Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 lutego 2015 roku

Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Legnicy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Regina Stępień

Protokolant: Ewelina Trzeciak

po rozpoznaniu w dniu 18 lutego 2015 r. w Legnicy

sprawy z wniosku M. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

o emeryturę

na skutek odwołania M. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

z dnia 11 lipca 2014 roku

znak (...)

I.  zmienia decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. z dnia 11 lipca 2014 roku znak (...) w ten sposób, że przyznaje wnioskodawcy M. P. prawo do emerytury od dnia 25 czerwca 2014 roku,

II.  stwierdza, iż organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za opóźnienie w przyznaniu prawa do świadczenia,

III.  zasądza od strony pozwanej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. na rzecz wnioskodawcy M. P. kwotę 101,79 zł (słownie: sto jeden złotych i 79/100) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt VU 2630/14

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. na mocy decyzji z dnia 11 lipca 2014 r., znak (...) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 25 czerwca 2014r. odmówił M. P. prawa do emerytury.

W uzasadnieniu organ rentowy podał, powołując się na art. 184 ust.1 i 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz na § 4 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, iż wnioskodawca nie spełnia przesłanki posiadania 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Zdaniem organu rentowego ubezpieczony w dniu wejścia w życie ustawy ( 01 styczeń 1999r. ) udowodnił 30 lat, 7 miesięcy i 21 dni okresów składkowych i nieskładkowych, w tym okresy nieskładkowe 4 miesiące i 3 dni oraz nie udowodnił żadnego okresu pracy w warunkach szczególnych wobec wymaganych 15 lat. Organ nie uznał jako pracy w szczególnych warunkach w:

- Przedsiębiorstwie (...) w L. od 02 listopada 1967 r. do 30 sierpnia 1980 r., ponieważ zgodnie ze świadectwem z dnia 27 października 1993 r. w okresie tym wnioskodawca pracował jako "monter instalacji sanitarnych" wymienionym w wykazie C, który uprawniał jedynie do wzrostu emerytury - nie do obniżenia wieku emerytalnego (zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów dnia 07 lutego 1983 r. wykaz ten został skreślony);

- (...) w L. od 01 lutego 1982r. do 17 listopada 1992r., ponieważ w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze z dnia 20 stycznia 1996r. nie określono stanowiska pracy ściśle według obowiązujących w zakładzie pracy przepisów branżowych oraz nie określono charakteru pracy ściśle według Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Przedłożony dokument tj. "Ewidencja stanowisk pracy" jako załącznik do Zarządzenia Prezesa Zarządu (...) Sp. z o.o. nr 4 z dnia 18 stycznia 1993r. nie może stanowić środka dowodowego, ponieważ pracodawcy niezależnie od statusu prawnego jednostki organizacyjnej - nie mogą ustalać nowych wykazów ani też dokonywać zmian w wykazach już istniejących. Nazwa stanowisk musi ściśle odpowiadać wykazowi stanowisk wymienionych w zarządzeniu, nie może być niepełna ani podobna,

- w (...) Spółka z o.o. w P. od 05 grudnia 1995 do 31 grudnia 1998 r., ponieważ podany w świadectwie wykonywania pracy w szczególnych warunkach z dnia 19 września 2011 r. charakter pracy jest niezgodny z Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 07 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze.

Wnioskodawca wniósł odwołanie od powyższej decyzji, domagając się jej zmiany przez przyznanie mu prawa do emerytury w obniżonym wieku z tytułu pracy w szczególnych warunkach pracy od dnia 25 czerwca 2014r. na podstawie art. 184 w zw. z art. 100 ust. l ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. 2013.1440 t. jed.);

- o zasądzenie na rzecz odwołującego się od strony pozwanej zwrotu kosztów sądowych i kosztów zastępstwa procesowego w wysokości 240 zł..

W uzasadnieniu odwołania skarżący podniósł, iż we wszystkich zakładach pracy wykonywał pracę spawacza, o której mowa w dziale XIV, poz. 12 wykazu A załącznika do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze ( Dz. U. 1983, nr 8, poz.43 ).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie podtrzymując w całości treść zaskarżonej decyzji i argumenty w niej przedstawione.

Sąd ustalił:

M. P. ur. (...), z zawodu jest spawaczem.

Na dzień 01 stycznia 1999r. wykazał 30 lat, 7 miesięcy i 21 dni okresów składkowych i nieskładkowych. Nie przystąpił do OFE. W dniu złożenia wniosku osiągnął wiek 60 lat.

( bezsporne )

W okresie od 02 listopada 1967 r. do 30 sierpnia 1980 r. ( 12 lat, 9 miesięcy i 29 dni ) wnioskodawca był zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) w L.. Wcześniej zakład ten nosił nazwę (...) Przedsiębiorstwa (...). Przedsiębiorstwo to zajmowało się wykonywaniem instalacji gazowych, kanalizacyjnych, wodociągowych i ciepłownicze na potrzeby mieszkaniowe i przemysłowe. W szczególności budowało przyłącza tych instalacji do budynków oraz rozprowadzało je wewnątrz obiektów. Prace te były prowadzone m. in. przy budowie osiedli mieszkaniowych w L..

Wnioskodawca zatrudniony był w tym zakładzie na stanowisku montera wewnętrznych instalacji sanitarnych i gazowych.

Od dnia 23 października 1969r. został powołany do odbycia zasadniczej służby wojskowej, po której odbyciu został z dniem 15 listopada 1971 r. przyjęty do pracy, z zachowaniem ciągłości zatrudnienia, na stanowisku montera instalacji c. o. Do czasu uzyskania uprawnień spawalniczych skarżący pracował wykonywał prace pomocnika spawacza.

W dniu 17 maja 1976 r. ubezpieczony ukończył kurs podstawowego spawania gazowego. W związku z czym od czerwca 1976r. powierzono mu obowiązki spawacza. W dniu 31 października 1987 r. odbył kurs podstawowy spawania elektrycznego.

Wnioskodawca na stanowisku spawacza zajmował się spawaniem konstrukcji metalowych pod maszyny, instalacji centralnego ogrzewania razem z węzłami, instalacji wodno-kanalizacyjnych. Prace te przeważnie wykonywane były w dwu-trzy osobowych brygadach, składających się ze spawacza i monterów (pomocników spawacza). Spawacz wykonywał prace spawalnicze. Materiał do spawania przygotowywali mu pomocnicy i monterzy. Oni również wykonywali wstępne prace poprzedzające sam proces spawania. Spawacze w tym zakładzie nie wykonywali innych prac. Zatrudniani byli na stanowiskach: ślusarzy-monterów, monterów instalacji wodno-kanalizacyjnych, monterów instalacji centralnego ogrzewania. Przy czym od momentu uzyskania uprawnień spawalniczych wykonywali wyłącznie prace spawalnicze, niezależnie od formalnego zatrudnienia.

Dowód: w aktach ubezpieczeniowych, t. I-świadectwo pracy, k. 13; akta osobowe- umowa o pracę, angaże; książeczka spawacza- k.39-41; zeznania świadków: P. M.- nagranie audio-video- 00:18:42- 00:34:27; Z. W.- nagranie audio-video- 00:34:27-00:44:36; J. D.- nagranie audio-video- 00:56:11-01:04:39; zeznania wnioskodawcy- 01:04:39-01:19:18.

W okresie od 01 lutego 1982r. do 17 listopada 1992r. ( 10 lat, 9 miesięcy i 17 dni ) wnioskodawca był zatrudniony w Zakładzie (...) w L.. który został przekształcony w (...) spółka z o.o. w L..

(...) był firmą powołaną do wykonywania prac remontowo-montażowych dla (...). Dzielił się na kilka oddziałów, w tym oddział remontowy, montażowy, murarski oraz instalacyjny. Zatrudnieni w oddziale instalacyjnym pracownicy musieli mieć uprawnienia spawalnicze gazowe i elektryczne. Oddział ten prowadził prace związane z montażem i spawaniem konstrukcji stalowych, rur i innych metalowych elementów m. in. na budowie basenu krytego i szpitala w L., oraz różnych obiektach kopalń zagłębia miedziowego. Wykonywał również instalacje wewnętrzne na tych obiektach.

Wnioskodawca przyjęty został do pracy na stanowisko montera-spawacza instalacji wodno-kanalizacyjnej i gazowej c.o., w grupie robót instalacyjnych. Angażem z dnia 26 maja 1983 r. ustalono skarżącemu z mocą od dnia 01 grudnia 1982 r. wyższą stawkę wynagrodzenia na stanowisku spawacza gazowego-hydraulika na Oddziale (...). Z dniem 01 stycznia 1984r. powierzono mu obowiązki spawacza gazowego. Z dniem 01 grudnia 1985r. stanowisko spawacza-monter instalacji sanitarnych, z dniem 01 stycznia 1988r. spawacza-hydraulika.

W okresie od 17 listopada 1991r. do 31 grudnia 1992r. skarżący przebywał na urlopie bezpłatnym z tytułu pracy za granicą.

Będąc zatrudnionym na powyżej wskazanych m stanowiskach wnioskodawca pracował przy budowie basenu, szpitala w L.. Spawał elementy konstrukcji metalowych, wsporniki metalowe ścian. Po zakończeniu tej budowy przeniesiono ubezpieczonego do pracy na kopalni (...) do spawania konstrukcji metalowych pomostów pod maszyny flotacyjne i przy przy urządzeniach suszarni koncentratu miedzi.

Niezależnie od nazewnictwa powierzonego mu stanowiska wnioskodawca przez cały okres zatrudnienia w tym zakładzie wykonywał wyłącznie prace spawalnicze. W zakładzie tym nie było praktycznie osób, które byłyby zatrudnione wyłącznie na stanowisku spawacza. Zatrudniano spawaczy na stanowiskach związanych z charakterem ich wyuczonego zawodu (ślusarze-spawacze, monterzy określonej specjalności). Często takie dwustanowiskowe lub ogólnie określone zatrudnienie umożliwiało uzyskanie przez pracownika wyższej stawki wynagrodzenia.

Dowód: w aktach ubezpieczeniowych: t.I-świadectwo pracy, k. 19, korekta świadectwa pracy, k. 25; akta osobowe- umowa o pracę, k. 10, angaże, k.16-18,19,22-24,28-35; zgoda na urlop bezpłatny, k.37-39, świadectwo pracy, k. 42; zeznania świadków: J. C.- nagranie audio-video- 00:06:44-00:18:13; Z. Z.- nagranie audio-video- 00:44:36-00:54:38; zeznania wnioskodawcy- 01:04:39-01:19:18.

W okresie od 05 grudnia 1995 do 31 grudnia 1998 r. ( 3 lata, 27 dni ), skarżący był zatrudniony w (...), spółka z o.o. w P. (obecnie (...)) - na stanowisku spawacza w oddziale (...). Oddział ten zajmuje się remontami konstrukcji pod maszyny flotacyjne w Zakładzie (...). Wnioskodawca cały czas zajmował się spawaniem tych konstrukcji stalowych.

W okresie tego zatrudnienia przebywał na zasiłku chorobowym: od 17 do 23 stycznia 1996r., od 22 października do 13 listopada 1996r., od 22 do 31 stycznia 1997r., od 03 do 10 lutego 1997r., od 01 do 03 września 1997r., od 28 października do 12 listopada 1997r., od 01 do 14 października 1998r. ( 81 dni ).

(...) stanowił kontynuację (...), wcześniej (...), był to ten sam zakład pracy, który ulegał przekształceniom.

Dowód: w aktach ubezpieczeniowych, t.I - zaświadczenie o zatrudnieniu w (...) k. 33-37; akta osobowe- umowa o pracę, k. 4; angaże, k. 6,9,11-13; zaświadczenia: lekarskie, o odbyciu instruktażu bhp, k. 8,14; świadectwo pracy, k. 5; zeznania świadków: J. C.- nagranie audio-video-00:06:44-00:18:13; Z. Z.- nagranie audio-video- 00:44:36-00:54:38; zeznania wnioskodawcy- 01:04:39-01:19:18.

Decyzją z dnia 11 lipca 2014 r., znak (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. odmówił wnioskodawcy prawa do wcześniejszej emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych.

Dowód: akta ZUS, t. II- decyzja ZUS z dnia 11 lipca 2014 r., k. 25.

Sąd zważył:

Odwołanie jest uzasadnione.

Zgodnie z treścią art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ubezpieczonym urodzonym przed 01 stycznia 1949r., będącym pracownikami zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 ust. 2 i 3, tj. innym niż 65 lat dla mężczyzn. Wiek emerytalny, o którym mowa w ust. 1, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie których osobom zatrudnionym w szczególnych warunkach przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych, tj. Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. I tak zgodnie z § 4 tego rozporządzenia pracownik, który wykonywał pracę w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki: 1) osiągnął wiek emerytalny wynoszący 60 lat dla mężczyzn, 2) ma wymagany okres zatrudnienia 25 lat, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Z mocy art. 184 ust. 1 ustawy emerytalnej cytowane przepisy znajdują zastosowanie w stosunku do ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948r., którym przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy ( 01.01.1999r. ) osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa ( ust. 2 ).

W sprawie bezspornym był fakt, iż w dacie złożenia wniosku o emeryturę wnioskodawca miał wymagany przepisem art. 27 ustawy emerytalnej okres składkowy i nieskładkowy - 25 lat, osiągnął wiek 60 lat, nie przystąpił do OFE. Sporną kwestią wymagającą ustalenia Sądu było natomiast to, czy wnioskodawca posiada na dzień 01 stycznia 1999 r. 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Zdaniem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych ubezpieczony nie spełnia tego warunku, ponieważ nie udokumentował żadnego okresu pracy w szczególnych warunkach.

Wnioskodawca wskazywał natomiast, że ma wymagany 15 – letni okres pracy w szczególnych warunkach, bowiem jako taki należy uznać zakwestionowany przez ZUS okres zatrudnienia.

Sąd podzielił stanowisko wnioskodawcy, iż ma on wymagany, 15 – letni okresu pracy w warunkach szczególnych.

Okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. są okresy w których praca w szczególnych warunkach wykonywana była stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku i tylko praca wymieniona w wykazie A załącznika do rozporządzenia. Okresy pracy, o których mowa powyżej stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia, lub w świadectwie pracy - § 2 ust.2 Rozporządzenia RM z 7 lutego 1983 r.. Przy czym dla oceny czy konkretna praca była pracą wykonywaną w szczególnych warunkach decydujące znaczenie ma nie sama nazwa zajmowanego stanowiska a czynności w jej ramach faktycznie wykonywane ( vide wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 28 grudnia 2012 r., sygn. akt III AUa 1192/12 , LEX nr 1240032; wyrok Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z dnia 27 lutego 2013 r., sygn. akt III AUa 1221/12, LEX nr 1294841). Do kognicji Sądu należy samodzielne ustalenie, jakie prace wykonywał wnioskodawca i czy prace te należy zaliczyć do prac w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze ( por. także wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 28 lutego 2013 r., sygn. akt III AUa 910/12, LEX nr 1293579 ). Postępowanie sądowe o świadczenia emerytalno-rentowe regulowane jest przepisami kodeksu postępowania cywilnego, które odmiennie niż w postępowaniu przed organem rentowym nie zawiera ograniczeń dotyczących postępowania dowodowego co oznacza, iż okoliczności, od których uzależnione jest prawo do emerytury mogą być wykazywane wszelkimi środkami dowodowymi przewidzianymi w kodeksie postępowania cywilnego, w tym także zeznaniami świadków czy opiniami biegłych ( por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 11 września 2012 r., sygn. akt III AUa 291/12, LEX nr 1223240 ).

Na podstawie analizy zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, akt ubezpieczeniowych, akt osobowych wnioskodawcy, zeznań świadków oraz wyjaśnień wnioskodawcy Sąd uznał, iż ubezpieczony w okresie zatrudnienia w (...) od 1 czerwca 1976r. do 30 sierpnia 1980 r., w (...) spółka z o.o. w L. w okresie od 01 lutego 1982r. do 17 listopada 1992r. oraz w (...) w okresie 05 grudnia 1995 do 31 grudnia 1998 r., (z wyłączeniem okresów przebywania na zasiłku chorobowym) - posiada 17 lat, 10 miesięcy i 23 dni stażu pracy w szczególnych warunkach, o którym mowa w dziale XIV, poz. 12 wykazu A załącznika do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze – wykonywał bowiem stale i w pełnym wymiarze czasu pracy prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym i gazowym.

Z okresu zatrudnienia skarżącego w (...), Sąd zaliczył do stażu pracy w szczególnych warunkach okres od czerwca 1976r. do 30 sierpnia 1980r.( 4 lata, 3 miesiące ), czyli od następnego miesiąca uzyskania uprawnień spawalniczych ( maj 1976 ). Sąd uznał, iż w okresie zatrudnienia wnioskodawcy w (...) pomimo nazwy stanowiska pracy zarówno w angażach, jak i w świadectwie pracy, monter instalacji sanitarnych, skarżący od momentu uzyskania uprawnień spawalniczych, wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy prace przy spawaniu. Świadek Z. W., pracujący razem z wnioskodawcą w (...) zeznał, iż w świadectwie pracy też miał wpisane stanowisko monter instalacji sanitarnych, a zajmował się wyłącznie spawaniem. Taka była praktyka, iż spawaczom wpisywano w świadectwie pracy stanowiska montera instalacji sanitarnych. Podobnie było w (...), gdzie praktyka wpisywania łączonego stanowiska montera-spawacza podyktowana była uzyskaniem wyższej stawki wynagrodzenia, a faktycznie taka osoba wykonywała wyłącznie prace spawalnicze, co potwierdził świadek Z. Z.. Pozostali świadkowie P. M., J. D., a także wnioskodawca zeznali, iż każdy kto spawał był zatrudniony jako monter-spawacz, a w rzeczywistości stale i w pełnym wymiarze czasu prace wykonywał wyłącznie prace spawalnicze.

Mając na uwadze powyższe Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 Kodeksu postępowania cywilnego w pkt. I wyroku zmienił decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. z dnia 11 lipca 2014 r., znak (...) w ten sposób, że przyznał wnioskodawcy M. P. prawo do emerytury od dnia 25 czerwca 2014 r. tj. od złożenia wniosku;

W punkcie II wyroku, Sąd stwierdził, że organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za opóźnienie w przyznaniu prawa do świadczenia. Przepis art. 85 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych - stanowi , że jeżeli Zakład - w terminach przewidzianych w przepisach określających zasady przyznawania i wypłacania świadczeń pieniężnych z ubezpieczenia społecznego - nie ustalił prawa do świadczenia lub nie wypłacił tego świadczenia, jest obowiązany do wypłaty odsetek od tego świadczenia w wysokości odsetek ustawowych określonych przepisami prawa cywilnego. Nie dotyczy to przypadku, gdy opóźnienie w przyznaniu lub wypłaceniu świadczenia jest następstwem okoliczności, za które Zakład nie ponosi odpowiedzialności. Zgodnie z art.118 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych organ rentowy wydaje decyzję w sprawie prawa do świadczenia lub ustalenia jego wysokości po raz pierwszy w ciągu 30 dni od wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania tej decyzji.

W razie ustalenia prawa do świadczenia lub jego wysokości orzeczeniem organu odwoławczego za dzień wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji uważa się również dzień wpływu prawomocnego orzeczenia organu odwoławczego, jeżeli organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. Organ odwoławczy, wydając orzeczenie, stwierdza odpowiedzialność organu rentowego – art.118 ust.1 a ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

W rozpoznawanej sprawie okoliczności niezbędne do przyznania wnioskodawcy prawa do żądanego świadczenia zostały wyjaśnione na etapie postępowania sądowego. Dopiero bowiem w wyniku analizy akt osobowych, przesłuchania świadków oraz wyjaśnień wnioskodawcy możliwe było dokonanie oceny charakteru prac wykonywanych przez Skarżącego w spornym okresie zatrudnienia i zakwalifikowania tych prac według obowiązującego wykazu A Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Dokumenty, którymi dysponował organ rentowy były niewystarczające dla oceny charakteru spornego zatrudnienia.

Reasumując, Sąd uznał, iż - wydając decyzję w dniu 11 lipca 2014 r. - organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za opóźnienie w przyznaniu świadczenia. W tym stanie rzeczy, Sąd orzekł jak w punkcie II sentencji wyroku;

W punkcie III wyroku Sąd zasądził od strony pozwanej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. na rzecz wnioskodawcy M. P. kwotę 101,79 zł. ( słownie: sto jeden złotych i 79/100 ) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, na które składa się wynagrodzenie pełnomocnika w stawce podstawowej 60 zł oraz koszty osobistego stawiennictwa pełnomocnika w wysokości przedstawionego spisu kosztów- 41,79 zł.. Powyższe rozstrzygnięcie Sąd oparł na podstawie art. 98 § 3 k.p.c. w związku z § 11 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu ( Dz.U.2013.490 j.t.).

Sąd uznał, iż uzasadniona jest kwota w stawce podstawowej, bowiem sprawa jest standardowa, typowa i została zakończona na jednej rozprawie. Część czynności dowodowych, związanych z poszukiwaniem, ściągnięciem i dopuszczeniem jako dowodu akt osobowych, Sąd poczynił z urzędu i pełnomocnik nie musiał czynić w tym zakresie większych starań. Wyższe kwoty są uzasadnione wysokim stopniem skomplikowania sprawy i dużego nakładu pracy, stąd uzasadniona jest kwota w stawce podstawowej.