Pełny tekst orzeczenia

WYROK Z DNIA 28 WRZEŚNIA 2010 R.
SNO 36/10
Przewodniczący: sędzia SN Marian Buliński (sprawozdawca).
Sędziowie SN: Romualda Spyt, Mirosława Wysocka.
S ą d N a j w y ż s z y – S ą d D y s c y p l i n a r n y z udziałem sędziego
Sądu Okręgowego – Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego oraz protokolanta po
rozpoznaniu w dniu 28 września 2010 r. sprawy sędziego Sądu Rejonowego w
związku z odwołaniami obwinionego oraz Ministra Sprawiedliwości na niekorzyść
obwinionego od wyroku Sądu Apelacyjnego – Sądu Dyscyplinarnego z dnia 19
kwietnia 2010 r., sygn. akt ASD (...)
1) z m i e n i ł z a s k a r ż o n y w y r o k w t e n s p o s ó b , ż e z a m i a s t
k a r y d y s c y p l i n a r n e j p r z e n i e s i e n i a n a i n n e m i e j s c e
s ł u ż b o w e , w y m i e r z y ł k a r ę d y s c y p l i n a r n ą z ł o ż e n i a
s ę d z i e g o z u r z ę d u n a m o c y a r t . 1 0 9 § 1 p k t 5 u . s . p . ;
2) kosztami postępowania odwoławczego obciążył Skarb Państwa.
U z a s a d n i e n i e
Wyrokiem z dnia 19 kwietnia 2010 r., ASD (...), Sąd Apelacyjny – Sąd
Dyscyplinarny uznał obwinionego sędziego Sądu Rejonowego „za winnego tego, że w
okresie od grudnia 2006 r. do 31 grudnia 2007 r.:
- dokonał oczywistej rażącej obrazy przepisów prawa karnego procesowego i
materialnego, skutkującej uchyleniem do ponownego rozpoznania orzeczeń
przez niego wydanych w 31 sprawach z rep. VI K: 667/06, 633/06, 599/06,
650/06, 665/06, 625/06, 643/06, 672/06, 587/06, 569/06, 670/06, 671/06,
566/06, 673/06, 709/06, 676/06, 662/06, 675/06, 669/06, 678/06, 684/06,
730/06, 697/06, 700/06, 3/07, 105/07, 30/07, 165/07, 321/07, 323/07, 157/07 i
w jednej VI K 425/07 zmianę rozstrzygnięcia,
- oraz uporczywej obrazy art. 82a u.s.p. poprzez zaniechanie wykonania
obowiązku stałego dokształcania się i podnoszenia kwalifikacji zawodowych
oraz powielania błędów, w tym też wbrew zapatrywaniom prawnym i
wskazaniom sądu odwoławczego – skutkujących potrzebę prostowania
omyłek pisarskich i rachunkowych, aż w 50 wyrokach w sprawach VI K w
2007 r.”, tj. przewinienia dyscyplinarnego z art. 107 § 1 ustawy z dnia 27 lipca
2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070 z
2
późn. zm.) i za tak przypisany czyn wymierzył mu karę dyscyplinarną
przeniesienia na inne miejsce służbowe oraz oznaczeniem, że miejscem
służbowego przeniesienia jest okręg Sądu Apelacyjnego w B.
Sąd orzekający ustalił, że uprzednio wobec sędziego Sądu Rejonowego były
prowadzone postępowania dyscyplinarne, zakończone prawomocnymi wyrokami Sądu
Dyscyplinarnego.
Wyrokiem z dnia 27 sierpnia 2007 r. Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny (SNO
45/07) uznał, że sędzia Sądu Rejonowego dopuścił się przewinienia służbowego
polegającego na tym, że w okresie od dnia 28 października 2003 r. do dnia 28 czerwca
2004 r. pełniąc funkcję Przewodniczącego Sądu Pracy w Sądzie Rejonowym w A. w
164 sprawach zarejestrowanych w repertorium IV P od nr. 236/03 do 406/03 dopuścił
się opieszałości w nadaniu im biegu przez okres 7-8 miesięcy, tj. przewinienia
służbowego z art. 107 § 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów
powszechnych i wobec przedawnienia dyscyplinarnego na podstawie art. 108 § 2
zdanie drugie wskazanej ustawy umorzył postępowanie w zakresie wymierzenia kary
dyscyplinarnej. Wyrokiem z dnia 19 października 2007 r. Sąd Apelacyjny – Sąd
Dyscyplinarny w sprawie sygn. akt ASD (...), uznał sędziego Sądu Rejonowego
winnym tego, że w okresie od kwietnia 2005 r. do grudnia 2006 r. włącznie dopuścił
się oczywistej i rażącej obrazy przepisów prawa materialnego i procesowego, a w
szczególności:
- nieuzasadnionego odraczania publikacji orzeczeń w sprawach C: 32/05, 45/05,
59/05, 68/05, 73/05, 126/05, 2/06;
- obrazy art. 328 § 2 k.p.c. poprzez niesporządzenie motywów orzeczeń
odpowiadających wymogom przewidzianym w tym przepisie w sprawach C:
69/04, 95/04, 1/05, 59/05;
- obrazy art. 71 § 1 k.k. poprzez orzeczenie grzywny (200 stawek) w wysokości
nieznanej w tym przepisie w sprawie dyscyplinarnej;
- obrazy art. 424 § 1 i § 2 k.p.k. w sprawach: VI K 398/06, VI K 412/06, VI K
414/06, VI K 422/06, VI K 582/06, VI K 585/06 – skutkującej uchyleniem
orzeczeń w tych sprawach do ponownego rozpoznania;
- obrazy art. 71 § 1 k.k. w sprawie VI K 430/06 poprzez orzeczenie kary
grzywny na podstawie tego przepisu mimo, że z instytucji warunkowego
przedterminowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności Sąd
nie korzystał – skutkującej koniecznością wszczęcia postępowania
kasacyjnego;
3
- uporczywej obrazy art. 82 § 1 u.s.p. poprzez zaniechanie wykonywania
obowiązku stałego dokształcania się i podnoszenia kwalifikacji zawodowych
oraz powielania błędów wbrew zaleceniom pokontrolnym – tj. przewinień
dyscyplinarnych określonych w art. 107 § 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. –
Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070 z późn. zm.) i
wymierzył mu karę nagany.
Powyższy wyrok został utrzymany w mocy wyrokiem Sądu Najwyższego – Sądu
Dyscyplinarnego z dnia 27 lutego 2008 r. w sprawie sygn. akt SNO 9/08.
W zakresie przedmiotowej sprawy obwiniony pełnił funkcję sędziego w
Wydziale Grodzkim Sądu Rejonowego w A. Był sprawozdawcą w sprawach: „z rep.
VI K o nr. 667/06, 633/06, 598/06, 650/06, 665/06, 625/06, 643/06, 672/06, 587/06,
569/06, 670/06, 671/06, 566/06, 673/06, 709/06, 676/06, 662/06, 675/06, 669/06,
678/06, 684/06, 730/06, 697/06, 700/06, 3/07, 105/07, 30/07, 165/07, 321/07, 323/07,
157/07, 425/07”. Z wyjątkiem sprawy VI K 425/07, w której wyrok został zmieniony
w wyniku przeprowadzonej kontroli instancyjnej, w pozostałych wymienionych wyżej
31 sprawach orzeczenia wydane przez sędziego Sądu Rejonowego były uchylane, a
sprawy przekazywane do ponownego rozpoznania.
Główną przyczyną wydawania przez Sąd Odwoławczy orzeczeń kasatoryjnych
było:
- w sprawie VI K 667/06 niemożność przeprowadzenia kontroli instancyjnej
zapadłego orzeczenia wobec niespełnienia przez uzasadnienie wyroku
wymogów określonych w art. 424 k.p.k. w sytuacji stwierdzonej niezgodności
treści wyroku z jego uzasadnieniem;
- w sprawie VI K 633/06 niemożność przeprowadzenia kontroli instancyjnej
zapadłego orzeczenia wobec niespełnienia przez uzasadnienie wyroku
wymogów określonych w art. 424 k.p.k. w sytuacji niewskazania w
pisemnych motywach rozstrzygnięcia faktów, które Sąd Rejonowy uznał za
udowodnione i niepowołania dowodów, na których się oparł;
- w sprawie VI K 598/06 niemożność przeprowadzenia kontroli instancyjnej
zapadłego orzeczenia wobec niespełnienia przez uzasadnienie wyroku
wymogów określonych w art. 424 k.p.k. w sytuacji stwierdzonej niezgodności
treści wyroku z jego uzasadnieniem;
- w sprawie VI K 650/06 niemożność przeprowadzenia kontroli instancyjnej
zapadłego orzeczenia wobec niespełnienia przez uzasadnienie wyroku
wymogów określonych w art. 424 k.p.k., gdyż w uzasadnieniu wyroku nie
wskazano przyczyn, dla których określonym dowodom przyznano bądź
odmówiono waloru wiarygodności;
4
- w sprawie VI K 665/06 niemożność przeprowadzenia kontroli instancyjnej
zapadłego orzeczenia wobec niespełnienia przez uzasadnienie wyroku
wymogów określonych w art. 424 k.p.k., gdyż w uzasadnieniu wyroku nie
wskazano przyczyn, dla których określonych dowodom przyznano bądź
odmówiono waloru wiarygodności;
- w sprawie VI K 625/06 niemożność przeprowadzenia kontroli instancyjnej
zapadłego orzeczenia wobec niespełnienia przez uzasadnienie wyroku
wymogów określonych w art. 424 k.p.k. w sytuacji niewskazania w
pisemnych motywach rozstrzygnięcia faktów, które Sąd Rejonowy uznał za
udowodnione i niepowołania dowodów, na których się oparł;
- w sprawie VI K 643/06 niemożność przeprowadzenia kontroli instancyjnej
zapadłego orzeczenia wobec niespełnienia przez uzasadnienie wyroku
wymogów określonych w art. 424 k.p.k. w sytuacji niewskazania w
pisemnych motywach rozstrzygnięcia faktów, które Sąd Rejonowy uznał za
udowodnione i nie powołał dowodów, na których się oparł;
- w sprawie VI K 672/06 niemożność przeprowadzenia kontroli instancyjnej
zapadłego orzeczenia wobec niespełnienia przez uzasadnienie wyroku
wymogów określonych w art. 424 k.p.k., które Sąd Rejonowy uznał za
udowodnione i nie powołał dowodów, na których się oparł a także brak
analizy podstawy prawnej wyroku i nieprzytoczenie okoliczności branych pod
uwagę przy wymiarze kary;
- w sprawie VI K 587/06 przyjęcie przez Sąd Rejonowy błędnej kwalifikacji
prawnej czynu i niemożność przeprowadzenia kontroli instancyjnej zapadłego
orzeczenia wobec niespełnienia przez uzasadnienie wyroku wymogów
określonych w art. 424 k.p.k. w sytuacji niewskazania w pisemnych motywach
rozstrzygnięcia faktów, które Sąd Rejonowy uznał za udowodnione i
niepowołania dowodów, na których się oparł;
- w sprawie VI K 569/06 niemożność przeprowadzenia kontroli instancyjnej
zapadłego orzeczenia wobec niespełnienia przez uzasadnienie wyroku
wymogów określonych w art. 424 k.p.k. w sytuacji stwierdzonej niezgodności
treści wyroku z jego uzasadnieniem a także inne uchybienia proceduralne w
postaci orzeczenia kary nieznanej ustawie;
- w sprawie VI K 670/06 niedopuszczalna modyfikacja przez Sąd Rejonowy
wniosku złożonego przez strony w trybie art. 335 k.p.k.;
- w sprawie VI K 671/06 niedopuszczalna modyfikacja przez Sąd Rejonowy
wniosku złożonego przez strony w trybie art. 335 k.p.k.;
5
- w sprawie VI K 566/06 niemożność przeprowadzenia kontroli instancyjnej
zapadłego orzeczenia wobec niespełnienia przez uzasadnienie wyroku
wymogów określonych w art. 424 k.p.k. w sytuacji stwierdzonej niezgodności
treści wyroku z jego uzasadnieniem;
- w sprawie VI K 673/06 niedopuszczalna modyfikacja przez Sąd Rejonowy
wniosku złożonego przez strony w trybie art. 335 k.p.k.;
- w sprawie VI K 709/06 niedopuszczalna modyfikacja przez Sąd Rejonowy
wniosku złożonego przez strony w trybie art. 335 k.p.k.;
- w sprawie VI K 676/06 niedopuszczalna modyfikacja przez Sąd Rejonowy
wniosku złożonego przez strony w trybie art. 335 k.p.k.;
- w sprawie VI K 662/06 niedopuszczalna modyfikacja przez Sąd Rejonowy
wniosku złożonego przez strony w trybie art. 335 k.p.k.;
- w sprawie VI K 675/06 niedopuszczalna modyfikacja przez Sąd Rejonowy
wniosku złożonego przez strony w trybie art. 335 k.p.k.;
- w sprawie VI K 669/06 niedopuszczalna modyfikacja przez Sąd Rejonowy
wniosku złożonego przez strony w trybie art. 335 k.p.k.;
- w sprawie VI K 678/06 niemożność przeprowadzenia kontroli instancyjnej
zapadłego orzeczenia wobec niespełnienia przez uzasadnienie wyroku
wymogów określonych w art. 424 k.p.k. w sytuacji niewskazania w
pisemnych motywach rozstrzygnięcia faktów, które Sąd Rejonowy uznał za
udowodnione i nie powołał dowodów, na których się oparł;
- w sprawie VI K 684/06 orzekając o zakazie prowadzenia pojazdów
mechanicznych Sąd Rejonowy nie wskazał, czy chodzi o wszelkie pojazdy
mechaniczne czy też niektóre ich rodzaje, a także nie przytoczenie
okoliczności uzasadniających orzeczenie środka karnego w takim wymiarze;
- w sprawie VI K 730/06 niemożność przeprowadzenia kontroli instancyjnej
zapadłego orzeczenia wobec niespełnienia przez uzasadnienie wyroku
wymogów określonych w art. 424 k.p.k. w sytuacji braku należytego
umotywowania rozmiaru zastosowanej sankcji karnej (grzywny), orzeczonego
środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych oraz
podania wyroku do publicznej wiadomości;
- w sprawie VI K 697/06 niemożność przeprowadzenia kontroli instancyjnej
zapadłego orzeczenia wobec niespełnienia przez uzasadnienie wyroku
wymogów określonych w art. 424 k.p.k. w sytuacji niewskazania w
6
pisemnych motywach rozstrzygnięcia faktów, które Sąd Rejonowy uznał za
udowodnione i nie powołał dowodów, na których się oparł;
- w sprawie VI K 700/06 nie przytoczenie dowodu stanowiącego podstawę do
przyjęcia ustalenia, ze oskarżony był uprzednio karany;
- w sprawie VI K 3/07 niemożność przeprowadzenia kontroli instancyjnej
zapadłego orzeczenia wobec niespełnienia przez uzasadnienie wyroku
wymogów określonych w art. 424 k.p.k. w sytuacji stwierdzonej niezgodności
treści wyroku z jego uzasadnieniem;
- w sprawie VI K 105/07 niedopuszczalna modyfikacja przez Sąd Rejonowy
wniosku złożonego przez strony w trybie art. 335 k.p.k.;
- w sprawie VI K 30/07 niedopuszczalna modyfikacja przez Sąd Rejonowy
wniosku złożonego przez strony w trybie art. 335 k.p.k.;
- w sprawie VI K 165/07 niedopuszczalna modyfikacja przez Sąd Rejonowy
wniosku złożonego przez strony w trybie art. 335 k.p.k.;
- w sprawie VI K 321/07 nieprzeprowadzenie dowodu z opinii biegłych
psychiatrów co do stanu zdrowia psychicznego oskarżonego w sytuacji, kiedy
jego zachowanie uzasadniało taką właśnie decyzję procesową;
- w sprawie Vi K 323/07 błąd w ustaleniach faktycznych wynikający z
wadliwie przeprowadzonej oceny materiału dowodowego;
- w sprawie VI K 157/07 brak oparcia poczynionych ustaleń faktycznych w
zgromadzonym materiale dowodowym.
Przyczyną wydania przez Sąd Okręgowy orzeczenia reformatoryjnego w sprawie
VI K 425/07 było zaś przytoczenie przez Sąd Rejonowy błędnej podstawy prawnej
rozstrzygnięcia. Ponadto w 50 innych orzeczeniach sędzia Sądu Rejonowego popełnił
błędy pisarskie i rachunkowe, co powodowało konieczność kierowania tych spraw na
posiedzenia celem prostowania tych uchybień w trybie omyłek pisarskich. Były to
błędy w powołanych podstawach prawnych rozstrzygnięć, błędnie naliczonych
należności sądowych, niezaliczenie czasu okresu zatrzymania prawa jazdy, daty czynu
oraz danych osobowych oskarżonych.
Odwołanie od wyroku Sądu Apelacyjnego – Sądu Dyscyplinarnego z dnia 19
kwietnia 2010 r. złożyli: obwiniony (nazywając je apelacją) oraz Minister
Sprawiedliwości na niekorzyść obwinionego.
Obwiniony zarzucił temu orzeczeniu:
„1) nieobecność jednego z członków sądu na całej rozprawie,
2) naruszenie art. 4 i art. 7 k.p.k. poprzez:
7
a) przyjęcie, że popełnienia przez obwinionego przypisanego mu czynu – jako
rozgrywającego się w sferze merytorycznej pracy sędziego w określonym
czasie – dowodzić mają zmiany bądź uchylenia jego orzeczeń w latach
późniejszych,
b) przyjęcie, że obwiniony czas na podniesienie poziomu przygotowania z zakresu
prawa karnego, którym się nie wykazał w latach 2006-2007, miał do roku 2010,
c) nieuwzględnienie występującej po stronie obwinionego woli poprawy wyników
pracy,
3) rażącą niewspółmierność kary, będącą w szczególności skutkiem przyjęcia, iż
obwiniony powinien był poprawić swoją pracę motywowany wcześniejszymi
postępowaniami dyscyplinarnymi, podczas gdy postępowania te ukończone
zostały po okresie objętym zarzutem w niniejszej sprawie.”
W oparciu o to skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i
przekazanie sprawy Sądowi Apelacyjnemu – Sądowi Dyscyplinarnemu do ponownego
rozpoznania.
Zauważyć należy, że zarzut z pkt. 1 nie został przez skarżącego ani słowem
uzasadniony w uzasadnieniu środka odwoławczego.
Minister Sprawiedliwości zaskarżył wyrok na niekorzyść obwinionego w części
odnoszącej się do orzeczenia o karze, zarzucając zaskarżonemu wyrokowi „rażącą
niewspółmierność orzeczenia o karze, polegającą na wymierzeniu za przypisane
obwinionemu przewinienie dyscyplinarne na podstawie art. 109 § 1 pkt 4 u.s.p. kary
dyscyplinarnej przeniesienia na inne miejsce służbowe, będącą wynikiem
nieuwzględnienia w sposób właściwy wagi popełnionego przez niego czynu oraz
stopnia zawinienia wyrażającego się w szczególności w uporczywym lekceważeniu
swoich podstawowych obowiązków i to pomimo zapadłych dwukrotnie orzeczeń
dyscyplinarnych”.
W oparciu o to skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku przez
wymierzenie obwinionemu na podstawie art. 109 § 1 pkt 5 u.s.p. kary dyscyplinarnej
złożenia sędziego z urzędu.
Na rozprawie przed Sądem Najwyższym – Sądem Dyscyplinarnym Zastępca
Rzecznika Dyscyplinarnego poparł odwołanie Ministra Sprawiedliwości oraz wniósł o
nieuwzględnienie odwołania obwinionego.
W tej sytuacji Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
Odwołanie obwinionego nie jest zasadne.
Zarzutu określonego w pkt. 1 – o nieobecności jednego z członków sądu na całej
rozprawie – obwiniony w uzasadnieniu odwołania (tytułowanego jako apelacja
obwinionego) ani jednym zdaniem nie uzasadnił.
Zarzut ten jest bezprzedmiotowy.
8
Zarzuty w pkt. 2 odnoszą się do przyjętych przez Sąd pierwszej instancji
okoliczności obciążających. Obwiniony zapomina, że obowiązkiem Sądu
Dyscyplinarnego była ocena zachowania obwinionego zarówno przed popełnieniem
przewinienia dyscyplinarnego jak i po popełnieniu tego przewinienia. Sąd Apelacyjny
uznał, że mimo aktualnie toczącego się postępowania dyscyplinarnego orzeczenia
wydawane przez sędziego w wyniku kontroli odwoławczej podlegają częstej zmianie
lub też są uchylane. To usprawiedliwiało nieprzyjęcie jako okoliczności łagodzącej
faktu, że sędzia w sprawach karnych zaczął orzekać od stycznia 2005 r., gdyż od tego
czasu upłynęło przeszło 5 lat, a sędzia nie podniósł swej wiedzy z zakresu prawa
karnego tak, by nadal nie popełniać licznych błędów.
W świetle poczynionych ustaleń przedstawionych wyżej, trafnie Sąd orzekający
nie uwzględnił podnoszonej przez obwinionego (zarzut 2c) woli poprawy wyników
pracy.
Nie można również zgodzić się z zarzutem rażącej niewspółmierności kary
(zarzut 3) w rozumieniu rażącej surowości kary, zwłaszcza, gdy Sąd Najwyższy, co
wynika z sentencji wyroku, uznał wymierzoną obwinionemu karę jako rażąco
niewspółmierną w rozumieniu rażąco łagodną. Co prawda Sąd Apelacyjny jako
okoliczności obciążające obwinionego przyjął przede wszystkim to, „że mimo
toczącego się wobec sędziego już trzeciego z kolei postępowania dyscyplinarnego, nie
podjął on w zasadzie żadnych starań celem poprawy metodyki w swojej pracy,
popełnia w dalszym ciągu liczne błędy, skutkujące uchylaniem wydawanych przez
niego wyroków, nie przejawia woli współpracy celem poprawy swoich wyników i
poszerzenia swojej wiedzy teoretycznej i praktycznej”, jednakże nie w pełni
uwzględnił wagę tych okoliczności przy wymiarze kary. Sam sąd orzekający zauważa,
że uprzednie postępowania dyscyplinarne okazały się wobec obwinionego
nieskuteczne. Zauważyć bowiem należy, że obwinionemu w istocie w trzecim
postępowaniu dyscyplinarnym postawiono zarzuty polegające na tożsamym – jak w
poprzednich postępowaniach – zachowaniu przejawiającym się w rażącym
lekceważeniu swoich obowiązków w zakresie dbałości o wysoki merytoryczny
poziom wydawanych orzeczeń. Oceniane obecnie zachowanie obwinionego nie jest
więc wyjątkiem w jego pracy, a wręcz przeciwnie, jest konsekwencją postawy
polegającej na negatywnym nastawieniu do powinności związanych z pełnioną służbą.
Obwiniony sędzia nie reagował w żaden sposób na krytyczne uwagi do swojej
pracy. Sygnałem do refleksji dla obwinionego co do jakości jego pracy nie powinny
być dopiero orzeczenia prawomocne sądów dyscyplinarnych, ani same postępowania
dyscyplinarne. Taką refleksję wzbudzić powinny: orzeczenia Sądu Okręgowego,
uchylające wyroki wydane przez obwinionego, uwagi Przewodniczącego Wydziału,
czy nawet apelacje stron. Sędzia powinien bowiem rozważyć, czy argumenty
podniesione w apelacji nie są słuszne, sięgnąć po orzecznictwo sądowe czy
9
piśmiennictwo fachowe, by zanim Sąd odwoławczy rozpozna apelację, uchronić się od
powielania ewentualnych błędów. Zważywszy, że obwiniony w Wydziale Grodzkim
Sądu Rejonowego w A. orzekał w sprawach o występki z art. 178 § 1 i 2 k.p.k., na
rozprawach i posiedzeniach rozpoznając wnioski złożone w trybie art. 335 k.p.k.,
powyższe wymagania, odnoszące się do minimum należytego przygotowania do
rozpoznawania tych spraw, nie byłyby zbyt pracochłonne.
Nie można również zapominać, jakie skutki społeczne wywołują sprawy
uchylone do ponownego rozpoznania, zwłaszcza z powodu nienależytej pracy
sędziego.
Wobec tego należy zgodzić się z Ministrem Sprawiedliwości, że konieczne jest
sięgnięcie w stosunku do obwinionego po najsurowszą z kar dyscyplinarnych, jaką jest
kara złożenia z urzędu.
Kara ta spełni funkcję ochronną, ochroni wymiar sprawiedliwości w aspekcie
jego prawidłowego funkcjonowania, ochroni interesy obywateli, ochroni dobre imię
sędziów oraz sądownictwa w ogólności.
Mając to na uwadze Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny orzekł jak na wstępie.

SNO 36/10

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia