Wynik wyszukiwania93 orzeczeń

WYROK Z DNIA 4 LUTEGO 2002 R. V KKN 507/99 Ustawodawca przy określeniu obrony koniecznej posługuje się poję- ciem zamachu a nie pojęciem niebezpieczeństwa, nie można więc tych po- jęć utożsamiać ani też określać granic pojęcia zamachu za pomocą pojęcia niebezpieczeństwa. Bezpośredniość zamachu wchodzi w grę również gdy istnieje wysoki stopień prawdopodobieństwa, że zagrożone atakiem dobro zostanie zaatakowane w najbliższej chwili. Zamach taki rozpoczyna się już w chwili, gdy zachowanie sprawcy ukierunkowane na naruszenie dobra prawnego jest tak zaawansowane, że brak przeciwdziałania doprowadzi do istotnego niebezpieczeństwa dla dobra prawnego. Przewodniczący: sędzia SN A. Deptuła (sprawozdawca). Sędziowie: SN W. Kozielewicz, SA del. do SN J. Krośnicki. Prokurator Prokuratury Krajowej: J. G

UCHWAŁA Z DNIA 29 STYCZNIA 2002 R. I KZP 31/01 Penalizacja przewidziana w art. 70 § 4 k.k.s. obejmuje także posia- danie lub przechowywanie przez osobę nieuprawnioną znaków akcyzy usuniętych z wyrobu akcyzowego lub z opakowania z tym wyrobem. Przewodniczący:sędzia SN T. Grzegorczyk (sprawozdawca). Sędziowie SN: A. Deptuła, E. Strużyna. Zastępca Prokuratora Generalnego: R. Stefański. Sąd Najwyższy w sprawie Mirosława C., po rozpoznaniu, przekaza- nego na podstawie art. 441 § 1 k.p.k. przez Sąd Okręgowy w O., postano- wieniem z dnia 10 października 2001 r., zagadnienia prawnego wymagają- cego zasadniczej wykładni ustawy: „Czy użyte w przepisie art. 70 § 4 k.k.s. sformułowanie «znaki akcy- zy» dotyczy tylko tego, kto nie będąc do tego uprawniony posiada lub przechowuje znaki akcyzy nabyte lub

POSTANOWIENIE Z DNIA 29 STYCZNIA 2002 R. I KZP 30/01 Użyty w art. 198 k.k. zwrot „brak zdolności (...) do rozpoznania zna- czenia czynu lub pokierowania swoim postępowaniem” odpowiada zawar- temu w art. 31 § 1 k.k. opisowi niepoczytalności spowodowanej chorobą psychiczną lub upośledzeniem umysłowym. Przewodniczący: sędzia SN T. Grzegorczyk. Sędziowie SN: A. Deptuła, E. Strużyna (sprawozdawca). Zastępca Prokuratora Generalnego: R. Stefański. Sąd Najwyższy w sprawie Wojciecha J., po rozpoznaniu, przekaza- nego na podstawie art. 441 § 1 k.p.k. przez Sąd Okręgowy w Z., postano- wieniem z dnia 26 września 2001 r., zagadnienia prawnego wymagającego zasadniczej wykładni ustawy: „Czy przez zawarte w art. 198 k.k. sformułowanie «... Kto, wykorzy- stując (...) wynikający z upośledzenia umysłowego lu

POSTANOWIENIE Z DNIA 29 STYCZNIA 2002 R. I KZP 33/2001 Zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych w sytuacji, w której po- stępowanie karne zostaje warunkowo umorzone, pozostaje fakultatywny. Przepis art. 67 § 3 in fine k.k. jest bowiem w zakresie orzekania tego środ- ka karnego przepisem szczególnym w stosunku do art. 42 § 2 k.k. i wyłą- cza stosowanie tego ostatniego w zakresie przez siebie objętym, a więc przy warunkowym umorzeniu postępowania. Przewodniczący: sędzia SN T. Grzegorczyk. Sędziowie SN: A. Deptuła (sprawozdawca), E. Strużyna. Zastępca Prokuratora Generalnego: R. Stefański. Sąd Najwyższy w sprawie Władysława B., po rozpoznaniu, przeka- zanego na podstawie art. 441 § 1 k.p.k. przez Sąd Okręgowy w T., posta- nowieniem z dnia 29 października 2001 r., zagadnienia prawnego wymaga-

POSTANOWIENIE Z DNIA 30 SIERPNIA 2001 R. V KKN 118/99 Za informacje, które zawierają słowa o treści znieważającej inną osobę, odpowiedzialność karną ponosi ich autor. Przewodniczący: Pierwszy Prezes SN L. Gardocki. Sędziowie SN: A. Deptuła, F. Tarnowski (sprawozdawca). Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w dniu 30 sierpnia 2001 r., sprawy Jacka A. oskarżonego z art. 216 § 1 k.k. z powodu kasacji, wniesionej przez obrońcę oskarżonego od wyroku Sądu Wojewódzkiego w W. z dnia 13 października 1998 r., zmieniającego wyrok Sądu Rejonowego w W. z dnia 7 kwietnia 1998 r., o d d a l i ł kasację jako oczywiście bezzasadną /…/ U Z A S A D N I E N I E Oskarżyciel prywatny Bogdan Z. oskarżył Jacka A. o to, że: dnia 17 października 1996 r. na terenie Ośrodka Telewizji Polskiej SA znieważył oskarżyciela prywatn

POSTANOWIENIE Z DNIA 6 CZERWCA 2001 R. II KKN 96/01 1. Zasada bezpośredniości, w jej aspekcie formalnym, skierowana jest przede wszystkim do organu orzekającego (sądu) i doznaje koniecz- nych dla zapewnienia sprawności toku postępowania sądowego ustawowo określonych ograniczeń. Zasada ta stanowi tylko jedną z gwarancji prawo- rządnego procesu i stosowana być winna w takim zakresie w jakim nie przeciwstawia się innym ogólnym regułom procesu karnego a w tym naka- zowi osądzenia sprawcy przestępstwa w rozsądnym terminie. 2. Rozstrzygnięcie, czy postępowanie karne – wzięte jako całość – było słuszne, toczyło się z poszanowaniem prawa do obrony, nie może na- stępować automatycznie, tj. poprzez proste skonstatowanie, że pewne, możliwe teoretycznie do wykorzystania aspekty obrony nie były obrońcy

POSTANOWIENIE Z DNIA 11 MAJA 2001 R. II KKN 436/00 Ustawa z dnia 11 kwietnia 1997 r. o ujawnieniu pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy z nimi w latach 1944- 1990 osób pełniących funkcje publiczne (Dz. U. Nr 70, poz. 443 ze zm.) przewiduje obowiązek złożenia oświadczenia o pracy lub służbie w orga- nach bezpieczeństwa państwa, bez względu na rodzaj wykonywanych czynności, zakres obowiązków i okoliczności, w których praca lub służba została podjęta, to jednakże art. 40 ust. 3 ustawy obliguje Sąd Lustracyjny, przed wydaniem postanowienia o skierowaniu oświadczenia do publikacji w „Monitorze Polskim”, do dokonania merytorycznej oceny oświadczenia złożonego przez osobę wymienioną w ustawie co do tego, czy i w jakim charakterze pracowała lub pełniła służbę w organach

POSTANOWIENIE Z DNIA 12 KWIETNIA 2001 R. III KO 53/99 Nie jest orzeczeniem kończącym postępowanie karne, o jakim mowa w art. 544 § 1 i 2 k.p.k., orzeczenie Sądu Najwyższego, którym sąd ten oddalił kasację. Przewodniczący: sędzia SN P. Hofmański. Sędziowie SN: A. Deptuła, W. Kozielewicz (sprawozdawca). Sąd Najwyższy w sprawie Jerzego T., skazanego z art. 152b § 2 k.k., art. 247 § 1 k.k. – z 1969 r., z wniosku obrońcy skazanego w przedmiocie wznowienia postępowania p o s t a n o w i ł stwierdzić swą niewłaściwość i sprawę przekazać Sądowi Apelacyjnemu w L. jako właściwemu rzeczowo i miejscowo do jej rozpo- znania. U Z A S A D N I E N I E Sąd Rejonowy w L. wyrokiem z dnia 27 października 1997 r. skazał Jerzego T. za popełnienie przestępstwa z art. 152 b § 2 k.k. z 1969 r. oraz z art. 247 § 1

UCHWAŁA SKŁADU SIEDMIU SĘDZIÓW Z DNIA 27 MARCA 2001 R. KZP 4/01 Sformułowanie użyte w art. 11a ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Przepisy wprowadzające Kodeks postępowania karnego, zawarte w art. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego, ustawy – Przepisy wprowadzające Kodeks postępowania karnego oraz ustawy – Kodeks karny skarbowy (Dz. U. Nr 62, poz. 717): „sąd ape- lacyjny może przekazać taką sprawę do rozpoznania innemu sądowi rów- norzędnemu” oznacza, iż sąd ten jest uprawniony do przekazania sprawy także sądowi równorzędnemu w okręgu innego sądu apelacyjnego. Przewodniczący: Prezes SN L. Paprzycki. Sędziowie SN: J. Bratoszewski (sprawozdawca), A. Deptuła, T. Grzegorczyk, W. Kozielewicz, M. Sokołowski, J. Szewczyk. Prokurator Prokuratury Krajowej:

UCHWAŁA Z DNIA 27 MARCA 2001 R. I KZP 2/01 W razie skazania za zbiegające się przestępstwa na kary pozbawie- nia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania i bez warunko- wego jej zawieszenia – orzeczenie kary bez warunkowego zawieszenia jej wykonania w wyroku łącznym (art. 89 § 1 k.k.) nie jest dopuszczalne. Przewodniczący: Prezes SN L. Paprzycki. Sędziowie SN: A. Deptuła (sprawozdawca), M. Sokołowski. Prokurator Prokuratury Krajowej: R. Stefański. Sąd Najwyższy w sprawie Dariusza K., po rozpoznaniu, przekazane- go na podstawie art. 441 § 1 k.p.k., przez Sąd Apelacyjny w K., postano- wieniem z dnia 19 grudnia 2000 r., zagadnienia prawnego wymagającego zasadniczej wykładni ustawy: „Czy przy zbiegu skazań na kary pozbawienia wolności, z których wykonanie jednej z nich zostało warunkow

POSTANOWIENIE Z DNIA 27 LUTEGO 2001 R. III KKN 409/98 Zawarty w treści art. 439 § 1 k.p.k. in principio nakaz uchylenia (jedy- nie) zaskarżonego orzeczenia powoduje obowiązek zbadania, czy w ogóle istnieje jakikolwiek związek między nie będącym przedmiotem bezpośred- niego zaskarżenia orzeczeniem lub czynnością procesową, dotkniętymi wskazaną tym przepisem wadą, a tym rozstrzygnięciem, które faktycznie zostało zaskarżone i które miałoby podlegać uchyleniu. Przewodniczący: Pierwszy Prezes SN L. Gardocki. Sędziowie SN: A. Deptuła, D. Rysińska (sprawozdawca). Prokurator Prokuratury Krajowej: J. Gemra. Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w dniu 27 lutego 2001 r., sprawy Ja- niny B. i Janiny G., oskarżonych z art. 246 § 1 d.k.k., z powodu kasacji, wniesionej przez prokuratora od wyroku Sądu Wojewódzki

Sygn. akt IV KKN 122/97 P O S T A N O W I E N I E Dnia 17 maja 2000 r. Sąd Najwyższy w Warszawie - Izba Karna na rozprawie w składzie następującym: Przewodniczący: SSN – Andrzej Deptuła Sędziowie: SN – Piotr Hofmański Przemysław Kalinowski (spr.) Protokolant – Elżbieta Brejniak przy udziale prokuratora Prokuratury Krajowej – Stefana Szustakiewicza po rozpoznaniu w dniu 17 maja 2000 r. sprawy K. Ś. oskarżonego z art. 234 § 1 dkk i art. 236 dkk z powodu kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego od postanowienia Sądu Wojewódzkiego w K. z dnia 2 grudnia 1981 r., umarzającego postępowanie w sprawie Sądu Rejonowego w K. uchyla zaskarżone postanowienie i sprawę przekazuje Sądowi Okręgowemu w K. do ponownego rozpoznania w postępowaniu odwoławczym. U Z A S A D N I E N I E 2 Sąd Rejonowy w K

Sygn. akt V KKN 419/99 W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 6 grudnia 1999 r. Sąd Najwyższy w Warszawie - Izba Karna na rozprawie w składzie następującym: Przewodniczący: SSN – Lidia Misiurkiewicz Sędziowie: SN – Andrzej Deptuła SO del. Do SN – Andrzej Tomczyk (spraw.) Protokolant – Joanna Sałachewicz przy udziale prokuratora Prokuratury Krajowej – Waldemara Smardzewskiego po rozpoznaniu w dniu 6 grudnia 1999 r. sprawy A. J. skazanego z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk i in. z powodu kasacji, wniesionej przez obrońcę od wyroku Sądu Apelacyjnego w W. z dnia 31 grudnia 1998 r., zmieniającego wyrok Sądu Wojewódzkiego z dnia 29 czerwca 1998 r., I. oddala kasację; II. zwalnia skazanego A. J. od kosztów sądowych postępowania kasacyjnego, w tym od nieuiszczonej opłaty od kasac