Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 marca 2013 r.

Sąd Okręgowy w Szczecinie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 marca 2013 r. w S.

sprawy H. G. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w S.

o prawo do świadczenia przedemerytalnego

na skutek odwołania H. G. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S.

z dnia 26 listopada 2012 roku nr (...)

I. zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje H. G. (1) prawo do świadczenia przedemerytalnego poczynając od 25 października 2012 roku;

II. oddala odwołanie w pozostałym zakresie.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 26 listopada 2012 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił H. G. (1) prawa do świadczenia przedemerytalnego. W uzasadnieniu wskazano, że wprawdzie ubezpieczona ma ukończone 57 lat życia, udowodniła ogólny staż pracy przekraczający 35 lat oraz do rozwiązania stosunku pracy doszło z przyczyn dotyczących zakładu pracy, w rozumieniu przepisów ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, jednakże u ostatniego pracodawcy była zatrudniona przez okres krótszy niż 6 miesięcy.

Ubezpieczona odwołała się od powyższej decyzji, wnosząc o jej zmianę i przyznanie jej prawa do świadczenia przedemerytalnego. W uzasadnieniu wskazała, że w okresie od 11 stycznia 2008 r. do 31 marca 2012 r. faktycznie wykonywała pracę na rzecz tego samego pracodawcy - H. Z. (1). Zaznaczyła jednak, iż H. Z. (1) prowadziła w tym czasie działalność pod dwiema firmami: do dnia 31 października 2011 r. – pod firmą spółki cywilnej: Przedsiębiorstwo (...), (...) spółka cywilna ul. (...) w B., zaś od 1 listopada 2011 r. - jako jednoosobowy podmiot gospodarczy działający pod firmą (...) ul. (...). Ubezpieczona podkreśliła, że przez cały powyższy okres świadczyła pracę w tym samym miejscu, na tym samym stanowisku i korzystając z tych samych narzędzi.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania w całości, podtrzymując argumentację sformułowaną w zaskarżonej decyzji. Dodatkowo w odpowiedzi na odwołanie wskazano, iż brak jest podstaw do przyznania świadczenia, gdyż w świadectwie pracy co prawda wskazano, że stosunek pracy ustał w trybie art. 30 § 1 pkt 2 k.p., jednakże nie wskazano wprost co było przyczyną rozwiązania umowy o pracę, wobec czego nie wiadomo jaka była faktyczna przyczyna ustania ostatniego stosunku pracy ubezpieczonej.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

H. G. (1)urodziła się (...)roku.

Niesporne.

W okresie od 1 września 2005 r. do 15 listopada 2007 r. oraz od 11 stycznia 2008 r. do 31 października 2011 r. ubezpieczona była zatrudniona w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku kucharza w Przedsiębiorstwie (...), (...) spółce cywilnej, z siedzibą przy ul. (...)w B.. Przedmiotem działalności spółki, w której była zatrudniona było prowadzenie – na zlecenie Ośrodka Pomocy Społecznej – stołówki wydającej posiłki osobom niezamożnym.

W dniu 10 października 2011 r. ubezpieczona otrzymała wypowiedzenie umowy o pracę , w którym jako przyczynę wskazano likwidację pracodawcy. Okres wypowiedzenia upłynął w dniu 31 października 2011 r. W dniu 31 października 2011r. wystawiono ubezpieczonej świadectwo pracy.

W dniu 1 listopada 2011 r. ubezpieczona została zatrudniona na podstawie umowy o pracę na dotychczasowym stanowisku, z powierzeniem identycznych jak wcześniej obowiązków, przez osobę fizyczną - H. Z. (1), prowadzącą działalność gospodarczą pod firmą (...) ul. (...) B..

H. Z. (1) przejęła dalsze prowadzenie usług świadczonych dotychczas przez Przedsiębiorstwo (...), (...) spółka cywilna z siedzibą przy ul. (...) w B.. H. Z. (1) uzyskała tytuł do posiadania pomieszczeń zlokalizowanych przy ulicy (...) w B., dotychczas zajmowanych przez spółkę cywilną P.W. H. Z. (1), S. Z. oraz w całości przejęła wyposażenie kuchni. H. Z. (1) przejęła również wszystkich pracowników spółki P.W. H. Z. (1), S. Z..

U H. Z. (1) ubezpieczona była zatrudniona w okresie od 1 listopada 2011r. do 31 marca 2012r. na dotychczasowym stanowisku kucharza, w lokalu przy ul (...) w B., z takim samym jak wcześniej wynagrodzeniem (najniższa krajowa) oraz zakresem obowiązków.

Dowody:

- świadectwa pracy - k. 10, 11,12 plik I akt ZUS O/S.;

- zeznania ubezpieczonej H. G. - k. 22 w zw. z k. 29-30 akt sprawy;

- pismo pracodawcy z 12.03.2012 r. - k. 27 akt sprawy;

- akta osobowe ubezpieczonej z okresu zatrudnienia w P.W. H. Z. (1), S. Z. oraz Żywienie Zbiorowe - Stołówka H. Z. (1) - koperta k. 28 akt sprawy: karta wynagrodzeń z 2011 r. i z 2012 r., wypowiedzenie z 10.10.2011 r., umowa o pracę z 1.11.2011 r.

Stosunek pracy łączący H. G. z H. Z. ustał z dniem 31 marca 2012r. na skutek wypowiedzenia dokonanego przez pracodawcę, którego wyłączną przyczyną była likwidacja stanowiska pracy. W wystawionym H. G. (1) przez pracodawcę świadectwie pracy z dnia 31 marca 2012 roku wskazano, że stosunek pracy ustał w wyniku rozwiązania umowy o pracę za wypowiedzeniem przez pracodawcę (art. 30 § 1 pkt 2 k.p.)

Niesporne, a nadto dowody:

- świadectwo pracy – k. 12 plik I akt ZUS O/S.;

- pismo pracodawcy z 12.03.2012 r. - k. 27 akt sprawy;

- akta osobowe ubezpieczonej z okresu zatrudnienia w Żywienie Zbiorowe - Stołówka H. Z. (1) - koperta k. 28 akt sprawy: wypowiedzenie umowy o pracę z 16.03.2012 r.

H. G. (1) jest od 3 kwietnia 2012 r. zarejestrowana w Powiatowym Urzędzie Pracy w M. jako osoba bezrobotna, z prawem do zasiłku od dnia 13 kwietnia 2012 r.

W okresie pobierania zasiłku dla bezrobotnych ubezpieczona nie odmówiła bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji pracy.

Powiatowy Urząd Pracy w M. wydał w dniu 22 października 2012 r. dokument poświadczający fakt pobierania zasiłku dla bezrobotnych. Dokument został złożony w organie rentowym w dniu 24 października 2012 r.

Niesporne, a nadto dowody:

- zaświadczenie z dnia 16.10.2012 r. - k. 13 plik I akt ZUS O/S.;

- zaświadczenie z 22.10.2012 r. - k. 16 plik I akt ZUS O/S..

Wniosek o świadczenie emerytalne ubezpieczona złożyła w organie rentowym w dniu 18 października 2012 roku.

Niesporne, a nadto dowód:

- wniosek o świadczenie przedemerytalne - k. 1-2, plik I akt ZUS O/S..

Na dzień rozwiązania stosunku pracy z pracodawcą Żywienie Zbiorowe - Stołówka H. Z. (1), H. G. (1) udowodniła przebycie okresów składkowych i nieskładkowych wynoszących ogółem 35 lata, 9 miesięcy i 11 dni.

Niesporne, a nadto dowody:

- świadectwa pracy - k. 5, 6, 7, 9, 10, 11, 12 plik I akt ZUS O/S.;

- raport z ustalenia uprawnień do świadczenia - k. 34 plik I akt ZUS O/S..

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie okazało się uzasadnione.

Zgodnie z przepisem art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 roku o świadczeniach przedemerytalnych (Dz. U. z 2004 r., Nr 120, poz. 1252 z późn. zm.), prawo do świadczenia przedemerytalnego przysługuje osobie, która:

1) do dnia rozwiązania stosunku pracy lub stosunku służbowego z powodu likwidacji pracodawcy lub niewypłacalności pracodawcy, w rozumieniu przepisów o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy, u którego była zatrudniona lub pozostawała w stosunku służbowym przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, ukończyła co najmniej 56 lat - kobieta oraz 61 lat - mężczyzna i posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, lub

2) do dnia rozwiązania stosunku pracy lub stosunku służbowego z przyczyn dotyczących zakładu pracy, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz.U. Nr 99, poz. 1001), zwanej dalej "ustawą o promocji zatrudnienia", w którym była zatrudniona przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, ukończyła co najmniej 55 lat - kobieta oraz 60 lat - mężczyzna oraz posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 30 lat dla kobiet i 35 lat dla mężczyzn, lub

3) do dnia ogłoszenia upadłości prowadziła nieprzerwanie i przez okres nie krótszy niż 24 miesiące pozarolniczą działalność, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych Dz.U. Nr 137, poz. 887, z późn. zm.)[1], zwanej dalej "ustawą o systemie ubezpieczeń społecznych", i za ten okres opłaciła składki na ubezpieczenia społeczne oraz do dnia ogłoszenia upadłości ukończyła co najmniej 56 lat - kobieta i 61 lat - mężczyzna i posiada okres uprawniający do emerytury wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, lub

4) zarejestrowała się we właściwym powiatowym urzędzie pracy w ciągu 30 dni od dnia ustania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, pobieranej nieprzerwanie przez okres co najmniej 5 lat, i do dnia, w którym ustało prawo do renty, ukończyła co najmniej 55 lat - kobieta oraz 60 lat - mężczyzna i osiągnęła okres uprawniający do emerytury wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, lub

5) do dnia rozwiązania stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy, w rozumieniu przepisów ustawy o promocji zatrudnienia, w którym była zatrudniona przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 35 lat dla kobiet i 40 lat dla mężczyzn, lub

6) do dnia 31 grudnia roku poprzedzającego rozwiązanie stosunku pracy

lub stosunku służbowego, z powodu likwidacji pracodawcy lub niewypłacalności pracodawcy, w rozumieniu przepisów o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy, u którego była zatrudniona lub pozostawała w stosunku służbowym przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, posiadała okres uprawniający do emerytury wynoszący co najmniej 34 lata dla kobiet i 39 lat dla mężczyzn.

Z kolei przepis art. 2 ust. 3 powoływanej ustawy stanowi, iż świadczenie przedemerytalne przysługuje osobie określonej w ust. 1 po upływie co najmniej 6 miesięcy pobierania zasiłku dla bezrobotnych, o którym mowa w ustawie o promocji zatrudnienia, jeżeli osoba ta spełnia łącznie następujące warunki:

1) nadal jest zarejestrowana jako bezrobotna;

2) w okresie pobierania zasiłku dla bezrobotnych nie odmówiła bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, w rozumieniu ustawy o promocji zatrudnienia, albo zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych;

3) złoży wniosek o przyznanie świadczenia przedemerytalnego w terminie nieprzekraczającym 30 dni od dnia wydania przez powiatowy urząd pracy dokumentu poświadczającego 6-miesięczny okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych.

Jak z powyższego wynika, przepisy uzależniają nabycie prawa do świadczenia przedemerytalnego od łącznego spełnienia szeregu warunków. W niniejszej sprawie niespornym było, że H. G. (1) większość z nich spełniła, bowiem zarejestrowała się w charakterze bezrobotnej i pobierała przez wymagany okres 6 miesięcy zasiłek dla bezrobotnych (od dnia 13 kwietnia 2012 r.), nie odmawiając w tym czasie propozycjom zatrudnienia, a nadto złożyła wniosek o przyznanie świadczenia przedemerytalnego w terminie nieprzekraczającym 30 dni od dnia wydania przez Powiatowy Urząd Pracy dokumentu poświadczającego co najmniej 6-miesięczny okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych. Poza sporem w niniejszej sprawie pozostawało również, że ubezpieczona na dzień rozwiązania stosunku pracy udowodniła 35 lata, 9 miesięcy i 11 dni okresów ubezpieczenia oraz że w dniu 25 lutego 2012 r. ukończyła 57 lat. Okoliczności te znajdowały również odzwierciedlenie w zgromadzonym w niniejszym postępowaniu materiale dowodowym, w szczególności w dokumentach złożonych przez ubezpieczoną do akt rentowych, uznanych przez Sąd za wiarygodne, jako że zostały one sporządzone w sposób rzetelny i fachowy, przez uprawnione do tego osoby, a ich treść nie była w toku procesu kwestionowana.

Kwestią, która pozostała do rozstrzygnięcia Sądu było to, czy przed zwolnieniem z pracy ubezpieczona pracowała u ostatniego pracodawcy przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy. Organ rentowy uznał, że ostatnim pracodawcą ubezpieczonej była H. Z. (1) prowadząca działalność pod firmą (...), u której ubezpieczona zatrudniona była w okresie od 1 listopada 2011 r. do 31 marca 2012 r., a zatem krócej niż przez 6 miesięcy. Ubezpieczona podnosiła natomiast, że jej ostatni stosunek pracy trwał w rzeczywistości od 11 stycznia 2008 r. do 31 marca 2012 r., kiedy to faktycznie wykonywała pracę na rzecz tego samego pracodawcy - H. Z. (1).

Sąd orzekający w niniejszej sprawie podzielił powyższe stanowisko ubezpieczonej. Z ustaleń stanu faktycznego, dokonanych na podstawie niekwestionowanych dowodów z dokumentów (w tym dokumentacji z akt osobowych ubezpieczonej), zeznań samej ubezpieczonej, ale także wyjaśnień udzielonych na żądanie Sądu przez samą pracodawczynię ubezpieczonej – H. Z. (1), wynika bowiem jasno iż pomimo formalnej zmiany pracodawcy z dniem 1 listopada 2011r., faktycznie H. G. (2) przez cały czas, także po tej dacie, wykonywała w tym samym miejscu, na rzecz tej samej osoby fizycznej, pracę tego samego rodzaju. Było to związane z faktem przejęcia przez H. Z. (1) usług świadczonych dotychczas przez Przedsiębiorstwo (...), (...) spółkę cywilną z siedzibą przy ul. (...) w B., połączonych z przejęciem tytułu prawnego do posiadania pomieszczeń zlokalizowanych przy ul (...) w B., dotychczas zajmowanych przez spółkę cywilną P.W. H. Z. (1), S. Z. (wcześniejszego pracodawcę ubezpieczonej) oraz do całości wyposażenia kuchni. H. Z. (1) przejęła również wszystkich pracowników spółki P.W. H. Z. (1), S. Z., w tym także i H. G. (1).

Mając na uwadze powyższe należało uznać, że analizowanej sprawie w istocie rzeczy przedsiębiorstwo, w którym ubezpieczona była zatrudniona od dnia 11 stycznia 2008 r. (P.W. H. Z. (1), (...) s.c.), nie tyle zostało faktycznie zlikwidowane, co doszło do jego przejęcia przez inny zakład pracy, a mianowicie przez H. Z. (1) prowadzącą działalność pod firmą (...), a wszyscy pracownicy dawnego przedsiębiorstwa - łącznie z ubezpieczoną - stali się automatycznie pracownikami H. Z. (1). W takiej sytuacji nie mamy w istocie rzeczy do czynienia z likwidacją, lecz z przejęciem zakładu pracy przez inny zakład, co powoduje, iż pełne zastosowanie znajduje przepis art. 23 ¹ § 2 k.p., stanowiący że w razie przejęcia zakładu pracy przez inny zakład staje się on stroną w stosunkach pracy z pracownikami przejętego zakładu. Z mocy tego przepisu stosunki pracy z pracownikami zatrudnionymi w zakładzie (lub w jego części) w chwili przejęcia zakładu przez innego pracodawcę trwają nadal, z tą różnicą, że w miejsce dotychczasowego pracodawcy wstępuje jako strona nowy podmiot posiadający zdolność zatrudniania pracowników w charakterze pracodawcy ( art. 3 ). Nowy pracodawca nabywa na zasadzie następstwa prawnego wszelkie prawa wynikające z nawiązanych stosunków pracy z poprzednim pracodawcą oraz przechodzą nań wszystkie obowiązki wobec pracowników przejętego zakładu, jakie ciążyły na poprzednim pracodawcy. Pracownicy tego zakładu zachowują prawa przysługujące im przed przejściem tego zakładu na nowego pracodawcę i wiążą ich te same obowiązki, jakie byli obowiązani wykonywać wobec poprzedniego pracodawcy. Do czasu wypowiedzenia tych warunków przez nowego pracodawcę strony są związane warunkami dotychczasowymi (por. uchwała SN z dnia 24 października 1997 r., III ZP 35/97, OSNAP 1998, nr 16, poz. 474).

Nie uszło przy tym uwadze Sądu, że „poprzedni” pracodawca ubezpieczonej - Przedsiębiorstwo (...), (...) spółka cywilna ul. (...) w B. wypowiedział ubezpieczonej w dniu 10 października 2011 r. umowę o pracę oraz wystawił jej w dniu 31 października 2011 r. świadectwo pracy, zaś w dniu 1 listopada 2011 r. ubezpieczona zawarła nową umowę o pracę z nowym pracodawcą - Żywienie Zbiorowe - Stołówka H. Z. (1). Okoliczność ta zdaniem Sądu nie podważała jednak ustalenia, że w analizowanym przypadku nie można było uznać, że stosunek pracy ubezpieczonej ustał w dniu 31 października 2011 r., zaś a od dnia 1 listopada 2011 r. ubezpieczoną łączyła zupełnie nowa umowa o pracę z nowym pracodawcą - jak przyjął organ rentowy, opierając się przy tym wyłącznie na treści przedłożonych mu dokumentów. Zgodnie bowiem z normą art. 23 ¹ § 1 k.p., w razie przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę staje się on, z mocy prawa, stroną w dotychczasowych stosunkach pracy. W przepisie tym chodzi o zakład pracy w znaczeniu przedmiotowym, czyli o wyodrębniony organizacyjnie zespół składników majątkowych, w którym są zatrudnieni pracownicy; takim zakładem pracy jest bez wątpienia m.in. stołówka. Przepis ten wprowadza nadto tylko jeden warunek niezbędny do tego, aby nastąpiła zmiana pracodawcy - faktyczne przejście zakładu pracy na innego pracodawcę. Oznacza to, że ubezpieczona z dniem przejęcia stołówki przez H. Z. (1) stała się z mocy prawa pracownikiem H. Z. (1), a zawarcie przez nią nowej umowy o pracę dnia 1 listopada 2011 r. nie miało charakteru konstytutywnego, jeśli chodzi o byt stosunku pracy, który nawet bez dokonania tych czynności powstałby z mocy samego prawa. Także wydanie ubezpieczonej świadectwa pracy przez poprzedniego pracodawcę nie ma znaczenia prawnego w odniesieniu do następstw przejęcia zakładu pracy przez nowego pracodawcę. Wydanie świadectwa pracy nie jest bowiem zdarzeniem powodującym ustanie stosunku pracy, a ubezpieczona tylko wtedy nie stałaby się z mocy prawa pracownicą H. Z. (1), gdyby jej stosunek pracy uległ rozwiązaniu przed przejęciem zakładu pracy przez nowego pracodawcę (wyrok SN z dnia 29 września 1998 r., I PKN 349/98, OSNAPiUS 1999, nr 20, poz. 653). W tym miejscu Sąd zwrócił uwagę, że co prawda poprzedni pracodawca wypowiedział ubezpieczonej umowę o pracę z dniem 31 października 2011 r., jednakże w tym miejscu podkreślenia wymaga, że wcześniejsze zwolnienia pracowników pod pretekstem zaprzestania działalności (likwidacji zakładu pracy), bez zachowania trybu z art. 23 ¹ , stanowią obejście tego przepisu (por. wyrok SN z dnia 2 października 1996 r., I PRN 72/96, OSNAP 1997, nr 7, poz. 115). Co więcej, Sąd zwrócił uwagę, że ubezpieczona została zatrudniona przez „nowego” pracodawcę, który przejął dotychczasowy zakład pracy ubezpieczonej już następnego dnia - 1 listopada 2011 r. - na tych samych warunkach co dotychczas, tj. na tym samym stanowisku - kucharz - za tym samym wynagrodzeniem. Sama H. Z. (1) potwierdziła zresztą przed Sądem, że faktycznie przejęła wszystkich dotychczasowych pracowników P.W. H. Z. (1), (...) spółki cywilnej, w tym ubezpieczoną.

Mając na uwadze powyższe uznać należało, że ostatni stosunek pracy ubezpieczonej trwał w okresie od 11 stycznia 2008 r. do 31 marca 2012 r., a w konsekwencji - że przed zwolnieniem z pracy ubezpieczona pracowała u ostatniego pracodawcy przez okres dłuższy niż 6 miesięcy.

Dalej Sąd zwrócił uwagę, że w odpowiedzi na odwołanie organ rentowy zakwestionował również to, czy stosunek pracy łączący ubezpieczoną z ostatnim pracodawcą został rozwiązany z przyczyn dotyczących zakładu pracy w rozumieniu przepisów o promocji zatrudnienia. W treści wystawionych przez tego pracodawcę świadectwa pracy z dnia 31 marca 2012r. zostało bowiem wskazane wyłącznie, że do rozwiązania stosunku pracy doszło w trybie art. 30 § 1 pkt 2 kodeksu pracy, tj. przez oświadczenie pracodawcy z zachowaniem okresu wypowiedzenia, bez wskazania przyczyn takiego działania zakładu pracy.

Mając na uwadze stanowisko organu rentowego wskazać należy, ze definicja legalna sformułowania „przyczyn dotyczących zakładu pracy", użytego przez ustawodawcę w omawianym przepisie ustawy o świadczeniach przedemerytalnych, została zamieszczona w art. 2 ust. 1 pkt 29 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 roku o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. Nr 99, poz. 1001 ze zm.).

Zgodnie z treścią tego przepisu pod tym pojęciem należy rozumieć:

a)  rozwiązanie stosunku pracy lub stosunku służbowego z przyczyn niedotyczących pracowników, zgodnie z przepisami o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników lub zgodnie z przepisami ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy, w przypadku rozwiązania stosunku pracy lub stosunku służbowego z tych przyczyn u pracodawcy zatrudniającego mniej niż 20 pracowników,

b)  rozwiązanie stosunku pracy lub stosunku służbowego z powodu ogłoszenia upadłości pracodawcy, jego likwidacji lub likwidacji stanowiska pracy z przyczyn ekonomicznych, organizacyjnych, produkcyjnych albo technologicznych,

c)  wygaśnięcie stosunku pracy lub stosunku służbowego w przypadku śmierci pracodawcy lub gdy odrębne przepisy przewidują wygaśnięcie stosunku pracy lub stosunku służbowego w wyniku przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę i niezaproponowania przez tego pracodawcę nowych warunków pracy i płacy,

d)  rozwiązanie stosunku pracy przez pracownika na podstawie art. 55 § 1 ¹ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy z uwagi na ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków wobec pracownika.

Mając więc na uwadze powyższe, Sąd zwrócił uwagę, że ubezpieczona stała na stanowisku, iż rozwiązanie z nią umowy o pracę nastąpiło z przyczyn leżących po stronie zakładu pracy; jak bowiem wskazywała w odwołaniu od decyzji pracodawca z zlikwidował zajmowane przez nią stanowisko pracy - kucharza. Mając na uwadze zgromadzony w sprawie materiał dowodowy Sąd dał wiarę wyjaśnieniom ubezpieczonej. Na poparcie swoich twierdzeń przywołała ona dowód z dokumentu - otrzymanego od pracodawcy wypowiedzenia, w którym jako przyczynę rozwiązania umowy o pracę podano właśnie likwidację stanowiska pracy. Jej twierdzenia znalazły też pełne poparcie w wyjaśnieniach samego pracodawcy - złożonych na piśmie w toku postępowania sądowego - z których wynikało jednoznacznie, że zwolnienie ubezpieczonej z pracy wiązało się z likwidacja zajmowanego przez nią stanowiska pracy. Dowody te Sąd uznał za całkowicie wiarygodne, jako że za wnioskami płynącymi z ich treści przemawiają zasady logiki i doświadczenia życiowego, a nie ujawniły się jakiekolwiek dowody przeciwne. Za dowód taki nie można w szczególności uznać przedłożonego przez H. G. świadectwa pracy, w którym zamieszczono wyłącznie zapis o tym, że rozwiązania stosunku pracy dokonano przez pracodawcę na podstawie art. 30 § 2 pkt 2 k.p. tj. przez oświadczenie jednej ze stron z zachowaniem okresu wypowiedzenia. W tym miejscu trzeba bowiem przypomnieć, że zgodnie z treścią przepisu art. 97 § 2 Kodeksu pracy, w świadectwie pracy należy podać informacje dotyczące okresu i rodzaju wykonywanej pracy, zajmowanych stanowisk, trybu rozwiązania albo okoliczności wygaśnięcia stosunku pracy, a także inne informacje niezbędne do ustalenia uprawnień pracowniczych i uprawnień z ubezpieczenia społecznego. Określenie „trybu rozwiązania stosunku pracy”, o jakim mowa w przywołanym przepisie, oznacza wskazanie w następstwie jakich oświadczeń woli nastąpiło rozwiązanie tego stosunku. Świadectwo pracy nie jest natomiast miejscem na podawanie przyczyn wypowiedzenia pracownikowi stosunku pracy, w związku z czym jeśli nie została w nim zamieszczona informacja o przyczynie dla których pracodawca zdecydował się na dokonanie wypowiedzenia, nie może to być podstawą do wywodzenia z tego jakichkolwiek – czy to korzystnych dla pracownika, czy nie – skutków prawnych. Podkreślenia wymaga także w tym miejscu to, że świadectwo pracy nie jest dokumentem urzędowym w rozumieniu art. 244 k.p.c. Nie korzysta zatem z domniemania prawdziwości tego, co zostało w nim zaświadczone, a więc zwłaszcza okoliczności wygaśnięcia albo trybu rozwiązania stosunku pracy. Nawet więc gdyby w świadectwie pracy pracodawca wskazał na szczegółowe okoliczności rozwiązania umowy o pracę, prawdziwość takiego stwierdzania podlegałaby weryfikacji zarówno w postępowaniu sądowym, jak i w postępowaniu przed organem rentowym.

Stosownie do treści przepisu art. 7 ust. 1 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych, prawo do świadczenia przedemerytalnego ustala się na wniosek osoby zainteresowanej, od następnego dnia po dniu złożenia wniosku wraz z dokumentami, o których mowa w ust. 3. W ust. 3 wskazano, że do wniosku dołącza się dowody uzasadniające prawo do świadczenia przedemerytalnego, w tym decyzję o utracie prawa do zasiłku dla bezrobotnych lub informację o upływie 6 miesięcy pobierania zasiłku dla bezrobotnych, o którym mowa w art. 2 ust. 3, a także dowody wymagane do ustalenia prawa do emerytury oraz jej wysokości, określone przepisami ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Rozpatrując kwestię daty, od której należy się ubezpieczonej świadczenie przedemerytalne Sąd zwrócił uwagę, że w niniejszej sprawie wniosek o świadczenie przedemerytalne ubezpieczona złożyła w dniu 19 października 2012 r., natomiast wszystkie konieczne dokumenty złożyła ostatecznie dopiero w dniu 24 października 2012r. Dopiero wówczas bowiem do ZUS wpłynęło zaświadczenie wystawione przez Powiatowy Urząd Pracy w M. z dnia 22 października 2012 r., poświadczające fakt pobierania zasiłku dla bezrobotnych od 13 kwietnia 2012 r.

Mając na uwadze powyższe Sąd - na mocy przepisu art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. – w punkcie I. wyroku zmienił zaskarżoną w sprawie decyzję i przyznał ubezpieczonej prawo do świadczenia przedemerytalnego od dnia 25 października 2012 roku, tj. od dnia następnego po dniu złożenia przez ubezpieczona wszystkich niezbędnych dokumentów umożliwiających przyznanie prawa do takiego świadczenia, oddalając odwołanie w pozostałej części, tj. w zakresie odnoszącym się do przyznania prawa do tego świadczenia od daty wcześniejszej (pkt II sentencji wyroku).