Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 marca 2015 r.

Sąd Apelacyjny w Lublinie III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 25 marca 2015 r. w Lublinie

sprawy (...) Fundacji Ośrodków (...) w L.

z udziałem zainteresowanego D. O.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w L.

o wysokość podstawy wymiaru składek

na skutek apelacji wnioskodawcy (...) Fundacji Ośrodków (...) w L.

od wyroku Sądu Okręgowego w Lublinie

z dnia 27 października 2014 r. sygn. akt VIII U 4055/12

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi Okręgowemu
w L. do ponownego rozpoznania, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania apelacyjnego.

Sygn. akt III AUa 55/15

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją z dnia 12 listopada 2012 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. ustalił dla D. O. podstawę wymiaru składek z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy zlecenia u płatnika - (...) Fundacji Ośrodków (...) w L. za lipiec 2011 roku w kwocie 4 305 zł na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, wypadkowe i w kwocie 3 820,25 zł na ubezpieczenie zdrowotne.

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy podniósł, że płatnik składek (...) w spornym okresie złożył imienny raport rozliczeniowy ZUS RCA, w którym wykazane podstawy składek na ubezpieczenia społeczne nie są zgodne z podstawami składek wykazanymi we wcześniej złożonym raporcie (...), dotyczącym składek na ubezpieczenie zdrowotne. Mając na uwadze realizację projektu płatnik dokonał przeliczenia, tak aby łączny koszt zatrudnienia był zgodny z budżetem projektu oraz źródłem finansowania i łącznie wynosił 4305zł. Organ rentowy uznał, że przyjęte przez płatnika przeliczenie jest niezgodne z obowiązującymi przepisami w zakresie przychodu zleceniobiorców wynikającym z art. 18 ust. 3 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz art. 81 ust. 1 i 3 ustawy o świadczeniach z opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

W odwołaniu od tej decyzji (...) Fundacja Ośrodków (...) w L. zarzuciła, że przyjęta podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne jest niezgodna z rzeczywistym stanem rzeczy i wniosła o ustalenie podstawy wymiaru składek w wysokości 3 653,26 zł na ubezpieczenia emerytalne, rentowe oraz w wysokości 3 241,90 zł na ubezpieczenie zdrowotne.

W uzasadnieniu odwołująca podniosła, że za wykonanie pracy zgodnie z umową zlecenia D. O. otrzymał wynagrodzenie przewidziane w budżecie projektu 4305 zł brutto, przedłożone przez zleceniobiorcę rachunki potwierdzają, iż należało odprowadzić tylko składkę na ubezpieczenia zdrowotne. Jednocześnie skarżąca podniosła, że ze względu na źródło finansowania wynagrodzenia osób zatrudnionych przy realizacji projektu a tym samym ograniczony jego budżet, płatnik nie może przekroczyć łącznej kwoty określonej w budżecie. Dlatego też po otrzymaniu wezwania ZUS z dnia 12 października 2012 roku płatnik składek, po uprzednim skorygowaniu rachunku będącego podstawą do wypłaty wynagrodzenia, w przepisanym terminie dostarczył wymagane dokumenty zgłoszeniowe oraz korektę deklaracji rozliczeniowych.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie podtrzymując stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji.

Wyrokiem z dnia 27 października 2014 roku Sąd Okręgowy w Lublinie oddalił odwołanie. Sąd ten ustalił, co następuje:

(...) Fundacja Ośrodków (...) w L. zawarła z D. O. umowę zlecenia w ramach prowadzonego projektu „Innowacyjne metody kształcenia w obrębie przedsiębiorczości ” realizowanego w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki, współfinansowanego przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu społecznego na podstawie umowy o dofinansowanie projektu zawartej z Departamentem Funduszy Strukturalnych Ministerstwa Edukacji Narodowej. Wynagrodzenie ustalone zostało w kwocie 35 zł brutto za godzinę. Zleceniobiorca w ramach projektu w czerwcu 2011 roku przepracował 123 godziny. Otrzymał łącznie wynagrodzenie w kwocie 4305 zł brutto, które zostało przewidziane w budżecie projektu. Z analizy konta ubezpieczonego wynika, że zleceniobiorca został w okresie od 30 marca 2011 roku do 31 lipca 2011 roku zgłoszony przez płatnika składek Fundację (...) wyłącznie do ubezpieczenia zdrowotnego z tytułu umowy zlecenia, z kodem (...).

Jednocześnie D. O. był zgłoszony w okresie od 1 stycznia 2009 roku do 26 kwietnia 2011 roku do ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej. W okresie od 27 kwietnia 2011 roku do 31 lipca 2011roku nie posiadał innego tytułu rodzącego obowiązek ubezpieczeń społecznych (dane zaewidencjonowane w (...)).

Z uwagi na ujawnienie powyższych okoliczności organ rentowy wszczął z urzędu postępowanie wyjaśniające i wezwał płatnika pismem z dnia 12 października 2012 roku do złożenia poprawnych dokumentów zgłoszeniowych i rozliczeniowych z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy zlecenia.

W odpowiedzi, Fundacja (...) dokonała zgłoszenia D. O. do ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego w okresie od 27 kwietnia 2011 roku do 30 czerwca 2011roku, natomiast wyłącznie do ubezpieczenia zdrowotnego w okresie od 30 marca 2011 roku do 26 kwietnia 2011 roku. Ponadto płatnik złożył imienny raport rozliczeniowy ZUS RCA za lipiec 2011roku z kodem tytułu ubezpieczenia 3000, tj. po ustaniu zatrudnienia.

Sąd wskazał, że podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne w złożonym raporcie rozliczeniowym ZUS RCA za miesiąc lipiec 2011 roku wykazana została niezgodnie z podstawą wymiaru składek wykazaną wcześniej przez płatnika w raporcie (...). Płatnik składek składając dokumenty zgłoszeniowe oraz korektę deklaracji rozliczeniowych, mając na uwadze prawidłową realizację budżetu, dokonał przeliczenia w taki sposób aby łączny koszt zatrudnienia zainteresowanego był zgodny z budżetem projektu oraz źródłem jego finansowania. Przyjął zatem za podstawę wymiaru dla składek na ubezpieczenie społeczne kwotę 3 653,26 zł i na ubezpieczenie zdrowotne kwotę 3 241,90 zł. Przyczyną zaistniałych rozbieżności było błędne poinformowanie przez zleceniobiorcę, że nie powinien podlegać ubezpieczeniom społecznym z tytułu umowy zlecenia.

Sumując powyższe ustalenia Sąd Okręgowy podniósł, że przedstawione wyżej okoliczności faktyczne są w zasadzie niesporne, zostały oparte na zgromadzonej dokumentacji, której wiarygodność nie budzi wątpliwości.

Sąd pierwszej instancji stwierdził, że istota sporu sprowadza się do oceny, czy w zaistniałych w sprawie okolicznościach faktycznych dokonanie przez płatnika korekty polegającej na obniżeniu podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne jest zgodne z obowiązującymi przepisami w tym zakresie, czy też brak jest podstaw do zmiany podstawy wymiaru składek, a tym samym wydana przez organ rentowy decyzja jest prawidłowa.

Sąd podniósł, że zgodnie z art. 17 ust.1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, wypadkowe oraz chorobowe za ubezpieczonych, o których mowa w art. 16 ust. 1-3, 5, 6 i 9-12, obliczają, rozliczają i przekazują co miesiąc do Zakładu w całości płatnicy składek.

W myśl art. 18 ust. 3 cyt. ustawy podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe zleceniobiorców stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli w umowie agencyjnej lub umowie zlecenia albo w innej umowie o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, określono odpłatność za jej wykonywanie kwotowo, w kwotowej stawce godzinowej lub akordowej albo prowizyjnie.

Z kolei przepis art. 81 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 roku o świadczeniach z opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U z 2008 r., Nr 164, poz. 127 ze zm.) stanowi, że do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne stosuje się przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne pomniejsza się o kwoty składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe i chorobowe finansowanych przez ubezpieczonych niebędących płatnikami składek, potrąconych przez płatników ze środków ubezpieczonego, zgodnie z przepisami o systemie ubezpieczeń społecznych.

Natomiast stosownie do uregulowania zawartego w art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U Nr 361 z 2012 r.) przychód powstaje w momencie jego rzeczywistego otrzymania lub postawienia do dyspozycji a zatem przychodem, od którego jest wymierzana składka na ubezpieczenie społeczne są wszystkie otrzymane lub postawione do dyspozycji należności przysługujące zleceniobiorcy. W myśl art. 12 ust. 1 za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Sąd Okręgowy stwierdził, że istotne dla rozstrzygnięcia sprawy jest uregulowanie zawarte w art. 41 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Stosownie do ust. 1 i 3, płatnik składek przekazuje do ZUS imienne raporty miesięczne, po upływie każdego miesiąca kalendarzowego, w terminie ustalonym dla rozliczania składek. Imienny raport miesięczny zawiera szereg informacji w tym zestawienie należnych składek na ubezpieczenia społeczne w podziale na ubezpieczenie emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe, zawierające między innymi dane o podstawie wymiaru składek, jak też podstawę wymiaru i kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, z uwzględnieniem podziału na podmioty, które finansują składki.

W art. 41 ust. 6 - 7b uregulowana została procedura korekty danych przekazywanych do ZUS. Zgodnie z tymi przepisami płatnik składek jest zobowiązany złożyć imienny raport miesięczny korygujący w formie nowego dokumentu zawierającego wszystkie prawidłowe informacje określone w ust. 3-5, jeżeli zachodzi konieczność korekty danych podanych w imiennym raporcie miesięcznym w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości przez płatnika składek we własnym zakresie i przez Zakład. Płatnik składek jest zobowiązany dokonać sprawdzenia prawidłowości danych przekazanych do Zakładu w imiennym raporcie miesięcznym dotyczącym danego roku kalendarzowego nie później niż do 30 kwietnia następnego roku kalendarzowego. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości płatnik składek jest zobowiązany do złożenia imiennego raportu miesięcznego korygującego, w terminie 7 dni od stwierdzenia nieprawidłowości we własnym zakresie lub otrzymania zawiadomienia o stwierdzeniu nieprawidłowości.

Mając na względzie cytowane przepisy oraz ustalony stan faktyczny Sąd Okręgowy uznał, że nie można podzielić stanowiska odwołującego, że błędna informacja od zleceniobiorcy o posiadaniu innego tytułu podlegania ubezpieczeniom społecznym oraz ograniczenia ze względu na źródło finansowania wynagrodzenia osób zatrudnionych przy realizacji projektu - mogą uzasadniać dokonanie przez płatnika zmiany podstawy wymiaru składek poprzez wsteczne zmniejszenie wynagrodzenia z tytułu umowy zlecenia.

Przyjęte przez płatnika przeliczenie jest niezgodne z obowiązującymi przepisami w zakresie przychodu zleceniobiorców, jak też z przepisami ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.

W orzecznictwie sądowym ugruntowany jest pogląd, że wskazane uregulowanie może być podstawą do dokonania korekt w imiennych raportach miesięcznych tylko wówczas, gdy zawarte w nich informacje nie odpowiadają rzeczywistemu stanowi rzeczy lub są niezgodne z obowiązującymi przepisami.

Na poparcie prezentowanego stanowiska Sąd Okręgowy powołał wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 7 lutego 2012 roku, III AUa 1167/11 ( LEX 1258312, OSA 2013/5/56-81) oraz Sądu Apelacyjnego w Lublinie z 5 września 2013 roku, III AUa 607/13 ( portal orzeczeń sądów powszechnych) wskazał, że art. 41 ust. 3 pkt 4b przewiduje korektę podstawy wymiaru składek jednakże warunkiem skutecznego dokonania takiej korekty jest stwierdzenie, że przekazana pierwotnie informacja była nieprawidłowa.

Dodatkowo, Sąd Okręgowy odwołując się do poglądów doktryny dotyczących rozumienia pojęcia „korekty” i „zmiany danych” podkreślił, że zmiana występuje, gdy dane (prawidłowe i zgodne ze stanem faktycznym) uległy następczej modyfikacji w stosunku do danych wykazanych we wcześniej złożonych dokumentach, zgłoszenie zmiany powoduje modyfikacje danych na przyszłość. Natomiast korekta danych występuje, gdy zachodzi konieczność wyeliminowania błędu popełnionego we wcześniej przekazanych (niewłaściwych, niepoprawnych) dokumentach ubezpieczeniowych i modyfikuje te dane z mocą wsteczną tzn. od daty pierwotnego złożenia korygowanego dokumentu.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy, Sąd pierwszej instancji uznał, że nie zachodziła żadna z okoliczności uzasadniających dokonanie przez płatnika korekty podstawy wymiaru składek przez jej zmniejszenie. Przede wszystkim dane wykazane pierwotnie nie zawierały nieprawidłowości, niezgodności czy błędów. Przeciwnie wskazana w dokumentach zgłoszeniowych do ubezpieczenia zdrowotnego podstawa wymiaru składek była zgodna z rzeczywistym stanem faktycznym, odpowiadała uzgodnionej między stronami w umowie kwocie wynagrodzenia, które zostało także faktycznie wypłacone zleceniobiorcy. Przewidziane w art. 41 ust. 3 pkt. 4 należne składki to składki obliczone od podstawy ich wymiaru, którą stanowi przychód w momencie jego rzeczywistego otrzymania.

Postępowanie dowodowe, zdaniem Sądu Okręgowego, wykazało, że dane pierwotne były prawidłowe i zgodne ze stanem faktycznym, zaś zmiana podstawy wymiaru składek nie była w istocie skorygowaniem błędu czy nieścisłości lecz stanowiła całkiem nową wartość, nie wynikającą z zawartej miedzy stronami umowy. Przepis art. 41 ust. 6 wprowadza ograniczenie w stosowaniu korekty danych w dokumentach rozliczeniowych co wynika z tego, że taka zmiana ma istotny wpływ na kwestie związane wysokością składek zgromadzonych na koncie ubezpieczonego będących podstawą do objęcia ochroną ubezpieczeniową, z przekazywaniem składek do OFE, czy też z wysokością dokonywanych odliczeń w podatku dochodowym związanych z opłacaniem składek zdrowotnych. Sąd podkreślił, że składki na ubezpieczenie społeczne oraz podatki stanowią należności publicznoprawne stąd przepisy regulujące kwestie wymiaru i podstawy obliczania składek cechuje sztywny reżim prawny w tym również w zakresie procedur związanych z dokonywaniem korekt w zakresie wymiaru należności.

Z tych względów i w oparciu o wymienione przepisy w związku z art. 477 ¹⁴§ 1 k.p.c. Sąd Okręgowy orzekł jak w wyroku.

Apelację od tego wyroku złożyła (...) Fundacja Ośrodków (...) w L.. Zaskarżając wyrok w całości zarzuciła mu:

1)  naruszenie prawa materialnego, t.j.:

- art. 18 ust. 3 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych w związku z art. 81 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 roku o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, poprzez nieprawidłową jego wykładnię, w konsekwencji przyjęcie, że przeliczenie (korekta) składek przez płatnika składek zostało dokonane w sposób nieprawidłowy, podczas gdy dokonane wyliczenie (korekta) odpowiadało ustaleniom stron umowy zlecenia w zakresie faktycznego wynagrodzenia oraz budżetowi projektu realizowanego przez płatnika, co powoduje, iż zostało dokonane w sposób prawidłowy,

- art. 83 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych poprzez jego niewłaściwe zastosowanie, t.j. przyjęcie, że Zakład Ubezpieczeń Społecznych jest uprawniony do kwestionowania kwoty podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne obliczonej na podstawie umowy zgodnej z prawem, z zasadami współżycia społecznego a także niezmierzającej do obejścia prawa,

2. naruszenie przepisów postępowania, mających wpływ na wynik sprawy, t.j. art. 233 § 1 k.p.c. poprzez dowolną ocenę oraz brak wszechstronnego rozważenia zebranego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności poprzez uznanie, iż:

- dowody w postaci deklaracji ZUS RCA oraz (...) znajdujące się w aktach sprawy nie są istotne dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy, w konsekwencji uznanie, iż ustalenie podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia powinno nastąpić według ustaleń ZUS,

- ustalenia stron z chwili zawarcia umowy zlecenia w zakresie braku konieczności (obowiązku) objęcia D. O. ubezpieczeniem społecznym, nie mają znaczenia w sprawie.

Wskazując na powyższe zarzuty apelujący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uwzględnienie w całości złożonego odwołania oraz zasądzenie na rzecz odwołującego kosztów procesu według norm przepisanych wraz z wydzielonymi kosztami zastępstwa procesowego, ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji z pozostawieniem temu Sądowi orzeczenia o kosztach postępowania apelacyjnego.

W uzasadnieniu apelacji skarżący podniósł, iż nie można zgodzić się z argumentacją organu rentowego, którą podzielił Sąd pierwszej instancji, że prawidłowym jest ustalenie podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne wyłącznie w oparciu o kwoty wynikające z wcześniej złożonych deklaracji rozliczeniowych. Apelujący wskazał, że w uchwale z dnia 27 kwietnia 2005 roku, II UZP 2005, Sąd Najwyższy stwierdził dopuszczalność zakwestionowania przez organ rentowy wysokości wynagrodzenia stanowiącego podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne, jeżeli okoliczności sprawy wskazują, że zostało wypłacone na podstawie umowy sprzecznej z prawem, zasadami współżycia społecznego lub zmierzającej do obejścia prawa (art. 58 k.c.).

W niniejszej sprawie zleceniobiorca otrzymał faktycznie niższe wynagrodzenie od wynagrodzenia wskazanego w umowie zlecenia. Skarżący podkreślił, że wobec obowiązywania w prawie pracy zasady swobodnego kształtowania postanowień umownych (art. 353 ¹ k.c. w zw. z art. 300 k.p.) niezwłocznie po otrzymaniu informacji o podleganiu przez zleceniobiorcę obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym, strony zgodnie ustaliły, że zleceniobiorca zwróci Fundacji kwotę pobraną z tytułu nienależnego wynagrodzenia.

Dodatkowo apelujący podniósł, że Sąd pierwszej instancji nie rozpatrzył wszechstronnie zebranego w sprawie materiału dowodowego, jak i przekroczył swobodną ocenę dowodów przez zupełne pominięcie kwestii wzajemnych ustaleń skarżącej działającej jako zleceniodawca ze zleceniobiorcą w zakresie wynagrodzenia oraz podstawy do ubezpieczenia.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych w odpowiedzi na apelację wniósł o jej oddalenie podnosząc, że zaskarżony wyrok znajduje oparcie w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym i odpowiada prawu.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja jest zasadna w sposób skutkujący uchyleniem zaskarżonego wyroku i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji.

W ocenie Sądu odwoławczego, analiza stanu sprawy prowadzi do wniosku, iż Sąd Okręgowy wobec pominięcia przepisów prawa materialnego mających zastosowanie w sprawie, nie dokonał ustaleń koniecznych dla jej rozstrzygnięcia.

W rezultacie wydanie wyroku wymaga przeprowadzenia w całości postepowania dowodowego.

Spór zaistniały w rozpoznawanej sprawie dotyczy wysokości podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne D. O. z tytułu zawartej przez niego umowy zlecenia z płatnikiem składek, t.j. z (...) Fundacją Ośrodków (...) w L. za lipiec 2011 roku. Wnioskodawca domagając się zmiany zaskarżonej decyzji wywodził, że podstawę wymiaru składek na wskazane wyżej ubezpieczenia winna stanowić kwota wynagrodzenia D. O. z tytułu umowy zlecenia ustalonego w wyniku korekty rachunków oraz korekty wcześniej złożonego raportu (...).

Na potwierdzenie powyższego skarżący przedłożył kserokopię rachunku z dnia 30 czerwca 2011 roku, nr 2/Z1/DO/ (...) wystawionego przez zainteresowanego (zleceniobiorcę) oraz korektę z dnia 26 października 2012 roku „rachunku z dnia 30 czerwca „2012” roku, nr 2/Z1/DO/ (...) (dokumenty – k. 33-35).

W konsekwencji istota sporu sprowadzała się do oceny dopuszczalności obniżenia z mocą wsteczną wynagrodzenia zleceniobiorcy po wykonaniu umowy zlecenia oraz wpływu wskazanej zmiany umowy na wysokość podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne D. O..

Rozważania we wspomnianym wyżej zakresie rozpocząć należy od przypomnienia, że umowa zlecenia jest umową cywilnoprawną regulowaną przez przepisy art. 734 - 751 k.c. Z ich treści nie wynika aby, analogicznie do przepisu art. 84 k.p. ustanawiały one zakaz zrzeczenia się wynagrodzenia za pracę.

Zauważyć zresztą należy, iż wynagrodzenie nie należy do istotnych warunków (essentialia negotii) przedmiotowej umowy. Jeśli przy tym uwzględni się treść art. 353 ¹ k.c. w myśl, którego strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego, to w ocenie Sądu Apelacyjnego, prawnie dopuszczalne jest zrzeczenia się wynagrodzenia bądź jego części przez zleceniobiorcę. Czynność taka, zaakceptowana przez zleceniodawcę prowadzi do zmiany treści umowy zlecenia w części dotyczącej wynagrodzenia. Na taką ocenę nie ma wpływu fakt wypłaty wynagrodzenia, który ma tylko takie znaczenie, że powoduje konieczność jego zwrotu w określonej części.

Odnosząc powyższe uwagi do okoliczności faktycznych niniejszej sprawy stwierdzić należy, że jej merytoryczne rozstrzygniecie wymagało jednoznacznego ustalenia wysokości wynagrodzenia faktycznie wypłaconego zainteresowanemu z tytułu umowy zlecenia. Stosownie bowiem do treści art. 18 ust. 3, art. 18 ust. 1 i art. 4 pkt 9 i 10 b ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, cytowanych przez Sąd Okręgowy, podstawę wymiaru składki na ubezpieczenia społeczne stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Kwestia ta znalazła się poza sferą ustaleń i rozważań Sądu pierwszej instancji, co powoduje konieczność przeprowadzenia w całości postępowania dowodowego.

Rozpoznając sprawę ponownie Sąd Okręgowy w pierwszej kolejności doręczy wnioskodawcy pismo procesowe organu rentowego z dnia 31 października 2013 roku (pismo – k.43) wskazujące miedzy innymi na fakt, iż załączona korekta rachunku dokonana w dniu 26 października 2012 roku nie dotyczy rachunku z dnia 30 czerwca 2011 roku. W dalszej kolejności Sąd pierwszej instancji przesłucha w charakterze strony osobę wskazaną przez wnioskodawcę oraz zainteresowanego na okoliczność wysokości faktycznie wypłaconego D. O. wynagrodzenia z tytułu umowy zlecenia oraz przeprowadzi ewentualnie inne dowody zaoferowane przez strony, jeśli uzna je za konieczne dla rozstrzygnięcia sprawy.

Mając powyższe na uwadze i z mocy art. 386 § 4 k.p.c. i art. 108 § 2 k.p.c Sąd Apelacyjny orzekł jak w wyroku.