SNO 58/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:22-01-2013
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
WYROK Z DNIA 8 LUTEGO 2011 R.
SNO 58/10
Przewodniczący: sędzia SN Józef Dołhy (sprawozdawca).
Sędziowie SN: Mirosław Bączyk, Tadeusz Wiśniewski.
S ą d N a j w y ż s z y – S ą d D y s c y p l i n a r n y z udziałem sędziego
Sądu Okręgowego – Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego Sądu Okręgowego oraz
protokolanta po rozpoznaniu w dniu 8 lutego 2011 r. sprawy sędziego Sądu
Rejonowego w związku z odwołaniem Ministra Sprawiedliwości na niekorzyść
obwinionego od wyroku Sądu Apelacyjnego – Sądu Dyscyplinarnego z dnia 3
września 2010 r., sygn. akt ASD (…)
1 . z m i e n i ł zaskarżony w y r o k w ten sposób, że na podstawie art. 109 § 1 pkt
5 ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych, w miejsce kary przeniesienia
na inne miejsce służbowe, wymierzył obwinionemu sędziemu Sądu Rejonowego
karę dyscyplinarną złożenia z urzędu;
2. kosztami postępowania odwoławczego obciążył Skarb Państwa.
U z a s a d n i e n i e
Sędzia Sądu Rejonowego został obwiniony o to, że w dniu 19 maja 2010 r.,
około godz. 16.00, w P., kierował pojazdem marki „Fiat 126p”, nr rej. (…), na drodze
publicznej, będąc w stanie nietrzeźwości – 0,42 mg/dm3
w wydychanym powietrzu, tj.
o popełnienie przewinienia dyscyplinarnego polegającego na uchybieniu godności
sprawowanego urzędu z art. 107 § 1 u.s.p. w zw. z art. 178 a § 1 k.k. Sąd Apelacyjny –
Sąd Dyscyplinarny, wyrokiem z dnia 3 września 2010 r., sygn. akt. ASD (…), uznał
obwinionego – sędziego Sądu Rejonowego za winnego zarzucanego mu przewinienia i
za to na podstawie art. 109 § 1 pkt. 4, art. 75 § 2 pkt 4 w zw. z art. 131 § 1 u.s.p.,
wymierzył mu karę dyscyplinarną przeniesienia na inne miejsce służbowe w okręgu
Sądu Okręgowego w (…).
Odwołanie od tego wyroku, na niekorzyść obwinionego, wniósł Minister
Sprawiedliwości. Zaskarżając wyrok w części dotyczącej orzeczenia o karze, zarzucił
rażącą niewspółmierność wymierzonej obwinionemu kary dyscyplinarnej
przeniesienia na inne miejsce służbowe, będącą wynikiem nieuwzględnienia w sposób
właściwy wagi popełnionego przez obwinionego przewinienia i stopnia zawinienia. W
konkluzji skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku przez wymierzenie
obwinionemu, na podstawie art. 109 § 1 pkt 5 u.s.p., kary dyscyplinarnej złożenia
sędziego z urzędu.
2
Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
Odwołanie jest zasadne.
W orzecznictwie w sprawach dyscyplinarnych, utrwalony i niekwestionowany
jest pogląd, że popełnienie przez sędziego przewinienia dyscyplinarnego, które
odpowiada ustawowym znamionom typu czynu zabronionego prowadzenia w ruchu
lądowym pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości, a więc czynu zabronionego
o charakterze umyślnym, stanowi wyraz tak rażącego lekceważenia porządku
prawnego, że z reguły powoduje utratę kwalifikacji do sprawowania urzędu sędziego,
niezależnie od oceny jego wcześniejszej służby.
Za takie przewinienie służbowe odpowiednią karą dyscyplinarną jest kara
złożenia sędziego z urzędu (por. wyroki SN: z dnia 27 sierpnia 2007 r., SNO 47/07; z
dnia 10 września 2002 r., SNO 27/02; z dnia 9 marca 2006 r., SNO 6/06; z dnia 27
marca 2007 r., SNO 13/07; z dnia 21 października 2008 r., SNO 78/08).
Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny podzielił stanowisko Ministra
Sprawiedliwości, że kara dyscyplinarna wymierzona obwinionemu jest rażąco
łagodna.
Podzielić należy pogląd, że przecenione zostały okoliczności łagodzące, jeśli
zważyć, że okoliczności popełnienia przewinienia są oczywiste w świetle działań
podjętych przez funkcjonariuszy Policji, zaś dobra opinia i nienaganna praca w
wypadku osoby sędziego nie stanowią cechy szczególnej.
W realiach sprawy nie wystąpiły żadne nadzwyczajne okoliczności, które
mogłyby usprawiedliwić zachowanie obwinionego. Sędzia, który ignoruje zakaz
prowadzenia samochodu w stanie nietrzeźwości, narusza nie tylko przepisy ustawy –
Prawo o ustroju sądów powszechnych, nakazujące w służbie i poza nią strzec powagi
stanowiska sędziego i unikać wszystkiego, co mogłoby przynieść ujmę godności
sędziego, ale także elementarne normy prawne i etyczne obowiązujące wszystkich
obywateli.
Z tych względów Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny uznając, że wymierzona
obwinionemu kara dyscyplinarna przeniesienia na inne miejsce służbowe jest w
sposób rażący niewspółmierna do charakteru popełnionego przewinienia, jego wagi
oraz społecznej i korporacyjnej szkodliwości, zmienił zaskarżony wyrok w części
dotyczącej orzeczenia o karze i na podstawie art. 109 § 1 pkt 5 u.s.p. wymierzył
obwinionemu karę dyscyplinarną złożenia z urzędu.
SNO 58/10
Przewodniczący: sędzia SN Józef Dołhy (sprawozdawca).
Sędziowie SN: Mirosław Bączyk, Tadeusz Wiśniewski.
S ą d N a j w y ż s z y – S ą d D y s c y p l i n a r n y z udziałem sędziego
Sądu Okręgowego – Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego Sądu Okręgowego oraz
protokolanta po rozpoznaniu w dniu 8 lutego 2011 r. sprawy sędziego Sądu
Rejonowego w związku z odwołaniem Ministra Sprawiedliwości na niekorzyść
obwinionego od wyroku Sądu Apelacyjnego – Sądu Dyscyplinarnego z dnia 3
września 2010 r., sygn. akt ASD (…)
1 . z m i e n i ł zaskarżony w y r o k w ten sposób, że na podstawie art. 109 § 1 pkt
5 ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych, w miejsce kary przeniesienia
na inne miejsce służbowe, wymierzył obwinionemu sędziemu Sądu Rejonowego
karę dyscyplinarną złożenia z urzędu;
2. kosztami postępowania odwoławczego obciążył Skarb Państwa.
U z a s a d n i e n i e
Sędzia Sądu Rejonowego został obwiniony o to, że w dniu 19 maja 2010 r.,
około godz. 16.00, w P., kierował pojazdem marki „Fiat 126p”, nr rej. (…), na drodze
publicznej, będąc w stanie nietrzeźwości – 0,42 mg/dm3
w wydychanym powietrzu, tj.
o popełnienie przewinienia dyscyplinarnego polegającego na uchybieniu godności
sprawowanego urzędu z art. 107 § 1 u.s.p. w zw. z art. 178 a § 1 k.k. Sąd Apelacyjny –
Sąd Dyscyplinarny, wyrokiem z dnia 3 września 2010 r., sygn. akt. ASD (…), uznał
obwinionego – sędziego Sądu Rejonowego za winnego zarzucanego mu przewinienia i
za to na podstawie art. 109 § 1 pkt. 4, art. 75 § 2 pkt 4 w zw. z art. 131 § 1 u.s.p.,
wymierzył mu karę dyscyplinarną przeniesienia na inne miejsce służbowe w okręgu
Sądu Okręgowego w (…).
Odwołanie od tego wyroku, na niekorzyść obwinionego, wniósł Minister
Sprawiedliwości. Zaskarżając wyrok w części dotyczącej orzeczenia o karze, zarzucił
rażącą niewspółmierność wymierzonej obwinionemu kary dyscyplinarnej
przeniesienia na inne miejsce służbowe, będącą wynikiem nieuwzględnienia w sposób
właściwy wagi popełnionego przez obwinionego przewinienia i stopnia zawinienia. W
konkluzji skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku przez wymierzenie
obwinionemu, na podstawie art. 109 § 1 pkt 5 u.s.p., kary dyscyplinarnej złożenia
sędziego z urzędu.
2
Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
Odwołanie jest zasadne.
W orzecznictwie w sprawach dyscyplinarnych, utrwalony i niekwestionowany
jest pogląd, że popełnienie przez sędziego przewinienia dyscyplinarnego, które
odpowiada ustawowym znamionom typu czynu zabronionego prowadzenia w ruchu
lądowym pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości, a więc czynu zabronionego
o charakterze umyślnym, stanowi wyraz tak rażącego lekceważenia porządku
prawnego, że z reguły powoduje utratę kwalifikacji do sprawowania urzędu sędziego,
niezależnie od oceny jego wcześniejszej służby.
Za takie przewinienie służbowe odpowiednią karą dyscyplinarną jest kara
złożenia sędziego z urzędu (por. wyroki SN: z dnia 27 sierpnia 2007 r., SNO 47/07; z
dnia 10 września 2002 r., SNO 27/02; z dnia 9 marca 2006 r., SNO 6/06; z dnia 27
marca 2007 r., SNO 13/07; z dnia 21 października 2008 r., SNO 78/08).
Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny podzielił stanowisko Ministra
Sprawiedliwości, że kara dyscyplinarna wymierzona obwinionemu jest rażąco
łagodna.
Podzielić należy pogląd, że przecenione zostały okoliczności łagodzące, jeśli
zważyć, że okoliczności popełnienia przewinienia są oczywiste w świetle działań
podjętych przez funkcjonariuszy Policji, zaś dobra opinia i nienaganna praca w
wypadku osoby sędziego nie stanowią cechy szczególnej.
W realiach sprawy nie wystąpiły żadne nadzwyczajne okoliczności, które
mogłyby usprawiedliwić zachowanie obwinionego. Sędzia, który ignoruje zakaz
prowadzenia samochodu w stanie nietrzeźwości, narusza nie tylko przepisy ustawy –
Prawo o ustroju sądów powszechnych, nakazujące w służbie i poza nią strzec powagi
stanowiska sędziego i unikać wszystkiego, co mogłoby przynieść ujmę godności
sędziego, ale także elementarne normy prawne i etyczne obowiązujące wszystkich
obywateli.
Z tych względów Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny uznając, że wymierzona
obwinionemu kara dyscyplinarna przeniesienia na inne miejsce służbowe jest w
sposób rażący niewspółmierna do charakteru popełnionego przewinienia, jego wagi
oraz społecznej i korporacyjnej szkodliwości, zmienił zaskarżony wyrok w części
dotyczącej orzeczenia o karze i na podstawie art. 109 § 1 pkt 5 u.s.p. wymierzył
obwinionemu karę dyscyplinarną złożenia z urzędu.