr 6
poz. 108) Sąd Najwyższy wskazał, że art. 6261
§ 2 k.p.c., jako przepis szczególny w
stosunku do art. 510 k.p.c., reguluje wyczerpująco krąg uczestników postępowania
wieczystoksięgowego. Przypomniał, że art. 6261
-62613
k.p.c. zostały wprowadzone
ustawą z dnia 11 maja 2001 r. o zmianie ustawy o księgach wieczystych i hipotece,
ustawy – Kodeks postępowania cywilnego, ustawy o kosztach sądowych w
sprawach cywilnych oraz ustawy – Prawo o notariacie (Dz.U. Nr 63, poz. 635), a
nowe uregulowanie postępowania wieczystoksięgowego miało na celu jego
usprawnienie oraz sformalizowanie m.in. przez ograniczenie kręgu podmiotów
mogących uczestniczyć w tym postępowaniu. Wskazał ponadto, że w
obowiązującym stanie prawnym utrzymana została zasada, iż postępowanie
wieczystoksięgowe toczy się w trybie nieprocesowym, według przepisów
normujących postępowanie w sprawach z zakresu prawa rzeczowego, jeżeli art.
6261
-62613
k.p.c. nie stanowią inaczej.
Takie odmienne uregulowanie zostało zawarte w art. 6261
§ 2 k.p.c., którego
treść jest, zdaniem Sądu Najwyższego, jednoznaczna. Uczestnikami postępowania
wieczystoksięgowego mogą być wyłącznie wnioskodawca, osoby, których prawa
mają zostać wykreślone lub obciążone, oraz osoby, na rzecz których wpis ma
nastąpić. Użycie słowa "tylko", zgodnie z jego językowym znaczeniem, oznacza
zwężenie kręgu podmiotów jedynie do wskazanych w treści przepisu.
Sąd Najwyższy odniósł się również do odmiennego, prezentowanego w
literaturze stanowiska, że w art. 6261
§ 2 k.p.c. ustawodawca określił, kto jest ex
lege uczestnikiem postępowania wieczystoksięgowego, natomiast art. 510 k.p.c.
reguluje sytuację osoby zainteresowanej w sprawie, która nie jest, lecz może stać
się uczestnikiem postępowania. Za taką wykładnią przemawia wzgląd na potrzebę
ochrony interesów osoby, której prawa mogłyby zostać dotknięte wpisem, a która,
nie będąc wnioskodawcą ani osobą, której prawa zostały wykreślone lub obciążone,
albo osobą, na rzecz której wpis ma nastąpić, nie mogłaby wziąć udziału w
toczącym się postępowaniu wieczystoksięgowym. Zdaniem Sądu Najwyższego,
wskazane względy, mimo ich niewątpliwej wagi, nie stanowią wystarczającej
podstawy do zanegowania rezultatów wykładni językowej art. 6261
§ 2 k.p.c. Sąd
Najwyższy podkreślił, że ograniczenie kręgu podmiotów mogących brać udział w
postępowaniu wieczystoksięgowym miało usprawnić to postępowanie. Wykładnia
prowadząca do swoistego przywrócenia stanu prawnego obowiązującego przed
wejściem w życie ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o zmianie ustawy o księgach
wieczystych i hipotece pozostaje w sprzeczności z przyjętymi przez ustawodawcę
założeniami, a szeroki krąg uczestników postępowania wieczystoksięgowego może
kolidować z ograniczoną kognicją sądu wieczystoksięgowego.
W podobny sposób Sąd Najwyższy wypowiedział się w postanowieniu z 24
czerwca 2004 r., III CZ 46/04 ("Izba Cywilna" 2005, nr 1, s. 51). Przypomniał, że już
na gruncie ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (jedn.
tekst: Dz.U. z 2001 r. Nr 124, poz. 1361 ze zm. – dalej: "u.k.w.h."), przed zmianą
dokonaną ustawą z dnia 11 maja 2001 r. o zmianie ustawy o księgach wieczystych i
hipotece, w judykaturze wyrażane było zapatrywanie, że przepisy tej ustawy
regulują samodzielnie krąg osób zainteresowanych w postępowaniu
wieczystoksięgowym, które mogą być uczestnikami tego postępowania
(postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 24 czerwca 1997 r., II CKN 216/97
(OSNC 1998, nr 1, poz. 7), z dnia 10 lutego 1999 r., II CKN 959/98 (nie publ.) i z
dnia 7 listopada 2003 r., II CK 172/02 (nie publ.).
Obecnie zagadnienie, kto jest uczestnikiem postępowania
wieczystoksięgowego, jest uregulowane w art. 6261
§ 2 k.p.c., który – w ocenie
Sądu Najwyższego – jest przepisem sformułowanym jasno. Przyjęcie, że nie
rozstrzyga on samodzielnie o kręgu uczestników postępowania
wieczystoksięgowego i że do postępowania tego ma zastosowanie art. 510 § 1
zdanie pierwsze k.p.c., oznaczałoby, że jest on zbędny, taka zaś wykładnia
godziłaby w założenie o racjonalności działania ustawodawcy. (...) Stanowisko to
Sąd Najwyższy podtrzymał w postanowieniach z dnia 16 lutego 2005 r., IV CZ
207/04 (nie publ.), z dnia 11 marca 2005 r., II CZ 14/05 (nie publ.), z dnia 19
kwietnia 2006 r., V CSK 27/06 (nie publ), z dnia 30 czerwca 2006 r., V CSK 131/06
(nie publ.), z dnia 9 stycznia 2008 r., II CZ 102/07 (nie publ.), z dnia 16 maja
2008 r., III CSK 382/07 (nie publ.), z dnia 21 sierpnia 2008 r., IV CZ 66/08 (nie
publ.), z dnia 5 grudnia 2008 r., II CSK 487/08 (nie publ.), z dnia 18 lutego 2009 r., I
CZ 1/09 (nie publ.), z dnia 18 lutego 2009 r., I CZ 2/09 (nie publ.). (...)
Na temat kręgu uczestników postępowania wieczystoksięgowego, w
kontekście art. 6261
§ 2 k.p.c., wypowiedział się również Trybunał Konstytucyjny w
wyroku z dnia 26 czerwca 2007 r., SK 29/05, (OTK-A Zb.Urz. 2007, nr 6, poz. 54),
uznając, że przepis ten jest zgodny z art. 45 ust. 1 i art. 77 ust. 2 Konstytucji.
Wskazał, że zasadniczym celem nowelizacji z dnia 11 maja 2001 r. było
usprawnienie i uporządkowanie systemu ksiąg wieczystych w taki sposób, aby
odpowiadał potrzebom obrotu, umożliwiał prowadzenie ksiąg w systemie
elektronicznym i pozwalał na uzyskanie wpisu niezwłocznie po złożeniu wniosku.
Jednym z rozwiązań zmierzających do realizacji tego celu było usprawnienie
postępowania m.in. przez ograniczenie kręgu uczestników. Trybunał Konstytucyjny
stwierdził, że zaskarżony przepis nie narusza prawa do sądu oraz nie zamyka drogi
sądowej dochodzenia praw, zgodnie bowiem z zasadami rządzącymi
postępowaniem wieczystoksięgowym służy ono sprawnemu ewidencjonowaniu
stanu prawnego nieruchomości, zapewnieniu bezpieczeństwa i pewności obrotu
prawnego, przez stworzenie mechanizmów zapewniających niezwłoczne ujawnianie
zmian stanu prawnego nieruchomości w księgach wieczystych. Z założenia więc
postępowanie to służy nie dochodzeniu praw, ale ich ujawnianiu i
ewidencjonowaniu. Trybunał Konstytucyjny podzielił wyrażony w swych
wcześniejszych orzeczeniach pogląd, że nie można uznać za naruszenie prawa do
sądu lub zamknięcie drogi sądowego dochodzenia praw sytuacji, w której w danym
postępowaniu uprawniony nie ma zapewnionych szerokich gwarancji dochodzenia
swych praw, ale w innym postępowaniu przysługuje mu powództwo umożliwiające
dochodzenie jego roszczenia. (...)
Przytoczone wypowiedzi jednoznacznie wskazują, że w judykaturze Sądu
Najwyższego oraz Trybunału Konstytucyjnego utrwalony jest pogląd, który skład
Sądu Najwyższego orzekający w niniejszej sprawie podziela, iż art. 6261
§ 2 k.p.c.
jest przepisem szczególnym w stosunku do art. 510 k.p.c. i tym samym wyłącza
możliwość jego stosowania w postępowaniu wieczystoksięgowym. (...)
Rozstrzygnięcie przedstawionego zagadnienia prawnego wymaga dokonania
wykładni art. 6261
§ 2 k.p.c., który – jak zostało wyjaśnione – w sposób wyłączny
określa krąg uczestników postępowania wieczystoksięgowego. Według tego
przepisu, uczestnikiem postępowania, oprócz wnioskodawcy, są tylko te osoby,
których prawa zostały wykreślone lub obciążone bądź na rzecz których wpis ma
nastąpić. Należy zauważyć, że powołany przepis jest odpowiednikiem art. 51 ust. 1
u.k.w.h., który stanowił, iż o dokonanym wpisie sąd ma obowiązek zawiadomić tylko
wnioskodawcę, osoby na których rzecz wpis nastąpił i osoby, których prawa zostały
wpisem dotknięte. Wymienione podmioty były traktowane jako uczestnicy
postępowania, w którym dokonano wpisu. Wprowadzając art. 6261
§ 2 k.p.c.,
ustawodawca dokonał istotnej zmiany; ograniczył krąg uczestników postępowania
wieczystoksięgowego do wnioskodawcy, osób których prawa zostały wykreślone
lub obciążone, bądź na rzecz których wpis ma nastąpić. Pojęcie „osób, których
prawa zostały wpisem dotknięte” jest szersze niż pojęcie „osób, których prawa
zostały wykreślone lub obciążone”. W literaturze trafnie podniesiono, że za osobę,
której prawo ma być wpisem dotknięte, nie należy uważać wyłącznie osoby, której
prawa są w księdze wieczystej wpisane, gdyż przez wpis mogą być także dotknięte
prawa jeszcze w księdze wieczystej nieujawnione. Stanowisko to zostało zajęte
również w postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 19 grudnia 1968 r., III CZP
113/68 (OSNCP 1969, nr 6, poz. 119), stwierdzającym, że spadkobierca właściciela
nieruchomości jest uprawniony do złożenia wniosku o wpisanie w księdze
wieczystej innej osoby, na którą w drodze dalszego następstwa prawnego przeszła
własność nieruchomości, chociażby prawa spadkowe wnioskodawcy nie były
ujawnione w księdze wieczystej. W ocenie Sądu Najwyższego, zbywca
nieruchomości zawsze jest uprawniony do postawienia wniosku o wpis ostatniego
nabywcy, chociażby nie postarał się uprzednio o ujawnienie swego prawa w
księdze. Podobna sytuacja zachodzi w wypadku, gdy kolejne nabycia mają miejsce
w drodze dziedziczenia i działu spadku.
Ustalenie osób, których prawa zostały wykreślone lub obciążone bądź na
rzecz których wpis ma nastąpić musi mieścić się w granicach kognicji sądu
wieczystoksięgowego, który rozpoznając wniosek o wpis bada jedynie treść i formę
wniosku, dołączonych do wniosku dokumentów oraz treść księgi wieczystej (art.
6268
§ 2 k.p.c.). Należy zważyć, że we wniosku o wpis może być zawartych kilka
różnych żądań; wnioskodawca może wnieść tylko o ujawnienie, wykreślenie albo
obciążenie określonego prawa lub też o jego ujawnienie z jednoczesnym
obciążeniem. Wniosek o wykreślenie określonego prawa może dotyczyć tylko
prawa, które zostało ujawnione, nie można bowiem wykreślić czegoś, co nie zostało
wcześniej ujawnione. Podobnie jest w wypadku obciążenia prawa; musi to być
prawo, które zostało ujawnione w księdze wieczystej, przysługuje konkretnej osobie
i ma być obciążone na rzecz określonego podmiotu zgodnie z wnioskiem. Sąd
wieczystoksięgowy zatem na podstawie treści księgi wieczystej, wniosku i
załączonych do niego dokumentów w prosty sposób ustala krąg uczestników
postępowania.
W praktyce zdarza się, przede wszystkim ze względu na pozaksięgowy obrót
nieruchomościami, że inny jest rzeczywisty stan prawny, inny zaś stan prawny
ujawniony w księdze wieczystej. Na przykład, sąd dokonując wpisu hipoteki obciąża
prawo własności nieruchomości, które przysługuje w istocie osobie nieujawnionej w
księdze wieczystej jako właściciel. Jeżeli jednak wpis ten zgodny jest z treścią
księgi, wnioskiem i dołączonymi do niego dokumentami, to niewątpliwie odpowiada
prawu, a rzeczywisty właściciel nieruchomości nie może go w tym postępowaniu
zakwestionować; nie przysługuje mu status uczestnika postępowania.
Należy zwrócić uwagę, że czym innym jest dokonanie wpisu wadliwego, a
czym innym wpisu, który powoduje niezgodność rzeczywistego stanu prawnego ze
stanem prawnym ujawnionym w księdze wieczystej. Wadliwość wpisu oceniana jest
na podstawie treści księgi wieczystej, wniosku, załączonych do niego dokumentów,
a także przepisów regulujących ustrój ksiąg wieczystych oraz postępowanie
wieczystoksięgowe; może ona zostać naprawiona w toku postępowania o wpis z
inicjatywy uczestników. Niezgodność wpisu natomiast wynika z porównania stanu
prawnego ujawnionego w księdze wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym. Nie
może być ona usunięta w postępowaniu o wpis, który doprowadził do jej powstania,
ale w odrębnym postępowaniu, przy czym w zależności od charakteru niezgodności
w grę wchodzi zwykłe postępowanie o wpis lub powództwo o uzgodnienie treści
księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym. Osoba zatem, której nie
przysługuje przymiot uczestnika postępowania, a której interes został naruszony
przez wpis prowadzący do powstania niezgodności stanu prawnego ujawnionego w
księdze wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym, dysponuje odpowiednimi
instrumentami ochrony jej praw. (...)
Żadnego wpływu na tok postępowania wieczystoksięgowego, jak również na
ustalenie kręgu uczestników postępowania nie ma wpis ostrzeżenia o niezgodności
stanu prawnego wynikającego z treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem
prawnym. Wpisy ostrzeżeń dokonywane są z urzędu w sytuacjach określonych w
art. 36 ust. 3 u.k.w.h., art. 6262
§ 4 k.p.c. oraz art. 62613
§ 1 k.p.c., a ich
konsekwencją jest wyłączenie rękojmi wiary publicznej ksiąg wieczystych. Takie
wpisy nie wprowadzają żadnych zmian w treści księgi wieczystej, nie wywołują też
żadnych skutków procesowych i nie mają mocy dowodowej.
Nie można podzielić twierdzenia, że art. 62612
k.p.c. wyznacza kręg
podmiotów mogących brać udział w postępowaniu wieczystoksięgowym, stanowiąc
w tym zakresie dopełnienie art. 6261
§ 2 k.p.c. (...) Przepis ten wprowadza
obowiązek powiadomienia sądu o każdej zmianie adresu zamieszkania, określając
szczególne reguły dotyczące doręczeń pism sądowych w postępowaniu
wieczystoksięgowym. Ma on na celu usprawnienie postępowania
wieczystoksięgowego, jego celem nie jest natomiast określenie kręgu podmiotów
tego postępowania.
Z tych względów Sąd Najwyższy rozstrzygnął przedstawione zagadnienie
prawne, jak w uchwale.