Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VI Ka 183/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 listopada 2014 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Barbara Żukowska (spr.)

Sędziowie SO Edyta Gajgał

SO Andrzej Wieja

Protokolant Anna Potaczek

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Macieja Prabuckiego

po rozpoznaniu w dniu 4 listopada 2014 r.

sprawy K. F.

oskarżonego z art. 124 § 1 kw

z powodu apelacji, wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze

z dnia 22 stycznia 2014 r. sygn. akt II K 1569/12

I. uchyla zaskarżony wyrok wobec oskarżonego K. F. i na podstawie art. 5 § 1 pkt 4 kpow w zw. z art. 45 § 1 kw postępowanie w sprawie umarza,

II. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. I. P. kwotę 516, 60 zł w tym 96, 60 zł podatku od towarów i usług tytułem nieopłaconej obrony oskarżonego z urzędu w postępowaniu odwoławczym,

III. stwierdza, że koszty sądowe za postępowanie odwoławcze ponosi Skarb Państwa.

Sygn. akt VIKa 183/14

UZASADNIENIE

K. F. oskarżony był o to, że w dniu 30 maja 2012 r. w P. woj. (...) dokonał umyślnego uszkodzenia kładki nad rzeką K. poprzez odcięcie elektryczną szlifierką kątową końcówki barierki czym spowodował straty w kwocie 1200 zł na szkodę Miasta P., tj. o czyn z art. 288 § 1 kk.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze wyrokiem z dnia 22.I.2014 r. (sygn. akt IIK 1569/12):

I. oskarżonego K. F. uznał za winnego tego, że w dniu 30 maja 2012 w P. poprzez odcięcie elektryczną szlifierką kątową końcówki barierki dokonał umyślnego uszkodzenia kładki nad rzeką K. czym spowodował straty w wysokości 20 złotych na szkodę gminy P., co stanowi wykroczenie z art. 124 § 1 kw i za to na podstawie art. 124 § 1 kw wymierzył mu karę 400 złotych grzywny,

II. na podstawie art. 124 § 4 kw orzekł wobec oskarżonego K. F. obowiązek uiszczenia na rzecz Gminy P. kwoty 20 złotych tytułem zapłaty równowartości wyrządzonej szkody,

III. na podstawie art. 29 ust. 1 Prawo o adwokaturze zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. I. P. kwotę 792 złotych tytułem nieopłaconych kosztów obrony z urzędu oraz dalej idącą kwotę 182, 16 zł tytułem podatku od towarów i usług,

IV. na podstawie art. 118 § 1 kpow w zw. z § 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10 października 2001 w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100 złotych tytułem zryczałtowanych wydatków postępowania, na podstawie art. 118 § 3 kpow zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 974, 16 zł tytułem kosztów ustanowienia obrońcy z urzędu i na podstawie art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych wymierzył mu opłatę w kwocie 40 złotych.

W imieniu oskarżonego apelację od powyższego wyroku wywiódł obrońca i zarzucił:

1) obrazę prawa materialnego, a to art. 124 § 1 kw poprzez błędne jego zastosowanie i przyjęcie, że czyn oskarżonego K. F. stanowi wykroczenie opisane w tym przepisie;

2) obrazę przepisu art. 7 kw poprzez jego niezastosowanie podczas gdy z okoliczności sprawy wynika, że oskarżony był w błędzie co do okoliczności stanowiącej znamię czynu co eliminuje odpowiedzialność za wykroczenie umyślne;

3) błąd w ustaleniach faktycznych poprzez błędne przyjęcie, że oskarżony dokonał umyślnego uszkodzenia kładki;

4) obrazę przepisu postępowania, a to art. 624 kpk mającą wpływ na treść orzeczenia poprzez jego niezastosowanie podczas gdy sytuacja rodzinna, majątkowa i wysokość dochodów oskarżonego uzasadnia przyjęcie, iż uiszczenie kosztów sądowych byłoby dla niego zbyt uciążliwe.

Stawiając powyższe zarzuty obrońca wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji i zasądzenie na rzecz obrońcy nieopłaconych kosztów obrony udzielonej z urzędu według norm przepisanych. W toku rozprawy odwoławczej obrońca zmodyfikował wniosek, wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i umorzenie postępowania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Przeprowadzone w toku rozprawy głównej dowody, poddane swobodnej ocenie Sądu Rejonowego zasadnie przesądziły o sprawstwie i winie K. F. w popełnieniu przypisanego mu zaskarżonym wyrokiem czynu stanowiącego – z uwagi na wysokość spowodowanej przezeń szkody – wykroczenie z art. 124 § 1 kw.

Jak wynika z wyjaśnień oskarżonego sam zdecydował o przycięciu barierki kładki nad rzeką K. w P., ponieważ – jego zdaniem - „była wysunięta za daleko do przodu”, chciał spowodować „uniknięcie obijania siebie i innych ludzi przechodzących po tej kładce”. Powody, którymi kierował się oskarżony, fakt, iż odcięcia barierki dokonał jawnie, w żadnym razie nie świadczą, iż oskarżony nie wiedział, że nie wolno mu tak postąpić. Z okoliczności tych nie sposób wywodzić – jak wnosi o to obrońca w apelacji – „iż mamy tu do czynienia z nieświadomością karalności rozumianą jako nieświadomość tego, że czyn jest zakazany przez normę prawa wykroczeń”.

Z zeznań przesłuchanych w toku rozprawy głównej świadków wynika, iż „wyciągnięte bariery na zewnątrz miały zabezpieczyć przechodzących przez most przed wpadnięciem do rzeki, zwłaszcza w sytuacjach powodziowych, brak było sygnałów od mieszkańców, iż barierki te przeszkadzały przechodniom (zeznania I. Ł., P. W.).

Podjęte przez oskarżonego działanie było wyłącznie przejawem samowoli, lekceważenia przezeń bezpieczeństwa ludzi przechodzących przez most i jako sprzeczne z prawem wymagało stosownej reakcji.

Popełniony przez K. F. w dniu 30 maja 2012 r. czyn wyczerpywał znamiona wykroczenia z art. 124 § 1 kw. W czasie orzekania w sądzie odwoławczym nastąpiło już przedawnienie karalności tego wykroczenia, jako że minął okres dwóch lat od jego popełnienia (art. 45 § 1 kw).

Przedawnienie karalności stanowi negatywną przesłankę procesową i przesądza, iż wszczęte postępowanie winno być umorzone (art. 5 § 1 pkt 4 kpow). Zważywszy na powyższe Sąd Okręgowy uchylił zaskarżony wobec K. F. wyrok i na podstawie art. 5 § 1 pkt 4 kpow w zw. z art. 45 § 1 kw postępowanie w sprawie umorzył.

O kosztach nieopłaconej obrony oskarżonego w postępowaniu odwoławczym Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy Prawo o adwokaturze i na podstawie § 14 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.IX.2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Orzeczenie o kosztach sądowych za postępowanie odwoławcze oparte zostało o przepis art. 632 pkt 2 kpk.

VI Ka 183/14

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE