Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 maja 2014 r.

Sąd Apelacyjny w Poznaniu, III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 28 maja 2014 r. w Poznaniu

sprawy z wniosku M. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w P.

o spłatę świadczenia

na skutek apelacji pozwanego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w P.

od wyroku Sądu Okręgowego w Poznaniu

z dnia 25 lipca 2013 r. sygn. akt VIII U 2148/13

1.  oddala apelację w zakresie żądania zmiany zaskarżonego wyroku poprzez określenie daty końcowej prawa do odsetek na dzień 19 lutego 2014 r.

2.  w pozostałym zakresie postępowanie apelacyjne umarza.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 2 kwietnia 2013 r. znak (...), uzupełnioną decyzją z dnia 24 maja 2013 roku (...), pozwany Zakład Ubezpieczeń Społecznych, I Oddział w P., powołując się na art. 151 § 1 pkt 1 k.p.a., po rozpatrzeniu wniosku M. B. z dnia 19 listopada 2012 roku, odmówił uchylenia decyzji z dnia 7 października 2011 roku w części, w jakiej decyzja ta zawiesza - na podstawie art. 28 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 roku o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2010 r. Nr 257, poz. 1726) w związku z art. 103a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r., Nr 153, poz. 1227 z późn. zm.) - prawo do emerytury za okres od dnia 1 października 2011 roku do dnia 30 września 2012 roku oraz wypłaty odsetek ustawowych od zawieszonego świadczenia za wyżej wskazany okres.

W uzasadnieniu decyzji pozwany organ rentowy wskazał, że decyzją z dnia 7 października 2011 roku w oparciu o przepis art. 28 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 roku o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw Zakład zawiesił M. B. prawo do wypłaty emerytury od dnia 1 października 2011 roku. W dniu 19 listopada 2012 roku został złożony wniosek o wypłatę świadczenia emerytalnego od dnia 1 października 2011 roku do 30 września 2012 roku z odsetkami. Decyzją z dnia 30 października 2012 roku Zakład wznowił wypłatę świadczenia od dnia 1 października 2012 roku.

Od powyższej decyzji M. B. złożyła odwołanie do tut. Sądu w przepisanym prawem trybie i terminie, wnosząc o wypłatę świadczenia emerytalnego za okres od dnia 1 października 2011 roku do dnia 30 września 2012 roku z ustawowymi odsetkami od każdej zaległej miesięcznej raty – powołując się na treść wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13 listopada 2012r. sygn. K 2/2012. W uzasadnieniu odwołująca podniosła, że zgodnie z przeważającym poglądem orzeczniczym wyroki Trybunału Konstytucyjnego stwierdzające niezgodność przepisów ustawy z Konstytucją są skuteczne ex tunc, tj. od dnia wejścia w życie zakwestionowanego przepisu, chyba, że co innego wynika z sentencji wyroku. Na skutek orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego przyjąć należało fikcję prawną, że przyczyna prawna wstrzymania wypłaty emerytury nigdy nie istniała.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie i wniósł o oddalenie odwołania. W uzasadnieniu powtórzono argumentację prawną podniesioną w zaskarżonej decyzji. Organ rentowy wskazał przede wszystkim, że wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13 listopada 2012 roku (sygn. akt K 2/2012) został ogłoszony w Dzienniku Ustaw w dniu 22 listopada 2012 roku i począwszy od tego dnia, utracił moc prawną art. 28 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 roku o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw w zw. z art. 103a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w zakresie, w jakim znajduje zastosowanie do osób, które nabyły prawo do emerytury przed dniem 1 stycznia 2011 roku bez konieczności rozwiązania stosunku pracy. Organ rentowy podkreślił, że Trybunał Konstytucyjny nie wskazał ani w wyroku, ani w jego uzasadnieniu innej daty utraty mocy prawnej ww. przepisów. Tym samym - zdaniem organu rentowego - wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13 listopada 2012 roku nie ma zastosowania do przypadającego przed dniem 22 listopada 2012 roku okresu zawieszenia emerytur na podstawie przepisu art. 28 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 roku o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw w zw. z art. 103a ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Wobec powyższego organ rentowy odmówił uchylenia decyzji z dnia 7 października 2011 roku w części, w jakiej decyzja ta dotyczy zawieszenia prawa do emerytury za okres od dnia 1 października 2011 roku do dnia 30 września 2012 roku, co oznacza brak podstaw do wypłaty wyrównania emerytury zawieszonej w tym okresie.

Wyrokiem z dnia 25 lipca 2013r. Sąd Okręgowy w Poznaniu, Wydział VIII Ubezpieczeń Społecznych, w sprawie VIII U 2148/13 zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że uchylił decyzję z dnia 7 października 2011 roku, znak(...), w części, w jakiej decyzja ta zawiesza prawo do emerytury odwołującej M. B. za okres od dnia 1 października 2011 r. do 30 września 2012r. i podjął wypłatę emerytury odwołującej za okres od 1 października 2011r. do 30 września 2012r. wraz z odsetkami ustawowymi za okres od dnia 21 stycznia 2013r. do dnia zapłaty (pkt 1 wyroku); w pozostałym zakresie Sąd oddalił odwołanie (pkt 2 wyroku).

U podstaw powołanego rozstrzygnięcia legły następujące ustalenia faktyczne i rozważania prawne:

M. B. urodziła się w dniu (...).

Od dnia 1 grudnia 1975r. pozostawała w zatrudnieniu jako starszy wykładowca na Uniwersytecie im. A. M. w P..

W dniu 30 kwietnia 2010 roku odwołująca złożyła wniosek o przyznanie prawa do emerytury.

Decyzją z dnia 27 lipca 2010 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych, I Oddział w P., przyznał M. B. prawo do emerytury od dnia 1 kwietnia 2010 roku, tj. od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek. Zakład ustalił termin płatności świadczenia na 20 dzień każdego miesiąca.

Decyzją z dnia 7 października 2011 roku znak: (...)Zakład Ubezpieczeń Społecznych, I Oddział w P., wstrzymał odwołującej z urzędu wypłatę emerytury od dnia 1 października 2011 roku. Organ rentowy wskazał, że wypłata emerytury uległa zawieszeniu z uwagi na kontynuowanie przez odwołującą zatrudnienia.

W dniu 13 listopada 2012 roku Trybunał Konstytucyjny wydał wyrok w sprawie sygn. K 2/12. orzekając, że art. 28 ustawy z dnia 16 grudnia 2010r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych ustaw (Dz.U. nr 257 poz. 1726 0raz z 2011r. nr 291 poz. 1707) w związku z art. 103a ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. 2009 nr 153 poz. 1227 ze zmianami) w zakresie, w jakim znajduje zastosowanie do osób, które nabyły prawo do emerytury przed 1 stycznia 2011r. bez konieczności rozwiązania stosunku pracy, jest niezgodny z zasadą ochrony zaufania obywatela do państwa i stanowionego przez nie prawa wynikającą z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Wyrok ten został opublikowany w Dzienniku Ustaw z dnia 22 listopada 2012 roku, poz. 1285.

Pismem z dnia 26 października 2012r. odwołująca poinformowała organ rentowy, że doszło do rozwiązania stosunku pracy z dotychczasowym pracodawcą, w związku, z czym wnosi o przeliczenie i wypłatę emerytury.

Decyzją z dnia 30 października 2012 roku organ rentowy wznowił odwołującej wypłatę emerytury od dnia 1 października 2012 roku, tj. od dnia, w którym ustało zatrudnienie. Stały termin płatności świadczenia ustalono na dzień 20 każdego miesiąca.

W dniu 19 listopada 2012 roku M. B., powołując się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego, złożyła w organie rentowym wniosek o wypłatę zaległych świadczeń emerytalnych wraz z ustawowymi odsetkami za zwłokę. Wniosek ponowiła w pismach z dnia 19 grudnia 2012r. i z dnia 7 marca 2012r.

Zaskarżoną decyzją z dnia 2 kwietnia 2013 roku, znak (...), uzupełnioną decyzją z dnia 24 maja 2013 roku, znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych odmówił uchylenia decyzji z dnia 7 października 2011 roku w części, w jakiej decyzja ta zawiesza odwołującej prawo do emerytury za okres od dnia 1 października 2011 roku do dnia 30 września 2012 roku i to wraz z odsetkami ustawowymi.

Mając tak ustalony stan faktyczny Sąd Okręgowy uznał, że odwołanie wniesione przez M. B. zasługiwało na uwzględnienie.

Sąd Okręgowy wskazał, że w realiach przedmiotowej sprawy odwołująca uzyskała prawo do emerytury z dniem 1 kwietnia 2010 r. i przed tym dniem była zatrudniona na Uniwersytecie im. A. M. w P. i kontynuowała zatrudnienie po dniu 1 kwietnia 2010 r. bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy. Okoliczność ta jest bezsporna, jak i to, że decyzją z dnia 7 października 2011 r. wydaną na podstawie art. 103a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, dodanego poprzez art. 28 ustawy o zmianie ustaw o finansach publicznych, organ rentowy wstrzymał jej wypłatę emerytury od dnia 1 października 2011r., bowiem kontynuowała zatrudnienie.

Sąd Okręgowy zwrócił uwagę, że przywołany przepis został uznany przez wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13 listopada 2012r. sygn. K 2/2012 za niezgodny z zasadą ochrony zaufania obywatela do państwa i stanowionego prawa wynikającą z art. 2 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej.

Kwestią sporną było czy wskazany powyżej wyrok Trybunału Konstytucyjnego w jakikolwiek sposób winien wpłynąć na sytuację odwołującej. Sąd Okręgowy nie zgodził się ze stanowiskiem organu rentowego, że powyższy wyrok nie powoduje skutków w rozpatrywanej sprawie, bowiem okoliczność, że decyzja z dnia 7 października 2011 r. stała się prawomocna przed dniem wejścia w życie wyroku Trybunału z dnia 13 listopada 2012 r. nie ma znaczenia dla sprawy. Sąd Okręgowy wskazał, że całkowicie podziela kierunek wykładni przedstawiony w jednolitym orzecznictwie Sądu Najwyższego oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego, co do tego, że uznany przez Trybunał Konstytucyjny za niezgodny z Konstytucją przepis prawa nie może być stosowany przez sądy i inne organy w odniesieniu do stanów faktycznych sprzed ogłoszenia orzeczenia Trybunału ( vide m.in. postanowienie z dnia 7 grudnia 2000 roku, III ZP 27/00, wyrok z dnia 5 września 2001 roku, II UKN 542/00, wyrok z dnia 12 czerwca 2002 roku, II UKN 419/01, wyrok z dnia 27 września 2002 roku, II UKN 581/01, wyrok z dnia 18 grudnia 2002 roku, I PKN 668/01, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 listopada 2006 roku, II PK 42/06, wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 czerwca 2011 roku, I OSK 1892/10).

Wobec powyższego pozwany organ rentowy, zdaniem Sądu Okręgowego, na skutek wniosku odwołującej z dnia 19 listopada 2012 roku zobowiązany był po wznowieniu postępowania zakończonego prawomocną decyzją z dnia 7 października 2011 roku, do jej uchylenia także w części, w jakiej decyzja ta zawiesza prawo do emerytury i wstrzymuje jej wypłatę za okres od dnia 1 października 2011 roku i ponownego ustalenia prawa do świadczenia w okresie od 1 października 2011 roku do dnia 30 września 2012 roku oraz jego wypłaty. W przypadku odwołującej bowiem nie zaistniały przesłanki zawieszenia prawa do świadczenia wymienione w art. 103 – 105 ustawy emerytalno- rentowej, ani też przesłanki do wstrzymania wypłaty świadczenia.

Z uwagi na powyższe, na podstawie powołanych przepisów prawa materialnego oraz w oparciu o treść art. 477 ¹⁴ §2 kpc, Sąd Okręgowy zmienił zaskarżoną decyzję organu rentowego z dnia 2 kwietnia 2013 roku uzupełnioną decyzją z dnia 24 maja 2013r. i poprzedzającą ją decyzję z dnia 7 października 2011 roku i stwierdził brak podstaw do wstrzymania M. B. wypłaty emerytury od dnia 1 października 2011 roku do dnia 30 września 2012 roku (uwzględniając okoliczność, iż w pozostałym zakresie decyzja została uchylona już przez pozwanego), co skutkuje obowiązkiem wypłaty przez organ rentowy świadczenia należnego odwołującej za okres od dnia 1 października 2011 roku do dnia 30 września 2012 roku.

Jednocześnie, wobec faktu, iż M. B. wniosła do organu rentowego o wypłatę świadczenia z odsetkami, Sąd Okręgowy wskazał, że także w tym zakresie władny był orzekać o odpowiedzialności, bądź braku odpowiedzialności pozwanego za opóźnienie w ustaleniu prawa i wypłacie świadczenia. Wydając rozstrzygnięcie w tym zakresie, Sąd miał na uwadze treść art. 85 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2009 roku, nr 205, poz. 1285 ze zmianami) oraz art. 118 ust. 1 do 5 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, a także treść § 2 ust. 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 1 lutego 1999 roku w sprawie szczegółowych zasad wypłacania odsetek za opóźnienie w ustaleniu lub wypłacie świadczeń z ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 12, poz. 104).

W pkt 2 wyroku Sąd Okręgowy oddalił w pozostałym zakresie żądanie odsetkowe odwołującej, jako bezpodstawne.

Apelację od powyższego rozstrzygnięcia złożył pozwany – Zakład Ubezpieczeń Społecznych, I Oddział w P..

Apelujący zaskarżył wyrok w części, tj. co do pkt 1 wyroku w zakresie, w jakim Sąd I instancji uchylił decyzję Organu rentowego z dnia 07.10.2011 r. i orzekł o podjęciu wypłaty emerytury Odwołującej za okres od 01.10.2011 r. do 30.09.2012 r. wraz z ustawowymi odsetkami za okres od 21.01.2013 r. do dnia zapłaty, zarzucając mu naruszenie prawa materialnego, tj. art. 103 a ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z FUS (Dz. U. z 2009 r., nr 153, poz. 1227 ze zm.) w związku z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13.11.2012 r. (sygn. akt K 2/12).

Wskazując na powyższe organ rentowy wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie odwołania.

W odpowiedzi na apelację M. B. wniosła o jej oddalenie.

Organ rentowy pismem z 17 marca 2014 roku cofnął apelację od zaskarżonego wyroku w części dotyczącej stwierdzenia braku podstaw do wstrzymania wypłaty emerytury za okres od 1 października 2011 roku do 30 września 2012 roku wraz z odsetkami, z wyłączeniem jednak tej części apelacji, która dotyczy odsetek za okres po 18.02.2014r., tj. po dacie wejścia w życie ustawy z dnia 13 grudnia 2013r. (Dz. U. z 2014 r., poz. 169).

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja organu rentowego w zakresie daty wypłaty odsetek nie zasługiwała na uwzględnienie.

Skarżący podniósł, że apelacja, co do zasądzonych odsetek ustawowych wykraczających poza okres przypadający po dacie wejścia w życie ustawy z 13 grudnia 2013 roku o ustaleniu i wypłacie emerytur, do których prawo uległo zawieszeniu w okresie od 1 października 2011 roku do 21 listopada 2012 roku (Dz.U.2014.169), tj. po dniu 18 lutego 2014r. jest uzasadniona. Wskazać należy jednak, że apelujący nie przedstawił żadnych argumentów, które uzasadniałyby powyższe stanowisko organu rentowego.

Sąd Apelacyjny wskazuje, że przepisy w/w ustawy nie znajdują zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Zgodnie, bowiem z art. 8 ust. 1 tej ustawy, emeryci, w przypadku, których wypłata zawieszonej emerytury została ustalona na podstawie prawomocnego wyroku sądu, w którym sąd nie orzekł o odsetkach albo roszczenie o odsetki zostało oddalone, mogą złożyć wniosek o wypłatę odsetek od zasądzonej kwoty:

1) do dnia wypłaty - w przypadku, gdy wypłata zawieszonej emerytury nastąpiła przed dniem wejścia ustawy w życie;

2) do dnia wejścia ustawy w życie - w przypadku, gdy wypłata zawieszonej emerytury nastąpiła po dniu wejścia ustawy w życie.

Mając powyższa regulacje na uwadze, stwierdzić należy, że pierwszym warunkiem realizacji przysługującego emerytom powyższego uprawnienia jest prawomocność orzeczenia. Tymczasem Sąd Apelacyjny rozpoznając apelację organu rentowego w zakresie odsetek, dokonywał oceny nieprawomocnego w tej części orzeczenia Sądu I instancji. Już sama ta okoliczność wyłącza możliwość zastosowania cytowanej ustawy w przedmiotowej sprawie. Ponadto okresy wypłaty odsetek w pkt 1) i 2) art. 8 ustawy, dotyczą tylko tych przypadków, w których Sąd przyznał prawo do wypłaty zawieszonej emerytury, jednakże nie orzekł o odsetkach lub roszczenie o odsetkach oddalił. Taka sytuacja w niniejszej sprawie nie miała miejsca, gdyż w wyroku z dnia 25 lipca 2013 r. Sąd Okręgowy podjął wypłatę emerytury odwołującej M. B. za okres od 1.10.2011 r. do 30.09.2012 r. wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 21 stycznia 2013 r. do dnia zapłaty.

Sąd I instancji słusznie, jako podstawę rozstrzygnięcia, co do odsetek, wskazał art. 85 ust.1 ustawy z dnia 13.10.1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, zgodnie, z którym jeżeli Zakład - w terminach przewidzianych w przepisach określających zasady przyznawania i wypłacania świadczeń pieniężnych z ubezpieczeń społecznych lub świadczeń zleconych do wypłaty na mocy odrębnych przepisów albo umów międzynarodowych - nie ustalił prawa do świadczenia lub nie wypłacił tego świadczenia, jest obowiązany do wypłaty odsetek od tego świadczenia w wysokości odsetek ustawowych określonych przepisami prawa cywilnego. Nie dotyczy to przypadku, gdy opóźnienie w przyznaniu lub wypłaceniu świadczenia jest następstwem okoliczności, za które Zakład nie ponosi odpowiedzialności.

Brzmienie tego przepisu, zdanie drugie, prowadzi do wniosku, iż do daty publikacji orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego, która nastąpiła w Dzienniku Ustaw z dnia 22 listopada 2012 r., pozwany nie ponosi odpowiedzialności za opóźnienie w realizacji prawa wnioskodawczyni do wypłaty emerytury od 1.10.2011r. Zastosował on bowiem z dniem 1.10.2011r. obowiązujące przepisy prawa. Dopiero orzeczenie TK uznające daną normę za sprzeczną z ustawą zasadniczą winno wywołać odpowiednie działania ze strony pozwanego.

Zgodnie z art. 118 ust.1 ustawy emerytalnej, organ rentowy wydaje decyzję w sprawie prawa do świadczenia lub ustalenia jego wysokości po raz pierwszy w ciągu 30 dni od wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania tej decyzji. W myśl ust. 5 tego przepisu wypłata świadczenia wynikająca z decyzji, o której mowa w ust. 4, następuje w najbliższym terminie płatności świadczenia albo w następnym terminie płatności, jeżeli okres między datą wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania tej decyzji a najbliższym terminem płatności jest krótszy niż 30 dni.

Z kolei zgodnie z treścią uregulowań § 2 ust. 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 1 lutego 1999 r. w sprawie szczegółowych zasad wypłacania odsetek za opóźnienie w ustaleniu, lub wypłacie świadczeń z ubezpieczeń społecznych (Dz.U.1999.12.104) odsetki wypłaca się za okres od dnia następującego po upływie terminu na ustalenie prawa do świadczeń lub ich wypłaty, przewidzianego w przepisach określających zasady przyznawania i wypłacania świadczeń - do dnia wypłaty świadczeń, z uwzględnieniem ust. 2-5.

Okres opóźnienia w ustaleniu prawa do świadczeń i ich wypłacie, dla których przepisy określające zasady ich przyznawania i wypłacania przewidują termin na wydanie decyzji, liczy się od dnia następującego po upływie terminu na wydanie decyzji. Okres opóźnienia w wypłaceniu świadczeń okresowych liczy się od dnia następującego po ustalonym terminie ich płatności.

Zatem w niniejszej sprawie 30-dniowy termin na wydanie decyzji rozpoczął swój bieg 23 listopada 2012 r., czyli po ogłoszeniu wyroku Trybunału w Dzienniku Ustaw, a zakończył bieg w dniu 23 grudnia 2012 r., co oznacza, że najbliższy termin płatności emerytury wnioskodawczyni po tej dacie przypadał na dzień 20 stycznia 2013 r., dlatego odsetki należne są od dnia 21 stycznia 2013 r.

Rozstrzygając o odsetkach należnych odwołującej, Sąd I instancji prawidłowo zastosował przepisy art. 118 ustawy z 18 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, art. 85 ustawy z 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych a także § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 1 lutego 1999 roku w sprawie szczegółowych zasad wypłacania odsetek za opóźnienie w ustaleniu, lub wypłacie świadczeń z ubezpieczeń. Brak jest podstaw prawnych, aby odsetki wypłacić za okres krótszy, niż do dnia wypłaty świadczeń.

Uregulowania powyższych przepisów mają zastosowanie bezpośrednio i nie ma podstaw, aby je stosować tylko odpowiednio, poprzez odesłanie z ustawy z 13 grudnia 2013 roku o ustaleniu i wypłacie emerytur, do których prawo uległo zawieszeniu w okresie od 1 października 2011 roku do 21 listopada 2012 roku, z ograniczeniami wynikającymi z jej art. 8 ust. 1. Jak wskazano powyżej, ustawa ta w ogóle nie znajdowała zastosowania w niniejszej sprawie.

Tym samym, mając na uwadze powyższe rozważania, Sąd Apelacyjny w punkcie 1 wyroku na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił apelację, jako bezzasadną.

Natomiast w związku z częściowym cofnięciem apelacji, Sąd Apelacyjny na podstawie art. 391 § 2 k.p.c. w punkcie 2 wyroku umorzył postępowanie apelacyjne w zakresie stwierdzenia braku podstaw do wstrzymania wypłaty emerytury za okres od 1 października 2011 roku do 30 września 2012 roku wraz z odsetkami.