Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 kwietnia 2015 r.

Sąd Apelacyjny we Wrocławiu II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSA Wojciech Kociubiński

Sędziowie: SSA Tadeusz Kiełbowicz (spr.)

SSA Jerzy Skorupka

Protokolant: Beata Sienica

przy udziale prokuratora Prokuratury Apelacyjnej Marka Ratajczyka

po rozpoznaniu w dniu 8 kwietnia 2015 r.

sprawy W. S.

oskarżonego z art. 286 § 1 kk w związku z art. 294 § 1 kk i art. 13 § 1 kk w związku z art. 286 § 1 kk w związku z art. 12 kk w związku z art. 64 § 1 kk w związku z art. 65 § 1 kk, art. 18 § 3 k.k. w związku z art. 286 § 1 kk i art. 271 § 1 i 3 kk w związku z art. 11 § 2 kk w związku z art. 64 § 1 kk

i S. W.

oskarżonego z art. 286 § 1 kk w związku z art. 12 kk w związku z art. 64 § 1 kk

na skutek apelacji wniesionych przez oskarżonych

od wyroku Sądu Okręgowego we Wrocławiu

z dnia 12 listopada 2014 r. sygn. akt III K 431/13

I.  Zaskarżony wyrok wobec oskarżonych W. S. i S. W. utrzymuje w mocy;

II.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. W. (1) i adw. F. A. po 600 zł tytułem kosztów nieopłaconej obrony z urzędu oskarżonych w postępowaniu odwoławczym oraz po 138 ł tytułem zwrotu VAT;

III.  zwalnia oskarżonych W. S. i S. W. od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

UZASADNIENIE

W. S. został oskarżony o to, że:

I. w okresie od 11 kwietnia 2012 roku do lipca 2013 roku we W. działając z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu z S. W., P. S., A. K., K. K., oraz inną osobą, wobec której wyłączono materiały do odrębnego postępowania, i innymi nieustalonymi osobami doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem szereg banków w łącznej kwocie znacznej wartości nie mniejszej niż 268.943,99 złotych oraz usiłował doprowadzić Bank (...) S.A. w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 2.281,49 złotych w ten sposób, że doprowadził do zawarcia przez szereg osób rachunków bankowych, do których zostały wydane karty płatnicze, które przyjął od wskazanych osób wraz z uzyskaną dokumentacją bankową umożliwiającą korzystanie z bankowości elektronicznej i numerami (...), które przekazał następnie osobie, wobec której wyłączono materiały do odrębnego postępowania, i innym nieustalonym osobom, które wykorzystując luki w systemie autoryzacji, dokonały na terenie Wielkiej Brytanii, na samoobsługowych stacjach benzynowych przy użyciu karty wielokrotnych autoryzacji na kwoty w wysokości 1 (...), pozwalających na przeprowadzenie bezgotówkowych transakcji i zatankowanie paliwa do kwoty 100 funtów bez autoryzacji, doprowadzając do powstania debetów na rachunkach bankowych, a w tym:

- w okresie od 11 kwietnia 2012 do 20 kwietnia 2012 roku we W., działając z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu z S. W. i innymi osobami doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem N. Bank (...) we W. w łącznej kwocie 1.487,05 złotych w ten sposób, że doprowadził do zawarcia przez S. W. rachunku bankowego o nr (...), do którego została wydana mu karta płatnicza V. E., którą przyjął od w/w wraz z uzyskaną dokumentacją bankową umożliwiającą korzystanie z bankowości elektronicznej i numerami (...), które przekazał następnie innym osobom, które wykorzystując luki w systemie autoryzacji, dokonały na terenie Wielkiej Brytanii, w dniu 20 kwietnia 2012 roku na samoobsługowych stacjach benzynowych szeregu transakcji płatniczych pozwalających na zatankowanie paliwa do kwoty 100 funtów bez autoryzacji, doprowadzając do powstania debetu na wskazanym wyżej rachunku bankowym;

- w okresie od 11 kwietnia 2012 roku do 29 lipca 2012 roku we W. działając z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz wspólnie i w porozumieniu z S. W. i innymi osobami, doprowadził Bank (...) S.A. we W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 844,36 złotych w ten sposób, że doprowadził do założenia przez S. W. rachunków bankowych, w tym rachunku o nr (...), do którego zostały wydane karty płatnicze, w tym w dniu 17 lipca 2012 roku, karta płatnicza M. V. P. o nr (...), którą przyjął od w/w wraz z uzyskiwaną dokumentacją bankową umożliwiającą korzystanie z bankowości elektronicznej oraz numery (...) i przekazał je innym osobom, które wykorzystując luki w systemie autoryzacji, dokonały na terenie Wielkiej Brytanii, na samoobsługowych w okresie od w dniu 29 lipca 2012 roku na stacjach benzynowych szeregu transakcji płatniczych pozwalających na zatankowanie paliwa do kwoty 100 funtów bez autoryzacji, doprowadzając do powstania de-betu na wskazanym wyżej rachunku bankowym;

- w okresie od 12 kwietnia 2012 do 31 lipca 2012 roku we W. działając z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz wspólnie i w porozumieniu z S. W. i innymi nieustalonymi osobami, doprowadził (...) Bank (...) S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 16.698,66 złotych w ten sposób, że doprowadził do założenia przez S. W. rachunku bankowego o nr (...), do którego została wydana karta płatnicza (...) o nr (...), którą przyjął od w/w wraz z uzyskiwaną dokumentacją bankową umożliwiającą korzystanie z bankowości elektronicznej oraz numerami (...) i przekazał je następnie innym osobom, które wykorzystując luki w systemie autoryzacji, dokonały na terenie Wielkiej Brytanii, w okresie od 28-31.07.2012 roku na samoobsługowych stacjach benzynowych szeregu transakcji płatniczych pozwalających na zatankowanie paliwa do kwoty 100 funtów bez autoryzacji, doprowadzając do powstania debetu na wskazanym wyżej rachunku bankowym;

- w okresie od 2 maja 2012 do 12 czerwca 2012 roku we W., działając z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz wspólnie i w porozumieniu z K. K. i innymi osobami, doprowadził Bank (...) S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 3.666,63 złotych w ten sposób, że doprowadził do założenia przez K. K. rachunku bankowego o nr (...), do którego została wydana mu karta płatnicza, którą przyjął od w/w wraz z uzyskaną dokumentacją bankową umożliwiającą korzystanie z bankowości elektronicznej i numerami (...), i przekazał następnie innym osobom, które wykorzystując luki w systemie autoryzacji, dokonały na terenie Wielkiej Brytanii, w okresie od 11.06.2012 do 12.06.2012 roku na samoobsługowych stacjach benzynowych szeregu transakcji płatniczych pozwalających na zatankowanie paliwa do kwoty 100 funtów bez autoryzacji, doprowadzając do powstania debetu na wskazanym wyżej rachunku bankowym;

- w okresie od 7 maja 2012 do lipca 2013 roku we W., działając wspólnie i w porozumieniu z K. K. i innymi osobami, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Bank S.A. z siedzibą w W. w łącznej kwocie 1.883, 54 złotych w ten sposób, że do-prowadził do zawarcia w dniu 7 maja 2012 roku przez K. K. umowy o prowadzenie rachunku bankowego o nr (...), wprowadzając pracowników banku w błąd do co rzeczywistego celu założenia rachunku i osób użytkujących w/w rachunek, do którego została wydana w/w karta płatni-cza W. Debit M. C. (...), którą przyjął od wyżej wymienionego wraz z uzyskaną dokumentacją bankową umożliwiającą korzystanie z bankowości elektronicznej i numerami (...), w celu przekazania ich następnie innym osobom, które wykorzystując luki w systemie autoryzacji, dokonały na terenie Wielkiej Brytanii w lipcu 2013 roku na samoobsługowych stacjach benzynowych szeregu transakcji płatniczych pozwalających na zatankowanie paliwa do kwoty 100 funtów bez autoryzacji, doprowadzając do powstania debetu na wskazanym wyżej rachunku bankowym;

- w okresie od 11 maja 2012 do 3 czerwca 2012 roku we W., działając z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu z K. K. i innymi osobami, doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem N. Bank (...) we W. w łącznej kwocie 2.716,65 złotych w ten sposób, że doprowadził do zawarcia przez K. K. rachunku bankowego o nr (...), do którego została wydana mu karta płatni-cza V. E., którą przyjął od w/w wraz z uzyskaną dokumentacją bankową umożliwiającą korzystanie z bankowości elektronicznej i numerami (...), które przekazał następnie innym osobom, które wykorzystując luki w systemie autoryzacji, dokonały na terenie Wielkiej Brytanii, w okresie od 02.06.2012 do 03.06.2012 roku na samoobsługowych stacjach benzynowych szeregu transakcji płatniczych pozwalających na zatankowanie paliwa do kwoty 100 funtów bez autoryzacji, doprowadzając do powstania debetu na wskazanym wyżej rachunku bankowym;

- w okresie od 11 maja 2012 do 1 lipca 2012 roku we W., działając z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz wspólnie i w porozumieniu z K. K. i innymi osobami, doprowadził (...) Bank (...) S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 12.863,76 złotych w ten sposób, że doprowadził do założenia przez K. K. rachunku bankowego o nr (...), do którego została wydana karta płatnicza (...) Stan-dard o nr (...), którą przyjął od w/w wraz z uzyskaną dokumentacją bankową, umożliwiającą korzystanie z bankowości elektronicznej oraz numerami (...) i przekazał je następnie innym osobom, które wykorzystując luki w systemie autoryzacji, dokonały na terenie Wielkiej Brytanii, na samoobsługowych w okresie od 29.06.2012 do 01.07.2012 roku na stacjach benzynowych szeregu transakcji płatniczych pozwalających na zatankowanie paliwa do kwoty 100 funtów bez autoryzacji, doprowadzając do po-wstania debetu na wskazanym wyżej rachunku bankowym;

- w okresie od 15 maja 2012 do 19 lipca 2012 roku we W., działając wspólnie i w porozumieniu z K. K. i innymi osobami, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Bank (...) S.A. w łącznej kwocie 1.152,15 złotych w ten sposób, że doprowadził do zawarcia przez K. K. umowy o prowadzenie rachunku bankowego o nr PL (...), wprowadzając pracowników banku w błąd do co rzeczywistego celu założenia rachunku i osób użytkujących w/w rachunek, do którego została wydana mu karta płatnicza, którą przyjął od w/w wraz z uzyskaną dokumentacją bankową umożliwiającą korzystanie z bankowości elektronicznej i numerami (...) i przekazał następnie innym osobom, które wykorzystując luki w systemie autoryzacji, dokonały na terenie Wielkiej Brytanii, w okresie od 18 lipca 2012 roku do 19 lipca 2012 roku na samoobsługowych stacjach benzynowych szeregu transakcji płatniczych pozwalających na zatankowanie paliwa do kwoty 100 funtów bez autoryzacji, doprowadzając do powstania debetu na wskazanym wyżej rachunku bankowym;

- w okresie od 16 maja 2012 do 25 czerwca 2012 roku we W., działając z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz wspólnie i w porozumieniu z K. K.-kim i innymi osobami, doprowadził (...) Bank (...) S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 4.468,33 złotych w ten sposób, że doprowadził do założenia przez K. K. rachunków bankowych o nr (...), (...) i (...), do których zostały wydane karty płatnicze V. C. o nr (...) oraz (...) Debit o nr (...), które przyjął od w/w wraz z uzyskaną dokumentacją bankową umożliwiającą korzystanie z bankowości elektronicznej i numerami (...), a następnie przekazał je innym osobom, które wykorzystując luki w systemie autoryzacji, dokonał na terenie Wielkiej Brytanii za pomocą karty V. C. o nr (...), w okresie od 22.06.2012 do 25.06.2012 roku na samoobsługowych stacjach benzynowych szeregu transakcji płatniczych pozwalających na zatankowanie paliwa do kwoty 100 funtów bez autoryzacji, doprowadzając do powstania debetu na wskazanym wyżej rachunku bankowym;

- w okresie od 29 czerwca 2012 do 22 lipca 2012 roku we W., działając z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz wspólnie i w porozumieniu z K. K. i innymi osobami, doprowadził Bank (...) S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 859,42 złotych w ten sposób, że doprowadził do założenia przez K. K. rachunku bankowego o nr (...) (...), do którego została wydana karta płatnicza M. V. D. K.-to o nr (...), którą przyjął od w/w wraz z uzyskiwaną dokumentacją bankową umożliwiającą korzystanie z bankowości elektronicznej oraz numery (...) i przekazał je następnie innym osobom, które wykorzystując luki w systemie autoryzacji, do-konał na terenie Wielkiej Brytanii, na samoobsługowych w okresie od 20 do 22 lipca 2012 roku na stacjach benzynowych szeregu transakcji płatniczych pozwalających na zatankowanie paliwa do kwoty 100 funtów bez autoryzacji, doprowadzając do powstania debetu na wskazanym wyżej rachunku bankowym;

- w okresie od 7 lipca 2012 do 24 lipca 2012 roku we W., działając z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz wspólnie i w porozumieniu z K. K. i innymi osobami, doprowadził (...) Bank S.A. z siedzibą w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 27.759,39 złotych w ten sposób, że doprowadził do założenia przez K. K. rachunku bankowego o nr (...), do którego została wydana mu karta płatni-cza (...) o nr (...), którą przyjął od w/w wraz z uzyskaną dokumentacją bankową umożliwiającą korzystanie z bankowości elektronicznej i numerami (...), i przekazał je następnie innym osobom, które wykorzystując luki w systemie autoryzacji, dokonały na terenie Wielkiej Brytanii, w okresie od 21.07.2012 do 24.07.2012 roku na samoobsługowych stacjach benzynowych szeregu transakcji płatniczych pozwalających na zatankowanie paliwa do kwoty 100 funtów bez autoryzacji, doprowadzając do powstania debetu na wskazanym wyżej rachunku bankowym;

- w okresie od 17 lipca 2012 do 28 lipca 2012 roku we W., działając z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu z S. W. i innymi osobami, doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Bank (...) S.A. w łącznej kwocie 2258,91 złotych w ten sposób, że doprowadził do zawarcia przez S. W. rachunków bankowych o nr (...), (...), (...), do których zostały wydane mu karty płatnicze, które przyjął od w/w wraz z uzyskaną dokumentacją bankową umożliwiającą korzystanie z bankowości elektronicznej i numerami (...), które przekazał następnie innym osobom, które wykorzystując luki w systemie autoryzacji, dokonały na terenie Wielkiej Brytanii, w dniu 20 kwietnia roku na samoobsługowych stacjach benzynowych szeregu transakcji płatniczych pozwalających na zatankowanie paliwa do kwoty 100 funtów bez autoryzacji, doprowadzając do powstania debetu na wskazanym wyżej rachunku bankowym;

- w okresie od 18 do 24 lipca 2012 we W., działając z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz wspólnie i w porozumieniu z A. K. i innymi osobami, usiłował doprowadzić Bank (...) S.A. w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 2.281,49 złotych w ten sposób, że doprowadził do założenia przez A. K. rachunku bankowego o nr (...), do którego została wydana mu karta płatnicza, którą przyjął od w/w wraz z uzyskaną dokumentacją bankową umożliwiającą korzystanie z bankowości elektronicznej i numerami (...), i przekazał następnie innym osobom, które osobami wykorzystując luki w systemie autoryzacji, dokonały na terenie Wielkiej Brytanii, w okresie od 20.07.2012 do 23.07.2012 roku na samoobsługowych stacjach benzynowych szeregu transakcji płatniczych pozwalających na zatankowanie paliwa do kwoty 100 funtów bez autoryzacji, w celu doprowadzenia do powstania debetu na wskazanym wyżej rachunku bankowym, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na postawę pracowników banku i zablokowanie konta;

- w okresie od 23 lipca 2012 do 18 września 2012 roku we W. działając z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz wspólnie i w porozumieniu z A. K. i innymi osobami, doprowadził (...) Bank S.A. we W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 15.750,68 złotych w ten sposób, że doprowadził w/w do założenia rachunku bankowego o nr (...), do którego została wydana karta płatnicza M. o nr (...), a następnie (...), które przyjął od w/w wraz z uzyskaną dokumentacją bankową umożliwiającą korzystanie z bankowości elektronicznej oraz numerami (...), i przekazał następnie innym osobom, które wykorzystując luki w systemie autoryzacji, dokonały na terenie Wielkiej Brytanii, przy użyciu karty o nr (...) wielokrotnych autoryzacji na kwoty w wysokości 1 (...), pozwalających na przeprowadzenie bezgotówkowych transakcji i zatankowanie paliwa do kwoty 100 funtów bez autoryzacji, doprowadzając do powstania debetu na wskazanym wyżej rachunku bankowym;

- w okresie od 23 lipca 2012 do 30 lipca 2012 roku we W. działając z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz wspólnie i w porozumieniu z A. K. i innymi osobami, doprowadził (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w G. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 3.277,16 złotych w ten sposób, że doprowadził w/w do założenia na podstawie umowy o nr (...) rachunku bankowego o nr (...), do którego została wydana karta płatnicza V. Elektron o nr (...), a następnie (...), które przyjął od w/w wraz z uzyskiwaną dokumentacją bankową umożliwiającą korzystanie z bankowości elektronicznej oraz numery (...), i przekazał następnie innym osobom, które wykorzystując luki w systemie autoryzacji, dokonały na terenie Wielkiej Brytanii przy użyciu karty o nr (...) wielokrotnych autoryzacji na kwoty w wysokości 1 (...), pozwalających na przeprowadzenie bezgotówkowych transakcji i zatankowanie paliwa do kwoty 100 funtów bez autoryzacji, doprowadzając do powstania debetu na wskazanym wyżej rachunku bankowym;

- w okresie od 23 lipca 2012 do 4 sierpnia 2012 roku we W. działając z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz wspólnie i w porozumieniu z A. K. i innymi osobami, doprowadził Bank (...) S.A. z siedzibą w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 6.716,13 złotych w ten sposób, że doprowadził do założenia przez A. K. rachunku bankowego o nr (...), do którego została wydana karta płatnicza (...) o nr (...), którą przyjął od w/w wraz z uzyskiwaną dokumentacją bankową umożliwiającą korzystanie z bankowości elektronicznej oraz numery (...), i przekazał je następnie innym osobom, które wykorzystując luki w systemie autoryzacji, dokonały na terenie Wielkiej Brytanii przy użyciu karty wielokrotnych autoryzacji na kwoty w wysokości 1 (...), pozwalających na przeprowadzenie bezgotówkowych transakcji i zatankowanie paliwa do kwoty 100 funtów bez autoryzacji, doprowadzając do powstania debetu na wskazanym wyżej rachunku bankowym;

- w okresie od 24 lipca 2012 roku do 13 sierpnia 2012 roku we W. działając z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz wspólnie i w porozumieniu z S. W. i innymi osobami, doprowadził Bank (...) Oddział I S.A. we W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 20.896,71 złotych w ten sposób, że doprowadził do założenia przez S. W. rachunku bankowego o nr (...), do którego została wydana karta płatnicza o nr (...), którą przyjął od w/w wraz z uzyskaną dokumentacją bankową umożliwiającą korzystanie z bankowości elektronicznej oraz numerami (...) i przekazał je następnie innym oso-bom, które wykorzystując luki w systemie autoryzacji, dokonał na terenie Wielkiej Brytanii, na samoobsługowych w okresie od 10-13. 08. 2012 roku na stacjach benzynowych szeregu transakcji płatniczych pozwalających na zatankowanie paliwa do kwoty 100 funtów bez autoryzacji, doprowadzając do powstania debetu na wskazanym wyżej rachunku bankowym;

- w okresie od 24 lipca 2012 do 8 grudnia 2012 roku we W. działając z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz wspólnie i w porozumieniu z A. K. i innymi osobami, doprowadził (...) Bank (...) S.A. w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 15.508,36 złotych w ten sposób, że doprowadził do założenia przez A. K. rachunku bankowego o nr (...), do którego została wydana karta płatnicza (...) o nr (...), oraz rachunku o nr (...), do którego została wydana karta płatnicza (...) o nr (...), które przyjął od w/w wraz z uzyskaną dokumentacją bankową umożliwiającą korzystanie z bankowości elektronicznej oraz numerami (...) i przekazał je następnie innym osobom, które wykorzystując luki w systemie autoryzacji, dokonały na terenie Wielkiej Brytanii przy użyciu karty (...), na samoobsługowych stacjach benzynowych, szeregu transakcji płatniczych pozwalających na zatankowanie paliwa do kwoty 100 funtów bez autoryzacji, doprowadzając do powstania debetu na wskazanym wyżej rachunku bankowym oraz usiłując dokonania transakcji przy użyciu karty (...) (...);

- w okresie od 8 sierpnia 2012 do 10 września 2012 roku we W., działając z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz wspólnie i w porozumieniu z K. K. i innymi nieustalonymi osobami, doprowadził Bank (...) S.A. we W. Oddział I do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 5.880,85 złotych w ten sposób, że doprowadził do założenia przez K. K. rachunku bankowego o nr (...), do którego została wyda-na mu karta płatnicza, którą przyjął od w/w wraz z uzyskaną dokumentacją bankową umożliwiającą korzystanie z bankowości elektronicznej i numerami (...), i przekazał następnie innym osobom, które wykorzystując luki w systemie autoryzacji, dokonały na terenie Wielkiej Brytanii, w okresie od 08.09.2012 do 10.09. 2012 roku na samoobsługowych stacjach benzynowych szeregu transakcji płatniczych pozwalających na zatankowanie paliwa do kwoty 100 funtów bez autoryzacji, doprowadzając do powstania debetu na wskazanym wyżej rachunku bankowym;

- w okresie od 3 września 2012 do 8 września 2012 roku we W. działając z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz wspólnie i w porozumieniu z A. K. i innymi nieustalonymi osobami, doprowadził Bank (...) S.A. z siedzibą we W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 8.688,73 złotych w ten sposób, że doprowadził w/w do założenia rachunku bankowego, do którego została wydana karta płatnicza V. (...)n (...) I. o nr (...), którą przyjął od w/w wraz z uzyskaną dokumentacją bankową umożliwiającą korzystanie z bankowości elektronicznej oraz numerami (...), i przekazał następnie innym osobom, które wykorzystując luki w systemie autoryzacji, dokonały na terenie Wielkiej Brytanii przy użyciu karty wielokrotnych autoryzacji na kwoty w wysokości 1 (...), pozwalających na przeprowadzenie bezgotówkowych transakcji i zatankowanie paliwa do kwoty 100 funtów bez autoryzacji, doprowadzając do powstania debetu na wskazanym wyżej rachunku bankowym;

- w okresie od 17 września 2012 do 15 października 2012 roku we W. działając z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz wspólnie i w porozumieniu z A. K. i innymi osobami, doprowadził Bank (...) S.A. z siedzibą w B. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 14.706,23 złotych w ten sposób, że doprowadził do założenia przez A. K. rachunku bankowego, do którego została wydana karta płatnicza V. E., którą przyjął od w/w wraz z uzyskaną dokumentacją bankową umożliwiającą korzystanie z bankowości elektronicznej oraz numerami (...), i przekazał następnie innym osobom, które wykorzystując luki w systemie autoryzacji, dokonały na terenie Wielkiej Brytanii przy użyciu karty wielokrotnych autoryzacji na kwoty w wysokości 1 (...), pozwalających na przeprowadzenie bezgotówkowych transakcji i zatankowanie paliwa do kwoty 100 funtów bez autoryzacji, doprowadzając do powstania debetu na wskazanym wyżej rachunku bankowym;

- w okresie od 7 do 16 listopada 2012 roku we W. działając z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz wspólnie i w porozumieniu z P. S. i innymi osobami, doprowadził (...) Bank (...) S.A. w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 1.764,23 złotych w ten sposób, że doprowadził do założenia przez P. S. rachunku bankowego o nr (...), do którego została wydana karta płatnicza M. o nr (...), którą przyjął od w/w wraz z uzyskiwaną dokumentacją bankową umożliwiającą korzystanie z bankowości elektronicznej oraz numerami (...) i przekazał je następnie innym osobom, które wykorzystując luki w systemie autoryzacji, dokonały na terenie Wielkiej Brytanii, na samoobsługowych stacjach benzynowych kilkunastu transakcji płatniczych pozwalających na zatankowanie paliwa do kwoty 100 funtów bez autoryzacji, doprowadzając do powstania debetu na wskazanym wyżej rachunku bankowym;

- w okresie od 7 listopada 2012 do 16 listopada 2012 roku we W. działając z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz wspólnie i w porozumieniu z P. S. i innymi osobami, doprowadził Bank (...) S.A. z siedzibą w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 1.036,12 złotych w ten sposób, że doprowadził do założenia przez P. S. rachunku bankowego o nr (...) (...) (...), do którego została wydana karta płatnicza V. D. Konto o nr (...), którą przyjął od w/w wraz z uzyskaną dokumentacją bankową umożliwiającą korzy-stanie z bankowości elektronicznej oraz numer (...) i przekazał je następnie innym osobom, które wykorzystując luki w systemie autoryzacji, dokonały na terenie Wielkiej Brytanii, na samoobsługowych stacjach benzynowych, szeregu transakcji płatniczych pozwalających na zatankowanie paliwa do kwoty 100 funtów bez autoryzacji, doprowadzając do powstania debetu na wskazanym wyżej rachunku bankowym;

- w okresie od 8 listopada 2012 do 16 listopada 2012 roku we W. działając z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz wspólnie i w porozumieniu z P. S. i innymi osobami, doprowadził (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 6.731,20 złotych w ten sposób, że doprowadził do zawarcia przez P. S. rachunku bankowego o nr (...), do którego została wydana karta płatnicza M. C. Standard o nr (...), którą przyjął następnie od w/w wraz z uzyskaną dokumentacją bankową umożliwiającą korzystanie z bankowości elektronicznej oraz numerami (...), które w celu przekazania następnie innym osobom, które wykorzystując luki w systemie autoryzacji, dokonały na terenie Wielkiej Brytanii, na samoobsługowych stacjach benzynowych, szeregu transakcji płatniczych pozwalających na zatankowanie paliwa do kwoty 100 funtów bez autoryzacji, doprowadzając do powstania debetu na wskazanym wyżej rachunku bankowym;

- w okresie od 12 do 27 listopada 2012 roku we W. działając z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz wspólnie i w porozumieniu z P. S. i innymi osobami, doprowadził (...) Bank S.A. w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 41.017,77 złotych w ten sposób, że doprowadził do założenia przez P. S. rachunku bankowego o nr (...), do którego została wydana karta płatnicza M. o nr (...), którą przyjął od w/w wraz z uzyskaną dokumentacją bankową umożliwiającą korzystanie z bankowości elektronicznej oraz numerami (...) i przekazał je następnie innym osobom, które wykorzystując luki w systemie autoryzacji, dokonał na terenie Wielkiej Brytanii, na samoobsługowych stacjach benzynowych nie mniej niż 80 transakcji płatniczych, pozwalających na za-tankowanie paliwa do kwoty 100 funtów bez autoryzacji, doprowadzając do powstania debetu na wskazanym wyżej rachunku bankowym;

- w okresie od 23 listopada 2012 do 11 grudnia 2012 roku we W. działając z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz wspólnie i w porozumieniu z P. S. i innymi osobami, doprowadził Bank (...) S.A. w B. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 2.079,35 złotych w ten sposób, że doprowadził do założenia przez P. S. rachunku bankowego o nr (...), do którego została wydana karta płatnicza V. Elektron o nr (...), którą przyjął od w/w wraz z uzyskaną dokumentacją bankową umożliwiającą korzystanie z bankowości elektronicznej oraz numerami (...) i przekazał je następnie innym osobom, które wykorzystując luki w systemie autoryzacji, dokonały na terenie Wielkiej Brytanii, na samoobsługowych stacjach benzynowych, czterech transakcji płatniczych pozwalających na zatankowanie paliwa do kwoty 100 funtów bez autoryzacji, doprowadzając do powstania debetu na wskazanym wyżej rachunku bankowym;

- w okresie od 29 listopada 2012 roku do 18 grudnia we W. działając z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, doprowadził (...) Bank S.A. we W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 48.231,58 złotych w ten sposób, że doprowadził K. H. do założenia rachunku bankowego o nr (...), do którego została wydana karta płatnicza M. o nr (...), które przyjął od w/w wraz z uzyskaną dokumentacją bankową umożliwiającą korzystanie z bankowości elektronicznej oraz numerami (...), i przekazał następnie innym osobom, które wykorzystując luki w systemie autoryzacji, dokonały na terenie Wielkiej Brytanii przy użyciu karty wielokrotnych autoryzacji na kwoty w wysokości 1 (...), pozwalających na przeprowadzenie bezgotówkowych transakcji i zatankowanie paliwa do kwoty 100 funtów bez autoryzacji, doprowadzając do powstania debetu na wskazanym wyżej rachunku bankowym,

przy czym z zarzucanego mu czynu uczynił sobie stałe źródło dochodu oraz zarzuconego czynu dopuścił się w ramach powrotu do przestępstwa, będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Rawiczu z dnia 6 lutego 2004 roku, sygn. II K 412/03 za czyny z art. 279 § 1 k.k. i inne na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Śródmieścia z dnia 15 kwietnia 2005 roku sygn. II K 836/04 za czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 13 § 1 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności, Sądu Re-jonowego dla Wrocławia – Śródmieścia z dnia 20 czerwca 2006 roku w sprawie II K 959/05 za czyn z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 1 roku pozbawiania wolności, objętych wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego dla Wrocławia Śródmieścia II Wydział Karny sygn. II K 1164/06 orzekającym karę łączną 2 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 07.08.2000r. –08.08.2000r., 29.2001r. – 30.04.2001r., 11.06.2001r. – 13.06.2001 r., 18.06.2001r. – 19.06.2001r., 14.10.2004r. – 22.12.2004r., 03.01.2005r. – 22.04.2005r., 06.01.2006r. – 13.02.2006r., 23.02. 2006 r. – 02.03.2007r, 19.05.2009r – 03.01.2010r.;

- tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. i art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i w zw. z art. 65 §1 k.k.;

II. w okresie od 25 lipca 2011 roku do 28 lipca 2011 roku we W. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i po-rozumieniu z A. K., usiłował doprowadzić do niekorzystnego rozporządzenia mieniem S. (...) we W. w łącznej kwocie 2978 złotych, w ten sposób, że prowadząc działalność gospodarczą pod nawą (...) W. S. z siedzibą we W., będąc osobą uprawnioną do wystawienia dokumentu, poświadczył nieprawdę, wystawiając dla A. K. zaświadczenie o jego zatrudnieniu i zarobkach z dnia 25 lipca 2011 roku w firmie (...) z siedzibą we W., w celu przedłożenia w/w zaświadczenia w S. (...) we W. i dokonania zakupu na raty laptopa (...) o wartości 2499 złotych oraz aparatu telefonicznego D. (...) o wartości 470 złotych, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na postawę pracowników S. (...), przy czym zarzuconego czynu dopuścił się w ramach powrotu do przestępstwa, opisanych w pkt. I aktu oskarżenia;

- tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. i art. 271 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

S. W. został oskarżony o to, że:

w okresie od 11 kwietnia 2012 roku do 13 sierpnia 2012 roku we W. działając z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu z W. S., i inną osobą, wobec której wyłączono materiały do odrębnego postępowania, oraz innymi nieustalonymi osobami doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem szereg banków w łącznej kwocie nie mniejszej niż 42.185,69 złotych w ten sposób, że zawarł umowy o prowadzenie rachunków bankowych, do których zostały wydane karty płatnicze, które przekazał W. S. wraz z uzyskaną dokumentacją bankową umożliwiającą korzystanie z bankowości elektronicznej i numerami (...), w celu przekazania ich następnie innym osobom, które wykorzystując luki w systemie autoryzacji, dokonały na terenie Wielkiej Brytanii, na samoobsługowych stacjach benzynowych szeregu transakcji płatniczych pozwalających na zatankowanie paliwa do kwoty 100 funtów bez autoryzacji, doprowadzając do powstania debetu na wskazanych rachunkach bankowych, a w tym:

- w okresie od 11 kwietnia 2012 do 20 kwietnia 2012 roku we W., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu z W. S. doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem N. Bank (...) we W. w łącznej kwocie 1.487,05 złotych w ten sposób, że do-prowadził do zawarcia przez S. W. rachunku o nr (...), do którego została wydana mu karta płatnicza V. E., którą przyjął od w/w wraz z uzyskaną dokumentacją bankową umożliwiającą korzystanie z bankowości elektronicznej i numerami (...), które przekazał następnie innym osobom, które wykorzystując luki w systemie autoryzacji, dokonały na terenie Wielkiej Brytanii, w dniu 20 kwietnia roku na samoobsługowych stacjach benzynowych szeregu transakcji płatniczych pozwalających na zatankowanie paliwa do kwoty 100 funtów bez autoryzacji, doprowadzając do powstania debetu na wskazanym wyżej rachunku bankowym;

- w okresie od 11 kwietnia 2012 roku do 29 lipca 2012 roku we W. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz wspólnie i w porozumieniu z W. S. i innymi osobami, doprowadził Bank (...) S.A. we W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 844,36 złotych w ten sposób, że wprowadzając pracowników banku w błąd do co rzeczywistego celu założenia rachunku i osób użytkujących w/w rachunek, założył rachunek bankowy o nr (...), do którego zostały mu wydane karty płatnicze, w tym w dniu 17 lipca 2012 roku, karta płatnicza M. V. Prestiże o nr (...), które przekazał wraz z uzyskiwaną dokumentacją bankową umożliwiającą korzystanie z bankowości elektronicznej i numerami (...) W. S. w celu przekazani ich następnie innym osobom, które wykorzystując luki w systemie autoryzacji, dokonały na terenie Wielkiej Brytanii, na samo-obsługowych w okresie od w dniu 29 lipca 2012 roku na stacjach benzynowych szeregu transakcji płatniczych pozwalających na zatankowanie paliwa do kwoty 100 funtów bez autoryzacji, doprowadzając do powstania debetu na wskazanym wyżej rachunku bankowym;

- w okresie od 12 kwietnia 2012 do 31 lipca 2012 roku we W. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz wspólnie i w porozumieniu z W. S. i innymi osobami, doprowadził (...) Bank (...) S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 16.698,66 złotych w ten sposób, że wprowadzając pracowników banku w błąd do co rzeczywistego celu założenia rachunku i osób użytkujących w/w rachunek, założył rachunek bankowy o nr (...), do którego została mu wydana karta płatnicza (...) o nr (...), którą przekazał W. S. wraz z uzyskiwaną dokumentacją bankową umożliwiającą korzystanie z bankowości elektronicznej i numerami (...) w celu przekazania ich następnie innym osobom, które wykorzystując luki w systemie autoryzacji, dokonały na terenie Wielkiej Brytanii, na samoobsługowych w okresie od 28-31.07.2012 roku na stacjach benzynowych szeregu transakcji płatniczych pozwalających na zatankowanie paliwa do kwoty 100 funtów bez autoryzacji, doprowadzając do powstania debetu na wskazanym wyżej rachunku bankowym;

- w okresie od 17 lipca 2012 do 28 lipca 2012 roku we W., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu z W. S. i innymi osobami doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Bank (...) S.A. w łącznej kwocie 2258,91 złotych w ten sposób, że zawarł umowę o prowadzenie rachunków o nr (...), do których zostały mu wydane mu karty płatnicze, które przekazał W. S. wraz z uzyskaną dokumentacją bankową umożliwiającą korzystanie z bankowości elektronicznej i numerami (...), które ten przekazał następnie innym osobom, które wykorzystując luki w systemie autoryzacji, dokonały na terenie Wielkiej Brytanii, w dniu 20 kwietnia roku na samoobsługowych stacjach benzynowych szeregu transakcji płatniczych pozwalających na zatankowanie paliwa do kwoty 100 funtów bez autoryzacji, doprowadzając do powstania debetu na wskazanym wyżej rachunku bankowym;

- w okresie od 24 lipca 2012 roku do 13 sierpnia 2012 roku we W. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz wspólnie i w porozumieniu z W. S. i innymi osobami, doprowadził Bank (...) Oddział I S.A. we W. do nie-korzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 20.896,71 złotych w ten sposób, że wprowadzając pracowników banku w błąd do co rzeczywistego celu założenia rachunku i osób użytkujących w/w rachunek, założył rachunek bankowy o nr (...), do którego została wydana karta płatnicza o nr (...), którą przekazał wraz z uzyskiwaną dokumentacją bankową umożliwiającą korzystanie z bankowości elektronicznej oraz numerami (...) W. S., w celu przekazania ich następnie innym osobom, które wykorzystując luki w systemie autoryzacji, dokonały na terenie Wielkiej Brytanii, na samoobsługowych w okresie od 10-13.08 2012 roku na stacjach benzynowych szeregu transakcji płatniczych pozwalających na zatankowanie paliwa do kwoty 100 funtów bez autoryzacji, doprowadzając do powstania debetu na wskazanym wyżej rachunku bankowym,

przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa, będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Rawiczu z dnia 6 lutego 2004 roku, sygn. II K 412/03 za czyny z art. 279 § 1 k.k. i inne na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Śródmieścia z dnia 15 kwietnia 2005 roku sygn. II K 836/04 za czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 13 § 1 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności, Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Śródmieścia z dnia 20 czerwca 2006 roku w sprawie II K 959/05 za czyn z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 1 roku pozbawiania wolności, objętych wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego dla Wrocławia Śródmieścia II Wydział Karny sygn. II K 1164/06 orzekającym karę łączną 2 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 07.08.2000r. – 08.08.2000r., 29.2001r. – 30.04.2001r., 11.06.2001r. – 13.06.2001 r., 18.06.2001r. – 19.06.2001r., 14.10.2004r. – 22.12.2004r., 03. 01.2005r. – 22.04.2005r., 06.01.2006r. – 13.02.2006r., 23.02. 2006r. – 02.03.2007r, 19.05.2009r – 03.01.2010r.

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu po rozpoznaniu sprawy W. S., S. W. i D. B. wyrokiem z dnia 12 listopada 2014 roku, sygn. akt III K 431/13, wydał rozstrzygnięcie następującej treści:

I. oskarżonego W. S. uznał winnym popełnienia czynu opisanego w pkt. I części wstępnej, przyjmując że czynu tego dopuścił się on działając wspólnie i w porozumieniu z S. W., P. S. oraz innymi osobami oraz działając w warunkach powrotu do przestępstwa, będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia Fabrycznej z dnia 12 grudnia 2008 roku, w sprawie sygn. XII K 1056/08, za czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 275 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k., na karę 2 lat pozbawienia wolności, objętym wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Brzezinach z dnia 06 października 2009 r., sygn. II K 208/09, wymierzającym mu karę łączną 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 30.05.2001r. do 27.11.2001r., od 15.12.2001r. do 20.09.2002r., od 15.10.2002r. do 18.11.2002r. 21.12.2008r. warunkowo przedterminowo zwolniony, i za to na podstawie art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i w zw. z art. 65 § 1 k.k., wymierzył mu karę 2 (dwóch) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II. oskarżonego W. S. uznał winnym tego, że w okresie od 25 lipca 2011 roku do 28 lipca 2011 roku we W. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz w zamiarze aby A. K. dopuścił się przestępstwa oszustwa, udzielił mu w tym pomocy w ten sposób, że prowadząc działalność gospodarczą pod nawą (...) W. S. z siedzibą we W., będąc osobą uprawnioną do wystawienia dokumentu, poświadczył nieprawdę, wystawiając dla A. K. zaświadczenie o jego zatrudnieniu i zarobkach z dnia 25 lipca 2011 roku w firmie (...) z siedzibą we W., w celu doprowadzenia do niekorzystnego rozporządzenia mieniem S. (...) w łącznej kwocie 2978 złotych, gdzie ten przedłożył w/w zaświadczenie w S. (...) we W. usiłując dokonać zakupu na raty laptopa (...) o wartości 2499 złotych oraz aparatu telefonicznego D. (...) o wartości 470 złotych, nie mając zamiaru wywiązania się ze zobowiązania, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na postawę pracowników S. (...), przy czym zarzuconego czynu dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa opisanego w pkt. I części dyspozytywnej wyroku, tj. czynu z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. i art. 271 § 1 i 3 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 19 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierzył mu karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

III. na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. wymierzył oskarżonemu W. S. karę łączną 3 (trzech) lat pozbawienia wolności;

IV. oskarżonego S. W. uznał winnym popełnienia czynu opisanego w pkt. XV części wstępnej wyroku i za to na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. wymierzył mu karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

V. oskarżonego D. B. uznał winnym popełnienia czynu opisanego w pkt. XVII części wstępnej wyroku i za podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. wymierzył mu karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

VI. na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zaliczył oskarżonym okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania w tak:

- oskarżonemu W. S. w dniach od 10 do 12 stycznia 2013 roku, od 21 stycznia 2013 roku do 16 sierpnia 2013 roku;

- oskarżonemu S. W. w dniu 20 listopada 2013 roku;

- oskarżonemu D. B. w dniu 13 sierpnia 2013 roku;

VII. na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonych środek kary obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem przez zapłatę na rzecz i tak:

a) od oskarżonych W. S. i S. W. solidarnie na rzecz:

- N. Bank (...) we W. kwotę 1.487,05 złotych;

- Bank (...) S.A. we W. kwotę 844,36 złotych;

(...) Bank (...) S.A. kwotę 16.698,66 złotych;

- Bank (...) S.A. kwotę 2258,91 złotych;

- Banku (...) Oddział I S.A. we W. kwotę 20.896,71 złotych;

b) od oskarżonego W. S. solidarnie z P. S. na rzecz:

(...) Bank (...) S.A. w W. kwotę 1.764,23 złotych;

- Banku (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 1.036,12 zło-tych;

(...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. kwotę 6.731,20 złotych;

(...) Bank S.A. w W. kwotę 41.017,77 złotych;

- Bank (...) S.A. w B. kwotę 2.079,35 złotych;

c) od oskarżonego W. S. solidarnie z innymi osobami, na rzecz:

- Banku (...) S.A. kwotę 3.666,63 złotych;

(...) Bank S.A. z siedzibą w W. kwotę 1.883, 54 złotych

- N. Banku (...) we W. kwotę 2.716,65 złotych;

(...) Banku (...) S.A. kwotę 12.863,76 złotych;

- Banku (...) S.A. kwotę 1.152,15 złotych;

(...) Bank (...) S.A. kwotę 4.468,33 złotych;

- Banku (...) S.A. kwotę 859,42 złotych;

(...) Bank S.A. z siedzibą w W. kwotę 27.759,39 złotych;

- Banku (...) S.A. w W. kwotę 2.281,49 złotych;

(...) Bank S.A. we W. kwotę 15.750,68 złotych;

(...) Bank (...) S.A. z siedzibą w G. kwotę 3.277,16 zło-tych;

- Banku (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 6.716,13 złotych;

(...) Bank (...) S.A. w W. kwotę 15.508,36 złotych;

- Bank (...) S.A. we W. Oddział I kwotę 5.880,85 złotych;

- Banku (...) S.A. z siedzibą we W. kwotę 8.688,73 złotych;

- Banku (...) S.A. z siedzibą w B. kwotę 14.706,23 złotych;

(...) Bank S.A. we W. kwotę 48.231,58 złotych;

d) od oskarżonego D. B. solidarnie z J. J. na rzecz:

- Bank (...) S.A. z /s w W. kwotę 36.163,40 złotych;

(...) Bank S.A. z siedzibą w W. kwotę 38.458,54 złotych;

VIII. na podstawie art. 44 § 1 i 2 k.k. orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa następujących dowodów rzeczowych:

- wymienionych w wykazie dowodów rzeczowych Nr II/344/2013 poz. 81-83; I/303/2013 poz. 10-17, 20-26, 80, i zarządził pozostawienia tych dowodów w aktach sprawy;

- wymienionych w wykazie dowodów rzeczowych Nr II/344/2013 poz. 84; I/303/2013 poz.18-19, 78-79, i zarządził ich zniszczenie;

IX. zasądził od Skarbu Państwa na rzecz

- adw. F. A. – Kancelaria Adwokacka (...) ul. (...) kwotę 1.845,00 (jeden tysiąc osiemset czterdzieści pięć) złotych, w tym VAT, tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu oskarżonego W. S.;

- adw. K. S. – Kancelaria Adwokacka (...) ul. (...) kwotę 1.476,00 (jeden tysiąc czterysta siedemdziesiąt sześć) złotych, w tym VAT, tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu oskarżonego D. B.;

- adw. M. W. (1) – Kancelaria Adwokacka (...) ul. (...) kwotę 1.180,80 (jeden tysiąc sto osiemdziesiąt i 80/100) złotych, w tym VAT, tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu oskarżonego S. W.;

X. na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił oskarżonych od kosztów po-stępowania, w części na nich przypadającej, kosztami tymi obciążając Skarb Państwa.

Apelację od powyższego orzeczenia wniósł obrońca oskarżonego S. W. – w całości oraz obrońca oskarżonego W. S. – w zakresie pkt I i III części dyspozytywnej wyroku.

Obrońca oskarżonego W. S. zarzucił:

1.  obrazę przepisów prawa materialnego /art. 438 pkt 1 k.p.k./ mianowicie art. 60 § 3 k.k. przez jego niezastosowanie, polegającą na odstąpieniu przez Sąd Okręgowy od obowiązku nadzwyczajnego złagodzenia kary wymierzonej oskarżonemu W. S. w sytuacji, gdy w toku śledztwa ujawnił on informacje dotyczące innych osób uczestniczących w procederze doprowadzenia szeregu banków do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, a to A. K., P. S., K. K., S. W., K. H., M. W. (2) i osoby o pseudonimie (...) oraz ujawnił istotne okoliczności popełnienia przypisanego mu przestępstwa.

2.  z ostrożności, w razie nie uwzględnienia w/w zarzutu – rażącą niewspółmierność kary /art. 438 pkt 4 k.p.k./ 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności będącą następstwem nie nadania wystarczającego waloru dostrzeżonym przez Sąd Okręgowym właściwościom i warunkom osobistym oskarżonego związanym z chorobą jego syna oraz okolicznościom łagodzącym w postaci pełnego i szczerego przyznania się a przede wszystkim złożenia wyjaśnień, w których oskarżony opisał istotne okoliczności zdarzenia oraz wskazał osoby współdziałające w realizacji przestępstwa.

Podnosząc powyższe zarzuty obrońca wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i nadzwyczajne złagodzenie kary przez wymierzenie oskarżonemu W. S. za czyn opisany w pkt I części dyspozytywnej wyroku kary 1 roku pozbawienia wolności oraz wymierzenie na nowo kary łącznej.

Obrońca oskarżonego S. W. zarzucił:

1. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia i mający wpływ na jego treść, a polegający na przyjęciu, że:

- oskarżony S. W. działał wspólnie i w porozumieniu z oskarżonym W. S. oraz z innymi nieustalonymi osobami w zamiarze bezpośrednim co do popełnienia przestępstwa oszustwa stypizowanego w art. 268 § 1 k.k., gdzie w ramach podziału zadań, wielokrotnie doprowadzał banki w Polsce do niekorzystnego rozporządzenia mieniem,

- oskarżony S. W. działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i taką korzyść osiągnął, podczas gdy całokształt materiału dowodowego, oceniony zgodnie z dyrektywami ujętymi w art. 7 k.p.k., pozostaje w sprzeczności z tym ustaleniem ze względu na fakt, iż zachowanie oskarżonego S. W. było konsekwencja okoliczności uzależnienia od alkoholu – bez świadomości ukierunkowania swych decyzji na osiągniecie korzyści majątkowych dla siebie czy też osób trzecich i w tej sytuacji zachowanie oskarżonego nie wypełniło znamion podmiotowych czynu z art. 286 § 1 k.k.

- oskarżony S. W. uzyskał od oskarżonego W. S. informację odnośnie celu działania jego i innych współoskarżonych, a nadto iż W. S. „dawał [S. W.] za to pewne – dla nich być może – znaczące sumy pieniędzy”, podczas gdy okoliczności te nie zostały potwierdzone w materiale dowodowym, ani nie znajdują potwierdzenia w wyjaśnieniach S. W. oraz innych oskarżonych;

2. obrazę przepisów postępowania, mającą wpływ na jego treść, a to:

- art. 4 k.p.k., art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k., polegającą na dowolnej, wybiórczej ocenie materiału dowodowego pomijającej całokształt zgromadzonych dowodów, na dokonaniu przez Sąd meriti wadliwej i jednostronnej oceny dowodów, uwzględniającej jedynie okoliczności przemawiające na niekorzyść oskarżonego S. W., podczas gdy podstawę wyroku może stanowić wyłącznie całokształt okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej, wyrażające się w przyjęciu, że:

a) w pełni wiarygodne są wyjaśnienia oskarżonego S. W. tylko w zakresie, w jakim są spójne i zbieżne z innymi dowodami, bądź pozostają logiczne w świetle wskazań doświadczenia życiowego, zaś na prawdzie nie są oparte sprzeczne z nimi zeznania przedstawione przez oskarżonego w trakcie postępowania przygotowawczego oraz na rozprawie, gdzie oskarżony zaprzeczał, jakoby wiedział, w jakim procederze będą wykorzystywane karty bankomatowe i inne dokumenty – podczas gdy prawidłowa analiza materiału dowodowego sprawy prowadzi do wniosku przeciwnego, tzn. że waloru wiarygodności nie można pozbawić pierwotnej relacji oskarżonego, zgodnie z którą oskarżony nie miał świadomości, w jakim celu będą wykorzystane karty bankomatowe,

b) sąd pierwszej instancji błędnie przyjął popełnienie przez oskarżonego zarzucanego mu czynu, opierając się na zeznaniach W. S. i dając im prymat wiarygodności, a odmawiając go wyjaśnieniom oskarżonego – podczas gdy całokształt materiału dowodowego w sprawie, oceniony zgodnie z dyrektywami ujętymi w treści art. 7 k.p.k. świadczy o braku realizacji znamion strony podmiotowej i przedmiotowej czynu zarzucanego oskarżonemu opisanego w art. 286 § 1 k.k.

- art. 7 k.p.k. w zw. z art. 424 k.p.k., wyrażające się w naruszeniu zasady swobodnej oceny dowodów poprzez nadanie waloru wiarygodności jedynie części wyjaśnień oskarżonego przy jednoczesnej bezpodstawnej odmowie tejże wiarygodności w pozostałym ich zakresie.

3. z ostrożności procesowej, na wypadek, gdyby Sąd nie podzielił wskazanych powyżej zarzutów apelującego – rażącą niewspółmierność kary poprzez wymierzenie oskarżonemu S. W. w wymiarze 8 miesięcy bezwzględnej kary pozbawienia wolności, podczas gdy okoliczności przedmiotowo – podmiotowe niniejszej sprawy uzasadniają wymierzenie oskarżonemu kary pozbawienia wolności z dobrodziejstwem warunkowego jej zawieszenia, a nadto rażącą niewspółmierność środka karnego obowiązku naprawienia szkody w wysokości nie uwzględniającej możliwości majątkowych oskarżonego.

W związku ze stawianymi zarzutami obrońca oskarżonego wniósł o zmianę zaskarżonego orzeczenia i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu, opisanego części wstępnej wyroku, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje.

Obie apelacje nie zasługiwały na uwzględnienie.

Odnosząc się do apelacji złożonej przez obrońcę oskarżonego S. W. i z uwagi na rodzaj stawianych w niej zarzutów, całościowej ocenie poddany został przebieg postępowania w toku rozprawy głównej, w tym ocena kompletności zgromadzonego materiału dowodowego oraz prawidłowości jego analizy, a także wniosków wyprowadzonych przez Sąd I instancji. W rezultacie końcowym przeprowadzenia tak zakreślonego postępowania kontrolnego, Sąd Apelacyjny, wbrew odmiennemu stanowisku obrońcy oskarżonego, nie ujawnił żadnych okoliczności o istotnym znaczeniu, które mogłyby dawać podstawę do kwestionowania poprawności procedury poznawczej i kształtowania przez Sąd meriti podstaw faktycznych podejmowanych w sprawie rozstrzygnięć.

Przypomnieć w tym kontekście (metodologii i reguł postępowania kontrolnego przeprowadzanego przez sąd drugiej instancji) należy od lat utrwalone i akceptowane, zarówno w doktrynie, jak też w orzecznictwie sądowym poglądy, że ustalenia faktyczne dokonane przez sąd meriti w toku rozprawy głównej mogą być skutecznie zakwestionowane, a ich poprawność zdyskwalifikowana, wtedy dopiero, gdyby w procedurze dochodzenia do nich sąd uchybił dyrektywom art. 7 k.p.k., pominął istotne w sprawie dowody lub oparł się na dowodach na rozprawie nieujawnionych, sporządził uzasadnienie niezrozumiałe, nadmiernie lapidarne, wewnętrznie sprzeczne bądź sprzeczne z regułami logicznego rozumowania, wyłączające możliwość merytorycznej oceny kontrolno-odwoławczej.

Zarzut obrazy art. 7 k.p.k. i w związku z tym dokonania błędnych ustaleń faktycznych może być zatem skuteczny tylko wtedy, gdy skarżący wykaże, że sąd orzekający - oceniając dowody - naruszył zasady logicznego rozumowania, nie uwzględnił przy ich ocenie wskazań wiedzy oraz doświadczenia życiowego, a tym samym dokonał oceny dowolnej, a nie oceny swobodnej spełniającej dyrektywy wskazanej wyżej zasady procesowej. Natomiast ocena dowodów dokonana z zachowaniem wymienionych kryteriów pozostaje pod ochroną art. 7 k.p.k. i brak jest podstaw do kwestionowania dokonanych przez sąd ustaleń faktycznych oraz końcowego rozstrzygnięcia, gdy nadto sąd nie orzeknie z obrazą art. 410 k.p.k. oraz nie uchybi dyrektywie art. 5 § 2 k.p.k.

Wbrew twierdzeniom autora skargi apelacyjnej, takich uchybień które rodziłyby wątpliwości co do merytorycznej trafności zaskarżonego wyroku, Sąd Apelacyjny nie stwierdził. W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, Sąd meriti w sposób w pełni przekonywający oraz zgodny ze wskazaniami wiedzy i życiowego doświadczenia, przedstawił motywy oparcia swoich ustaleń o sprawstwie i winie oskarżonego, kwalifikacji prawnej, a także co do pozostałych okoliczności, istotnych z punktu widzenia wymiary kary w odniesieniu do zarzucanego oskarżonemu czynu.

Przekonywające są przede wszystkim te stwierdzenia, w których Sąd I instancji wyjaśnił motywy jedynie częściowego dania wiary wyjaśnieniom oskarżonego S. W., a w konsekwencji przyjął, że oskarżony ten działając z góry powziętym zamiarem i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem szereg banków, poprzez zawieranie umów o prowadzenie rachunków bankowych, a następnie przekazanie dokumentacji i wydanych kart płatniczych W. S., celem dostarczenia ich osobom, które na terenie Wielkiej Brytanii dokonały transakcji skutkującymi powstaniem debetu na wskazanych rachunkach bankowych.

Wnioski poczynione w tym zakresie przez Sąd Okręgowy nie są dowolne, zwłaszcza jeśli weźmie się pod uwagę modus operandi działania oskarżonego W. S., który ujawniał wobec osób nakłanianych do zakładania kont, przeznaczenie owych rachunków i wydawanych do nich kart oraz oferował tym osobom korzyści finansowe.

Zauważyć należy także, że już sam oskarżony S. W. twierdzący pierwotnie, że przedmiotowe rachunki bankowe potrzebne były mu do rozliczeń z pracodawcą a wydane do tych rachunków karty płatnicze zostały mu skradzione, zmienił w toku rozprawy prezentowane przez siebie okoliczności wskazując, że karty te przekazał W. S. i przyznał się do stawianych mu zarzutów (k. 2219). Oskarżony potwierdził tym samym, że miał świadomość w jakim celu owe rachunki zakładał.

Na aprobatę nie zasługują przy tym twierdzenia obrońcy oskarżonego S. W., iż zachowanie oskarżonego było konsekwencją uzależnienia od alkoholu, a więc bez możliwości ukierunkowania swoich decyzji na osiągniecie korzyści majątkowej, tym bardziej, że zgodnie ze znajdującymi się w aktach sprawy opiniami, oskarżony nie miał w chwili popełnienia czynu zniesionej, ani w stopniu znacznym ograniczonej zdolności rozumienia znaczenia swoich czynów ani pokierowania swoim postępowaniem (opinia sądowo – psychiatryczna k. 2156-2159, 5372-5376).

W tych okolicznościach działanie oskarżonego S. W. zasadnie zakwalifikowane zostało jako wprowadzenie w błąd pokrzywdzonych banków prowadzące w rezultacie do niekorzystnego rozporządzenia ich mieniem, jako że przekazując W. S. dokumentację bankową i karty do założonych rachunków, oskarżony S. W. miał świadomość, że będą one wykorzystywane do nielegalnego procederu.

Zarzuty podnoszone w tym zakresie przez obrońcę oskarżonego nie zasługują na uwzględnienie i nie wskazują w żaden sposób by Sąd uchybił dyrektywie swobodnej oceny dowodów. Wywody apelującego sprowadzają się w istocie do prostej polemiki z ustaleniami Sądu I instancji i prezentacji własnej (subiektywnej) wersji wydarzeń, bez odniesienia własnych twierdzeń do analiz i ocen Sądu. Zarzut obrazy przepisu art. 7 k.p.k. wymaga wykazania uchybień w ocenie konkretnych dowodów dokonanych w zaskarżonym wyroku prowadzących do wniosku, że dokonana przez sąd ocena dowodów przekracza granice swobodnej oceny i jest dowolna. Tymczasem, apelujący nie podaje, jakie środki dowodowe zostały przez sąd meriti pominięte oraz od oceny jakich sprzeczności sąd się uchylił. Daje to podstawę do stwierdzenia, że wymieniony zarzut apelacji stanowi jedynie nieuprawnioną polemikę z ustaleniami dokonanymi przez Sąd I instancji.

Co zaś tyczy się oskarżonego W. S. i złożonej przez jego obrońcę apelacji, stwierdzić na wstępie należy, że nie sposób dopatrzyć się podstaw do uwzględnienia podniesionego w niej zarzutu naruszenia przez Sąd I instancji art. 60 § 3 k.k. poprzez niezastosowanie nadzwyczajnego złagodzenia wymierzonej kary.

Podkreślić należy bowiem, że oskarżony, który chce skorzystać z dobrodziejstwa nadzwyczajnego złagodzenia kary w oparciu o ten przepis musi wykazywać lojalność procesową poprzez zgodne z rzeczywistością (prawdziwe), szczere i konsekwentne przyznanie się do sprawstwa i zawinienia, podanie wszystkich znanych mu informacji dotyczących własnego zachowania i zachowania osób "współdziałających" i to nie tylko wypełniających ustawowe znamiona popełnionych przez te osoby przestępstw, ale także inne "istotne okoliczności" ich popełnienia. (postanowienie SN z dnia 10 czerwca 2014 r., sygn. akt III KK 159/14). Podnosi się przy tym, że z zawartego w art. 60 § 3 k.k. słowa „ujawni” oraz ratio legis tego przepisu wynika, że przewidziana w nim wysoka premia w postaci obligatoryjnego nadzwyczajnego złagodzenia kary nie przysługuje sprawcy, który dozuje opisane w tym przepisie informacje, a jego wyjaśnienia mają charakter wybiórczy i dostosowane są do jego linii obrony.

Postawa oskarżonego W. S. i złożone przez niego wyjaśnienia, tych standardów jednak nie realizują, pomimo zasadniczo konsekwentnych i stanowczych relacji, w zakresie w jakim oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego czynu i ujawnił obciążające go okoliczności.

Uzasadnione wątpliwości budziły bowiem zmienne twierdzenia oskarżonego na temat osoby, której miał przekazać zasadniczą część środków pochodzących z nielegalnego procederu, a której nie zdołano w przedmiotowym postępowaniu ustalić. Oskarżony przyznał zresztą na rozprawie, że jego uprzednio złożone wyjaśnienia w tym zakresie nie były szczere, co świadczyć może chociażby o działaniu oskarżonego w celu utrudnienia organom ścigania ustalenia okoliczności istotnych w sprawie. Podobnie należy ocenić podawane przez W. S. informacje na temat wielkości korzyści majątkowej jaką odniósł z przestępstwa, jako że twierdzenia te pozostawały w wyraźnej sprzeczności z wielkością sum przekazanych mu w drodze przekazów pieniężnych. Wyjaśnienia oskarżonego okazały się niewiarygodne także w zakresie czynu opisanego w pkt II części wstępnej wyroku i wydanego przez oskarżonego A. K. zaświadczenia o zatrudnieniu i zarobkach – co słusznie wytknął Sąd Okręgowy a swoje stanowisko przekonywająco uzasadnił.

Mając na uwadze powyższe, nie sposób zgodzić się z argumentacją złożonego środka odwoławczego, że wskazane nieścisłości mają charakter marginalny i wynikają jedynie z dawkowania informacji wobec obszernego materiału faktograficznego sprawy. Nie ulega bowiem wątpliwości, że wyjaśnienia oskarżonego W. S. nie dały wystarczającej podstawy do ujawnienia wszystkich okoliczności sprawy, w tym przede wszystkim nie doprowadziły do ustalenia organizatora przedmiotowego procederu. Taka postawa może zostać poczytana jako świadomy zabieg łączący się z zamiarem ochrony interesów grupy przestępczej, bądź osób współdziałających w popełnieniu przestępstwa.

Wszystko to sprawia, że postawa oskarżonego W. S., nie współpracującego w przeciągu całego postępowania w sposób stabilny z organami wymiaru sprawiedliwości i nie dążącego do wyjaśnienia wszystkich istotnych okoliczności, sprzeciwia się zastosowaniu przy wymiarze kary, dobrodziejstwa wynikającego z przepisu art. 60 § 3 k.k. Wyjaśnienia oskarżonego nie były w całości szczere i konsekwentne, a na zastosowanie nadzwyczajnego złagodzenia kary może liczyć tylko ten sprawca, którego postawa jest wyraźna i jednoznaczna.

W odniesieniu do obu oskarżonych na uwzględnienie nie zasługiwał również zarzut rażącej niewspółmierności orzeczonych im kar. Podkreślenia wymaga, że o karze rażąco niewspółmiernej można byłoby mówić, gdyby Sąd I instancji w sposób jaskrawy nie skorelował wymierzonej kary ze stopniem winy, społecznej szkodliwości czynu oraz z cechami osobowymi sprawcy i nie uwzględnił funkcji prewencyjnej czy wychowawczej kary. Na gruncie art. 438 pkt 4 k.p.k. nie chodzi o każdą ewentualną różnicę w ocenach co do wymiaru kary, ale o różnicę ocen tak zasadniczej natury, iż karę dotychczas wymierzoną nazwać można byłoby - również w potocznym znaczeniu tego słowa - "rażąco" niewspółmierną, to jest niewspółmierną w stopniu niedającym się wręcz zaakceptować (zob. np. wyrok SN z 6 października 1994 r., II KRN 189/94, OSN Prok. i Pr. 1995, nr 5, poz. 18).

Wbrew stanowiskom apelujących, Sąd I instancji, we właściwy sposób ocenił stopień społecznej szkodliwości czynów obu oskarżonych, stopień ich winy, jak również pozostałe okoliczności o których mowa w art. 53 § 1 i 2 k.k., w tym uwzględnił i odpowiednio wyważył wszystkie ujawnione w toku postępowania okoliczności łagodzące i obciążające, jakie w stosunku do oskarżonych zachodziły.

Ustawodawca przewidział wprawdzie w art. 60 k.k. możliwość orzeczenia kary poniżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia lub kary łagodniejszego rodzaju w przypadku – czego domaga się obrońca oskarżonego W. S. – jednak muszą za tym przemawiać szczególnie uzasadnione okoliczności. Przy ocenie czy taki "szczególnie uzasadniony wypadek" zachodzi, należy brać pod uwagę to, czy w samym czynie sprawcy istnieją ważkie okoliczności łagodzące oraz, czy właściwości i warunki osobiste oskarżonego, jego sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie po popełnieniu zasługują na szczególnie pozytywną ocenę (zob. wyrok SN z 12 maja 1978 r., V KR 72/78, OSNPG 1979, Nr 2, poz. 19).

Analiza akt sprawy oraz występujących po stronie oskarżonego W. S. okoliczności obciążających i łagodzących, jednoznacznie potwierdza wniosek, że oskarżony nie zasługuje na zastosowanie wobec niego dobrodziejstwa nadzwyczajnego złagodzenia kary. Zgodzić należy się, że ważną okolicznością łagodzącą była postawa przyjęta przez oskarżonego w niniejszym postępowaniu. W zestawieniu jednak z istotnymi okolicznościami obciążającymi – zwłaszcza faktem wielokrotnej uprzedniej karalności i popełnienia aktualnie zarzucanego czynu w warunkach recydywy z art. 64 § 1 k.k. – samo przyznanie się oskarżonego i złożenie wyjaśnień obciążających pozostałych uczestników nielegalnego procederu a także choroba jego syna, nie mogą stanowić na tyle istotnych okoliczności by skutecznie zakwestionować wysokość wymierzonych W. S. kar jednostkowych jak i wymiaru kary łącznej oraz przemawiać za orzeczeniem kary nadzwyczajnie złagodzonej.

Obrońca S. W. z kolei, poza ogólnymi twierdzeniami o surowości wymierzonej oskarżonemu kary a także niezasadnym pominięciu przez Sąd I instancji przy ustalaniu wysokości obowiązku naprawienia szkody sytuacji majątkowej sprawcy – nie podnosi żadnych miarodajnych okoliczności, mogących przedmiotowe rozstrzygnięcie podważyć.

Odnosząc się do powyższego zarzutu wskazać należy, że wśród kryteriów, które powinny być brane pod uwagę przy orzekaniu wskazanego środka karnego nie powinny znaleźć się okoliczności związane z możliwościami zarobkowymi oskarżonego i jego stanu majątkowego, bowiem okoliczności te nie wpływają na rozmiar wyrządzonej krzywdy ani na stopień winy sprawcy i nie należą do przesłanek wymiaru kary (a tym samym i środka karnego) określonych w art. 53 § 1 i 2 k.k. Za wykluczeniem możliwości miarkowania odszkodowania z uwagi na trudną sytuację materialną sprawcy przemawia przede wszystkim konieczność pełnej kompensacji szkód wyrządzonych przestępstwem i jednoczesny brak szczególnej dyrektywy, nakazującej sądowi uwzględnić trudną sytuację majątkową sprawcy, tak jak ma to miejsce przy wymiarze kary grzywny (art. 33 § 3 k.k.). Mając zatem na uwadze pełne zabezpieczenie interesów pokrzywdzonego, za bezpodstawne należy uznać oczekiwania obrońcy oparte na argumentach odwołujących się do warunków osobistych oskarżonego, a w konsekwencji na uwzględnienie nie zasługiwał zarzut niewspółmierności orzeczonego środka karnego w postaci obowiązku naprawienia szkody. Zważywszy zatem, że kary wymierzone oskarżonym nie noszą cech rażącej niewspółmierności, w rozumieniu art. 438 pkt 4 k.p.k., zaskarżony wyrok został w całości utrzymany w mocy.

Podkreślić należy również, że w odniesieniu do obu oskarżonych, fakt ich uprzedniej wielokrotnej karalności nie wzbudził w nich potrzeby przestrzegania norm prawnych, a to przemawia za znacznym stopniem ich demoralizacji i przemawia za koniecznością wymierzenia im bezwzględnych kar pozbawienia wolności. W świetle okoliczności zasadnie dostrzeżonych przez Sąd Okręgowy i właściwie ocenionych - są to kary zasłużone i sprawiedliwe , a złożone środki odwoławcze nie dostarczyły dostatecznych argumentów by ustalenia i wnioski Sądu orzekającego podważyć.

O kosztach nieopłaconej obrony z urzędu oskarżonych za postępowanie odwoławcze orzeczono na podstawie art. 29 prawa o adwokaturze (Dz.U. nr 146/2009 r., poz. 1188 ze zm.) i § 2 ust. 3, 14 ust. 2 pkt 5 oraz § 20 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. nr 163, poz. 1348 z późn. zm.).

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. zwolniono oskarżonych od obowiązku poniesienia kosztów za postępowanie odwoławcze bowiem nie są oni w stanie obowiązku tego wykonać.