Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 grudnia 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Białymstoku w II Wydziale Karnym w składzie

przy udziale Małgorzaty Gasińskiej-Werpachowskiej - Prokuratora Prokuratury Apelacyjnej w Białymstoku

po rozpoznaniu w dniu 4 grudnia 2013 r.

sprawy M. J.

oskarżonego z art. 59 ust. 1 i art. 59 ust. 2 i art. 58 ust. 1 ustawy z 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 12 k.k., art. 62 ust. 1 ustawy z 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k. i art. 270§3 k.k.

z powodu apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Okręgowego w Ostrołęce

z dnia 2 lipca 2013 r. sygn. akt II K 56/12

I.  Zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

1)  uchyla orzeczenie w pkt X. ppkt 1 o karze łącznej;

2)  orzeczoną w pkt. I karę pozbawienia wolności przy zastosowaniu art. 60§2 kk i §6 pkt 2 kk łagodzi do 1 (jednego) roku i 8 (ośmiu) miesięcy;

3)  na podstawie art. 85, art. 86§1 kk wymierza oskarżonemu karę łączną 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności.

II.  W pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy.

III.  Zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 420 zł tytułem opłaty za obie instancje i obciąża go pozostałymi kosztami postępowania odwoławczego.

UZASADNIENIE

M. J. został oskarżony o to, że:

I. Działając w warunkach ciągu przestępstw, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej:

- w dniu 23 kwietnia 2006 r. w O. udzielił nieustalonemu mężczyźnie za nieustaloną kwotę nieustalonego środka odurzającego, który w rozmowie telefonicznej określono jako „dziwne proteinki”,

- w nieustalonym dniu między 23 kwietnia 2006 r. a 5 maja 2006 r. w W. udzielił B. S. substancji psychotropowej w postaci nie mniej niż 100 sztuk tabletek extazy (które w rozmowie telefonicznej określono jako „dropsy”) za kwotę 7 złotych za sztukę,

- w dniu 5 maja 2006 r. w O. udzielił B. S. 100 gramów nieustalonego środka odurzającego za kwotę 26 złotych za gram,

- w nieustalonym dniu czerwca lub lipca 2006 r. w miejscowości B. rejon O. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej udzielił Ł. W. środka odurzającego w postaci części porcji ziela konopi za kwotę 2 złotych,

- w dniu 13 czerwca 2006 r. w O. udzielił nieustalonemu mężczyźnie o pseudonimie (...) środka odurzającego w postaci połowy porcji ziela konopi za kwotę 18 złotych,

tj. o czyny z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 91§1 k.k.

II. W bliżej nieustalonych dniach od września 2006 r. do października 2006 r. w O. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej co najmniej trzykrotnie udzielał małoletniemu K. R. środków odurzających w postaci ziela konopi za kwotę 20 złotych za porcję,

tj. o czyn z art. 59 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 91§1 k.k.

III. Działając w warunkach ciągu przestępstw:

- w dniu 14 maja 2006 r. w W. udzielił wraz z M. G. B. S. nieustalonej ilości substancji psychotropowych w postaci tabletek estasy (które w rozmowie telefonicznej określono jako „dropsy”) i środków odurzających w postaci ziela konopi (które w rozmowie telefonicznej określono jako „zielone”),

- w dniu 19 maja 2006 r. w O. udzielił nieustalonemu mężczyźnie nieustalonych środków odurzających, które w rozmowie telefonicznej określano jako „cukierki”,

- w bliżej nieustalonych dniach w okresie od kwietnia do sierpnia 2006 r. w O. i W. działając w warunkach ciągu przestępstw udzielił G. S., M. G. (1) i B. S. co najmniej jedenastokrotnie środków odurzających w postaci ziela konopi

tj. o czyny z art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 91§1 k.k.

IV. Działając w warunkach ciągu przestępstw:

- w dniu 9 maja 2006 r. w O. udzielił nieustalonemu mężczyźnie o pseudonimie (...) znacznej ilości substancji psychotropowych w postaci 50 tabletek extasy które w rozmowie telefonicznej określano jako „dropsy”,

- w dniu 16 maja 2006 r. w W. udzielił B. S. znacznej ilości środków odurzających w postaci 97 tabletek nieustalonego środka odurzającego, który w rozmowie telefonicznej określano jako „kulki”,

- w dniu 17 maja 2006 r. w W. udzielił B. S. znacznej ilości substancji psychotropowych w postaci 100 tabletek extasy,

tj. o czyn z art. 58 ust 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 91§1 k.k.

V. Działając w warunkach ciągu przestępstw, wbrew przepisom ustawy:

- w dniu 23 kwietnia 2006 r. w miejscowości R., rejon O. posiadał nieustalone środki odurzające, które w rozmowie telefonicznej określono jako „kiranie”,

- w dniu 15 maja 2006 r. w O. posiadał nieustaloną ilość środka odurzającego w postaci amfetaminy, która w rozmowie telefonicznej określono jako „jasne”,

- w dniu 10 czerwca 2006 r. w R., rejon O. posiadał nieustaloną ilość środka odurzającego w postaci haszyszu, który w rozmowie telefonicznej określano jako „hasz”,

- w dniu 16 czerwca 2006 r. w O. posiadał nieustaloną ilość substancji psychotropowej w postaci extasy, którą w rozmowie telefonicznej określono jako „krzyże”,

- w nieustalonym dniu sierpnia, nie później niż 10 sierpnia 2006 r. w O. posiadał nieustalone środki odurzające, które w rozmowie telefonicznej określano jako „białe trójkąty”,

- w dniu 14 sierpnia 2006 r. w okolicy miejscowości R., rejon O., posiadał nieustaloną ilość środków odurzających w postaci ziela konopi, które w rozmowie telefonicznej określono jako „jaranie”,

- w dniu 11 września 2006 r. w O. posiadał nieustaloną ilość środka odurzającego w postaci ziela konopi,

- w dniu 12 września 2006 r. w K., rejon O. posiadał środek odurzający w postaci pół porcji amfetaminy, które w rozmowie telefonicznej określono jako „jasne”, „białko”,

tj. o czyny z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 91§1 k.k.

VI. Działając w warunkach ciągu przestępstw wbrew przepisom ustawy:

- w dniu 27 maja 2006 r. w okolicach Ł. posiadał znaczną ilość substancji psychotropowych w postaci 50 tabletek extasy, które w rozmowie telefonicznej określał jako „kółka”,

- w nieustalonym dniu 2006 r. nie później niż 27 maja 2006 r. posiadał substancje psychotropowe w postaci znacznej ilości tabletek extasy o wartości 800 złotych oraz środków odurzających w postaci ziela konopi o wartości 100 złotych,

tj. o czyny z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 91§1 k.k.

VII. W dniu 22 sierpnia 2006 r. w O. czynił przygotowania do podrobienia dokumentów w ten sposób, że stworzył pliki komputerowe zawierające druki zaświadczeń o zatrudnieniu i wynagrodzeniu ze skanami pieczątek firm PHU (...), G. – Artykuły Sanitarne i Grzewcze, (...) sp. z o.o. w tym wystawione na B. S. oraz skany pieczątek i samych zaświadczeń bez pieczęci a także posiadał wydruki tych zaświadczeń,

tj. o czyn z art. 270§3 k.k.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce wyrokiem z dnia 02 lipca 2013r. w sprawie sygn. akt II K 56/12 :

I. Oskarżonego M. J. w ramach zarzucanych mu czynów opisanych w punktach I, II, III i IV aktu oskarżenia uznał za winnego tego, że w okresie od kwietnia 2006 roku do października 2006 roku w O., W., B. działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, dopuścił się następujących zachowań:

1/ w nieustalonym dniu między 23 kwietnia 2006 roku, a 5 maja 2006 roku w W., gmina W. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej udzielił B. S. substancji psychotropowej w postaci nie mniej niż 100 sztuk tabletek extasy (które w rozmowie telefonicznej określono jako „dropsy”) za kwotę 7 złotych za sztukę,

2/ w dniu 9 maja 2006 r. w O. udzielił nieustalonemu mężczyźnie o pseudonimie (...) substancji psychotropowej w postaci 50 tabletek extasy (które w rozmowie telefonicznej określano jako „dropsy”),

3/ w dniu 14 maja 2006 r. w W., gmina W. działając wspólnie i w porozumieniu z M. G.udzielił B. S. nieustalonej ilości substancji psychotropowych w postaci tabletek extasy (które w rozmowie telefonicznej określono jako „kółka”) i środków odurzających w postaci ziela konopi (które w rozmowie telefonicznej określono jako „zielone”),

4/ w dniu 16 maja 2006 r. w W., gmina W. udzielił B. S. 97 tabletek nieustalonego środka odurzającego, (który w rozmowie telefonicznej określano jako „kulki”),

5/ w dniu 19 maja 2006 r. w O. udzielił nieustalonemu mężczyźnie nieustalonych środków odurzających, (które w rozmowie telefonicznej określano jako „cukierki”),

6/ w dniu 13 czerwca 2006 r. w O. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej udzielił nieustalonemu mężczyźnie o pseudonimie (...) środka odurzającego w postaci połowy porcji ziela konopi za kwotę 18 złotych,

7/ w nieustalonym dniu czerwca lub lipca 2006 r. w B., gmina B. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej udzielił Ł. W. środka odurzającego w postaci części porcji ziela konopi za kwotę 2 złotych,

8/ w bliżej nieustalonych dniach w okresie od kwietnia do sierpnia 2006 roku w O. i W. udzielił G. S., M. G. (1) i B. S. co najmniej jedenastokrotnie środków odurzających w postaci ziela konopi,

9/ w bliżej nieustalonych dniach od września 2006 roku do października 2006 roku w O. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej co najmniej trzykrotnie udzielił małoletniemu K. R. środków odurzających w postaci ziela konopi za kwotę 20 złotych za porcję,

to jest czynu z art. 59 ust. 1 i art. 59 ust. 2 i art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i za to skazał go na podstawie z art. 59 ust. 1 i art. 59 ust. 2 i art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k., wymierzając z mocy art. 59 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 3 k.k. oraz art. 33 § 2 i 3 k.k. karę 3 /trzech/ lat pozbawienia wolności oraz 60 /sześćdziesiąt/ stawek dziennych grzywny, ustalając stawkę dzienną na kwotę 10 /dziesięciu/ złotych.

II. Na podstawie art. 45 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonego M. J. przepadek na rzecz Skarbu Państwa równowartości korzyści osiągniętej z popełniania przestępstwa w kwocie 780 /siedemset osiemdziesiąt/ złotych.

III. Oskarżonego M. J. w ramach zarzucanych mu czynów opisanych w punktach V i VI aktu oskarżenia uznał za winnego tego, że w okresie od kwietnia 2006 roku do sierpnia 2006 roku w O., R., w okolicach Ł., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, dopuścił się następujących zachowań:

1/ w dniu 23 kwietnia 2006 r. w R., gmina O. wbrew przepisom ustawy, posiadał nieustalone środki odurzające, (które w rozmowie telefonicznej określono jako „kiranie”),

2/ w nieustalonym dniu 2006 r. nie później niż 27 maja 2006 r. wbrew przepisom ustawy, posiadał substancje psychotropowe w postaci tabletek extasy o wartości 800 złotych oraz środki odurzające w postaci ziela konopi o wartości 100 złotych,

3/ w dniu 27 maja 2006 r. w okolicach Ł. wbrew przepisom ustawy, posiadał substancję psychotropową w postaci 50 tabletek extasy, (które w rozmowie telefonicznej określał jako „kółka”),

4/ w dniu 10 czerwca 2006 r. w R., gmina O. wbrew przepisom ustawy, posiadał nieustaloną ilość środka odurzającego w postaci haszyszu, (który w rozmowie telefonicznej określano jako „hasz”),

5/ w dniu 16 czerwca 2006 r. w O. wbrew przepisom ustawy, posiadał nieustaloną ilość substancji psychotropowej w postaci extasy, (którą w rozmowie telefonicznej określono jako „krzyże”),

6/ w nieustalonym dniu sierpnia, nie później niż 10 sierpnia 2006 r. w O. wbrew przepisom ustawy, posiadał nieustalone środki odurzające (które w rozmowie telefonicznej określano jako „białe trójkąty”),

7/ w dniu 14 sierpnia 2006 r. w okolicy R., gmina O. wbrew przepisom ustawy, posiadał nieustaloną ilość środków odurzających w postaci ziela konopi, (które w rozmowie telefonicznej określono jako „jaranie”),

to jest czynu z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k. i za to skazał go na podstawie art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k., wymierzając z mocy 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności.

IV. Oskarżonego M. J. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w punkcie VII i za to na podstawie art. 270 § 3 k.k. skazał go na karę 6 /sześciu/ miesięcy pozbawienia wolności.

X. Na podstawie 85 k.k., art. 86 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonego M. J. karę łączną w wymiarze 3 /trzech/ lat i 2 /dwóch/ miesięcy pozbawienia wolności,

XIII. Na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności zaliczył oskarżonemu M. J. okres rzeczywistego pozbawienia wolności od 7 listopada 2006 roku do 6 lutego 2007 roku.

XVI. Zasądził na rzecz Skarbu Państwa tytułem opłaty od oskarżonego M. J. kwotę 520 (pięćset dwadzieścia) złotych oraz obciążył go wydatkami poniesionymi w sprawie w kwocie 1836,07 (jeden tysiąc osiemset trzydzieści sześć złotych i siedem groszy).

Apelację od powyższego wyroku wywiódł obrońca oskarżonego, zaskarżając wyrok w całości na korzyść oskarżonego.

Na podstawie art. 427§1 i 2 kpk oraz art. 438 pkt 3 kpk zaskarżonemu wyrokowi zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych mogący mieć wpływ na treść wydanego orzeczenia, a polegający na przyjęciu, iż używany w rozmowach slang językowy oskarżonego jest potwierdzeniem rozprowadzania środków odurzających określonego rodzaju.

Na podstawie art. 427 pkt 1 i 2 kpk w zw. z art. 438 pkt 2 kpk zaskarżonemu wyrokowi zarzucił obrazę art. 193§1 kpk, albowiem Sąd Okręgowy pomimo potrzeby stwierdzenia okoliczności wymagających wiadomości specjalnych, a mające istotne znaczenie dla sprawy nie zasięgnął opinii biegłego językoznawcy z (...) w B..

Na podstawie art. 438§4 kpk w zw. z art. 444 kpk zarzucił wyrokowi rażącą niewspółmierność kary poprzez przyjęcie, iż K. R. był w chwili popełnienia czynu małoletni, gdy na podstawie okoliczności towarzyszących nie można było ustalić jego wieku.

Na podstawie art. 427§1 kpk obrońca wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja obrońcy jest zasadna jedynie w części zarzucającej rażącą niewspółmierność orzeczonej wobec oskarżonego kary za przypisany mu czyn w pkt. I części dyspozytywnej wyroku. W pozostałej części podniesione w niej zarzuty nie zasługują na uwzględnienie.

Sąd Okręgowy po dokonaniu wszechstronnej analizy zebranego w sprawie materiału dowodowego, zajął trafne stanowisko w przedmiocie winy oskarżonego. Wnikliwa analiza tego materiału prowadzi do wniosku, że ustalenia Sądu I instancji w tym zakresie są w pełni prawidłowe, a w konsekwencji podniesione w apelacji zarzuty obrazy przepisów postępowania oraz błędu w ustaleniach faktycznych jawią się jako całkowicie bezpodstawne.

Z części motywacyjnej zaskarżonego wyroku wynika, że Sąd I instancji z należytą starannością przeprowadził postępowanie dowodowe i w sposób wyczerpujący odniósł się do wszystkich kwestii wymagających rozstrzygnięcia. W szczególności w sposób wnikliwy przeanalizował i właściwie ocenił dowody, które legły u podstaw przypisania winy oskarżonemu, w tym do zeznań przesłuchanych w sprawie świadków.

Niewątpliwie kluczowym źródłem dowodowym pozwalającym na ustalenie rzeczywistego przebiegu zdarzeń będących przedmiotem postępowania w niniejszej sprawie były materiały uzyskane w drodze stosowanej kontroli operacyjnej o kryptonimie (...).

Dlatego też zostały one poddane szczególnie wnikliwej analizie i były weryfikowane w oparciu o pozostały materiał dowodowy zebrany w sprawie, które tworzyły w szczególności : zeznania świadków, protokoły oględzin zabezpieczonych aparatów komórkowych, opinie biegłych, protokoły oględzin, protokoły zatrzymania rzeczy i znalazły w tych dowodach pełne wsparcie.

Jako całkowicie chybiony należy ocenić zarzut skarżącego, że Sąd I instancji nie ujawnił treści rozmów ujawnionych w drodze kontroli operacyjnej i nie umożliwił przesłuchania tych rozmów, zachowując tajemnicę operacyjną i techniczną.

Stosownie do wytycznych Sądu Apelacyjnego zawartych w uzasadnieniu wyroku z dnia 22 maja 2012 r., sygn.. akt II AKa 62/12 klauzula „pufne” dla materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie M. J. oznaczonego sygnaturą (...) została zniesiona, zaś odtajnione materiały zostały dołączone do akt sprawy i zamieszczone w tomie IX akt sprawy (k. 1604).

Sąd Okręgowy w Ostrołęce na rozprawie głównej w dniu 26 czerwca 2013 r. na podstawie art. 394 § 2 k.p.k. na wniosek stron ujawnił i zaliczył w poczet materiału dowodowego bez odczytywania treść rozmów telefonicznych uzyskanych w drodze stosowanej kontroli operacyjnej o kryptonimie (...) zawartych na kartach 1605 – 1775 akt sprawy (k. 1892). Wszelkie wymogi procedury w tym zakresie zostały zatem zachowane.

Uzyskane przez Policję w drodze legalnej kontroli operacyjnej materiały w postaci utrwaleń rozmów telefonicznych, wprowadzone do procesu na podstawie art. 19 ust. 15 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2007 r., Nr 43, poz. 277 ze zm.), podlegają odtworzeniu (odsłuchaniu) na rozprawie głównej (przez odpowiednie zastosowanie art. 393 §1 zd. 1 k.p.k.) albo wobec braku sprzeciwu obecnych stron, ujawnieniu bez odtwarzania (art. 394 §2 k.p.k.), co musi znaleźć odzwierciedlenie w protokole rozprawy (art. 143 § 1 pkt 7 k.p.k.). Przekłady zapisów tych rozmów są załącznikami do protokołu (analogia do art. 147 § 3 k.p.k.) (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 czerwca 2008 roku, III KK 30/08, OSNKW 2008 r. z. 8, poz. 65; wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 27 października 2010 roku, II Aka 223/10, Lex nr 785443).

Sąd I instancji nie był też zobligowany do dopuszczenia z urzędu dowodu z opinii fonoskopijnej celem ustalenia czy zarejestrowane na taśmach fonograficznych głosy należą do osób wskazanych w protokołach odtworzenia i spisania treści utrwalonych rozmów w sytuacji, gdy ustalenia w tym zakresie nie były przez strony kwestionowane i nie zgłaszały też one wniosków dowodowych w tym przedmiocie.

Jednocześnie Sąd Okręgowy dysponował dowodami pozwalającymi na identyfikację osób, których głosy z zarejestrowanych rozmów zostały utrwalone na płytach CD. Mianowicie wskazywały na to wyniki oględzin zabezpieczonych w sprawie telefonów komórkowych oraz wykaz danych personalnych abonentów (...) Spółka z.o.o. (k. 22- 25, 109 – 111, 541). Dodać należy w kontrolowanych rozmowach figurant posługiwał się pseudonimem (...), a więc należącym do oskarżonego co potwierdzają zeznania świadków (k. 123 v, 143).

W pisemnych motywach zaskarżonego wyroku Sąd I instancji w sposób wyczerpujący uzasadnił również co oznaczał używany w kontrolowanych rozmowach specyficzny slang językowy. Miał on w istocie utrudnić organom ścigania identyfikację niedozwolonych środków odurzających i substancji psychotropowych, które były przedmiotem dokonywanych przez oskarżonego transakcji. Wnikliwa analiza zarejestrowanych rozmów w połączeniu z treścią zeznań świadków uczestniczących w niektórych transakcjach: K. R., G. S., jak też funkcjonariuszy policji Z. O., R. W., którzy dysponują wieloletnim doświadczeniem w pracy operacyjnej w organach śledczych w tej dziedzinie, pozwoliła na pełną identyfikację narkotyków, które były przedmiotem dokonywanych transakcji jak też ich ilości. Z tych też względów nie zachodziła też konieczność dopuszczenia na powyższą okoliczność dowodu z opinii biegłego językoznawcy z (...) w B. na podstawie art. 193 § 1 k.p.k., jak to sugeruje obrońca. Wskutek nie przeprowadzenia tego dowodu nie doszło do obrazy powołanego przepisu. Ustalenie wskazanych okoliczności nie wymagało przecież wiedzy specjalnej z zakresu języka polskiego lecz wiedzy dotyczącej slangu używanego w ściśle określonym środowisku przestępczym co było możliwe jedynie w oparciu o analizę treści zarejestrowanych rozmów oraz ich konfrontację z treścią zeznań osób funkcjonującym w tym środowisku oraz osób, które zajmowały się jego wieloletnią penetracją.

Nie ulega przy tym wątpliwości, że były to środki i substancje niedozwolone wymienione w załączniku n 1 i 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii. Wskazywała na to zarówno ich nazwa wynikająca z używanego slangu językowego jak też opisywane w treści zarejestrowanych rozmów ich właściwości i sposób oddziaływania na osoby je zażywające. W toku czynności przeszukania odnaleziono charakterystyczne przedmioty służące do przechowywania i zażywania narkotyków takie jak torebki strunowe i szklane lufki (k. 57a, 193 – 195). Z całą pewnością nie były więc to słodycze, odżywki kulturystyczne czy też „dopalacze”, Gdyby przedmiotem transakcji były legalne środki nie byłyby one dokonywane w zakamuflowanej formie i przy pełnej konspiracji, zaś osoby uczestniczące w ich obrocie posługiwałyby się właściwymi ich nazwami określonymi przez producenta.

Wbrew wywodom skarżącego, Sąd Okręgowy wnikliwie przeanalizował kwestie wieku świadka K. R.. Niewątpliwie w chwili udzielania mu substancji odurzających przez M. J. nie miał jeszcze ukończonych 18 lat, a więc był jeszcze osobą małoletnią w rozumieniu art. 59 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, czego oskarżony miał pełną świadomość.

Oskarżony w złożonych wyjaśnieniach sam wszak przyznał, że K. R. wyglądał na 16 – 17 lat i uczęszczał do Gimnazjum Nr (...)w O. (k. 208). Sam również uczęszczał do gimnazjum, a więc musiał wiedzieć, że ma do czynienia z osobą niepełnoletnią.

Wątpliwości nie budzi też wina oskarżonego w zakresie przypisanego mu czynu z art. 270 § 3 k.k. W tym zakresie został również zgromadzony dostateczny materiał dowodowy wskazujący na to, że gromadząc na komputerze pliki ze skanami pieczątek kilku firm oraz pliki tekstowe z niewypełnionymi, bądź częściowo wypełnionymi zaświadczeniami o zatrudnieniu i zarobkach, z których niektóre zawierały skany tych pieczątek oraz wydruki tych plików tekstowych i skanów czynił przygotowania do podrobienia dokumentów. Z uwagi na fakt, że obrońca zaskarżając wyrok w całości na korzyść oskarżonego nie sformułował żadnych konkretnych zarzutów w tym zakresie, głębsza polemika z wywodami środka odwoławczego w tej części nie jest możliwa. Prawidłowa jest również przyjęta w zaskarżonym wyroku kwalifikacja prawna przypisanych oskarżonemu czynów.

Zastrzeżenia budzi natomiast kara orzeczona wobec oskarżonego za przypisany mu czyn w pkt. I części dyspozytywnej wyroku, która nosi znamiona rażącej niewspółmierności. Wprawdzie orzekając w tym przedmiocie Sąd Okręgowy uwzględnił całokształt okoliczności ujawnionych na rozprawie, czemu dał też wyraz w pisemnych motywach wydanego wyroku, jednak nadmierną rangę jak się wydaje nadał okolicznościom obciążającym marginalizując jednocześnie okoliczności, które przemawiały na korzyść oskarżonego.

Wbrew zarzutom skarżącego mimo młodego wieku w chwili czynów, M. J. w chwili orzekania w pierwszej instancji miał już ukończone 24 lata, a w konsekwencji nie przysługuje mu status młodocianego w rozumieniu art. 115 § 10 k.k. Dlatego też ta okoliczność nie mogła być podstawą do nadzwyczajnego złagodzenia kary z art. 60 § 1 k.k.

Podstawę do zastosowania tego dobrodziejstwa stanowi natomiast art. 60 § 2 k.k., który odwołuje się do postawy oskarżonego. Należy zauważyć, że od daty popełnienia przypisanych mu czynów upłynął okres ponad 7 lat. W tym czasie oskarżony nie naruszał porządku prawnego, ustabilizował swoje życie osobiste, podjął stałe zatrudnienie i rozpoczął studia (k. 1957, 1959). Na rozprawie wyraził skruchę. Daje to asumpt do przyjęcia, że stopień demoralizacji oskarżonego nie jest tak daleko posunięty, aby konieczna była jego długotrwała resocjalizacja w warunkach zakładu karnego.

Nie bez znaczenia jest też okoliczność, że przedmiotem jednego z zachować wchodzących w skład czynu ciągłego z pkt. I, które zostało zakwalifikowane jako zbrodnia z art. 59 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, była niewielka ilość narkotyku w postaci zaledwie 3 porcji ziela konopi, zaś powołany przepis stanowił również podstawę wymiaru kary.

Z tych też względów Sąd Apelacyjny złagodził karę pozbawienia wolności za czyn I do 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności i w konsekwencji orzekł wobec oskarżonego nową karę łączną przy zastosowaniu zasady asperacji w wymiarze 2 lat pozbawienia wolności, która jest współmierna do stopnia jego winy i społecznej szkodliwości czynów, których dopuścił się. Tak orzeczonej kary nie można postrzegać jako rażąco surowej.

Jednocześnie wobec uprzedniej karalności M. J., która nie pozwala na przyjęcie pozytywnej prognozy wobec jego osoby w rozumieniu art. 69 § 1 i 2 k.k. brak było podstaw do warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności.

Z tych też względów, Sąd Apelacyjny nie dostrzegając innych uchybień podlegających uwzględnieniu z urzędu, niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów, orzekł jak w sentencji.

O opłacie za obie instancję rozstrzygnięto na mocy art. 10 Ustawy z dnia 23.06.1973 roku o opłatach w sprawach karnych, zaś o pozostałych kosztach procesu za postępowanie przed Sądem drugiej instancji zgodnie z dyspozycją art. 636 § 1 k.p.k.